Zgrzewanie polega na łączeniu metali przez podgrzanie, miejsce styku złącza do stanu ciastowego i silny docisk. Polaczenia uzyskuje się dzięki powstawaniu wspólnych ziaren metalów w obszarze styku. W zależności od źródła ciepła dostarczanego przy zgrzewaniu wyróżniamy:-zgrzewanie ogniskowe (ognisko kowalskie),-zgrzewanie gazowe (płomień palnika),-zgrzewanie termitowe(spalający się termit dostarcza ciepło),-zgrzewanie elektryczne (prąd elektryczny),-zgrzewanie tarciowe (tarcie zródłem ciepła).Instnieją także metody zgrzewania, w których nie stosuje się podgrzewania. Do takich metod zaliczamy zgrzewanie zgniotowe i zgrzewanie wybuchowe.W budowie maszyn stosuje się prawie wyłącznie zgrzewanie elektryczne. Zgrzewanie tarciowe jedynie w połączeniach doczołowych. Zgrzewanie termitowe w warunkach polowych do łączenia przewodów napowietrznej sieci.Metody zgrzewania elektrycznego:-zgrzewanie doczołowe,-zgrzewanie punktowe,zgrzewanie garbowe,-zgrzewanie liniowe.Zgrzewanie doczołowe może być wykonywane zwarciowo lub iskrowo. Przy zgrzewaniu zwarciowym końce łączonych elementów dociskane sa przed wyłączeniem prądu. Po nagrzaniu styku następuje silniejszy docisk (powstaje duże spęczenie materiału).Przy zgrzewaniu iskrowym prąd włącza się przy styku rozwartym. Przy zbliżaniu elementów łączonych występuje miedzy nimi iskrzenie, a w końcu procesu docisk (mniejsze spęczenie materiały, lepsze własności.Dobre przewodnictwo cieplne i elektryczne metali, łatwość utleniania się , kruchość materiału, niejednorodny skład chemiczny utrudniają zgrzewanie. Najlepiej daje się zgrzewać stale o malej zawartości węgla. Dobrze zgrzewany jest nikiel i jego stopy. Ze wzrostem zawartości węgla zgrzewalność maleje. Stale węglowe o wysokiej twardości i stale stopowe należy po zgrzewaniu wyżarzać. Dobre efekty przy zgrzewaniu stali (dużo węgla) można uzyskać stosując cienkie przekładki z miękkiej stali. OBLICZANIE POLACZEN ZGRZEWANYCH Spoinę zgrzewana traktuje się jako material jednolity, wprowadzając wspolczynnik oslabenia z<1, który wynosic dla obciazen stalych i zmiennych:-z= 0,8- dla zgrzein czołowych oporowych i zwarciowych,- z=0,9- dla zgrzein czołowych iskrowych,- z=0,9- dla zgrzein gazowych.Zgrzeiny punktowe i liniowe powinny być obciążane tylko na ścinanie Q<n*Qn/Xr .W obliczeniach zmiennie zgrzewanych podobnie jak dla połączeń spawanych wprowadza się współczynnik wytrzymałości zgrzein mzm i wzór przybiera postac:Q<n*Q/Xr*mzm.Współczynnik mzm zależy od rodzaju złącza, grubości łączonych elementów podziałki zgrzein i współczynnika asymetrii cyklu R= mala delta min/ mala max.Polaczenia lutowane-Lutowanie polega na łączeniu brzegów metalowych lub metalowych i ceramicznych części za pomocą dodatkowego metalu łatwiej topliwego niż części łączone. Podczas lutowania ciepło doprowadza się do miejsc łączonych, przez co nagrzewa się metal rodzimy do temperatury, w której pozostaje on w stanie stałym; natomiast dodatkowy metal topi się i w stanie ciekłym wypełnia szczelinę miedzy częściami łączonymi. Lut dzięki adhezji i wzajemnej dyfuzji z metalem rodzimym daje trwale polaczenie. źródla ciepła może być lutownica, lampa lutownicza, palnik lub prąd elektryczny. Lut powinien charakteryzować się odpowiednio niska temperatura topnienia, dobra zwilżalnością powierzchni i powinowactwem chemicznym do łączonych części. Lutowanie dzielimy na:- lutowanie miękkie (temp. Topn <720 stopni K),- lutowanie twarde (Tt= 950-1350 stopni K). W procesie lutowania stosuje się topniki, których zadaniem jest zabezpieczenie powierzchni przed utlenianiem i zmniejszenie napięcia powierzchniowego lutu, a tym samym zwiększanie zwilżalności łączonych części. Jako topniki w lutowaniu miękkim stosuje się salmiak, wode lutownicza (wodny roztwór chlorku cynku). Kalafonie i różne pasty lutownicze, a przy lutowaniu twardym boraks i kwas borny.Lutowanie miękkie.Jako luty miękkie stosuje stosuje stopy cyny i ołowiu z dodatkiem antymonu. Łączyć można wszystkie metale i stopy (nawet niskostostopliwe jak cyna i ołów).Wada lutów miękkich jest niska wytrzymałość spoin (Rt= 20-80 Mpa).Stosuje się przede wszystkim w słabo obciążonych lub nie obciążonych połączeniach jak małogabarytowe zbiorniki, rynny, przewody elektryczne itp. Polaczenia winny przenosić wyłącznie naprężenia ścinane. W połączeniach obciążeniowych lutowanie stosuje się w celu uszczelnienia złączy zawijanych. Lutowanie twarde:luty twarde dzielimy na:- miedź i stopy miedzi (Tt= 97- 1360 stopni K, nadaje się do lutowania prawie wszystkich metali),- srebro i stopy srebra (Tt mniejszych niż dla lutów mosiężnych, dają wyższa wytrzymałość spoin),- luty specjalne (służą do lutowania materiałów, które nie dają się lutować innymi spoiwami, lub do połączeń o specjalnych wymaganiach {luty jubilerskie lub dla spajania metali lekkich- aluminium, magnez i ich stopy}).Polaczenia lutowane lutami twardymi mogą być zakładkowe, nakładkowe, kątowe itp. (podobnie jak spawane ). Najkorzystniejsze pod względem wytrzymałości są polaczenia, w których spoina jest ścinana. Optymalna grubość spoiny (dla bardziej rzadkopłynnych lutów twardych) od 0,03 do 0,05 mm. Przy obliczanie wytrzymałościowym spoin na ścianie:Ł=Q/A<Kł.