Rabin (rabbi –mistrz) to podstawowa funkcja religijna w judaizmie .Obecnie Rabin jest jednocześnie administratorem gminy wyznaniowej odpowiedzialnym za prowadzenie nabożeństw i szkoły (cheder) oraz opiekę nad synagogą, pełni tez funkcję duchowego ojca, doradcy, sędziego i interpretatora prawa religijnego w gminie. Nie jest on jednak namaszczonym przez Boga duchownym i jego autorytet opiera się wyłącznie na wiedzy i "bogobojności".

Rabini w judaizmie tradycyjnym tworzą rodzaj duchowej wspólnoty ,a niektórzy z nich są autorytetami w interpretacji prawa religijnego. Aby zostać rabinem w tradycyjnej gminie żydowskiej trzeba: pochodzić z dobrej, "bogobojnej" rodziny, ukończyć studia rabinackie, odbyć kilku-kilkunastoletni "staż" przy aktywnie działającym rabinie oraz zostać zaakceptowanym przez radę gminy. W wielu gminach "stanowisko" rabina jest dziedziczne, ale zdarza się często, że syn jednak nie obejmuje stanowiska po ojcu, a gmina wyszukuje sobie na to miejsce dobrego kandydata z zewnątrz.

Synagoga, bożnica (z gr. synagoge = 'zgromadzenie, wspólnota') - w judaizmie miejsce spotkań, modlitw i nabożeństw, których podstawę stanowi czytanie wersetów Tory. Zwoje Tory przechowywane są w specjalnej szafie (świętej skrzyni) wbudowanej we wschodnią ścianę synagogi zwróconej ku Jerozolimie, gdzie znajdowała się Świątynia Jerozolimska. Centralnym miejscem synagogi jest bima - podium lub pulpit służący do czytania Tory.

Szabat to święto na cześć Boga Stworzyciela i Przymierza, które zawarł z Izraelem. Ma przypominać Żydom o wyzwoleniu z niewoli egipskiej. W przykazaniu o Szabacie padają niezwykłe słowa, jak na drugie tysiąclecie p.n.e.: jest tam mowa o równości prawa do odpoczynku dla niewolnika, właściciela i obcego. Szabat jest dla Żydów najważniejszym świętem - podniosłym, radosnym, ma stanowić przedsmak raju i życia w bliskości Boga. Jest tez największym darem, jaki Żydzi otrzymali od Boga i wymienia się go Dekalogu jako czwarte przykazanie.

Szabat zaczyna się o zmierzchu w piątek i kończy o zmierzchu w sobotę. Jest to dzień harmonii, wewnętrznego uspokojenia i pokoju. Wtedy też obowiązuje zakaz wykonywania 39 prac.

Powstrzymanie się od pracy w Szabat stanowi akt wiary, praca bowiem nierozerwalnie łączy się z ujarzmianiem przyrody i podporządkowywaniem sobie natury. Prowadzi ona człowieka do poczucia, że jest on jedynym panem i stwórcą. Szabat ma mu uzmysłowić, że prawdziwym Panem i Stwórcą tego świata jest Bóg.