wieleba,przetwórstwo tworzyw sztucznych, Podział wytłaczarek

Podział wytłaczarek

Podziału wytłaczarek można dokonać ze względu na różne kryteria. Poniżej przedstawiono podział ze względu na ilość ślimaków w wytłaczarce:
Rys. 8. Podział wytłaczarek

Wytłaczarki jednoślimakowe (klasyczne)

             Wytłaczarki jednoślimakowe są najczęściej stosowane w wytłaczaniu tworzyw sztucznych. Pierwsze takie wytłaczarki miały krótkie cylindry i ślimaki, a kanały jednozwojowych ślimaków miały dużą głębokość, co powodowało dużą niejednorodność mechaniczną i termiczną materiału na końcu układu uplastyczniającego. W latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku pojawiły się ślimaki trójstrefowe (ze strefą zasilania, sprężania i dozowania), charakteryzujące się już znacznie większą długością i mniejszą głębokością kanałów. Zwiększona długość ślimaka powodowała zwiększenie czasu przebywania tworzywa w układzie uplastyczniającym, natomiast zmniejszenie głębokości kanału spowodowało poprawę warunków ogrzewania materiału poprzez przewodzenie ciepła od ścianek cylindra i ślimaka, jak również zamianę energii mechanicznej ślimaka na ciepło w wyniku procesów tarcia oraz ścinania w tworzywie.

            Obecnie konwencjonalne wytłaczarki jednoślimakowe mają długość ślimaków rzędu 20-36 D. Ich prędkości obwodowe przy przetwórstwie tworzyw stabilnych termicznie wynoszą 0,5-0,8 m/s, a dla materiałów niestabilnych cieplnie – ok. 0,3 m/s.

W ostatnich latach obserwuje się wyraźny wzrost wydajności pracy wytłaczarek jednoślimakowych, co odbywa się poprzez:

- zastosowanie w strefie zasypu i zasilania rowkowanego cylindra,

- umieszczenie na ślimaku stref intensywnego ścinania i mieszania,

- zwiększenie momentu napędowego ślimaka.

Na rynku wytłaczarek jednoślimakowych obserwuje się tendencje do produkcji maszyn specjalistycznych zamiast uniwersalnych, tzn. przeznaczonych do przetwórstwa określonego tworzywa i otrzymywania konkretnego wyrobu. Wytłaczarki takie charakteryzują się przede wszystkim dużą wydajnością wytłaczania oraz zapewniają otrzymywanie wyrobów o optymalnych właściwościach.

 Wytłaczarki szybkobieżne (wytłaczarki adiabatyczne)

 Pracują one z dużymi szybkościami obrotowymi (do 700 obr/min, prędkości obwodowe do 4 m/s). Ślimaki są tak skonstruowane, że topienietworzywa następuje wyłącznie za pomocą tarcia (energiiścinania).

Są one proste w  budowie i nadają się dla tworzyw niewrażliwych na działanie temperatury,  jak np. PE lub PA6.

 Wytłaczarki dwuślimakowe

             Wytłaczarki dwuślimakowe podzielić można ze względu na różne kryteria, z których najważniejszym jest kierunek obrotów ślimaków. Z tego powodu wyróżnia się wytłaczarki:

  • współbieżne, w których ślimaki obracają się w tym samym kierunku,

  • przeciwbieżne, w których ślimaki obracają się w kierunkach przeciwnych.

Ze względu na stopień zazębienia zwojów obu ślimaków wytłaczarki dwuślimakowe można podzielić na zazębiające się całkowicie, częściowo lub niezazębiające się. Tabelarycznie podział ten przedstawiono na rys. 9. W przemyśle zastosowanie znalazły głównie wytłaczarki współbieżne i przeciwbieżne o zwojach zazębiających się nieszczelnie, w których występują luzy międzyzwojowe spełniające ważną rolę w procesie uplastyczniania, szczególnie w procesach homogenizacji materiałowej. Wśród wytłaczarek nie zazębiających się praktyczne znaczenie posiadają  wyłącznie wytłaczarki przeciwbieżne. Warto zwrócić uwagę, że w wytłaczarkach dwuślimakowych ze ślimakami zazębiającymi się zwoje (oraz kanały) ślimaków nie mogą być kształtowane w sposób dowolny tak, jak to miało miejsce w przypadku wytłaczarek jednoślimakowych. Kształty i wymiary kanałów oraz zwojów jednego ślimaka są tutaj ściśle zależne od kształtów i wymiarów drugiego.


Rys. 9. Typy wytłaczarek dwuślimakowych

Inne, ważne kryterium podziału to krotność zwojów ślimaka i tak wśród wytłaczarek dwuślimakowych znane są wytłaczarki jedno- , dwu- lub trójzwojowe. Ponadto wytłaczarki dwuślimakowe mogą się różnić kształtem rdzeni ślimaków i tak wytłaczarki dwuślimakowe produkowane są w wersjach walcowych i stożkowych. Wytłaczarki o wydajności do 200-300 kg/h wykonywane są najczęściej jako stożkowe, natomiast wytłaczarki o większej wydajności produkuje się jako walcowe.

 Wytłaczarki 3 i więcej-ślimakowe

 Wytłaczarki wieloślimakowe pracują w wersjach przeciwbieżnych i znajdują zastosowanie, podobnie jak wytłaczarki przeciwbieżne, do przetwórstwa materiałów wrażliwych termicznie, jak PVC. Na rys. 10 przedstawiono typowe układy wieloślimakowe.

Rys. 10. Układy wieloślimakowe: (1) – układ trójślimakowy z centralnym ślimakiem; (2) – układ czteroślimakowy z centralnym ślimakiem (a) oraz bez centralnego ślimaka (b); (3) – układ planetarny


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
wieleba,przetwórstwo tworzyw sztucznych, Strefy wytłaczarki
wieleba,przetwórstwo tworzyw sztucznych, Przebieg procesu wytłaczania i jego charakterystykix
wieleba,przetwórstwo tworzyw sztucznych, WYTŁACZANIE charakterystyka procesu
wieleba,przetwórstwo tworzyw sztucznych, skład i klasyfikacja tworzyw sztucznych
wieleba,przetwórstwo tworzyw sztucznych, budowa i otrzymywanie polimerów
wieleba,przetwórstwo tworzyw sztucznych, KLEJENIE
wieleba,przetwórstwo tworzyw sztucznych,wytwarzanie kompozytów metodami odlewniczymi rodzaje zużycia
wieleba, przetwórstwo tworzyw sztucznych, pytania i odpowiedzi
wieleba,przetwórstwo tworzyw sztucznych, Odmiany wtryskiwania
wieleba,przetwórstwo tworzyw sztucznych, Polipropylen i tworzywa sterynowe
wieleba,przetwórstwo tworzyw sztucznych, słownik pojęć
wieleba,przetwórstwo tworzyw sztucznych, Forma wtryskowa
wieleba,przetwórstwo tworzyw sztucznych, rodzaje tworzyw sztucznych
wieleba,przetwórstwo tworzyw sztucznych, PRASOWANIE idea procesu
wieleba,przetwórstwo tworzyw sztucznych, Spawanie
wieleba,przetwórstwo tworzyw sztucznych, Parametry procesu wtrysku
wieleba,przetwórstwo tworzyw sztucznych, Polietylen
wieleba,przetwórstwo tworzyw sztucznych, nanoszenie powłok
wieleba,przetwórstwo tworzyw sztucznych, WTRYSKIWANIE charakterystyka procesu

więcej podobnych podstron