W związku z rozwojem prawa, technologii, oraz zmieniającymi się oczekiwaniami obywateli, wprowadzenie administracji elektronicznej jest oczywistym punktem na drodze do uproszczenia i informatyzacji usług publicznych. Najbardziej znaczącym sukcesem jak dotąd okazał się ePUAP ( Elektroniczna Platforma Usług Administracji Publicznej), którego początków możemy dopatrywać się w programie „ Wrota Polski”.
ePUAP ma na celu zwiększenie liczby podmiotów korzystających z usług publicznych, obniżenie kosztów tych usług, ich integrację oraz klasyfikację. Zaś po zakończeniu projektu planowane jest ograniczenie zaświadczeń wymaganych od klientów usług publicznych, zwiększenie katalogu tych usług, zwiększenie wymiany dokumentów opartych na dwustronnej interakcji, oraz zwiększenie procentowej liczby spraw załatwianych za pośrednictwem platformy.
Jednym z głównych celów platformy jest budowa modelu procesowej administracji. Wspieranej na wszystkich poziomach architektury korporacyjnej. Pozwoli to na wskazanie obszarów odpowiedzialności podmiotów – aktorów, optymalizację procesów biznesowych administracji, identyfikację działań, które mogą być zrealizowane za pomocą rozwiązań informatycznych, ograniczenie powtarzania pracy koncepcyjnej.
Rozwijanie platformy ePUAP, powinno skutkować zwiększeniem liczby rejestrów, zapytań do nich, zwiększeniem liczby podmiotów oferujących i korzystających z usług a co najważniejsze – zmniejszeniem kosztów.
W związku z rozrostem informatyzacji w Polsce powstała potrzeba dostosowania przepisów prawa do zadań wykonywanych przez podmioty publiczne. Potrzeba ta była tym bardziej paląca, ponieważ przez długi okres utrzymywał się deficyt przepisów regulujących wykorzystanie nowych technologii w administracji publicznej. Wynikiem długotrwałej pracy komisji sejmowej jest ustawa o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne. Ustawa ta ( oraz przepisy z nią powiązane ) zawiera informacje o instytucjach wspierających informatyzację, rozwiązaniach dotyczących zasad stosowania technik telekomunikacyjnych i informatycznych w podmiotach publicznych, zmianach dostosowujących zadania i czynności określone w ustawach szczególnych ( materialnych i proceduralnych) do rozwiązań przewidzianych w ustawie o informatyzacji.
Po kilku latach konieczna była nowelizacja ustawy, w której położono istotny nacisk na usługi publiczne np. ePUAP, usuwanie barier prawnych i proceduralnych w dostępie do usług oferowanych przez podmioty publiczne.
Obowiązująca w kpa zasada pisemności nie stoi na przeszkodzie wprowadzeniu dokumentu elektronicznego. Pisemność ta bowiem odnosi się do formy nie zaś do postaci. Dopuszczalne jest podpisywanie dokumentu elektronicznego na wiele sposobów – przez bezpieczny podpis elektroniczny, profil zaufany ePUAP lub inne sposoby identyfikacji ( np. login i hasło). Podmioty mogą posługiwać się dokumentem elektronicznym tylko jeżeli wyrażą na to zgodę, przy czym zgoda ta nie może być dorozumiana lub domniemana. Szczegółową procedurę doręczania pism i dokumentów elektronicznych reguluje rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 listopada 2006.
Polska niestety nie może się pochwalić sukcesami we wdrażaniu e- administracji. W porównaniu do innych państw UE jesteśmy daleko w tyle. Największe sukcesy w tym polu odnoszą np. Dania lub Estonia. W Polsce wciąż dużym problemem jest sposób potwierdzania tożsamości. Wprowadzony bezpieczny podpis elektroniczny, ze względu na swój koszt, okazał się narzędziem niechętnie osiąganym przez użytkowników. Alternatywą dla niego może być tożsamość potwierdzona przez banki czy już wspomniane konto bezpieczne ePUAP. Obok ePUAP’u istnieją w Polsce inne platformy, które pozwalają na szybsze i tańsze załatwianie spraw administracyjnych, takie jak e-sąd czy SEKAP. Istotną wadą tych rozwiązań jest, mnogość certyfikatów poświadczających tożsamość, którymi trzeba sprawnie operować, jak również koszt ich wydania oraz poświęcony na to czas. Warto zauważyć też , że platformy takie jak e-sąd czy SEKAP mają ograniczony zasięg działania. Alternatywą może być zlanie tych wszystkich certyfikatów w jedno lub posłużenie się podmiotami trzecimi do kontroli tożsamości. Najbardziej odpowiednie w tym przypadku wydają się banki, które godzą łatwość dostępu z bezpieczeństwem korzystania z konta. Modelowym przykładem korzystania z banku jako podmiotu potwierdzającego tożsamość jest Allegro, które weryfikuje dane swoich klientów poprzez wpłatę na ich konto symbolicznej złotówki.
Podsumowując, e-administracja w Polsce ma przed sobą wiele pracy. jej wzrost nie jest zadowalający, jednak nie powinno to zniechęcać w jej ciągłym udoskonalaniu.
Hanna Tomczyk gr. 9/A SSP