Uznanie przedmiotu lub substancji za produkt uboczny
Przedmiot lub substancja, powstające w wyniku procesu produkcyjnego, którego podstawowym celem nie jest ich produkcja, mogą być uznane za produkt uboczny, niebędący odpadem, jeżeli:
*dalsze wykorzystywanie przedmiotu lub substancji jest pewne;
*przedmiot lub substancja mogą być wykorzystywane bezpośrednio bez dalszego przetwarzania,
*dany przedmiot lub substancja są produkowane jako integralna część procesu produkcyjnego;
*dana substancja lub przedmiot spełniają wszystkie istotne wymagania, w tym prawne, w zakresie produktu, ochrony środowiska oraz życia i zdrowia ludzi.
Utrata statusu odpadów
Określone rodzaje odpadów przestają być odpadami, jeżeli na skutek poddania ich odzyskowi, w tym recyklingowi, spełniają:
*przedmiot lub substancja są powszechnie stosowane do konkretnych celów,
*istnieje rynek takich przedmiotów lub substancji lub popyt na nie,
*dany przedmiot lub substancja spełniają wymagania techniczne dla zastosowania do konkretnych celów; *zastosowanie przedmiotu lub substancji nie prowadzi do negatywnych skutków dla życia, zdrowia ludzi lub środowiska.
Hierarchia postępowania z odpadami-zapobieganie powstawaniu odpadów -> przygotowywanie do ponownego użycia -> recykling -> inne procesy odzysku -> unieszkodliwianie.
Zasada bliskości
Odpady w pierwszej kolejności poddaje się przetwarzaniu w miejscu ich powstania. Te, które nie mogą być przetworzone w miejscu ich powstania, przekazuje się do najbliżej położonych miejsc, w których mogą być przetworzone. Zakazuje się:
*stosowania komunalnych osadów ściekowych,
*unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych i weterynaryjnych – poza obszarem województwa, na którym zostały wytworzone.
Komunalne osady ściekowe mogą być stosowane na obszarze województwa innego niż to, na którym zostały wytworzone, jeżeli odległość od miejsca wytwarzania odpadów do miejsca stosowania położonego na obszarze innego województwa jest mniejsza niż odległość do miejsca stosowania położonego na obszarze tego samego województwa. W przypadku unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych i weterynaryjnych dopuszcza się ich unieszkodliwienie na obszarze województwa innego niż to, na którym zostały wytworzone, w najbliżej położonej instalacji, w przypadku braku instalacji do unieszkodliwiania tych odpadów na obszarze danego województwa lub gdy istniejące instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych. Zakazuje się przywozu na obszar regionu gospodarki odpadami komunalnymi odpadów wytworzonych poza obszarem tego regionu.
Zbieranie odpadów
Odpady są zbierane w sposób selektywny. Zakazuje się zbierania poza miejscem wytwarzania:
*pozostałości z sortowania odpadów komunalnych, o ile są przeznaczone do składowania;
*komunalnych osadów ściekowych;
*zakaźnych odpadów medycznych;
*zakaźnych odpadów weterynaryjnych
Zakaźne odpady medyczne i weterynaryjne – jeżeli zbieranie tych odpadów jest konieczne, marszałek województwa właściwy ze względu na miejsce zbierania odpadów może zezwolić na ich zbieranie. Zakazuje się zbierania:
*zmieszanych odpadów komunalnych, odpadów zielonych – poza obszarem regionu gospodarki odpadami komunalnymi, na którym zostały wytworzone.
Magazynowanie odpadów
Magazynowanie odpadów odbywa się na terenie, do którego posiadacz odpadów ma tytuł prawny. Magazynowanie prowadzone wyłącznie w ramach wytwarzania, zbierania lub przetwarzania odpadów. Odpady, z wyjątkiem przeznaczonych do składowania, mogą być magazynowane, jeżeli konieczność magazynowania wynika z procesów technologicznych lub organizacyjnych i nie przekracza terminów uzasadnionych zastosowaniem tych procesów, nie dłużej jednak niż przez 3 lata.
Plany gospodarki odpadami zawierają:
1) analizę aktualnego stanu gospodarki odpadami na obszarze, dla którego jest sporządzany plan, w tym informacje na temat: istniejących środków służących zapobieganiu powstawaniu odpadów i oceny ich użyteczności, rodzajów, ilości i źródeł powstawania, rodzajów i ilości odpadów poddawanych poszczególnym procesom odzysku, rodzajów i ilości odpadów poddawanych poszczególnym procesom unieszkodliwiania, istniejących systemów gospodarowania odpadami, rodzajów, rozmieszczenia i mocy przerobowych instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych, identyfikacji problemów w zakresie gospodarki odpadami,
2) prognozowane zmiany w zakresie gospodarki odpadami,
3) przyjęte cele w zakresie gospodarki odpadami
4) kierunki działań w zakresie zapobiegania powstawaniu
5) harmonogram, określenie wykonawców i sposobu finansowania
6) informację o strategicznej ocenie oddziaływania planu na środowisko;
7) określenie sposobu monitoringu
8) streszczenie w języku niespecjalistycznym.
Wojewódzkie plany gospodarki odpadami
1) podział na regiony gospodarki odpadami komunalnymi wraz ze wskazaniem gmin wchodzących w skład regionu;
2) wskazanie regionalnych instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych w poszczególnych regionach gospodarki odpadami komunalnymi oraz instalacji przewidzianych do zastępczej obsługi tych regionów, w przypadku gdy znajdująca się w nich instalacja uległa awarii lub nie może przyjmować odpadów z innych przyczyn oraz do czasu uruchomienia regionalnych instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych;
3) plan zamykania instalacji niespełniających wymagań ochrony środowiska, których modernizacja nie jest możliwa z przyczyn technicznych lub nie jest uzasadniona z przyczyn ekonomicznych.
Z obowiązku uzyskania odpowiednio zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów zwalnia się:
1) podmiot prowadzący działalność inną niż działalność gospodarcza w zakresie gospodarowania odpadami, który zbiera odpady opakowaniowe i odpady w postaci zużytych artykułów konsumpcyjnych, w tym zbieranie leków i opakowań po lekach przez apteki, przyjmowanie zużytych artykułów konsumpcyjnych w sklepach, systemy zbierania odpadów w szkołach, placówkach oświatowo-wychowawczych, urzędach i instytucjach (nieprofesjonalna działalność w zakresie zbierania odpadów);
2) osobę fizyczną i jednostkę organizacyjną niebędące przedsiębiorcami, wykorzystujące odpady na potrzeby własne
5) posiadacza odpadów prowadzącego działalność w zakresie unieszkodliwiania odpadów przez ich składowanie w składowiskach podziemnych, który jest obowiązany do uzyskania koncesji na prowadzenie takiej działalności na podstawie ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze;
6) posiadacza odpadów obowiązanego do uzyskania decyzji zatwierdzającej program gospodarowania odpadami wydobywczymi lub zezwolenia na prowadzenie obiektu unieszkodliwiania odpadów wydobywczych, o których mowa w ustawie z dnia 10 lipca 2008 r. o odpadach
7) wytwórcę odpadów, który wytwarzane przez siebie odpady, niebędące od-padami niebezpiecznymi, unieszkodliwia w miejscu ich wytworzenia zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach
8) posiadacza odpadów, którzy poddaje odzyskowi odpady zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach
9) władającego nieruchomością, który zbiera odpady komunalne, wytwarzane na terenie tej nieruchomości; 10) wytwórcę odpadów, który wytwarzane przez siebie odpady zbiera w miejscu ich wytworzenia.
Rejestr
Marszałek województwa prowadzi rejestr podmiotów wprowadzających produkty, produkty w opakowaniach i gospodarujących odpadami. Nie podlegają wpisowi do rejestru:
1) osoba fizyczna oraz jednostka organizacyjna niebędące przedsiębiorcami wykorzystujące odpady na potrzeby własne
3) podmiot prowadzący działalność inną niż działalność gospodarcza w zakresie gospodarowania odpadami, który zbiera odpady opakowaniowe i odpady w postaci zużytych artykułów konsumpcyjnych, w tym zbieranie leków i opakowań po lekach przez apteki, przyjmowanie zużytych artykułów konsumpcyjnych w sklepach, systemy zbierania odpadów w szkołach, placówkach oświatowo-wychowawczych, urzędach i instytucjach (nieprofesjonalna działalność w zakresie zbierania odpadów);
4) transportujący wytworzone przez siebie odpady.
Podlegają wpisowi do rejestru: producenci, importerzy, dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia, eksporterzy i dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy opakowań, a także eksporterzy i dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy produktów w opakowaniach, wprowadzający na terytorium kraju produkty w opakowaniach, opony, oleje smarowe, prowadzący odzysk lub recykling odpadów opakowaniowych i poużytkowych, organizacje odzysku, dokonujący eksportu odpadów opakowaniowych lub poużytkowych oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów opakowaniowych lub poużytkowych w celu poddania ich odzyskowi lub recyklingowi, wprowadzający na terytorium kraju pojazdy, prowadzący punkty zbierania pojazdów, stacje demontażu pojazdów oraz strzępiarki, wprowadzający na terytorium kraju sprzęt elektryczny i elektroniczny oraz przedsiębiorcy dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia tego sprzętu, zbierający zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, prowadzący zakłady przetwarzania, działalność w zakresie recyklingu oraz działalność w zakresie innym niż recykling procesów odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, organizacje odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, wprowadzający baterie i akumulatory oraz prowadzący zakłady przetwarzania zużytych baterii i akumulatorów, posiadacze odpadów, którzy prowadzą przetwarzanie odpadów i są zwolnieni z obowiązku uzyskania zezwolenia na przetwarzanie odpadów, transportujący odpady, sprzedawcy odpadów i pośrednicy w obrocie odpadami.
Ewidencja odpadów
Posiadacz odpadów jest zobowiązany do prowadzenia na bieżąco ich ilościowej i jakościowej ewidencji zgodnie z katalogiem odpadów. Obowiązek prowadzenia ewidencji odpadów nie dotyczy-wytwórców:
*odpadów komunalnych,
*odpadów w postaci pojazdów wycofanych z eksploatacji, jeżeli pojazdy te zostały przekazane do przedsiębiorcy prowadzącego stację demontażu lub przedsiębiorcy prowadzącego punkt zbierania pojazdów; *osób fizycznych i jednostek organizacyjnych niebędących przedsiębiorcami, które wykorzystują odpady na potrzeby własne. Prowadzi ją posiadacz odpadów i prowadzący transport odpadów.
Sprawozdawczość
Jest to roczne sprawozdanie o produktach, opakowaniach i o gospodarowaniu które sporządzają: producent, importer, eksporter wprowadzający na terytorium kraju produkty w opakowaniach, pojazdy, sprzęt, baterie lub akumulatory. Sprawozdanie to zawiera dane identyfikujące podmiot, masę produktu, wysokość opłaty produktowej, masie odpadów poddanych odzyskowi i recyklingowi, wykaz zakładów przetwarzania, informacje o wysokości środków przeznaczonych na publiczne kampanie edukacyjne, sposobie gospodarowania odpadami. Roczne sprawozdanie sprawdza wytwórca, prowadzący działalność, podmiot prowadzący działalność polegającą na wydobywaniu odpadów. Marszałek województwa weryfikuje informacje zawarte w sprawozdaniach.
Baza danych
Tworzy się Bazę danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami. BDO zawiera informacje o:
*wprowadzanych na terytorium kraju opakowaniach, produktach, olejach smarowych, oponach, pojazdach, zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, bateriach i akumulatorach oraz odpadów z nich powstających;
*osiągniętych poziomach: odzysku i recyklingu odpadów, pojazdów, zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego oraz zużytych baterii i akumulatorów;
*rodzajach i ilości wytwarzanych odpadów oraz ich wytwórcach;
*ilości i jakości komunalnych osadów ściekowych, rodzaju i ilości odpadów poddanych przetwarzaniu; *decyzjach z zakresu gospodarki odpadami, z uwzględnieniem pozwoleń na wytwarzanie odpadów; *transgranicznym przemieszczaniu odpadów, wpływach z opłat produktowych;
* składowiskach odpadów.
Marszałek województwa prowadzi i aktualizuje BDO. Administratorem BDO jest minister właściwy do spraw środowiska lub wyznaczony przez niego podmiot. Zadania administratora BDO są finansowane ze środków budżetu państwa. BDO jest prowadzona w systemie teleinformatycznym.
Odpady weterynaryjne i medyczne
Dopuszcza się unieszkodliwienie zakaźnych odpadów medycznych i weterynaryjnych na obszarze woj innego niż to, na którym zostały wytworzone, w najbliżej położonej instalacji, w przypadku braku instalacji do unieszkodliwiania tych odpadów na obszarze danego woj lub gdy istniejące instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych. Posiadacz odpadów medycznych lub weterynaryjnych unieszkodliwiający te odpady jest zobowiązany do prowadzenia procesów unieszkodliwiania oraz do ich monitoringu. Zakaźne odpady medyczne lub weterynaryjne unieszkodliwia się przez termiczne przekształcanie w spalarniach odpadów niebezpiecznych. Posiadacz odpadów wydaje dokument potwierdzający unieszkodliwienie w trzech egzemplarzach. Posiadacz zakaźnych odpadów medycznych lub weterynaryjnych we wniosku o wydanie zezwolenia na przetwarzanie podaje inf o: danych technicznych instalacji lub urządzenia, dokładnego opisu procesu unieszkodliwiania, wskazania metody okresowej kontroli mikrobiologicznej, wymagań dotyczących pojemników lub worków, masy unieszkodliwianych odpadów.
Komunalne osady ściekowe
Odzysk polegający na stosowaniu komunalnych osadów ściekowych:
*w rolnictwie, rozumianym jako uprawa wszystkich płodów rolnych wprowadzanych do obrotu handlowego, włączając w to uprawy przeznaczane do produkcji pasz,
*do uprawy roślin przeznaczonych do produkcji kompostu,
*do uprawy roślin nieprzeznaczonych do spożycia i do produkcji pasz,
*do rekultywacji terenów, w tym gruntów na cele rolne, przy dostosowaniu gruntów do określonych potrzeb wynikających z planów gospodarki odpadami, planów zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
Komunalne osady ściekowe mogą być stosowane, jeżeli spełnione są następujące warunki:
*zawartość metali ciężkich w tych osadach nie przekracza ilości określonych;
*nie wyizolowano bakterii z rodzaju Salmonella w 100 g osadów przeznaczonych do badań;
*łączna liczba żywych jaj pasożytów jelitowych jest nie większa niż 300, do uprawy roślin przeznaczonych do produkcji kompostu — jest nie większa niż 300, do uprawy roślin nieprzeznaczonych do spożycia i do produkcji pasz — jest nie większa niż 300;
*ilość metali ciężkich w wierzchniej warstwie gruntu (0-25 cm), na którym te osady mają być stosowane, nie przekracza wartości dopuszczalnych, odczyn pH jest nie mniejszy niż 5,6, nie powoduje pogorszenia jakości gleby, a w szczególności przekroczenia standardów jej jakości oraz standardów jakości ziemi, nie powoduje pogorszenia jakości wód powierzchniowych i podziemnych;
*są wykorzystywane poza okresem wegetacji roślin przeznaczonych do bezpośredniego spożycia przez ludzi.
Zakazuje się stosowania komunalnych osadów ściekowych:
*na obszarach parków narodowych i rezerwatów przyrody;
*w pasie gruntu o szerokości 50 m bezpośrednio przylegającego do brzegów jezior i cieków;
*na obszarach szczególnego zagrożenia powodzią oraz na terenach czasowo podtopionych i bagiennych;
*na terenach czasowo zamarzniętych i pokrytych śniegiem;
*na gruntach o dużej przepuszczalności, na gruntach rolnych o spadku przekraczającym 10%;
*na terenach objętych pozostałymi formami ochrony przyrody niewymienionymi w pkt 1, jeżeli osady ściekowe zostały wytworzone poza tymi terenami;
*na terenach położonych w odległości mniejszej niż 100 m od ujęcia wody, domu mieszkalnego lub zakładu produkcji żywności;
*na gruntach, na których rosną rośliny sadownicze i warzywa, z wyjątkiem drzew owocowych;
*na gruntach przeznaczonych pod uprawę roślin jagodowych i warzyw, których części jadalne bezpośrednio stykają się z ziemią i są spożywane w stanie surowym – w ciągu 18 miesięcy poprzedzających zbiory i w czasie zbiorów;
*na gruntach wykorzystywanych na pastwiska i łąki;
*na gruntach wykorzystywanych do upraw pod osłonami.
Podstawowa charakterystyka odpadów zawiera:
a) imię i nazwisko lub nazwę podmiotu
b) rodzaj odpadów,
c) syntetyczny opis procesu wytwarzania odpadów
d) oświadczenie o braku wśród odpadów kierowanych na składowisko odpadów,
e) opis zastosowanego procesu przetwarzania odpadów
f) opis odpadów podający kolor, postać fizyczną oraz jego zapach,
h) wskazanie typu składowiska odpadów,
i) oświadczenie o braku możliwości odzysku, w tym recyklingu odpadów,
j) podanie częstotliwości przeprowadzania testów zgodności;
Opłata produktowa to rodzaj opłaty ekologicznej naliczanej i wpłacanej za opakowania w przypadku wprowadzania na rynek krajowy produktów w opakowaniach. oblicza się jako iloczyn stawki opłaty i różnicy pomiędzy wymaganym a osiągniętym poziomem odzysku (recyklingu) przeliczona na wielkość wyrażoną w masie albo ilości produktów lub opakowań.
Zakazuje się składowania na składowisku odpadów następujących odpadów:
*występujących w postaci ciekłej, w tym odpadów zawierających wodę w ilości powyżej 95% masy całkowitej, z wyłączeniem szlamów;
*o właściwościach wybuchowych, żrących, utleniających, wysoce łatwopalnych lub łatwopalnych;
*zakaźnych medycznych i zakaźnych weterynaryjnych;
*powstających w wyniku badań naukowych i prac rozwojowych lub działalności dydaktycznej, które nie są zidentyfikowane lub są nowe i których oddziaływanie na środowisko jest nieznane;
*opon i ich części, z wyłączeniem opon rowerowych i opon o średnicy zewnętrznej większej niż 1400 mm; *ulegających biodegradacji selektywnie zebranych;
Termiczne przekształcanie odpadów prowadzi się wyłącznie w spalarniach odpadów lub we współspalarniach. Termiczne przekształcanie: odpadów niebezpiecznych, stałych odpadów komunalnych w spalarniach odpadów lub we współspalarniach odpadów – stanowi proces unieszkodliwiania D10 2. Termiczne przekształcanie, w celu odzysku energii: odpadów opakowaniowych, odpadów innych niż niebezpieczne, stałych odpadów komunalnych w spalarniach odpadów przeznaczonych wyłącznie do przetwarzania stałych odpadów komunalnych, których efektywność energetyczna jest co najmniej równa wartościom określonym w za-łączniku nr 1 do ustawy, – stanowi proces odzysku R1.
Monitoring
Jest prowadzony w zamkniętych składowiskach odpadów, u posiadaczy unieszkodliwiających odpady medyczne lub weterynaryjne. Zarządzający składowiskiem odpadów jest obowiązany prowadzić monitoring w fazie przedeksploatacyjnej, eksploatacyjnej i poeksploatacyjnej. Zarządzający składowiskiem odpadów jest zobowiązany przekazywać wyniki monitoringu składowiska odpadów wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska. Minister właściwy do spraw środowiska określi zakres, czas i częstotliwość oraz sposób i warunki prowadzenia monitoringu składowisk odpadów.
Faza przedeksploatacyjna polega na:
*określeniu średnich danych meteo,
*kontroli poprawności wykonania otworów obserwacyjnych dla wód podziemnych pomiarze i ocenie zgodności z przewidywanym w projekcie budowy składowiska odpadów poziomem wód podziemnych w wykonanych otworach obserwacyjnych;
*wyznaczeniu miejsc poboru prób oraz substancji;
*wyznaczeniu w parametrów wskaźnikowych, ustaleniu tła geochemicznego wód pow i pod.
Faza eksploatacyjna:
*badaniu wielkości opadu atmosferycznego, badaniu substancji i parametrów wskaźnikowych w wodach powierzchniowych, odciekowych, podziemnych i gazie składowiskowym;
*pomiarze poziomu wód podziemnych w otworach obserwacyjnych;
*kontroli struktury i składu masy składowiska odpadów, kontroli osiadania powierzchni składowiska
Faza poeksploatacyjna:
*badaniu wielkości opadu atmosferycznego z pomiarów,
*pomiarze poziomu wód podziemnych;
*kontroli osiadania powierzchni składowiska, badaniu parametrów wskaźnikowych w wodach powierzchniowych, odciekowych, podziemnych i gazie składowiskowym.
Kwalifikacje w zakresie gospodarki odpadami
Kierownikiem spalarni odpadów, współspalarni , składowiska odpadów, a także osobą zarządzającą obiektem unieszkodliwiania odpadów wydobywczych może być wyłącznie osoba posiadająca świadectwo stwierdzające kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami, odpowiednie do prowadzonych procesów przetwarzania odpadów. Przeprowadza się egzamin w zakresie gospodarowania odpadami, w przypadku pozytywnego wyniku, świadectwo stwierdzające kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami wydaje marszałek województwa. Kto prowadzi gospodarkę odpadami niezgodnie z nakazem określonym w art. 16 podlega karze aresztu albo grzywny. Karze podlegają osoby które wbrew przepisom stosują komunalne osady ściekowe, unieszkodliwia zakaźne odpady medyczne i weterynaryjne, przetwarza zmieszane odpady komunalne, odpady zielone, transportują odpady naruszają wymagania, prowadzą procesy przetwarzania odpadów mogące zagrozić zdrowiu i życiu ludzi, nie mając zawartej umowy zbierają odpady, nie prowadzą ewidencji odpadów, nie składają wpisów do rejestru, termicznie przekształcają odpady poza spalarnią
Administracyjną karę pieniężną wymierza się za:
*zmianę klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż niebezpieczne,
*mieszanie odpadów niebezpiecznych różnych rodzajów,
*zbieranie odpadów wbrew zakazom, zbieranie odpadów lub przetwarzanie odpadów bez wymaganego zezwolenia,
*dokonanie zrzutu olejów odpadowych do wód, gleby lub ziemi, wydobywanie odpadów, niezgodnie z przepisami.
Baterie i akumulatory
Zakazuje się umieszczania zużytych baterii i akumulatorów razem z innymi odpadami w tym samym pojemniku. Magazynowanie i przetwarzanie baterii i akumulatorów w zakładach przetwarzania powinno odbywać się w miejscach o utwardzonym, nieprzepuszczalnym podłożu, odpornym na działanie warunków atmosferycznych lub w odpowiednich pojemnikach nieprzewodzących prądu, odpornych na działanie substancji zawartych w bateriach i akumulatorach oraz działanie warunków atmosferycznych. Magazynowanie zużytych baterii samochodowych kwasowo-ołowiowych, akumulatorów samochodowych, baterii w zakładach, powinno odbywać się na nieprzepuszczalnych podłożach, podłączonych do kanalizacji działającej w obiegu zamkniętym, kierującej ścieki do specjalnych zbiorników lub do instalacji przerabiającej te odpady. Zakazuje się unieszkodliwiania zużytych baterii i akumulatorów przez ich składowanie na składowisku odpadów lub termiczne przekształcanie.
Podstawę obliczenia opłaty produktowej stanowi masa zebranych zużytych baterii przenośnych i akumulatorów. Należną opłatę produktową oblicza się jako iloczyn stawki opłaty produktowej i różnicy między masą zużytych baterii i akumulatorów, jaką należy zebrać, aby osiągnąć wymagany poziom zbierania w danym roku kalendarzowym, a masą zebranych w tym roku baterii i akumulatorów.
Użytkownik końcowy jest zobowiązany do przekazania odpadów, które nie mogą stanowić już źródła energii, do zbierającego zużyte baterie lub akumulatory lub do miejsca odbioru. Sprzedawca detaliczny baterii samochodowych kw-oł, akumulatorów samochodowych kw-oł, baterii przemysłowych kw-oł lub akumulatorów przemysłowych kw-oł jest obowiązany do pobrania od kupującego opłaty depozytowej oraz do potwierdzenia jej pobrania, jeżeli przy sprzedaży tych odpadów kupujący nie przekazał mu zużytych baterii lub zużytych akumulatorów. Zbierający baterie lub akumulatory jest obowiązany do przekazania ich bezpośrednio prowadzącemu zakład przetwarzania, a w przypadku zużytych baterii przenośnych i akumulatorów przenośnych – w pierwszej kolejności prowadzącemu zakład przetwarzania, który prowadzi co najmniej sortowanie. Prowadzący zakład przetwarzania jest obowiązany do przetwarzania i recyklingu oraz powstających z nich odpadów w sposób bezpieczny dla środowiska i zdrowia ludzi. Zabrania się przetwarzania zużytych baterii i zużytych akumulatorów poza zakładem przetwarzania.
Proces przetwarzania zużytych baterii i akumulatorów :
1 etap – oddzielenie zużytych baterii samochodowych kw-oł, zużytych akumulatorów samochodowych kw-oł, zużytych baterie przemysłowych kw-oł i zużytych akumulatorów przemysłowych kw-oł od innych rodzajów zużytych baterii, akumulatorów oraz innych odpadów.
2 etap – należy usunąć zużyty elektrolit i poddać go odzyskowi lub unieszkodliwieniu
3 etap – należy automatycznie rozdrobnić zużyte baterie samochodowe kw-oł, akumulatory samochodowe kw-oł, zużyte baterie przemysłowe kw-oł oraz automatycznie rozdzielić uzyskane materiały na co najmniej frakcję metaliczną, frakcję tworzyw sztucznych i pastę ołowiową
4 etap – należy przetopić frakcję metaliczną i pastę ołowiową a następnie przeprowadzić rafinację w celu doprowadzenia ołowiu do postaci umożliwiającej jego powtórne wykorzystanie w procesach produkcyjnych 5 etap – należy przeprowadzić recykling co najmniej tworzyw sztucznych z automatycznego rozdrabiania obudów.
Mechaniczno-biologiczne przetwarzanie odpadów komunalnych
Procesy biologicznego przetwarzania odpadów w warunkach tlenowych prowadzi się zgodnie z następującymi wymaganiami:
1) odpady są przetwarzane z przerzucaniem odpadów przez okres od 8 do 12 tygodni łącznie;
2) przez co najmniej pierwsze 2 tygodnie proces odbywa się w zamkniętym reaktorze lub w hali, z aktywnym napowietrzaniem, z zabezpieczeniem uniemożliwiającym przedostawanie się nieoczyszczonego powietrza procesowego do atmosfery, do czasu osiągnięcia wartości AT4 (rozumianej jako aktywność oddychania – parametr wyrażający zapotrzebowanie tlenu przez próbkę odpadów w ciągu 4 dni) poniżej 20 mg O2/g suchej masy;
3) łączny czas przetwarzania może zostać skrócony lub wydłużony, pod warunkiem uzyskania parametrów określonych w § 6 ust. 1.
W procesach biologicznego przetwarzania odpadów w warunkach beztlenowych odpady, o których mowa w ust. 1, są poddawane stabilizacji beztlenowej w procesie dwustopniowym:
1) w pierwszym stopniu fermentacji mezofilowej przez co najmniej 20 dni lub fermentacji termofilowej przez co najmniej 12 dni;
2) w drugim stopniu stabilizacji tlenowej w zamkniętym reaktorze lub w hali, z aktywnym napowietrzaniem, z zabezpieczeniem uniemożliwiającym przedostawanie się nieoczyszczonego powietrza procesowego do atmosfery, przez okres co najmniej 2 tygodni; dopuszcza się w drugim stopniu stabilizacji tlenowej stabilizację w pryzmach na otwartym terenie, napowietrzanych przez przerzucanie odpadów co najmniej raz w tygodniu, przez okres co najmniej 3 tygodni.
Proces biologicznego przetwarzania zmieszanych odpadów komunalnych, powinien być prowadzony w taki sposób, aby uzyskany stabilizat spełniał następujące wymagania:
1) straty prażenia stabilizatu są mniejsze niż 35% suchej masy, a zawartość węgla organicznego jest mniejsza niż 20% suchej masy
2) ubytek masy organicznej w stabilizacje w stosunku do masy organicznej w odpadach mierzony stratą prażenia lub zawartością węgla organicznego jest większy niż 40%,
3) wartość AT4 jest mniejsza niż 10 mg O2/g suchej masy.
Przetwarzanie – procesy odzysku lub unieszkodliwiania w tym przygotowanie poprzedzające odzysk lub unieszkodliwianie.
1. Odpady są przetwarzane w instalacjach lub urządzeniach.
2. Instalacje oraz urządzenia do przetwarzania odpadów eksploatuje się tylko wówczas, gdy spełniają wymagania ochrony środowiska, w tym nie powodują standardów emisyjnych o których mowa w przepisach o ochronie środowiska, pozostałości powstające w wyniku działalności związane z przetwarzaniem odpadów będą przetwarzane z zachowanie wymagań określonych w ustawie.
Region gospodarki odpadami komunalnymi stanowi obszar sąsiadujących ze sobą gmin liczących łącznie co najmniej 150tys. mieszkańców i obsługiwany przez instalacje o których mowa w ust. 6, regionem gospodarki odpadami komunalnymi może być również obszar gminy liczącej powyżej 500tys. mieszkańców.
Regionalną instalacją do przetwarzania odpadów komunalnych jest zakład zagospodarowania odpadów o mocy przerobowej wystarczającej do przyjmowania i przetwarzania odpadów z obszaru zamieszkałego przez co najmniej 120 tys. mieszkańców, spełniający wymagania najlepszej dostępnej techniki lub technologii oraz zapewniający termiczne przekształcanie odpadów:
1) mechaniczno-biologiczne przetwarzanie zmieszanych odpadów komunalnych i wydzielanie ze zmieszanych odpadów komunalnych frakcji nadających się w całości lub w części do odzysku,
2) przetwarzanie selektywnie zebranych odpadów zielonych i innych bioodpadów oraz wytwarzanie z nich produktu o właściwościach nawozowych lub środków wspomagających uprawę roślin, spełniających wymagania określone w przepisach odrębnych, lub materiału po procesie kompostowania lub fermentacji dopuszczonego do odzysku w procesie odzysku R10
3) składowanie odpadów powstających w procesie mechaniczno-biologicznego przetwarzania zmieszanych odpadów komunalnych oraz pozostałości z sortowania odpadów komunalnych o pojemności pozwalającej na przyjmowanie przez okres nie krótszy niż 15 lat odpadów w ilości nie mniejszej niż powstająca w instalacji do mechaniczno-biologicznego przetwarzania zmieszanych odpadów komunalnych.
Działanie składowiska odpadów
Przywożone na składowisko odpady są przy wjeździe ważone i rejestrowane. Prowadzona jest elektroniczna ewidencja ilości i rodzajów dowożonych odpadów. Deponowane odpady są na bieżąco zagniatane kompaktorami, dezynfekowane wapnem chlorowanym i izolowane warstwą ziemi. Koła i podwozia samochodów wyjeżdżających ze składowiska są myte w jednej z dwóch automatycznych myjni. Odcieki ze składowiska kierowane są bezpośrednio do miejskiego kolektora sanitarnego, którym trafiają grawitacyjnie do Oczyszczalni Ścieków Płaszów w Krakowie. Powstający w wyniku naturalnego procesu fermentacji odpadów na składowisku biogaz przetwarzany jest w czterech blokach energetycznych (zespołach prądotwórczych) na energię elektryczną i cieplną, które są wykorzystywane na potrzeby własne instalacji i obiektów.
Odpady organiczne
Do odpadów organicznych zaliczamy stałe lub płynne masy, które zawierają powyżej 50% składników organicznych w przeliczeniu na bezwodną masę. Odpady zawierające 5-50% składników organicznych są odpadami mineralno-organicznymi. Przy wadliwym systemie zagospodarowania odpadów organicznych następuje ogromne zagrożenie dla środowiska naturalnego. Wprowadzenie przemysłowego chowu zwierząt oraz niedostosowanie obsady w stosunku do areału upraw rolnych spowodowało, że odchody zwierzęce stały się również odpadami. Do grupy odpadów organicznych o szczególnie niekorzystnym oddziaływaniu na środowisko należą: odpady przetwórstwa surowców zwierzęcych, odpady przemysłu drobiarskiego, odpady przemysłu mleczarskiego, osady ściekowe.
Procesy - obróbka tlenowa, w tym kompostowanie, lub beztlenowa odpadów, które ulegają rozkładowi biologicznemu w kontrolowanych warunkach przy wykorzystaniu mikroorganizmów, w wyniku której powstaje materia organiczna lub metan; składowanie na składowisku odpadów nie jest traktowane jako recykling organiczny.
Nie stosuje się ustawy o odpadach
1. gazów i pyłów wprowadzonych do atmosfery
2.gruntu w pierwotnym położeniu, w tym niewydobytej ziemi
3.niezanieczyszczonej gleby i innych gruntów występujących w stanie naturalnym
4.odpadów promieniotwórczych
5.biomasy w postaci odchodów, słomy,
6.osadów przemieszczanych w obrębie wód powierzchniowych w celu związanym z gospodarowaniem wodami lub drogami wodnymi,
8) ścieków;
9) produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, w tym produktów prze-tworzonych
10) zwłok zwierząt, które poniosły śmierć w inny sposób niż przez ubój, w tym zwierząt uśmierconych w celu wyeliminowania chorób epizootycznych
11) mas ziemnych lub skalnych przemieszczanych w związku z wydobywaniem kopalin ze złóż,
12) dwutlenku węgla przeznaczonego do podziemnego składowania w celu przeprowadzenia projektu demonstracyjnego wychwytu i składowania dwu-tlenku węgla
System gospodarowania zużytym sprzętem elektrycznym
Istotnym elementem ekologicznego zarządzania ZSEE powinno być ograniczenie stosowania różnych substancji szkodliwych w tych produktach oraz wytyczne do ich gromadzenia i przetwarzania.
Skutecznym sposobem selektywnej zbiórki i rejestrowania SEE są umowy z hurtowniami i handlem detalicznym do odbioru używanego sprzętu, korzystanie z mechanizmów gromadzenia w oparciu o komunalne punkty zbiórki i zbiórki selektywnej, w miejscach publicznych zalecane jest stosowanie oddzielnych pojemników lub takich ze specjalnym podziałem na poszczególne sekcje do selektywnego zbierania poszczególnych frakcji, wykorzystanie systemu zbiórki suchych surowców wtórnych w celu gromadzenia małych urządzeń elektrycznych i elektronicznych.
Etap I – przyjęcie, naprawa i regeneracja oraz zawrócenie do użytku zgodnego z pierwotnych przeznaczeniem Etap II – ponowne wykorzystanie podzespołów bądź części urządzeń, weryfikacja możliwości regeneracji, naprawy i zbytu
Etap III – właściwy odzysk materiałowy lub energetyczny
Co w systemie odpadów daje podział na grupy i rodzaje sprzętu elektrycznego?
Dyrektywa 2002/96/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 stycznia 2003 r. w sprawie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (ZSEE), wprowadza podział sprzętu elektrycznego i elektronicznego na 10 kategorii:
1. wielkogabarytowe urządzenia gospodarstwa domowego;
2. Małogabarytowe urządzenia gospodarstwa domowego;
3. urządzenia IT i telekomunikacyjne;
4. urządzenia konsumenckie;
5. urządzenia oświetleniowe;
6. przyrządy elektryczne i elektroniczne;
7. zabawki, sprzęt rekreacyjny i sportowy;
8. wyroby medyczne;
9. przyrządy do nadzoru i kontroli;
10. automaty.
Jakie odpady mogą być przetwarzane poza instalacją
Dopuszcza się spalanie zgromadzonych pozostałości roślinnych poza instalacjami i urządzeniami, chyba że są one objęte obowiązkiem selektywnego zbierania. Zezwolenie na spalanie odpadów poza instalacjami i urządzeniami dla terenów zamkniętych wydaje regionalny dyrektor ochrony środowiska.
Dopuszcza się odzysk poza instalacjami lub urządzeniami w przypadku:
1) odzysku w procesie odzysku R10[ Obróbka na powierzchni ziemi przynosząca korzyści dla rolnictwa lub poprawę stanu środowiska],
2) rodzajów odpadów wymienionych w przepisach wydanych na podstawie ust. 5, poddawanych odzyskowi, zgodnie z warunkami określonymi w tych przepisach, w procesach odzysku R3[ Recykling lub odzysk substancji organicznych, które nie są stosowane jako rozpuszczalniki (w tym kompostowanie i inne biologiczne procesy przekształcania)], R5 [Recykling lub odzysk innych materiałów nieorganicznych] , R11,R12
3) osób fizycznych prowadzących kompostowanie na potrzeby własne. 3. Odzysk poza instalacjami lub urządzeniami, o którym mowa w ust. 2, może być prowadzony, jeżeli nie stwarza zagrożenia dla środowiska, życia lub zdrowia ludzi oraz jest prowadzony zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach wydanych odpowiednio na podstawie ust. 4 lub 5. Jeżeli spalanie odpadów w instalacjach lub urządzeniach przeznaczonych do tego celu jest niemożliwe ze względów bezpieczeństwa, marszałek województwa może zezwolić, w drodze decyzji, na spalanie odpadów poza instalacjami lub urządzeniami
Opłata produktowa to rodzaj opłaty ekologicznej naliczanej i wpłacanej za opakowania w przypadku wprowadzania na rynek krajowy produktów w opakowaniach. Konieczność wpłacenia opłaty produktowej powstaje kiedy wprowadzający opakowania nie wywiązuje się z ustawowego obowiązku uzyskania odpowiedniego poziomu odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych. opłatę produktową oblicza się jako iloczyn stawki opłaty i różnicy pomiędzy wymaganym a osiągniętym poziomem odzysku (recyklingu) przeliczona na wielkość wyrażoną w masie albo ilości produktów lub opakowań, z wyłączeniem przedsiębiorcy wprowadzającego na rynek krajowy, w drodze sprzedaży lub importu. Opłatę produktową oblicza się oddzielnie dla każdego rodzaju opakowań i produktów. Przepisom ustawy podlegają więc m.in.: wytwarzający opakowania, importujący opakowania, dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia opakowań, dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy opakowań, przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie wprowadzania do obrotu produktów w opakowaniach, w szczególności: wprowadzający do obrotu produkty w opakowaniach pod własnym oznaczeniem rozumianym jako znak towarowy lub pod własnym imieniem i nazwiskiem lub nazwą, których wytworzenie zlecił innemu przedsiębiorcy, pakujący produkty wytworzone przez innego przedsiębiorcę i wprowadzającego je do obrotu, prowadzący jednostkę lub jednostki handlu detalicznego o powierzchni handlowej powyżej 500 m2, sprzedający produkty tam pakowane oraz prowadzący więcej niż jedną jednostkę handlu detalicznego o łącznej powierzchni handlowej powyżej 5000 m2, sprzedający produkty tam pakowane.
Test zgodności
Odpady wytwarzane regularnie, kierowane na składowisko odpadów danego typu, poddaje się testowi zgodności, podczas którego sprawdza się dopuszczalne graniczne wartości wymywania oraz wybrane parametry charakterystyczne dla danego rodzaju odpadów.
Test zgodności przeprowadza posiadacz odpadów,
Test zgodności przeprowadza się: co najmniej raz na 12 miesięcy lub częściej, jeżeli wynika to z podstawowej charakterystyki odpadów; w przypadku zmian w procesie produkcji, w szczególności dotyczących zmiany użytych surowców lub materiałów.
W przypadku braku zgodności wyniku testu zgodności z informacjami zawarty-mi w podstawowej charakterystyce odpadów sporządza się nową podstawową charakterystykę odpadów. Podstawową charakterystykę odpadów oraz testy zgodności wytwórca lub posia-dacz odpadów odpowiedzialny za gospodarowanie odpadami przekazuje zarządzającemu składowiskiem odpadów, przed przekazaniem odpadów na składowisko odpadów. Zarządzający składowiskiem odpadów dokonuje weryfikacji odpadów, która po-lega na: oględzinach przed i po rozładunku odpadów; sprawdzeniu zgodności przyjmowanych odpadów z informacjami zawartymi w podstawowej charakterystyce odpadów. Weryfikacja odpadów może być przeprowadzana w miejscu ich wytwarzania, jeżeli są one składowane na składowisku odpadów zarządzanym przez ich wytwórcę. Zarządzający składowiskiem odpadów pobiera próbki odpadów dostarczonych do składowania na składowisku odpadów co najmniej raz w miesiącu i przecho-wuje je przez okres co najmniej miesiąca.
Składniki niebezpieczne urządzenia elektrycznego.
PCB, części składowe zawierające rtęć, w tym wyłączniki lub podświetlacze, baterie i akumulatory, płytki obwodów drukowanych do telefonów komórkowych oraz inne wyroby, jeżeli powierzchnia płytek obwodów drukowanych jest większa niż 10 centy-metrów kwadratowych, wkłady drukujące, płynne i proszkowe, a także tonery barwiące, tworzywo sztuczne zawierające związki bromu zmniejszające palność, azbest oraz części składowe zawierające azbest, lampy elektronopromieniowe, wodorochlorofluorowęglowodory (HCFC), chlorofluorowęglowodory (CFC), wodorofluorowęglowodory (HFC) lub węglowodory (HC), gazowe lampy wyładowcze, wyświetlacze ciekłokrystaliczne wraz z obudową, jeżeli ją zawierają, o po-wierzchni większej niż 100 cm2 oraz wszystkie tego typu podświetlacze z gazowymi lampami wyładowczymi, zewnętrzne okablowanie elektryczne, części składowe zawierające ogniotrwałe włókna ceramiczne, części składowe zawierające substancje promieniotwórcze, z wyjątkiem części składowych, w przypadku których aktywność całkowita i stężenie promieniotwórcze izotopów promieniotwórczych nie przekraczają wartości określonych jako kryteria zwolnienia z obowiązku uzyskania zezwolenia albo zgłoszenia w przepisach wydanych na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. – Prawo atomowe, kondensatory elektrolityczne (wysokość > 25 mm, średnica > 25 mm lub proporcjonalnie podobne wielkości), oleje ze sprężarek.
Poziomy redukcji ZSEE
W okresie od 2011 r. do 2022 r. wyznacza się następujące cele:
a)dla zużytego sprzętu powstałego z wielkogabarytowych urządzeń gospodarstwa domowego i automatów do wydawania:
*poziomu odzysku w wysokości 80 % masy zużytego sprzętu, poziomu recyklingu części składowych, materiałów i substancji pochodzących ze zużytego sprzętu w wysokości 75 % masy zużytego sprzętu;
b)dla zużytego sprzętu powstałego ze sprzętu teleinformatycznego, telekomunikacyjnego i audiowizualnego: *poziomu odzysku w wysokości 75 % masy zużytego sprzętu, poziomu recyklingu części składowych, materiałów i substancji pochodzących ze zużytego sprzętu w wysokości 65 % masy zużytego sprzętu;
c)dla zużytego sprzętu powstałego z małogabarytowych urządzeń gospodarstwa domowego, sprzętu oświetleniowego, narzędzi elektrycznych i elektronicznych z wyjątkiem wielkogabarytowych, stacjonarnych narzędzi przemysłowych, zabawek, sprzętu rekreacyjnego i sportowego oraz przyrządów do nadzoru i kontroli:
*poziomu odzysku w wysokości 70 % masy zużytego sprzętu, poziomu recyklingu części składowych, materiałów i substancji pochodzących ze zużytego sprzętu w wysokości 50 % masy zużytego sprzętu;
*dla zużytych gazowych lamp wyładowczych - poziomu recyklingu części składowych, materiałów i substancji pochodzących ze zużytych lamp w wysokości 80 % masy tych zużytych lamp.
Kompostowanie
Proces kompostowania przebiega zasadniczo w dwóch etapach:
I – kompostowanie intensywne (faza termofilna) – część procesu kompostowania, w trakcie którego z
odpadów organicznych jest otrzymywany kompost świeży; materiał ulega higienizacji, substancje łatwo rozkładalne zostają praktycznie rozłożone, maleje potencjalna zdolność emisji odorów;
II – dojrzewanie (faza mezofilna) – w tym etapie z kompostu świeżego uzyskuje się kompost dojrzały; rozkładane są substancje trudno rozkładalne (np. ligniny), powstają natomiast stabilne struktury próchnicze, zawierające substancje odżywcze, odporne na działanie czynników zewnętrznych.
Parametry dojrzałego kompostu
Stabilizacja temperatury, stabilizacja udziału substancji organicznej, odpowiedni stosunek węgla do azotu, odpowiedni stosunek strat prażenia (ciał lotnych) do azotu względem próby kontrolnej, poziom wskaźnika Chaetomium, zwiększenie liczby przetrwalników bakteryjnych przy obniżeniu się liczby bakterii wegetatywnych, struktura gruzełkowata, barwa ciemnobrązowa, zapach świeżej ziemi.
Poziomy redukcji odpady biodegradowalne
Obowiązek redukcji ilości odpadów komunalnych ulegających biodegradacji kierowanych na składowiska odpadów w stosunku do tej ilości w roku 1995. I tak według dyrektywy 1999/31/WE w 2006 r. ilość odpadów komunalnych ulegających biodegradacji kierowana na składowiska odpadów może wynosić maksymalnie do 75 % ich całkowitej ilości (wagowo) w stosunku do ilości odpadów komunalnych ulegających biodegradacji wytworzonych w 1995 r., w 2009 r. ilości ta może wynosić maksymalnie do 50%, natomiast w roku 2013 – do 35%. Jednakże dopuszczono możliwość przesunięcia terminu wypełnienia tych zobowiązań o cztery lata - Polska skorzystała z tej możliwości. Zatem w 2010 r. w Polsce można składować nie więcej niż 75 %, w 2013 r. – 50%, natomiast w 2017 - r. 35 % wagowo całkowitej masy odpadów komunalnych ulegających biodegradacji, w stosunku do masy tych odpadów wytworzonych w 1995 r. Taki zapis znalazł się w ustawie o odpadach w artykule 16 a. Natomiast zgodnie z art. 3 c ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, .obowiązki te zostały nałożone na gminy (cel 50% oraz 35%). W związku z powyższym, szacuje się, że w roku 2010 r. należy unieszkodliwić w sposób inny niż składowanie 2,5 mln t odpadów komunalnych ulegających biodegradacji, w roku 2013 – 3,5 mln ton, natomiast w roku 2017 – 3,6 mln t4, co powoduje to konieczność budowy nowych, innych niż składowiska, instalacji do unieszkodliwiania odpadów komunalnych ulegających biodegradacji.
Dyrektywy :w sprawie odpadów pochodzących z przemysłu ditlenku tytanu, w sprawie ochrony środowiska, w szczególności gleby, w przypadku wykorzystywania osadów ściekowych w rolnictwie, dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych , w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych , w sprawie unieszkodliwiania polichlorowanych bifenyli i polichlorowanych trifenyli (PCB/PCT), w sprawie składowania odpadów, w sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji, w sprawie spalania odpadów, w sprawie zużytego sprzętu elektrotechnicznego i elektronicznego (WEEE), w sprawie gospodarowania odpadami pochodzącymi z przemysłu wydobywczego oraz zmieniającej dyrektywę 2004/35/WE.
Zużyte baterie i akumulatory
Do 2016 r. i w latach następnych – poziom zbierania zużytych baterii przenośnych i zużytych akumulatorów przenośnych, w wysokości 45%. Osiągnięcie poziomów wydajności recyklingu:
*zużytych baterii kwasowo-ołowiowych i zużytych akumulatorów kwasowo-ołowiowych - 65% ich masy; *zużytych baterii niklowo-kadmowych i zużytych akumulatorów niklowo-kadmowych – 75% ich masy; *pozostałych zużytych baterii i zużytych akumulatorów – 50% ich masy.
Zbierający zużyte baterie kwasowo-ołowiowe lub zużyte akumulatory kwasowo-ołowiowe jest obowiązany do przekazania tych baterii i akumulatorów prowadzącemu zakład przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów, który spełnia wymagania,
Przedsiębiorca przed rozpoczęciem działalności w zakresie wprowadzania do obrotu baterii lub akumulatorów na terytorium kraju lub przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów, przed do-konaniem pierwszego wprowadzenia do obrotu baterii lub akumulatorów na terytorium kraju lub pierwszego przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów, jest obowiązany do uzyskania wpisu do rejestru,
Wprowadzający baterie przenośne lub akumulatory przenośne sporządza sprawozdanie, do sprawozdania dołącza się wykaz punktów zbierania prowadzonych przez zbierającego zużyte baterie lub zużyte akumulatory, z którym wprowadzający zawarł umowę, oraz wykaz miejsc odbioru, z których ten zbierający odbiera zużyte baterie przenośne lub zużyte akumulatory przenośne. Prowadzący zakład przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów jest obowiązany do sporządzania sprawozdania.
Aby zapewnić wysoki poziom recyklingu należy przedsięwziąć niezbędne działania w celu selektywnego zbierania baterii i akumulatorów, najbardziej skuteczną metodą jest zapewnienie odpowiedniego systemu zwrotów. Przyjmowanie zwrotów może być bardzo skutecznie przeprowadzone poprzez sklepy w których sprzedawane są baterie, obiekty użyteczności publicznej, komunalne centra recyklingu lub poprzez ustalenie odbioru przez organizacje odzysku z przedsiębiorcami. Praktyczna jest także zbiórka poprzez konkretne kampanie zbiórkowe. Zaleca się używanie specjalnych pojemników zaleconych przez partnera zbiórki. Istnieją dwie metody dalszego sortowania:
*metoda elektromagnetyczna – jako pierwszy krok następuje tutaj sortowanie wg baterii magnetycznych i niemagnetycznych. Baterie magnetyczne wytwarzają następnie pole magnetyczne które zmienia się w zależności od systemu elektrochemicznego baterii.
*metoda roentgenowa – bateria przechodzą przez sensor roentgenowy. Na podstawie skali szarości da się rozpoznać rodzaj baterii. Alternatywą jest ręczne sortowanie baterii.
Instrukcja prowadzenia składowiska odpadów obejmuje fazę eksploatacyjną oraz fazę poeksploatacyjną i zawiera:
1) imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby oraz adres składowiska odpadów;
2) określenie typu składowiska odpadów;
3) określenie, czy na składowisku odpadów, którego dotyczy instrukcja, jeżeli jest to składowisko odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne, zostały wydzielone części, na których mają być składowane określone rodzaje odpadów niebezpiecznych;
4) rodzaje odpadów przeznaczonych do składowania na składowisku odpadów;
5) roczną i całkowitą masę odpadów dopuszczonych do składowania;
6) docelową rzędną (maksymalną wysokość składowania) i pojemność składowiska odpadów;
7) rodzaje odpadów, które mogą zostać użyte na tym składowisku odpadów, zamiast innych materiałów, w fazie eksploatacyjnej i poeksploatacyjnej, oraz sposób ich użycia;
8) wyszczególnienie urządzeń technicznych niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania składowiska odpadów;
9) wyszczególnienie aparatury kontrolno-pomiarowej wraz ze schematem rozmieszczenia punktów pomiarowych;
10) określenie sposobu składowania poszczególnych rodzajów odpadów;
11) określenie rodzaju i grubości stosowanej warstwy izolacyjnej;
12) określenie godzin otwarcia składowiska odpadów;
13) określenie sposobu zabezpieczenia składowiska odpadów przed dostępem osób nieuprawnionych;
14) określenie procedury przyjęcia odpadów na składowisko odpadów;
15) określenie sposobów i częstotliwości prowadzonych badań;
16) określenie planu awaryjnego, w szczególności na wypadek wykrycia zmian w jakości wód gruntowych z powodu emisji substancji ze składowiska odpadów;
17) sposób technicznego zamknięcia składowiska odpadów i kierunek jego rekultywacji;
18) inne działania prowadzone na składowisku odpadów dotyczące prowadzenia i nadzoru nad składowiskiem odpadów w celu zapewnienia jego prawidłowego funkcjonowania.
Wprowadzający sprzęt elektryczny
1. Wprowadzający sprzęt podlega wpisowi do rejestru.
2. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany umieszczać numer rejestrowy na fakturach i innych dokumentach w związku z wykonywaniem działalności objętej rejestrem.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany dołączyć do tego sprzętu informację dotyczącą:
1) zakazu umieszczania zużytego sprzętu łącznie z innymi odpadami, wraz z wyjaśnieniem znaczenia oznakowania, którego wzór jest określony w załączniku nr 3 do ustawy;
2) potencjalnych skutków dla środowiska i zdrowia ludzi wynikających z obecności składników niebezpiecznych w sprzęcie;
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany informować o:
1) systemie zbierania zużytego sprzętu;
2) roli, jaką gospodarstwo domowe spełnia w przyczynianiu się do ponownego użycia i odzysku, w tym recyklingu, zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany prowadzić publiczne kampanie edukacyjne.
Wprowadzający sprzęt elektryczny i elektroniczny jest zobowiązany do przedłożenia Głównemu Inspektoratowi Ochrony Środowiska sprawozdań o ilości i masie sprzętu wprowadzonego do obrotu na terytorium kraju, z podziałem na grupy i rodzaje sprzętu określone w załączniku nr 1 do ustawy (o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym) oraz o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Obowiązek sprawozdawczy dotyczy również zbierających zużyty sprzęt, którzy przekazują zestawienia na temat masy zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład przetwarzania zużytego sprzętu.
Prowadzący zakłady przetwarzania zobowiązani są natomiast do przedłożenia Głównemu Inspektoratowi Ochrony Środowiska sprawozdania o przetworzonym zużytym sprzęcie zawierającego informację o: masie przyjętego przez prowadzącego zakład przetwarzania sprzętu, z którego powstał zużyty sprzęt, a także rodzajach i masie odpadów powstałych z przetworzenia zużytego sprzętu, przekazanych prowadzącemu działalność w zakresie recyklingu, prowadzącemu działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku i prowadzącemu działalność w zakresie unieszkodliwiania odpadów.
Z kolei prowadzący działalność w zakresie recyklingu oraz prowadzący działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku powinni przedłożyć zestawienie o masie przyjętych oraz poddanych odpowiednio recyklingowi lub innym niż recykling procesom odzysku odpadów pochodzących ze zużytego sprzętu.
Obowiązek sprawozdawczy dotyczy także organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, które przedkładają Głównemu Inspektoratowi Ochrony Środowiska sprawozdania o ilości i masie sprzętu wprowadzonego do obrotu na terytorium kraju.
Sprawozdanie składają również wprowadzający sprzęt. Powinno ono zawierać odrębnie dla poszczególnych grup sprzętu informację o wysokości należnej opłaty produktowej.
Reaktor kompostujący - w tym układzie zalety systemu zamkniętego są połączone z metodą kompostowania w pryzmach, w pełni zautomatyzowanych reaktorach ułożone w stosy, mocno wentylowane i automatycznie przerzucane przez urządzenie do przerzucania. Materiał jest nawadniany w miarę potrzeby z systemów natryskowych ulokowanych na szczycie hałdy lub w trakcie obracania. Perforowana podłoga pozwala hałdom na wentylowanie próżniowe – powietrze przechodzi przez biofiltry, aby uniknąć uciążliwości zapachowych. W trakcie rozkładu odpady „wędrują” od wejścia do wyjścia reaktora. Stamtąd są przekazywane do dojrzewania i neutralizacji aby stać się pełnowartościowym nawozem.
Najważniejszymi zobowiązaniami Rzeczypospolitej Polskiej, wynikającymi z członkostwa
w Unii Europejskiej, ujętymi w „Polityce ekologicznej państwa na lata 2009 - 2012 z perspektywą do roku 2016” są: osiągnięcie do 31 grudnia 2014 r. odzysku na poziomie minimum 60% oraz recyklingu na poziomie minimum 55 % odpadów opakowaniowych, sukcesywne ograniczanie masy składowanych odpadów komunalnych ulegających biodegradacji, począwszy od 75% w 2010 r., poprzez 50% w 2013, aż do osiągnięcia w roku 2020 poziomu 35 % w stosunku do masy tych odpadów wytwarzanych w 1995 r., zebranie w 2012 r. 25 % zużytych baterii i akumulatorów przenośnych, a w 2016 r. osiągnięcie poziomu zbierania 45 % tych odpadów, zebranie w skali roku 4 kg na mieszkańca zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (pochodzącego z gospodarstw domowych).
Rozdział polimerów ze względu na gęstość
Metoda flotacji polega na grawitacyjnym rozdziale mieszaniny polimerów w wodzie. Tworzywa sztuczne o gęstości mniejszej niż ciecz utrzymują się na jej powierzchni, natomiast o gęstości większej – toną. W przypadku wody frakcję pływającą stanowią tworzywa poliolefinowe: PE-HD, PE-LD i PP, a frakcja tonąca zawiera PVC, PS, PET i PA.
W przypadku zastosowania wody nie można oddzielić od siebie polimerów o zbliżonych gęstościach. Rozdział ten jest możliwy z wykorzystaniem serii cieczy o różnych gęstościach. Zazwyczaj stosuje się wodne roztwory metanolu oraz soli – NaCl, ZnCl2 lub Ca(NO3)2. Urządzenie zwane hydrocyklonem wykorzystuje różnice w gęstościach tworzyw sztucznych. Umożliwia on rozdzielenie mieszaniny polimerów dzięki dużej sile odśrodkowej, która powoduje, że cząstki o gęstości większej od środka ciekłego umiejscawiają się przy ściankach hydrocyklonu, a lżejsze skupiają się wewnątrz, wzdłuż jego osi. Czystość rozdzielonych tworzyw w tym urządzeniu jest wysoka.
Podobnie do hydrocyklonu działa wirówka sortująca. Jej wydajność jest znacznie większa przy mniejszym poborze wody. Do poziomo pracującej wirówki wprowadza się osiowo mieszaninę tworzyw sztucznych o odpowiednim rozdrobnieniu około 15 mm, zawieszonych w wodzie. Trafiają one na górną powierzchnię cieczy wirującej z dużą prędkością, gdzie siła odśrodkowa powoduje, że cięższe cząstki tworzywa opadają do płaszcza wirówki, a lżejsze pozostają na powierzchni. Każdą z frakcji odprowadza się do części stożkowych wirówki za pomocą ślimaków rozdzielonych tarczą.
Opłata depozytowa w myśl ustawy to opłata pobierana przy sprzedaży detalicznej akumulatorów ołowiowych (kwasowych) jako osobnych produktów których zwrot następuje po przekazaniu zużytego akumulatora sprzedawcy detalicznemu tych akumulatorów lub do punktu systemu zbiórki zużytych akumulatorów zorganizowanych przez przedsiębiorcę. Zgodnie z ustawą sprzedawca detaliczny akumulatora ołowiowego zobowiązany jest przy jego sprzedaży do przyjęcia zużytego akumulatora. Jeżeli kupujący nie przekazał zużytego akumulatora przy zakupie nowego sprzedawca detaliczny jest obowiązany do pobrania opłaty depozytowej. Stawka opłaty depozytowej wyniesie 30zł za sztukę. Sprzedawca potwierdza na fakturze VAT lub paragonie fiskalnym wysokość pobranej opłaty depozytowej. Sprzedawca detaliczny który pobrał opłatę depozytową obowiązany jest w terminie 30 dni od daty sprzedaży produktu przyjąć zużyty akumulator i zwrócić opłatę depozytową. Sprzedawca detaliczny potwierdza zwrot opłaty depozytowej na fakturze VAT lub paragonie fiskalnym.
Opłaty podwyższone w przypadku braku wymaganego pozwolenia podmiot korzystający ze środowiska ponosi opłaty podwyższone o 500% za: 1) wprowadzanie do powietrza gazów lub pyłów; 2) pobór wód lub wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi.
Pobieranie próbek
Przy określaniu miejsca pobrania próbki należy uwzględnić technologię produkcji i reżim technologiczny, rozmieszczenie działów produkcyjnych, czynniki zewnętrzne (temp., opad) i inne. Próbka powinna charakteryzować się reprezentatywnością - zachowywać całkowitą zgodność składu odpadu ze składem i właściwościami partii odpadu, z której próbka została pobrana. Zgodność tą osiąga się uwzględniając miejsce (miejsca) i sposób pobrania próbek, sposób przygotowania laboratoryjnego, właściwe przechowywanie oraz transportowanie. Częstotliwość pobierania próbek powinna być ustalana z uwzględnieniem: wielkości i czasu trwania odchyleń od warunków pożądanych, prawdopodobieństwa występowania odchyleń od warunków pożądanych, wymogów statystycznych (np. założonego przedziału ufności). Naczynia i urządzenia do pobierania próbek powinny zapewniać: uniknięcie zanieczyszczenia próbki składnikami tworzywa, z którego naczynie jest zbudowane (np. wyługowaniem szkła, uwalnianiem zw. org. i metali z tworzyw sztucznych)
możliwość mycia i oczyszczania ścian uniknięcia wzajemnego oddziaływania między składnikami próbki i naczyniem naczynie powinno być całkowicie wypełnione pobraną próbką (zapobiega np. wytrząsaniu i zmianom cech fizykochemicznych) Utrwalanie i przechowywanie próbek
zapobieganie zmianom składu i właściwości próbek w wyniku: zużywania niektórych składników pokarmowych przez bakterie, utleniania niektórych związków tlenem rozpuszczonym lub tlenem powietrza atmosferycznego (zw. org., zw. żelaza(II)), trwałą adsorpcję rozpuszczonych metali oraz niektórych zw. org. na ściankach naczynia, depolimeryzację lub polimeryzacje związków prostych.