I DEKLINACJA

Odmienia rzeczowniki rodzaju żeńskiego (f), które w Nominativie singularis zakończone są na –a, a w Genetivie singularis zakończone są na –ae.

Wyjątki:

Poeta, –ae (m) – poeta

Agricola, –ae (m) – rolnik

Nauta, –ae (m) – żeglarz

Femina, -ae - kobieta

II DEKLINACJA

Odmienia rzeczowniki:

Rodzaju męskiego (m), które w Nominativie singularis zakończone są na –us/er, a w Genetivie singularis zakończone są na –i.

Amicus, -i (m) – przyjaciel

Rodzaju nijakiego (n), które w Nominativie singularis zakończone są na -um, a w Genetivie singularis zakończone są na –i.

Malum, -i (n) – jabłko, zło

Odmienia rzeczowniki wszystkich rodzajów (m, f, n), które podzielone są na typy:

Typ spółgłoskowy – rzeczowniki wszystkich rodzajów (m, f, n), nierównosylabowe, których temat zakończony jest na jedną spółgłoskę.
Typ samogłoskowy

Rzeczowniki rodzaju żeńskiego (f), równosylabowe, zakończone w Nominativie singularis na –sis.
Rzeczowniki rodzaju nijakiego (n), zakończone w Nominativie singularis na –al, -ar, - e.

Rzeczowniki równosylabowe, zakończone w Nominativie singularis na –is, -es.
Rzeczowniki nierównosylabowe, których temat zakończony jest na co najmniej dwie spółgłoski.

Przypadek	Singularis	Pluralis
Nominativus	-	es (m, f) a (n, typ spółgłoskowy, mieszany) ia (n, typ samogłoskowy)
Genetivus	is	um (typ spółgłoskowy) ium (typ samogłoskowy, mieszany)
Dativus	i	ibus is (n, Nom. sing. – ma)
Accusativus	em (m, f); = Nom (n) im (f, typ samogłoskowy)	= Nom
Ablativus	e	= Dat
Vocativus	= Nom	= Nom

Wyjątki:

Mater, matris – matka

Pater, patris – ojciec

Canis, canis – pies

Senex, senis – starzec

Odmieniają się według typu spółgłoskowego.