Projektowanie zieleni wzdłuż ciągów pieszych i jezdnych.
-Zieleń związana z ciągami komunikacyjnymi to:
pasy zieleni rozdzielające ciągi komunikacyjne jezdne i piesze,
pasy zieleni towarzyszące ciągom pieszym – promenady i bulwary, ( w tym również ścieżki rowerowe)
pasy zieleni przydrożnej – zadrzewienia i aleje przydrożne.
Funkcje:
-Pasy zieleni rozdzielające ciągi komunikacyjne jezdne i piesze:
Bezpieczeństwo użytkowania.
Ochronna przed zanieczyszczeniami.
Dekoracyjna.
-Pasy zieleni towarzyszące ciągom pieszym – promenady i bulwary
Spacerowa,
Wypoczynkowa bierna – punkty widokowe tzn. miejsca zaciszne do biernego wypoczynku,
Rekreacyjna, sportowa – ścieżki rowerowe, rolkowe, etc.
-Pasy zieleni przydrożnej – zadrzewienia i aleje przydrożne.
Zapewnienie cienia dla podróżujących.
Ochronna np. przed bocznymi wiatrami, etc.
Ogólne zasady projektowania i doboru gatunkowego roślin dla miast:
-Wybór zieleni dla terenów miejskich
Powinno się stosować gatunki krajowe, pochodzące ze stanowisk jałowych, suchych, przegrzanych o zasadowym odczynie gleby, odporne na zasolenie np. brzoza brodawkowata, jarząb mączny z gatunków obcych np.: kasztanowiec(?), platan, ałycza, grusza kaukaska, grusza wierzbolistna etc.
Wytrzymałość na mróz do – 35st.C, ( tym również wytrzymałość na wiosenne i jesienne przymrozki),
Odporne na choroby oraz działania szkodników (o ile to możliwe), ponieważ w miastach ograniczone są możliwości stosowania oprysków chemicznych.
Należy unikać roślin trujących.
- Dobór drzew
Pokrój drzewa należy wybrać indywidualnie do wielkości przestrzeni, którą się dysponuje.
Owoce– spadające owoce mogą stwarzać zagrożenie dla ruchu, a trudno również utrzymać porządek ciągów. Rozdeptane owoce np. śliwy, morwy powodują nieestetyczne ‘odbarwienia’ nawierzchni w utrzymaniu porządku. Kłopotem są również owoce „latające” – np. puch topoli, wierzb, etc. – zapychające np.: filtry wentylacyjne budynków, rynny etc. , a także będące powodem alergii.
Inne cechy drzew – cechy dyskwalifikujące drzewa to m.in.: łamliwość i kruchość konarów; drzewa cierniste – np. glediczia trójcierniowa, trujące, powodujące alergie etc.
Raczej nie iglaki! – głównie ze względu na ich brak odporności na warunki miejskie.
-Uprawa roślin w mieście:
Odpowiednie przygotowanie gleby do wymagań roślin.
Stała pielęgnacja – w tym również; nawodnienie oraz nawożenie
Dla drzew:
Założenie instalacji nawadniającej i napowietrzającej,
Ochrona pni przed uszkodzeniami mechanicznymi samochodów, rowerzystów i pieszych, a nawet kosiarki.
Powierzchnia gleby wokół drzewa powinna być odsłonięta i utrzymana w dobrym stanie, dotyczy to terenu wokół pnia, ale również w obrębie korony.
-Pasy zieleni rozdzielające ciągi komunikacyjne jezdne i piesze:
Zieleń powinna być tak zaprojektowana, by zapobiegała przechodzeniu pieszych na jezdnię poza wyznaczonymi miejscami.
Nie może ograniczać widoczności, dla pieszych jak i kierowców. (Szczególnie dotyczy to strzyżonych żywopłotów).
Zapewniać cień o ile to możliwe pieszym oraz kierowcom.
Rośliny w pasach zieleni powinny być dekoracyjne, łatwe w pielęgnowaniu. Lepiej jest stosować rośliny okrywowe niż trawniki.
Należy wyposażyć ciągi piesze w małą architekturę: ławki, kosze na śmieci, tablice informacyjne, oświetlenie oraz ciekawą nawierzchnię ciągów pieszych.
-Pasy zieleni towarzyszące ciągom pieszym – promenady i bulwary
Promenada – droga piesza przeznaczona do spacerów, wytyczona w atrakcyjnym miejscu (charakterystycznym dla danego miasta) oraz starannie utrzymana. Szeroka, z miejscami do biernego wypoczynku, z punktami widokowymi do podziwiania otaczającego krajobrazu. Obsadzona drzewami – szpalery jednostronne lub aleje. Urządzane w terenach miejskiej jako elementy systemu zieleni miast lub część większej kompozycji przestrzeni publicznych.
Na terenach uzdrowisk, wzdłuż rzek, jezior lub brzegami mórz – prowadzone są bulwary.
Projektowana zieleń powinna spełniać ogólne zasady projektowe.
-Pasy zieleni przydrożnej – zadrzewienia i aleje przydrożne.
Zapewnienie cienia dla podróżującym.
Ochronna np. przed bocznymi wiatrami, etc.
Element orientacji w przestrzeni miasta – rondo z charakterystycznym elementem, charakterystyczne obsadzenie dróg.
Projektowana zieleń powinna spełniać ogólne zasady projektowe. Poza terenami miast nie stosuje się systemów nawadniających ani napowietrzających. Powinno się stosować podwójne szpalery po obu stronach drogi – drzew i krzewów. Bliżej jezdni należy stosować drzewa, dalej szpaler krzewów. Spowodowane jest to ochroną przed bocznym wiatrem oraz gromadzeniu się śniegów zimą.