Pieniądz – powszechnie akceptowany towar dzięki któremu możemy dokonywać transakcji dóbr i usług. Inaczej środek wymiany.
Funkcje pieniądza: środek płatniczy, miernik wartości, środek wymiany, środek przechowywania wartości.
Determinanty popytu na pieniądz: wielkość produkcji różnych dóbr, liczba zawieranych transakcji, nominalna i realna stopa procentowa, koszt posiadania pieniądza, koszt zmiany jednych aktyw na inne.
Determinanty podaży na pieniądz: wielkość bazy monetarnej, stopa ubytku gotówki z systemu bankowego, stopa procentowa, stosunek rezerwy pieniądza do depozytów.
Teoria podażowa: przyczyny ukryte są w procesie produkcyjnym, zwana kosztową.
Teoria monoteorystyczna – nie ilościowa odmiana popytowej.
Inflacja (def. wzrost ogólnego poziomu cen): deprecjacja jest związana z inflacją, ale nie są takie same, wzrost cen powoduje spadek siły nabywczej pieniądza, czyli jego deprecjację, stopa deprecjacji pieniądza, nie jest równa inflacji.
Teoria popytowa: popyt globalny przekracza możliwości produkcyjne gospodarki, powstaje luka inflacyjna. Winowajcy: BC i budżet państwa.
Inflacja skutki: pozytywne- korzystny wpływ na dynamikę wzrostu gospodarczego, o ile inflacja jest chuj wie jaka, powolna inflacja ułatwia porządek zmiany reakcji cenowych, iluzje pieniężne.
Negatywne- zniekształcenie informacyjnej funkcji ceny, „ucieczka” od pieniądza, redystrybucja dochodów, wzrost niepewności i osłabienie aktywności gospodarczej, niekorzystne zmiany w bilansie płatniczym, wzrost kosztów obsługi działalności gospodarczej.
Rezerwa obowiązkowa – to nałożony ustawowo obowiązek tworzenia rezerw finansowych przez banki komercyjne od różnego rodzaju depozytów. Głównym jej celem jest ograniczenie płynności banków komercyjnych i uniemożliwienie im nadmiernej kreacji pieniądza kredytowego.
Pieniądz – powszechnie akceptowany towar dzięki któremu możemy dokonywać transakcji dóbr i usług. Inaczej środek wymiany.
Funkcje pieniądza: środek płatniczy, miernik wartości, środek wymiany, środek przechowywania wartości.
Determinanty popytu na pieniądz: wielkość produkcji różnych dóbr, liczba zawieranych transakcji, nominalna i realna stopa procentowa, koszt posiadania pieniądza, koszt zmiany jednych aktyw na inne.
Determinanty podaży na pieniądz: wielkość bazy monetarnej, stopa ubytku gotówki z systemu bankowego, stopa procentowa, stosunek rezerwy pieniądza do depozytów.
Teoria podażowa: przyczyny ukryte są w procesie produkcyjnym, zwana kosztową.
Teoria monoteorystyczna – nie ilościowa odmiana popytowej.
Inflacja (def. wzrost ogólnego poziomu cen): deprecjacja jest związana z inflacją, ale nie są takie same, wzrost cen powoduje spadek siły nabywczej pieniądza, czyli jego deprecjację, stopa deprecjacji pieniądza, nie jest równa inflacji.
Teoria popytowa: popyt globalny przekracza możliwości produkcyjne gospodarki, powstaje luka inflacyjna. Winowajcy: BC i budżet państwa.
Inflacja skutki: pozytywne- korzystny wpływ na dynamikę wzrostu gospodarczego, o ile inflacja jest chuj wie jaka, powolna inflacja ułatwia porządek zmiany reakcji cenowych, iluzje pieniężne.
Negatywne- zniekształcenie informacyjnej funkcji ceny, „ucieczka” od pieniądza, redystrybucja dochodów, wzrost niepewności i osłabienie aktywności gospodarczej, niekorzystne zmiany w bilansie płatniczym, wzrost kosztów obsługi działalności gospodarczej.
Rezerwa obowiązkowa – to nałożony ustawowo obowiązek tworzenia rezerw finansowych przez banki komercyjne od różnego rodzaju depozytów. Głównym jej celem jest ograniczenie płynności banków komercyjnych i uniemożliwienie im nadmiernej kreacji pieniądza kredytowego.