Zbiór
Buraki cukrowe są zbierane jesienią i wczesną zimą. Transport buraków odbywa się cieżarówkami do cukrowni , które są bardziej odległe od miejsca uprawy, niż ma to miejsce przy przetwarzaniu trzciny cukrowej. Wykopywane z ziemi buraki zawierają liczne zanieczyszczenia, jak liście, kamienie i pozostałości piasku, które muszą zostać dokładnie usunięte.
Mycie i krajanie buraków
Buraki spławia się wyłącznie wodą krążącą w obiegu zamkniętym i oczyszczoną z grubych zawiesin w odstojnikach, zalkalizowaną wapnem i chlorowaną. Buraki w drodze od spławów do płuczki są oczyszczane w łapaczach kamieni, żwiru i piasku oraz w łapaczach zanieczyszczeń pływających. Przed płuczką należy oddzielić buraki od wody. Stosuje się płuczki z niskim lub wysokim poziomem wody, wyposażone w łapacze kamieni i piasku. Buraki wychodzące z płuczki i ocieknięte z wody opryskuje się starannie wodą chlorowaną. Krajanie buraków odbywa się w krajalnicach tarczowych lub odśrodkowych, w których buraki są krojone do postaci drobnych pasków, gdyż zwiększa to powierzchnię i ułatwia ekstrahowanie cukru. Pokrojone buraki lądują w koszach krajalniczych , a następnie poddaje się ją procesowi ekstarkcji.
Ekstrakcja
Ekstrakcja zachodzi w ekstraktorach, gdzie krajankę poddaje się działaniu gorącej wody przez około godzinę. Ekstraktor to duży poziomy lub pionowy zbiornik, w którym krajanka przesuwa się w kierunku przeciwnym do kierunku ruchu wody, w tak zwanym przeciwprądzie. W czasie przepływu wody rośnie w niej stężenie cukru i w rezultacie otrzymuje się roztwór zwany sokiem surowym. Poza cukrem, surowy sok zawiera wiele innych substancji wypłukanych z buraków. Zwykle surowy sok po procesie dyfuzji zawiera średnio 14% cukru, a pozostałość - wysłodki około 1-2% cukru i 8 do 12% suchej substancji.
Wyżymanie
Krajanka buraczana po procesie ekstrakcji jest mokra i nadal zawiera pewną ilość cukru. W związku z tym, za pomocą pras śrubowych wyciska się z niej jak największą ilość soku (tzw. woda wysłodkowa), który jest ponownie kierowany do ekstrakcji. Pozostałe wysłodki suszy się i przetwarza na granulat będący ważnym składnikiem paszy dla zwierząt.
Defekacja i saturacja
Kolejny etap przetwarzania soku surowego ma na celu usunięcie zanieczyszczeń stałych, które zmętniają roztwór, przy czym roztwór się także nieco odbarwia. Jedną z dwóch powszechnie stosowanych na tym etapie technik jest defekacja i saturacja. Polega ona na dodaniu do soku mleka wapiennego [wodorotlenek wapnia, Ca(OH)2] i wprowadzaniu dwutlenku węgla. Gaz reaguje z wapnem tworząc krystaliczny węglan wapnia, który wiąże zanieczyszczenia stałe. W celu zachowania odpowiednich warunków dla flokulacji osadu, reakcja jest ściśle kontrolowana. Powstały osad zawiera wiele związków niecukrowych, które po filtracji osadu zostają usunięte. Po filtracji, sok jest gotowy do odbarwiania.
Zagęszczanie
W czasie ostatniego etapu, sok kieruje się do bardzo dużych wyparek, zwykle mieszczących ponad 60 ton roztworu. W wyparkach następuje odparowanie wody aż do momentu, w którym zaczynają się tworzyć kryształy.
Krystalizacja
Do zagęszczonego syropu dodaje się drobne kryształki cukru w celu zapoczątkowania krystalizacji.
Wirowanie
Mieszanina syropu i kryształów cukru (cukrzyca) jest wirowana na gorąco bez przerwy aż do zupełnego opróżnienia mieszadła w wirówkach. Podczas napełniania wirówki następuje odciekanie syropu międzykryształowego. Gdy odcieknie głowna masa syropu to wybiela się cukier zalewką wody.
Suszenie
Suszenie cukru odbywa się w suszarce bębnowo – fluidalnej, w której przez cukier przechodzi rozgrzane ,a następnie chłodne powietrze.
Produkt końcowy
Otrzymany cukier ma białą barwę i jest gotowy do użycia w kuchni lub w przemyśle np. w zakładzie produkującym napoje bezalkoholowe. Ponieważ w procesie produkcyjnym nie jest możliwe pozyskanie całego cukru obecnego w soku, pozostaje uboczny słodki produkt - melasa buraczana . Jest ona zwykle wykorzystywana do produkcji paszy dla bydła lub w gorzelniach do produkcji alkoholu. Nie posiada ona zapachu ani smaku podobnego do melasy trzcinowej, więc nie może być użyta do produkcji rumu.