22.11.2012
wykład 7.

Autodestruktywność u dziewcząt z JP

• Zaburzenia odzywiania się są sposobem odrzucenia ciała, które jest obdarzone negatywnymi emocjami, podobnymi do doświadczanych przez osoby po PS.

• Samogłodzenie, epizody gwałtownego objadania się wraz przeczyszczaniem się oraz samouszkodzenia stanowią syndrom autodestruktywności

• Proby samobójcze to niki poddania się przegranej walki z nieustannym napięciem psychicznym

• Różnorodne przejawy saookaleczania oraz próby samobójcze często współtworzą obraz kliniczny jadłowstrętu psychicznego i powinny być uwzględniane w diagnozie oraz programach terapii

Występowanie zachowań autoagresywnych w obrazie klinicznym depresji u dzieci i młodzieży

• Tendencje samobójcze wzrastają wraz z wiekiem, samookaleczenia nie pojawiły suę tylko w najmłodszej grupie (9-11 r. ż)

• Równoczesne wysokie nasilenie objawów różnych typów (np. duze nasilenie symptomów lękowych, somatycznych i autodestruktywnych)

• Wyższemu nasileniu objawów czystej depresji oraz d. z samotyzacją oraz lękiem towarzyszy mniejsze nasilenie objawów autoagresywnych

• Wiek – u dzieci w okresie preadolescencji nie występuje d. z autoagresją. Największe jej jest w okresie średniej adolescencji.

Płeć – depresja z autoagresją (na poziomie trendu) jest bardziej nasilona u dziewcząt niż u chłopców

Tylko u dziewcząt z autodestruktywnościa powiązane są zachowania antyspołeczne, natomiast u obu płci przedwczesna aktywność seksualna-> borderline, psychopatia

Większemu nasileniu depresji z autoagresją towarzyszy wyższa depresyjność matki (r=0.80) oraz niższa (r=0.73) jakość związku małżeńskiego rodziców

Zaburzenia odżywiania się u dzieci rozpoczynające się w okresie niemowlęcym lub wczesnodziecięcym

1. Trudności związane z karmieniem w niemowlęctwie mają kontynuację późniejszego dzieciństwa (70%)

2. Anoreksja niemowlęca – początek zaburzeń przed 3 r. ż., brak apetytu, nie występują oznaki głodu, niedobór wzrostu i wagi, wiek kostny i wygląd 3-4 latki wyglądają jak 2-latki, 10-latki jak 6-7latkim głowa rośnie z szybkością odpowiednią do wieku; częstość występowania chł=dz

3. Odżywianie uzależnione od interakcji z rodzicami (> liczba konfliktów, walka o przejęcie kontroli, liczba rozmów i rozpraszania dziecka w czasie jedzenia, <wzajemność relacji)

4. Niemowlęta – charakterystyczna konstelacja cech tempreamentu: > poziom wzbudzenia w warunkach podstawowych (pomiar tętna), trudności w uspokojeniu i wyciszeniu podczas jedzenia lun zasypiania, zainteresowanie zabawą i interakcjami z opiekunami; rozwój intelektualny przeciętny lub >

5. Matki oceniają dzieci jako trudne „ nie do powstrzymania”, pobudliwe emocjonalnie, negatywistyczne, o nieregularnym rytmie karmienia i snu// forma lęku separacyjnego?

6. Leczenie- ocena nawyków dziecka i zwyczajów rodzinnych wiązanych z jedzeniem, wywiad kliniczny, rozróżnianie uczuć głodu i sytości, martwienie się niskim wzrostem, obawa przed otyłością; rodzice nie mogą stosować nagród i kar za jedzenie.

Sensoryczne awersje pokarmowe

Wybiórcze jedzenie, wybredne jedzenie, fobia nowych pokarmów, grymaszenie (to wszytsko to samo)

Stała odmowa jedzenia pokarmów o swoistych smakach, konsystencji lub zapachach; nie próbuje nowych potraw, bez trudności zjada pokarmy które lubi; ograniczona dieta prowadzi do specyficznych niedoborów pokarmowych opóźnienia motoryki jamy ustnej/ mowy, konflikty rodzinne lub lęk społeczny; czasami przemijająca nadwrażliwość innych zmysłów.

Reakcje awersyjne o różnym nasileniu – grymasy, plucie, krztuszenie się, wymioty

Leczenie- rozpoczynanie od niewielkich ilości, co umożliwia przyzwyczajenie się do nowego smaku lub konsystencji

Nagrody punktowe za odwagę w spróbowaniu kęsa nowego pokarmu, który samo wybrało ( >pewności siebie i samooceny)

Pourazowe zaburzenia odżywiania się

• Rozpoczynają się w każdym wieku

• Fobia pokarmowa, dysfagia czynnościowa, fobia zadławienia, dysfagia połączona z awersją pokarmową

• Przebyty uraz dotyczący ustnej części gardła (zadławienie się lub bycie świadkiem, poważny epizod zakrztuszenia); lęk antycypacyjny – obawa przed zadławieniem się prowadzącym do śmierci; odmowa spożywania stałych pokarmów wymagających żucia; stan odżywienia lub stan emocjonalny dziecka zaburzają jego funkcjonowanie

• Głód nie prowadzi do przezwyciężenia lęku przed jedzeniem; chudnięcie w wyniku stosowania płynnej diety

• Leczenie- objaśnienie dziecku budowy anatomicznych tchawicy, przełyku i żołądka, rysując z nim te struktury (korekcja zniekształceń poznawczych)

• Ćwiczenia żucia i połykania

• Ćwiczenia relaksacyjne i techniki wyobrażeniowe (desensytyzacja)

• Terapia żetonowa ( nagrody za odwagę i pokonanie lęku