Podaj schemat postępowania w leczeniu głębokiej próchnicy w siekaczu bocznym górnym – ubytek klasy IV wg Blacka.
- wywiad ogólny, badanie podmiotowe i przedmiotowe
- analiza warunków zgryzowych
- wybór materiału (kompozyty mikrofilowe i mikrohybrydowe) i metody rekonstrukcji tkanek
- usunięcie złogów nazębnych
- dobór koloru – w świetle naturalnym i sztucznym, wilgotny ząb
- badanie żywotności zęba
-zdjęcie rtg
- jeśli żywy, znieczulenie jest wymagane
- otwarcie ubytku – takie usunięcie twardych tkanek zęba umozliwiające dotarcie do ogniska próchnocowego w zębinie (stworzenie dobrej widoczności wnętrza ubytku oraz łatwe manewrowanie narzędziami)
Z użyciem wiertarki turbinowej z chłodzeniem wodno-powietrznym, wiertło w kształcie walca, płomyka, kuleczki z nasypem diamentowym lub z węglików spiekanych
Wykonanie poszerzenia ułatwiającego – usunięcie nawisów szkliwa
- nadanie zarysu ubytkowi – linia zamknieta, ograniczająca wejście do ubytku (linia styku materiału wypełniającego ze szkliwem)
Z użyciem wiertarki turbinowej z chłodzeniem wodno-powietrznym, wiertło w kształcie walca, plomyka, kuleczki z nasypem diamentowym lub węglików spiekanych
Zarys ubytku jest trójkątny
Narożnik sieczny przesunięty na brzeg sieczny
Dno ubytku może pozostać wypukłe, by uniknąć obnażenia blisko ułozonej miazgi
- usunięcie próchnicowo zmienionej zębiny
Ręcznie – ekskawatorem ostrym lub podostrzonym
Maszynowo – wiertarka kątnicowa, 30000 obr/min. W PRAWO!, chlodzenie wodno powietrzne, bez nacisku, z przerwami, maksymalnie krótki czas zabiegu
Wiertła ostre, o odpowiedniej wielkości (mniejsze od średnicy ubytku), różyczkowe
Najpierw usuwamy zębinę próchnicową z połączenia szkliwno-zębinowego
Następnie ze ściany ubytku
Na końcu z dna ubytku (ściany dokomorowej, po zmianie wierteł na jalowe)
Poprawka Blacka – dwuetapowe usuwanie zębiny i nadawanie zarysu ubytkowi między tymi etapami
Bliskość miazgi zębów przednich warunkuje kształt ubytku
- nadanie kształtu oporowego – nadanie takiego kształtu ubytkowi, aby ściany zeba wraz z wypełnieniem mogły skutecznie przeciwdzialać silom żucia. Zapewnia odporność na zgniatanie i równoważenie powstających podczas żucia naprężen.
Eliminacja prostych i ostrych kątów przy przejściu jednej ściany ubytku w drugą
Ścięcie szkliwa niepodpartego zębiną w miejsach obciążonych okluzyjnie
Ścięcie szkliwa na obwodzie ubytku
Ścięcie szkliwa w okolicy przydziąsłowej – eliminacja niekorzystnych naprężeń (ścięcie wewnętrzne – internal bevel)
Szczególnie narażony na uraz jest brzeg szkliwa i wypełnienie w obrębie kąta siecznego
Na brzegu siecznym szkliwo musi być podparte zebiną
Po nałożeniu podkładu ściana dodziąsłowa powinna miec min. 2mm szerokości
Powinna być ustawiona pod kątem prostym lub ostrym do dlugiej osi ubytku
- wyrównanie brzegów ubytku
Zukośnienie brzegu ubytku (dot. szkliwa) – zwiększenie powierzchni szkliwa dla wiązania wypelnienia, poprawa estetyki, zwiększenie efektywności wytrawienia
Szkliwo ścina się pod kątem 45 stopni na szerokość 0,5mm
Wiertarka niskoobrotowa, wiertła: stożki, płomyki diamentowe czy karborundowe, białe kamienie Arkansas, dyski ścierne o małej abrazyjności)
Faza ta dla kompozytu straciła na znaczeniu.
- nadanie kształtu retencjnego – sposób uformowania ścian oraz brzegów ubytku, aby zapewnić wypelnieniu odporność na siły wyważania (przeciwdziałanie wypadaniu wypełnienia)
W ubytku tej klasy trudno uzyskać retencję ze względu na charakterystyczny kształt ubytku
Retencja w ubytkach tej klasy polega na połączeniu ze szkliwem i zębiną
Retencję można zwiększyć przez zachowanie całego niepodpartego zebiną szkliwa na powierzchni wargowej, ścięcie brzegów szkliwa,ćwiek okolomiazgowy – do rozpatrzenia
Nalezy jak najoszczędniej opracowywać tkanki zeba
Ubytek przybiera kształt spodka
- przemycie i osuszenie ubytku – celem jest usunięcie nieczystości i resztek, wiórów zebinowych, sliny lub krwi z ubytku
Odizolowanie zeba od dostępu śliny (ślinociąg, lignina, koferdam)
Przemycie płynem z użyciem jałowej kuleczki z waty (0,9%NaCl, woda destylowana w temperaturze 37 stopni)
Osuszenie ubytku (dmuchawka ręczna, dmuchawka w unicie, jałowa watka)
Zakaz suszenia głębokim, silnym strumieniem sprężonego powietrza – powoduje przemieszczenie jąder odontoblastów do kanalików zębinowych, obumarcie miazgi i ból
- wypełnienie ubytku
Pierwsza warstwa materiału podkładowego tylko na część dokomorową (leczniczy – na bazie wodorotlenku wapnia – działanie stymulujące)
Druga warstwa podkładu na obszar zębiny (izolacyjny, np. polikarboksylowy)
Stosujemy metodę całkowitego wytrawienia
Wytrawianie szkliwa – 37% kwas ortofosforowy, 15-40 s
Wytrawienie zębiny – ten sam kwas, 15-20 s
Obfite płukanie wytrawiacza sprayem wodnym
Wysuszenie ubytku
Zastosowanie systemu wiążącego typu bond
Zdmuchnięcię nadmiaru bondu sprężonym powietrzem
Naświetlanie 20 s
Odbudowa utraconych tkanek przy użyciu kształtki celuloidowej – odpowiednio dostosowanej
Nałożenie kompozytu do kształtki
Przylożenie do zęba, dopasowanie, naświetlanie 40s
- opracowanie wypełnienia
Wiertła diamentowe, kamienie Arkanzas, krążki ścierne, paski ścierne.
Dostosowanie do warunków zgryzowych – kalka artykulacyjna
Wyrównanie wypełnienia
Wypolerowanie wypełnienia – gumki polerskie z pastą polerską
Nie można pozostawić żadnych nadmiarów, może to doprowadzić do pękniecia lub wyważenia wypełnienia
2. Podaj schemat postępowania w leczeniu głębokiej próchnicy zębów w zębie pierwszym przedtrzonowym górnym – ubytek klasy II wg Blacka od strony mezjalnej.
- badanie przedmiotowe i podmiotowe, wywiad ogólny
- analiza warunków zgryzowych
- wybór materiału (amalgamat) i metody rekonstrukcji tkanek
- usunięcie złogów nazębnych
- badanie żywotności zęba + zdjęcie rtg
- jeśli żywy, znieczulenie jest wymagane
- otwarcie ubytku – takie usunięcie twardych tkanek zęba umozliwiające dotarcie do ogniska próchnocowego w zębinie (stworzenie dobrej widoczności wnętrza ubytku oraz łatwe manewrowanie narzędziami)
Z użyciem wiertarki turbinowej z chłodzeniem wodno-powietrznym, wiertło w kształcie walca, płomyka, kuleczki z nasypem diamentowym lub z węglików spiekanych
Ocena stanu brodawki zębowej zawartej w przestrzeni międzyzębowej
Otwarcie od powierzchni żującej
Aby nie uszkodzić powierzchni stycznej sęba sąsiedniego można wprowadzić metalowy pasek do przestrzeni międzyzębowej i ucisnąć go klinem wsuniętym od strony leczonego zęba
- nadanie zarysu ubytkowi – linia zamknieta, ograniczająca wejście do ubytku (linia styku materiału wypełniającego ze szkliwem)
Z użyciem wiertarki turbinowej z chłodzeniem wodno-powietrznym, wiertło w kształcie walca, plomyka, kuleczki z nasypem diamentowym lub węglików spiekanych
Zarys ubytku na powierzchni żującej wymuszony jest przez przebieg bruzd i zagłębień
W przeszłości wykonywano tzw. Poszerzenie zapobiegawcze – włączenie do zarysu ubytku aktualnie zdrowych, ale podatnych na próchnicę miejsc jako sposób zapobiegania próchnicy wtórnej
Zarys ubytku na powierzchni stycznej powinien mieć kształt trapezoidalny, romboidalny, podstawą zwrócony do brodawki międzyzębowej
Zarys ubytku powinien na każdej powierzchni być dostępny dla zabiegów higienicznych, by nie dopuścić do odkładania się w tych miejscach płytki nazębnej
Konieczne jest wyprowadzenie zarysu ubytku z przestrzeni międzyzębowych do nisz międzyzębowych
Ściana dodziąsłowa powinna znajdować się poniżej punktu stycznego
- usunięcie próchnicowo zmienionej zębiny
Ręcznie – ekskawatorem ostrym lub podostrzonym
Maszynowo – wiertarka kątnicowa, 30000 obr/min. W PRAWO!, chlodzenie wodno powietrzne, bez nacisku, z przerwami, maksymalnie krótki czas zabiegu
Wiertła ostre, o odpowiedniej wielkości, różyczkowe
Najpierw usuwamy zębinę próchnicową ze ściany dodziąslowej
Następnie ze ścian bocznych
Na koncu ze ściany dokomorowej (po zmianie wierteł na jałowe)
- nadanie kształtu oporowego – nadanie takiego kształtu ubytkowi, aby ściany zeba wraz z wypełnieniem mogły skutecznie przeciwdzialać silom żucia. Zapewnia odporność na zgniatanie i równoważenie powstających podczas żucia naprężen.
Łagodne przejście ścian wewnętrznych ubytku
Przebieg ściany ubytku w obrębie szkliwa powinien być zgodny z przebiegiem pryzmatów
Przyleganie amalgamatu i szkliwa zęba musi być w jednej płaszczyźnie pod kątem 180 stopni
Powierzchnia dodziąsłowa szersza niz wlot ubytku – minimum 2 mm szerokosci
Płaska ściana dodziąsłowa (możliwość wyrównania podkładem)
Poprawka Blacka – usunięcie szkliwa niepodpartego zębiną
- wyrównanie brzegów ubytku
Dokładne wygładzenie brzegów szkliwa (zabezpieczenie przed wystąpieniem szczelin wokół wypełnienia)
Wiertarka niskoobrotowa, ale można też turbiną
Wiertła – stożki, płomyki diamentowe czy karborundowe, białe kamienie Arkansas, dyski ścierne o małej abrazyjności
- nadanie kształtu retencjnego – sposób uformowania ścian oraz brzegów ubytku, aby zapewnić wypelnieniu odporność na siły wyważania (przeciwdziałanie wypadaniu wypełnienia)
Wiertarka kątnicowa, wiertła różyczkowe, gwiazdkowe, odwrócone stożki
Powierzchnia zgryzowa: podcięcie ścian tak, aby stworzyć lekko zbieżny ich układ w kierunku wlotu ubytku (ściany boczne przynajmniej prostopadłe do dna), płaskie dno ubytku (można wyrównać podkładem), rowki retencyjne w obrębie zębiny daleko od szkliwa i miazgi, ćwieki okołomiazgowe
Powierzchnia styczna: preparacja ubytku w kształcie trapezu, podstawa zwrócona w kierunku brodawki zębowej, rowki retencyjne na ścianach bocznych, powierzchnia dodziąsłowa szersza niż wlot do ubytku – minimum 2mm, płaska ściana dodziąsłowa, dozwolone jest wykonanie zukośnienia wewnętrznego lub rowka retencyjnego o,5-0,7 mm od powierzchni zeba, ćwieki okołomiazgowe – obowiązkowo, gdy jest zniszczona w dużej części korona zęba
- przemycie i osuszenie ubytku – celem jest usunięcie nieczystości i resztek, wiórów zebinowych, sliny lub krwi z ubytku ciepłą wodą destylowaną (37 stopni)
Odizolowanie zeba od dostępu śliny (ślinociąg, lignina, koferdam)
Przemycie płynem z użyciem jałowej kuleczki z waty (0,9%NaCl, woda destylowana w temperaturze 37 stopni, 0,2% roztwór glukonianu chlorheksydyny)
Osuszenie ubytku (dmuchawka ręczna, dmuchawka w unicie, jałowa watka)
Zakaz suszenia głębokim, silnym strumieniem sprężonego powietrza – powoduje przemieszczenie jąder odontoblastów do kanalików zębinowych, obumarcie miazgi i ból
- wypełnienie ubytku
Poprawne założenie kształtki i klina – zapobiega wtloczeniu materiału podczas kondensacji do przestrzeni międzyzębowej + formówka i pasek metalowy z brzuszkiem
Pierwsza warstwa materiału podkładowego tylko na część dokomorową (leczniczy – na bazie wodorotlenku wapnia – działanie stymulujące)
Druga warstwa podkładu na obszar zębiny (izolacyjny, np. polikarboksylowy) – odporny na zgniatanie
Rozrobienie amalgamatu
Wypełnianie ubytku – rozpoczęcie kondensacji amalgamatu od części stycznej upychając materiał w kąty i narożniki
Kondensacja porcjami we wszystkie zachyłki
Łagodne przejście materialu w sciany ubytku
Następnie wypełniamy powierzchnię zgryzową
Modelujemy guzki i bruzdy na powierzchni okluzyjnej
- opracowanie wypełnienia
Dostosowanie do warunków zgryzowych (amalgamat traci plastyczność po ok. 4min.)
Użycie kalki zgryzowej
Nadmiary odcinamy ekskawatorem, nakładaczem płaskim, zgłębnikiem, skalpelem
Gładzenie powierzchni za pomocą watki
Polerowanie amalgamatu po 24h (gumki do polerowania 4-6tys. Obr/min)
Pacjent powinien wstrzymac się od jedzenia ok. 2h i koniecznie zgłosić się na polerowanie wypełnienia, by zapobiec korozji (po 24h).
3. Podaj schemat postępowania w leczeniu próchnicy głębokiej w siekaczu drugim dolnym – ubytek klasy III wg Blacka. Informacja dodatkowa: ząb prawidłowo ustawiony w łuku. Ubytek próchnicowy nie jest widoczny w badaniu przedmiotowym. Ubytek stwierdzono na podstawie zdjęcia rtg.
-badanie podmiotowe i przedmiotowe
- analiza warunków zgryzowych
- wybór materiału (kompozyt) i metody rekonstrukcji tkanek
- usunięcie złogów nazębnych
- dobór koloru – w świetle naturalnym i sztucznym, wilgotny ząb
- badanie żywotności zęba
- jeśli żywy, znieczulenie jest wymagane
- otwarcie ubytku – takie usunięcie twardych tkanek zęba umozliwiające dotarcie do ogniska próchnocowego w zębinie (stworzenie dobrej widoczności wnętrza ubytku oraz łatwe manewrowanie narzędziami), otwarcie od strony językowej
Z użyciem wiertarki turbinowej z chłodzeniem wodno-powietrznym, wiertło w kształcie walca, płomyka, kuleczki z nasypem diamentowym lub z węglików spiekanych
Ocena stanu brodawki zębowej zawartej w przestrzeni międzyzębowej
Otwarcie od powierzchni językowej (ze względów estetycznych)
Aby nie uszkodzić powierzchni stycznej sęba sąsiedniego można wprowadzić metalowy pasek do przestrzeni międzyzębowej i ucisnąć go klinem wsuniętym od strony leczonego zęba
- nadanie zarysu ubytkowi – linia zamknieta, ograniczająca wejście do ubytku (linia styku materiału wypełniającego ze szkliwem)
Z użyciem wiertarki turbinowej z chłodzeniem wodno-powietrznym, wiertło w kształcie walca, plomyka, kuleczki z nasypem diamentowym lub węglików spiekanych
Zarys ubytku na powierzchni stycznej powinien mieć kształt trójkąta, podstawą zwrócony do brodawki międzyzębowej
Narożnik sieczny nie może byc zlokalizowany w miejscu punktu stycznego! (utrudnia to oczyszczanie)
Obowiązuje oszczędne opracowanie tkanek
- usunięcie próchnicowo zmienionej zębiny
Ręcznie – ekskawatorem ostrym lub podostrzonym
Maszynowo – wiertarka kątnicowa, 30000 obr/min. W PRAWO!, chlodzenie wodno powietrzne, bez nacisku, z przerwami, maksymalnie krótki czas zabiegu
Wiertła ostre, o odpowiedniej wielkości (mniejsze od średnicy ubytku), różyczkowe
Najpierw usuwamy zębinę próchnicową ze ściany dodziąslowej
Następnie ze ścian bocznych
Na koncu ze ściany dokomorowej (po zmianie wierteł na jałowe)
- nadanie kształtu oporowego – nadanie takiego kształtu ubytkowi, aby ściany zeba wraz z wypełnieniem mogły skutecznie przeciwdzialać silom żucia. Zapewnia odporność na zgniatanie i równoważenie powstających podczas żucia naprężen.
Łagodne przejście ścian
Możliwe jest pozostawienie szkliwa niepodpartego zebiną (tylko od strony wargowej)
Należy brać pod uwagę względy estetyczne
Należy usunąć nawisy szkliwa w miejscach obciążenia zgryzowego! (kąt sieczny)
- wyrównanie brzegów ubytku
Kompozyty nie wymagają gładzenia brzegów szkliwa
- nadanie kształtu retencjnego – sposób uformowania ścian oraz brzegów ubytku, aby zapewnić wypelnieniu odporność na siły wyważania (przeciwdziałanie wypadaniu wypełnienia)
Zukośnienie brzegu ubytku (zwiększenie efektywności wytrawiania, korzystny jest kierunek działania kwasu w stosunku do ułożenia pryzmatów, usuwa się powierzchowną warstwę szkliwa bezpryzmatycznego i szkliwa bogatego we fluoroapatyty, zwiększenie powierzchni przylegania wypełnienia do tkanek zeba, poprawa efektu kosmetycznego – łagodne przejście wypełnienia w tkanki zeba)
Nacięcia retencyjne, jaskółczy ogon, ćwieki okołomiazgowe - rzadko
- przemycie i osuszenie ubytku – celem jest usunięcie nieczystości i resztek, wiórów zebinowych, sliny lub krwi z ubytku
Odizolowanie zeba od dostępu śliny (ślinociąg, lignina, koferdam)
Przemycie płynem z użyciem jałowej kuleczki z waty (0,9%NaCl, woda destylowana w temperaturze 37 stopni, 0,2% roztwór glukonianu chlorheksydyny)
Osuszenie ubytku (dmuchawka ręczna, dmuchawka w unicie z ciepłym powietrzem, jałowa watka)
Zakaz suszenia głębokim, silnym strumieniem sprężonego powietrza – powoduje przemieszczenie jąder odontoblastów do kanalików zębinowych, obumarcie miazgi i ból
- wypełnienie ubytku
Podkład leczniczy, a następnie izolacyjny.
Trawienie szkliwa – kwas ortofosforowy 37%, 15-40s
Trawienie zębiny – kwas ortofosforowy 37%, 15-20s
Obfite płukanie wytrawiacza (ok. 1 min.)
Suszenie
Nałożenie bondu
Rozdmuchanie resztek bondu
Naświetlanie 20s
Nałożenie paska celuloidowego + klin
Przylożenie do odbudowywanej powierzchni
polimeryzacja
- opracowanie wypełnienia
narzędzia ręczne
finiry o gładnim, nietnącym koncu
diamenty o drobnym nasypie
krążki ścierne
paski ścierne
gumki ścierne + pasta polerska
kątnica typu Profin
4. Podaj schemat postępowania w leczeniu próchnicy głębokiej w pierwszym trzonowcu dolnym – ubytek klasy II wg Blacka. Informacja dodatkowa: ząb prawidłowo ustawiony w łuku. Ubytek próchnicowy nie jest widoczny w badaniu przedmiotowym. Ubytek stwierdzono na podstawie zdjęcia rtg.
- badanie podmiotowe i przedmiotowe
- analiza warunków zgryzowych
- wybór materiału (amalgamat) i metody rekonstrukcji tkanek
- usunięcie złogów nazębnych
- badanie żywotności zęba
- jeśli żywy, znieczulenie jest wymagane
- otwarcie ubytku – takie usunięcie twardych tkanek zęba umozliwiające dotarcie do ogniska próchnocowego w zębinie (stworzenie dobrej widoczności wnętrza ubytku oraz łatwe manewrowanie narzędziami)
Z użyciem wiertarki turbinowej z chłodzeniem wodno-powietrznym, wiertło w kształcie walca, płomyka, kuleczki z nasypem diamentowym lub z węglików spiekanych
Ocena stanu brodawki zębowej zawartej w przestrzeni międzyzębowej
Otwarcie od powierzchni żującej
Aby nie uszkodzić powierzchni stycznej sęba sąsiedniego można wprowadzić metalowy pasek do przestrzeni międzyzębowej i ucisnąć go klinem wsuniętym od strony leczonego zęba
- nadanie zarysu ubytkowi – linia zamknieta, ograniczająca wejście do ubytku (linia styku materiału wypełniającego ze szkliwem)
Z użyciem wiertarki turbinowej z chłodzeniem wodno-powietrznym, wiertło w kształcie walca, plomyka, kuleczki z nasypem diamentowym lub węglików spiekanych
Zarys ubytku na powierzchni żującej wymuszony jest przez przebieg bruzd i zagłębień
W przeszłości wykonywano tzw. Poszerzenie zapobiegawcze – włączenie do zarysu ubytku aktualnie zdrowych, ale podatnych na próchnicę miejsc jako sposób zapobiegania próchnicy wtórnej
Zarys ubytku na powierzchni stycznej powinien mieć kształt trapezoidalny, romboidalny, podstawą zwrócony do brodawki międzyzębowej
Zarys ubytku powinien na każdej powierzchni być dostępny dla zabiegów higienicznych, by nie dopuścić do odkładania się w tych miejscach płytki nazębnej
Konieczne jest wyprowadzenie zarysu ubytku z przestrzeni międzyzębowych do nisz międzyzębowych
Ściana dodziąsłowa powinna znajdować się poniżej punktu stycznego
- usunięcie próchnicowo zmienionej zębiny
Ręcznie – ekskawatorem ostrym lub podostrzonym
Maszynowo – wiertarka kątnicowa, 30000 obr/min. W PRAWO!, chlodzenie wodno powietrzne, bez nacisku, z przerwami, maksymalnie krótki czas zabiegu
Wiertła ostre, o odpowiedniej wielkości (mniejszej od średnicy ubytku), różyczkowe
Najpierw usuwamy zębinę próchnicową ze ściany dodziąslowej
Następnie ze ścian bocznych
Na końcu ze ściany dokomorowej (po zmianie wierteł na jałowe)
- nadanie kształtu oporowego – nadanie takiego kształtu ubytkowi, aby ściany zeba wraz z wypełnieniem mogły skutecznie przeciwdzialać silom żucia. Zapewnia odporność na zgniatanie i równoważenie powstających podczas żucia naprężen.
Łagodne przejście ścian wewnętrznych ubytku
Przebieg ściany ubytku w obrębie szkliwa powinien być zgodny z przebiegiem pryzmatów
Przyleganie amalgamatu i szkliwa zęba musi być w jednej płaszczyźnie pod kątem 180 stopni
Powierzchnia dodziąsłowa szersza niz wlot ubytku – minimum 2 mm szerokosci
Płaska ściana dodziąsłowa (możliwość wyrównania podkładem)
- wyrównanie brzegów ubytku
Dokładne wygładzenie brzegów szkliwa (zabezpieczenie przed wystąpieniem szczelin wokół wypełnienia)
Wiertarka niskoobrotowa, ale można też turbiną
Wiertła – stożki, płomyki diamentowe czy karborundowe, białe kamienie Arkansas, dyski ścierne o małej abrazyjności
- nadanie kształtu retencjnego – sposób uformowania ścian oraz brzegów ubytku, aby zapewnić wypelnieniu odporność na siły wyważania (przeciwdziałanie wypadaniu wypełnienia)
Wiertarka kątnicowa, wiertła różyczkowe, gwiazdkowe, odwrócone stożki
Powierzchnia zgryzowa: podcięcie ścian tak, aby stworzyć lekko zbieżny ich układ w kierunku wlotu ubytku (ściany boczne przynajmniej prostopadłe do dna), płaskie dno ubytku (można wyrównać podkładem), rowki retencyjne w obrębie zębiny daleko od szkliwa i miazgi, ćwieki okołomiazgowe
Powierzchnia styczna: preparacja ubytku w kształcie trapezu, podstawa zwrócona w kierunku brodawki zębowej, rowki retencyjne na ścianach bocznych, powierzchnia dodziąsłowa szersza niż wlot do ubytku – minimum 2mm, płaska ściana dodziąsłowa, dozwolone jest wykonanie zukośnienia wewnętrznego lub rowka retencyjnego o,5-0,7 mm od powierzchni zeba, ćwieki okołomiazgowe – obowiązkowo
- przemycie i osuszenie ubytku – celem jest usunięcie nieczystości i resztek, wiórów zebinowych, sliny lub krwi z ubytku
Odizolowanie zeba od dostępu śliny (ślinociąg, lignina, koferdam)
Przemycie płynem z użyciem jałowej kuleczki z waty (0,9%NaCl, woda destylowana w temperaturze 37 stopni, 0,2% roztwór glukonianu chlorheksydyny)
Osuszenie ubytku (dmuchawka ręczna, dmuchawka w unicie, jałowa watka)
Zakaz suszenia głębokim, silnym strumieniem sprężonego powietrza – powoduje przemieszczenie jąder odontoblastów do kanalików zębinowych, obumarcie miazgi i ból
- wypełnienie ubytku
Poprawne założenie kształtki i klina – zapobiega wtloczeniu materiału podczas kondensacji do przestrzeni międzyzębowej
Pierwsza warstwa materiału podkładowego tylko na część dokomorową (leczniczy – na bazie wodorotlenku wapnia – działanie stymulujące)
Druga warstwa podkładu na obszar zębiny (izolacyjny, np. polikarboksylowy) – odporny na zgniatanie
Rozrobienie amalgamatu
Wypełnianie ubytku – rozpoczęcie kondensacji amalgamatu od części stycznej upychając materiał w kąty i narożniki
Kondensacja porcjami we wszystkie zachyłki
Łagodne przejście materialu w sciany ubytku
Następnie wypełniamy powierzchnię zgryzową
Modelujemy guzki i bruzdy na powierzchni okluzyjnej
- opracowanie wypełnienia
Dostosowanie do warunków zgryzowych (amalgamat traci plastyczność po ok. 4min.)
Użycie kalki zgryzowej
Nadmiary odcinamy ekskawatorem, nakładaczem płaskim, zgłębnikiem, skalpelem
Gładzenie powierzchni za pomocą watki
Polerowanie amalgamatu po 24h (gumki do polerowania 4-6tys. Obr/min)
Pacjent powinien wstrzymac się od jedzenia ok. 1h i koniecznie zgłosić się na polerowanie wypełnienia, by zapobiec korozji.
1. Napisz co rozumiesz po pojęciem: kształt oporowy ubytku, aseptyka, antyseptyka, odkażanie, mikroprzeciek, uzdatniacz, PUW, punkt styczny, ząb 32, ząb +7, ząb -6, guzek aktywny, sterylizacja, Pp=3, ubytek typu MOD, dno ubytku, powierzchnia dokomorowa ubytku, ząb 44, ząb +4, ząb -7, P=0, klasa I wg Blacka, ząb 22, ząb +2, ząb -8, ząb 48, korona kliniczna, technika ART, klasa V wg Blacka, zarys ubytku, PUWp, rebonding, warstwa hybrydowa, cermet, brzeg sieczny, caries subruens, caries penetrans, kształt oporowy ubytku, guzek nieaktywny, preparacja tunelowa, węzeł urazowy.
Kształt oporowy – takie ukształtowanie ubytku, aby jego ściany, brzegi i założone wypełnienie mogły sprostać siłom żucia i nie ulegały odłamaniu lub odkruszeniu. Polega na tym, że:
Wysokość ściany ubytku powinna być wprost proporcjonalna do jej grubości
Szkliwo powinno być podparte zębiną
Głębokość ubytku powinna być wprost proporcjonalna do jego rozległości, a grubość wypełnienia proporcjonalna do jego powierzchni
Należy wyeliminować kąty ostre i proste w miejscach przejścia jednej ściany ubytku w drugą
Usunąć cienkie szkliwo, nie podparte zębiną z powierzchni, która będzie brała udział w żuciu
Aseptyka – jest to postępowanie mające na celu zapobieganie zakażeniu, poprzez ochronę pacjenta i lekarza przed drobnoustrojami chorobotwórczymi. Dotyczy właściwego przechowywania sterylnych: przedmiotów, leków, materiałów, stosowania odkażonych materiałów dla każdego pacjenta, używania sprzętu jednorazowego, odpowiedniego niszczenia materiału skażonego, przestrzegania higieny osobiste, używania barier ochronnych w postaci rękawiczek, masek i fartuchów ochronnych
Antyseptyka – działanie za pomocą środków chemicznych (zwanych antyseptykami ), które polega na wykonywaniu czynności zmierzających do zahamowania rozwoju lub zniszczenia drobnoustrojów chorobotwórczych znajdujących się na tkankach człowieka (skóra, błony śluzowe), stanowiących czynnik etiologiczny toczącego się procesu chorobowego. Antyseptyka dotyczy: odkażania ran, odkażania pola operacyjnego przed zabiegami, dezynfekcji rąk. Na skórę nieuszkodzoną można zastosować preparaty na bazie alkoholu natomiast zadrapania, pęknięcia, czy oparzenia odkażamy wodnymi roztworami antyseptyków.
Odkażanie (dezynfekcja) – jest to proces w przebiegu którego następuje zniszczenie poza ustrojem chorego określonych drobnoustrojów ( form wegetatywnych bakterii, prątków gruźlicy, grzybów i wirusów), lecz na ogół nie ich postaci przetrwalnikowych. Odnosi się do wody, powietrza, pomieszczeń, przedmiotów itp. i często skierowany jest przeciwko określonemu zarazkowi.
Mikroprzeciek – powstaje na granicy wypełnienia i tkanek zęba. Ma bezpośredni kontakt z kanalikami zębinowymi, które zostały odsłonięte podczas wytrawiania zębiny; płyny znajdujące się w jamie ustnej na skutek mikroprzecieku wywołują przepływ płynu kanalikowego, a ten z kolei podrażnia nagie zakończenia nerwowe. Z czasem mikroprzeciek zostaje skolonizowany przez bakterie znajdujące się w jamie ustnej i czynnik ten może spowodowac zapalenie lub martwicę miazgi. Przyczyną mikroprzecieku może być niezachowanie suchości pola zabiegowego i założenie wypełnienia w warunkach zanieczyszczenia ubytku krwią i śliną. Inną przyczyną jest skurcz polimeryzacyjny materiały wypełniającego, zbyt dużo rtęci w amalgamacie
Uzdatniacz – oczyszcza powierzchnię zębiny z warstwy mazistej przed zastosowaniem odpowiedniego spajacza. Są to zwykle bardzo łagodne kwasy (np. EDTA)
PUW – określa liczbę zębów stałych, dotkniętych próchnicą (P), wypełnionych (W), i usuniętych z powodu próchnicy (U). Sumaryczna wartość tego wskaźnika określa zapadalność na próchnicę – intensywność próchnicy. Jest obliczany zarówno w odniesieniu do populacji jednorodnej wiekowo, jak i jednostki. Umożliwia badanie konkretnych twierdzeń i porównań.
Punkt styczny - punkt styku dwóch sąsiadujących ze sobą zębów, poniżej niego krzywizna komory się zwęża, aż do szyjki
ząb 32 – siekacz boczny dolny lewy
ząb +7 – ząb trzonowy górny drugi lewy
ząb -6 – ząb trzonowy dolny pierwszy lewy
guzek aktywny - w zębach górnych przedtrzonowych i trzonowych są to guzki podniebienne a w dolnych policzkowe, wchodzą one w bruzdę międzyguzkową zębów przeciwstawnych w zgryzie
sterylizacja ( wyjaławianie) - jest to proces mający na celu zniszczenie wszelkich form drobnoustrojów chorobotwórczych i niechorobotwórczych, zarodnikujących i niezarodnikujących, a także wirusów i grzybów, wykonuje się w autoklawach (para wodna pod dużym ciśnieniem).
Pp=3 – próchnica na 3 powierzchniach jednego zęba
ubytek typu MOD – ubytek złozony klasy II obejmujący powierzchnię mezjalną, dystalną i żującą.
dno ubytku – w każdej klasie jest to powierzchnia pozioma, stanowiąca dolną ścianę ubytku, w klasie I stanowi również ścianę dokomorową ubytku
powierzchnia dokomorowa ubytku - ściana ubytku zbudowana z zębiny, znajdująca się od strony komory zęba, która ogranicza wejście do miazgi, w klasie I jest też dnem ubytku
ząb 44 – ząb przedtrzonowy dolny pierwszy prawy
ząb +4 – ząb przedtrzonowy górny pierwszy lewy
ząb -7 – ząb trzonowy dolny drugi lewy
P=0 – ząb bez próchnicy
klasa I wg Blacka – ubytki rozpoczynające się w zagłębieniach anatomicznych wszystkich zębów, czyli ubytki na powierzchniach żujących zębów przedtrzonowych i trzonowych (bruzdy), na powierzchniach policzkowych zębów trzonowych dolnych i podniebiennych zębów trzonowych górnych oraz na powierzchniach podniebiennych siekaczy górnych.
ząb 22 – siekacz boczny górny lewy
ząb +2 – siekacz boczny górny lewy
ząb -8 - ząb trzonowy dolny trzeci lewy
ząb 48 - ząb trzonowy dolny trzeci prawy
korona kliniczna – część zęba wystająca ponad dziąsło, widoczna korona zęba.
technika ART – polega na usunięciu zmienionej próchnicowo zebiny narzędziami ręcznymi, a następnie wypelnieinu ubytku glassjonomoerem. Metoda opracowana dla krajów rozwijających się, przydaje się w warunkach polowych (brak prądu). Do ręcznego usuwania zebiny próchnicowej stosuje się ostre, podwójnie zagięte wydrążacze. Metoda tania, może być wykonywana przez personel pomocniczy, komfortowa dla pacjenta. Wadą tej metody jest możliwość pozostawienia zębiny próchnicowej. W warunkach gabinetu stomatologicznego ma zastosowanie u pacjentów z dentofobią, niepełnosprawnych i starszych.
klasa V wg Blacka – ubytki rozpoczynające się na 1/3 przydziąsłowej części powierzchni wargowej/policzkowe i podniebiennej/językowej KORON wszystkich zębów.
zarys ubytku – linia zamknięta, ograniczająca wlot (wejście) do ubytku, przechodząca łagodnie w poszczególne odcinki. Po zakończeniu leczenia linia zarysu pokrywa się z linią zetknięcia się brzegu szkliwa z materialem wypełniającym. Zetknięcie to określa się jako styczność brzeżną. Znaczenie tej linii ma związek z próchnicą wtórną, która przeważnie zaczyna się w obrębie zarysu. Ostateczny zarys ubytku powinien być wykonany dopiero po ustaleniu zasięgu ogniska próchnicowego. Po otwarciu ubytku przystępuje się do usunięcia próchnicy szerzącej się wzdluż granicy szkliwno – zębinowej. Po osiągnięciu pod szkliwem zdrowej zębiny przystępuje się do usunięcia nawisów szkliwa aż do osiągnięcia szkliwa podpartego zębiną. W ten sposób uzyskuje się ostateczny kształt zarysu ubytku.
PUWp – wskaźnik odnoszący się do liczby powierzchni dotkniętych próchnicą – dostarcza informacji o zaawansowaniu procesu próchnicowego.
Rebonding – jest to nałożenie żywicy w miejscu styku wypełnienia z tkanką zeba na powierzchni po założeniu wypełnienia. Płynna żywica może wpłynąc w szczelinę spowodowaną przez skurcz polimeryzacyjny i w ten sposób zmniejszyć ryzyko powstawania próchnicy wtórnej. Zabieg ten nie jest potrzebny w małych prawidlowo wykonanych wypełnieniach, natomiast wskazany jest przy wypełnieniach większych. Zalecane są różnie techniki rebondingu: nakładanie żywicy po ostatecznej polimeryzacji materiału, nałożenie żywicy po zalożeniu wypełnienia i usunięciu nadmiaru materiału, a następnie polimeryzacja żywicy, zastosowanie żywicy po 2-3 tygodniach po ponownym wytrawieniu brzegów ubytku.
warstwa hybrydowa – tworzy ją żywica łącząca wnikająca pomiędzy włókna kolagenowe zewnętrznej zdemineralizowanej warstwy zębiny międzykanalikowej, ma grubość 2-8 mikrometrów. Ma decydujące znaczenie dla adhezji materiałów złożonych. Stanowi 70% siły wiązania. Charakteryzuje się wysoką sprężystością, gdyż sama żywica jest elastyczna, a włókna kolagenowe przypominają dywan na powierzchni zębiny międzykanalikowej. Jest w stanie absorbować napięcia w materiale wywołane skurczem polimeryzacyjnym.
Cermet – materiały podobne do glassjonomerów, z tym że szkło uwalniające jony zostalo stopione z bardzo drobno zmielonym srebrem, dzięki czemu wykazuje większą niż w macierzystym materiale odporność na ścieranie przy niezmienionej wytrzymałości. Mają mniejszą wrażliwość na wilgoć. Ze względu na kolor stosowane są tylko w niewidocznych ubytkach przydziąsłowych zębów bocznych oraz w metodzie tunelowej.
brzeg sieczny - wolna powierzchnia zębów siecznych, korona w tym miejscu jest najszersza, służy do odgryzania kęsów, więc kształtem przypomina ostrze dłuta
caries subruens – próchnica podminowująca szkliwo – ubytek próchnicowy wykrywany na zdjęciu radiologicznym, podczas gdy rozpoznanie dokonane na podstawie bezpośredniej oceny wizualnej wskazuje na zdrowe szkliwo.
caries penetrans – próchnica penetrująca w kierunku komory miazgi.
guzek nieaktywny - w zębach górnych przedtrzonowych i trzonowych są to guzki policzkowe a w dolnych językowe, nie wchodzą one w bruzdę międzyguzkową zębów przeciwstawnych w zgryzie
preparacja tunelowa – dość trudna do wykonania metoda opracowania ubytku klasy II. Polega na wydrążeniu tunelu pod zdrową krawędzią styczno – zgryzową. Z techniką tą związane jest jednak ryzyko odłamania się listewki brzeżnej, mimo zastosowania materiału adhezyjnego. Innym problemem może być pozostawienie zębiny próchnicowej, szczególnie pod listewką szkliwną. Ognisko próchnicy nie może także sięgać dodziąslowo. Należy tutaj pamiętać o usunięciu zdemineralizowanego szkliwa na powierzchni stycznnej. Do wypełniania ubytków opracowanych tą metodą stosowano dawniej cementy szklano-jonomerowe, obecnie coraz częściej kompozyty typu flow.
węzeł urazowy - wytworzenie się urazowych warunków artykulacji w jakimś odcinku łuku zębowego, wywołane schorzeniem aparatu oporowego (zawieszeniowego) zęba albo naruszeniem ciągłości łuku przy niewydolności mechanizmów kompensacyjnych. Jest to miejsce niefizjologicznego przecišżenia zęba lub grupy zębów, będące wynikiem: braku naturalnego ścierania się guzków zębowych, przemieszczania się zębów, zwłaszcza po ekstrakcji, oraz zniekształceń zgryzu ze stłoczeniem. Węzeł urazowy według jednych ma być powodem głębokich zapaleń przyzębnia, a wg innych tylko ich powikłaniem.
Siły żucia są przenoszone nieprawidłowo. Zamiast równolegle do osi długiej zęba są przenoszone skośnie. Jest to przyczyna powstawania ubytków ab frakcyjnych (klinowych) na wysokości szyjki zęba.
Poszerzenie ułatwiające – usunięcie nawisów szkliwa (zależnie od głębokości i rozległości ogniska próchnicowego) w fazie 1 opracowywania ubytku, wykonujemy turbiną np. kulką diamentową, w celu ułatwienia dostępu do zmienionej próchnicowo zębiny
Poszerzenie zapobiegawcze – włączenie do zarysu opracowywanego ubytku aktualnie zdrowych, ale podatnych na próchnicę miejsce (bruzd z osadem, szczelin, zagłębień) w celu zapobieganiu próchnicy wtórnej, 2 faza opracowywania ubytku
Poprawka Blacka – usunięcie szkliwa niepodpartego zębiną, wykonujemy w 4 fazie czyli nadanie kształtu oporowego pod wypełnienie amalgamatowe i szczególnie w ubytkach klasy, bo działają siły żucia na wypełnienie
Kształt retencyjny ubytku – sposób uformowania ścian oraz brzegów ubytku aby zapewnić wypełnieniu odporność na siły wyważania (przeciwdziałanie wypadaniu wypełnienia)
2. Zróżnicuj pod względem właściwości i możliwości stosowania podkłady o charakterze leczniczym z podkładami izolacyjnymi. Podaj przykłady tego typu materiałów.
Podkłady lecznicze: pobudzają odontoblasty do tworzenia zębiny wtórnej, tolerowane przez tkanki około wierzchołkowe, stosowane tylko w głębokiej próchnicy, muszą zawsze być pokryte podkładem izolacyjnym. Przykłady: na bazie wodorotlenku wapnia (twardniejące i nietwardniejące), tlenek cynku z eugenolem
Podkłady izolacyjne: dobra adhezja do tkanek, szczelne, kariostatyczne, nieszkodliwe dla tkanek i przyzębia, słaba rozpuszczalność po stwardnieniu, kontrast na zdjęciu rtg, stosowane zawsze przy wypełnianiu ubytku, mogą występować samodzielnie. Przykłady: cement polikarboksylowy (adhesor), fosforanowy (agatos), glasjonomerowy (ketoc)
Wymagania dla podkładów :
Izolować i zabezpieczać miazgę od wpływu środowiska zewnetrznego i toxycznego wpływu materiałów wypełnieniowych
Szczelnie przylegać do dna i ścian ubytku
Pokrywać odsłonietą zębinę
Zgodny biologicznie z tkankami zęba (biokompatybilny)
Mieć odpowiednią wytrzymałość (zwłaszcza pod amalgamat)
Wywierać działanie terapeutyczne
Łaczyć się z zębiną i materiałem wypełnieniowym
Nie zasłaniać rowków retencyjnych
Wyrównywać dno ubytku
3. Wymień możliwe powikłania, które mogą wystąpić w trakcie usuwania zębiny próchnicowej.
-obnażenie miazgi przy nieostrożnym opracowaniu maszynowym
-przegrzanie miazgi przy szybkim opracowywaniu maszynowym lub pracy tępymi wiertłami
-zainfekowanie miazgi przy pracowaniu niesterylnymi wiertłami w obrębie ściany dokomorowej
-niecałkowite usunięcie zębiny próchnicowej w wyniku czego po założeniu wypełnienia następuje dalszy proces chorobowy – próchnica wtórna
-uszkodzenie zęba sąsiedniego
-uszkodzenie tkanek miękkich
-nadwrażliwość pozabiegowa
-pozostawienie próchnicowej zębiny w zachyłkach
4. Wymień metody badania żywotności miazgi.
Testy termiczne: zimno (zimna woda, chlorek etylu, suchy lód, pałeczki lodowe), ciepło (rozgrzane upychadło kulkowe, gutaperka, ciepła woda)
Testy elektryczne – wykonana przy pomocy aparatów dwuelektrodowych(elektroda czynna dotyka powierzchni zęba, bierna w ręce pacjenta lub zawieszona na dolnej wardze) lub jednoelektrodowych
Test nawiercania zębiny – gdy wystąpił brak reakcji na bodźce termiczne lub elektryczne
LDF – Laserowy Przepływomierz Dopplera – mówi nam dokładnie o przepływie płynów tkankowych w obrębie miazgi, a tym samym o jej żywotności. Przy pomocy pozostalych wymienionych metod badamy reaktywność miazgi.
5. Wymień przeciwwskazania do stosowania materiałów złożonych.
-Niemożność uzyskania i utrzymania suchości pola podczas wypełniania,
-bruksizm,
-trudne warunki zgryzowe,
-duże zniszczenie zęba z brakiem szkliwa,
-konieczność odbudowy guzków,
-uczulenie na składnik kompozytu
-osoby upośledzone, które nie wytrzymają długiego zabiegu
-dzieci z zębami mlecznymi
6. Podaj zasady opracowania i wypełniania ubytku abrazyjnego oraz ubytku próchnicowego znajdującego się w korzeniu zęba. Uwzględnij w obu przypadkach materiały.
Ubytek abrazyjny:
- badanie przedmiotowe – uwzględnienie para funkcji (pouczenie jak wyeliminować parafunkcje), nalogów, stanu psychicznego pacjenta, sposób szczotkowania zębów, jaka szczoteczka, jaka pasta, w jakiej ilości
- analiza zgryzu kliniczna i po wykonaniu modeli w artykukulatorze
- eliminacja parafunkcji, przeciążeń, ewentualne leczenie stawu s-ż
- przed wypelnieniem nalezy oczyścić szczoteczka i pumeksem oraz opracowac mechanicznie-ułatwienie procesu wytrawienia zębiny i zwiększenie mikroretencji
- ewentualna poprawa kształtu retencyjnego – opracowanie brzegu dodziąslowego w postaci stopnia o szerokości od 0,5 do 1 mm i odpowiednie ukształtowanie ścian bocznych
-zaukośnienie brzegów ubytku
-do wypełnienia stosujemy materiały twarde, odporne na ścieranie, takie jak mikrohybrydy i kompomery (gdy ubytek występuje naddziąsłowo)
- w małych i średnich ubytkach zaleca się stosowanie glassjonomerów (poddziąsłowo)
- w ubytkach głębokich poleca się stosowanie metody kanapkowej
- suchość w ubytku możemy osiągnąć zakładając, po uprzednim znieczuleniu, koferdam z użyciem aktywnych klamer i nitki retrakcyjnej ze środkiem obkurczającym
- ważne jest, by odbudować kształt anatomiczny zeba z uwzględnieniem wypukłości przyszyjkowej, co ma bardzo duże znaczenie w ochronie dziąsła brzeżnego podczas aktu żucia
Ubytek próchnicowy na powierzchni korzenia:
- instruktarz higieny jamy ustnej
- indywidualnie opracowany program fluorkowy lub leki przeciwbakteryjne (np. Glukonian chlorheksydyny)
- profesjonalne zabiegi higieniczne (odpowiednia metoda oczyszczania, miękka szczoteczka, płukanki, nici, wykałaczki)
- odpowiednia dieta, sprzyjająca naturalnemu oczyszczaniu, np. bogata w owoce
- przy zaburzeniach wydzielania śliny – zmiana diety, preparaty powodujące zwiększone wydzielanie śliny (np. guma do żucia)
- opracowanie i wypełnienie ubytku, np. cementem glassjonomerowym (jest biokompatybilny) – z uwzględnieniem podkładu leczniczego, izolacyjnego
-fluoryzacja wokół ubytku
7. W jakim celu stosujemy formówkę, pasek metalowy i klin międzyzębowy? Jakie są konsekwencje nieprawidłowego ich stosowania.
Formówka, pasek i klin – odtwarzanie brakującej ściany zęba w ubytkach klasy II, III i IV, odtworzenie odpowiedniego punktu stycznego, zabezpieczenie przed powstawaniem nawisu wypełnienia, umożliwienie odpowiedniej kondensacji materialów, zabezpieczenie przed wilgocią
Formówka: jednościenna – odbudowuje ubytki obejmujące jedną styczną powierzchnię zęba, pierścieniowa – odbudowuje ubytki obejmujące więcej niż jedną powierzchnię zęba
Paski – metalowe lub poliestrowe, płaskie lub anatomiczne; wkłada się je do formówki, mają brzuszki, stosowane do izolacji sąsiedniego zęba przed opracowaniem i wytrawieniem
Kliny – drewniane: do pasków metalowych, w przekroju kształt trójkątny, kolor oznacza rozmiar klina, pęcznieje pod wplywem wilgoci zapewniając lepsze dociskanie paska do zęba, plastikowe: do pasków poliestrowych, w przekroju kształt trójkatny, pełnią funkcję światlowodu – pozwalają na dokładną polimeryzację materiału. Dzięki klinom pasek szczelnie przylega do ściany zęba i krzywizny korony, a potem wypełnienia. Nie powstają nawisy wypełnienia i chroniona jest brodawka dziąsłowa.
8. Zróżnicuj procedury: poszerzone lakowanie, remineralizację i znoszenie nadwrażliwości zębiny.
Lakowanie poszerzone – metoda postępowania profilaktycznego, łącząca lakowanie z mechanicznym, ale bardzo oszczędnym opracowaniem bruzd. Zabieg polega na otwarciu bruzd przed lakowaniem wiertłem diamentowym o kształcie plomyka lub kuleczki o najmniejszym rozmiarze i średniodrobnym nasypie. Wycięta wiertłem zostaje tylko część szkliwa na ściankach bruzdy. Jeśli proces próchnicowy nie rozszerza się na głębsze warstwy szkliwa, to tak przygotowane bruzdy wytrawiamy i lakujemy. Preparaty do lakowania:
Remineralizacja – metoda stosowana w przypadku próchnicy początkowej, polega ona na miejscowym stosowaniu związków fluoru, co wzmaga wytrącanie się składnikow mineralnych w miejscu uszkodzenia. Po mechanicznym oczyszczeniu powierzchni zęba z osadu, przemyciu, odtłuszczeniu i osuszeniu stosuje się związki fluoru nieorganiczne (2% NaF) lub organiczne (fluoroaminy), co prowadzi do wymiany jednowartościowej grupy wodorotlenowej HA szkliwa na jednowartościowy jon Fluoru. Zabieg powtarza się kilka razy w odstępach kilkudniowych. Najkorzystniej działają preparaty o małych stężeniach fluoru, ale stosowane przez dłuższy czas. W zębach mlecznych stosuje się rzadko. Lakiery fluorowe.
Znoszenie nadwrażliwości zębiny – znoszenie bólu wywołanego nieszkodliwymi bodźcami czuciowymi z powodu odsłonięcia zębiny i otwarcia kanalików zębinowych, którego nie można przypisać innemu defektowi lub patologii zęba. Stosuje się miejscowo:
Środki impregnujące (Tresilan, Cervin, chlorek cynku+10-20%żelazocyjanek potasu))
Preparaty fluorowe (2%NaF, zakwaszony 1,2%NaF, lakiery fluorowe, aminofluorki, pianki, 75%pasta Łukomskiego, 1,2% zakwaszony NaF)
Związki wapnia – zamykają kanaliki i powodują powstanie zębiny okołokanalikowej (nietwardniejące preparaty wodorotlenku wapnia, 10%chlorek wapnia)
Chloreg strontu
5% azotan potasu
Cytrynian potasu
Szczawiany ( żelaza, wodoropotasowy, dwupotasowy)
4% roztwór Propolisu
Glassjonomery
remineralizacja | lakowanie | |
Cel | Zachowawcza metoda leczenia plamy próchnicowej | Procedura profilaktyczna |
Zasięg stosowania | Może dotyczyć wszystkich zębów dotkniętych próchnicą początkową. | Dotyczy głównie zębów trzonowych ( w mniejszym stopniu przedtrzonowych). |
Czas stosowania | W trakcie rozwoju próchnicy początkowej | Najlepiej do pół roku po wyrznięciu całej powierzchni żującej. |
Charakter procedury | Może przebiegać samoistnie pod wpływem jonów wapniowych i fosforanowych zawartych w ślinie; bardziej skuteczna z zastosowaniem preparatów zawierających jony fluorkowe | Brak przebiegu samoistnego |
Sposób wykonania |
|
Glass – jonomer bez wytrawiania |
Preparaty | Organiczne i nieorganiczne połączenia fluoru : NaF, SnF2, aminofluorki, 75 % pasta Łukomskiego | Laki szczelinowe, glass- jonomery, cermety, kompomery, płynne kompozyty |
``
9. Z jakich podstawowych elementów składa się system wiążący? Jak można podzielić systemy wiążące? Podaj przykłady w każdej grupie. Podaj właściwości systemów wiążących.
W skład systemu wiążącego wchodzi wiele substancji: różnego typu żywice, np. TBC, PENTA, stabilizatory, funkcyjna, amorficzna krzemionka (generalnie primer, wytawiacz i bond). Można podzielić:
a) ze względu na wiązanie do:
-szkliwa (Heliobond)
-zębiny (Syntac Primer)
- do szkliwa i zębiny (Excite)
b)ze względu na stosunek do warstwy mazistej:
-wiążą z warstwą mazistą niemienioną (I i II generacja)
-modyfukują warstwę mazistą (Syntac)
- rozpuszczaja (Scotchbond)
- usuwają (Syntac Single Component)
- częściowo rozpuszczają i modyfikują (systemy samowytrawiające)
c) ze względu na mechanizm wiązania:
- chemoutwardzalne (Vivabond)
-światloutwardzalne (Excite)
- chemo- i światloutwardzalne (Excite DSC)
d) ze względu na rozpuszczalnik:
woda (Syntac Single Component)
aceton (syntac Primer)
etanol (Excite)
- wytrzymałość na siły rozciągające i ściskające działające w czasie skurczu polimeryzacyjnego materiału i czasie żucia
- odporność na wilgoć w czasie pracy systemem oraz po jego nałożeniu
- stabilność w środowisku jamy ustnej
- odporność na działanie enzymów hydrolitycznych oraz kwasów bakteryjnych
- biozgodność (nie uszkadza tkanki zęba, nietoksyczne dla miazgi, nie wydziela substancji szkodliwych dla ustroju)
- działanie kariostatyczne i przeciwbakteryjne
- łatwa praca systemem
- trwałe połączenie materiału wypełniającego z tkankami zęba (szybkie osiągnięcie maksymalnej siły wiążącej)
10. Podaj zasady opracowywania i wypełniania ubytku niepróchnicowego pochodzenia znajdującego się w koronie zęba na powierzchni wargowej. Uwzględnij materiały stosowane do jego wypełnienia.
- ustalenie głównej przyczyny
- jeśli jest to okres początkowy wystarczy postępowanie zapobiegawcze – eliminacja wad zgryzowych, parafunkcji, zmiana nieprawidłowych nawyków higienicznych, zmiana nieprawidłowych zachowań dietetycznych, aplikacja lakierów fluorkowych
- bardziej zaawansowane zmiany należy opracowywać i wypełniać:
- oczyszczenie powierzchni
- powierzchowne mechaniczne opracowanie – odświeżenie powierzchni
- zaukośnienie brzegów szkliwa
- wypełnienie kompozytem, kompomerem lub glassjonomerem
- wykonać podcięcia retencyjne, gdy wypełnienie nie będzie się trzymac
- opracowanie wypełnienia: diamenty gruboziarniste (płomyki), kamienie Arkanzas, krążki ścierne, paski ścierne
- polerownie wypełnienia (gumki polerskie z pastą polerską)
-instruktaż higieny
-kontrola wypełnienia
11. Zróżnicuj procedury: lakowanie, rebonding i impregnacja.
Lakowanie – zabieg mający na celu zapobieganie rozwojowi próchnicy w bruzdach zębów, poprzez ich trwałą, mechaniczną izolację od środowiska jamy ustnej.
Materiały stosowane do lakowania:
-laki szczelinowe: zawierające fluor ( w postaci szkła fluoro-krzemowego – helioseal F, w postaci fluorku sodu – fissurit F, ultraseal XT), nie zawierające fluoru (cyjanoakrylany, poliuretany, żywice BIS-GMA)
-glassjonomery
-cermety
-kompomery
-płynne kompozyty
Wskazania do lakowania:
-całkowicie wyrżnięte zęby trzonowe stałe u dzieci z wysokim ryzykiem próchnicy
-zęby trzonowe i przedtrzonowe z głębokimi, trudnymi do oczyszczenia bruzdami
-zęby trzonowe i przedtrzonowe dzieci niepełnosprawnych
Technika przeprowadzenia zabiegu:
-mechaniczne oczyszczenie bruzd z osadu – pasta, szczoteczka
-dokładne wypłukanie oczyszczonej powierzchni – dmuchawka wodno-powietrzna
-odizolowanie zęba od dostępu śliny – koferdam, wałki ligniny
-osuszenie pola zabiegu – dmuchawka unitu
-wytrawienie bruzd – kwas ortofosforowy 37% przez 30 – 45 sek
-dokładne wypłukanie wytrawiacza
-osuszenie wytrawionej powierzchni
-aplikacja laku
-utwardzenie laku – lampa polimeryzacyjna
-kontrola zwarcia – kalka zgryzowa
-kontrola wykonania zabiegu
-kontaktowa fluoryzacja lakowanej powierzchni i okolicznych tkanek poddanych działania wytrawiacza
-okresowa kontrola (jeśli konieczne połączona z reaplikacją laku)
Impregnacja – przesycenie próchnicowo zmienionych tkanek twardych zęba środkami chemicznymi działającymi bakteriobójczo i mineralizująco, co powoduje utwardzenie uprzednio rozmiękłych mas (dochodzi do wiązania części organicznych tkanek zęba w związki bardziej odporne na działanie czynników próchnico twórczych).
Wskazania:
-zęby mleczne w przypadku próchnicy powierzchownej, niemożności założenia wypełnienia z powodu dużej rozległości ubytku, zachowania pacjenta
Preparaty:
-związki silikonowe (tresilan, cervin)
-albargina
-10-30% roztwór azotanu srebra (strącalniki: 20% glukoza, eugenol, 4% hydrochinon, 6%kwas pyrogalusowy, płyn Lugola, T-ra iodi, światło lampy polimeryzacyjnej)
-amoniakalny roztwór azotanu srebra
-30-50% roztwór chlorku cynkowego (strącalnik: 10 % żelazocyjanek potasu)
Technika zabiegu:
-przygotowanie ubytku – usunięcie rozpadłych tkanek zęba, oczyszczenie z osadu, wygładzenie powierzchni i obrzeża ubytku)
-izolacja od dostępu śliny i ochrona przyzębia
-odtłuszczenie i osuszenie ubytku
-wtarcie środka impregnującego – 30-60sek
-osuszenie
-zwilżenie strącalnikiem
-wypłukanie resztek
-zabieg powtarza się trzykrotnie na tej samej wizycie
-powtarzanie zabiegu na kolejnych wizytach w odstępach tygodniowych
Zabieg impregnacji należy przeprowadzać z dużą ostrożnością ze względu na żrące właściwości środków impregnujących (może dojść do uszkodzenia tkanek miękkich jamy ustnej pacjenta, oczu lekarza).
Rebonding – USZCZELNIACZ, jest to nałożenie żywicy w miejscu styku wypełnienia z tkanką zęba na powierzchni po założeniu wypełnienia, płynna żywica może wpłynąć w szczelinę spowodowaną przez skurcz polimeryzacyjny i w ten sposób zmniejszyć ryzyko powstawanie próchnicy wtórnej
Techniki rebondingu:
-nakładanie żywicy po ostatecznej polimeryzacji materiału
-nałożenie żywicy po założeniu wypełnienia i usunięciu nadmiaru materiału, a następnie spolimeryzowanie żywicy
-zastosowanie żywicy po 2-3 tygodniach po ponownym wytrawieniu brzegów ubytku
12. Wymień do czego wykorzystujemy kalkę zgryzową.
dopasowanie wypełnienia w zgryzie, kontrola zwarcia, sprawdzenie warunkow okluzyjnych
Kalkę nakładamy między zęby przeciwstawne górnego i dolnego łuku zębowego. Pacjentowi w pozycji
pionowej każemy nagryźć i pozgrzytać zębami. Miejsce najbardziej uwidoczniające się na wypełnieniu znosimy wiertłami diamentowymi.
13. Wymień możliwe wskazania do wymiany wypełnienia amalgamatowego.
Metaliczny posmak, nieszczelność brzeżna, próchnica wtórna, tatuaż amalgamatowy, odłamanie ściany zęba, konieczność zastąpienia zęba przeciwstawnego lub sąsiedniego koroną metalową, względy estetyczne
14. Z jakich elementów składa się koferdam i do czego służy.
Koferdam jest najdoskonalszym systemem zapewniającym suchość pola operacyjnego. Zabezpiecza pacjenta przed przypadkową aspiracją narzędzi, błonę śluzową przez podrażnieniem przez substancje używane w czasie zabiegu, błonę śluzową przed zranieniem, zęby przed dostępem śliny, poprawia widoczność, chroni lusterko przed parowaniem, skraca zabieg i usprawnia – nie trzeba wymieniac wałków. W jego skład wchodzą:
guma – wiele kolorów, najlepiej ciemne – zapewniają kontrast; wiele grubości – im grubsza, tym lepiej przylega do zęba, cieńsza – łatwiej założyć, ale też łatwiej uszkodzić; używa się gum w dwóch rozmaiarach: 5 i 6 cali (12,7 i 15,24 cm)
dziurkacz – do wycinania otworów w gumie, można nim wykonać 6 do 7 różnych rozmiarów otworów w zależności od grupy zębów. Odległość między zębami na gumie można zaznaczyć używając specjalnych szablonów
ramka – występuje w 2 rozmiarach, mogą być wykonane z metalu (zaleca się zakładać na gumę) lub tworzywa (pod gumę)
klamry – utrzymują gumę na zębach, każda klamra składa się z łuku i szczęk, może też posiadać skrzydełka
kleszcze – służą do zakładania klamer
dodatkowe elementy utrzymujące koferdam – nici lateksowe, kliny drewniane, elastyczne pierścienie ortodontyczne
15. Podaj lokalizację i stopień zaawansowania zmiany próchnicowej zakwalifikowanej jako Si/Sta 1.3.
Występuje ubytek szkliwa i podpowierzchniowe szare, nieprzezierne przebarwienie w wyniku bocznego szerzenia się zmian próchnicowych w obrębie zębiny pod połączeniem szkliwno zębinowym na głębokość przekraczającą 1/3 zewnętrznej części zębiny
16. Jak można podzielić materiały złożone. Podaj przykłady materiałów w poszczególnych grupach.
Można je podzielić w zalezności od:
- sposobu polimeryzacji: chemoutwardzalne (Alphaplast, Prime-Dent, Charisma PPF), światloutwardzalne (Conseal, Boston, Filtek)
-rodzaj wypełniacza
- wielkość cząsteczek wypełniacza: makrowypełniacze (Evicrol-już nie jest stosowany), mikrowypełczniacze – homogenne i niehomogenne (Heliomolar, Charisma), hybrydowe i mikrohybrydowe (Glacier, Arabesk, Enamel Plus HFO), mikroinsertowe (GC Gradia), z nanowypełniaczem (Premis, Grando Voco)
- konsystencji materiału: stałe (Gradia), płynne (Tetric Flow, Synergi Flow, Arabesk Flow, Amira Flow, Wave)
- przeznaczenia (rodzaj klasy ubytku)
17. Wymień możliwe wskazania do wymiany wypełnienia glasjonomerowego.
Próchnica wtórna, nieszczelność brzeżna, przebarwienie brzeżne, przebarwienie całego wypełnienia, jeśli pacjent zbyt intensywnie szczotkuje zęby, odpryśnięcie materiału, niezadowolenie pacjenta, ból , wypełnienie zbyt szorstkie, względy estetyczne (nieodpowiednia barwa).
18. Podaj zasady opracowywania i wypełniania ubytku niepróchnicowego pochodzenia znajdującego się w korzeniu zęba na powierzchni policzkowej. Uwzględnij materiały stosowane do jego wypełnienia.
Kompomer, glassjonomer, kanapka
19. Opisz krótko całą procedurę opracowania wypełnienia amalgamatowego. Uwzględnij stosowane instrumenty.
- dostosowanie wypełnienia w zgryzie
- zniesienie ewentualnych nadmiarów, ale nie likwidować punktów kontaktu
- końcowe wypełnienie wygładzić kulką z waty nasączoną spirytusem lub ręcznym gładzikiem
- po 24h przeprowadza się polerowanie amalgamatu
- przedtem wykrywa się błyszczące miejsca i redukuje się je finirem lub białym kamieniem Arkansas
- następnie używa się gumek do polerowania o odpowiednim kształcie i malejącej abrazyjności
- kiedy powierzchnia ma wygląd atłasu kończy się polerowanie za pomocą gładkiej szczoteczki w kształcie kielicha, albo gumki z drobnoziarnistą pastą
- w ubytku stycznym, po zdjęciu kształtki, ściągnąc ewentualne nadmiary paskami abrazyjnymi
amalgamat:
- przed stwardnieniem – karwery i skalpel
-gładziki lub stępione wiertła:
~najpierw gładzik duży (nr 4) ->usunięcie nadmiarów amalgamatu nad zarysem, prowadzenie gładzika wzdłuż linii zarysu, od wypełnienia w kierunku szkliwa
~następnie gładzik nr 2 -> wyrównuje się na powierzchni zgryzowej większe rowki, dołki i stoki wypukłości
~gładzik lub różyczka nr 1 -> wygładzenie drobnych zagłębień powierzchni
(8 tys. obr./min, z przerwami, z chłodzeniem wodnym)
- powierzchnię styczną gładzi się drobnoziarnistymi krążkami ściernymi
- niedostępną dla krążków część styczną gładzi się paseczkami ściernymi
końcowe polerowanie
- pastami polerskimi z użyciem kolejno: szczoteczki, gumki, filcu
- powierzchnia styczna – miękkie paski celuloidowe z naniesioną na nie pastą;
20. Opisz różnicując procedurę wytrawiania szkliwa i procedurę wytrawiania zębiny. Uwzględnij stosowane preparaty.
Wytrawienie szkliwa:
a) oczyszczenie zęba szczoteczka i wodna zawiesina pumeksu lub pasta ale bez fluoru czy oleju
b) powierzchniowa warstwa szkliwa powinna być zniesiona drobnoziarnistym diamentem z uwagi na dużą zawartość fluoru i nieregularne ułożenie pryzmatów
c) skośne ścięcie szkliwa na brzegach ubytku
d) przepłukanie i osuszenie oraz izolacja od dostępu śliny , krwi itd. ( koferdam, wałki ligniny, nici refrakcyjne, formówki )
e) aplikacja wytrawiacza na szkliwo ( pędzelkiem , tamponem z watki w pęsecie, przy użyciu aplikatora )
f) pozostawienie na 30-40s
g) spłukać wytrawiacz taki czas jak czas wytrawiania
h) dokładnie osuszyć
preparaty: kwas fosforowy 37% , kwas maleinowy 10% , kwas cytrynowy 50%
21. Co to jest nawisające wypełnienie, jak i kiedy powstaje i jak należy temu zapobiegać?
Jest to wypełnienie, które nie przechodzi gładko w twarde tkanki zęba. Powstaje w przypadku wypełniania II klasy, przy niedokładnie założonej i dociśniętej formówki. Aby uniknąć nawisów należy dobrze dopasować for mówkę do zęba i odpowiednio docisnąć klinem.
22. Co to jest kompomer? Podaj jego zalety, wady i możliwości stosowania. Podaj przykład kompomeru.
Są to materiały powstałe przez połączenie kompozytu z cementem Glass-jonomerowym. Mają one zalety materiałów złożonych (wytrzymałość mechaniczna, gładkość powierzchni) i Glass-jonomerów (przyleganie do tkanek zęba i innych materiałów) bez wytrawiania. Kompomery składają się z drobnych cząsteczek, zawierają jony F-, które uwalniają się do tkanek okolicznych. Dają kontrast w obrazie rtg.
Łączy się ze szkliwem i zębiną mikromechanicznie (tworzą warstwę hybrydową w zębinie i mikropory w szkliwie.
Zalety: dobrze się polerują, dobry efekt estetyczny, zmniejszają odkładanie się płytki nazębnej, mogą uwalniać jony fluoru – efekt kariostatyczny, mały nakład pracy – wytrwawianie szkliwa nie jest koniecznością, większa od Glass-jnomerów odporność na zginanie i rozciąganie.
Wady: ścieralne, niedostateczna adhezja chemiczna, wymagają systemu wiążącego, ekspansja termiczna, niedostatecznie uwalniają fluor, zastosowanie do ubytków, które nie są narażone na duże obciążenia zgryzowe klasa III i V.
Zastosowanie:
- ubytki klasy III,V i czasem II kiedy zarys ubytku nie dotyczy powierzchni żującej
- w zębach mlecznych
-niewielkie ubytki, które nie są narażone na działanie dużych sił żucia w zębach przednich i bocznych
- poszerzone lakowanie bruzd, naprawa brzegów wypełnień, blokowanie podcieni, cementowanie wkładów koronowych
- jest również kompomer światło utwardzalny w kolorze dziąseł – gdy zbyt długa szyjka zęba
Przykłady kompomerów: Dyract, Compoglass F, Compoglass Flow Vivadent
23. Zróżnicuj zmiany, które występują w szkliwie i zębinie po zastosowaniu wytrawiania 37% kwasem ortofosforowym.
Szkliwo – wytrawianie powoduje zupełne rozpuszczenie powierzchownej warstwy na głębokość 10um i wytworzenie warstwy porowatości sięgającej 5-50um w głąb szkliwa. Wzór rozpuszczonej powierzchni ma charakter „plastra miodu” – rozpuszczenie pryzmatów szkliwa z pozostawieniem nienaruszonej substancji międzypryzmatycznej. Prawidłowo przeprowadzone wytrawianie szkliwa nie powoduje istotnej utraty minerałów, utrata ta zostaje również szybko wyrównana w procesie remineralizacji w ciągu kilki dni. Czas wytrawienia dla kwasu ortofosforowego 37% - 30-40sek (z. mleczne 90-120sek, z. martwe 60sek.)
Zębina – wytrawienie zębiny ma za zadanie jej uzdatnienie prze: usunięcie warstwy mazistej, otwarcie kanalików zębinowych, częściową demineralizację powierzchniowej warstwy zębiny około i międzykanalikowej odsłaniając w ten sposób sieć włókien kolagenowych. Do jej wytrawienia wymagany jest krótszy czas – 15sek kwasem ortofosforowym. Nie należy jej przesuszać, powinna zostać lekko wilgotna.
24. Wymień powikłania, które mogą wystąpić w trakcie zakładania wypełnienia z amalgamatu w ubytku klasy I wg Blacka.
-połknięcie amalgamatu przez pacjenta
-dostanie się amalgamatu do szczeliny dziąsłowej lub przestrzeni międzyzębowej
-niedokładna kondensacja amalgamatu
-zawilgocenie w trakcie wypełniania – wtórna rozszerzalność
-perforacja miazgi
-odłamanie ścian zęba
25. Wymień wskazania o stosowania zabiegu remineralizacji.
-próchnica początkowa
-stadium podpowierzchniowe
-częściowe odwapnienie
-nie zmieniona warstwa zewnętrzna
26. Podaj co wchodzi w skład koferdamu i w jaki sposób się go zakłada.
-guma: lateksowa lub silikonowa
-klamry: do utrzymaniu gumy koferdamu na zębie (skrzydełkowe i bezskrzydełkowe, agresywne i nieagresywne)
-dziurkacz – do wycinania otworów w gumie koferdamu
-kleszcze – do przenoszenia, nakładania i zdejmowania klamer z zęba
-ramka: metalowa lub plastikowa
-dodatkowe elementy utrzymujące koferdam: nici lateksowe, pierścienie ortodontyczne, kliny drewniane
Najpierw klamra na ząb, a później guma (stosuje się w tej metodzie klamry „bez skrzydełek”).
2. Najpierw guma na ząb, a później klamra (stosuje się w tej metodzie zarówno klamry „bez
skrzydełek”, jak i „ ze skrzydełkami” – konieczna praca z asystą.
3. Klamra razem z gumą zakładana na ząb (stosuje się klamry„ze skrzydełkami”).
4. Klamra razem z gumą i ramką zakładana na ząb
(stosuje się klamry „ze skrzydełkami”).
Metoda alternatywna w stosunku do klamer - gumki zaciskowe WEDEJETS
27. Jakimi metodami można usunąć zmienioną próchnicowo zębinę.
Ręcznie – ekskawatory
Maszynowo – kątnicą i wiertłem różyczkowym o odpowiedniej wielkości
28. Jakie są konsekwencje nieprawidłowego stosowania wytrawiacza?
-brak adhezji materiałów wypełniających do szkliwa, zębiny
-nieszczelność wypełnienia
-podrażnienie błony śluzowej jamy ustnej pacjenta
29. Wymień preparaty stosowane do znoszenia nadwrażliwości zębiny.
-jest to ból wywołany nieszkodliwymi bodźcami czuciowymi z powodu odsłonięcia zębiny i otwarcia kanalików zębinowych, którego nie można przypisać innemu defektowi lub patologii zęba
-środki impregnujące (tresilan, cervin-reogan, azotan srebra+20% glukoza, chlorek cynku + 10-20% żelazocyjanek potasu)
-preparaty fluorowe – powstają kryształy fluorku wapnia (75% pasta fluorowa wg Łukomskiego, 2% NaF, zakwaszony 1,2% NaF, 1,2% żel NaF, 0,6% fluorokrzemian sodowy, 10% fluorek cynowy, 0,4% fluorek cynowy w żelu, amino fluorki, lakiery fluorowe, jonoforeza fluorowa)
-związki wapnia – zamykają kanaliki i powodują powstawanie zębiny okołokanalikowej (nietwardniejące preparaty wodorotlenku wapnia, 5 dwuzasadowy fosforan wapnia, 10% chlorek wapnia)
-chlorek strontu – kompleksy strontowo-apatytowe
-szczawiany – 6% żelazowy(sensodyne sealant), 3% i 30% dwupotasowy, 3% wodoropotasowy (protect)
-chlorek cynku
-propolis
-lakiery podkładowe (dentin protector, copalite)
-primery
-glasjonomery
-lasery
30. Podaj zasady opracowania i wypełniania ubytku klinowego. Uwzględnij materiały stosowane do jego wypełniania.
31. Wymień możliwe powikłania, które mogą wystąpić w trakcie zakładania wypełnienia z amalgamatu w ubytku klasy II wg Blacka z wykorzystaniem formówki.
32. W jaki sposób należy wykonać badanie żywotności miazgi w zębie z wypełnieniem amalgamatowym na powierzchni żującej.
33. Wymień wskazania do stosowania zabiegu impregnacji.
-zęby mleczne w przypadku próchnicy powierzchownej, niemożności założenia wypełnienia z powodu dużej rozległości ubytku, zachowania pacjenta
34. Co to jest wypełnienie kanapkowe i kiedy się je stosuje? Podaj, jakich materiałów używa się do tego typu wypełnień.
Wypełnienie kanapkowe jest to metoda wypełnienia ubytku dwoma materiałami wypełniającymi. Stosuje się w ubytkach schodzących poddziąsłowo , gdzie występuje zła adhezja materiałów kompozycyjnych lub w przypadku zawilgocenia wypełnienia płynem z kieszonki dziąsłowej przy zakładaniu kompozytu.
-kanapka zamknięta – zastosowanie materiału szklano-jonomerowego w celu odbudowy części zębinowej ubytku, a kompozytowego do odbudowy części szkliwnej. Stosowana przy znacznym zniszczeniu korony zęba. Tylko jeden materiał ma kontakt ze środowiskiem jamy ustnej!
-kanapka otwarta – zastosowanie materiału szklano-jonomerowego lub amalgamatowego w celu odbudowy części poddziąsłowej korony zęba, natomiast materiału kompozycyjnego lub amalgamatowego do odbudowy naddziąsłowej korony zęba łącząc dwa materiały w jednym ubytku. Oba materiały mają kontakt ze środowiskiem jamy ustnej!
Wskazania:
kanapka zamknięta – ubytek klasy I i V
kanapka otwarta – ubytek klasy II i III jeżeli schodzi poddziąsłowo
ZALETY: ochrona miazgi w próchnicy głębokiej, bo stosujemy glassjonomer, ochrona przyzębia przy ubytku schodzącym poddziąsłowo, błonę śluzową przed drażnieniem kompozytu
WADY: pracochłonne i czasochłonne
35. Podaj zasady opracowywania i wypełniania ubytku abrazyjnego oraz ubytku próchnicowego znajdującego się w korzeniu zęba. Uwzględnij stosowane w obu przypadkach materiały.
36. Podaj cechy jakie kwalifikują wypełnienie do wymiany.
-wystąpienie mikroprzecieku
-przebarwienie zęba
-objawy ze strony miazgi
-brak punktu stycznego
-występowanie nawisów przyszyjkowych wypełnienia
-uczulenie na materiał wypełniający
-pęknięcie materiału wypełniającego
-obecność próchnicy wtórnej na obrzeżach wypełnienia
37. leczenie próchnicy początkowej
-profilaktyka fluorkowa
=fluoryzacja kontaktowa w gabinecie czyli
a)wcieranie preparatów fluorkowych np. Fluocal płyn, Fluormex płyn, żele: Fluocal, Fluormex, Elmex ;
b)lakiery fluorkowe np. Fluor Protector, Bifluorid , Duraphat, Fluoridin ;
c)okłady na łyżce indywidualnej np. żele: Fluormex, Elmex, Fluocal ;
d)jonoforeza np. Roztwór NaF 1-2% , Fluocal płyn, Fluocal żel , natężenie 1-3 mA , 5-15 min
38. Od czego zależy wybór materiału wypełniającego?
Uzyskanie idealnego przylegania materiału wypełniającego do ścian ubytku
Kształt ubytku
Umiejscowienie ubytku w zębie i powierzchni
Lokalizacja w obrębie korony (rozleglość, szerokość)
Stosunek do tkanek miękkich
Wytrzymałość i scieralność materiału
Wypełnienia i uzupełnienia zębów sąsiednich i przeciwstawnych
Możliwość prawidłowego założenia materiału
Życzenie pacjenta
39. Postepowanie przy wypełnianiu ubytku kompozytem:
-odizolowanie zęba od dostępu śliny ( pasek przezroczysty z formówka miedzy zębem leczonym a brodawka zębową dociśnięty klinem , klin w przestrzeni międzyzębowej podstawa trójkąta w stronę brodawki , wałki , ślinociąg)
-przemycie ubytku wodą destylowana lub NaCl , osuszenie
-założenie podkładu np. karboksylowego nakładaczem kulkowym
-wytrawienie szkliwa 30-40s kwasem fosforowym 37%
-spłukanie 30-40s sprayem wodno-powietrznym
-zmiana wałków
-osuszenie nie przesuszenie
-nałożenie systemu wiążącego - Bond
-zniesienie nadmiaru bonda
-naświetlanie lampą halogenowa 20s
-nałożenie porcjami materiału kompozytowego z uwzględnieniem koloru i przezierności
-dopasowanie w zgryzie turbina , wiertło kulka diamentowa , gruszka diamentowa
-wypolerowanie kątnica krążki , gumki ( od największej do najmniejszej abrazyjności )
40. Kiedy zastosujesz wypełnienie czasowe?
-chcemy założyć amalgamat na podkład tlenkowo-cynkowo-eugenolowy
-krwawi brodawka i nie możemy odizolować zęba od krwi ( klasa 3 i 4 )
-wystąpiły objawy ze strony miazgi
-leczymy miazgę biologicznie
-obnażenie miazgi
-leczenie kanałowe
41. Podaj do czego służą:
Formówka – przyrząd do napinania paska umożliwia kondensację materiału, odbudowę warunków anatomicznych w obrębie szyjki zęba i punktu stycznego oraz stanowi ochronę przed dostępem wilgoci do ubytku w czasie wiązania
Ekskawator – narzędzie ręczne do opracowywania próchnicowo zmienionej zębiny. Część pracująca jest w kształcie łapek lub łyżeczek z ostrymi brzegami podwójnie lub potrójnie zagięta.
Kalka – sprawdza warunki okluzyjne między zębem, który wypełniamy a zębem przeciwstawnym
Nakładacz płaski – instrument do wypełniania ubytków
Wiertło różyczkowe – wiertło do maszynowego opracowywania zębiny
Dokonaj podziału próchnicy zębów biorąc pod uwagę różne aspekty.
przebieg próchnicy
próchnica ostra (caries acuta) zwana tez wilgotną (caries humida)
próchnica przewlekła (caries chronica ) inaczej sucha (caries sicca)
próchnica zatrzymana, nieaktywna ( caries stationaria)
postacie kliniczne
próchnica wtórna (caries secundaria)
próchnica nietypowa (caries atypica)
próchnica ukryta
próchnica kwitnąca ( caries florida)
próchnica okrężna (caries circularis)
próchnica butelkowa (bottle caries)
próchnica korzenia ( caries radicis, root caries)
zaawansowanie zmian
próchnica początkowa (D1) (caries incipiens) (plama próchnicowa (macula cariosa))
próchnica powierzchowna (D2) (caries superficialis)
próchnica średnia (D3) (caries media)
próchnica głęboka (D4) ( caries profunda)
miejsce występowania
Próchnica powierzchni żujących
Próchnica powierzchni stycznych
Próchnica przyszyjkowa
Podaj definicję próchnicy zębów i wymień czynniki warunkujące jej powstanie.
Próchnica zębów- egzogenny proces polegający na demineralizacji i proteolitycznym rozkładzie twardych tkanek zęba.
Czynniki:
-obecność w jamie ustnej DU kwasotwórczych,przetwarzających węglowodany na kwasy
-obecność węglowodanów stanowiących podłoże dla enzymatycznych przemian bakteryjnych
-podatność (wrażliwość) twardych tkanek zęba na odwapnienia-niewłaściwy skład chemiczny tkanek twardych,niedostateczna mineralizacja
-czas i częstość oddziaływania czynników patogennych
44. Wymień powikłania, które mogą wystąpić w trakcie zakładania wypełnienia z materiału złożonego w ubytku klasy V.
a) duży skurcz polimeryzacyjny- może osłabić adhezję materiałów, doprowadzić do przebarwień brzeżnych i mikroprzecieku, penetracji bakterii, próchnicy wtórnej i powikłań ze strony miazgi
b) brak odpowiedniego wygładzenia powierzchni wypełnienia, co prowadzi do odkładania się płytki nazębnej na obrzeżach wypełnienia
c) wciśnięcie materiału do szczeliny dziąsłowej, powstanie kieszonki dziąsłowej, utrata przyczepu nabłonkowego
d) pozostawienie nawisu poddziąsłowego
e) zapalenie dziąsła i przyzębia (z utratą kości)
Wymień czynności, które należy wykonać, oraz preparaty, jakich należy użyć aby uzyskać wytrawienie zębiny
Czynności:
Preparaty:
-37% kwas ortofosforowy
-10% kwas maleinowy
-10% kwas cytrynowy
-umycie ubytku
-wysuszenie
-izolacja od dostępu śliny
-naniesienie wytrawiacza(15-20s)
-dokładne spłukanie(tyle samo czasu co wytrawianie)
Wymień powikłania, które mogą wystąpić podczas zakładania wypełnienia z amalgamatu w ubytku klasy II
a) pęknięcie, odłamania ścian zębów (wtórną rozszerzalnością spowodowaną zawilgoceniem zęba w czasie wypełniania)
b) możliwość wciśnięcia do szczeliny dziąsłowej
c) połknięcie przez pacjenta
d) perforacja miazgi
e) zawilgocenie- brak szczelności
f) zła kondensacja
Podaj schemat postępowania przy wypełnianiu ubytku glasjonomerem
Wskazania- ubytki pzyszyjkowe, próchnica korzenia, wypełnienia czasowe, metoda kanapkowa i tunelowa
Postępowanie:
- opracowanie, umycie i osuszenie ubytku
- wytrawienie się zębinę 10-20% kwasem poliakrylowym przez 15-20s (lub przygotowuje primerem)
- spłukanie wytrawiacze- tyle samo czasu co wytrawianie
- osuszenie ubytku i izolacja od dostępu śliny
- nałożenie materiału + polimeryzacja
47. Zróżnicuj Karies secundaria, media i atypica
Caries secundaria | Caries media | Caries atypica | |
Polski odpowiednik | Pr. wtórna | Pr. średnia | Pr. nietypowa |
Obraz kliniczny | Szerzy się wokół wypełnienia. Jest spowodowana błędem lekarza podczas wypełniania ubytku,słabą jakością materiału wypełniającego, brakiem szczelności brzeżnej, odłamaniem brzegu wypełnienia. | Dotyczy szkliwa i 1/3 zewn. Części zębiny. Są obecne nawisy szkliwa. Na dnie warstwa zdrowej zębiny. Podczas opracowywania niewielka bolesność- większa podczas opracowywania ścian bocznych , bo dno pogrubione warstwą zębiny sklerotycznej (gł.w pr.przewlekłej) | Dotyczy zębów pozbawionych żywej miazgi na skutek martwicy lub po leczeniu endodontycznym. |
Objawy | Plama próchnicowa wokół wypełnienia, szczelina brzeżna, przebarwienie tk. wokół wypełnienia lub brzegów wypełnienia, utrata części lub całego wypełnienia | Subiektywne: krótkotrwałe bóle pod wpływem bodźców termicznych (gł.w pr.ostrej) + typowe dla próchnicy | Brak odczynu obronnego. Wyodrębnienie na podstawie obrazu morfotycznego ??? |
Leczenie | Usunięcie wypełnienia + standard | Standard | Chyba standard ale nie wymaga podkładu bo brak żywej miazgi |
Co to jest glassjonomer? Wady, zalety, możliwość zastosowania, przykłady cementu glassjonomerowego.
- płyn: wodny roztwór 40-50% kwasu poliakrylowego oraz 5-10% kwasu winowego
- proszek: szkło wapniowo – glinowo – krzemowe wzbogacone jonami fluoru
wady:
- ubytek objętości materiału ok. 10% po 3 latach (wypłukiwanie materiału)
- porowatość powierzchni
- niedoskonałość barwy i brak przezierności
- wrażliwość na wilgoć w okresie pierwszych 10 min., utrzymująca się do 24h
zalety:
- adhezja chemiczna do tkanek zęba (brak konieczności wytrawiania)
- szczelność, dobra styczność brzeżna
- trwałe działanie kariostatyczne (wydzielanie fluoru)
- nieszkodliwość dla tkanek zęba i przyzębia
- niewielka ekspansja termiczna
- słaba rozpuszczalność po stwardnieniu
- stosunkowo duża wytrzymałość mechaniczna
- kontrast w zdjęciach RTG
- zgodność chemiczna z kompozytem
możliwość zastosowania
podkłady w płytkich ubytkach (linery)
mocne grubsze podkłady pod wszystkie wypełnienia (gęste)
wypełnianie ubytków klasy V i III (met. kanapkowa)
odbudowa kikutów pod korony
ubytki pochodzenia niepróchnicowego
uszczelnianie bruzd i szczelin, również poszerzone lakowanie
wypełnianie kanałów korzeniowych
przykłady:
Cetac – Cem, Aqua – Cem, Ketac – Bond, Base – Line, Fuji Type I
Wady amalgamatu
przewodnictwo cieplne
nieodpowiednia barwa
możliwość przebarwień zebów
udział w procesach elektrochemicznych jamu ustnej
korozja
kurczliwość (mikroprzeciek, próchnica wtórna)
ekspansja (może dochodzić do pękania ścian zęba)
Podział metod opracowania ubytków
Metody inwazyjne
Rotacyjna (turbina i kątnica)
Oscylacyjna – ultradźwięki (SonicSys)
Kinetyczna – abrazja powietrzna (piaskarka wewnątrzustna)
Hydrokinetyczna (lasery)
Metody nieinwazyjne
Atraumatyczna- ART
Chemomechaniczna -CMCR
Ozonoterapia
Chemo-mechaniczne usuwanie próchnicy
Działanie podchlorynu sodu na zdemineralizowane tkanki
Zmiękczoną zębinę usuwa się za pomocą specjalnych nietnących narzędzi ręcznych
Metoda bezbolesna, nie drażni miazgi
Zastosowanie : próchnica w zębach mlecznych, próchnica zębiny klasa I
próchnica korzenia, na obrzeżu koron
preparaty Carisolv , Caridex
- Atraumatyczne leczenie próchnicy ART
Usunięcie zmian próchnicowych narzędziami ręcznymi (np. ekskawator, dłutko itp.)
Przemycie wodą i osuszenie ubytku
Wypełnienie ubytku cementem glass-jonomerowym chemoutwardzalnym
- Abrazja powietrzna
Ścierne właściwości skupionego strumienia cząstek tlenku glinu
Dostęp do wąskich bruzd i szczelin - poszerzone lakowanie
Opracowywanie ubytków III i V klasy wg Blacka
Usunięte zostają wszystkie niepodparte zębiną pryzmaty szkliwa, warstwa mazista i zębina próchnicowa
- Abrazja powietrzna
Konieczność stosowania koferdamu i ssaka, sprzętu jednorazowego np. lusterka
Przeciwwskazane opracowywanie ubytków klasy II i IV (możliwość wtłoczenia proszku do kieszonki dziąsłowej)
Nie można stosować u pacjentów z astmą i chorobami układu oddechowego
Stany zapalne dziąseł i błony śluzowej jamy ustnej uniemożliwiają zastosowanie tej metody
- Laserowe opracowanie ubytków
Gazowe CO2
Jagowo-neodymowe YAG:Nd
Jagowo-erbowe YAG:Er
System Excimer (UV)
Światło lasera niszczy bakterie kariogenne głównie Streptococcus mutans
Powierzchnia zębiny ulega stopieniu i rekrystalizacji , a kanaliki zębinowe uszczelnieniu
Na powierzchni preparacji powstaje bariera o zwiększonej twardości zbliżonej do szkliwa i dużo większej odporności na działanie kwasów
Brak warstwy mazistej
Usunięcie próchnicy bez uszkodzenia zdrowych tkanek
Kliniczne zastosowanie laserów:
Leczenie próchnicy początkowej
Znoszenie nadwrażliwości zębiny
Leczenie endodontyczne : opracowanie i wyjałowienie kanałów
Chirurgia –resekcja korzenia
Dźwiękowe opracowanie ubytków
Opracowywanie ubytków na aproksmalnych powierzchniach zębów
SonicSys - końcówki pracujące z jednostronnym nasypem diamentowym o kształcie łopatek różnej wielkości, dostosowanych do ubytku
Opracowany ubytek wypełnia się gotowymi wkładami ceramicznymi wielkością dostosowaną do wielkości użytego wcześniej narzędzia
Opracowanie ubytku za pomocą ozonu
Tworzony z powietrza ozon jest tłoczony przewodem pod kapturek silikonowy, który szczelnie przylega do powierzchni zęba
Po emisji ozonu (10-40s) stosuje się płyn remineralizujący
51. Zasady opracowania i wypelniania ubytkow cementu korzeniowego:
Proóhhnice cementu korzeniowego można podzielić na 4 stadia wg Billings’a
Stopien I – przebarwiony, obnażony korzen bez ubytku. Trzeba stosowac preparaty fluorkowe
Stopien II – powierzchowne uszkodzenie cementu – ubytek ma głębokość mniejsza jak 0,5mm. Należy go wygładzić i wypolerowac. Stosowac preparaty fluorkowe
Stopien III – ubytek powyżej 0,5mm opracowac i wypelni glassjonomeem. Miejscowo preparat fluorkowy
Stopien IV głębokie uszkodzenie korzenia – ubytek drążący do miazgi – opracowanie antyseptyczne endodontyczne.
Jakimi metodami można usunąć zmienioną próchnicowo zębinę i opracować ubytek w tkance
zęba.
1) usunięcie mechaniczne za pomocą wierteł diamentowych i różyczkowych na turbinę i kątnicę.
2) technika ART. – usuwanie zębiny próchnicowej narzędziami ręcznymi < ekskawatory > ( i wypełnienie
glass-jonomerem
3) technika CMCR – chemo-mechaniczne usunięcie zębiny próchnicowej, nałożenie specjalnych żeli Cariosolv( zwiera podchloryn sodu ) 3-4 krople na 10-15 sek. na ubytek i usunięcie ekskawatorem.
4) abrazja powietrzna – pod ciśnieniem ziarenka tl. glinu, aluminium usuwają zębinę próchnicową
( do próchnicy małej i średniej ).
5) narzędziami ultradźwiękowymi (!w małych ubytkach dochodzi do pęknięcia szkliwa, a w dużych do zniesienia sklepienia komory) – dobre w z. martwych.
6) laser do tkanek twardych - 1. gazowe CO2 2.YA 3. system Excimer
7) opracowanie ubytku za pomocą ozonu – urządzenie HealOzone.
52. Wymień wskazania do wypełnienia amalgamatem, glass-jonomerem, kompozytem i kompomerem.
AMALGAMAT:
1) na zęby boczne ze względu na wysoką odporność na ścieranie
2) w przypadku słabej higieny j. ustnej pacjenta – tolerancja na złe warunki
3) w ubytkach schodzących poddziąsłowo – duża odporność na wilgotność
GLASS-JONOMER
1) cienkie podkłady ( linery )
2) podkłady pod wszystkie wypełnienia
3) wypełnienia ubytków klasa V, III, II ( m. kanapkowa )
4) wypełnienie z. mlecznych
5) odbudowa kikuta pod korony
6) wypełnienie ubytków niepróchnicowego pochodzenia
7) uszczelnienie bruzd i szczelin
8) wypełnienie kanałów korzeniowych
9) wypełnienie ubytków przydziąsłowych - odporność na środowisko wilgotne
KOMPOZYT:
1) estetyczna odbudowa zębów z ubytkami klasy III, IV, V
2) stosowany, gdzie małe siły żucia ; ale są aktualnie kompozyty stosowane również na z. trzonowe
i przedtrzonowe.
3) wypełnienia w ubytkach z oszczędnym opracowaniem tkanek zęba
KOMPOMER
1) wypełnienie : z. mlecznych, ubytki klasy III i V, ubytki klinowe i nadżerki
2) wypełnienia czasowe ubytków klasy I i II
3) poszerzone lakowanie bruzd
4) naprawa brzegów wypełnienia
5) cementowanie wkładów koronowych
6) blokowanie podcieni
53. Podaj definicje następujących pojęć : przyrost próchnicy, frekwencja próchnicy, intensywność
próchnicy, wskaźnik leczenia próchnicy.
przyrost próchnicy – określenie szybkości powiększania się i pogłębiania się ubytku próchnicowego w określonym czasie; jest to pojecie kliniczne i nie da się określić obiektywnym wskaźnikiem matematycznym; przyrost próchnicy jest jednym z najlepszych wskaźników oznaczania aktywności próchnicy.
frekwencja (częstość) próchnicy – odsetek osób dotkniętych próchnicą ( czyli ze wskaźnikiem PUW>0 ) ; liczba osób z próchnicą/ liczba badanych osób x 100
intensywność próchnicy – ( może być odniesiona do zębów, do powierzchni zębów ) , może być obliczona dla jednej lub większej liczby osób; wyraża się wartością PUW ; dla grupy osób obliczamy następująco : suma wartości PUW / liczba badanych osób z PUW> 0
wskaźnik leczenia próchnicy ( Dental Treatment Index ) – wzór :
W( bez próchnicy wtórnej ) / P+W ; ocenia skuteczność leczenia zachowawczego próchnicy ,
wartości tego wskaźnika wahają się od 0 do 1. ( 0 – żaden z zębów z próchnicą nie został
wypełniony , 1 – wszystkie zęby, które uległy próchnicy zostały wypełnione) wartości pośrednie
są wyrazem różnej intensywności leczenia stomatologicznego.
54. Jaki jest mechanizm powstawania zmian w obrębie twardych tkanek zęba określanych mianem
erozji.
Erozja polega na stopniowej destrukcji powierzchni twardej tkanki zębowej na drodze elektrolitycznej lub
chemicznej. Jest następstwem chemicznego wytrawiania tkanki z powierzchni zęba przez kwasy i(lub)
helację bez udziału bakterii. Kwasy odpowiedzialne za erozję nie są produktami flory bakteryjnej j. ustnej,
lecz pochodzą z diety, środowiska pracy lub źródeł wewnętrznych. Wyróżniamy erozje w zależności od
czynnika :
a. erozje pochodzenia zewnętrznego – spowodowana kwasami pochodzącymi
- z pożywienia ( kwaśne napoje, soki owocowe )
- z niektórych leków doustnych ( toniki żelaza, kwasy przepisywane w achlorhydrii )
- z środowiska pracy ( kwasy powstające w przemysłowym środowisku pracy )
b. erozje pochodzenia wewnętrznego – wynik erozyjnego działania kwasów endogennych tj. kwas solny z
żołądka i ma to miejsce podczas wymiotów, cofania się pokarmów, refluksu.
55. Scharakteryzuj próchnicę rozwijającą się w obrębie korzenia zęba. W omówieniu uwzględnij
czynnik etiologiczny, podziały, obraz makroskopowy, objawy, metody leczenia i zapobieganie.
Czynnik etiologiczny :
Czynniki bezpośrednio wywołujące próchnice takie jak ogólnie w próchnicy (…), ale żeby doszło do
próchnicy korzenia pow. korzenia musi zostać odsłonięta na działanie środowiska j. ustnej w skutek
recesji dziąsła lub chorób przyzębia. Próchnicę korzenia najczęściej stwierdza się u osób starszych
i ch. przyzębia ( ale nie u wszystkich osób z odsłoniętymi korzeniami dochodzi do powstania próchnicy,
gdyż przyczyną jest płytka bakteryjna.
Podziały :
wg Billingsa :
stopień 1 – przebarwienie przy szyjce zęba w cemencie brązowe lub żółtawe, ale nie ma ubytku
stopień 2 – jest ubytek o głębokości < 0,5 mm
stopień 3 – jest ubytek o głębokości > 0,5 mm
stopień 4 – ubytek drąży do miazgi
wg Ganglera :
RC1 – zróżnicowane kolorystyczne przebarwienie w cemencie/zębinie, bez wyczuwalnego
rozmiękania, również ubytki erozyjno-abfrakcyjne
RC2 – powierzchniowe rozmiękanie ograniczone do jednego miejsca ( miejsce zmienione
próchnicowo max. 25% obwodu zęba )
RC3 - powierzchniowe rozmiękanie w 2 lub więcej miejscach ( tendencja do ubytku okrężnego )
RC4 – rozległy ubytek z tendencją do penetracji aż do zębiny obronnej, możliwa reakcja miazgi
Objawy podmiotowe : w zależności od zaawansowania próchnicy :
st. 1 – ??
st. 2,3 – krótkotrwałe bóle pod wpływem bodźców termicznych ustępujące po zaprzestaniu działania
bodźca
st. 4 – bóle samoistne ( ubytki takie doprowadzają do zapalenie miazgi nieodwracalnego z komorą
otwartą
Objawy przedmiotowe i obraz makroskopowy :
Klinicznie obserwuje się zarówno aktywne – miękkie i najczęściej barwy żółtej i żółtobrązowej , jaki i
powoli postępujące lub zatrzymane = nieaktywne twardsze zmiany. Zmiany aktywne znajdą się zazwyczaj
w pobliżu brzegu dziąsłowego w rejonie zalegania płytki.
Lepszym wskaźnikiem aktywności jest konsystencja niż barwa. Początkowe uszkodzenia manifestuje się
jako jedna mała lub kilka małych brązowych, odgraniczonych zmian. Podobnie jak w szkliwie destrukcja
kryształów występuje poniżej pow. cementu, podpowierzchniowo zanim bakterie wnikną do cementu i
zębiny korzeniowej. Bakterie szybko rozkładają włókna kolagenowe cementu i nagromadzają się przy
granicy cementowo-zębinowej.
Leczenie i zapobieganie :
Wczesne zmiany st. 1 i 2 wg Billingsa – postępowanie zapobiegawcze : skuteczne usuwanie płytki
nazębnej, zmniejszenie kriogenności diety i stosowanie prep. fluorkowych. ( możliwe jest zahamowanie
rozwoju aktywnej próchnicy korzenia i doprowadzić do postaci nie aktywnej ) W przypadku widocznego
ubytku tkanek st.3 i 4 – usunięcie tk. próchnicowo zmienionych i założenie wypełnienia
glassjonomerowego + postępowanie zapobiegawcze.
56. Podaj definicję następujących pojęć : atrycja, abrazja, abfrakcja, dental plaque,
( + mikroprzeciek, frekwencja próchnicy )
atrycja - fizjologicznie postępujące z wiekiem, zużycie tk. twardych zęba w następstwie kontaktu zęba z zębem, bez interwencji obcych substancji; w miejscu kontakt zębów (guzki, brzegi sieczne)
abrazja – utrata tk. twardych zęba w następstwie procesu mechanicznego związanego z wprowadzenia do j. ustnej ciała obcego – szlifowanie, gumowanie, zdrapywanie ; dotyczy pow. gładkich i przyszyjkowych najczęściej o kształcie ostrym i klinowatym
abfrakcja – ubytki klinowe o ostrych brzegach, umiejscowione na granicy szkliwno-cementowej zęba., powstają w następstwie ekscentrycznie działających sił żucia ( ząb jest przeciążony i w tych miejscach dochodzi do mikrozłamania szkliwa i zębiny.
Dental plaque – omówione
57. Uzasadnij krótko konieczność ochrony ubytku przed dostępem śliny w trakcie jego
opracowywania i wypełniania.
Nie zachowanie izolacji od dostępu śliny do ubytku może spowodować :
1. dodatkowe zainfekowanie tkanek bakteriami
2. w przypadku głębokich ubytków z przypadkowym obnażeniem lub zranieniem miazgi doprowadza do
zakażenia miazgi i pogorszenia rokowania w leczeniu biologicznym – przykrycie bezpośrednie
3. utrudnia opracowywanie tkanek – słaba widoczność i brak kontroli
4. zębina zawilgocona pod wpływem śliny gorzej się łuszczy
5. zanieczyszczenie śliną powierzchni wytrawionego szkliwa może doprowadzić do pogorszenia adhezji
kompozytu – powstaje na samym początku szczelina brzeżna, oraz utrudnia założenie podkładu
Opisz postępowanie krok po kroku z brudnym wiertłem różyczkowym łącznie z procesem sterylizacji
Wszystkie narzędzia stomatologiczne należy traktować jako skażone i bezpośrednio po użyciu należy zanurzyć je w roztworze preparatu dezynfekcyjnego o działaniu biobójczym
Postępowanie z wiertłami po przyjęciu pacjenta
1. Przygotować odpowiedni pojemnik do dezynfekcji i opisać
2. Przygotować odpowiedni roztwór dezynfekcyjny
3. Prowadzić proces dezynfekcji wg instrukcji producenta
4. Po dezynfekcji wiertła umyć (zalecane myjki ultradźwiękowe)
5. Umyte wiertła przełożyć do pojemnika z dziurkami ( sitkiem) wypłukać pod bieżącą wodą i przemyć wodą destylowaną
6. Osuszyć
7. Sprawdzić ich czystość przy pomocy lupy i posegregować
8. Zestawy wierteł dla każdego pacjenta zapakować w opakowanie papierowo-foliowe i przeprowadzić proces sterylizacji uwzględniający proces suszenia
9. Po zakończeniu procesu sterylizacji nie wolno pozostawić wierteł w sterylizatorze do następnego dnia (rdzewieją)
Wiertła i instrumenty do natychmiastowego użycia włożyć do płytek Petriego wyłożonych materiałem pochłaniającym wilgoć, umieścić w komorze autoklawu pozostawiając uchylona płytkę Petriego.
Przeprowadzić proces sterylizacji uwzględniający proces suszenia i użyć natychmiast