Czarownica z Portobello – Paulo Coelho
Atena jest odmienną, nietuzinkową osobą, nie poddającą się naciskom z zewnątrz, nawet gdy to może zagrozić jej życiu.
O Atenie opowiadają osoby, które ją znały. Wśród nich jest dziennikarz badający mity o wampirach – zakochany w niej, aktorka teatralna, której Atena uwiodła narzeczonego – owego dziennikarza, ksiądz, który ochrzcił jej syna, biologiczna i przybrana matka, były mąż, jej nauczyciel kaligrafii, jej nauczycielka zwana Edą i inni. Wspomnienia te – po jej zniknięciu w tajemniczych okolicznościach – spisuje zakochany w Atenie mężczyzna, który pragnie uchwycić prawdę o niej; jest to detektyw ze Scottlandyardu, którego większość z opowiadających uważają za jej wymysł, odgradzający ją od reszty.
Fabuła powieści skupia się wokół postaci Shirin Khalil, nazywającej siebie Ateną, charyzmatycznej kobiety, która miała przygotować świat na odrodzenie się kultu Wielkiej Matki. Shirin urodziła się w rodzinie cygańskiej, lecz porzucona przez biologiczną matkę (była owocem związku z gadziem – nie-Romem) trafiła pod opiekę przybranych rodziców i zamieszkiwała najpierw w Bejrucie, a później w Wielkiej Brytanii. Rodzice próbują wychować ją na dobrą chrześcijankę, lecz dziewczyny nie udaje się wtłoczyć w formę szarej, przykładnej wyznawczyni. Od dzieciństwa bowiem Shirin podobno widzieć ma duchy, doznaje objawień tajemniczej postaci kobiecej i często potrafi przepowiedzieć przyszłość. Typowe chrześcijaństwo, pojmowane w powieści Coelho jako bezmyślne wygłaszanie niezrozumiałych formułek, zupełnie jej nie interesuje.
Shirin początkowo czuje się bardziej Libanką (ojczyzna jej przybranych rodziców) niż Rumunką – broni swojej narodowości w konflikcie z Angielką (jest to okres wojny w Libanie, w której uczestniczą państwa Zachodu). Przez cały czas czuje się niespełniona, dlatego przez cały czas szuka sensu swego istnienia. Na pierwszym roku studiów swoje uwolnienie widzi w macierzyństwie – szybko nakłania obecnego chłopaka do małżeństwa (wpływ wychowania rodzinnego); oddaje się wychowywaniu syna, podczas gdy jej mąż coraz bardziej zmęczony ciężką pracą (nie skończył studiów, kiepska praca), oddalają się od siebie.
Shirin początkowo odnajduje ukojenie w śpiewie religijnym, ale po rozwodzie, gdy zaprzyjaźniony ksiądz odmawia umożliwienia jej przystąpienia do Najświętszego Sakramentu, kobieta czuje się zdradzona. Na forum kościoła wyrzeka się religii.
Jej sposobem kontaktu z bóstwem staje się taniec, kaligrafia – spotkanie z Beduinem na pustyni, który uczy ją cierpliwości i pokory (mozolne malowanie znaków, przelewanie sensu na papier). Atena poprzez kontakt z nowymi zwyczajami i osobami stara odnaleźć sens swojego życia.
Początkowo pomaga w tym jej odnalezienie biologicznej matki w Transylwanii, która z powodu haniebnej ciąży została przeniesiona na margines społeczności cygańskiej. Atena wybacza matce porzucenie, dzięki umiejętnościom tanecznym (odbierane jako zrytualizowane, magiczne) poznaje kulturę romską i zaczyna utożsamiać się z Romami.
Również w Rumunii poznaje dziennikarza, Herona Rayana, który powoli zakochuje się w niej. Ona wciąż odgradza się od niego postacią narzeczonego ze Scottland Yardu. Mężczyzna jest oczarowany jej duchem i umiejętnościami. Do końca powieści zawsze jest u jej boku, stara się ją chronić, co powoduje rozłam w jego życiu.
Poznaje również swoją mentorkę, Eddę, która pomaga jej doskonalić swoje umiejętności, jej duchową moc. Uczy ją, że powinna próbować czegoś nowego, czegoś, na co nigdy by się nie odważyła, np. tańca wbrew rytmowi muzyki.
Dopiero gdy Atena sama zaczyna uczyć – kolegów z pracy tańca jako formy naładowania pozytywnej energii, która pozwala efektowniej pracować; aktorkę , Andreę, dziewczynę dziennikarza, która stanie się jej następczynią; ludzi z teatru i tłumy (społeczeństwo brytyjskie) – naprawdę odnajduje sens swojej mocy. Od tańca, nauki kaligrafii, przechodzi do widzenia aur i przewidywania ludzkich problemów oraz ich rozwiązywania, wszystko dzięki "Wielkiej Matce".
Po wielu latach Atena założyła własną sektę – ona i jej wyznawcy spotykali się przy Portobello Road, w starym budynku. Podczas spotkania odprawiali rytuały taneczne, w Atenę wstępowało wcielenie Wielkiej Matki, która radziła zebranym. Umiejętność medium bohaterka odkryła podczas tańca (warsztatów teatralno-tanecznych ???) z grupą aktorską; tańcząc wbrew rytmowi (?) w Atenie obudził się duch Wielkiej Matki, prorokujący ludziom. Sama Atena twierdzi, że to ona prowadzona przez Wielką Matkę (?).
Czarownica wie wszystko – tak nauczała ją Edda (która swoją moc upatrywała przede wszystkim w zielarstwie). Ale najlepszą drogą do poznania sensu życia jest uczenie się od swoich własnych uczniów. Nauczyciel jedynie ma swych podopiecznych utrzymywać w pewności ich niezwykłych umiejętności, lecz znalezienie właściwej drogi zależy od każdej osoby indywidualnie, gdyż istnieje wiele dróg do osiągnięcia szczęśliwości za pomocą bliskiego kontaktu z Wielką Matką.
Jej uczennica, aktorka Andrea, uważa swoją mentorkę za manipulatorkę – gra rolę osoby wszechwiedzącej, a także pokazuje tylko jedno oblicze każdej osobie. Prawdopodobnie Andrea ma większą siłę przebicia i bardziej zależy jej na uwielbieniu wyznawców, dlatego pragnie zająć miejsce Ateny. Pomimo że jej nienawidzi, uczy się u niej – w sumie obydwie panie nie przepadają za sobą, ale w przekazywaniu wiedzy magicznej uważają za wyższy cel.
Dochodzi do konfliktu kościoła z kultem Wielkiej Matki – miejscowy wielebny uważa grupę Ateny za pogańską sektę, która podważa chrześcijańskie morale, stanowi zagrożenie dla prawdziwej wiary. Miało miejsce kilka ostrych starć pomiędzy dwoma ugrupowaniami. Ostatecznie Atena zawiesza spotkania i znika. Po paru tygodniach znaleziono zwłoki młodej kobiety, odpowiadającej rysopisowi Ateny. Uznano, że zamordowano ją.
Narrator powieści, narzeczony Ateny, pracownik Scotland Yardu, przyznaje, że była to mistyfikacja – Atena żyje, lecz schowała się w cieniu; rolę publicznej kapłanki Wielkiej Matki zajęła Andrea – jej dar aktorski pozwala radzić sobie z publiką, również liczy na korzyści związane z jej popularnością – kontakty z wysoko postawionymi przedstawicielami władz, powszechne uwielbienie. Atena uważała rolę czarownicy z Portobello, rolę bóstwa za sprzeczne z tym, co nauczała: wolnością wyboru, poświęceniem siebie, rozwijaniem indywidualnych umiejętności bez pośredników. Musiała zniknąć ostatecznie, by nie doszło do żadnych okultycznych praktyk Ateny vel Hagii Sophi (Wielka Matka).