Grzegorz Wojciek Lubin, 3.06.2012
MIUG/LabD/3038

Pomiary antropometryczne
sprawozdanie z ćwiczenia

1. Antropometria jest nauką dostarczającą informacji na temat budowy, wielkości i proporcji ciała człowieka. Antropometria klasyczna dzieli się na statyczną i dynamiczną, zajmuje się sylwetką wyprostowaną. Antropometria ergonomiczna z kolei zajmuje się sylwetką człowieka w trakcie wykonywania pracy. Pomiarów dokonuje się w ściśle określonych miejscach na powierzchni ciała człowieka – punktach antropometrycznych – w trzech płaszczyznach: strzałkowo-środkowej, czołowej, poziomej. Wyniki pomiarów umieszcza się w tablicach, które składają się na atlas antropometryczny. Zarówno forma tablic, jak i sposoby wykonywania pomiarów są precyzyjnie określone w PN-90/N-08000: Dane ergonomiczne do projektowania.
   Ponieważ statystycznie populacja ludzka ma naturalny rozkład cech, zestawienia w tablicach antropometrycznych bazują na krzywej Gaussa – krzywej rozkładu naturalnego.
   
   Kwantyl 5 – tylko 5% populacji ma takie cechy
   Kwantyl 95 – 95% populacji ma takie lub mniejsze wymiary danej cechy
   Kwantyl 50 – mediana, zwana też wartością przeciętną
   
   W ujęciu procentowym kwantyle noszą nazwę centyli.

2. Ćwiczenie polegało na dokonaniu pomiarów następujących wielkości antropometrycznych:

1. obwód klatki piersiowej,

2. długość pośladek – kolano,

3. szerokość ręki w śródręczu.

Sposób przeprowadzenia pomiarów został szczegółowo wyjaśniony w normie, dodatkowo w atlasie antropometrycznym zamieszczono szkice obrazowo przedstawiające, jak pomiaru należy dokonać.
Poniższy szkic został zapożyczony z atlasu i pokazuje, jak pomiary były przeprowadzane.

1. Tabela pomiarowa

Pomiar	Mój wynik	C5	C50	C95
A	102 cm	cm	93,6 cm	106,3 cm
B	64 cm	55,4 cm	60,1 cm	64,6 cm
C	9,2 cm	8,2 cm	9,0 cm	9,8 cm

1. Wnioski

   • Uzyskane wyniki pomiarów umieszczają mnie w każdym wypadku między 50 a 95 centylem.

   • Należy zauważyć, że nie jest to zawsze rozkład taki sam, gdyż jeden z wymiarów znajduje się w pobliżu 50, a inny blisko 90 centyla.

   • Rozrzucenie tylko trzech wymiarów nasuwa wniosek, że nie można na podstawie kilku pomiarów przyporządkować człowieka do określonego przedziału centylowego, a co za tym idzie wykorzystanie modeli centylowych przy projektowaniu stanowić musi swego rodzaju kompromis między dostępnością produktu, a jego dopasowaniem.

   • Rozpiętość wymiarów w obrębie grupy np. między 50 i 95 centylem wyjaśnia odwieczne problemy: dopiero po przymierzeniu odzieży wiadomo, czy na nas pasuje; z dwóch podobnych narzędzi jednym można pracować długo, od drugiego bardzo szybko nabawiamy się odcisków.