PROGRAM AUTORSKI KOŁA TANECZNEGO DLA SZKOŁY PODSTAWOWEJ
KLASY I – VI

wdrożony dnia .......................... Uchwałą Rady Pedagogicznej

mgr Małgorzata Kuźmińska
instruktor tańca i aerobiku

Rypin 2004r.

I WSTĘP

Rytmika nie jest sztuką, nie jest celem samym w sobie,

jest przygotowaniem do wszystkich sztuk, jest wychowaniem.

Muzyka w greckim ujęciu tego słowa jest elementem pedago-

gicznym najwyższej rangi i właśnie dlatego moja metoda

musi pozostać na wskroś muzyczną.

( Emil Jaques-Dalcroze )

     Dziecko od najwcześniejszych lat odczuwa potrzebę ruchu. Wyraża się to między innymi w jego dążeniu do tańca. Muzyka dodaje specjalnego wyrazu ruchom dziecka. Poruszając się zgodnie z nakazami muzyki uczeń odczuwa ją bardziej aktywnie, łatwiej rozumie jej charakter.
     Taniec jest jednym ze sposobów przeżywania i przekazywania emocji, formą fizycznego i duchowego wyżycia, sposobem zabawy i odprężenia. Umożliwia on regenerację sił fizycznych, psychicznych oraz podniesienie sprawności ruchowej.
     Wspólnym celem zabaw i tańców przy muzyce jest rozwijanie w dzieciach poczucia kolektywizmu oraz zwiększenia karności i odpowiedzialności.
     Dzięki pracy zespołowej rozwijają się indywidualne zdolności każdego dziecka. Zajęcia tego rodzaju pozwalają ujawnić inicjatywę, aktywność i samodzielność uczniów.
     Konieczność zapamiętania poszczególnych zmian zachodzących w układach tanecznych zmusza do uwagi, szybkiej orientacji, decyzji, uczy przestrzegać ładu i porządku, podporządkowywać się umownym przepisom, wyrabia pozytywne cechy charakteru, kształci wrażliwość estetyczną.
     Taka identyfikacja ruchu dziecka z emocją wynikającą z percepcji muzyki wpływa na rozwój postawy twórczej, kształci samodzielność myślenia, daje możliwość indywidualnej wypowiedzi, a podporządkowanie działań muzyce uczy samoopanowania. Rytm – jako czynnik niezbędny dla rozwoju ucznia ćwiczący, a przez to kształtujący mięśnie i układ nerwowy – jest związany z uporządkowanym w czasie ruchem dźwięków, czyli z rytmem muzycznym. Jest to środek, za pomocą którego uczeń może wyrazić swe przeżycia muzyczne odzwierciedlające zmienność agogiki, dynamiki, nastrój i wyraz emocjonalny muzyki, kierunki linii melodycznej, zmiany artykulacyjne i wreszcie konstrukcję formalną utworu muzycznego.
     Program skierowany jest głównie do nauczycieli wychowania fizycznego, instruktorów tańca i aerobiku.
     Treści programu mogą być realizowane na lekcjach wychowania fizycznego oraz warsztatach tanecznych.
     Program zawiera wstęp, cele kształcenia, metody, formy i treści realizacji, zakres ćwiczeń rytmiczno – muzycznych, propozycje wybranych scenariuszy zajęć, osiągnięcia uczniów, procedurę osiągania założonych celów, ewaluację programu.
    Program obejmuje jeden etap edukacyjny: klasy I – VI szkoły podstawowej.
    Został opracowany w oparciu o podstawy programowe opublikowane w Rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 24 kwietnia 2002r. ( Dz. U. Nr .... z 2002r. poz. ..........).

II CELE KSZTAŁCENIA
Cele ogólne:

1. Wspomaganie harmonijnego rozwoju fizycznego uczniów.

2. Zaspokajanie naturalnej potrzeby ruchu.

3. Poznawanie tańców regionalnych, narodowych, towarzyskich...

4. Tworzenie dyskotekowych form tanecznych w układzie choreograficznym.

Cele szczegółowe:

1. Rozwijanie poczucia kolektywizmu i odpowiedzialności.

2. Nauczenie harmonijnego współżycia w grupie, podporządkowania się umownym przepisom, samoopanowania.

3. Rozwój postawy twórczej, koordynacji i sprawności ruchowej.

4. Nabywanie umiejętności szybkiej orientacji, decyzji, uwagi.

5. Rozwijanie indywidualnych zdolności każdego dziecka, jego inicjatywy, aktywności i samodzielności myślenia.

6. Kształtowanie wrażliwości estetycznej.

7. Uczenie przestrzegania ładu i porządku.

8. Wdrażanie do racjonalnego i kulturalnego spędzania wolnego czasu.

9. Wyrabianie pozytywnych cech charakteru.

10. Kształtowanie zainteresowania tańcem.

III METODY REALIZACJI

1. Metoda syntetyczna – nauczanie całościowe zestawów mniejszych elementów, motywów i wreszcie większych zestawów muzyczno – ruchowych.

2. Metoda analityczna – nauczanie pewnych określonych całości muzyczno – ruchowych fragmentarycznie, częściami. Po opanowaniu fragmentów, łączenie ich w większe zestawy ruchowe.

3. Metoda kompleksowa ( mieszana ) – w nauczaniu większych zestawów muzyczno – ruchowych, dążenie do ich opanowania całościowego ze szczególnym uwzględnieniem mniejszych elementów. Podczas nauczania ruchów z muzyką nauczyciel przez wzorowy pokaz w zwolnionym tempie, powiązanym z wyliczaniem rytmu, w jakim ruch przebiega i dokładnym objaśnieniem słownym lub uwagami słownymi korygującymi ruch powinien przekazać uczniom wyobrażenie koncepcji ruchu.

IV FORMY REALIZACJI

1. Praca zbiorowa jednolita z całą grupą

2. Praca indywidualna zróżnicowana z poszczególnymi uczniami.

Zajęcia mogą odbywać się w formie warsztatowej dwa razy w tygodniu po dwie jednostki lekcyjne lub na wybranych lekcjach wychowania fizycznego.
Formy realizowane są poprzez następujące ćwiczenia muzyczno – ruchowe:

1. A) Ćwiczenia uwrażliwiające na różne elementy muzyki:

   1. Dynamiczne – uczące spostrzegania zmian dynamiki i reagowania na nie ruchem.

   2. Agogiczne – ćwiczące umiejętność natychmiastowego reagowania na zauważone zmiany agogiki.

   3. Artykulacyjne – uczące spostrzegania i odzwierciedlania ruchem różnic artykulacyjnych.

2. Ćwiczenia reagowania na element melodyczny (tj. spostrzegania i odzwierciedlania ruchem linii melodycznej i frazy muzycznej).

3. Ćwiczenia kształcące dyscyplinę rytmiczną w oparciu o zdobywanie wiadomości o rytmie muzycznym.

4. Ćwiczenia inhibicyjno – incytacyjne czyli świadome pobudzanie i hamowanie reakcji ruchowych za pomocą poleceń słownych i sygnałów występujących nieregularnie, w stopniowo narastającym tempie i częstotliwości.

V TREŚCI REALIZACJI

1. Zabawy ze śpiewem:

   1. rytmiczne – "Nowy dom", "Samolot"

   2. taneczne – "Budujemy domy", "Na krakowską nutę"

   3. inscenizowane – "Samochody", "Zima"

2. Tańce regionalne Polski:

   1. śląskie – "Koziorajka", "Trojak"

   2. oparte na kroku polkowym – "Grożony", "Miotlarz", "Klepany"

   3. oparte na kroku walca – "Walcerek", "Laura"

   4. kieleckie – "Wyrwany", "Skakany", "Owcorz"

3. Polskie tańce narodowe: "Krakowiak", "Polonez", "Mazur", "Kujawiak’

4. Tańce towarzyskie: "Walc angielski", "Cha-cha-cha", "Jive", "Rumba", "Samba", "Rock and Roll"

5. Układy ćwiczeń gimnastycznych z elementami tanecznymi – aerobik:

   1. formy kształtujące sylwetkę – "Callanetics", "Easy funk", "Pilates", "Kids", "Rucken"

   2. formy kształtujące wydolność fizyczną – "Low Impact", "Hi-Lo Combo", "Afrobics", "Brasilian", "Hi-Impact"

   3. formy relaksacyjne – "Stretching", "Yoga"

VI PROPOZYCJE WYBRANYCH SCENARIUSZY ZAJĘĆ
SCENARIUSZ NR 1
Temat zajęć: Nauka podstawowych kroków i figur tanecznych "Cha-cha-cha.
Cele operacyjne – uczeń:

1. Umiejętności: potrafi zatańczyć w parze podstawowy krok cha-cha-cha.

2. Wiadomości: zna ogólną charakterystykę tańca "Cha-cha-cha".

3. Sprawność fizyczna: szybko orientuje się w przestrzeni ruchowej.

4. Postawy i motywacje: umiejętnie współdziała w parze tanecznej.

Pomoce: magnetofon, kaseta magnetof. z nagraniem melodii lub płyta CD
Przebieg zajęć:

1. Czynności organizacyjno – porządkowe.
   Przywitanie, przedstawienie celów zajęć, uzasadnienie potrzeby ich realizacji, kontrola stroju i obuwia.

2. Ogólna charakterystyka tańca.
   "Cha-cha-cha" to popularny, stosunkowo młody kubański taniec towarzyski ukształtowany przez różne nurty tradycji afro amerykańskiej. W Ameryce i Europie zyskał dużą popularność od 1955 roku. Jest tańcem bardzo rytmicznym w takcie parzystym, o wesołym charakterze.

3. Postawa taneczna:

   1. Postawa zasadnicza – tancerz i tancerka ustawiają się naprzeciw siebie w pozycji naturalnie wyprostowanej. Tancerz obejmuje partnerkę prawym ramieniem, lewą ręką ujmuje prawą dłoń tancerki. Tancerka opiera swoją lewą dłoń na prawym barku tancerza.

   2. Postawa otwarta – ustawienie jak w postawie zasadniczej, ale tancerz nie obejmuje partnerki prawym ramieniem, lecz lewa ręka tancerza i prawa tancerki są połączone, wolne ręce są wzniesione w bok.

4. Rytm taneczny dla początkujących:

   1. wartość rytmiczna: 1 1 1 1 1

   2. sposób liczenia: 1 2 3 i 4

   3. rytm taneczny kroków: krok krok cha cha cha

5. Technika taneczna.
   Wszystkie kroki cha-cha stawiamy z podeszwy na całą stopę. Ruchy bioder są półkoliste.

   1. krok podstawowy w miejscu

   2. krok podstawowy do przodu i do tyłu

   3. solowy obrót tancerki pod ręką tancerza

   4. kroki skrzyżne do tyłu

6. Wskazówki metodyczne.

   1. początkujący tańczą w rytmie 1,2,3 i 4

   2. obrót rozpoczyna tancerka od lewej nogi, w drugim takcie, kiedy tancerz tańczy krok podstawowy do tyłu
      Oznaczenia (skróty): T – tancerz, PN – prawa noga, Ta – tancerka, LN – lewa noga,

   3. Krok podstawowy (do przodu i do tyłu).
      T: LN w przód, Ta: PN w tył, liczymy "raz",
      T: przenieść ciężar ciała do tyłu na PN, Ta: przenieść ciężar ciała do przodu na LN, liczymy "dwa",
      T: LN w bok – mały krok, Ta: PN w bok – mały krok, liczymy "trzy"(cha),
      T: PN łączy do LN w połowie odległości, Ta: LN łączy do PN w połowie odległości, liczymy "i’ (cha),
      T: LN w bok – mały krok, Ta: PN w bok – mały krok, liczymy "cztery"(cha),
      T: PN w tył, Ta: LN w przód, liczymy "raz",
      T: przenieść ciężar ciała do przodu na LN, Ta: przenieść ciężar ciała do tyłu na PN, liczymy "dwa",
      T: PN w bok – mały krok, Ta: LN w bok – mały krok, liczymy "trzy"(cha),
      T: LN łączy do PN w połowie odległości, Ta: PN łączy do LN w połowie odległości, liczymy "i"(cha),
      T: PN w bok – mały krok, Ta: LN w bok—mały krok, liczymy "cztery"(cha)
           Po przetańczeniu podanych dziesięciu kroków znajdujemy się ponownie w pozycji wyjściowej i możemy przetańczyć krok podstawowy od początku.

   4. Kroki skrzyżne do przodu z obrotami.
      Pozycja wyjściowa – jak w kroku podstawowym.
      T: obracając się w prawo o ćwierć obrotu (90°) LN w przód, Ta: obracając się w lewo o ćwierć obrotu (90°) PN w przód, rozłączone ręce położyć na biodrach, liczymy "raz",
      T: przenieść ciężar ciała do tyłu na PN, Ta: przenieść ciężar ciała do tyłu na LN, liczymy "dwa",
      T: LN w bok ze zwrotem do partnerki, Ta: PN w bok ze zwrotem do partnera, liczymy "trzy"(cha),
      T: PN łączy do LN w połowie odległości, Ta: LN łączy do PN w połowie odległości, liczymy "i"(cha),
      T: LN w bok – mały krok, Ta: PN w bok – mały krok, liczymy "cztery"(cha), Zmiana rąk.
      T: obracając się w lewo o ćwierć obrotu (90°) PN w przód, Ta: obracając się w prawo o ćwierć obrotu (90°) LN w przód, liczymy "raz",
      T: przenieść ciężar ciała do tyłu na LN, Ta: przenieść ciężar ciała do tyłu na PN, liczymy "dwa",
      T: PN w bok ze zwrotem do partnerki, Ta: LN w bok ze zwrotem do partnera, liczymy "trzy"(cha),
      T: LN łączy do PN w połowie odległości, Ta: PN łączy do LN w połowie odległości, liczymy "i"(cha),
      Powrót do normalnego trzymania.
      T: PN w bok – mały krok, Ta: LN w bok – mały krok, liczymy "cztery"(cha)
      
           Po przetańczeniu podanych dziesięciu kroków znajdujemy się ponownie w pozycji wyjściowej i możemy przetańczyć krok podstawowy lub powtórzyć kroki skrzyżne do przodu z obrotem ze zmianą rąk. Proponowane figury można tańczyć dowolną ilość razy w dowolnej kolejności.
      
      Proponowane połączenia:

      • krok podstawowy w miejscu – dwa takty,

      • obrót tancerki pod ręką – dwa takty,

      • krok podstawowy do przodu i do tyłu – cztery takty,

      • kroki skrzyżne do tyłu w prawo i w lewo – cztery takty,

      • krok podstawowy do przodu i do tyłu, w drugim i w czwartym takcie obrót tancerki – cztery takty.

7. Podsumowanie zajęć.
   Przypomnienie celów zajęć i ocena ich realizacji.

SCENARIUSZ NR 2

Temat zajęć: Nauka podstawowych kroków poloneza.
Cele operacyjne – uczeń:

1. Umiejętności: potrafi zatańczyć podstawowy krok poloneza.

2. Wiadomości: zna ogólną charakterystykę tańca.

3. Sprawność fizyczna: rozwija koordynację ruchową.

4. Postawy i motywacje: kształtuje właściwą postawę i kulturę osobistą.

Pomoce: magnetofon, kaseta z nagraniem lub płyta CD
Przebieg zajęć:

1. Czynności organizacyjno – porządkowe.
   Przywitanie, sprawdzenie przygotowania uczniów, przedstawienie celów lekcji i uzasadnienie potrzeby ich realizacji.

2. Ogólna charakterystyka tańca.
   Polonez to taniec narodowy o uroczystym, dostojnym charakterze. Tańczony jest w parach, w takcie 3, w tempie umiarkowanym. Kroki i figury taneczne wykonywane są lekko, z gracją i dystynkcją. Należy je ćwiczyć początkowo przy głośnym odliczaniu nauczyciela, a następnie po ich dobrym opanowaniu z podkładem muzycznym.

3. Podstawowy krok poloneza.
   Ustawienie przodem do kierunku tańca:
   na "i’: ugięcie LN w kolanie i wysunięcie PN w przód nad podłogą, stopa zwrócona palcami ku podłodze,
   na "raz": krok PN w przód,
   na "dwa": krok LN w przód,
   na "trzy": krok PN w przód.

4. Postawa taneczna.
        Tancerka stoi po prawej stronie partnera. Oboje zwróceni twarzami do kierunku tańca. Tancerz podaje prawą rękę partnerce, na którą ona kładzie swoją lewą dłoń. Połączone w ten sposób ręce wysuwają nieco do przodu. Nogi wewnętrzne obciążone, lewa tancerki i prawa tancerza. Sylwetki wyprostowane, głowy dumnie wzniesione.

5. Rytm taneczny dla początkujących:

   1. wartość rytmiczna: 1 1 1

   2. sposób liczenia: 1 2 3

   3. rytm taneczny kroków: krok krok krok

6. Technika taneczna.
   Krok podstawowy – chodzony, krok drobiony dla tancerki, ukłony, dwa rodzaje trzymania w parze.

7. Metodyka nauczania:
   T: LN w przód od pięty – przenieść zaraz ciężar ciała na całą stopę, Ta: PN w przód od pięty – przenieść zaraz ciężar ciała na całą stopę, liczymy ‘raz",
   T: PN w przód od pięty – przenieść zaraz ciężar ciała na całą stopę, Ta: LN w przód od pięty – przenieść zaraz ciężar ciała na całą stopę, liczymy "dwa",
   T; LN w przód od pięty i zaraz ugiąć łagodnie kolano opadając nieco w dół, Ta: PN w przód od pięty i zaraz ugiąć łagodnie kolano opadając nieco w dół, liczymy "trzy", Pomiędzy krokiem 3, a następnym 4, krok posuwisty.
   T: PN wysunąć w przód od palców ocierając lekko po podłodze, w momencie mijania nogi postawnej kontynuować łagodne ugięcie kolan, Ta: LN wysunąć w przód od palców ocierając lekko po podłodze, w momencie mijania nogi postawnej kontynuować łagodne ugięcie kolan, liczymy "i",
   Przed postawieniem następnego kroku wyprostować łagodnie kolana.
   T: PN w przód od pięty – przenieść zaraz ciężar ciała na całą stopę, Ta: LN w przód od pięty – przenieść zaraz ciężar ciała na całą stopę, liczymy " raz",
   T: LN w przód od pięty, Ta: PN w przód od pięty, liczymy "dwa",
   T: PN w przód od pięty i zaraz ugiąć łagodnie kolan, Ta: LN w przód od i zaraz ugiąć łagodnie kolano, liczymy "trzy",
   Pomiędzy krokiem 6, a następnym 1, krok poloneza jest posuwisty.
   T: LN wysunąć w przód od palców ocierając lekko po podłodze w momencie mijania nogi postawnej kontynuować łagodne ugięcie kolan, Ta: PN wysunąć w przód od palców (i tak jak tancerz), liczymy "i’
   Przed postawieniem kolejnego kroku wyprostować łagodnie kolana, kontynuować ruch w przód, tancerz od lewej nogi, tancerka od prawej.

8. Polonez – korowód taneczny – układ widowiskowy.
   Figura 1 – wejście parami na salę "para za parą" do utworzenia koła. Trzymanie podstawowe pierwsze, krok podstawowy poloneza.
   Figura 2 – wyznaczona para prowadzi tańczących od tyłu środkiem do przodu, aż do utworzenia jednej kolumny.
   Figura 3 – po utworzeniu kolumny tańczący od przodu rozchodzą się "para w lewo, para w prawo". W tyle łączą się ponownie w pary.
   Figura 4 – po dojściu do przodu tańczący rozdzielają się: "tancerki w prawo, tancerze w lewo".
   Figura 5 – ponowne utworzenia par, by w przedzie rozejść się na zewnątrz i utworzyć dwa koła (tancerki jedno, tancerze drugie).
   Figura 6 – w kołach tancerki poruszają się w prawo, tancerze w lewo. Na koniec frazy muzycznej zmiana kierunku ruchu i połączenie w pary. Idąc środkiem sali pary rozchodzą się na zewnątrz: "para w lewo, para w prawo".
   Figura 7 – w tylnej części sali pary tworzą czwórki.
   Figura 8 – idąc czwórkami do przodu rozdzielają się: "czwórka w lewo, czwórka w prawo".
   Figura 9 – z tyłu czwórki łączą się w ósemki, które przesuwają się do przodu.
   Figura 10 – w przedzie ósemki zatrzymują się, tańczący tworzą kółeczka w parach. Kółeczka poruszają się krokiem poloneza w I i II kierunku tańca.
   
   Tańczący na zakończenie wykonują ukłon do przodu (widowni) oraz ukłon w kierunku partnera.

9. Podsumowanie zajęć
   Przypomnienie celów zajęć i ocena ich realizacji.

SCENARIUSZ NR 3
Temat zajęć: Nauka krótkiego układu choreograficznego w aerobiku sportowym pt. "Mambo".
Cele operacyjne – uczeń:

1. Umiejętności: potrafi zaprezentować układ choreograficzny pt. "Mambo"

2. Wiadomości: zna podstawowe wiadomości na temat aerobiku, posługuje się umowną terminologią słowną

3. Sprawność fizyczna: kształtuje sylwetkę poprzez ćwiczenia wytrzymałoś- ciowe, gimnastyczno – taneczne, rozciągające, uspokajające

4. Postawy i motywacje: zaspokaja naturalna potrzebę ruchu, kształtuje właści- wa postawę i samodyscyplinę

Pomoce: magnetofon, kaseta lub płyta CD
Przebieg zajęć:

1. Czynności organizacyjno – porządkowe.
        Przywitanie, sprawdzenie przygotowania ćwiczących, przedstawienie celów lekcji i uzasadnienie potrzeby ich realizacji.

2. Ogólna charakterystyka układu sportowego "Mambo"
        Aerobik jest terminem zaadoptowanym do rytmicznie wykonywanych ćwiczeń przy muzyce. Jako forma rekreacji ruchowej łączy elementy treningu gimnastycznego i tanecznego. W układzie "Mambo" połączono elementy taneczne z ćwiczeniami gimnastycznymi do muzyki, która motywuje do ruchu i mobilizuje do większego wysiłku fizycznego, przez co trening staje się bardziej wszechstronny a zarazem ciekawy.

3. Wskazówki metodyczne:

   1. nauczać elementy od łatwych do trudnych lub nauczać częściami bloku muzycznego

   2. ucząc kolejnej części układu nie pozwolić na zatrzymanie ruchu przez grupę

   3. wprowadzać kolejno następujące po sobie wariacje ruchowe

   4. wykonać tyle samo powtórzeń na PN jak i na LN 12

   5. zmiany w przestrzeni wprowadzać po nauczeniu całego połączenia ruchowego, pokazując kierunek przejścia lub obrotu

   6. korzystać z prostych komend informujących grupę o kolejnej czynności

   7. pokazać łatwiejszą i trudniejszą formę zadania ruchowego tak, by wszyscy uczestnicy zajęć mogli je wykonywać

   8. układ choreograficzny powinien zaczynać się i kończyć w tym samym miejscu

4. Układ choreograficzny "Mambo"
   16 taktów lub 32 ( przy powtórzeniu całości z LN):
   takt: 1-2 – 4 x STEP TOUCH
   3-4 – 2 x V-STEP TURN
   5-6 – 4 x SIDE TO SIDE
   7-8 – 2 x DOUBLE LUNGES
   9-10 – 2 x MAMBO
   11 – CHASSE
   12 – 2 x JUMPING JACK
   13-14 – 3 x GRAPEVINE
   15-16 – 1 x MAMBO
        Od taktu 17 rozpocząć jak w takcie nr 1, ale z lewej nogi. W efekcie nauczamy 32- taktową choreografię z symetrycznym podziałem dla prawej i lewej strony ciała.

5. Objaśnienie podstawowych kroków bazowych.

   1. STEP TOUCH – krok dostawny
      Rozliczenie muzyczne jednego kroku: liczymy "raz".
      Z postawy zasadniczej: na "raz" – odstaw PN w prawo i dostaw LN do PN, na "dwa" – to samo z LN w lewo

   2. V-STEP – krok wykonujemy po linii trójkąta
      Rozliczenie muzyczne jednego kroku: liczymy "raz-dwa"
      na "raz" – PN w przód skos
      na "i" – LN w przód skos
      na "dwa" – powrót PN do pozycji wyjściowej
      na "i" – powrót LN do pozycji wyjściowej

   3. SIDE TO SIDE – przenoszenie ciężaru ciała z krokiem odstawnym
      Rozliczenie muzyczne jednego kroku: liczymy –"raz",
      na "raz" – krok odstawny PN w prawo, LN w bok oparta o podłoże,
      "dwa" jest odwrotnością ruchu na "raz"

   4. DOUBLE LUNGES – podwójne naprzemienne wypady NN w tył skos
      Rozliczenie muzyczne jednego kroku: liczymy – "raz",
      na "raz" z postawy zasadniczej wysuń PN w tył skos

   5. MAMBO – krok zaczerpnięty z tańca towarzyskiego, przenoszenie ciężaru ciała z krokiem w przód lub w tył i z odstawieniem nogi w bok.

   6. CHASSE – krok progresywny z PN krok, dostawienie LN i odstawienie PN

   7. JUMPING JACK – pajace
      Rozliczenie muzyczne jednego kroku: liczymy – "raz"
      Z postawy zasadniczej: na "raz’ – wyskok w górę, z zeskokiem do rozkroku,
      na "i" – wyskok w górę z zeskokiem do postawy zasadniczej
      Amortyzacja zeskoku: kolana ugięte, skierowane na zewnątrz

   8. GRAPEVINE – krok skrzyżny w bok
      Rozliczenie jednego kroku liczymy: "raz i dwa"
      na "raz"- odstaw PN w prawo,
      na "i"- LN postaw skrzyżnie za PN,
      na "dwa" –PN odstaw w prawo,
      na – "i" dostaw LN do PN, na "trzy i cztery" to samo w lewo

1. Podsumowanie zajęć.
   Przypomnienie celów zajęć i ocena ich realizacji.

VII PRZEWIDYWANE OSIĄGNIĘCIA UCZNIÓW

Uczeń:

• rozumie piękno i harmonię utworów muzycznych,

• reaguje na przerwę w muzyce,

• reaguje na zmiany tempa,

• reaguje na zmiany dynamiki,

• wykazuje szybką reakcję słuchowo – ruchową,

• swobodnie porusza się w różnych kierunkach, jednocześnie obserwując przestrzeń wokół siebie,

• rozróżnia kierunki w przestrzeni,

• ma wyrobione poczucie metryczne,

• jest wrażliwe na różnicę wysokości oraz różnice barwy dźwięków,

• posiada umiejętność podporządkowania się dyscyplinie rytmicznej tańca,

• rytmicznie chodzi, sprawnie stąpa,

• ma wykształconą prawidłową postawę,

• posiada umiejętność odbicia się w różnych rodzajach skoków,

• swobodnie operuje ruchami rąk,

• odtwarza kroki i figury, które składają się na wybrany taniec

VIII EWALUACJA PROGRAMU

ANKIETA

Uczestniczyliście w dodatkowych zajęciach kółka tanecznego.
     Proszę o wypełnienie poniższej ankiety. Dzięki niej wyrazicie swoją opinię na temat zajęć, w których braliście udział.
Zaznacz właściwą odpowiedź lub wpisz w miejsce kropek swoje spostrzeżenia.

1. Czy chciałabyś uczestniczyć w tego typu zajęciach ponownie?

   1. tak

   2. nie

   3. obojętnie

2. Jak często chciałabyś uczestniczyć w takich dodatkowych zajęciach?
   .......................................................................... .............................................................................. ..............................................................................

3. Po zakończeniu zajęć uważasz, że Twoje umiejętności taneczne

   1. poprawiły się

   2. pogorszyły się

   3. są bez zmian

4. Po zakończeniu zajęć uważasz, że Twoje umiejętności współpracy w zespole

   1. poprawiły się

   2. pogorszyły się

   3. są bez zmian

5. Podaj przykład tańca narodowego i towarzyskiego
   ..........................................................................

Efekty końcowe działań kółka tanecznego:

1. Prezentowanie umiejętności uczniów na różnego rodzaju uroczystościach szkolnych i środowiskowych,

2. Promowanie szkoły poprzez współpracę z Miejskim Ośrodkiem Kultury w Rypinie, Urzędem Miasta w Rypinie oraz innymi instytucjami w zakresie kulturalnym i artystycznym,

3. Udział uczniów w ogólnopolskich dziecięcych festiwalach tanecznych

IX ZAKOŃCZENIE
     Program koła tanecznego przeznaczony jest dla uczniów klas I – VI szkoły podstawowej, lubiących ćwiczyć przy muzyce.
     Jego celem jest usprawnianie motoryczności, rozwój i kształtowanie sprawności ruchowej, twórcze wypowiadanie się ucznia poprzez ruchy ciała.
Aby ruch stał się formą wyrazu artystycznego należy:

• pielęgnować i wzmacniać dziecięce pragnienia wykonywania naturalnych ruchów tanecznych i tanecznopodobnych, gdyż są to pierwsze sposoby aktywności będące wyrazem swobody i własnej akceptacji,

• pielęgnować spontaniczność ruchów dziecka, aż do momentu uzyskania dojrzałości; pozwoli to na wykorzystanie spontaniczności w życiu dorosłym,

• dbać o rozwój ekspresji artystycznej w oparciu o naturalne formy ruchu tanecznego; odbywać się to powinno poprzez wdrażanie do form ruchowych zgodnych z możliwościami i upodobaniami, a także do udziału w tańcu grupowym,

• proces edukacji tanecznej opierać na znajomości wielu jego przejawów, pozwalając w ten sposób na kształtowanie szerokiego poglądu na ludzkie zachowania; służyć temu ma obserwacja innych osób tańczących w trakcie zajęć i poza nimi

X BIBLIOGRAFIA:

1. A. Cichalewska, E. Kolarczyk, A. Arlet: Aerobik.Podstawy teoretyczne i zasób ćwiczeń gimnastycznych, AWF Kraków 1997 (skrypt)

2. A. Dasiewicz – Tobiasz, A. Kępska: Rytmika w klasach I – III, WsiP Warszawa 1985

3. E. Grodzka – Kubiak: Aerobik czy Fitnes. Podręcznik szkoleniowy, DDK Edition Poznań 2002

4. O. Kuźmińska: Aerobic. Taniec i gimnastyka, SiT Warszawa 1985

5. Z. Kwaśnicowa: Tańce polskie. Zbiór pląsów, Tom I – II, Nasza Księgarnia Warszawa 1937 – 1938

6. K. Nowakowska, J. Krawczyk, A. Piotrowski: Rytm – Muzyka – Taniec w wychowaniu fizycznym, ZNP Kielce 1991

7. J. Siemkowicz: Ćwiczenia muzyczno – ruchowe. Poradnik metodyczny, PZWS Warszawa 1973

8. Pod red. Zbigniewa Szota: Aerobik. Teoria, technika wykonania, metodyka nauczania, przepisy sędziowania, AWFiS Gdańsk 2003

9. A. Sułowska, G. Woźniczko: Tańcz z nami, "Pomorze" Bydgoszcz 1989

10. M. Wieczysty: Tańczyć może każdy, PWM Warszawa 1986

11. M. Wieman: Tańce i zabawy ze śpiewem, PZWS Warszawa 1961