ORGANIZACJA NAUCZANIA W SZKOLE WALDORFSKIEJ
Od 8-10 roku życia - przedmioty główne nauczane epokowo,
Od 10-12 roku życia -nauczanie ćwiczeniowe(języki obce, plastyka, muzyka, eurytmia, gimnastyka)
Co to jest eurytmia?
Eurytmia jest nową sztuką ruchu, w której dźwięk staje się "widzialny". W odróżnieniu od ruchów gimnastycznych, tanecznych i pantomimicznych, które można kształtować zupełnie dowolnie, w eurytmii istnieje dla każdej głoski i każdego dźwięku osobny gest. W ten sposób "zobaczyć" można słowa, zdania, a nawet całe utwory, oraz to co żyje w interwałach muzycznej kompozycji. Zajęcia z tego przedmiotu wzmacniają siły życiowe dziecka i wpływają harmonizująco na cały jego rozwój. Eurytmia należy do programu szkoły waldorfskiej od pierwszej do ostatniej klasy.
Od 12-14 i 15-17 roku życia- zajęcia z przedmiotów praktycznych.
W nauczanie również wprowadzono dwu a nawet trzytygodniowe wycieczki, której celem było pogłębianie wiedzy z zakresu różnych przedmiotów(chemia, geografia, biologia).
Klasy liczą ok od 35-40 uczniów.
Religia i przedmioty główne realizowane były całą klasą, reszta zajęć grupowo.
Decyzje dotyczące pracy dydaktyczno-wychowawczej zapadały na konferencjach, w których uczestniczyli wszyscy nauczyciele. Konferencje odbywały się w każdym tygodniu i miały następujący program:
¾ godziny wykład-seminarium poświęcony ukazaniu określonego ogólnego zagadnienia pedagogicznego,
Ok 2h omówienie problemów dydaktyczno-wychowawczych, które pojawiły się w klasach w danym tygodniu,
Sprawy organizacyjne np. przyjęcia nowych uczniów.
W szkole nie było selekcji, nie zostawiano nikogo na przyszły rok, dzieci z różnych rodzin społeczeństwa wychowywane były razem. Zdarzało się również, ze wśród dzieci normalnie rozwiniętych uczyły się dzieci ,,specjalnej troski”, które siedziały obok zdolniejszych uczniów mogących im pomóc.