Zagadnienia na egzamin z WYBRANYCH METOD FIZJOTERAPII:
1. Wg. Metody Mc Kenzie główną przyczyną dolegliwości bólowych kręgosłupa są:
Odp. Zespół dysfunkcyjny: ból spowodowany mechaniczną deformacją tkanek miękkich o zaburzonej strukturze.
2. Łączenie biernego ślizgu stawowego i aktywnego ruchu pacjenta w kierunku bolesnym jest typowe dla metody Mulligan’a
3. Skala Karela Levita to specjalna, efektywna praca na tkankach miękkich, ma wpływ na wszystkie systemy regulacyjne w naszym organizmie. Bada funkcje lokomotoryczne i ich zaburzenia. Terapia bardzo lubiania przez pacjentów.
4. Istotna rola miednicy i wykonywania wszystkich 130 – chwytów w ciągu 40 minut to pogląd METODY PNF.
5. Główne cele terapii PNF:
- torowanie funkcjonalnego ruchu
- wzmocnienie mięśni
- regulacja napięcia mm.(poprawa koordynacji inter- i intramięśniowej)
- rozluźnienie mięśni
- zwiększenie zakresu ruchu
- redukcja bólu
- poprawa wytrzymałości mięśni
6. Główne założenia PNF:
Istotę zawarto w nazwie PNF: proprioceptywne(dotyczące receptorów ciała) nerwowo – mięśniowe torowanie(ułatwienie, facilitowanie).Proces uczenia ruchu rozumiany w PNF jako odtwarzanie utraconej funkcji, wspomagany jest w terapii zarówno wcześniejszymi doświadczeniami, pochodzącymi ze schematów rozwoju ruchowego dziecka. PNF proponuje ruchy naturalne, przebiegające trójpłaszczyznowo, zbliżone do aktywności dnia codziennego. Ruchy te prowadzone są wzdłuż skośnych(diagonalnych) osi ruchu, które ze względu na swój przebieg stwarzają możliwość zaaktywizowania największej ilości mięśni należących do tego samego łańcucha mięśniowego. Zgodnie ze skośnym przebiegiem większości mięśni szkieletowych za najważniejszą komponentę ruchu uważana jest rotacja. Warunkuje ona siłę i koordynację wykonywanego ruchu.
● Pozytywne nastawienie do pacjenta (motywacja)
● Globalna obserwacja pacjenta (nie tylko chora część ciała)
● Mobilizacja rezerw pacjenta, pozytywne rozpoczęcie zabiegu
● Irradiacja (over flow) i wzmocnienie (reinforcment)
● Uwzględnienie globalnych czynności ruchowych
● Intensywny plan ćwiczeń
● Myślenie funkcjonalne
● Częsta zmiana pozycji
● Zmiana normalnej kolejności ruchu
● Uzyskanie odpowiedzi na każdy bodźiec
7. Dla którego rodzaju terapii manualnej jest typowe badanie „gry stawowej” CHIROPRAKTYKA
8. Technika aktywnego rozluźniania – technika pasywna polega na:
Techniki Aktywnego Rozluźniania(ATR)
Technika polega na utrzymaniu stałego nacisku lub zablokowaniu tkanek podczas gdy jednocześnie wykonywane jest rozciąganie tkanki. Istnieją 3 typy technik aktywnego rozluźniania:
pasywna: terapeuta utrzymuje nacisk na tkankę i sam porusza częścią ciała, którą ma rozluźnić. Forma ta jest bardzo relaksująca i powoduje duże rozluźnienie.
aktywna: terapeuta aplikuje nacisk a pacjent wykonuje ruch ciała w kierunku rozciągania. Jest ona bardziej intensywna, ale czasami lepiej tolerowana przez pacjenta szczególnie w bólu(samokontrola ruchu). Można ją połączyć z oporowaniem ruchu lub technikami energizacji mięśni.
w pozycji obciążenia stawu, jest bardzo efektywna w przywracaniu pełnej funkcji tkanek np. u sportowców. Powinna być wykonywana na końcu procesu leczenia.
9. Metody „Set i Pilates” służą do osiągania:
Równowagi w ciele
10. Deficyty w obrębie korelacji zmysłowych mogą skutkować nadwrażliwością/podwrażliwością dotykową, częstym wywracaniem się bez przyczyny, lękiem przed wysokością, nieprawidłowym schematem ciała, zaburzeniami lateralizacji itp. Która z metod byłaby wskazana:
Integracja sensoryczna
11. Elewacja tylna i depresja przednia łopatki po stronie lewej jest odp. na godzinę(zgodnie z PNF):
Elewacja tylna – godzina 1, depresja przednia – godzina 7
12. Aproksymacja to: kompresja (szybka i powolna): jest to technika osiowego nacisku, działająca na całej długości kończyny. Sprzyja zwiększeniu napięcia prostowników i na ogół stosuje się na końcu wzorca. W czasie jej wykonywania stabilizuje się dwa najbliższe stawy.
Cele:
- poprawa stabilizacji
- torowanie odruchów równoważnych
- stymulacja mięśni antygrawitacyjnych
- zastąpienie działania siły grawitacji
Żeby ją zastosować musi być prawidłowa pozycja wyjściowa i tych stawów, które będą poddane aproksymacji.
13. Rytmiczne pobudzanie ruchu to:
Rytmiczne Pobudzanie Ruchu to technika agonistyczna wykonywana w 4 fazach: biernej (pacjent jest rozluźniony, mentalnie uczestniczy w ćwiczeniu), ruchu wspomaganego (pacjent pomaga terapeucie), ruch przeciwko oporowi terapeuty oraz samodzielnego wykonywania ruchu przez pacjenta. Technika ma na celu regulację tempa i rytmu ruchu, pomaga zainicjować ruch, uczy ruchu i wyrabia jego automatyzm, reguluje napięcie mięśniowe, zwiększa zakres ruchu i rozluxnia pacjenta.
14. Opór optymalny to: opór dostosowany do potrzeb i możliwości pacjenta, dawkowany przeciwko wszystkim komponentom ruchu, poprzedzony optymalnym rozciągnięciem mięśnia, dozowany intensywniej w części proksymalnej niż dystalnej.
15. Ruch rotacji we wzorcach głowy odbywa się w kierunku:
16. Lifting to wzorzec: tułowia sterowany górą – wyprostny
17. Czy we wzorcy kończyny dolnej wyprost, odwiedzenie, rotacja wewnętrzna, staw skokowy i stopa:
18. Warunki ekonomicznego chodu to:
● mobilizacja i stabilizacja z pokonaniem grawitacji
● możliwość przenoszenia ciężaru ciała do przodu
● wymagane zakresy ruchów stawów kończyn i kręgosłupa (wyprost i rotacja tułowia)
● dostateczna siła mięśniowa
● koordynacja ruchowa
● motywacja
Chód jest najbardziej ekonomiczny, gdy pacjent potrafi w prawidłowy sposób przenosić ciężar ciała na obie kończyny.
Normalna kolejność ruchów rozpoczyna się od części dystalnej? Właściwa sekwencja ruchu – najpierw aktywność mięśni obwodowych z zaakcentowaniem w stawie bliższym ruchu w płaszczyźnie poprzecznej.
19. Celem badania palpacyjnego w terapii manualnej jest: opukiwanie lub dotyk tkanek powierzchownych umożliwia rozpoznanie wzmożonego napięcia tkanki przeciążonej.
20. Zadaniem zabiegów terapii manualnej jest: leczenie zmian w obrębie tkanek miękkich związanych z narządem ruchu i zmian w obrębie stawów kręgosłupa i kończyn.
21. W modelu całościowym terapii manualnej wykluczamy:
22. Do technik biomechanicznych terapii manualnej nie zaliczamy:
- poizometrycznej relaksacji odruchowej
- neuromobilizacji (rozciąganie nerwów)
- pociągania, ugniatania tkanek
- technik powięziowych
- terapii punktów spustowych
- terapii kranio – sakralnej
23. Zablokowanie stawu leczone przez zabiegi manualne to stan wynikający z: stan odwracalny o charakterze ograniczenia ruchomości
24. Mc Kenzie zakłada, że przyczyną większości zespołów bólowych odcinka lędźwiowego kręgosłupa jest dominujący w ciągu dnia ruch kręgosłupa: w pozycji zgięciowej
- podnoszenie ciężarów lub częste dźwiganie
- narażenie calego ciała na wibracje (np. jazda samochodem)
- długotrwałe lub częste pochylenie miednicy lub skręcenie tułowia
- obciążenia posturalne (np. siedzenie lub niewygodne pozycje)
25. Terapię Mc Kenziego stosujemy w: bólach kręgosłupa pochodzenia strukturalnego, dysfunkcji i zespołu posturalnego.
26. W Mc Kenzim zespół zaburzeń posturalnych związany jest z: zakłóca normalną pozycję stawu lub segmentu ruchowego i jego mechanikę, prowadzi do powstania bólu i zaburza ruchy w stawach.
27. Metodę kinezyterapeutyczną nie jest postępowanie wg. koncepcji:
28. Czy w metodzie Vojty wykorzystujemy odruch:
W metodzie Vojty wykorzystujemy odruch:
- pełzania
- obrotu
W metodzie Vojty wyróżnia się dwa podstawowe kompleksy ruchowe. Pierwszy wyzwalany jest z leżenia przodem i nazwany odruchowym pełzaniem. Do wyzwolenia tego kompleksu konieczne jest stymulowanie kilku stref naraz, co nastręcza nieraz pewnych trudności. Drugim jest odruch obrotu, podzielony przez autora na kilka stref w jakich zachodzi odpowiednia stymulacja. Oba wymienione wzorce nie rozwijają się w takiej postaci u zdrowych dzieci. Zostały opracowane na potrzeby tej metody aczkolwiek zawierają istotne składowe, które dziecko wykorzystuje w poźniejszych etapach rozwoju. Mowa tu głównie o kształtowaniu odruchów postawy, równowagi a także elementach małej motoryki. Pobudzane podczas stymulacji grupy mięśni, tworzą ślady pamięci, które są magazynowane w mózgu i stanowią o prawidłowych wzorcach ruchowych oraz nie dopuszczają do utrwalania się wzorców zastępczych. Wzorce odruchowej lokomocji można aktywizować przez całe życie.
29. Które z poniższych działań nie jest konieczne w usprawnianiu dziecka z mózgowym porażeniem dziecięcym:
Metodę Bobath – NDT
30. Czy w usprawnianiu dziecka z uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego decydującą rolę pełnią:
31. Odruch ATOS wystepuje u dziecka:
Przetrwanie odruchów postawy i nieobecności odruchów prostowania wiąże się ze złą prognozą co do osiągnięcia chodzenia w mpd. Kluczowym momentem ich badania dla określenia rokowania jest ukończenie przez dziecko 2 lat.
ASYMETRYCZNY TONICZNY ODRUCH SZYJNY (ATOS)
Ruch głowy dziecka w jedną stronę powoduje wyprostowanie ramienia i nogi po tej samej stronie i zgięcie kończyn po stronie przeciwnej.
Powinien wygasnąć do około 6 miesiąca życia.
Skutki przetrwałego ATOS:
- trudności w wykonywaniu ruchów naprzemiennych, pełzaniu, raczkowaniu
- trudności z utrzymaniem równowagi przy nauce chodzenia
- „chód robota”
- trudności z przekraczaniem „linii środka”
- nieustalona lateralizacja
- brzydkie pismo lub trudności z wypowiadaniem myśli pisemnie
32. W prawidłowym rozwoju dziecko osiąga siad boczny z następującej pozycji:
7-8 miesięcy
W tym okresie dziecko próbuje przyjmować pozycję czworaczną. Potrafi obracać się w obie strony, z brzucha na plecy oraz zatrzymywać obrót na łokciu. Dziecko potrafi zatrzymać się w pozycji na boku podpierając się na przedramieniu (tzw. siad boczny).
33. Metoda PETO to usprawnianie równoczesne:
Cechą charakterystyczną jest połączenie w jedną całość usprawniania psychpedagogicznego, leczniczego oraz społecznego.
34. Czy „seria działań” w metodzie PETO umożliwia:
Dla obu tych grup w systemie CE opracowana została metodyka, której przestrzeganie umożliwia uzyskanie istotnego postępu w rozwoju ruchowym. Podstawą tego działania jest tworzenie „serii zadań”.
Zadanie jest prostyn poleceniem dla dziecka, zawsze formułowanym w ten sam sposób w celu wyegzekwowania od niego świadomego ruchu. Nauczenie sięwykonywania tych ruchów umożliwia dziecku podjęcie dotychczas nieopanowanej czynności. Seria zadań składa się na ogół z 20-30 poleceń, wydawanych jedno po drugim.W przypadku dekoncentracji uwagi dziecka osoba prowadząca zajęcia przerywa je włączając formy zabawowe np. ćwiczenia z zakresu rozpoznawania dźwięków, doskonalące koordynację wzrokowo – ruchową. Nowe elementy ruchowe powtarzane są wieloktotnie w ciągu dnia, do czasu ich zaautomatyzowania. „Zadanie” dla dziecka jest również nie tylko ruch ale także forma uświadamiania sobie porawności pozycji jaką w danym momencie utrzymuje. To „zadanie” skłania dziecko do jej skorygowania.
35. Głównym celem metody PETO jest:
Prowadzenie rozwoju psychoruchowego dziecka z położeniem nacisku na kształtowanie jego aktywności w zakresie samodzielnego rozwiązywania pojawiających się codziennych problemów usprawnianie ruchowe, samoobsługa, program pedagogiczny, przedszkolny, szkolny.
36. Czy w metodzie PETO istnieje możliwość powiązania:
Metoda ta łączy w sobie elementy usprawniania społecznego, leczniczego oraz psychologiczno – pedagogicznego oddziałuje, więc na dziecko niepełnosprawne w kilku aspektach naraz:
- uczy go samodzielności w codziennym życiu
- zapewnia naukę szkolną
- uczy komunikacji z innymi ludźmi
- zapewnia rehabilitację posturalno – ruchową
37. Czy w metodzie Domana program ? opiera się na ćwiczeniach:
Program zawiera 4 bloki rozwojowe w ramach których dokonuje się usprawnianie.
Jednym z bloków jest: Blok rozwoju fizycznego zakładający osiąganie doskonałości fizycznej za pomocą pełzania, raczkowania, poprawnego chodzenia, ćwiczeń gimnastycznych.
38. W celu realizowania programu „pattering” w metodzie Domana konieczny jest udział:
Pattering (biernie prowadzoany wzorzec ruchowy) – dzięki tej technice „programuje się” OUN. Ich celem jest dostarczenie pełnej informacj o funkcji organizmu (np. wzorce oddychania lub pełzania).
Technika ta pozwala dziecku z zaburzeniami motorycznymi odczuwać ruch. W praktyce wygląda to nastepująco: dziecko leży na stole(często specjalnie do tego zmontowanym) w pozycj na brzuchu. Do wykonania tego pragramu potrzebne jest 3-5 osób, które w określonym momencie zmieniają położenie rąk, nóg (zginanie do kąta prostego i prostowanie) oraz głowy dziecka (w lewo lub prawo). Bardzo ważne jest wykonywanie wszystkich czynności w określonym rytmie narzuconym przez osobę zmieniającą położenie głowy dziecka. Szybkość patteringu powinna sprzyjać zrelaksowaniu dziecka. Program ten powinien być rozłożony na kilka sesji dziennie z przerwami przynajmniej 15 minutowymi. Istnieje kilka rodzajów patteringu.
39. Która z metod zapewnia równoczesny rozwój ruchowy, samoobsługi, mowy, psychiczny: PETO albo Domana
40. Czy w obustronnym porażeniu połowiczym u dziecka z MPDz występuje:
Obustronne porażenie połowicze(hemiplegia bilateralis) jest jedną z najcięższych postaci m.p.dz. Charakterystycznymi cechami tego typu m.p.dz są:
- zgięcie podeszwowe stóp
- zaburzenia rzekomoopuszkowe(które utrudniają karmienie, gryzienie, rzucie)
- upośledzenie rozwoju kciuka
- przykurcz kciuka
U dzieci z obustronnym porażeniem połowiczym występuje: silnie wyrażony i długo utrzymujący się odruch chwytny, a także odruch cofania się w kończynach górnych. Niewiele z tych dzieci uzyskuje zdolność stania i chodzenia. Kończyny górne u dzieci z obustronnym porażeniem połowiczym są w większym stopniu niedowładne niż dolne. Wystepuje też znaczne upośledzenie umysłowe a także padaczka o typie zespołu Westa (u małych dzieci) lub o typie napadów dużych (u dzieci starszych).
41. W metodzie Bobath – NDT usprawnianie dziecka osiągamy:
Hamowanie patologicznych odruchów i prawidłowy rozkład napięcia mięśniowego osiąga się przez odpowiednie ułożenie dziecka w przestrzeni i odpowiednie ułożenie punktów kluczowych, czyli głowy, szyi, obręczy barkowej i biodrowej
(- poprzez hamowanie odruchów patologicznych i normalizację napięcia mięśniowego
- dążeniem do osiągnięcia prawidłowych ruchów poprzez przemieszczenie w przestrzeni tzw. punktów kluczowych, którymi są: głowa, obręcz barkowa i biodrowa. Ma to na celu wykształcenie prawidłowych reakcji postawnych i równowagi, co prowadzi do opanowania czynności zgodnych z sekwencją rozwojową
- wszystkie ruchy kontrolowane są rękami terapeuty
- ruchy prowadzone są wolno tak aby dziecko mogło włączyć się do pracy
- ciągłe powtarzanie i wykorzystywanie w życiu codziennym czynności, które dziecko już opanowało i nad opanowaniem których pracuje)
42. Która z wymienionych metod zapewnia rozwój kontaktów społecznych: Peto, Doman
43. W której z poniższych metod akcentowany jest poza rozwojem ruchowym rozwój emocjonalny, psychoczny dziecka z MPDz: Peto, Doman
44. Który z niżej wymienionych wzorców jest typowy dla dziecka z MPDz:
Scherzer i Tscharnuter, uważają, że wzorzec motoryczny m.p.dz. może występować w różnych formach.
Postać spastyczna jest najczęstsza i wskazuje na stałe uszkodzenie części motorycznych kory mózgu.
Postacie atetotyczne i dystoniczne są odbiciem zajecia jąder podstawy. Atetoza przejawia się występującym w bardzo krótkich odstępach czasu wzrostem napięcia mięśni tułowia i kończyn. Postaci tej towarzyszą różnorodne, nie dające się wyhamować wzorce ruchowe, będące czasami przyczyną niejasności w klasyfikacji. Często wystepują również postacie mieszane, np. spastyczność z atetozą lub z ataksją. Sztywność przemawia za poważnym uszkodzeniem odmóżdżeniowym.
45. Czy w metodzie PETO zapobiegamy przetrwałym odruchom pierwotnym m.in. na drodze rytmicznych poleceń aby wytworzyć plan ruchu w OUN
46. W metodzie Domana założeniem usprawniania jest:
W metodzie tej wychodzi się z założenia, iż na drodze rozwoju zdrowego dziecka pojawia się 6 najważniejszych obszarów, służących do pełnego funkcjonowania istoty ludzkiej. Są nimi: wzrok, słuch, dotyk, ruch, mowa oraz sprawność rąk.
W metodzie Domana przyjmuje się wczesne usprawnianie dzieci. Ma ono doprowadzić do tego, by nieuszkodzona część mógu, przyjeła zadania jego uszkodzonej części. Na pierwszy plan wysuwa się tu koncepcja inteligencji. Zaznacza się przy tym, że mózg rośnie i wtedy doskonale się rozwija, gdy poza jego indywidualnymi umiejętnościami maksymalnie zapewnia mu się ze strony otoczenia wszystkie możliwości dla rozwoju ruchu, mowy, zdolności manualnych.
47. W metodzie Bobath – NDT nieprawidłowym wzorcem ułożenia i ruchu zapobiegamy na drodze:
Ułatwianie wykonywanych ruchów rękami terapeuty pozwala na jednoczesne torowanie pożądanych i hamowanie niepożądanych elementów ruchu. Hamowanie odruchów patologicznych i prawidlowy rozkład napięcia posturalnego osiąga się poprzez przwidłowe ułożenie dziecka oraz ustawienie punktów kluczowych, do których należą głowa, szyja, obręcz barkowa i obręcz biodrowa. Ułatwienie wykonywania ruchów zachodzi również przy pomocy wymienionych punktów. Odpowiednie poruszanie nimi umożliwia dziecku wykonanie ruchu i samodzielną zmianę pozycji. Wpływa to na wyzwolenie prawidlowych odruchów postawy i co jest bardzo ważne uczy dziecko samodzielnego ich wykorzystania.