INDEKSY: r -stan roboczy czyli stan paliwa z jakiego zostala pobrana probka do badan
a –stan analityczny – stan równowag wilgoci z wilgocia otocfzenia uzyskany przez suszenie probki do usyskania całej wago
d - stan suchy oznaczenie przeloczone na probke o masie pomniejszona o calkowita zawartosc wilgoci. Osiagamy przez suszenie w 105C do osiagniecia stalej masy. Trzeba znac wilgoc calkowita.
Daf –wartosc parametru wyznaczona w przeliczeniu na masę probki pozbawionej wilgoci i popiołu.
O –stan oznaczenia w przeliczeniu na substancje organiczna.
Dmf-suchy bez subst. Miner.
Mmf- stan wilgotny bezmineralny.
WILGOĆ: wilgos przemijajaca i analityczna Wex + Wa = Wz wex- wil. Łatwo usuwalna, Wa wilgoc w porach i mikroporach Wz-całkowita
Stopien uwaeglenia jest scisle zwiazany z Wa a nawet z Wrz 85-96% - wilgoc Torfie 70-40 – miekki wegiel br. 15-40 twardy wegiel br.; 3-15% weg. Kam..
POPIÓŁ – termicznie przeobrazona substancja mineralna zawarta w weglu. Oznaczamy go spalajac probke w 815+-10C. Podawany najczesciej w Ar, Aa, Ad. Głównymi składnikami subst mineralnej sa: glinokrzemiany, minerały ilaste- syderyt , kalcyt, dolomit, ankezyt, kwarc, siarczki zelaza, siarczki ołowiu, siarczki miedzi, siarczany. Popioł jest mniej wiecej o 16% mniejszy od substancji mineralnej z ktorej powstał. Popiół oznaczamy metodą radiometryczna, mikroskopowa. W skład chem. Popiołu wchodzą: Sio2, Al2O3, Fe2O3, Cao, Mgo, K2o, Na2O SO3. Od składu chemicznego popiołu zalezy topliwosc popiołów oraz zdolnosc do zuzlowania sie pioiołów. Wyznacza się.
CZĘŚCI LOTNE: bezwodna czesc masy lotnej wegla powstala przez jego prazenie w temp 850C przez 7 min bez dostepu powietrza. Va, Vd, Vdaf. – podaje sie. W wyniku uweglenia maleja strutury łancuchowe, a rozszerzaja sie strukt. Pierscieniowe. Czesci lotne sa zwiazane ze stopniem uweglenia, wraz ze wzrostem tego stopnia maleje ilosc czesci lotnych. Vdaf: TORF: >60-65, WEGIEL BR. 65-41, WEGIEL KAM. 65-41. WEG. ANTRACYTPWY 10-3, ANTRACYT <3.
WARTOSC OPALOWA - ilosc ciepla jaka uzyskamy przez spalenie. Qr i, Q a i. Produkt spalania oziebia sie do temp pokojowej a woda pozostaje w stanie pary. Q i = Qs –ciepło parowania wody. Pomiar prowani sie w bombie kalorymetrycznej zanurzonej w wodzie w kalorymetrze.
CIEPLO SPALANIA: podawane : Q as, Qds, Q daf s, Q maf s. Ilosc ciepla wyrazamyw J, lub MJ/kg/ . zwiazane ze stopniem uweglenia. Przy obliczaniu ciepła spalania i wartosci opałowej bierze sie pod uwage: 50 % zawartosci wilgoci dla w. b., oraz 25% zawartosci wilgoci dla torfu.
WSKAŹNIKI OKREŚLAJĄCE ZACHOWANIE się węgla w procesach termicznych:
-zdolnosc spiekania wegli
-wlasnosci plastyczne wegli a – kontrakcja, b-dylatacja
-SJ – wskaźnik wodnego wydymania.
-Pmax –maksymalne cisnienie rozprezania
ZDOLNOSC SPIEKANIA WĘGLI Rj – oznaczany dka wszystkich typow technologicznych wegli. Szybskie ogrzewanie mieszaniny 1g wegla z 5 g substancji obojetnej w temp. 500C pod cisnieniem, bez dostepu powietrza. Nastepnie mirzy sie wytrzymalosc mechaniczna w procenie bebnowania przez okreslony czas, a nastepnie przesiewana na sitach. Oblicza sie stosunek masy na sicie (koksu) do masy pod sitem =RJ, moze sie zmieniac 0 -100,