program strz z broni strz 12 (1)

MINISTERSTWO OBRONY NARODOWEJ

SZTAB GENERALNY WOJSKA POLSKIEGO

Szkol. 857/2012

PROGRAM

STRZELAŃ Z BRONI STRZELECKIEJ

WARSZAWA

2012

ROZKAZ NR 167/Szkol./P7

SZEFA SZTABU GENERALNEGO WP

z dnia 21 lutego 2012 roku

w sprawie wprowadzenia do użytku

„Programu strzelań z broni strzeleckiej”

Na podstawie § 7 ust. 3 regulaminu organizacyjnego Ministerstwa Obrony Narodowej, stanowiącego załącznik do zarządzenia Nr 40/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 22 listopada 2006 r. w sprawie regulaminu organizacyjnego Ministerstwa Obrony Narodowej (Dz. Urz. MON Nr 21, poz. 270 z późn. zm.),

rozkazuję:

  1. Wprowadzić do użytku w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
    z dniem 1 września 2012 r. „Program strzelań z broni strzeleckiej” stanowiący załącznik do niniejszego rozkazu.

  2. Traci moc: rozkaz Szefa Sztabu Generalnego WP Nr 686/Szkol./P3 z dnia
    12 sierpnia 2005 roku wprowadzający „Program strzelań z wozów bojowych” (DD/7.0.1) – sygn. Szkol. 807/2005.

  3. Rozkaz wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia podpisania.

/-/ generał Mieczysław CIENIUCH

SPIS TREŚCI

CZĘŚĆ I POSTANOWIENIA OGÓLNE........................................... 8
ROZDZIAŁ 1. WSKAZÓWKI ORGANIZACYJNO-METODYCZNE..... 8
ROZDZIAŁ 2. OCENA WYSZKOLENIA.................................................. 14
ROZDZIAŁ 3. PORZĄDEK PODCZAS STRZELAŃ................................ 16
ROZDZIAŁ 4. OBOWIĄZKI OSÓB FUNKCYJNYCH............................. 21
ROZDZIAŁ 5. ZASADY BEZPIECZEŃSTWA......................................... 29
CZĘŚĆ II ZESTAW ĆWICZEŃ I STRZELAŃ.................................. 34
ROZDZIAŁ 6. ĆWICZENIA PRZYGOTOWAWCZE............................... 34
6.1. Ćwiczenia w obserwacji................................................ 34
6.2. Ćwiczenia przygotowawcze z broni strzeleckiej oraz z użyciem trenażerów.................................................... 36
6.2.1. Ćwiczenia przygotowawcze z karabinka do pełnienia służby wartowniczej.................................. 38
6.2.2. Ćwiczenie przygotowawcze z karabinka Mini Beryl do pełnienia służby wartowniczej............................. 39

6.2.3. Ćwiczenie przygotowawcze z pistoletu maszynowego do pełnienia służby wartowniczej.............................................................

 40
6.3. Ćwiczenia w rzucaniu granatami ręcznymi.................. 42
ROZDZIAŁ 7. STRZELANIA SZKOLNE.................................................. 45
7.1. Strzelanie szkolne z karabinka...................................... 46
7.1.1. Strzelanie szkolne Nr 1 – strzelanie na celność i skupienie.................................................................. 46
7.1.2. Strzelanie szkolne Nr 2 – strzelanie w postawie leżącej........................................................................ 46
7.2. Strzelanie szkolne z karabinka – granatnika................. 47
7.2.1. Strzelanie szkolne Nr 1 z karabinka – granatnika wz. 1974/5,56 mm kbs wz. 98 – strzelanie w postawie dowolnej......................................................... 47

7.2.2. Strzelanie szkolne Nr 1 z karabinka – granatnika wz. 1960/72 – strzelanie w postawie leżącej lub klęczącej....................................................................

 48
7.3. Strzelanie szkolne z karabinka typu Mini Beryl........... 49

7.3.1. Strzelanie szkolne Nr 1 – strzelanie na celność i skupienie..................................................................

 49
7.3.2. Strzelanie szkolne Nr 2 – strzelanie w postawie leżącej........................................................................ 49
7.4. Strzelanie szkolne z pistoletu maszynowego................ 50
7.4.1. Strzelanie szkolne Nr 1 – strzelanie na celność i skupienie.................................................................. 50

7.4.2. Strzelanie szkolne Nr 2 – strzelanie w postawie leżącej........................................................................

 51
7.5. Strzelanie szkolne z pistoletu wojskowego................... 51
7.5.1. Strzelanie szkolne Nr 1 – strzelanie na celność i skupienie.................................................................. 51
7.5.2. Strzelanie szkolne Nr 2.............................................. 52
7.6. Strzelanie szkolne z karabinu maszynowego................ 53
7.6.1. Strzelanie szkolne Nr 1 – strzelanie w postawie leżącej lub stojącej w okopie..................................... 53
7.6.2. Strzelanie szkolne Nr 2 – strzelanie w postawie leżącej lub stojącej w okopie..................................... 54
7.7. Strzelanie z granatnika ppanc....................................... 55
7.7.1. Strzelanie szkolne Nr 1 – strzelanie w dowolnej postawie..................................................................... 55
7.7.2. Strzelanie szkolne Nr 2 – strzelanie w postawie leżącej lub stojącej..................................................... 56
7.8. Strzelanie szkolne z karabinu wyborowego.................. 57
7.8.1. Strzelanie szkolne Nr 1 – na celność i skupienie....... 57
7.8.2. Strzelanie szkolne Nr 2 – strzelanie na nieokreśloną odległość.................................................................... 61
7.8.3. Strzelanie szkolne Nr 1 Tor – strzelanie na celność i skupienie.................................................................. 64
7.8.4. Strzelanie szkolne Nr 1 z karabinu wyborowego SWD – strzelanie na celność..................................... 67
7.9. Strzelanie z 40 mm granatnika MK-19......................... 68
7.9.1. Strzelanie szkolne Nr 1 – strzelanie w postawie siedzącej.................................................................... 68
7.9.2. Strzelanie szkolne Nr 2 – strzelanie w postawie siedzącej ................................................................... 69
7.10. 60 mm moździerza LM-60 D...................................... 69
7.10.1. Strzelania szkolne Nr 1 – rażenie celu nieruchomego ogniem półpośrednim z przygotowanego stanowiska ogniowego.............. 69
ROZDZIAŁ 8. STRZELANIA BOJOWE.................................................... 71
8.1. Strzelania bojowe z karabinku...................................... 72
8.1.1. Strzelanie bojowe Nr B1 – strzelanie różnymi sposobami.................................................................. 72

8.1.2. Strzelanie bojowe Nr B2 – strzelanie różnymi sposobami..................................................................

 73
8.1.3. Strzelanie bojowe Nr B3 – strzelanie różnymi sposobami.................................................................. 75
8.2. Strzelanie bojowe Mini Beryl....................................... 77
8.2.1. Strzelanie bojowe Nr B1 – strzelanie w różnych postawach.................................................................. 77
8.3. Strzelanie bojowe z pistoletu maszynowego............... 79
8.3.1. Strzelanie bojowe Nr B1............................................ 79
8.4. Strzelanie bojowe z pistoletu wojskowego.................. 80
8.4.1. Strzelanie bojowe Nr B1 – z pistoletu wojskowego do celów ukazujących się.......................................... 80
8.5. Strzelanie bojowe z karabinu maszynowego................ 82
8.5.1. Strzelanie bojowe Nr B1 – strzelanie różnymi sposobami.................................................................. 82
8.5.2. Strzelanie bojowe Nr B2 – strzelanie w różnych postawach.................................................................. 83
8.5.3. Strzelanie bojowe Nr B3 – strzelanie różnymi sposobami.................................................................. 85
8.6. Strzelanie bojowe z granatnika przeciwpancernego.... 86
8.6.1. Strzelanie bojowe Nr B1 – strzelanie w różnych postawach.................................................................. 86
8.7. Strzelanie bojowe z karabiny wyborowego................. 88
8.7.1. Strzelanie bojowe Nr B1 – wyjście z walki.............. 88
8.7.2. Strzelanie bojowe Nr B1 z TOR – wyjście z walki... 94
8.7.3. Strzelanie bojowe dla karabinów wyborowych: SWD oraz TRG21, TRG22 z celownikami PM1 Nr B1 – strzelanie do różnych celów ukazujących się i ruchomych......................................................... 97
8.8. Strzelania bojowe z 40 mm granatnika MK-19............ 98
8.8.1. Strzelanie bojowe Nr B1 – strzelanie do wielu celów w postawie siedzącej................................................. 98
8.9. Strzelania z 60 mm moździerza LM-60 D................... 100
8.9.1. Strzelanie bojowe Nr 1 – rażenie celu nieruchomego ogniem półpośrednim z nieprzygotowanego stanowiska ogniowego.............................................. 100
8.10. Rzut granatem............................................................. 101
8.10.1. Rzucanie granatami ręcznymi na odległość w różnych postawach.............................................. 101
8.10.2. Rzut granatem ręcznym w marszu.......................... 102
8.10.3. Rzut granatem ręcznym z wozu bojowego............. 103
8.10.4. Rzut granatem bojowym.......................................... 103
ROZDZIAŁ 9. STRZELANIA SYTUACYJNE.......................................... 105
9.1. Strzelania sytuacyjne.................................................... 106
9.1.1. Strzelanie sytuacyjne S1 – strzelanie dynamiczne z pistoletu wojskowego............................................. 106
9.1.2. Strzelanie sytuacyjne S2 – strzelanie z pistoletu wojskowego do celów ukazujących się.................... 106
9.1.3. Strzelanie sytuacyjne S3 – strzelanie dynamiczne z pistoletu maszynowego........................................... 108
9.1.4. Strzelanie sytuacyjne S4 – strzelanie z pistoletu maszynowego dynamiczne z dobiegiem.................. 108
9.1.5. Strzelanie sytuacyjne S5 – strzelanie na krótkich odległościach z karabinka / pistoletu maszynowego............................................................ 109
ZAŁĄCZNIK A Zestawienie ćwiczeń i strzelań z broni strzeleckiej obowiązujące w danym etapie (okresie) szkolenia: Wojska Lądowe pododdziały zmechanizowane, zmotoryzowane (rozpoznawcze, powietrzno-desantowe, piechoty górskiej) ................................................................ 112
ZAŁĄCZNIK B Zestawienie ćwiczeń i strzelań z broni strzeleckiej obowiązujące w danym etapie (okresie) szkolenia: Wojska Lądowe – pododdziały czołgów............................. 114
ZAŁĄCZNIK C Zestawienie ćwiczeń i strzelań obowiązujące w danym etapie (okresie) szkolenia: Wojska Lądowe – pododdziały wsparcia i zabezpieczenia............................... 115
ZAŁĄCZNIK D Zestaw ćwiczeń i strzelań dla jednostek wojskowych Sił Powietrznych........................................................................ 116
ZAŁĄCZNIK E Zestaw ćwiczeń i strzelań obowiązujący w danym etapie (okresie) szkolenia dla jednostek Marynarki Wojennej...... 117
ZAŁĄCZNIK F Zestaw ćwiczeń i strzelań dla jednostek wojskowych Żandarmerii Wojskowej....................................................... 118
ZAŁĄCZNIK G Propozycje ćwiczeń i strzelań dla Dowództwa Garnizonu
Warszawa i podległych jednostek wojskowych w danym etapie (okresie) szkolenia ....................................		 119
ZAŁĄCZNIK H Propozycje ćwiczeń i strzelań dla pododdziałów wsparcia i zabezpieczenia, instytucji wojskowych Inspektoratu Wsparcia SZ w danym etapie (okresie) szkolenia ......................................................................... 120
ZAŁĄCZNIK I Propozycje ćwiczeń i strzelań z broni strzeleckiej obowiązujących dla kandydatów na żołnierzy zawodowych w uczelniach wojskowych w danym etapie (okresie) szkolenia .......................................................................... 122
ZAŁĄCZNIK J Propozycje strzelań dla żołnierzy pełniących służbę poza SZ RP oraz DO SZ, Inspektoratu Wojskowej Służby Zdrowia wraz z jednostkami podległymi i nadzorowanymi oraz Szefostw.................................................................. 124
ZAŁĄCZNIK K Wykaz figur bojowych i tarcz.............................................. 125
ZAŁĄCZNIK L Lista wyników obserwacji................................................... 128
ZAŁĄCZNIK Ł Lista wyników strzelań z broni strzeleckiej........................ 129
ZAŁĄCZNIK M Średnie normy zużycia amunicji do zniszczenia (trafienia) jednego celu......................................................................... 130
ZAŁĄCZNIK N Wzory znaków ostrzegawczych stosowanych na obiektach szkoleniowych z wykorzystaniem urządzeń i laserowych symulatorów strzelań (wg PN-91/T-06700)......................... 131
ZAŁĄCZNIK O Rzutnia granatów bojowych – (WARIANT) szkic.............. 132
ZAŁĄCZNIK P Regulamin zdobywania Wojskowej Odznaki Strzeleckiej.. 133
ZAŁĄCZNIK R Wzór protokółu zagubionych łusek..................................... 135
ZAŁĄCZNIK S Zestawienie ocen z wyszkolenia strzeleckiego – wzór wypełnienia.......................................................................... 136
ZAŁĄCZNIK T Słowniczek terminów medycznych..................................... 137
ZAŁĄCZNIK U Propozycja układu „Zbioru ćwiczeń i strzelań dla pułku/batalionu/dywizjonu/samodzielnej kompanii (równorzędnego) … na … etap/okres”................................ 139
ZAŁĄCZNIK W Propozycja układu „Zbioru ćwiczeń i strzelań dla jednostek wojskowych Dowództwa Wojsk Specjalnych … na … etap/okres”............................................................. 140


CZĘŚĆ I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

ROZDZIAŁ 1.
WSKAZÓWKI ORGANIZACYJNO – METODYCZNE

  1. Program strzelań jest dokumentem przeznaczonym do organizacji i prowadzenia strzelań oraz sprawdzania umiejętności prowadzenia ognia z broni strzeleckiej do różnych celów w różnorodnych warunkach. Jednocześnie stanowi podstawę do opracowywania „Zbioru ćwiczeń i strzelań dla JW./ pułku/ batalionu/dywizjonu/samodzielnej kompanii (równorzędny) na rok… lub na etap/okres …” zwany dalej „Zbiorem ćwiczeń”.

Program zawiera:

  1. ćwiczenia w obserwacji - założenia;

  2. ćwiczenia przygotowawcze - założenia;

  3. ćwiczenia w rzucaniu granatami ręcznymi;

  4. strzelania szkolne z broni strzeleckiej;

  5. strzelania bojowe z broni strzeleckiej;

  6. strzelania sytuacyjne i specjalne.

  1. Dowódca jednostki jest uprawniony do wprowadzania strzelań sytuacyjnych zgodnie z założeniem taktycznym do ćwiczeń (zajęć taktycznych) nie ujętych w powyższym programie ani w „Zbiorze ćwiczeń” - według uzasadnionych potrzeb. Warunki wprowadzonego strzelania obowiązany jest podać w rozkazie dziennym dowódcy jednostki.

  2. Dowódca jednostki jest uprawniony do wprowadzenia dodatkowych figur bojowych, ich kształtów i kolorów, które obowiązany jest określić we wzorze stanowiącym załącznik do „Zbioru ćwiczeń”.

  3. Opracowany „Zbiór ćwiczeń” należy wprowadzić rozkazem dziennym dowódcy JW.

  4. Dowódca jednostki jest uprawniony do wprowadzania zmian do „Zbioru ćwiczeń” w uzasadnionych przypadkach (np. ze względu na zmianę zadania rocznego dla danego pododdziału lub ze względu na nowe sytuacje zaistniałe w trakcie wykonywania zadań.

  5. Właściwą realizację postanowień programu strzelań umożliwiają:

  1. umiejętność posługiwania się uzbrojeniem oraz znajomość teorii i zasad strzelania;

  2. prawidłowa organizacja zajęć ze szkolenia ogniowego (strzeleckiego);

  3. systematyczne prowadzenie ćwiczeń przygotowawczych i strzelań;

  4. efektywne wykorzystanie bazy szkoleniowej, urządzeń szkolno-treningowych (trenażerów, symulatorów);

  5. utrzymanie w stałej sprawności technicznej uzbrojenia.

  1. Kontrola wyszkolenia ogniowego (strzeleckiego) obejmuje strzelania i ćwiczenia zrealizowane w danym etapie/okresie szkolenia.

  2. Zabrania się upraszczania (ułatwiania) strzelań, a także używania większej liczby amunicji niż przewidziano to w warunkach strzelań. Ponadto w trakcie prowadzenia kontroli zabrania się powtarzania strzelania celem uzyskania wyższej oceny.

  3. Ocenę niedostateczną wystawia się, jeżeli podczas strzelania naruszono warunki bezpieczeństwa, strzelający prowadzi ogień do nie swojego celu oraz nieprzestrzegane są warunki określone we wskazówkach warunków strzelań.

  4. Strzelania można powtórzyć w następujących przypadkach:

  1. na skutek zaistnienia niesprawności urządzeń strzelnicy podczas strzelania;

  2. w przypadku wystąpienia niesprawności broni lub amunicji, których nie można było wykryć przed i w trakcie strzelania;

  3. jeżeli do figury (celu) strzelającego ogień prowadził inny strzelający;

  4. na skutek nagłej zmiany warunków atmosferycznych uniemożliwiających obserwację celów (prowadzenie ognia).

W trakcie szkolenia istnieje możliwość wykonania wielokrotnego danego strzelania. Decyzję o powtórzeniu strzelania podejmuje kierownik strzelania.

  1. Strzelanie ocenia się na podstawie trafień w cel pociskami poprzez:

  1. rejestrację trafień figur bojowych;

  2. bezpośrednie oględziny figur bojowych;

  3. obserwacje figur bojowych.

  1. Oceniając strzelania, trafienia pociskami odbitymi zalicza się na równi z trafieniami bezpośrednimi.

  2. Oceniając strzelanie do figur bojowych z pierścieniami, zalicza się bezpośrednie trafienie (trafienie w pierścień liczy się na korzyść strzelającego).

Każdorazowo, podczas sprawdzania liczby trafień, strzelający podchodzi do tarczy wraz z kierownikiem strzelania.

  1. Oceniając rzut granatem ręcznym (bojowym lub ćwiczebnym), za punkt trafienia przyjmuje się miejsce wybuchu granatu bojowego, ćwiczebnego1, a w czasie rzucania granatem treningowym lub ćwiczebnym – miejsce uderzenia granatu o ziemię lub w cel. Nie zalicza się rzutu, gdy w czasie wykonywania rzutu nie została wyjęta zawleczka z zapalnika. W takim przypadku po dodatkowym przeszkoleniu żołnierza, ćwiczenie (rzut) należy powtórzyć.

  2. W strzelaniach podczas których rodzaj ognia określa strzelający oraz do prowadzenia ognia seryjnego wykorzystuje się naboje z pociskami zwykłymi i smugowymi w stosunku 3:1 (czyli: trzy „zwykłe” i jeden „smugowy” – nie dotyczy amunicji pakowanej fabrycznie np. do MG 3). Jeżeli obowiązuje zakaz strzelania amunicją smugową, to za jeden nabój smugowy nalicza się dwa naboje zwykłe.

  3. Przed przystąpieniem do ćwiczeń przygotowawczych i strzelań szkolnych zezwala się kierownikowi strzelania zapoznać szkolonych z rozmieszczeniem celów w terenie. Podczas ćwiczeń przygotowawczych kierownikowi strzelania zezwala się na podawanie uchyleń pocisków względem celu (np.: w prawo, w lewo, krótki, długi, w celu), bez podawania jego wartości. Zabrania się pokazywania rozmieszczenia celów w strzelaniach bojowych.

  4. Strzelania z broni zespołowej wykonuje się w składzie obsługi. Celowniczy wykonuje strzelanie, pomocnik wyposażony w broń etatową wykonuje łączne czynności oraz prowadzi obserwację przedpola. Podczas strzelania pomocnikowi zezwala się na podawanie uchyleń pocisków względem celu.

  5. Amunicję niezbędną do strzelań (ćwiczeń), jeżeli nie podano jej liczby w warunkach strzelania – oblicza się wykorzystując tabele – średnie normy zużycia amunicji do zniszczenia (trafienia) celu – Załącznik M.

  6. Na strzelnicach (pasach taktycznych) obowiązują następujące oznaczenia:

  1. linia wyjściowa (LW) – określająca miejsce strzelającego przed rozpoczęciem strzelania;

  2. linia otwarcia ognia (LOO) - określająca miejsce, od którego można rozpocząć prowadzenie ognia;

  3. linia przerwania ognia (LPO) – miejsce w którym należy bezwzględnie przerwać ogień.

W strzelaniach specjalnych LOO i LPO określa kierownik strzelania w porozumieniu z kierownikiem obiektu.

Podczas strzelań z broni strzeleckiej linię wyjściową (LW) wyznacza się w odległości od linii otwarcia ognia (LOO). Natomiast podczas strzelań z granatników LW wyznacza się w odległości . Powyższe linie oznacza się wyraźnie widocznymi znakami (w nocy światłami), LW – białymi, LOO – czerwonymi, LPO – zielonymi.

W strzelaniach specjalnych LW, LOO i LPO określa kierownik strzelania w porozumieniu z kierownikiem obiektu.

  1. Punkt amunicyjny do strzelania urządza się przed LW lub w rejonie wyjściowym w przypadku prowadzenia ćwiczeń (zajęć taktycznych) ze strzelaniem amunicją bojową.

  2. Jeżeli warunki strzelania nie określają inaczej to cele przewidziane do niszczenia w pierwszej kolejności ukazują się po 30 sekundach od komendy „Naprzód” lub „Ognia”.

  3. Czas strzelania liczy się od komendy kierownika strzelania „Naprzód” („Ognia”), a kończy się po trafieniu celu (ukryciu się, zakończeniu ruchu lub upływie czasu określonego w warunkach strzelania), który w warunkach strzelania określa się jako ostatni w kolejności.

  4. Podczas wykonywania strzelań w masce i w nocy czas ukazywania celów wydłuża się o 50%.

  5. Odległość do celów mierzy się od LOO, a w przypadku celów ruchomych do najdalszego ich położenia.

  6. Figury bojowe ustawia się bez prześwitu, z wyjątkiem ustawionych na płozach. Dopuszcza się prześwit równy wysokości płóz (nie więcej niż ). Ponadto, ustawia się je w sektorze nie szerszym niż 0,100 (sto tysięcznych) mierzone od LOO. Figury bojowe muszą odpowiadać kształtom i kolorom określonym we wzorze stanowiącym załącznik do niniejszego programu (nie mogą kontrastować z terenem). Nie dotyczy strzelań specjalnych i sytuacyjnych.

  7. Prędkość poruszania się celów ruchomych imitujących pojazdy powinna wynosić: 12- (na PCO nie mniej niż 25-30 cm/s), a celów imitujących piechotę 7-. Cele ruchome imitujące pojazdy ustawia się na ogół po jednym na każdym torze (drodze). Jeżeli na jednym torze poprzecznym lub skośnym umieszcza się dwa cele, to odstęp między nimi – mierzony z LOO – powinien wynosić co najmniej dziesięć tysięcznych (0,100). Do celów ruchomych, poruszających się ruchem poprzecznym stosować figury bojowe o projekcji bocznej, w ruchu skośnym płaszczyznę figury bojowej ustawia się równolegle do LOO.

  8. W nocy strzelanie prowadzi się do celów oświetlonych, demaskujących się błyskami oraz nie demaskujących się. Do celów oświetlonych i demaskujących się błyskami strzałów prowadzi się ogień wykorzystując podświetlenie podziałek celownika (nasadek samoświecących). Do celów niedemaskujących się prowadzi się ogień wykorzystując celowniki optoelektroniczne, a cele demaskuje się promiennikami podczerwieni i ciepła. Wyklucza się strzelanie bronią niedostosowaną konstrukcyjnie do strzelań nocnych. Podczas strzelań w pomieszczeniach zezwala się na używanie oświetlenia taktycznego.

  9. Jeżeli strzela się do celów oświetlonych, ich oświetlenie umożliwia ocenę odległości do celu sposobem „na oko” oraz wycelowanie broni w cel. Do oświetlenia celów stosuje się naboje (pociski) oświetlające lub światło elektryczne (umieszczone na ziemi przed celem). Cele oświetla się tylko na czas ich ukazywania, określony warunkami strzelania. Jeżeli mimo oświetlenia celu, użycia promiennika podczerwieni lub ciepła – cel jest niewidoczny, strzelania nie prowadzi się.

  10. Podczas strzelań w nocy na każdej strzelnicy w głębi pola tarczowego ustawia się główny dozór świetlny, wyraźnie wskazujący ogólny kierunek strzelania oraz dozory świetlne wskazujące granicę lewego i prawego pasa ognia, różniące się od świateł urządzeń strzelnicy (dopuszcza się wykorzystywanie światła chemicznego).

  11. W przypadku, gdy warunki atmosferyczne (mgła, zamieć, itp.) ograniczają widoczność i nie widać celu z odległości określonych dla danych warunków strzelań – strzelań nie prowadzi się. Decyzję o zaniechaniu strzelania lub o jego przerwaniu podejmuje kierownik strzelania po konsultacji z kierownikiem strzelnicy (obiektu).

  12. Strzelnice, teren i sytuację tarczową przygotowuje kierownik strzelnicy lub obiektu szkoleniowego – zgodnie z warunkami strzelania (ćwiczenia). Wszystkie prace związane z przygotowaniem strzelnicy powinny być zakończone w czasie określonym przez kierownika strzelania.

  13. Kierownik strzelania może wykonać strzelania osobiście realizując czynności określone w warunkach strzelania, zachowując zasady bezpieczeństwa.

ROZDZIAŁ 2.
OCENA WYSZKOLENIA

  1. Ocena poziomu wyszkolenia strzeleckiego służy do określenia stopnia przygotowania żołnierza do wykonywania zadań bojowych oraz śledzenia postępów umiejętności strzeleckich w celu przejścia do kolejnego etapu, jakim są strzelania specjalne, sytuacyjne oraz w składzie sekcji/grupy lub też pododdziału.

  2. Strzelania szkolne, bojowe oraz sytuacyjne ocenia się według czterostopniowej skali ocen: 5, 4, 3, 2.

  3. Ocenę wyszkolenia strzeleckiego ze strzelań szkolnych i bojowych ustala się na podstawie średniej arytmetycznej określonej z dokładnością do jednej setnej w następujący sposób:

  1. „bardzo dobra” (bdb) - średnia arytmetyczna wynosi co najmniej 4,51;

  2. „dobra” (db) - średnia arytmetyczna wynosi co najmniej 3,51;

  3. „dostateczna” (dst) - średnia arytmetyczna wynosi co najmniej 2,51.

Warunkiem otrzymania pozytywnej oceny za przedmiot, zagadnienie, strzelanie (ćwiczenia w rzucaniu granatami ręcznymi, strzelania szkolne i bojowe z broni strzeleckiej; znajomość broni, zasad strzelania oraz umiejętność wykonywania norm szkoleniowych) jest uzyskanie co najmniej 70% ocen pozytywnych dla pododdziału.

  1. W przypadku, gdy ocenia się dwóch strzelających (przedmiot lub zagadnienie), to ogólną ocenę ustala się stosując następującą zasadę: jeżeli jest jedna ocena „niedostateczna” – ogólna ocena jest „dostateczna” pod warunkiem, że druga ocena jest co najmniej „dobra”.

  2. W przypadku, gdy z danego rodzaju uzbrojenia (np. broń wyborowa) strzelał jeden żołnierz, jego ocenę – podczas kontroli – dodaje się do oceny tego rodzaju uzbrojenia, z którego strzelała największa liczba żołnierzy (np. karabinek), wystawiając wspólną ocenę.

  3. Ocenę indywidualną za strzelania, wystawia się zgodnie z warunkami strzelania. Ogólną ocenę indywidualną ustala się na podstawie średniej arytmetycznej ocen ze wszystkich strzelań oraz ćwiczeń (zrealizowanych w toku szkolenia programowego), a także wykonywania norm szkoleniowych oraz znajomości broni i zasad strzelania.

  4. Ogólną ocenę pododdziału ustala się na podstawie średniej arytmetycznej ocen ze wszystkich strzelań (zrealizowanych w toku szkolenia programowego), ćwiczeń w rzucaniu granatami ręcznymi, norm szkoleniowych oraz znajomości broni i zasad strzelania.

  5. Ocenę ogólną oddziału (samodzielnego pododdziału) za wyszkolenie strzeleckie podczas kontroli ustala się na podstawie średniej arytmetycznej ocen ze strzelań ze wszystkich rodzajów broni (zgodnie z obowiązującym programem strzelań) oraz znajomości budowy broni i zasad strzelania lub tylko na podstawie części z nich. W jednostkach organizacyjnych szkolnictwa wojskowego dodatkowo z metodyki szkolenia strzeleckiego. Ocenę strzelania z określonego rodzaju broni (jednego lub kilku) ustala się na podstawie średniej arytmetycznej ocen wszystkich strzelań.

  6. Podczas kontroli wyszkolenia strzeleckiego oddziału (samodzielnego pododdziału) sporządza się zestawienie ocen za poszczególne strzelania objęte kontrolą – zgodnie z obowiązującym programem strzelań. Zestawienie przykładowo wypełnione ocenami przedstawiono w Załączniku S. W analogiczny sposób ocenia się realizację zamierzeń szkoleniowych przez pododdziały i oddziały w roku szkolnym lub innym okresie, a także określenia postępów w nauczaniu.

ROZDZIAŁ 3.
PORZĄDEK PODCZAS STRZELAŃ

  1. Podczas strzelań i ćwiczeń, w ramach których prowadzi się „ogień”, wszystkie czynności porządkowe i organizacyjne wykonuje się na komendę kierownika strzelania (ćwiczenia), a czynności wynikające z opisu ćwiczenia strzelający wykonują samodzielnie. Komendy i sygnały podaje się głosem przez techniczne środki łączności lub inne urządzenia (znaki umowne). W przypadku strzelań specjalnych kierownik strzelania podaje komendę do rozpoczęcia strzelania. W dalszej części sekcją (drużyną, grupą) kieruje jej dowódca.

  2. Podczas strzelań z broni strzeleckiej obowiązuje następujący porządek:

  1. po upewnieniu się o gotowości do strzelania obsługi strzelnicy, sprawdzeniu ubezpieczeń i otrzymaniu zgody na strzelanie, kierownik strzelania podaje komendę “Uwaga – strzelanie!” – wszyscy strzelający i osoby funkcyjne znajdujące się w strefie zagrożenia hałasem zakładają ochronniki słuchu;

  2. na komendę kierownika strzelania np.: „Zmiana pobrać amunicję, amunicyjny wydać zmianie po….(wymienia wymaganą ilość amunicji,)… strzelający żołnierze ustawiają się przed punktem amunicyjnym (rejonem wyczekiwania) pobierają nakazaną ilość amunicji, ładują ją do magazynków według wytycznych prowadzącego strzelanie. Amunicja może być wydana w magazynkach (taśmach). Magazynki wkłada się do toreb, amunicję do karabinków-granatników i granatników ładuje się do toreb i noszaków. Skrzynki z amunicją podłącza się do karabinu. Po wydaniu zmianie amunicji, kierownik punktu amunicyjnego melduje „Wydałem zmianie … nabojów” podając sumę wydanej amunicji;

  3. na komendę kierownika strzelania np.: „Zmiana (strzelający) na linii wyjściowej – zbiórka” zmiana (strzelający) ustawia się na LW na wprost stanowisk ogniowych. Broń musi być zabezpieczona a magazynek bez nabojów dołączony do niej. W przypadku ładowania amunicji do obu magazynków pistoletu wojskowego, magazynku nie podłącza się do broni przed zajęciem stanowiska na LW2;

  4. po zakończeniu powyższych czynności, na komendę kierownika strzelania „Zmiana (strzelający) – Naprzód” zmiana (strzelający) zajmuje stanowisko ogniowe. Po zajęciu stanowisk ogniowych zmiana (strzelający) przygotowuje się do strzelania – ładuje broń, prowadzi obserwację w wyznaczonym sektorze, a po wykryciu celu samodzielnie go ostrzeliwuje (w czasie strzelania szkolnego nr 1 z karabinka i pistoletu wojskowego, strzelający prowadzi ogień po komendzie kierownika strzelania – „Do popiersia – ognia”);

  5. jeżeli warunki przewidują zmianę stanowiska ogniowego lub postawy strzeleckiej, to strzelający po zniszczeniu (ukryciu) celu, zabezpiecza broń i samodzielnie zmienia stanowisko lub postawę strzelecką. Po zmianie postawy lub stanowiska strzelający prowadzi ogień do następnego celu;

  6. jeżeli warunki strzelania wymuszają załadowanie amunicji do dwóch lub więcej magazynków to strzelający dokonuje samodzielnie zmiany magazynka tak, aby broń przez cały czas była skierowana w kierunku pola tarczowego (w miejsce bezpieczne), przeładowuje broń (zwalnia blokadę zamka) i dalej prowadzi ogień do celu;

  7. jeżeli podczas strzelania nastąpi uszkodzenie (niesprawność) broni lub amunicji, strzelający samodzielnie je usuwa i prowadzi dalej ogień; w razie niemożliwości usunięcia podnosi rękę i melduje – „Zacięcie”;

  8. po zakończeniu strzelania strzelający zabezpiecza broń, kierownik podaje komendy: „Przerwij ogień”, „Rozładuj”, „Przejrzeć broń”. Strzelający samodzielnie przegląda broń. Żołnierz odłącza magazynek, odwodzi zamek w tylne położenie, sprawdza komorę nabojową, zwalnia zamek (lub blokadę zamka), oddaje strzał kontrolny w kierunku pola tarczowego i zabezpiecza broń. Przegląd broni nadzoruje kierownik strzelania;

  9. po rozładowaniu broni kierownik podaje komendy, np.: „Powstań”, „Na linię wyjściową – marsz” niewystrzeloną amunicję strzelający zdaje kierownikowi punktu amunicyjnego. Po przeglądzie można prowadzić strzelających do tarczy, w celu omówienia wyników;

  10. po zakończeniu strzelania przez pododdział, kierownik strzelania podaje komendę: „Koniec strzelania” strzelający i osoby funkcyjne zdejmują ochronniki słuchu;

  11. w czasie strzelania w maskach przeciwgazowych komendę „Maski – włóż” podaje się na LW po wydaniu amunicji zmianie strzelającej, natomiast „Maski – zdjąć” po ukończeniu strzelania i powrocie na LW;

  12. łuski zbiera się i przekazuje kierownikowi punktu amunicyjnego po zakończeniu strzelania przez pododdział;

  13. podczas strzelań w ruchu, w zależności od potrzeb do nadzorowania strzelających, należy wyznaczyć rozjemcę lub rozjemców ogniowych (wyznaczonych w rozkazie dziennym). Kierownik strzelania obserwuje przebieg strzelania z LOO lub ze stanowiska dowodzenia i ewentualnie koryguje sterowanie polem tarczowym.

  1. Szczegółowe zasady organizowania rzutu granatem, zabezpieczenie materiałowo techniczne czynności osób funkcyjnych należy prowadzić zgodnie z obowiązującymi w SZ RP instrukcjami dotyczącymi użytkowania (wykorzystania) granatów ręcznych.

Podczas rzucania granatami bojowymi obowiązuje następujący porządek:

  1. kierownik ćwiczenia sprawdza, czy szkoleni znają warunki ćwiczenia, zasady bezpieczeństwa oraz obchodzenia się z granatami, po czym zapoznaje ich z przebiegiem ćwiczenia, rozmieszczeniem punktów i stanowisk na rzutni granatów – (wariant – Załącznik O) – oraz omawia sposób zachowania się na rzutni;

  2. pododdział wchodzi do schronu (którego nie wolno opuszczać bez rozkazu kierownika ćwiczenia), kierownik ćwiczenia wyznacza kierownika schronu odpowiedzialnego za przestrzeganie ustalonego porządku na rzutni i warunków bezpieczeństwa;

  3. po osiągnięciu gotowości do rzutów na przedpiersiu okopu lub na wozie bojowym, z którego prowadzi się rzut, ustawia się czerwoną chorągiew;

  4. na komendę kierownika ćwiczenia (dwa sygnały dźwiękowe gwizdkiem – starszy schronu podają komendę „szer. Kowalski do punktu amunicyjnego – naprzód”), szkolony udaje się do punktu wydawania granatów, odbiera granat i samodzielnie przechodzi do punktu wydawania zapalników. Po pobraniu zapalnika udaje się na SO do kierownika ćwiczenia, kolejny szkolony po pobraniu granatu i zapalnika (na komendę kierownika punktu „Do punktu wyczekiwania – naprzód”) znajduje się w punkcie wyczekiwania – kierownik punktu czerwoną chorągiewką sygnalizuje obecność szkolonego na punkcie – (pozostali szkoleni znajdują się w schronie);

  5. szkolony z punktu wyczekiwania na komendę kierownika punktu „Na stanowisko ogniowe – naprzód” udaje się na SO. W tym czasie kierownik schronu nakazuje kolejnemu szkolonemu udać się na punkt wydawania granatów (punkt amunicyjny). Kierownik ćwiczenia po dokonaniu sprawdzenia czy we wszystkich punktach znajdują się szkoleni – czerwone chorągiewki w górze – rozpoczyna szkolenie;

  6. granaty uzbraja się tylko na SO pod bezpośrednim nadzorem kierownika ćwiczenia na komendę „Przygotować granat”;

  7. na komendę kierownika ćwiczenia (poprzedzoną jednym sygnałem dźwiękowym gwizdkiem – rozpoczęcie rzutu) „Do atakującej piechoty, granatem – ognia” szkolony wykonuje rzut. Natychmiast po rzucie szkolony i kierownik ćwiczenia chronią się za przednią ścianą SO;

  8. po wybuchu kierownik ćwiczenia daje sygnał dwa sygnały dźwiękowe gwizdkiem (ukończenie rzutu) oraz podaje komendę dla szkolonego „Do punktu obserwacyjnego – naprzód”. Rzucający granatem udaje się na PO, skąd obserwować będzie wybuch granatu przez peryskop. Szkolony, który przebywał na PO (po sygnale kierownika ćwiczenia „dwa gwizdki”) samodzielnie udaje się do schronu – kierownik schronu czerwoną chorągiewką sygnalizuje przybycie kolejnego szkolonego.

  1. Podczas ćwiczeń i strzelań obowiązuje ubiór polowy (ćwiczebny, specjalny), a ponadto ćwiczący i osoby funkcyjne (w zależności od potrzeb) posiadają:

  1. w czasie strzelań z broni strzeleckiej: broń, torbę z magazynkami, hełm (jeżeli przysługuje etatowo), maska przeciwgazowa, torbę na granaty (podczas ćwiczeń w rzucaniu granatami), o ile kierownik zajęć/strzelania nie określi inaczej;

  2. w czasie strzelań z broni strzeleckiej w niskich temperaturach (poniżej zera – w okresie zimowym) zezwala się na jego realizację w czapce zimowej (zamiast hełmu) – decyzję podejmuje kierownik strzelania;

  3. w czasie rzucania granatem – dodatkowo wszystkie osoby funkcyjne i ćwiczący występują w hełmach;

  4. w czasie strzelań na obiektach garnizonowych w oznaczonych strefach (niebezpiecznego hałasu) wszyscy występują w ochronnikach słuchu.


ROZDZIAŁ 4.
OBOWIĄZKI OSÓB FUNKCYJNYCH

  1. Do kierowania strzelaniem (ćwiczeniem), wykonywania czynności pomocniczych i zapewnienia bezpieczeństwa podczas strzelania wyznacza się (obowiązkowo) – rozkazem dowódcy jednostki (co najmniej dzień przed zajęciami) – następujące osoby funkcyjne:

  1. kierownika strzelania;

  2. kierownika zabezpieczenia medycznego – wyznaczonego lekarza, pielęgniarza3 (pielęgniarkę), ratownika medycznego odpowiedzialnego za zabezpieczenie medyczne strzelania;

  3. kierownika punktu amunicyjnego (wyznaczonego z przeszkolonych w tym zakresie żołnierzy strzelającego pododdziału) – oraz jeżeli zachodzi taka konieczność – amunicyjnych (kierowników podpunktów amunicyjnych na poszczególnych kierunkach strzelania;

  4. obserwatorów;

  5. jeżeli wymagają tego warunki lokalne lub potrzeby wyznacza się dodatkowo:

  1. dowódcę i pododdział ubezpieczenia z samochodem,

  2. technika łączności wyposażonego w niezbędny sprzęt,

  3. radiotelefonistę (radiotelefonistów),

  4. technika uzbrojenia wyposażonego w zapasowe części i narzędzia,

  5. dowódcę i drużynę przeciwpożarową ze sprzętem i samochodem,

  6. inne osoby funkcyjne (wówczas w rozkazie dziennym dowódcy jednostki wojskowej należy określić ich zadania),

  7. rozjemcę lub rozjemców ogniowych.

  1. Żołnierze wyznaczeni do pełnienia określonych funkcji podczas strzelania muszą znać zasady bezpieczeństwa obowiązujące w czasie strzelania oraz zakres swoich obowiązków.

  2. W czasie strzelań (ćwiczeń) prowadzi się obserwację w sektorach określonych w instrukcji dotyczącej zasad bezpieczeństwa na poligonie (strzelnicy), a ponadto podczas strzelań z granatników obserwację niewybuchów. Obserwację organizuje kierownik strzelania, a obserwację niewybuchów kierownik strzelnicy (obiektu).

  3. Kierownik strzelania jest odpowiedzialny za przestrzeganie ustalonego porządku, zasad bezpieczeństwa oraz warunków strzelania i podlegają mu wszystkie osoby uczestniczące w strzelaniu.

Na kierownika strzelania wyznacza się żołnierza lub osobę wyznaczoną rozkazem dowódcy JW. wyszkoloną do prowadzenia zajęć z użyciem broni i amunicji bojowej. Kierownik strzelania zobowiązany jest:

  1. w okresie poprzedzającym strzelanie:

  1. zapoznać się z rozkazem dziennym w części dotyczącej strzelania,

  2. udzielić instruktażu osobom funkcyjnym (o ile to możliwe w miejscu prowadzenia zajęć),

  3. zapoznać się z Planem zabezpieczenia medycznego strzelnicy/obiektu,

  4. opracować plan-konspekt do przeprowadzenia zajęć;

  1. bezpośrednio przed strzelaniem:

  1. przyjąć meldunek od kierownika obiektu o gotowości obsługi i obiektu do strzelania,

  2. sprawdzić zgodność ustawienia pola tarczowego z warunkami strzelania oraz sprawność jego urządzeń,

  3. sprawdzić wyposażenie strzelającego pododdziału (grupy szkoleniowej),

  4. sprawdzić rozładowanie broni (dokonać przeglądu broni),

  5. sprawdzić, czy strzelający znają warunki strzelania,

  6. podać warunki bezpieczeństwa,

  7. określić kolejność strzelania,

  8. sprawdzić zrozumienie komend przez żołnierzy wykorzystujących środki ochrony słuchu;

  1. w czasie strzelania:

  1. kierować osobiście strzelaniem,

  2. prowadzić na bieżąco ewidencję wyników strzelań,

  3. w razie naruszenia zasad bezpieczeństwa przerwać strzelanie i usunąć ich przyczynę;

  1. po zakończeniu strzelania:

  1. sprawdzić rozładowanie broni (dopilnować przeglądu broni),

  2. omówić przebieg strzelania i podać ocenę,

  3. zorganizować obsługiwanie sprzętu i broni,

  4. nadzorować rozliczenie amunicji;

  1. w razie wystąpienia wypadku na strzelnicy przerwać strzelanie, zorganizować działania w celu udzielenia pierwszej pomocy, w tym samym czasie wezwać kierownika zabezpieczenia medycznego, postępować zgodnie z jego poleceniami oraz zabezpieczyć miejsce zdarzenia.

  1. Jeżeli korzysta się jednocześnie z dwóch lub większej liczby strzelnic (kierunków strzelań), które są pod względem bezpieczeństwa od siebie zależne i mogą być wykorzystywane tylko równolegle, to wyznacza się głównego kierownika strzelania (zajęć), który odpowiada za bezpieczeństwo i ogólny porządek na wszystkich strzelnicach. Podlegają mu poszczególni kierownicy strzelań. W takim przypadku, sygnały i komendy podaje się w odpowiednim czasie – najpierw główny kierownik strzelania, a następnie kierownicy strzelań przekazują je do wykonywania na poszczególnych strzelnicach (kierunkach strzelań).

  2. Na każdym obiekcie szkoleniowym na którym odbywa się strzelanie, wyznacza się kierownika zabezpieczenia medycznego wraz z kierowcą i pojazdem sanitarnym. Kierownik zabezpieczenia medycznego w czasie prowadzenia czynności ratunkowych kieruje akcją ratowniczą. Żołnierze biorący udział w strzelaniu w czasie prowadzenia czynności ratunkowych wykonują jego polecenia.

Kierownik zabezpieczenia medycznego wyposażony jest w:

  1. środki łączności: pozwalające na łączność z dyspozytorem najbliższej jednostki Państwowego Systemu Ratownictwa Medycznego oraz kierownikiem strzelania;

  2. wyposażenie indywidualne – minimum – plecak ratownika medycznego (PRM)/torba ratownika medycznego.

Na każdym obiekcie szkoleniowym, na którym odbywa się strzelanie, wyznacza się punkt medyczny oznaczony napisem „PUNKT MEDYCZNY” lub znakiem taktycznym punktu opatrunkowego. Punkt medyczny jest miejscem gdzie w czasie strzelania przebywa kierownik zabezpieczenia medycznego, kierowca i pojazd sanitarny.

  1. Jeżeli odległość między strzelnicami (obiektami szkoleniowymi), na których odbywa się strzelanie nie przekracza 5 min. dojazdu, można wyznaczyć jednego kierownika zabezpieczenia medycznego dla wszystkich strzelań odbywających się jednocześnie na w/w strzelnicach. W tym przypadku dopuszcza się wyznaczenie do zabezpieczenia medycznego strzelania ratownika medycznego, wyposażonego w plecak ratownika medycznego (PRM) oraz środki łączności.

  2. Kierownik zabezpieczenia medycznego zapoznaje się i zobowiązany jest postępować zgodnie z zatwierdzonym przez dowódcę jednostki wojskowej, któremu podlegają obiekty szkoleniowe „Rocznym planem zabezpieczenia medycznego strzelań na danej strzelnicy (obiekcie)”, który zawiera następujące informacje:

  1. procedurę udzielania pomocy i ewakuacji medycznej w razie wystąpienia wypadku;

  2. opis środków i sposobów łączności w razie wystąpienia wypadku;

  3. drogi dojazdu i rozmieszczenie szpitali w rejonie obiektu szkoleniowego;

  4. dane teleadresowe jednostek Państwowego Systemu Ratownictwa Medycznego w pobliżu obiektu szkoleniowego.

Roczny plan zabezpieczenia medycznego strzelań podlega bieżącej aktualizacji.

Kierownikowi zabezpieczenia medycznego podlega bezpośrednio kierowca pojazdu sanitarnego oraz personel medyczny wyznaczony do zabezpieczenia strzelania na drugiej strzelnicy.

  1. Kierownik zabezpieczenia medycznego współpracuje z kierownikiem strzelania w zakresie organizacji, bezpieczeństwa i zapobiegania wypadkom w czasie strzelania.

  2. Kierownika punktu amunicyjnego wyznacza się spośród podoficerów. Jest on zobowiązany:

  1. znać zasady obchodzenia się z amunicją;

  2. sprawdzić zgodność liczby i rodzajów amunicji przewidzianej do strzelania oraz jej stan techniczny;

  3. przestrzegać zasad bezpieczeństwa w punkcie amunicyjnym;

  4. wydawać (na rozkaz kierownika strzelania) amunicję strzelającym, w ilościach określonych przez kierownika zajęć/strzelania i odbierać od nich nie wystrzelone naboje;

  5. znać stan posiadanej i wydanej amunicji;

  6. utrzymywać i zapewnić ochronę, porządek i dyscyplinę w punkcie amunicyjnym;

  7. rozliczyć się z amunicji po zakończeniu strzelania i złożyć meldunek kierownikowi strzelania.

Kierownik punktu amunicyjnego, na czas przewozu środków bojowych, może być również wyznaczony rozkazem dziennym dowódcy jednostki wojskowej na dowódcę konwoju. W przypadku konwoju składającego się z więcej niż trzech konwojentów, wyznacza się dodatkowo zastępcę dowódcy konwoju. Obowiązki i zasady służby konwojowej określa „Regulamin ogólny Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej”.

  1. Obserwator (obserwatorzy) wyposażony jest w środki łączności lub sygnalizacji (chorągiewki, latarkę elektryczną z możliwością zmiany kolorów światła, pistolet sygnałowy z nabojami sygnałowymi, przyrządy obserwacyjne). Na strzelnicach pistoletowych i broni małokalibrowej wyposażenie obserwatora ustala kierownik strzelania, według potrzeb. Obserwator nie może bez rozkazu przełożonego opuścić wyznaczonego punktu obserwacyjnego. Jest on zobowiązany prowadzić obserwację w wyznaczonym sektorze i meldować kierownikowi strzelania o:

  1. naruszeniu zasad bezpieczeństwa;

  2. pojawieniu się ludzi, sprzętu lub zwierząt w wyznaczonym sektorze obserwacji;

  3. zauważeniu sygnałów nakazujących przerwanie ognia;

  4. powstaniu pożaru.

  1. Radiotelefonistę (radiotelefonistów) na czas strzelania wyznacza się spośród specjalistów pododdziału łączności lub specjalistę łączności ze strzelającego pododdziału. Podlega on bezpośrednio kierownikowi strzelania i wykonuje jego polecenia. Jego wyposażenie stanowią: środki łączności, chorągiewki lub latarka sygnalizacyjna. Do jego obowiązków należy:

  1. znajomość przydzielonego sprzętu łączności i umiejętność obsługiwania;

  2. znajomość zasad prowadzenia korespondencji przez techniczne środki łączności;

  3. wykonywanie czynności zgodnie z obowiązującymi instrukcjami, zakresem obowiązków oraz zadaniami postawionymi przez kierownika strzelania
    np. (prowadzić szkolenie w punkcie nauczania).

  1. Technika uzbrojenia wyznacza się spośród żołnierzy lub pracowników wojska o specjalności uzbrojenie. W czasie realizowania strzelań podlega on kierownikowi strzelania. Jego wyposażenie stanowią: zestaw części zapasowych i narzędzia. Do jego obowiązków należy:

  1. znajomość sprzętu uzbrojenia wykorzystywanego w czasie strzelań, umiejętność obsługiwania i usuwanie podstawowych niesprawności;

  2. zlokalizowanie uszkodzenia sprzętu uzbrojenia na polecenie kierownika strzelania, dokonanie naprawy lub wnioskowanie o wymianę sprzętu;

  3. wykonywanie pozostałych czynności zgodnie z zadaniami postawionymi przez kierownika strzelania (np. prowadzić szkolenie w punkcie nauczania).

  1. Obserwatora (obserwatorów) niewybuchów wyznacza kierownik strzelania (ćwiczenia) w przypadku, gdy na poligonie (strzelnicy) nie ma etatowej obsługi. Obserwator prowadzi dziennik obserwacji zaznaczając w nim miejsca upadku niewybuchów podczas prowadzenia ognia z granatników oraz przeciwpancernych pocisków kierowanych. Po zakończeniu strzelania (ćwiczenia) obserwator dostarcza dziennik obserwacji kierownikowi strzelnicy.

  2. Dowódca drużyny przeciwpożarowej w czasie strzelania podlega bezpośrednio kierownikowi strzelania. Drużyna przeciwpożarowa wyposażona jest w środki transportu i łączności oraz niezbędny sprzęt przeciwpożarowy. Obowiązkiem dowódcy drużyny przeciwpożarowej jest:

  1. utrzymywanie stałej łączności przez techniczne środki łączności z kierownikiem strzelania;

  2. utrzymywanie pododdziału i sprzętu ppoż. w stałej gotowości do natychmiastowego podjęcia akcji gaśniczej;

  3. dowodzenie pododdziałem ppoż. zachowując środki ostrożności i przestrzegając zasad obowiązujących podczas akcji gaśniczych;

  4. wykonywanie pozostałych czynności zgodnie z obowiązującymi instrukcjami oraz postawionymi zadaniami przez kierownika strzelania.

  1. Rozjemcę (rozjemców) ogniowego wyznacza się spośród żołnierzy strzelającego pododdziału. Do ich obowiązków należy:

  1. sprawdzenie znajomości warunków bezpieczeństwa przez stany osobowe pododdziału;

  2. znajomość rozmieszczenia celów i kolejności ich pokazywania, LW, LOO, LPO, minimalnych odległości strzelań do poszczególnych celów, przewidywanych sposobów strzelania i manewrów ogniem, granic bezpieczeństwa strzelania, ustalonych sygnałów, ilości wydanej amunicji;

  3. niedopuszczanie do prowadzenia ognia do celów z mniejszych odległości niż podane w zasadach bezpieczeństwa;

  4. przerwanie prowadzenia ognia w razie nieprzestrzegania zasad bezpieczeństwa i warunków strzelania, o ich naruszeniu meldować natychmiast kierownikowi strzelania;

  5. dopilnowanie rozładowania broni po zakończeniu strzelania.

  1. Inne osoby funkcyjne strzelania (strzelań) wykonują czynności zgodnie z obowiązującymi instrukcjami oraz zadaniami postawionymi przez kierownika strzelania (określone w rozkazie dowódcy JW.).

ROZDZIAŁ 5.
ZASADY BEZPIECZEŃSTWA

  1. ZASADY BEZPIECZEŃSTWA SĄ NADRZĘDNE W STOSUNKU DO WYMOGÓW TAKTYKI I ZASAD PROWADZENIA OGNIA.

  2. Bezpieczeństwo zapewnia się przez właściwą organizację strzelań, ścisłe przestrzeganie postanowień programu i zasad bezpieczeństwa ustalonych w instrukcjach dla ośrodków szkolenia poligonowego (pasów taktycznych i strzelnic garnizonowych).

  3. Dla każdego obiektu szkoleniowego opracowuje się instrukcję określającą obowiązujące zasady bezpieczeństwa, dostosowaną do warunków miejscowych, uwzględniającą zasady zawarte w programie strzelań. Instrukcja znajduje się u kierownika obiektu. Jej postanowienia ściśle obowiązują wszystkich żołnierzy biorących udział w strzelaniu – ćwiczeniu (również osoby kontrolujące). Ponadto na obiekcie szkoleniowym znajduje się zatwierdzony „Roczny plan zabezpieczenia medycznego”.

  4. Wszystkie osoby funkcyjne i ćwiczący żołnierze są zobowiązani do przestrzegania zasad bezpieczeństwa. Przed każdym strzelaniem (ćwiczeniem) dowódcy pododdziałów mają obowiązek zapoznania żołnierzy ze szczegółowymi zasadami bezpieczeństwa obowiązującymi na danym obiekcie szkoleniowym oraz zasadami postępowania w przypadku wystąpienia (wykrycia) niewypałów i niewybuchów amunicji bojowej i ćwiczebnej (pocisków, granatów, materiału wybuchowego, spłonek, zapalników, środków trujących, itp.).

  5. Każdy żołnierz odpowiada za swoje postępowanie w zakresie przestrzegania warunków bezpieczeństwa.

  6. Teren strzelnicy (obiektu) przed strzelaniem należy sprawdzić pod względem wymogów programu strzelań i usunąć z niego osoby postronne, zwierzęta hodowlane oraz zbędny sprzęt.

  7. Podczas prowadzenia ognia w nocy, zabrania się jakiegokolwiek przemieszczania sprzętu i ludzi w rejonie strzelnicy, pasa taktycznego, obiektu (z wyjątkiem sprzętu ćwiczących) oraz używania otwartego ognia itp.

  8. Rejony ośrodka szkolenia poligonowego (pasa ćwiczeń taktycznych, strzelnicy), na których znajdują się niewybuchy, niewypały, miny, zapalniki lub materiały wybuchowe, trujące, urządzenia imitujące, itp., ogradza się i oznacza wskaźnikami z napisami ostrzegawczymi. Doraźnie rejony te mogą być oznaczone chorągiewkami lub innymi charakterystycznymi znacznikami określonymi przez kierownika obiektu.

  9. Sposób poruszania się po strzelnicy (obiekcie) określa kierownik strzelania podczas rozpoczęcia zajęć.

  10. Obserwację organizuje się w celu uzyskania informacji podczas strzelań o pojawieniu się ludzi, sprzętu i zwierząt w rejonie ćwiczeń (strzelania) lub powstania pożaru, a także w celu określenia miejsc upadku niewybuchów.

  11. Wszyscy żołnierze znajdujący się na przedpolu powinni być ukryci w schronach zapewniających bezpieczeństwo. Zmienianie chorągwi (świateł) na schronie odbywa się bez wychodzenia z niego. Żołnierze, którzy na komendę kierownika strzelania wychodzą ze schronów w celu sprawdzenia wyników, ustawienia nowych figur bojowych w miejsce zniszczonych lub usunięcia niesprawności urządzeń (strzelnicy) powinni być ubrani w specjalne kamizelki odblaskowe.

  12. Zezwolenie na prowadzenie strzelania amunicją bojową na obiektach poligonowych wydaje komendant ośrodka poligonowego lub jego zastępca. Praktyczna realizacja strzelań prowadzona jest wyłącznie za zgodą kierownika (komendanta) obiektu (strzelnicy).

  13. Strzelanie rozpoczyna się po podniesieniu czerwonej chorągwi na stanowisku dowodzenia kierownika strzelania, a w nocy – po zapaleniu czerwonego światła.

  14. Zabrania się strzelać:

  1. z broni technicznie niesprawnej;

  2. amunicją niesprawną, której użycie jest zabronione, niezgodną z typem użytej broni;

  3. poza wyznaczone pasy ognia (strzelnicy, pasa ćwiczeń taktycznych);

  4. do schronów (niezależnie od tego, czy przebywają w nich ludzie), a także do innych urządzeń poligonowych – strzelnicy – (wieże, dozory, itp.);

  5. jeżeli jest podniesiona biała chorągiew lub zapalone białe światło na stanowisku dowodzenia kierownika strzelania oraz na schronach, w których przebywają ludzie;

  6. w przypadku utraty łączności między kierownikiem strzelania a schronami.

  1. Strzelanie przerywa się na komendę (sygnał) kierownika strzelania lub samodzielnie, w razie:

  1. pojawienia się przed strzelającymi ludzi, sprzętu i zwierząt;

  2. padania pocisków poza wyznaczone pasy ognia (strzelnicy, pasa ćwiczeń taktycznych);

  3. utraty łączności z kierownikiem strzelania;

  4. utraty orientacji w terenie przez strzelającego;

  5. powstania pożaru;

  6. podniesienia białej chorągwi lub zapalenia białego światła na stanowisku dowodzenia kierownika strzelania lub na schronie;

  7. utraty łączności ze schronami, w których znajdują się ludzie;

  8. otrzymania meldunku lub sygnału o naruszeniu bezpieczeństwa.

  1. W celu natychmiastowego przerwania ognia przez wszystkich strzelających, kierownik strzelania podaje przez urządzenia techniczne lub głosem komendę „Przerwij ogień”, a następnie rozkazuje opuścić czerwoną chorągiew (zgasić czerwone światło) i podnieść białą chorągiew (zapalić białe światło) na stanowisku dowodzenia i na schronach. W przypadku utraty łączności, uszkodzenia urządzeń technicznych, itp. sygnał natychmiastowego przerwania ognia podaje się nabojem sygnałowym „Czerwony ogień”. Nabojów tych zabrania się stosować we wszystkich innych sytuacjach podczas ćwiczeń i strzelań.

  2. Amunicja w punkcie amunicyjnym znajduje się pod nadzorem kierownika punktu amunicyjnego, a także chroniona jest przez niego przed działaniem czynników atmosferycznych, a zwłaszcza kurzu, wilgoci i promieni słonecznych.

  3. Podczas ćwiczeń w rzucaniu ręcznymi granatami bojowymi należy kierować się ustaleniami zawartymi w obowiązujących instrukcjach granatów ręcznych oraz przestrzegać następujących zasad bezpieczeństwa:

  1. bezwzględnego obowiązku dokładnego przejrzenia granatów i zapalników bojowych przez kierownika punktu wydawania granatów i kierownika punktu wydawania zapalników przed wydaniem ich żołnierzom. Podczas przeglądu należy zwrócić uwagę, czy: skorupa granatu nie ma pęknięć lub rdzy, kadłub zapalnika nie jest zanieczyszczony i nie ma wgłębień, zapalnik jest czysty, nie zardzewiały lub pęknięty, końce zawleczki są zgięte i nie mają pęknięć na zgięciach.

  2. zdanie uszkodzonych granatów i zapalników służbie uzbrojenia w celu ich zniszczenia w razie stwierdzenia powyżej wymienionych uszkodzeń;

  3. wydawanie szkolonym granatów i zapalników bezpośrednio przed wykonaniem rzutu;

  4. przenoszenia wyłącznie nieuzbrojonych granatów (oddzielnie zapalnik – oddzielnie granat);

  5. dokonanie rozbrojenia granatu (z nie wyciągniętą zawleczką), który z jakichkolwiek przyczyn nie został rzucony, odbywa się tylko na wyraźny rozkaz i pod bezpośrednim nadzorem kierownika ćwiczenia.

  1. Zabrania się:

  1. wydawania granatów bojowych żołnierzom nie przeszkolonym w rzucie granatem;

  2. używania niesprawnych granatów i zapalników;

  3. transportowania granatów bojowych i zapalników bez skrzyń, usuwania niesprawności, podwieszania za kółko zawleczki lub wkładania dźwigni spustowej za pas;

  4. rzucania granatami bojowymi przez dwóch lub większą liczbę żołnierzy jednocześnie;

  5. rozbrajania granatów bojowych, jeżeli nie zostały one rzucone – rozbrojenia dokonuje się jedynie w tym przypadku, jeżeli nie wyciągnięto z zapalnika zawleczki, na wyraźny rozkaz pod ścisłym nadzorem kierownika ćwiczenia lub specjalisty służby uzbrojenia.

  1. Żołnierze przebywający w strefie wzmożonego hałasu mają obowiązek postępować zgodnie z przepisami bezpieczeństwa o ochronie słuchu.

  2. Podczas ćwiczeń z wykorzystaniem laserowych symulatorów strzelań (LSS) należy przestrzegać następujących zasad:

  1. sprawdzić oznakowanie klasy bezpieczeństwa (musi być I kl.);

  2. nie wolno rozkręcać nadajnika (we wnętrzu obudowy występuje niebezpieczne napięcie i promieniowanie laserowe);

  3. nie należy patrzeć przez optyczne przyrządy powiększające na „strzelający” nadajnik laserowy z odległości mniejszej niż (lornetki, lunety, celowniki, okulary, lupy itp.);

  4. w przypadku ćwiczeń dwustronnych należy używać filtrów ochronnych (okularów ochronnych);

  5. strefy bezpieczeństwa dla stosowanych laserów, a także wejścia (wjazdy) oznakowuje się tabliczkami – załącznik N;

  6. cele i dozory wykonuje się z materiałów o powierzchni nieodbijającej;

  7. zabrania się kierowania urządzeń laserowych na świecące (połyskujące) powierzchnie, a ponadto, podczas użytkowania LSS przestrzegać zasad zawartych w instrukcjach urządzenia.

  1. W celu przeciwdziałania wypadkom z bronią, zjawiskom zaboru amunicji i środków pozoracji pola walki należy:

  1. po zagubieniu łusek podczas strzelania sporządzić protokół zagubienia łusek – załącznik R;

  2. rozliczanie amunicji i środków pozoracji pola walki dokonuje kierownik punktu amunicyjnego, po zajęciach dziennych – tego samego dnia, po zajęciach nocnych – w dniu następnym.

CZĘŚĆ II
ZESTAW ĆWICZEŃ I STRZELAŃ

ROZDZIAŁ 6.
ĆWICZENIA PRZYGOTOWAWCZE

6.1. Ćwiczenia w obserwacji

  1. Ćwiczenia w obserwacji przygotowują żołnierzy do prowadzenia obserwacji pola walki. Szkoleni powinni w czasie tych ćwiczeń opanować umiejętności wykrywania, rozpoznawania i wskazywania celów, określania odległości do nich, prędkości i kierunku ich ruchu, a także obserwacji wyników ognia oraz określania ważności celów i kolejności ich niszczenia.

  2. Ćwiczenia w obserwacji na dany rok szkoleniowy opracowuje sztab batalionu (równorzędny) lub odpowiednie komórki jednostki wojskowej z udziałem dowódców pododdziałów – zbiór ćwiczeń zatwierdza i wprowadza rozkazem dowódca batalionu (równorzędny) lub dowódca jednostki wojskowej.

  3. Ćwiczenia w obserwacji prowadzi się w terenie o urozmaiconym pokryciu i rzeźbie, w różnych porach doby i warunkach atmosferycznych, w czasie zajęć ogniowych jako punkty nauczania oraz jako odrębne zajęcia. Określone elementy ćwiczeń w obserwacji należy doskonalić w czasie innych zajęć w terenie. Ćwiczenia poprzedza się szkoleniem z zakresu: posługiwania się przyrządami obserwacyjnymi (dziennymi i nocnymi), zasad prowadzenia obserwacji, określania odległości i prędkości ruchu celów przy pomocy urządzeń optycznych i środków podręcznych oraz rozpoznawania charakterystycznych cech sprzętu bojowego.

  4. Cele do prowadzenia obserwacji rozmieszcza się stosownie do warunków terenowych i możliwości placów ćwiczeń.

  5. Obiektami obserwacji mogą być figury bojowe, makiety, sprzęt bojowy, żołnierze, itp. W nocy obiekty obserwacji demaskuje się poprzez oświetlenie ich światłem punktowym lub rozproszonym, promiennikami podczerwieni, wystrzałami, błyskami latarek i reflektorów, rozmowami, itp. Należy także uczyć rozpoznawania i wskazywania celów powietrznych, pozorowanych, np. przez zdalnie sterowane imitatory (modele).

  6. Obserwację prowadzi się z punktów, posterunków obserwacyjnych (stanowisk ogniowych) za pomocą przyrządów optycznych (celowników, lornetek) określając odległości do celu sposobem „na oko” (na podstawie widoczności celów), metodą porównywania oraz za pomocą środków podręcznych.

  7. Podczas wykorzystywania przyrządów laserowych należy przestrzegać zasad bezpieczeństwa określonych w instrukcjach użytkowania.

  8. Kierownik ćwiczenia przed rozpoczęciem szkolenia określa dobrze widoczne przedmioty terenowe jako dozory, sektory obserwacji i rejony rozmieszczenia celów, ustala sygnały do kierowania polem tarczowym i pozorowaniem, mierzy rzeczywiste odległości do przedmiotów terenowych i celów oraz ustala dopuszczalny błąd w określaniu do nich odległości, opracowuje szkic pola tarczowego, a ponadto ustala kolejność i czas ukazywania się poszczególnych celów.

  9. Każde ćwiczenie rozpoczynać od wprowadzenia szkolonych w sytuację taktyczną, a następnie wskazać dozory i sektory (pasy) prowadzenia obserwacji. Na rozkaz kierownika ćwiczenia żołnierze zajmują wskazany punkt obserwacyjny lub miejsce w wozie i przygotowują się do ćwiczenia. Na komendę „Obserwować” przystępują do prowadzenia obserwacji w nakazanym sektorze wypełniając Listę wyników obserwacji lub Szkic terenu. Po upływie określonego czasu kierownik ćwiczenia podaje komendę „Przerwać obserwację”, zbiera listy wyników obserwacji, sprawdza, a następnie omawia i ocenia czynności szkolonych. W miarę nabywania umiejętności przez żołnierzy, ćwiczenia powtarza się, stopniując trudności przez: skrócenie czasu obserwacji i ukazywania się celów, zmniejszanie dopuszczalnego błędu oceny odległości i prędkości celów, prowadzenie obserwacji w nocy i w maskach przeciwgazowych wraz z pozorowaniem zjawisk pola walki (huk, ogień, kurz, maskowanie obiektów itp.).

  10. Dopuszczalny błąd w ocenie odległości, w zależności od sposobu jej określania, może wynosić:

  1. „na oko” – w dzień 15%, w nocy 20%;

  2. za pomocą przyrządów optycznych – w dzień 10%, w nocy 15%.

Podczas określania odległości w ruchu każdą wartość dopuszczalnych błędów powiększa się o 5%. Powyższe ustalenia nie dotyczą ćwiczeń, w których do pomiaru odległości używa się przyrządów optycznych (celowników) z urządzeniami dalmierczymi.

  1. Ćwiczenia indywidualne uważa się za wykonane, gdy wykryto i rozpoznano, a także określono odległość w granicach dopuszczalnych błędów do co najmniej 60% celów.

6.2. Ćwiczenia przygotowawcze z broni strzeleckiej oraz z użyciem trenażerów

  1. Ćwiczenia przygotowawcze służą do nauczania oraz ciągłego doskonalenia umiejętności i podtrzymywania kondycji strzeleckiej żołnierzy poprzez realizację zadań w zakresie posługiwania się uzbrojeniem w różnych warunkach, przechodzenia od teorii strzelania do praktycznego rozwiązywania zadań metodami bezogniowymi i ogniowymi, na odległościach zmniejszonych i rzeczywistych, a także wyrabianiu nawyków i doskonaleniu umiejętności indywidualnych i zespołowych w skutecznym prowadzeniu ognia z etatowego uzbrojenia.

  2. Ćwiczenia przygotowawcze poprzedzają realizację strzelań szkolnych i bojowych z broni strzeleckiej. W trakcie realizacji ćwiczeń przygotowawczych należy wykorzystywać: broń strzelecką i sportową (pneumatyczną, małokalibrową), urządzenia szkolno-treningowe, trenażery i symulatory.

  3. Ćwiczenia przygotowawcze prowadzi się na obiektach szkolenia strzeleckiego (w garnizonie i na poligonie) z wykorzystaniem urządzeń szkolno-treningowych i symulatorów oraz etatowego uzbrojenia, w dzień i w nocy, przy użyciu przyrządów celowniczych mechanicznych i optycznych. Winny one być prowadzone w warunkach zbliżonych do realnego pola walki, to znaczy z zastosowaniem efektów akustycznych i wizualnych.

  4. Opracowując warunki ćwiczeń przygotowawczych, w szczególności należy brać pod uwagę następujące uwarunkowania organizacyjne i merytoryczne:

  1. organizacyjne, uwzględniające:

  1. przeznaczenie i zadania pododdziału na kolejny rok szkoleniowy,

  2. przydzielone limity środków bojowych (pozoracji, oraz resursów eksploatacyjnych),

  3. możliwości bazy szkoleniowej,

  4. posiadaną liczbę dni przeznaczonych na szkolenie,

  5. termin i miejsce zasadniczych przedsięwzięć szkoleniowych,

  6. stopień wyszkolenia żołnierzy;

  1. merytoryczne, uwzględniające:

  1. postawy strzeleckie – leżąca z wykorzystaniem podpórki, z wolnej ręki, klęcząca lub stojąca,

  2. rodzaj i charakter celu – od celów stałych, ukazujących się, poruszających się oraz dużych, średnich, małych,

  3. czas ukazywania się celów – ćwiczenia umożliwiające swobodne wykrycie celu i oddanie kilku strzałów,

  4. rodzaj broni, z której prowadzony jest ogień,

  5. rodzaj ognia,

  6. rodzaj środków wizualizacji – ćwiczenia z nakłuwaczem, impulsem laserowym, amunicją bojową, ślepą,

  7. liczbę amunicji – ćwiczenia umożliwiające oddanie kilku strzałów do tego samego celu o ograniczonej liczbie amunicji,

  8. zasięg celowania i pola widzenia celów – ćwiczenia, w których cele znajdują się w zasięgu strzału bezwzględnego, na odległościach rzeczywistych i wydłużonych,

  9. kolejność użycia środków nauczania – od ćwiczeń na urządzeniach do nauki i kontroli celowania, poprzez szkolenie na trenażerach i symulatorach, strzelania z broni sportowej, ćwiczenia i strzelania na placach ćwiczeń, strzelnicach bojowych itd.,

  10. kompleksowość szkolenia – ćwiczenia w wyrabianiu nawyków w obsługiwaniu broni, posługiwaniu się mechanizmami, itp. prowadzić równolegle ze strzelaniami przygotowawczymi,

  11. kryteria oceniania – czuwać nad indywidualnymi postępami szkolonych, każdy błąd musi być zauważony, przeanalizowany i usunięty.

  1. Podczas prowadzenia ćwiczeń przygotowawczych stosować ogólnie przyjęte zasady nauczania, a w szczególności eksponować zasadę stopniowania trudności oraz realizmu w szkoleniu.

  2. Ćwiczenia z wykorzystaniem urządzeń treningowych (UT) mają na celu wyrobienie nawyków manualnych w szybkim i sprawnym naprowadzaniu broni na cel, nauczanie i doskonalenie umiejętności rozwiązywania zadań strzeleckich oraz podtrzymywania kondycji strzeleckiej żołnierzy (drużyny, obsługi, załogi).

  3. Szkolenie z wykorzystaniem UT prowadzi się w czasie zajęć ze szkolenia strzeleckiego, a także jako doskonalące w czasie innych zajęć i samokształcenia, aby zapewnić opanowanie umiejętności posługiwania się bronią oraz prowadzenie celnego ognia.

  4. W celu umożliwienia śledzenia postępów w szkoleniu wszystkie oceny za zdobyte zadania i ćwiczenia na UT należy ewidencjonować w dokumentach szkoleniowych.

  5. Na podstawie analizy indywidualnych wyników uzyskanych w szkoleniu na UT, dowódca pododdziału podejmuje decyzję o dopuszczeniu szkolonych do strzelań z wykorzystaniem amunicji bojowej lub powtórzenia ćwiczeń.

6.2.1. Ćwiczenie przygotowawcze z karabinka do pełnienia służby wartowniczej

Cele: nr 14 – 2 x figura bojowa nr 40 (biegnący) ukazuje i ukrywa się na komendę kierownika strzelania;

nr 2 – figura bojowa nr 23 (popiersie);

nr 3 – figura bojowa nr 30 (klęczący);

Cele nr 2 i 3 ukazują się jednocześnie na 25 sekund po 10 sekundach od ukrycia się celu nr 1.

Odległość: do celu:

nr 1 – ;

nr 2 – ;

nr 3 – .

Liczba nabojów: 6 szt.

Czas: ograniczony ukazywaniem się celów.

Postawa: do celu:

nr 1 – stojąca;

nr 2 i 3 – klęcząca za ukryciem.

Rodzaj ognia: ogień pojedynczy.

Ocena: „bardzo dobrze” – trafić dwa cele;

„dobrze” – trafić cel nr 2;

„dostatecznie” – trafić cel nr 3.

Warunki strzelania: dzień, noc.

Wskazówki: Strzelanie ma na celu nauczenie żołnierza regulaminowego postępowania z użyciem broni w trakcie pełnienia służby wartowniczej. Po otrzymaniu magazynka z amunicją, strzelający podłącza go do broni (bez wprowadzenia naboju do komory nabojowej), zabezpiecza broń. Na komendę kierownika strzelania „Wartownik na posterunek – marsz”, strzelający zajmuje stanowisko ogniowe na LOO, przenosi broń w położenie określone w tabeli posterunku. Kierownik strzelania nakazuje podnieść cel nr 1 i podaje komendę „Dwie nieznane osoby”, strzelający ostrzega „STÓJ - służba wartownicza”. Następnie kierownik strzelania podaje „osoby zbliżają się”, strzelający ostrzega „STÓJ – bo strzelam” i przeładowuje broń. Kierownik strzelania dodaje „Strzał ostrzegawczy został oddany, zbliżający kryją się, ZABEZPIECZ BROŃ” i nakazuje opuścić cel nr 1. Strzelający przyjmuje postawę klęcząc za ukryciem, prowadzi obserwację i po wykryciu celu nr 2 i 3 prowadzi ogień.

6.2.2. Ćwiczenie przygotowawcze z karabinka Mini Beryl do pełnienia służby wartowniczej

Cele: nr 15 – 2 x figura bojowa nr 40 (biegnący) ukazuje i ukrywa się na komendę kierownika strzelania;

nr 2 – figura bojowa nr 23 (popiersie);

nr 3 – figura bojowa nr 30 (klęczący).

Cele nr 2 i 3 ukazują się jednocześnie na 25 sekund po 10 sekundach od ukrycia się celu nr 1.

Odległość: do celu:

nr 1 – ;

nr 2 – ;

nr 3 – .

Liczba nabojów: 6 szt. (w pistoletach, które nie mają przełącznika rodzaju ognia – 12 szt.).

Czas: ograniczony ukazywaniem się celów.

Postawa: do celu:

nr 1 – stojąca;

nr 2 i 3 – klęcząca za ukryciem.

Rodzaj ognia: ogień pojedynczy (w pistoletach, które nie mają przełącznika rodzaju ognia – krótkimi seriami).

Ocena: „bardzo dobrze” – trafić dwa cele;

„dobrze” – trafić cel nr 2;

„dostatecznie” – trafić cel nr 3.

Warunki strzelania: dzień, noc.

Wskazówki: Strzelanie ma na celu nauczenie żołnierza regulaminowego postępowania z użyciem broni w trakcie pełnienia służby wartowniczej. Po otrzymaniu magazynka z amunicją, strzelający przyłącza go do broni (bez wprowadzenia naboju do komory nabojowej), zabezpiecza broń. Na komendę kierownika strzelania „Wartownik na posterunek – marsz”, strzelający zajmuje stanowisko ogniowe na LOO, przenosi broń w położenie określone w tabeli posterunku. Kierownik strzelania nakazuje podnieść cel nr 1 i podaje komendę „Dwie nieznane osoby”, strzelający ostrzega „STÓJ - służba wartownicza”. Następnie kierownik strzelania podaje „osoby uciekają”, strzelający ostrzega „STÓJ – bo strzelam” i przeładowuje broń. Kierownik strzelania dodaje „Strzał ostrzegawczy został oddany, uciekający kryją się, ZABEZPIECZ BROŃ” i nakazuje opuścić cel nr 1. Strzelający przyjmuje postawę klęcząc za ukryciem, prowadzi obserwację i po wykryciu celu nr 2 i 3 prowadzi ogień.

6.2.3. Ćwiczenie przygotowawcze z pistoletu maszynowego do pełnienia służby wartowniczej

Cele: nr 1 – figura bojowa nr TS-10 ukazuje się dwa razy; pierwsze ukazanie – na 20 sekund; drugie ukazanie na 10 sekund, bezpośrednio po trafieniu lub ukryciu się celu nr 2;

nr 2 – figura bojowa TS-10, ukazuje się na 10 sekund, po 5 sekundach od trafienia lub ukryciu się celu nr 1 po jego pierwszym ukazaniu;

nr 3 – figura bojowa nr TS-10, ukazuje się na 10 sekund, cel ukazuje się bezpośrednio po trafieniu lub ukryciu się celu nr 1 po jego drugim ukazaniu.

Odległość: do celu:

nr 1 i 2 – 40-;

nr 3 – 20-.

Liczba nabojów: 5 szt.

Czas: ograniczony ukazywaniem się celów.

Postawa: dowolna (według decyzji strzelającego).

Rodzaj ognia: ogień pojedynczy.

Ocena: „bardzo dobrze” – trafić trzy cele;

„dobrze” – trafić dwa cele;

„dostatecznie” – trafić jeden cel.

Warunki strzelania: dzień.

Wskazówki: Po otrzymaniu magazynka z amunicją, strzelający przyłącza go do broni (bez wprowadzenia naboju do komory nabojowej), zabezpiecza broń. Na komendę kierownika strzelania „Wartownik na posterunek – marsz”, strzelający zajmuje stanowisko ogniowe na LOO (na miejsce wskazane jako posterunek), przenosi broń w położenie określone w tabeli posterunku. Po ukazaniu się celu nr 1 strzelający („wartownik”) kieruje broń w stronę celu i zgodnie z zasadami regulaminu wzywa do zatrzymania „STÓJ - służba wartownicza”, „STÓJ – bo strzelam”, wprowadza nabój do komory nabojowej, oznajmia głosem „oddałem strzał ostrzegawczy” (strzału ostrzegawczego nie oddaje praktycznie), po czym ogniem pojedynczym prowadzi ogień do celu. Po trafieniu lub ukryciu się celu nr 1 za jego pierwszym ukazaniem, strzelający może zmienić postawę strzelecką (klęcząca lub stojąca za ukryciem) – istotnym jest, aby strzelający samodzielnie dokonał wyboru postawy strzeleckiej, możliwej do przyjęcia na posterunku, na którym w przyszłości będzie pełnił służbę wartowniczą. Po wykryciu kolejnych celów strzelający samodzielnie prowadzi ogień. Po trafieniu lub ukryciu się celu nr 3 dalsze czynności kierownika strzelania i strzelającego przebiegają zgodnie z ogólnymi ustaleniami programu strzelań.

6.3. Ćwiczenia w rzucaniu granatami ręcznymi

  1. Ćwiczenia w rzucaniu granatami ręcznymi mają na celu nauczenie żołnierzy posługiwania się i wykonywania rzutów granatami zaczepnymi, obronnymi i przeciwpancernymi z różnych postaw i z wozów bojowych.

  2. Podczas ćwiczeń żołnierze rzucają granatami ćwiczebnymi w dzień i w nocy oraz bojowymi i treningowymi – w dzień. Zezwala się na powtórzenia rzutu granatem bojowym. Decyzję podejmuje kierownik rzutu granatem.

  3. Na rzucanie granatami bojowymi zezwalać tylko tym żołnierzom, którzy znają warunki bezpieczeństwa i budowę granatów, opanowali umiejętność właściwego obchodzenia się z nimi.

  4. Rzut granatem bojowym organizować ze szkolonymi po zrealizowanym treningu granatem ćwiczebnym lub treningowym wg warunków rzutu granatem bojowym.

  5. Ćwiczenia w rzucaniu granatami ćwiczebnymi lub treningowymi prowadzi się na obiektach szkoleniowych itp.: placach ćwiczeń ogniowych, strzelnicach itp., natomiast ćwiczenia w rzucaniu granatami bojowymi prowadzi się na specjalnych, odpowiadających warunkom bezpieczeństwa rzutniach.

  6. Na kierownika ćwiczenia w rzucaniu granatami bojowymi wyznacza się żołnierza lub osobę wyznaczoną Rozkazem Dowódcy JW. wyszkoloną do prowadzenia zajęć z użyciem granatów bojowych.

  7. Rzutnia granatów bojowych powinna być urządzona tak, aby podczas rzucania:

  1. granatami zaczepnymi – w odległości ;

  2. obronnymi lub przeciwpancernymi – w odległości ;

nie znajdowało się nic co mogłoby być narażone na działanie odłamków (ludzie, zwierzęta lub sprzęt). Rzutnie oznacza się chorągwiami, tablicami z napisami ostrzegawczymi. Na drogach dojazdowych, ścieżkach itp. należy zorganizować posterunki ubezpieczające wyposażone w środki łączności.

  1. Po osiągnięciu gotowości do rzutów na przedpiersiu okopu (na wozie bojowym lub samochodzie), z którego prowadzi się rzuty, ustawia się czerwoną chorągiew.

  2. W czasie rzucania granatami kierownik ćwiczenia i ćwiczący powinni być w hełmach (z wozów bojowych w hełmofonach).

  3. Granatem bojowym rzuca tylko jeden ćwiczący (szkolony). Podczas rzucania granatami bojowymi, kierownik ćwiczenia i ćwiczący znajdują się w okopie, każdy na swoim miejscu. Na rzutniach typowych pozostali szkoleni znajdują się w schronach urządzonych zgodnie z ustaleniami odpowiednich instrukcji. Na rzutniach urządzanych czasowo (doraźnie) jeden lub dwóch żołnierzy, którzy mają wykonać w następnej kolejności rzut granatem bojowym, oczekuje w schronie. Pozostali znajdują się w punkcie nauczania (w odległości od miejsca rzucania granatami bojowymi).

  4. Między kierownikiem ćwiczenia a  grupą ubezpieczenia w czasie rzucania granatami bojowymi należy zorganizować zdublowaną łączność.

  5. Zabrania się podnoszenia, przenoszenia, niewybuchu z miejsca jego upadku (niewybuchy niszczyć na miejscu).

  6. Podczas ćwiczeń w rzucaniu granatami ręcznymi ćwiczebnymi z wozów bojowych (samochodów) można rzucać je ze wszystkich włazów, z wyjątkiem włazu kierowcy (z samochodu – z wyjątkiem kabiny kierowcy). Z wozów bojowych (samochodów) nie wykonuje się rzutów granatem bojowym.

  7. Niszczenie uszkodzonych granatów bojowych i niewybuchów organizuje kierownik ćwiczenia (rzutu) przy udziale grup (patroli) rozminowania lub specjalistów wojsk inżynieryjnych mających odpowiednie przeszkolenie specjalistyczne.

ROZDZIAŁ 7.
STRZELANIA SZKOLNE

  1. Strzelania szkolne z broni strzeleckiej służą do nauki prowadzenia celnego ognia różnymi sposobami w dzień i w nocy oraz w maskach przeciwgazowych, jak również umiejętności samodzielnego rozwiązywania zadań strzeleckich. Przygotowują do realizacji strzelań bojowych, sytuacyjnych i specjalnych. Strzelania szkolne obowiązują podczas szkolenia kandydatów do służby przygotowawczej i w jednostkach szkolnictwa wojskowego (nie dotyczy obsady etatowej).

  2. Strzelania szkolne prowadzi się na:

    1. placach ćwiczeń ogniowych, strzelnicach garnizonowych i poligonowych i kierunkach strzelań dla broni strzeleckiej, z wyjątkiem granatników przeciwpancernych i karabinków – granatników;

    2. strzelnicach poligonowych dla granatników przeciwpancernych i karabinków – granatników.

  3. Dopuszcza się realizację strzelań szkolnych z granatników przeciwpancernych i karabinków – granatników w garnizonowych ośrodkach szkolenia – w przypadku spełnienia określonych warunków strzelania oraz warunków bezpieczeństwa przez strzelnicę (obiekt).

  4. Zasady realizacji strzelań szkolnych:

  1. realizację strzelań szkolnych poprzedzić prowadzeniem ćwiczeń przygotowawczych;

  2. stosować zasadę stopniowania trudności (od najprostszych do trudniejszych);

  3. w przypadku wyposażenia karabinka w celownik holograficzny, strzelania realizowane są z jego wykorzystaniem.

7.1. Strzelanie szkolne z karabinka

7.1.1. Strzelanie szkolne Nr 1 – strzelanie na celność i skupienie

Cel: popiersie (figura bojowa nr 23p) na tarczy o wymiarach 0,75x0,75 m, cel stały.

Odległość: 100 m.

Liczba nabojów: 5 szt.

Czas: nieograniczony

Postawa: leżąca z wykorzystaniem podpórki.

Rodzaj ognia: pojedynczy.

Ocena:

„bardzo dobrze” – uzyskać 40 punktów;

„dobrze” – uzyskać 35 punktów;

„dostatecznie” – uzyskać 30 punktów.

Warunki strzelania: dzień.

Wskazówki: na komendę kierownika strzelania „Naprzód” strzelający zajmuje stanowisko ogniowe na LOO, przyjmuje postawę strzelecką, wprowadza nabój do komory nabojowej, zabezpiecza broń i melduje gotowość do strzelania przez podniesienie wolnej ręki. Kierownik strzelania podaje następujące komendy: do rozpoczęcia strzelania „Do popiersia ognia”, a po zakończeniu strzelania „Przerwij ogień”.

7.1.2. Strzelanie szkolne Nr 2 - strzelanie w postawie leżącej

Cele: karabin maszynowy (figura bojowa nr 27), cel ukazuje się 5 razy na 30 sekund z przerwami 10 sekundowymi.

Odległość: 100 m.

Liczba nabojów: 15 szt.

Czas: ograniczony ukazywaniem się celów.

Postawa: leżąca z podpórką.

Rodzaj ognia: krótkie serie.

Ocena

„bardzo dobrze” – trafić cel 4 razy;

„dobrze” – trafić cel 3 razy;

„dostatecznie” – trafić cel 2 razy.

Warunki strzelania: dzień, noc, w masce.

Wskazówki: na komendę kierownika strzelania „Naprzód” strzelający zajmuje stanowisko ogniowe na LOO, przyjmuje postawą strzelecką i rozpoczyna strzelanie.

7.2. Strzelanie szkolne z karabinka – granatnika

7.2.1. Strzelanie szkolne Nr 1 z karabinka –granatnika wz. 1974/ kbs wz. 96 – strzelanie w postawie dowolnej

Cel: grupa piechoty: 3 x biegnący (3 x figura bojowa nr 40) rozmieszczone w środku pola prostokąta o szerokości i głębokości .

Odległość: 200 – .

Liczba nabojów: 4 szt. NGO (NGC)-74/ granat nasadkowy do kbs wz 96.

Czas: nieograniczony.

Postawa: dowolna.

Rodzaj ognia: pojedynczy.

Ocena: „bardzo dobrze” – trafić w pole trzy razy;

„dobrze” – trafić w pole dwa razy;

„dostatecznie” – trafić w pole.

Warunki strzelania: dzień.

Wskazówki: na komendę kierownika strzelania „Naprzód” strzelający zajmuje stanowisko ogniowe na LOO, przyjmuje postawą strzelecką i przygotowuje się do strzelania. Po wykryciu celu strzelający samodzielnie prowadzi ogień.

7.2.2. Strzelanie szkolne Nr 1 z karabinka – granatnika wz. 1960/72 – strzelanie w postawie leżącej lub klęczącej

Cel: transporter (figura bojowa nr 50) lub grupa piechoty: 3 x biegnący (3 x figura bojowa nr 40) rozmieszczone w środku pola o szerokości i głębokości , ukazujące się jeden raz transporter na 1 minutę a grupa piechoty na 1 minutę 15 sekund.

Odległość: do fig. boj. nr 50 – ;

do fig. boj. nr 40 – 200 - .

Liczba nabojów: do fig. boj. nr 50 – 3 x PGN – 60;

do fig. boj. nr 40 – 3 x KGN.

Czas: ograniczony czasem ukazywania się celów.

Postawa: do fig. boj. nr 50 – leżąca;

do fig. boj. nr 40 – klęcząca za ukryciem.

Rodzaj ognia: pojedynczy.

Ocena: dla strzelających granatami PGN – 60:

„bardzo dobrze” – trafić cel dwukrotnie;

„dobrze” – trafić cel pierwszym granatem;

„dostatecznie” – trafić cel,

dla strzelających granatami KGN:

„bardzo dobrze” – trafić w pole dwoma granatami;

„dobrze” – trafić w pole pierwszym granatem;

„dostatecznie” – trafić w pole.

Warunki strzelania: dzień.

Wskazówki: na LW strzelający przygotowuje karabinek do strzelania, otrzymane granaty wkłada do noszaka, a magazynek z nabojami miotającymi do torby. Na komendę kierownika strzelania „Naprzód” strzelający zajmuje stanowisko ogniowe na LOO, przyjmuje postawą strzelecką i przygotowuje się do strzelania. Po wykryciu celu strzelający samodzielnie prowadzi ogień.

7.3. Strzelanie szkolne z karabinka typ Mini Beryl

7.3.1. Strzelanie szkolne Nr 1 – strzelanie na celność i skupienie

Cel: popiersie (figura bojowa nr 23p) na tarczy o wymiarach 0,75x0,75 m, cel stały.

Odległość: 100 m.

Liczba nabojów: 5 szt.

Czas: nieograniczony

Postawa: leżąca z wykorzystaniem podpórki.

Rodzaj ognia: pojedynczy.

Ocena:

„bardzo dobrze” – uzyskać 40 punktów;

„dobrze” – uzyskać 35 punktów;

„dostatecznie” – uzyskać 30 punktów.

Warunki strzelania: dzień.

Wskazówki: na komendę kierownika strzelania „Naprzód” strzelający zajmuje stanowisko ogniowe na LOO, przyjmuje postawę strzelecką, wprowadza nabój do komory nabojowej, zabezpiecza broń i melduje gotowość do strzelania przez podniesienie wolnej ręki. Kierownik strzelania podaje następujące komendy: do rozpoczęcia strzelania „ Do popiersia ognia”, a po zakończeniu strzelania „Przerwij ogień”.

7.3.2. Strzelanie szkolne Nr 2 - strzelanie w postawie leżącej

Cele: karabin maszynowy (figura bojowa nr 27), cel ukazuje się 5 razy na 30 sekund z przerwami 10 sekund się.

Odległość: 100 m.

Liczba nabojów: 15 szt.

Czas: ograniczony ukazywaniem się celów.

Postawa: leżąca z wykorzystaniem podpórki.

Rodzaj ognia: krótkie serie.

Ocena: „bardzo dobrze” – trafić cel 4 razy;

„dobrze” – trafić cel 3 razy;

„dostatecznie” – trafić cel 2 razy.

Warunki strzelania: dzień, noc, w masce.

Wskazówki: na komendę kierownika strzelania „Naprzód” strzelający biegiem zajmuje stanowisko ogniowe na LOO, przyjmuje postawą strzelecką i rozpoczyna strzelanie.

7.4. Strzelanie szkolne z pistoletu maszynowego

7.4.1. Strzelanie szkolne Nr 1 – strzelanie na celność i skupienie

Cel: popiersie (figura bojowa nr 23p) na tarczy o wymiarach 0,75x0,75 m, cel stały.

Odległość: 75 m.

Liczba nabojów: 5 szt.

Czas: nieograniczony

Postawa: leżąca z wykorzystaniem podpórki.

Rodzaj ognia: pojedynczy.

Ocena :

„bardzo dobrze” – uzyskać 40 punktów;

„dobrze” – uzyskać 35 punktów;

„dostatecznie” – uzyskać 30 punktów.

Warunki strzelania: dzień.

Wskazówki: na komendę kierownika strzelania „Naprzód” strzelający zajmuje stanowisko ogniowe na LOO, przyjmuje postawą strzelecką, wprowadza nabój do komory nabojowej, zabezpiecza broń i melduje gotowość do strzelania przez podniesienie wolnej ręki. Kierownik strzelania podaje następujące komendy: do rozpoczęcia strzelania „ Ognia” a po zakończeniu strzelania „Przerwij ogień”

7.4.2. Strzelanie szkolne Nr 2 - strzelanie w postawie leżącej

Cele: pancerzownica (figura bojowa nr 31), cel ukazuje się 5 razy na 30 sekund z przerwą co 10 sekund.

Odległość: 75 m.

Liczba nabojów: 15 szt.

Czas: ograniczony ukazywaniem się celów.

Postawa: leżąca z wykorzystaniem podpórki.

Rodzaj ognia: krótkie serie.

Ocena bardzo dobrze” – trafić cel 4 razy;

„dobrze” – trafić cel 3 razy;

„dostatecznie” – trafić cel 2 razy.

Warunki strzelania: dzień, noc, w masce.

Wskazówki: na komendę kierownika strzelania „Naprzód” strzelający zajmuje stanowisko ogniowe na LOO, przyjmuje postawą strzelecką i rozpoczyna strzelanie.

7.5. Strzelanie szkolne z pistoletu wojskowego

7.5.1. Strzelanie szkolne Nr 1 – strzelanie na celność i skupienie

Cel: popiersie (figura bojowa nr 23p) na tarczy o wymiarach 0,75x0,75 m, cel stały.

Odległość: 15 m.

Liczba nabojów: 5 szt.

Czas: nieograniczony.

Postawa: stojąca z wolnej ręki lub oburącz.

Rodzaj ognia: pojedynczy.

Ocena:

„bardzo dobrze” – uzyskać 40 punktów;

„dobrze” – uzyskać 35 punktów;

„dostatecznie” – uzyskać 30 punktów.

Warunki strzelania: dzień.

Wskazówki: na komendę kierownika strzelania „Naprzód” strzelający zajmuje stanowisko ogniowe na LOO, przyjmuje postawę strzelecką, wprowadza nabój do komory nabojowej, zabezpiecza broń i melduje gotowość do strzelania przez podniesienie wolnej ręki. Kierownik strzelania podaje następujące komendy: do rozpoczęcia strzelania „Do popiersia ognia”, a po zakończeniu strzelania „Przerwij ogień”.

7.5.2. Strzelanie szkolne Nr 2

Cele: 5 x biegnący (5 x figura bojowa nr 40) ukazuje się na 20 sekund – odległość między figurami do , dwie figury oznaczone do których nie wolno prowadzić ognia.

Odległość: 20-25m.

Liczba nabojów: 5 sztuk.

Czas: ograniczony czasem ukazywania się celów (cele ukazują się po komendzie „Naprzód”).

Postawa: stojąca z wolnej ręki lub oburącz.

Rodzaj ognia: pojedynczy.

Ocena: „bardzo dobrze” - trafić trzy cele;

„dobrze” - trafić dwa cele;

„dostatecznie” - trafić jeden cel.

Warunki strzelania: dzień, w masce.

Wskazówki: Na linii wyjściowej strzelający dołącza magazynek do pistoletu, wkłada broń do kabury. Na komendę „Naprzód” ćwiczący podbiega na LOO, wyjmuje broń, wprowadza nabój do komory nabojowej, po czym prowadzi ogień. Trafienie figury oznaczonej, do której nie wolno prowadzić ognia skutkuje uzyskaniem oceny niedostatecznej.

Rys. 7.5.2. Szkic strzelania szkolnego nr 2

7.6. Strzelanie szkolne z karabinu maszynowego

7.6.1. Strzelanie szkolne Nr 1 – strzelanie w postawie leżącej lub stojącej w okopie

Cel: karabin maszynowy (figura bojowa nr 27), cel ukazuje się 3 razy po 30 sekund z przerwami 10-cio sekundowymi.

Odległość: .

Liczba nabojów: 15 szt. / 30 szt.(km MG 3).

Czas: ograniczony czasem ukazywania się celu.

Postawa: leżąca z przygotowanego SO lub stojąca w okopie.

Rodzaj ognia: według decyzji strzelającego;

Ocena: „bardzo dobrze” – trafić cel trzy razy;

„dobrze” – trafić cel dwa razy;

„dostatecznie” – trafić cel.

Warunki strzelania: dzień, noc.

Wskazówki: na komendę kierownika strzelania „Naprzód” obsługa (strzelający) zajmuje stanowisko ogniowe na LOO, przyjmuje postawą strzelecką i przygotowuje się do strzelania. Po wykryciu celu strzelający samodzielnie prowadzi ogień.

7.6.2. Strzelanie szkolne Nr 2 – strzelanie w postawie leżącej lub stojącej w okopie

Cel: nr 1 – karabin maszynowy (figura bojowa nr 27), cel ukazuje się 2 razy po 30 sekund z przerwami 10-cio sekundowymi;

nr 2 – biegnący (figura bojowa nr 40a) poruszający się ruchem poprzecznym lub skośnym 3 x , cel rozpoczyna ruch po 10 sekundach od trafienia lub ukrycia się celu nr 1.

Odległość: do celu:

nr 1 – ;

nr 2 – 200 - .

Liczba nabojów: 30 szt./ 60 szt. (km MG 3).

Czas: ograniczony ukazywaniem się i ruchem celu.

Postawa: leżąca z przygotowanego SO lub stojąca w okopie.

Rodzaj ognia: według decyzji strzelającego.

Ocena: „bardzo dobrze” – trafić w dwa cele, w tym cel nr 1 dwa razy;

„dobrze” – trafić w dwa cele;

„dostatecznie” – trafić cel nr 1.

Warunki strzelania: dzień, noc, w maskach;

Wskazówki: na komendę kierownika strzelania „Naprzód” obsługa (strzelający) zajmuje stanowisko ogniowe na LOO, przyjmuje postawą strzelecką i przygotowuje się do strzelania. Po wykryciu celu strzelający samodzielnie prowadzi ogień.

Rys. 7.6.2. Szkic strzelania szkolnego nr 2

7. 7. Strzelanie z granatnika ppanc

7.7.1. Strzelanie szkolne Nr 1 – strzelanie w dowolnej postawie

Cel: czołg (figura bojowa nr 60), ukazuje się trzy razy po 40 sekund
z przerwą 25 sekund.

Odległość: 200-

Liczba nabojów: 3 szt. PG-7W.

Czas: ograniczony czasem ukazywania się celów (cel ukazuje się po upływie 60 sekund od podania komendy „Naprzód”).

Postawa: leżąca lub stojąca w okopie.

Rodzaj ognia: pojedynczy.

Ocena: „bardzo dobrze” - trafić cel dwa razy;

„dobrze” - trafić cel pierwszym granatem;

„dostatecznie” - trafić cel.

Warunki strzelania: dzień, noc.

Wskazówki: na komendę kierownika strzelania „Naprzód” strzelający (obsługa) zajmuje stanowisko ogniowe na LOO, przyjmuje postawę strzelecką i przygotowuje się do strzelania. Kierownik strzelania stawia zadanie „Obserwować w sektorze na prawo ... na lewo ... – wykryte cele niszczyć samodzielnie”. Strzelający (obsługa) po wykryciu celu prowadzi ogień.

Rys. 7.7.1. Szkic strzelania szkolnego nr 1

7.7.2. Strzelanie szkolne Nr 2 - strzelanie w postawie leżącej lub stojącej

Cel: czołg (figura bojowa nr 60a) porusza się ruchem skośnym
lub poprzecznym na odcinku 2 x 100 m.

Odległość: 200-400 m.

Liczba nabojów: 3 szt. PG-7W.

Czas: ograniczony czasem ruchu celu (cel ukazuje się po upływie 1minuty od podania komendy „Naprzód”).

Postawa: leżąca lub stojąca w okopie.

Rodzaj ognia: pojedynczy.

Ocena: „bardzo dobrze” - trafić cel dwa razy;

„dobrze” - trafić cel pierwszym granatem;

„dostatecznie” - trafić cel;

Warunki strzelania: dzień, noc.

Wskazówki: na komendę kierownika strzelania „Naprzód” strzelający (obsługa) zajmuje stanowisko ogniowe na LOO, przyjmuje postawę strzelecką i przygotowuje się do strzelania. Kierownik strzelania stawia zadanie „Obserwować w sektorze na prawo ... na lewo ... – wykryte cele niszczyć samodzielnie”. Strzelający (obsługa) po wykryciu celu ruchomego prowadzi ogień.

Rys. 7.7.2. Szkic strzelania szkolnego nr 2

7.8 Strzelanie szkolne z karabinu wyborowego

7.8.1. Strzelanie szkolne Nr 1 – na celność i skupienie

Strzelanie prowadzi się w celu sprawdzenia umiejętności celnego prowadzenia ognia i powtarzalności strzałów.

Cele: 3 tarcze 23p na ekranie 1x1,5 m lub na 3 ekranach 0,75x0,75 m.

Odległość: 300, 400, 500, 600 m (100m sprawdzenie przystrzelenia).

Liczba nabojów: 70 szt.

10 szt. - sprawdzenie przystrzelenia,

15 szt. na każdą odległość.

Amunicja 308 Win Match lub porównywalna o ulepszonym skupieniu.

Czas: 10 minut – sprawdzenie przystrzelenia broni – 100 m,

40 minut – 10 minut na każdą odległość.

Postawa: leżąca z podpórką, postawa Hawkinsa, leżąca z dwójnogiem.

Warunki: dzień, wiatr do 6m/s.

Oceny: ocenia się najlepsze skupienie z 3 grup na każdej odległości.

Wymagane skupienia:

300 m – 10 cm – 5 przestrzelin w polu „10, 9, 8”,

400 m – 15 cm – 5 przestrzelin w tarczy,

500 m – 20 cm – 5 przestrzelin w tarczy,

600 m – 25 cm – 5 przestrzelin w tarczy.

Ocena:

„bdb” – uzyskać wymagane skupienia a suma punktów z odległości 300 i 400 m ocenianych grup to 90 i więcej;

„db” – uzyskać wymagane skupienia a suma punktów z 300 i 400 m ocenianych grup to minimum 80;

„dst” – uzyskać wymagane skupienia.

Ćwiczenie prowadzi się w parach – strzelec – obserwator. Wyposażenie obserwatora – luneta obserwacyjna z przybliżeniem stałym min. 30 x lub zmiennym. Luneta obserwacyjna wyposażona w krzyż mil-dot lub inny krzyż wyskalowany w tysięcznych.

Przebieg ćwiczenia

Sprawdzenie przystrzelenia

Ćwiczenie rozpoczyna się od sprawdzenia przystrzelenia broni na 100 m. Strzelający oddaje 5 strzałów do tarczy na 100 m, sprawdza nastawy w razie potrzeby zeruje celownik, a następnie potwierdza 5 kolejnymi strzałami prawidłowość wprowadzonych poprawek.

Sprawdzenie przystrzeliwania broni wykonuje się na żądanie strzelca, do tarczy 23p. Do tarcz nie podchodzi się. Strzelec z obserwatorem muszą przy użyciu lunety celowniczej i obserwacyjnej sami dokonać pomiarów i wyzerować celownik.

Strzelanie szkolne

Para staje na LW. Na komendę kierownika strzelania „naprzód” zajmuje stanowisko na LOO i przygotowuje się do strzelania. Postawa leżąca z podpórką, leżąca z dwójnogiem lub postawa Hawkinsa. Na komendę „cel tarcza 23p odległość 300 m, czas 10 minut – piętnastoma – ognia” żołnierz odbezpiecza broń i prowadzi ogień do celu na 300 m – wykonuje 5 strzałów do każdej z tarcz. Po ustalonym czasie kierownik strzelania podaje komendę „cel tarcza 23p, odległość 400 m, czas 10 minut – piętnastoma – ognia”; strzelec zmienia nastawy na 400 m i prowadzi ogień. Analogicznie podaje komendy do celu na odległości: 500 i 600 m. Po wykonaniu strzelania broń należy przejrzeć i rozładować zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Po rozładowaniu broni kierownik strzelania podchodzi do tarcz i notuje wyniki.

Organizacja strzelania

Przed strzelaniem należy przygotować odpowiednią ilość ekranów i tarcz papierowych. Ekrany można przenosić, tzn. po zaliczeniu 300 m sprawdza się wyniki i przenosi na kolejną rubież. Dokładność ustawienia ekranów ±2m. Przedpole można przygotować dla kilku par jednocześnie. Aby uniknąć pomyłek należy numerować tarcze lub oznaczyć je kolorami.

7.8.2. Strzelanie szkolne Nr 2 – strzelanie na nieokreśloną odległość

Strzelanie szkolne organizuje się w celu sprawdzenia umiejętności pomiaru odległości oraz prowadzenia celnego ognia do celów nieruchomych od 150 do 800 m.

Cele: 8 tarcz sylwetkowe IPSC lub IDPA,

W strefie III – 601-800 m tarcze podwójne.

Odległość: Strefa I – 150-300 m – 2 tarcze,

Strefa II – 301-600 m – 4 tarcze,

Strefa III – 601-800 m – 2 podwójne tarcze.

Liczba nabojów: 40 szt. Amunicja 308 Win Match lub porównywalna o ulepszonym skupieniu.

Czas: 60 minut,

30 minut – pomiar odległości,

30 – strzelanie.

Postawa: leżąca z podpórką, postawa Hawkinsa, leżąca z dwójnogiem.

Warunki: dzień, wiatr do 6m/s.

Oceny: „bdb” – 36 i więcej trafień,

„db” – 32 do 35 trafień,

„dst” – 28 – 31 trafień.

Trafienia uznaje się:

strefa I – głowa (górna część tarczy);

strefa II sylwetka;

strefa III – trafienie podwójnej sylwetki.

Strzelanie polega na określeniu odległości do 8 celów w trzech strefach odległości, a następnie prowadzeniu ognia do tych celów – po 5 strzałów do każdej tarczy.

Ćwiczenie prowadzi się w parach – strzelec – obserwator. Wyposażenie obserwatora – luneta obserwacyjna z przybliżeniem stałym min. 30 x lub zmiennym. Luneta obserwacyjna wyposażona w krzyż mil-dot lub inny krzyż wyskalowany w tysięcznych.

Przebieg strzelania

Para staje na LW. Na komendę kierownika strzelania „naprzód” zajmuje stanowisko na LOO i przygotowuje się do strzelania. Postawa leżąca z podpórką, leżąca z dwójnogiem lub postawa Hawkinsa. Na komendę „określić odległość do celów, czas 30 minut – start” strzelec wraz obserwatorem mierzą odległość do celów przy użyciu lunety celowniczej i lunety obserwacyjnej oraz przygotowują szkic „range carte”. Po ustalonym czasie na komendę „do tarcz – ognia” strzelają do tarcz. Kolejność strzelania do tarcz dowolna. Po wykonaniu strzelania broń należy przejrzeć i rozładować zgodnie z obowiązującymi przepisami. Po zakończeniu strzelania, żołnierze zamieniają się rolami i zmieniają stanowisko.

Organizacja strzelania

Pole tarczowe należy przygotować wcześniej, tak żeby strzelający nie wiedzieli na jakiej odległości są cele. Cele umieszcza się na prowizorycznych stojakach lub mocuje do żerdzi i wkopuje. Można naraz ustawić kilka ścieżek dla kilku par. Po zmianie ról – strzelec – obserwator należy zmienić ścieżkę. Używać tarcz kartonowych.
W celu uniknięcia pomyłek cele żerdzie lub stojaki oznaczać kolorami przypisanymi do stanowiska lub numerami. Przed strzelaniem należy sprawdzić widoczność wszystkich celów.

SCHEMAT POLA TARCZOWEGO

LOO

Rys. 7.8.2. Szkic strzelania szkolnego nr 2

7.8.3. Strzelanie szkolne Nr 1 Tor – strzelanie na celność i skupienie

Ćwiczenie prowadzi się w celu sprawdzenie umiejętności celnego prowadzenia ognia i powtarzalności strzałów.

Cele: 2 tarcze 23p na ekranie 1x1,5 m lub na 2 ekranach 0,75x0,75 m.

Odległość: 400, 600, 800m (300m sprawdzenie przystrzelenia).

Liczba nabojów: 40 szt. – 10 szt. na każdą odległość, 10 szt. na sprawdzenie przystrzelenia;

Amunicja 12,7x99 o ulepszonym skupieniu.

Czas: 10 minut – sprawdzenie przystrzelenia broni – 300m.

30 minut – 10 minut na każdą odległość.

Postawa: leżąca z podpórką, leżąca z dwójnogiem.

Warunki: dzień, wiatr do 6m/s.

Oceny: ocenia się najlepsze skupienie z 2 grup na każdej odległości.

Wymagane skupienia:

400 m – 10 cm – 5 przestrzelin w polu „10, 9, 8”,

600 m – 20 cm – 5 przestrzelin w tarczy,

800 m – 30 cm – 5 przestrzelin w tarczy.

„bdb” – uzyskać wymagane skupienie i minimum 48 punktów na 400 m,

„db” – uzyskać wymagane skupienia i minimum 44 punkty,

„dst” – uzyskać wymagane skupienia.

Ćwiczenie prowadzi się w parach – strzelec – obserwator. Wyposażenie obserwatora – luneta obserwacyjna z przybliżeniem stałym min 30 x lub zmiennym. Luneta obserwacyjna wyposażona w krzyż mil-dot lub inny krzyż wyskalowany w tysięcznych.

Przebieg ćwiczenia

Sprawdzenie przystrzelenia

Ćwiczenie rozpoczyna się od sprawdzenia przystrzelenia broni na 300 m. Strzelający oddaje 5 strzałów do tarczy na 300 m, sprawdza nastawy w razie potrzeby zeruje celownik a następnie potwierdza 5 kolejnymi strzałami prawidłowość wprowadzonych poprawek.

Sprawdzenie przystrzeliwania broni wykonuje się na żądanie strzelca, do tarczy 23p. Do tarcz nie podchodzi się. Strzelec z obserwatorem muszą przy użyciu lunety celowniczej i obserwacyjnej sami dokonać pomiarów i wyzerować celownik.

Strzelanie szkolne

Para staje na LW. Na komendę kierownika strzelania „naprzód” zajmuje stanowisko na LOO i przygotowuje się do strzelania. Postawa leżąca z podpórką, leżąca z dwójnogiem. Na komendę „cel tarcza 23p odległość 400 m, czas 10 minut – dziesięcioma – ognia” żołnierz odbezpiecza broń i prowadzi ogień do celu na 400 m – wykonuje 5 strzałów do każdej z tarcz. Po ustalonym czasie kierownik strzelania podaje komendę „cel tarcza 23p, odległość 600 m, czas 10 minut – dziesięcioma – ognia”; strzelec zmienia nastawy na 600 m i prowadzi ogień. Po wykonaniu strzelania broń należy przejrzeć i rozładować zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Po rozładowaniu broni kierownik strzelania podchodzi do tarcz i notuje wyniki.

Organizacja strzelania

Przed strzelaniem należy przygotować odpowiednią ilość ekranów i tarcz papierowych. Ekrany można przenosić, tzn. po zaliczeniu 400 m sprawdza się wyniki i przenosi na kolejną rubież. Dokładność ustawienia ekranów ±2m. Przedpole można przygotować dla kilku par jednocześnie. Aby uniknąć pomyłek należy numerować tarcze lub oznaczyć je kolorami.

7.8.4. Strzelanie szkolne Nr 1 z karabinu wyborowego SWD - strzelanie na celność

Cel: 3 x obserwator (3 x figura bojowa nr 20), z których każdy ukazuje się raz na 20 sekund z przerwami 20-to sekundowymi.

Odległość: 200-.

Liczba nabojów: 6 szt.

Czas: ograniczony ukazywaniem się celów.

Postawa: dowolna ze zmianą SO.

Rodzaj ognia: pojedynczy.

Ocena: „bardzo dobrze” – trafić trzy cele;

„dobrze” – trafić dwa cele;

„dostatecznie” – trafić cel.

Warunki strzelania: dzień, noc, w maskach.

Wskazówki: na komendę kierownika strzelania „Naprzód” strzelający zajmuje stanowisko ogniowe na LOO, przyjmuje postawą strzelecką i przygotowuje się do strzelania. Po wykryciu celu strzelający samodzielnie prowadzi ogień. Po każdym trafieniu lub ukryciu się celu strzelający zmienia stanowisko ogniowe (w postawie dowolnej) i prowadzi ogień.

Rys. 7.8.4. Szkic strzelania szkolnego nr 1

7.9. Strzelanie z 40 mm granatnika MK-19

7.9.1. Strzelanie szkolne Nr 1 – strzelanie w postawie siedzącej

Cel:

Grupa piechoty: 4 x biegnący (4 x figura bojowa nr 40)

rozmieszczony w środku pola prostokąta o szerokości
i głębokości .6.
Odległość: 400-
Liczba naboi: 6 szt.
Czas: nieograniczony.
Postawa: siedząca.
Rodzaj ognia: pojedynczy.
Ocena:

„bardzo dobrze” – trafić w pole cztery razy,

„dobrze” – trafić w pole 3 razy,

„dostatecznie” – trafić w pole.
Warunki strzelań: dzień.

Wskazówki: na komendę kierownika strzelania „Naprzód” strzelający zajmuje stanowisko ogniowe na LOO, przyjmuje postawą strzelecką i przygotowuje się do strzelania. Na komendę kierownika strzelania „Cel - grupa piechoty, Zniszczyć” - strzelający (obsługa) prowadzi ogień do celu.

Rys. 7.9.1. Szkic strzelania szkolnego nr 1

7.9.2. Strzelanie szkolne Nr 2 – strzelanie w postawie siedzącej

Cel: Moździerz z obsługą (figura bojowa nr 34) 7

Odległość: 600 m.

Liczba naboi: 6 szt.

Czas: nieograniczony.

Postawa: siedząca.

Rodzaj ognia: wg decyzji strzelającego.

Ocena: „bardzo dobrze” – trafić cel trzy razy,

„dobrze” – trafić cel dwa razy,

„dostatecznie” – trafić cel raz.

Warunki strzelań: dzień, noc.

Wskazówki: na komendę kierownika strzelania „Naprzód” strzelający zajmuje stanowisko ogniowe na LOO, przyjmuje postawą strzelecką i przygotowuje się do strzelania. Na komendę kierownika strzelania „Cel – moździerz z obsługą, Zniszczyć” - strzelający (obsługa) prowadzi ogień do celu.

7.10. moździerza LM – 60 D

7.10.1. Strzelania szkolne Nr 1 - rażenie celu nieruchomego ogniem półpośrednim z przygotowanego stanowiska ogniowego

Zadanie:

Obsługa moździerza znajduje się na SO w gotowości do realizacji zadań ogniowych.

Cel: piechota (3 figury bojowe nr 30, 40 lub 40a) lub karabin maszynowy
(figura bojowa nr 27) lub granatnik ciężki (figura bojowa nr 36) lub
pancerzownica (figura bojowa nr 31).

Określenie nastaw do strzelania: niepełne dane o warunkach strzelania, określenie odległości do celu na oko.

Wstrzeliwanie: według znaku uchyleń.

Warunki wykonania zadania ogniowego:

Zasady oceny wykonania zadania ogniowego:

Zadanie Czas Dokładność ognia skutecznego
W donośności (m)
bdb db
1

Uwagi:

  1. ocena ogólna za wykonanie zadania – na podstawie średniej za czas
    i dokładność ognia skutecznego;

  2. ocena za dokładność ognia skutecznego jest średnią za donośność i kierunek;

  3. czasy lotów pocisków należy odjąć od ogólnego czasu wykonania zadania;

  4. na każdą serię ognia skutecznego odjąć 30 sekund od ogólnego czasu
    wykonania zadania ogniowego;

  5. czas wykonywania zadania mierzy się od momentu zameldowania przez celowniczego „Cel widzę”;

  6. czas mierzy się do momentu zameldowania przez celowniczego „Cel obezwładniony” lub „Cel zniszczony”.

ROZDZIAŁ 8.
STRZELANIA BOJOWE

  1. Strzelanie bojowe stanowią najwyższy stopień sprawdzenia umiejętności funkcyjnych w zakresie samodzielnego prowadzenia ognia w różnych warunkach z zasadniczych rodzajów uzbrojenia.

  2. Warunki strzelań bojowych określono w tym rozdziale i nie dopuszcza się żadnych odstępstw.

  3. Strzelanie bojowe prowadzi się na:

  1. strzelnicach poligonowych i pasach taktycznych;

  2. strzelnicach garnizonowych z broni strzeleckiej – w przypadku spełnienia warunków strzelania i zachowania warunków bezpieczeństwa;

  3. ośrodkach szkolenia poligonowego przystosowanych do prowadzenia ognia do celów naziemnych.

  1. Zasady prowadzenia strzelań bojowych:

  1. realizację strzelań bojowych poprzedzić realizacją ćwiczeń przygotowawczych:

  2. zabrania się pokazywania pola tarczowego przed rozpoczęciem strzelania;

  3. w przypadku wyposażenia karabinka w celownik holograficzny, strzelania realizowane są z jego wykorzystaniem;

  4. każda oś strzelania winna posiadać co najmniej 2 warianty ustawienia pola tarczowego;

  5. dopuszcza się przed każdym strzelaniem bojowym przystrzelanie broni, której dane strzelanie dotyczy (wykorzystując tarczę kontrolną dla danej broni).

8.1. Strzelania bojowe z karabinku

8.1.1. Strzelanie bojowe Nr B1 – strzelanie różnymi sposobami

Cele: nr 1 – karabin maszynowy (figura bojowa 27) ukazuje się na
25 sekund,

nr 2 – popiersie (figura bojowa nr 23), cel ukazuje się
na 35 sekund równocześnie z celem nr 1,

nr 3 – klęczący (figura bojowa nr 30) ukazuje się na
20  sekund, cel ukazuje się po 20 sekundach od trafienia lub ukrycia się celu nr 2,

nr 4 – biegnący (figura bojowa nr 40) ukazuje się na 20 sekund po 10 sekundach od trafienia lub ukrycia się celu nr 3.

Odległość: do celu:

nr 1 – ;

nr 2 – 100 m;

nr 3 – 150 m;

nr 4 – 200 m.

Liczba nabojów: 24 szt.

Czas: ograniczony ukazywaniem się.

Postawa: do celu:

nr 1 i 2 – leżąca z wykorzystaniem podpórki;

nr 3 i 4 – klęcząca za ukryciem (po zmianie SO).

Rodzaj ognia: według decyzji strzelającego.

Ocena: „bardzo dobrze” – trafić cztery cele;

„dobrze” – trafić trzy cele, w tym cel nr 1;

„dostatecznie” – trafić dwa cele.

Warunki strzelania: dzień, noc, w maskach.

Wskazówki: na komendę kierownika strzelania „Naprzód” strzelający zajmuje przygotowane stanowisko ogniowe na LOO, przyjmuje postawę strzelecką i przygotowuje się do strzelania. Strzelający po wykryciu celu samodzielnie prowadzi ogień do celu nr 1 i 2. Po trafieniu lub ukryciu się celu nr 2 strzelający samodzielnie zmienia stanowisko ogniowe i po wykryciu kolejnego celu prowadzi ogień do celu nr 3 a następnie do celu nr 4.

Rys. 8.1.1. Szkic strzelania bojowego nr 1

8.1.2. Strzelanie bojowe Nr B2 – strzelanie różnymi sposobami

Cele: nr 1 – karabin maszynowy (figura bojowa 27) ukazuje się na 20 sekund;

nr 2 – pancerzownica (figura bojowa nr 31) ukazująca się na 20 sekund, cel ukazuje się po 20 sekundach od trafienia lub ukrycia się celu nr 1;

nr 3 – popiersie (figura bojowa nr 23), cel ukazuje się na 30 sekund równocześnie z celem nr 2;

nr 4 – klęczący (figura bojowa nr 30) ukazuje się na 15  sekund, cel ukazuje się po 20 sekundach od trafienia lub ukrycia się celu nr 3;

nr 5 – biegnący (figura bojowa nr 40) ukazuje się na 20 sekund po 30 sekundach od trafienia lub ukrycia się celu nr 3.

Odległość: do celu:

nr 1 – 200-300 m;

nr 2 – 150 m;

nr 3 – 100 m;

nr 4 – 200 m;

nr 5 – 200-300 m.

Liczba nabojów: 34 szt.

Czas: ograniczony ukazywaniem się.

Postawa: do celu:

nr 1 – leżąca z wykorzystaniem podpórki;

nr 2 i 3 – leżąca z wolnej reki (po zmianie SO);

nr 4 i 5 – klęcząca za ukryciem (po zmianie SO).

Rodzaj ognia: według decyzji strzelającego.

Ocena: „bardzo dobrze” – trafić pięć celów;

„dobrze” – trafić cztery cele, w tym cel nr 1;

„dostatecznie” – trafić trzy cele.

Warunki strzelania: dzień, noc, w maskach.

Wskazówki: na komendę kierownika strzelania „Naprzód” strzelający zajmuje przygotowane stanowisko ogniowe na LOO, przyjmuje postawę strzelecką i przygotowuje się do strzelania. Strzelający po wykryciu celu samodzielnie prowadzi ogień do celu nr 1. Po trafieniu lub ukryciu się celu nr 1 strzelający samodzielnie zmienia stanowisko ogniowe i prowadzi ogień do kolejnego celu nr 2 i 3. Po trafieniu lub ukryciu się trzeciego celu strzelający zmienia stanowisko ogniowe, po wykryciu celu nr 4 prowadzi ogień, a następnie do celu nr 5.

Rys. 8.1.2. Szkic strzelania bojowego nr 2

8.1.3. Strzelanie bojowe Nr B3 – strzelanie różnymi sposobami

Cele: nr 1 – karabin maszynowy (figura bojowa nr 27) ukazująca się na 20 s.;

nr 2 – pancerzownica (figura bojowa nr 31) ukazuje się na 30 sekund równocześnie z celem nr 1;

nr 3 – popiersie (figura bojowa nr 23), cel ukazuje się na 20 sekund, cel ukazuje się po 20 sekundach od trafienia lub ukrycia się celu nr 2;

nr 4 – klęczący (figura bojowa nr 30) ukazuje się na 30  sekund, cel ukazuje się po 10 sekundach od trafienia lub ukrycia się celu nr 2;

nr 5 – biegnący (figura bojowa nr 40) ukazuje się na 20 sekund po 30 sekundach od trafienia lub ukrycia się celu nr 4;

nr 6 – biegnący (figura bojowa nr 40a) poruszający się ruchem skośnym lub poprzecznym na odcinku 2 x , cel rozpoczyna ruch po 40 sekundach od trafienia lub ukrycia się celu nr 4.

Odległość: do celu:

nr 1 – ;

nr 2 – 200-;

nr 3 – 250 m;

nr 4 – 300 m;

nr 5 – 300-400 m;

nr 6 – 200-300 m.

Liczba nabojów: 44 szt.

Czas: ograniczony ukazywaniem się i ruchu celów.

Postawa: do celu:

nr 1 i 2 – leżąca z wykorzystaniem podpórki;

nr 2 i 4 – leżąca z wolnej ręki (po zmianie SO);

nr 5 i 6 – klęcząca za ukryciem (po zmianie SO).

Rodzaj ognia: według decyzji strzelającego.

Ocena:

„bardzo dobrze” – trafić sześć celów;

„dobrze” – trafić pięć celów, w tym cel nr 6;

„dostatecznie” – trafić cztery cele.

Warunki strzelania: dzień, noc, w maskach.

Wskazówki: na komendę kierownika strzelania „Naprzód” strzelający zajmuje przygotowane stanowisko ogniowe na LOO, przyjmuje postawę strzelecką i przygotowuje się do strzelania. Strzelający po wykryciu celu samodzielnie prowadzi ogień. Po trafieniu lub ukryciu się celu nr 2 strzelający samodzielnie zmienia stanowisko ogniowe i prowadzi ogień do kolejnego celu. Po trafieniu lub ukryciu się czwartego celu strzelający zmienia stanowisko ogniowe. po wykryciu celu ukazującego się i ruchomego prowadzi ogień.

Rys. 8.1.3. Szkic strzelania bojowego nr 3

8.2. Strzelanie bojowe Mini Beryl

8.2.1. Strzelanie bojowe Nr B1 - strzelanie w różnych postawach

Cele: nr 1 – pancerzownica (figura bojowa nr 31) ukazuje się na 15 sekund;

nr 2 – popiersie z granatem (figura bojowa nr 23g) ukazuje się na

20 sekund. Cel ukazuje się równocześnie z celem nr 1;

nr 3 – klęczący (figura bojowa nr 30) ukazuje się dwa razy (pierwszy raz
na 15 sekund, drugi raz na 10 sekund);

nr 4 – biegnący (figura bojowa nr 40) ukazuje się dwa razy (pierwszy
raz na 15 sekund, drugi raz na 10 sekund).

Cele ukazują się po 7 – 10 sekundach od trafienia lub ukrycia się celu poprzedniego. O kolejności ukazywania się celów przewidzianych do zwalczania w określonej postawie strzeleckiej decyduje kierownik strzelania. Figury bojowe nr 30 i 40 mogą być ustawione na różnych odległościach od LOO.

Odległość: do celu:

nr 1 – ;

nr 2 – ;

nr 3 – 75-;

nr 4 – od 100 do .

Liczba nabojów: 24 szt.

Czas: ograniczony ukazywaniem się celów.

Postawa: do celu:

nr 1 i 2 – leżąca z wykorzystaniem podpórki;

nr 3 – klęcząca za ukryciem;

nr 4 – według decyzji strzelającego.

Rodzaj ognia: według decyzji strzelającego.

Ocena: „bardzo dobrze” – trafić wszystkie cele, w tym cel nr 3 dwukrotnie;

„dobrze” – trafić wszystkie cele;

„dostatecznie” – trafić trzy cele.

Warunki strzelania: dzień, noc, w maskach.

Wskazówki: na komendę kierownika strzelania „Naprzód”, strzelający zajmuje stanowisko ogniowe na LOO, przyjmuje postawę strzelecką i przygotowuje się do strzelania. Po wykryciu celu strzelający prowadzi ogień i samodzielnie zmienia stanowisko ogniowe.

Rys. 8.2.1. Szkic strzelania bojowego nr 1

8.3. Strzelanie bojowe z pistoletu maszynowego

8.3.1. Strzelanie bojowe Nr B1

Cel: nr 1 – popiersie z granatem (figura bojowa nr 23g) ukazuje się 2 razy w dwóch
różnych miejscach, cel podnosi się na 30 sek. (czas liczony od komendy
„NAPRZÓD”), drugi raz podnosi się na 15 s, po trafieniu lub ukryciu się celu nr 1 podczas pierwszego ukazania;

nr 2 – klęczący (figura bojowa nr 30), ukazująca się na 20 s po 10 s od trafienia lub ukrycia się celu nr 1.

Odległość: do celu:

nr 1 – 75 m,

nr 2 – 100 m.

Liczba nabojów: 12 szt.

Czas: ograniczony ukazywaniem się celów.

Postawa: leżąca bez podpórki.

Rodzaj ognia: wg decyzji strzelającego.

Ocena: „bardzo dobrze” – trafić wszystkie cele, w tym cel nr 1 dwa razy;

„dobrze” – trafić dwa cele;

„dostatecznie” – trafić cele nr 1.

Warunki strzelania: dzień, noc, w maskach.

Wskazówki: Na komendę kierownika strzelania „Naprzód” strzelający zajmuje stanowisko ogniowe na LOO, przyjmuje postawę strzelecką, przygotowuje się do strzelania i rozpoczyna strzelanie.

8.4. Strzelanie bojowe z pistoletu wojskowego

8.4.1. Strzelanie bojowe Nr B1 - z pistoletu wojskowego do celów ukazujących się

Cele: nr 1 biegnący (figura bojowa nr 40), cel stały,

nr 2 klęczący (figura bojowa nr 30), ukazuje się na 10 sekund, po 20 sekundach od komendy naprzód,

nr 3 biegnący (figura bojowa nr 40), ukazuje się na 10 sekund po 5 sekundach od trafienia lub ukrycia się nr 2.

Odległość do celu: nr 1 -

nr 2 –

nr 3 –

Liczba nabojów do celu:

nr 1 – 3 szt. (w pierwszym magazynku),

nr 2 i 3 – 6 szt. (w drugim magazynku).

Czas: ograniczony czasem ukazywania się celów.

Postawa do celu:

nr 1 - stojąca z wolnej ręki lub oburącz,

nr 2 – stojąca z wolnej ręki lub oburącz po dobiegu,

nr 3 – klęcząca po dobiegu.

Rodzaj ognia do celu:

nr 1 – pojedynczy (trzy strzały),

nr 2 i 3 – pojedynczy.

Ocena: „bardzo dobrze” – trafić wszystkie cele w cel nr 1 trzykrotnie;

„dobrze” – trafić wszystkie cele;

„dostatecznie” – trafić dwa cele.

Warunki strzelania: dzień.

Wskazówki: Po zajęciu miejsca na LW strzelający dołącza magazynek do broni, na komendę kierownika strzelania „Naprzód” strzelający zajmuje stanowisko ogniowe w postawie stojąc na LOO, wprowadza nabój do komory nabojowej i prowadzi ogień do celu nr 1, następnie po ostrzelaniu celu nr 1 trzema nabojami wymienia magazynek, zwalnia zamek oraz zabezpiecza broń i przemieszcza się na wysokość celu nr 1, odbezpiecza broń i prowadzi ogień do celu nr 2. Następnie zabezpiecza broń i przemieszcza się w kierunku następnego celu, a po jego ukazaniu przyjmuje postawę klęczącą i prowadzi ogień.

Rys. 8.4.1. Szkic strzelania bojowego nr 1.

8.5. Strzelanie bojowe z karabinu maszynowego

8.5.1. Strzelanie bojowe Nr B1 – strzelanie różnymi sposobami

Cele: nr 1 – karabin maszynowy (figura bojowa nr 27) ukazuje się na 25 sekund;

nr 2 – popiersie (figura bojowa nr 23), cel ukazuje się na 30 sekund,

równocześnie z celem nr 1;

nr 3 – granatnik ciężki (figura bojowa nr 36) ukazuje się na 15 sekund po 10 sekundach od trafienia lub ukrycia celu nr 2;

nr 4 – ppk z obsługą (figura bojowa nr 35) ukazuje się na 15 sekund po trafieniu lub ukryciu celu nr 3.

Odległość: do celu:

nr 1 – 200-;

nr 2 – 200 m;

nr 3 – 200-300 m;

nr 4 – 300 m.

Liczba nabojów: 30 szt./ 70 szt. (km MG 3).

Czas: ograniczony czasem ukazywania się celów.

Postawa: do celu:

nr 1 i 2 – stojąca w okopie;

nr 3 i 4 – leżąca.

Rodzaj ognia: wg decyzji strzelającego.

Ocena:

„bardzo dobrze” – trafić cztery cele;

„dobrze” – trafić trzy cele w tym cel nr 1;

„dostatecznie” – trafić dwa cele;

Warunki strzelania: dzień, noc, w maskach.

Wskazówki: na komendę kierownika strzelania „Naprzód” strzelający zajmuje stanowisko ogniowe na LOO, przyjmuje postawą strzelecką i przygotowuje się do strzelania. Po wykryciu celu strzelający samodzielnie prowadzi ogień, po trafieniu lub ukryciu się celu nr 2 strzelający zmienia stanowisko ogniowe i po wykryciu celu prowadzi ogień.

Rys. 8.5.1. Szkic strzelania bojowego nr 1

8.5.2. Strzelanie bojowe Nr B2 – strzelanie w różnych postawach

Cele: nr 1 – karabin maszynowy (figura bojowa nr 27) ukazuje się na 25 s.;

nr 2 – popiersie (figura bojowa nr 23), cel ukazuje się na 35 sekund równocześnie z celem nr 1;

nr 3 – granatnik ciężki (figura bojowa nr 36) ukazuje się na 15 sekund; po 10 sekundach od trafienia lub ukrycia celu nr 2;

nr 4 – ppk z obsługą (figura bojowa nr 35) ukazuje się na 15 sekund
po 10 sekundach od trafienia lub ukrycia celu nr 3;

nr 5 – moździerz z obsługą (figura bojowa nr 34) ukazuje się na 25 sekund równocześnie z celem nr 4.

Odległość: do celu:

nr 1 – 200-300 m;

nr 2 – 200 m;

nr 3 – 300 m;

nr 4 – 200-300 m;

nr 5 – 300 m.

Liczba nabojów: 60 szt./ 80 szt. (km MG 3).

Czas: ograniczony ukazywania się celów.

Postawa: do celu:

nr 1, 2 i 3 – stojąca w okopie;

nr 4 i 5 – leżąca.

Rodzaj ognia: wg decyzji strzelającego.

Ocena:

„bardzo dobrze” – trafić pięć celów;

„dobrze” – trafić cztery cele, w tym cel nr 1;

„dostatecznie” – trafić trzy cele.

Warunki strzelania: dzień, noc, w maskach.

Wskazówki: na komendę kierownika strzelania „Naprzód” strzelający biegiem zajmuje stanowisko ogniowe na LOO, przyjmuje postawą strzelecką i przygotowuje się do strzelania. Po wykryciu celu strzelający samodzielnie prowadzi ogień, po trafieniu lub ukryciu się celu nr 3 strzelający zmienia samodzielnie SO i prowadzi ogień do celów nr 4 i 5.

Rys. 8.5.2. Szkic strzelania bojowego nr 2

8.5.3. Strzelanie bojowe Nr B3 – strzelanie różnymi sposobami

Cele: nr 1 – karabin maszynowy (figura bojowa 27) ukazuje się na 20 sekund;

nr 2 – popiersie (figura bojowa nr 23), cel ukazuje się na 30 sekund równocześnie z celem nr 1;

nr 3 – granatnik ciężki (figura bojowa nr 36) ukazuje się na 15 sekund; po 10 sekundach od trafienia lub ukrycia celu nr 2;

nr 4 – ppk z obsługą (figura bojowa nr 35) ukazuje się na 15 sekund po 10 sekundach od trafienia lub ukrycia celu nr 3;

nr 5 – biegnący (figura bojowa nr ) poruszający się ruchem poprzecznym lub skośnym na odcinku 2 x cel ukazuje się bezpośrednio po trafieniu lub ukryciu celu nr 4.

Odległość: do celu:

nr 1 – 300 m;

nr 2 – 300 m;

nr 3 – 300-400 m;

nr 4 – 400-500 m;

nr 5 – 400-500 m.

Liczba nabojów: 60/80 szt. (km MG 3).

Czas: ograniczony ukazywaniem się i ruchem celów.

Postawa: do celu:

nr 1, 2 i 3 – leżąca z przygotowanego SO lub w okopie;

nr 4 i 5 – dowolna po zmianie SO.

Rodzaj ognia: według decyzji strzelającego.

Ocena:

„bardzo dobrze” – trafić pięć celów;

„dobrze” – trafić cztery cele, w tym cel nr 5;

„dostatecznie” – trafić trzy cele.

Warunki strzelania: dzień, noc, w maskach.

Wskazówki: na komendę kierownika strzelania „Naprzód” strzelający biegiem zajmuje stanowisko ogniowe na LOO, przyjmuje postawą strzelecką i przygotowuje się do strzelania. Po wykryciu celu strzelający samodzielnie prowadzi ogień, po trafieniu lub ukryciu się celu nr 3 strzelający zmienia samodzielnie SO i prowadzi ogień do celów nr 4 i 5.

Rys. 8.5.3. Szkic strzelania bojowego nr 3

8.6. Strzelanie bojowe z granatnika przeciwpancernego

8.6.1. Strzelanie bojowe Nr B1 - strzelanie w różnych postawach

Cele: nr 1 – Transporter opancerzony rozpoznawczy (figura bojowa
nr 49), ukazuje się raz na 35 sekund;

nr 2 – Transporter opancerzony (figura bojowa nr 50a), porusza się ruchem skośnym lub poprzecznym na odcinku , cel rozpoczyna ruch po 40 sekundach od trafienia lub ukrycia się celu nr 1.

Odległość: do celu:

nr 1 – 250-350 m;

nr 2 – 200-400 m.

Liczba nabojów: cel nr 1 i 2-4 szt. PG-7W.

Czas: ograniczony czasem ukazywania się i ruchem celu
(cel nr 1 ukazuje się po upływie 60 sekund od podania komendy „Naprzód”).

Postawa: do celu:

nr 1 – dowolna;

nr 2 – dowolna (po zmianie SO).

Rodzaj ognia: cel nr 1 i 2 pojedynczy.

Ocena:

„bardzo dobrze” – trafić dwa cele;

„dobrze” – trafić cel nr 2;

„dostatecznie” – trafić cel nr 1.

Warunki strzelania: dzień, noc.

Wskazówki: na komendę „Naprzód” Obsługa zajmuje stanowisko ogniowe na LOO, przyjmuje postawę strzelecką i przygotowuje się do strzelania. Obsługa po wykryciu celów prowadzi ogień. Po trafieniu lub ukryciu się celu nr 1 i 3, obsługa zmienia stanowisko i po wykryciu celów prowadzi ogień.

Rys. 8.6.1. Szkic strzelania bojowego nr 1

8.7. Strzelanie bojowe z karabinu wyborowego

8.7.1. Strzelanie bojowe Nr B1– wyjście z walki

Celem strzelania jest sprawdzenie umiejętności prowadzenia celnego ognia z różnych postaw po wysiłku fizycznym oraz pod presją czasu.

Cele: tarcza 23p, 2 tarcze sylwetkowe IPSC lub IDPA.

Odległość: 150, 200, 250 – tarcza 23p.

Tarcza sylwetkowa nr 1 – 370 – 450 m.

Tarcza sylwetkowa nr 2 – 501 – 600 m.

Liczba nabojów: 25 szt.

Amunicja 308 Win Match lub porównywalna o ulepszonym skupieniu.

Czas: 35 minut.

Postawa: stojąca z oparciem o obserwatora,

klęcząca z oparciem o obserwatora,

siedząca z oparciem o obserwatora,

leżąca z dwójnogiem, lub podpórką.

Warunki: dzień, wiatr do 6 m/s.

Oceny: wykonał gdy: na 25 strzałów 18 jest w celu. W tarczach 23p liczą się tylko trafienia w strefę punktowaną

Strzelanie prowadzi się w parach – strzelec – obserwator. Wyposażenie obserwatora – luneta obserwacyjna z przybliżeniem stałym min. 30 x lub zmiennym. Luneta obserwacyjna wyposażona w krzyż mil-dot lub inny krzyż wyskalowany w tysięcznych.

Wskazówki

Para zalega na przedpolu we wcześniej wskazanym miejscu na rubieży I.

Wyposażenie pary: Karabin wyborowy, luneta obserwacyjna na trójnogu, 5 magazynków w każdym po 5 sztuk nabojów. Ubiór maskałata. Czynności osób funkcyjnych określono w tabeli.

Lp. Miejsce Komendy kierownika strzelania Czynności strzelających Czas Ilość amunicji Czynności rozjemcy ogniowego
1 Rubież I

„Strzelec wyborowy wykryty. Przygotuj się – postawa strzelecka stojąca, czas 30 sekund”.

Wstają. Przyjmują postawę stojącą. Strzelec opiera broń o obserwatora. Obserwator obserwuje przedpole.

 30 sek. -

Sprawdza czynności
2 Rubież I

„Cel tarcza 23p. Odległość 150 m, czas 3 minuty, pięcioma ognia.

Podłącza magazynek. Ładuje broń, wprowadza nastawy podane przez obserwatora. Oddaje 5 strzałów. Obserwator koryguje ogień.

 3 min. 5 szt.

Sprawdza czynności.
3 Rubież I

Przerwij ogień. Rozładuj broń.

Odłącza magazynek. Przesuwa zamek w tylne położenie.

 ok. 1 min -

Sprawdza rozładowanie broni. Melduje do KS rozładowanie i przejrzenie broni.
4 Rubież I

Na kolejną rubież- czołganiem przez pełzanie naprzód.

Zalegają i czołgają się w kierunku swojego rozjemcy.

 3 min. -

Idzie na kolejną rubież. Mierzy czas. Jeśli para nie zmieściła się we wskazanym czasie, automatycznie strzelanie uznaje się za niewykonane.
5 Rubież II

Przygotuj się. Postawa klęcząca, czas 30 sek.

Przyjmują postawę klęczącą. Strzelec opiera broń o obserwatora. Obserwator obserwuje przedpole.

 30 sek. -

Sprawdza czynności.
6 Rubież II

Cel tarcza 23p. Odległość 200 m, czas 3 minuty, pięcioma ognia.

Podłącza magazynek. Ładuje broń, wprowadza nastawy podane przez obserwatora. Oddaje 5 strzałów. Obserwator koryguje ogień.

 3 min. 5 szt.

Sprawdza czynności
7 Rubież II

Przerwij ogień. Rozładuj broń

Odłącza magazynek. Przesuwa zamek w tylne położenie

 ok. 1 min -

Sprawdza rozładowanie broni. Melduje do KS rozładowanie i przejrzenie broni.
8 Rubież II

Na kolejną rubież- na czworaka naprzód.

Zalegają i przemieszczają się na czworaka się w kierunku swojego rozjemcy.

 2 min. 30 sek. -

Idzie na kolejną rubież. Mierzy czas. Jeśli para nie zmieściła się we wskazanym czasie, automatycznie strzelanie uznaje się za niewykonane.
9 Rubież III

Przygotuj się. Postawa siedząca, czas 30 sek.

Przyjmują postawę siedzącą. Strzelec opiera broń o obserwatora. Obserwator obserwuje przedpole.

 30 sek. - Sprawdza czynności.
10 Rubież III

Cel tarcza 23p. Odległość 250 m, czas 3 min., pięcioma ognia.

Podłącza magazynek. Ładuje broń, wprowadza nastawy podane przez obserwatora. Oddaje 5 strzałów. Obserwator koryguje ogień.

 3 min. 5 szt.

Sprawdza czynności
11 Rubież III

Przerwij ogień. Rozładuj broń.

Odłącza magazynek. Przesuwa zamek w tylne położenie.

 ok. 1 min -

Sprawdza rozładowanie broni. Melduje do KS rozładowanie i przejrzenie broni.
12 Rubież III

Na kolejną rubież- skokami naprzód.

Przemieszczają się skokami na kolejną rubież.

 2 min. -

Idzie na kolejną rubież. Mierzy czas. Jeśli para nie zmieściła się we wskazanym czasie, automatycznie strzelanie uznaje się za niewykonane.
13 Rubież IV

Przygotuj się. Postawa leżąca, czas 30 sek.

Zalegają, przyjmują postawę leżącą. Obserwator rozkłada trójnóg do lunety.

 30 sek. -

Sprawdza czynności.
14 Rubież IV

Cel, sylwetka lewa, odległość nieznana, czas 5 min., pięcioma ognia.

Wyszukuje cel z obserwatorem, oblicza odległość, wprowadza nastawy. Podłącza magazynek, ładuje broń i oddaje 5 strzałów do celu. Obserwator koryguje ogień.

 5 min. 5 szt.

Sprawdza czynności.
15 Rubież IV

Przerwij ogień. Rozładuj broń

Odłącza magazynek. Przesuwa zamek w tylne położenie.

 ok. 1 min -

Sprawdza rozładowanie broni. Melduje do KS rozładowanie i przejrzenie broni.
16 Rubież IV

Na kolejną rubież, biegiem marsz.

Przemieszczają się biegiem.

 1 min. -

Biegnie na kolejną rubież. Mierzy czas. Jeśli para nie zmieściła się we wskazanym czasie, automatycznie strzelanie uznaje się za niewykonane.
17 Rubież V

Przygotuj się. Postawa leżąca, czas 30 sek.

Zalegają, przyjmują postawę leżącą. Obserwator rozkłada trójnóg do lunety.

 30 sek. -

Sprawdza czynności.
18

Cel, sylwetka prawa, odległość nieznana, czas 5 minut, pięcioma ognia

Wyszukuje cel z obserwatorem, oblicza odległość, wprowadza nastawy. Podłącza magazynek, ładuje broń i oddaje 5 strzałów do celu. Obserwator koryguje ogień

 5 min. 5 szt.

Sprawdza czynności.
19

Przerwij ogień. Rozładuj broń.

Odłącza magazynek. Przesuwa zamek w tylne położenie. Wyciąga wszystkie magazynki i pokazuje RO. Niezużytą amunicję oddaje.

 ok. 1 min -

Sprawdza rozładowanie broni. Zabiera niezużytą amunicję do KPA. Melduje do KS rozładowanie i przejrzenie broni.
RAZEM ok. 35 minut 25 szt.

Dodatkowe przepisy bezpieczeństwa

Strzelanie można prowadzić z kilkoma parami naraz. Na jedną parę ćwiczącą wyznacza się jednego rozjemcę ogniowego. Głównym zadaniem rozjemcy to czuwanie nad przestrzeganiem przepisów bezpieczeństwa, rozładowania broni, załadowania broni. Jeśli ćwiczy jedna para kierownik strzelania jest jednocześnie rozjemcą, przy dwóch parach wyznacza się jednego rozjemcę ogniowego dla pierwszej pary, kierownik strzelania jest rozjemcą ogniowym dla drugiego zespołu. Dla 3 i więcej par wyznacza się dla każdej rozjemcę ogniowego.

Przed strzelaniem należy dokładnie poinstruować rozjemcę ogniowego o przebiegu ćwiczenia oraz ustalić jednoznaczne sygnały. Nie zaleca się wyznaczania rozjemcy ogniowego, którzy wcześniej nie brali udziału w ćwiczeniach przygotowawczych do strzelania. Należy zapewnić łączność radiową między kierownikiem strzelania
a rozjemcą ogniowym.

Zabrania się ładować broni, gdy którakolwiek z par znajduje się przed wskazaną rubieżą.

Wskazówki dotyczące przygotowania strzelania

Przedpole należy przygotować wcześniej, tak żeby strzelający nie znali odległości do celów sylwetkowych. Rubieże należy oznaczyć taśmą lub słupkami koloru czerwonego z dokładnością ±2m. Po zmianie ról – strzelec – obserwator należy zmienić ścieżkę. Przed rozpoczęciem strzelania sprawdzić z każdej rubieży widoczność celów. Cele sylwetkowe na stojaku lub przymocowane do wkopanej żerdzi. Cele lewy
i prawy oznaczyć literami L i P a słupki pomalować – dla każdej ścieżki przypisuje się inny kolor.

8.7.2. Strzelanie bojowe Nr B1 z TOR – wyjście z walki

Strzelanie do celów na szybko zmieniających się odległościach. Celem strzelania jest sprawdzenie umiejętności wykonania pomiarów odległości przy użyciu optyki oraz szybkiej zmiany nastaw i celnego prowadzenia ognia do 1200 m.

Cel: 400 – 500 – FB nr 30 – klęczący

501 – 600 – FB nr 30 – klęczący

601 – 700 – FB nr 36 – granatnik ciężki

701 – 800 – FB nr 36 – granatnik ciężki

801 – 900 – FB nr 36 – granatnik ciężki

901 – 1000 m – FB 46 – działo ppanc.

1001 – 1100 m – FB 46 – działo ppanc.

1101 – 1200 m – FB 46 – działo ppanc.

Ilość nabojów: 24 szt. – amunicja o 12,7 x 99 o ulepszonym skupieniu.

Odległość: 400 m – 1200 m.

Czas: 20 minut na określenie odległości i przygotowanie szkicu;

16 minut na strzelanie – 2 minuty na każdy cel.

Oceny: wykonał – cele trafione przynajmniej 18 razy i wszystkie cele zostały trafione.

Ćwiczenie prowadzi się w parach – strzelec – obserwator. Wyposażenie obserwatora – luneta obserwacyjna z przybliżeniem stałym min. 30 x lub zmiennym. Luneta obserwacyjna wyposażona w krzyż mil-dot lub inny krzyż wyskalowany w tysięcznych.

Przebieg strzelania

Para staje na LW. Na komendę kierownika strzelania „naprzód” zajmuje stanowisko na LOO i przygotowuje się do strzelania. Postawa leżąca z podpórką, leżąca z dwójnogiem. Na komendę „określić odległość do celów, czas 20 minut – start” strzelec wraz obserwatorem mierzą odległość do celów przy użyciu lunety celowniczej i lunety obserwacyjnej oraz przygotowują szkic „range carte”. Po ustalonym czasie kierownik strzelania lub rozjemca ogniowy odbiera szkice i numeruje cele na szkicu. Następnie oddaje szkice. Po 2 minutach podaje komendę „Cel nr …. czas 2 minuty, trzema zniszczyć”, po 2 minutach kolejny cel i tak aż do zniszczenia wszystkich celów. Po zakończeniu strzelania, żołnierze zamieniają się rolami i zmieniają stanowisko.

Organizacja strzelania

Należy ustawić przynajmniej 2 ścieżki – 1 dla strzelca, druga dla obserwatora po zmianie ról. Cele na ścieżkach muszą różnić się odległościami. Wyznacza się kierownika strzelania i rozjemcę ogniowego – kierownik strzelania odpowiada za ścieżkę nr 1, rozjemca ogniowy za ścieżkę nr 2. W przypadku większej ilości ścieżek, na każdą wyznacza się rozjemcę ogniowego.

Pole tarczowe może być ustawione na podnośnikach lub figury mocuje się na żerdziach. Kierownik strzelania i rozjemca ogniowy jeśli to możliwe notują na bieżąco wyniki, jeśli nie ma pewności co do trafienia, należy sprawdzić przestrzeliny. Figury wcześniej powinny mieć zaklejone wszystkie przestrzeliny. Można wykorzystywać figury bojowe wykonane z blachy, kartonu, sklejki. W przypadku stosowania amunicji typu ball można stosować cele na statywach z grubej blachy typu gong. Po ustawieniu pola należy sprawdzić ze stanowisk widoczność wszystkich celów. W celu rozróżnienia celów na ścieżkach można stosować numery lub kolory.

Przed strzelaniem kierownik strzelania ustala z rozjemca ogniowym kolejność niszczenia celów np. „8, 4, 3, 6, 1, 7, 5, 2”. Zabrania się podawać przed strzelaniem dokładnej odległości do celów oraz kolejności ich niszczenia.


8.7.3. Strzelanie bojowe dla karabinów wyborowych: SWD oraz TRG21,

TRG 22 z celownikami PM1 Nr B1 - strzelanie do różnych celów

ukazujących się i ruchomych

Cele: nr 1 – obserwator (figura bojowa nr 20) ukazuje się na 50 sekund;

nr 2 – głowa (figura bojowa nr 22) ukazuje się na 60 sekund, cel ukazuje się po 20 sekundach od trafienia lub ukrycia się
celu nr 1;

nr 3 – popiersie (figura bojowa nr 23) ukazuje się na 1 minutę, cel ukazuje się po 10 sekundach od trafienia lub ukrycia się
celu nr 2;

nr 4 – biegnący (figura bojowa nr 40a), porusza się ruchem
poprzecznym lub skośnym na odcinku 2 x 50 m.
Cel rozpoczyna ruch po 10 sekundach od trafienia lub
ukrycia się celu nr 3.

Odległość: do celu:

nr 1 – 300-;

nr 2 – 300-;

nr 3 – ;

nr 4 – 400-.

Liczba nabojów: 7 szt.

Czas: ograniczony ukazywaniem się celów.

Postawa: leżąca z wykorzystaniem podpórki.

Ocena: „bardzo dobrze” – trafić wszystkie cele;

„dobrze” – trafić trzy cele;

„dostatecznie” – trafić dwa cele, w tym cel nr 1.

Warunki strzelania: dzień, noc.

Wskazówki: na komendę kierownika strzelania „Naprzód” strzelający
z obserwatorem zajmują stanowisko ogniowe na LOO i w ciągu 1 minuty
20 sekund przygotowują się do wykonania zadania. Po wykryciu celu strzelający samodzielnie prowadzi ogień. Dopuszczalne wyposażenie obserwatora: luneta obserwacyjna i dalmierz laserowy.

Rys nr 8.7.3 strzelania bojowego nr B1

8.8. Strzelania bojowe z 40 mm granatnika MK-19

8.8.1. Strzelanie bojowe nr B1 – strzelanie do wielu celów w postawie
siedzącej

Cele: nr 1 – transporter opancerzony rozpoznawczy (figura bojowa nr 49)
rozmieszczony w kwadracie o boku 3 m, ukazujący się na
30 sekund;

nr 2 – moździerz z obsługą (figura bojowa 34) rozmieszczony w kole
o promieniu 5 m, ukazujący się na 20 sekund. Cel ukazuje się po 20 sekundach od trafienia lub ukrycia się celu nr 1;

nr 3 – granatnik ciężki (figura bojowa nr 36) rozmieszczony w kole
o promieniu 5 m, ukazująca się na 20 sekund. Cel ukazuje się po 20 sekundach od trafienia lub ukrycia się celu nr 2.

Odległość: do celu:

nr 1 – 700-;

nr 2 – 500-;

nr 3 – 400-.

Liczba nabojów: 10 szt.

Czas: ograniczony czasem ukazywania się celów.

Postawa: siedząca.

Rodzaj ognia: według decyzji strzelającego.

Ocena:

„bardzo dobrze” – trafić trzy cele;

„dobrze” – trafić cel nr 1 i 2 lub nr 3;

„dostatecznie” – trafić cel nr 1.

Cel nr 1 uważa się za trafiony jeżeli uzyska się trafienie bezpośrednie w cel lub
w wyznaczony kwadrat o boku 3 m.

Cele nr 2 i 3 uważa się za trafione jeżeli uzyska się trafienie bezpośrednie w cel lub
w wyznaczone koło o promieniu 5 m.

Warunki strzelania: dzień, noc.

Wskazówki: na komendę kierownika strzelania „Naprzód” obsługa zajmuje stanowisko ogniowe na LOO, przyjmuje postawę strzelecką i przygotowuje się do strzelania. Po wykryciu celu prowadzi ogień samodzielnie. Obsługa wykonuje zadanie w kamizelkach kuloodpornych.

Rys. 8.8.1 Szkic strzelania bojowego nr B1

8.9. Strzelania z moździerza LM – 60 D

8.9.1. Strzelanie bojowe Nr 1 - rażenie celu nieruchomego ogniem półpośrednim
z nieprzygotowanego stanowiska ogniowego

Zadanie:

Obsługa moździerza znajduje się w pojeździe (w trakcie marszu) gdy przekazano komendę do obezwładnienia celu.

Cel: piechota (3 figury bojowe nr 30, 40 lub 40a) lub karabin maszynowy
(figura bojowa nr 27) lub granatnik ciężki (figura bojowa nr 36) lub
pancerzownica (figura bojowa nr 31).

Określenie nastaw do strzelania: niepełne dane o warunkach strzelania, określenie odległości do celu na oko.

Wstrzeliwanie: według znaku uchyleń.

Warunki wykonania zadania ogniowego:

Zasady oceny wykonania zadania ogniowego:

Zadanie Czas Dokładność ognia skutecznego
W donośności (m)
bdb db
2

Uwagi:

  1. ocena ogólna za wykonanie zadania – na podstawie średniej za czas i dokładność ognia skutecznego;

  2. ocena za dokładność ognia skutecznego jest średnią za donośność i kierunek;

  3. czasy lotów pocisków należy odjąć od ogólnego czasu wykonania zadania;

  4. na każdą serię ognia skutecznego odjąć 30 sekund od ogólnego czasu
    wykonania zadania ogniowego;

  5. czas wykonania zadania liczy się od momentu zatrzymania pojazdu;

  6. czas mierzy się do momentu zameldowania przez celowniczego „Cel obezwładniony” lub „Cel zniszczony”.

8.10. Rzut granatem

8.10.1. Rzucanie granatami ręcznymi na odległość w różnych postawach

Cel: biegnący (figura bojowa nr 40) ustawiony na kierunku rzutu.

Odległość: .

Liczba granatów: 3 szkolne (zaczepne lub obronne).

Postawa: stojąca w okopie, klęcząca i leżąca.

Czas: nieograniczony.

Ocena:

stojąca w okopie; klęcząca; leżąca;

„bardzo dobrze” ; ; ;

„dobrze” ; ; ;

„dostatecznie” ; ; .

Warunki rzutu: dzień.

Wskazówki: szkolony po otrzymaniu granatu i zapalnika wkłada je do torby i na komendę kierownika ćwiczenia zajmuje stanowisko ogniowe w okopie. Pod nadzorem kierownika ćwiczenia przygotowuje (uzbraja) granat i melduje gotowość do rzutu. Kierownik ćwiczenia podaje komendę „Do atakującej piechoty granatem – ognia” – szkolony wyciąga zawleczkę, rzuca granatem do celu, po czym – wraz z kierownikiem ćwiczenia – natychmiast kryje się w okopie. Następnie szkolony samodzielnie dokonuje zmiany stanowiska ogniowego i wykonuje kolejne rzuty.

8.10.2. Rzut granatem ręcznym w marszu

Cel: grupa piechoty – 3 x biegnący (3 x figura bojowa nr 40) – ustawiony w okopie (widoczne popiersia) wzdłuż frontu w polu o szerokości i głębokości .

Odległość: (rzut granatem od do ).

Liczba granatów: 1 szkolny/ćwiczebny.

Postawa: w marszu bez zatrzymania się.

Czas: 30 s liczony od komendy „Do ataku – Naprzód” do komendy „STÓJ”.

Ocena: „wykonał” – trafił w pole.

Warunki rzutu: dzień.

Wskazówki: szkolony po otrzymaniu granatu i zapalnika wkłada je do torby i na komendę kierownika ćwiczenia zajmuje stanowisko ogniowe w okopie. Pod nadzorem kierownika ćwiczenia przygotowuje (uzbraja) granat, wkłada go do torby i melduje gotowość do ataku. Kierownik ćwiczenia podaje komendę „Do ataku – naprzód”. Szkolony wyskakuje z okopu i wykonuje atak. Kierownik ćwiczenia podaje komendę „Granatem – ognia” w odległości określonej warunkami rzutu. Po wykonaniu rzutu kontynuuje atak.

8.10.3. Rzut granatem ręcznym z wozu bojowego

Cel: grupa piechoty – 3 x biegnący (3 x figura bojowa nr 40) – ustawiony na otwartej przestrzeni w kole o promieniu . Ponadto, wokół celu wyznacza się dodatkowo koła o promieniu 4 i .

Odległość: .

Liczba granatów: 1 szkolny/ćwiczebny.

Postawa: z wozu bojowego (samochodu).

Czas: 10 s liczony od komendy „Granatem – ognia” do zaryglowania włazu (ukrycia się za burtą samochodu).

Ocena: „bardzo dobrze” – trafić w pole o promieniu ;

„dobrze” – trafić w pole o promieniu ;

„dostatecznie” – trafić w pole o promieniu .

Warunki rzutu: dzień.

Wskazówki: szkolony po otrzymaniu granatu i zapalnika wkłada je do torby (granatnicy) i na komendę kierownika ćwiczenia staje za wozem bojowym (samochodem). Na komendę kierownika ćwiczenia, szkolony zajmuje miejsce w wozie bojowym bez zamykania włazu (lub na skrzyni ładunkowej samochodu). Po komendzie „Uzbroić granat”, szkolony przygotowuje (uzbraja) granat, wkłada go do torby i melduje gotowość do ataku. Kierownik ćwiczenia podaje komendę „Do piechoty granatem – ognia”, szkolony rzuca granatem do celu i razem z kierownikiem ćwiczenia chowają się w wozie bojowym ryglując włazy (z samochodu – chowają się za burtą samochodu, która powinna być wzmocniona płytą stalową). Po 10 sekundach kierownik ćwiczenia i szkolony wychodzą z wozu bojowego (samochodu), kierownik ćwiczenia sprawdza wyniki i wystawia ocenę szkolonemu.

8.10.4. Rzut granatem bojowym

Cel: grupa piechoty – 3 x biegnący (3 x figura bojowe nr 40) – rozstawiony wzdłuż frontu na odcinku , w środkowej części pola długości i głębokości .

Odległość: .

Liczba granatów: 1 bojowy (zaczepny lub obronny).

Postawa: stojąca w okopie.

Czas: nieograniczony.

Ocena: „wykonał” – gdy wybuch granatu nastąpi w polu celu.

Warunki rzutu: dzień.

Wskazówki: szkolony po otrzymaniu granatu i zapalnika wkłada je do torby i na komendę (sygnał) kierownika ćwiczenia zajmuje stanowisko ogniowe w okopie. Pod nadzorem kierownika ćwiczenia przygotowuje (uzbraja) granat i melduje gotowość do rzutu. Kierownik ćwiczenia podaje komendę „Do atakującej piechoty granatem – ognia” – szkolony wyciąga zawleczkę, staje na stopniu, rzuca granatem do celu, po czym – wraz z kierownikiem ćwiczenia – natychmiast kryje się w okopie.

ROZDZIAŁ 9.
STRZELANIA SYTUACYJNE

  1. Strzelania sytuacyjne przeznaczone są do nauczania, doskonalenia oraz sprawdzenia umiejętności prowadzenia ognia pododdziałem w wykonywaniu zadań ogniowych wynikających ze specyfiki przyszłych zadań.

  2. Warunki strzelań sytuacyjnych opracowane zostały dla wszystkich pododdziałów, w tym także przygotowujących się do misji poza granicami kraju.

  3. Właściwą realizację strzelań umożliwiają: gruntowna znajomość uzbrojenia oraz teorii i zasad strzelania, wysoki poziom wyszkolenia, w tym sprawność w posługiwaniu się bronią i umiejętność prowadzenia ognia, a także zgrania pododdziału.

  4. W czasie planowania wykonywania przez pododdziały dodatkowych lub specyficznych zadań w rejonie misji, należy opracować dodatkowe warunki strzelań sytuacyjnych. Podlegają one zatwierdzeniu przez dowódcę JW.

  5. Podczas strzelań sytuacyjnych wszystkie osoby funkcyjne wyznacza się zgodnie z ustaleniami zawartymi w rozdziale 4.

  6. Strzelania sytuacyjne prowadzi się na:

  1. placach ćwiczeń ogniowych, strzelnicach garnizonowych dla broni strzeleckiej;

  2. strzelnicach poligonowych, kierunkach strzelań i pasach taktycznych;

  3. ośrodkach szkolenia poligonowego przystosowanych do prowadzenia ognia do celów naziemnych, powietrznych i nawodnych.

  1. Zezwala się na prowadzenie strzelań sytuacyjnych i specjalnych w innych miejscach po dokonaniu stosownych uzgodnień i zapewnieniu niezbędnych warunków bezpieczeństwa.

  2. W celu zapoznania pododdziałów ze specyfiką wykonywanych strzelań przed rozpoczęciem zajęć z wykorzystaniem amunicji bojowej należy przeprowadzić zajęcia przygotowawcze (z użyciem trenażerów lub laserowych symulatorów strzelań LSS albo z amunicją „ślepą”).

9.1. Strzelania sytuacyjne

9.1.1. Strzelanie sytuacyjne S1 – strzelanie dynamiczne z pistoletu wojskowego

Cel: popiersie (figura bojowa 23), cel stały.

Odległość: .

Liczba nabojów: 3 szt.

Czas: 3 sekundy (dobycie broni i oddanie strzałów) dla broni bezkurkowej i z kaburą otwartą lub 5 sekund (dobycie broni, odbezpieczenie, odciągnięcie kurka i oddanie strzału) dla pozostałych typów pistoletów.

Postawa: stojąca z wolnej ręki lub oburącz.

Rodzaj ognia: pojedynczy.

Ocena: „bardzo dobrze” – trafić cel 3 razy;

„dobrze” – trafić cel 2 razy;

„dostatecznie” – trafić cel.

Warunki strzelania: dzień.

Wskazówki: na komendę kierownika strzelania „Naprzód” strzelający zajmuje stanowisko ogniowe w postawie stojąc na LOO i przygotowuje się do strzelania (dołącza magazynek, przeładowuje, zabezpiecza8 i chowa broń do kabury). Na komendę kierownika strzelania „Ognia” strzelający prowadzi ogień do celu. Na komendę kierownika strzelania „Przerwij ogień” strzelający przerywa strzelanie. Oddanie strzału po upływie czasu strzelania skutkuje nie uznaniem jednego trafienia.

9.1.2. Strzelanie sytuacyjne S2 – strzelanie z pistoletu wojskowego do celów ukazujących się

Cele: 3 x biegnący (3 x figura bojowa nr 40) lub 3 x tarcze sportowe TS-10 rozstawione na odcinku o szerokości do , ukazujące się przemiennie w losowej kolejności pojedynczo dla pistoletów bezkurkowych na 10 sekund (dla pozostałych pistoletów na 13 sekund) z przerwą 3 sekundy.

Odległość: .

Liczba nabojów: 6 szt.

Czas: ograniczony czasem ukazywania się celów.

Postawa: stojąca z wolnej ręki lub oburącz.

Rodzaj ognia: pojedynczy.

Ocena: „bardzo dobrze” – trafić 3 cele;

„dobrze” – trafić 2 cele;

„dostatecznie” – trafić cel.

Warunki strzelania: dzień.

Wskazówki: na komendę kierownika strzelania „Naprzód” strzelający zajmuje stanowisko ogniowe w postawie stojąc na LOO i przygotowuje się do strzelania (dołącza magazynek, przeładowuje, zabezpiecza9 i chowa broń do kabury). Na komendę kierownika strzelania „Ognia” strzelający prowadzi ogień do celów. Na komendę kierownika strzelania „Przerwij ogień”, strzelający przerywa strzelanie. Oddanie strzału po upływie czasu strzelania skutkuje nie uznaniem jednego trafienia.

Rys. 9.1.2. Szkic strzelania sytuacyjnego nr 2

9.1.3. Strzelanie sytuacyjne S3 - strzelanie dynamiczne z pistoletu maszynowego

Cel: klęczący (figura bojowa nr 30), cel stały.

Odległość: .

Liczba nabojów: 3 szt.

Czas: 5 sekund.

Postawa: stojąca oburącz.

Rodzaj ognia: pojedynczy.

Ocena: „bardzo bobrze” – trafić cel 3 razy;

„dobrze” – trafić cel 2 razy;

„dostatecznie” – trafić cel.

Warunki strzelania: dzień.

Wskazówki: na komendę kierownika strzelania „Naprzód” strzelający zajmuje stanowisko ogniowe w postawie stojąc na LOO i przygotowuje się do strzelania. Na komendę kierownika strzelania „Ognia” strzelający prowadzi ogień do celu. Na komendę kierownika strzelania „Przerwij ogień” strzelający przerywa strzelanie.

9.1.4. Strzelanie sytuacyjne S4 – strzelanie z pistoletu maszynowego dynamiczne z dobiegiem

Cel: biegnący (figura bojowa nr 40) lub tarcza sportowa TS-10, cel stały.

Odległość: .

Liczba nabojów: 8 szt. (po 4 szt. w magazynku).

Czas: 1 minuta.

Postawa: stojąca i klęcząca (pistolet trzymany oburącz).

Rodzaj ognia: według decyzji strzelającego.

Ocena: „bardzo bobrze” – trafić cel 6 razy;

„dobrze” – trafić cel 4 razy;

„dostatecznie” – trafić cel 3 razy.

Warunki strzelania: dzień.

Wskazówki: na komendę kierownika strzelania „Naprzód” strzelający zajmuje stanowisko ogniowe w postawie stojąc na LOO i przygotowuje się do strzelania. Na komendę kierownika strzelania „Ognia” strzelający prowadzi ogień do celu oddając 4 strzały. Po oddaniu czwartego strzału strzelający zajmuje stanowisko ogniowe w postawie klęcząc przed LPO, zmienia magazynek i prowadzi ogień do celu. Na komendę kierownika strzelania „Przerwij ogień” strzelający przerywa strzelanie. Oddanie strzału po upływie czasu strzelania skutkuje nie uznaniem jednego trafienia.

Rys. 9.1.4. Szkic strzelania sytuacyjnego nr 4

9.1.5. Strzelanie sytuacyjne S5 – strzelanie na krótkich odległościach z karabinka / pistoletu maszynowego

Cel: nr 1 – popiersie (figura bojowa nr 23), ukazująca się na 15 sekund;

nr 2 – klęczący (figura bojowa nr 30), ukazujący się na 15 sekund, cel ukazuje się po 5 sekundach od trafienia lub ukrycia się celu nr 1;

nr 3 – popiersie z granatem (figura bojowa 23g), ukazująca się na 15 sekund, cel ukazuje się po 15 sekundach od trafienia lub ukrycia się celu nr 2;

nr 4 – pancerzownica (figura bojowa nr 31), ukazująca się na 15 sekund, cel ukazuje się po 5 sekundach od trafienia lub ukrycia się celu nr 3.

Odległość: do celu:

nr 1 i 3 – 20-;

nr 2 i 4 – 40-.

Liczba nabojów: 20 szt.

Czas: ograniczony czasem ukazywania się celów.

Postawa: do celu:

nr 1 i 2 – klęcząca;

nr 3 i 4 – leżąca.

Rodzaj ognia: według decyzji strzelającego.

Ocena: „bardzo bobrze” – trafić wszystkie cele;

„dobrze” – trafić dwa cele;

„dostatecznie” – trafić cel.

Warunki strzelania: dzień, noc.

Wskazówki: na komendę kierownika strzelania „Naprzód” strzelający zajmuje stanowisko ogniowe w postawie klęcząc na LOO i przygotowuje się do strzelania. Po wykryciu celu prowadzi ogień do celów nr 1 i 2, po czym samodzielnie zmienia SO i prowadzi ogień do celów nr 3 i 4 w postawie leżącej.

Rys. 9.1.5. Szkic strzelania sytuacyjnego nr 5

ZAŁĄCZNIK A


Zestawienie ćwiczeń i strzelań z broni strzeleckiej obowiązujących w danym etapie (okresie) szkolenia: Wojska Lądowe pododdziały zmechanizowane, zmotoryzowane (rozpoznawcze, powietrzno-desantowe, piechoty górskiej)

Lp. Funkcja Okres
szkolenia		 Strzelania i ćwiczenia

Uwagi

karabin maszynowy

granatnik ppanc
1 D-ca kz, z-ca d-cy kz, d-cy plz, pom. d-cy plz * W każdym
etapie/okresie
2 Dowódcy drużyn* W każdym
etapie/okresie
3 Działonowi/
operatorzy *		 W każdym
etapie/okresie
4 Kierowcy * W każdym
etapie/okresie
5 Celowniczy km Etap I/Okres zgrywania drużyna/ pluton B2
Etap I/Okres zgrywania kompania/ batalion B3
Etap II realizacja zadań B3
6 Strzelcy karabinka Etap I/Okres zgrywania drużyna/ pluton
Etap I/Okres zgrywania kompania/ batalion
Etap II realizacja zadań
7 Celowniczy rpg * W każdym etapie/okresie B1
8 Strzelcy karabinu wyborowego* W każdym etapie/okresie
9 Strzelcy
karabinka wz 96/74/72/60		 Etap I/Okres zgrywania drużyna/ pluton
Etap I/Okres zgrywania kompania/ batalion
Etap II realizacja zadań
10 Pozostali żołnierze batalionu * W każdym etapie/okresie
11 Pozostali żołnierze JW., dowództw i sztabów * W każdym etapie /okresie
12 Instruktorzy Ośr. Sz. * W każdym etapie /okresie B1 B1
13 Kadeci Szkół Podoficerskich Na zakończenie szkolenia B1

* w zależności od posiadanego uzbrojenia,

** wykonanie jednego rzutu granatem w 36 miesięcznym cyklu przygotowania i realizacji zadań.

UWAGA:

- przedstawione zestawienie określa strzelania o najwyższym stopniu trudności w danym okresie (roku) szkolenia;

- żołnierzy obowiązują strzelania z broni etatowej;

- żołnierze rezerwy, NSR realizuje strzelania identycznie jak „pozostali żołnierze batalionu” z broni będącej na jej etatowym wyposażeniu;

- strzelania nocne realizowane są z wykorzystaniem celowników noktowizyjnych w zależności od wyposażenia etatowego pododdziału;

- przyjąć następującą skalę trudności: dzień, w maskach (m) i noc (N).

A-2

ZAŁĄCZNIK B


Zestawienie ćwiczeń i strzelań z broni strzeleckiej obowiązujących w danym etapie (okresie) szkolenia: Wojska Lądowe - pododdziały czołgów

Lp. Funkcja Okres szkolenia Strzelania i ćwiczenia Uwagi
karabinek pistolet
maszynowy
1 D-cy kcz, z-cy d-cy kcz, d-cy plcz w każdym etapie/ okresie
2 Dowódcy załóg
3 Działonowi/
operatorzy		 B1
4 Ładowniczowie*** B1
5 Kierowcy B1
6 Pozostali żołnierze batalionu* B1 B1
7 Pozostali żołnierze JW. , dowództw i sztabów * B1 B1
8 Instruktorzy Ośr. Sz. * B1 B1
9 Kadeci Szkół Podoficerskich Na zakończenie szkolenia B1 B1

* w zależności od posiadanego uzbrojenia;

** wykonanie jednego rzutu granatem w 36-miesięcznym cyklu przygotowania i realizacji zadań;

*** tylko w pododdziałach posiadających w wyposażeniu czołgi Leopard.

UWAGA:

B-1

ZAŁĄCZNIK C


Zestawienie ćwiczeń i strzelań obowiązujących w danym etapie (okresie) szkolenia: Wojska Lądowe - pododdziały wsparcia i zabezpieczenia

Lp. Funkcja Okres
szkolenia		 Strzelania

Uwagi

karabin maszynowy

granatnik ppanc
1 D-ca kompanii/baterii, z-ca d-cy kompanii/ baterii, * w każdym etapie/okresie
2 Dowódca plutonu, dowódcy drużyn, obsług (kierownik warsztatu) * w każdym etapie/okresie
3 Kierowcy * w każdym etapie/okresie
4 Celowniczy km w każdym etapie/okresie B1
5 Celowniczy rpg w każdym etapie/okresie B1
6 Strzelcy karabinu wyborowego w każdym etapie/okresie
7 Strzelcy karabinka wz. 96/74/72/60 w każdym etapie/okresie
8 Pozostali żołnierzy batalionu/dywizjonu, kompanii, baterii * w każdym etapie/okresie
9 Pozostali żołnierze JW., dowództw i sztabów * w każdym etapie/okresie
10 Instruktorzy Ośr. Sz. w każdym etapie/okresie B1
11 Kadeci Szkół Podoficerskich Na zakończenia szkolenia

* w zależności od posiadanego uzbrojenia;

** wykonanie jednego rzutu granatem w 36-miesięcznym cyklu przygotowania i realizacji zadań.

UWAGA:

ZAŁĄCZNIK D


Zestaw ćwiczeń i strzelań dla jednostek wojskowych Sił Powietrznych

Lp. Funkcja Okres szkolenia Strzelania i ćwiczenia Uwagi

Karabinek

Pistolet maszynowy
1 Żołnierze pełniący służbę w dowództwach i sztabach do szczebla eskadry (batalionu, dywizjonu) do RSZ. w roku szkoleniowym B 1
(z etatowego uzbrojenia)
Jednostki wojskowe
1 Dowódcy wszystkich szczebli od drużyny (równorzędnego) do dowódcy kompanii, klucza, baterii (równorzędne). w roku szkoleniowym B 1* B 1*
2 Obsługi karabinów maszynowych. w roku szkoleniowym B 1* B 1*
3 Celowniczy granatników ppanc/rpg. w roku szkoleniowym B 1* B 1*
4 Pozostali żołnierze. w roku szkoleniowym B1
(z etatowego uzbrojenia)
5 Elewi. w okresie szkolenia 2
6 Kadeci Szkół Podoficerskich. w okresie kształcenia B1 B1

* strzelanie w zależności od posiadanego uzbrojenia w pododdziale,

** wykonanie nie mniej niż raz na 3 lata.

  1. W szkoleniu przyjąć zasadę stopniowania trudności strzelań zgodnie z warunkami strzelania: dzień , noc i w maskach pgaz.

  2. Obsługi karabinów maszynowych i granatników wykonują strzelania zamiennie funkcjami (celowniczy i jego pomocnik).

  3. Żołnierze rezerwy, NSR realizują strzelania B1 z broni będącej w ich etatowym wyposażeniu.

ZAŁĄCZNIK E


Zestaw ćwiczeń i strzelań obowiązujący w danym etapie (okresie) szkolenia
dla jednostek Marynarki Wojennej

Lp. Funkcja

Okres

szkolenia

 Strzelania i ćwiczenia

Uwagi

karabin

maszynowy

granatnik

ppanc
Związki taktyczne, oddziały i pododdziały jednostek pływających
1 Żołnierze sztabu* w każdym okresie
2 Żołnierze okrętu w każdym okresie
3 Marynarze zawodowi w każdym okresie
4 Żołnierze rezerwy ** w czasie szkol.

UWAGA:

* realizują też pozostali żołnierze zawodowi nie wyszczególnieni w tabeli;

- kadra Dowództwa MW wykonuje strzelania jak kadra sztabu ZT z wyłączeniem rzutu grantem;

** strzelanie w zależności od posiadanego uzbrojenia.
Związek taktyczny, oddziały i pododdziały lotnicze, brzegowe
5 Żołnierze sztabu* w każdym okresie
6 Żołnierze pododdziału** w każdym okresie B1 B1
7 Żołnierze pełniący służby i dyżury
bojowe w systemie ciągłym		 w każdym okresie
8 Marynarze zawodowi w każdym okresie B1 B1
9 Żołnierze rezerwy** w okresie szkol.
10 Kadeci SP, MW na zakończenie szkolenia.
11 Elewi
w centrach
i ośrodkach
szkolenia

SW brzegowe

na zakończenie szkolenia.

SW pływające

na zakończenie szkolenia.

UWAGA:

* realizują też pozostali żołnierze zawodowi nie wyszczególnieni w tabeli ;

** strzelanie w zależności od posiadanego uzbrojenia.

UWAGA:

- powyższe wykazy określają strzelania o najwyższym stopniu trudności w danym etapie szkolenia;

- strzelania z broni zespołowej wykonują zamiennie funkcjami celowniczy i jego pomocnik;

- przyjąć następującą skalę trudności: dzień, noc (N) i w maskach (M);

- żołnierzy obowiązują strzelania z broni etatowej (przydzielonej);

- SW (specjalności wojskowe).

ZAŁĄCZNIK F


Zestaw ćwiczeń i strzelań
dla jednostek wojskowych Żandarmerii Wojskowej

Lp. Funkcja Okres szkolenia Strzelania i ćwiczenia Uwagi

Pistolet

wojskowy

Pistolet

maszynowy
1

Żołnierze

kompanii manewrowych**

 w roku szkoleniowym

B1

(D)
2 Żołnierze pododdziałów prewencji, logistycznych i dowodzenia** w roku szkoleniowym

B1

(D)

B1

(D,N,m)
3 Żołnierze WDS w roku szkoleniowym

B1

(D)

B1

(D,N,m)
4 Żołnierze WO w roku szkoleniowym

B1

(D)
5 Celowniczy km w roku szkoleniowym

B1

(D)
6 Celowniczy granatnika ppanc** w roku szkoleniowym

B1

(D)
7 Celowniczy granatnika podwieszanego/Pallad** w roku szkoleniowym

B1

(D)
8 Dowódcy pododdziałów * w roku szkoleniowym

B1

(D)
9 Pozostali żołnierze** w roku szkoleniowym

B1

(D)

B1

(D)
10 Żołnierze rezerwy, NSR** w trakcie szkolenia

B1

(D)
11 Słuchacze CSŻW w trakcie szkolenia

B1

(D)
w trakcie szkolenia podstawowego

2

(D)

* z broni etatowej pododdziału,,

** z broni etatowej,

*** nie dotyczy KG ŻW.

UWAGA:

1. Przedstawione strzelania określają strzelania o najwyższym stopniu trudności w roku szkoleniowym.

2. Przyjąć następującą skalę trudności; dzień (D), noc (N) i w maskach (m).

3. Dotyczy żołnierzy, którzy posiadają powyższą broń na wyposażeniu.

4. Dopuszcza się za zgodą dowódcy pododdziału prowadzenie ognia żołnierzom kompanii manewrowej, instruktorom pionu szkolenia, WDS i WO z jednostek broni której nie posiadają na wyposażeniu – strzelania nie podlegają kontroli i inspekcji 1.

1pkt nie dotyczy poz. - pozostali żołnierze.

ZAŁĄCZNIK G

Propozycje ćwiczeń i strzelań dla Dowództwa Garnizonu Warszawa i podległych jednostek wojskowych w danym etapie (okresie) szkolenia

Lp. Funkcja Okres szkolenia Strzelania i ćwiczenia Uwagi

Pistolet wojskowy

Karabinek
1 Żołnierz DGW, dowództwa, sztaby JW. w każdym okresie B1
2 Dowództwa i sztaby batalionów. w każdym okresie B1
3 Żołnierze pododdziałów, uzbrojeni w pistolet wojskowy. w każdym okresie B1
4 Żołnierze uzbrojeni w karabinek. w każdym okresie B1
5 Żołnierze uzbrojeni w pistolet maszynowy. w każdym okresie
6 Celowniczy km. w każdym okresie
7 Strzelec karabinu wyborowego. w każdym okresie

* wykonanie jednego rzutu granatem w 36-miesięcznym cyklu przygotowania i realizacji zadań.

UWAGA:

- jeżeli dany rodzaj uzbrojenia występuje w wyposażeniu pododdziału;

- żołnierzy obowiązują strzelania z broni etatowej;

ZAŁĄCZNIK H

Propozycje ćwiczeń i strzelań dla pododdziałów wsparcia i zabezpieczenia,
instytucji wojskowych Inspektoratu Wsparcia SZ w danym etapie (okresie)
szkolenia

I. Żołnierze dowództw i sztabów jednostek i instytucji wojskowych IWsp. SZ

Lp. Funkcja Etap szkolenia Strzelania i ćwiczenia w rzucaniu granatami

karabin maszynowy

granatnik ppanc
1 Żołnierze dowództw i sztabów jednostek i instytucji wojskowych** w roku szkoleniowym

* dotyczy żołnierzy wyposażonych etatowo w karabinek,

** dotyczy: IWsp SZ, BLog, RBLog (składy, WOG-i, WKTr-y, warsztaty techniczne), dowództw i sztabów batalionów, WSzW, WKU, KG, RZI, TOL, ośrodków badawczo – wdrożeniowych, CSLog, orkiestr wojskowych.

II. Pododdziały IWsp. SZ

Lp. Funkcja Etap szkolenia Strzelania i ćwiczenia w rzucaniu granatami

karabin maszynowy
1 Dowódca kompanii, zastępca dowódcy kompanii w każdym okresie I etapu oraz w II etapie B1*
2 Dowódca plutonu, pom. d-cy plutonu, dowódca drużyny, obsługi. B1*
3 Kierowca
4 Celowniczy karabinu maszynowego B1
5 Pomocnik celowniczego karabinu maszynowego B1
6 Celowniczy rpg
7 Pomocnik celowniczego rpg w każdym okresie I etapu oraz w II etapie
8 Strzelec karabinu wyborowego
9 Strzelcy karabinka wz. 96/74/72/60
10 Żołnierz uzbrojony w karabinek
11 Żołnierz uzbrojony w pistolet maszynowy
12 Pozostała kadra

* dowódcy kompanii zastępcy dowódcy kompanii, dowódcy plutonów, pomocnicy dowódców plutonów i dowódcy drużyn (obsług, załóg) wykonują strzelania z broni, jaka znajduje się na wyposażeniu pododdziału, pozostałych żołnierzy obowiązują strzelania z broni etatowej;

** rzut granatem każdy żołnierz pododdziału powinien odbyć przynajmniej jeden raz w roku.

UWAGA:

  1. Zestawienie ćwiczeń i strzelań obowiązujących pododdziały wsparcia i zabezpieczenia oraz instytucje wojskowe IWsp SZ określa zakres organizowania i prowadzenia szkolenia strzeleckiego oraz sprawdzania umiejętności prowadzenia ognia z broni strzeleckiej.

  2. Zestawienie określa strzelania o najwyższym stopniu trudności w danym okresie szkolenia.

  3. Żołnierze Narodowych Sił Rezerwowych (NSR) wykonują strzelania z broni strzeleckiej będącej na ich wyposażeniu oraz rzut granatem bojowym, obowiązujące w danym etapie szkolenia w pododdziale w którym mają nadane przydziały kryzysowe (zależnie od przydzielonych limitów na dany rok).

ZAŁĄCZNIK I


Propozycje ćwiczeń i strzelań z broni strzeleckiej dla kandydatów na żołnierzy zawodowych w uczelniach wojskowych w danym etapie (okresie) szkolenia

Lp. Korpus osobowy (pododdziały) Okres
szkolenia		 Strzelania i ćwiczenia Uwagi

karabin maszynowy

granatnik ppanc

Wojsk Lądowych
1 Zmechanizowane, rozpoznawcze, desantowo-szturmowe 1 rok
2 rok B1
3 rok B2 1N
4 rok B3 B1
5 rok
Studium Oficerskie B1 B1
2 Czołgów 1 rok
2 rok
3 rok
4 rok
5 rok
Studium Oficerskie
3 Wsparcia
i zabezpieczenia		 1 rok
2 rok 1
3 rok 2N**
4 rok B1** 1**
5 rok
Studium Oficerskie B1** 1**

* w ramach praktyk odbywają strzelania realizowane przez pododdziały do których są przydzieleni;

** jeżeli dany rodzaj uzbrojenia występuje w wyposażeniu pododdziału.

Lp. Korpus osobowy (pododdziały) Okres
szkolenia		 Strzelania i ćwiczenia Uwagi

karabin maszynowy

granatnik ppanc.

Sił Powietrznych
1 rok
2 rok 11
3 rok 11
4 rok
5 rok
Studium Oficerskie 11

Marynarki Wojennej
1 rok
2 rok
3 rok
4 rok
5 rok

Medyczny
5-6 rok

* w ramach praktyk odbywają strzelania realizowane przez pododdziały do których są przydzieleni;

1strzelanie dla słuchaczy grupy osobowej pilot śmigłowca.

ZAŁĄCZNIK J


Propozycje strzelań dla żołnierzy pełniących służbę poza SZ RP oraz DO SZ, Inspektoratu Wojskowej Służby Zdrowia wraz z jednostkami
podległymi i nadzorowanymi oraz szefostw

Lp. Funkcja Okres szkolenia Strzelania i ćwiczenia Uwagi

Karabinek

Pistolet maszynowy
1

Żołnierze:

  1. Komórek organizacyjnych MON.

  2. Dowództwa Operacyjnego SZ.

  3. Inspektoratu Wojskowej Służby Zdrowia i jednostek podległych oraz nadzorowanych1,2.

  4. Szefostw: OPL, OPBMR, Inżynierii Wojskowej.

  5. Prokuratur i Sądów Wojskowych.

 w roku szkoleniowym B1 B2

1 Pododdział Wojskowej Straży Pożarnej w Wojskowym Ośrodku Farmacji i Techniki Medycznej.

2Pododdział zabiegów sanitarnych w Centrum Reagowania Epidemiologicznego SZ RP.

UWAGA:

- żołnierzy obowiązują strzelania z broni etatowej (przydzielonej);

- przyjąć następującą skalę trudności: dzień, noc (N) i w maskach (m).

ZAŁĄCZNIK K

Wykaz figur bojowych i tarcz

Lp. Nazwa figury bojowej

Numer

figury

bojowej

Wzór

figury bojowej
1 Obserwator 20
2 Głowa 22
3 Popiersie z pierścieniami 23p
Popiersie 23
Popiersie z granatem 23g
4 Karabin maszynowy 27
5 Klęczący 30
6 Pancerzownica 31
Pancerzownica 31b
7 Moździerz z obsługą 34
8 Ppk z obsługą 35
9 Granatnik ciężki 36
10 Biegnący 40
Biegnący 40a
11 Działo przeciwpancerne 46
12

Transporter opancerzony

rozpoznawczy

 49
13 Transporter opancerzony 50
Transporter opancerzony 50a
Transporter opancerzony 50b
14

Wyrzutnia ppk na pojeździe

mechanicznym

 52

Wyrzutnia ppk na pojeździe

mechanicznym

 52a
15 Czołg i haubica samobieżna 60
Czołg i haubica samobieżna 60a
Czołg średni 60b
16 Wyrzutnia pocisków rakietowych na pojeździe gąsienicowym 67
17 Śmigłowiec 81
18 Tarcza sportowa TS-10
19 Tarcza sylwetkowa IPSC
20 Tarcza sylwetkowa IDPA

Ponadto figury bojowe i tarcze używane przez dany RSZ umieszczone są w dodatkowym „Zbiorze ćwiczeń i strzelań dla JW…… na ….. rok. np. figury przestrzenne (makiety), itp.

ZAŁĄCZNIK L

Lista wyników obserwacji

Ćwiczenia w obserwacji nr ..........................................................................................................

Stanowisko, stopień, imię i nazwisko ..........................................................................................

Pododdział i funkcja strzelających ..............................................................................................

Data ćwiczenia .............................................................................................................................

(pora doby, sposób określania odległości, warunki meteorologiczne itp.)

Warunki obserwacji .....................................................................................................................

......................................................................................................................................................

Lp. Nazwa wykrytego i rozpoznanego celu oraz jego położenie względem dozorów lub rubieży Odległość do celu Uwagi kierownika ćwiczenia
Określona przez szkolonego Rzeczywista

Ogólna liczba celów, które wykryto, rozpoznano i prawidłowo wskazano oraz określono do nich odległość z dopuszczalnym błędem: ...........................................................................................

Ocena wykonania ćwiczenia: ....................................................................................................

..............................................

Kierownik ćwiczenia

ZAŁĄCZNIK Ł


Lista wyników strzelań z broni strzeleckiej

Strzelanie ............................................................ z ......................................................................

...................................................................... data strzelania ........................................................

Warunki strzelania .......................................................................................................................

Lp. stopień, imię i nazwisko
Trafienia
 Ogólna liczba trafionych figur bojowych (punktów) Ocena Uwagi
1 2 3 4

Zestawienie wyników:

ZAŁĄCZNIK M

Średnie normy zużycia amunicji do zniszczenia (trafienia) jednego celu

Rodzaj uzbrojenia Postawa strzelecka Średnia odległość strzelania (m) i liczba amunicji (szt.)
100
kbk AK, pistolet maszynowy Leżąca (stojąca) z wykorzystaniem podpórki – dwójnogu 3/5
Leżąca z wolnej ręki 4/3
Klęcząca 5/3
Z krótkiego zatrzymania (stojąca) 8/5
W marszu 15/10
W marszu 10/6
Karabin wyborowy Leżąca (stojąca) z podpórką 1/1
Leżąca z wolnej ręki 1/1
Klęcząca 1/1
Z krótkiego zatrzymania (stojąca) 1/1
Karabin maszynowy PK (PKS) Z podstawy (trójnogu) 3
Ogień posiewany (cele na szerokości przy rażeniu 50% celów) 16
km PKT wozu bojowego piechoty W miejscu 3
Z przystanków 4
W ruchu 5
Rgppanc W miejscu do czołgu i wozu bojowego 1
W miejscu do czołgu i wozu bojowego w okopie 1

UWAGI:

  1. w liczniku podano liczbę amunicji dla kbk AK, a w mianowniku liczbę amunicji do kbk AK;

  2. podczas ześrodkowania ognia trzech i więcej środków ogniowych (strzelających) do jednej figury bojowej (celu) liczbę nabojów powiększa się o 50%;

  3. podczas strzelań do celów ruchomych poruszających się ruchem skośnym lub poprzecznym liczbę nabojów powiększa się o 25%;

  4. podczas strzelań w trudnych warunkach meteorologicznych (boczny lub skośny wiatr wiejący z prędkością powyżej 10 m/s, intensywne opady śniegu lub deszczu, mgła) liczbę nabojów powiększa się o 50%.

ZAŁĄCZNIK N


Wzory znaków ostrzegawczych stosowanych na obiektach szkoleniowych
z wykorzystaniem urządzeń i laserowych symulatorów strzelań
(wg PN- 91/T- 06700)

WZÓR OZNAKOWANIA STREFY ZAGROŻENIA HAŁASEM
(Podstawa: Norma Międzynarodowa ISO 3864-198; Stanag 2899; Dz.U. 1997 poz. 129;844 rozdział 5. § 78 i § 79.)

ZAŁĄCZNIK O

Rzutnia granatów bojowych -
/WARIANT/szkic

ZAŁĄCZNIK P

Regulamin zdobywania Wojskowej Odznaki Strzeleckiej

  1. „Wojskowa Odznaka Strzelecka”, zwana dalej „WOS” ma na celu popularyzowanie i podnoszenie umiejętności strzeleckich wśród żołnierzy.

  2. Odznakę nadaje się za osiągnięcie wysokiego poziomu sprawności fizycznej.

  3. „Wojskową Odznakę Strzelecką” uzyskuje: żołnierz, który systematycznie osiąga w strzelaniach z broni strzeleckiej – dobre i bardzo dobre wyniki oraz w strzelaniach kwalifikacyjnych spełnili warunki określone niniejszym regulaminem: III stopnia – brązową, II - srebrną i I – złotą.

WOS III stopnia przyznaje się tym żołnierzom, którzy w ciągu co najmniej trzech miesięcy wszystkie strzelania z broni strzeleckiej przewidziane programem szkolenia (w tym także strzelania powtarzane), wykonywali na ocenę średnią nie niższą niż dobrą (4,00) oraz w strzelaniu kwalifikacyjnym z 5,6 mm karabinka sportowego (7,62 mm lub 5,56 mm karabinka) lub z pistoletu maszynowego/ wojskowego*10 – uzyskali co najmniej 75 punktów.

WOS II stopnia przyznaje się tym żołnierzom, którzy mają już odznakę III stopnia i w ciągu co najmniej dwóch miesięcy od jej otrzymania wszystkie strzelania z broni strzeleckiej przewidziane programem szkolenia (w tym także strzelania powtarzane), wykonywali na ocenę średnią nie niższą niż dobrą (4,00) oraz w strzelaniu kwalifikacyjnym z 5,6 mm karabinka sportowego (7,62 mm lub karabinka) lub z pistoletu maszynowego/wojskowego* – uzyskali co najmniej 80 punktów.

WOS I stopnia przyznaje się tym żołnierzom, którzy posiadają odznakę II stopnia i w ciągu co najmniej dwóch miesięcy od jej otrzymania wszystkie strzelania z broni strzeleckiej przewidziane programem szkolenia (w tym także strzelania powtarzane), wykonywali na ocenę średnią nie niższą niż dobrą (4,00) oraz w strzelaniu kwalifikacyjnym z 5,6 mm karabinka sportowego (7,62 mm lub karabinka) lub z pistoletu maszynowego/wojskowego* – uzyskali co najmniej 85 punktów.

Żołnierzy, którym przyznano WOS II i I stopnia wyróżnia się nagrodą.

W celu przyznania WOS III i II stopnia strzelania kwalifikacyjne prowadzi się na szczeblu jednostki wojskowej (WOS I stopnie – na szczeblu ZT) w terminach stosownych do potrzeb. Odznakę wręcza się wraz z legitymacją na uroczystej zbiórce lub przy okazji innej uroczystości. Nazwiska żołnierzy, którym wręczono WOS ogłasza się w rozkazie dziennym jednostki wojskowej. WOS nosi się zgodnie z przepisami ubiorczymi.

WARUNKI STRZELAŃ KWALIFIKACYJNYCH

Strzelanie kwalifikacyjne z karabinka sportowego

Odległość strzelania -

Cel - tarcza sportowa 162/122 mm (TS-1)

Liczba strzałów - 3 strzały próbne i 10 ocenianych

Czas strzelania - 15 minut

Postawa: - leżąca z wykorzystaniem podpórki.

Strzelanie kwalifikacyjne z 5,56/ karabinka (pistoletu maszynowego)

Odległość strzelania - 100 m (75 m dla pistoletów maszynowych)

Cel - popiersie z pierścieniami (figura bojowa 23p)

Liczba strzałów - 3 strzały próbne i 10 ocenianych

Czas strzelania - 15 minut

Postawa: - leżąca z wykorzystaniem podpórki.

Strzelanie kwalifikacyjne z pistoletu wojskowego

Odległość strzelania - 25 m

Cel - tarcza sportowa 500/200 mm (TS-4)

Liczba strzałów - 3 strzały próbne i 10 ocenianych

Czas strzelania - 12 minut

Postawa - stojąca z wolnej ręki lub oburącz.

Wyniki niezbędne do zdobycia WOS

III stopnia - 75 punktów;

II stopnia - 80 punktów;

I stopnia - 85 punktów.

UWAGA:

Oceniając strzelanie do figury bojowej z pierścieniami, zalicza się bezpośrednie trafienia (przestrzelina, która trafiła w pierścień liczy się na korzyść strzelającego).

ZAŁĄCZNIK R

Wzór protokółu zagubionych łusek

DOWÓDCA JW.

……………………….

Dnia ..................

PROTOKÓŁ

Spisania zagubionych łusek w .....................................................................................................

( nazwa pododdziału )

sporządzony dnia .............................................................................. przez komisję w składzie:

Przewodniczący:...........................................................................................................................

Członkowie : ...........................................................................................................................

………………………………………………………………………………...

w dniu ……........ ................. podczas ..........................................................................................

( rodzaj zajęć )

zostały zagubione niżej wymienione ilości łusek:

1 ....................................................................................................................................................

2 ....................................................................................................................................................

3 ……………………………………………………………………………………………........

4 ....................................................................................................................................................

5 ....................................................................................................................................................

Przyczyny zagubienia łusek były następujące :

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………................................................…W związku z powyższym komisja występuje z wnioskiem o spisanie w/w łusek z ewidencji

jednostki.

Podpisy komisji:

Przewodniczący: ................................................

Członkowie: ……........................................

Akceptuję w/w przyczyny i warunki zagubienia:

Dowódca ........................................ / Kierownik sekcji ...............................................................

ZAŁĄCZNIK S


Zestawienie ocen z wyszkolenia strzeleckiego – wzór wypełnienia

Lp. Zagadnienie

ocena średnia

% ocen
pozytywnych zagadnień

ocena średnia/ ogólna JW
1 Strzelanie z kbk B1 3,60 3,40
B2 3,20
2 Strzelanie z pm B 3,64 3,46
BN 3,28
3 Strzelanie z km B 3,66 3,39
B3 3,12
4 Strzelanie z rgppanc B 3,00
5 Strzelanie z pw B1 4,24 4,00
B2 3,76
6 Znajomość zasad strzelania 3,00
7 Znajomość budowy broni 3,34

….………………………………….

(podpis przewodniczącego komisji)

ZAŁĄCZNIK T

Słowniczek terminów medycznych

Ratownik medyczny to osoba, która:

1) posiada pełną zdolność do czynności prawnych; 

2) posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie tego zawodu; 

3) wykazuje znajomość języka polskiego w stopniu wystarczającym do wykonywania tego zawodu; 

4) spełnia następujące wymagania: 

a) ukończyła studia wyższe na kierunku (specjalności) ratownictwo medyczne, lub 

b) ukończyła publiczną szkołę policealną lub niepubliczną szkołę policealną o uprawnieniach szkoły publicznej i posiada dyplom potwierdzający uzyskanie tytułu zawodowego „ratownik medyczny”, lub 

c) posiada dyplom wydany w państwie innym niż: państwo członkowskie Unii Europejskiej, Konfederacja Szwajcarska lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strona umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, uznany w RP za równoważny z dyplomem uzyskiwanym w Rzeczypospolitej Polskiej, potwierdzającym tytuł zawodowy ratownika medycznego, lub 

d) posiada kwalifikacje do wykonywania zawodu ratownika medycznego nabyte w państwie członkowskim Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, uznane w Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z ustawą z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z późn. zm.). 

Ratownik to osoba: 

1) posiadająca pełną zdolność do czynności prawnych; 

2) zatrudniona lub pełniąca służbę w jednostkach współpracujących z systemem, o których mowa w art. 15 ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym, lub będąca członkiem tych jednostek; 

3) posiadająca ważne zaświadczenie o ukończeniu kursu w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy i uzyskaniu tytułu ratownika.

ZAŁĄCZNIK U


Propozycja układu „Zbioru ćwiczeń i strzelań dla
pułku/batalionu/dywizjonu/samodzielnej kompanii (równorzędnego) ….
na …. etap/okres”

Strona tytułowa.

  1. Spis treści.

  2. Określenie docelowych umiejętności strzeleckich w danym etapie/okresie dla poszczególnych specjalistów.

  3. Zbiór ćwiczeń przygotowawczych w obserwacji:

  4. Zbiór ćwiczeń przygotowawczych na trenażery:

  5. Zbiór ćwiczeń przygotowawczych do strzelań:

    1. Wozy bojowe:

      1. Czołg LEOPARD:

      2. Czołg PT-91/T-72:

      3. BWP-1:

      4. KTO „ROSOMAK”:

      5. ………

      6. ………

    2. Broń strzelecka:

      1. Z pistoletu wojskowego.

      2. Z karabinka szturmowego.

      3. Z karabinu maszynowego.

      4. Strzelanie z granatników.

      5. ………

      6. ………

  6. Zbiór strzelań sytuacyjnych:

  7. Zbiór ćwiczeń w rzucaniu granatami ręcznymi.

Załączniki:

  1. Wykaz strzelań i ćwiczeń przygotowawczych obowiązujących w danym
    etapie/okresie (zestawienie strzelań).

  2. Wykaz tarcz, dodatkowych figur bojowych.

ZAŁĄCZNIK W

Propozycja układu
„Zbioru ćwiczeń i strzelań dla JW. DWSpec. ….na …. rok”

Strona tytułowa.

  1. Spis treści.

  2. Założenia ogólne (w rozdziale tym powinien znaleźć się zapis o tym że, …...”sprawdzeniu podlegają strzelania indywidualne i zespołowe odbyte
    w ostatnim kwartale /trzech miesiącach/ szkolenia).

  3. Przepisy bezpieczeństwa [wykraczające poza ujęte w: DD/7.0.1(A), DD/7.0.2(A)] oraz ujęte w „Zbiorze zasad do organizacji i prowadzenia strzelań, ćwiczeń ogniowych w Wojskach Specjalnych”.

  4. Określenie docelowych umiejętności strzeleckich w poszczególnych okresach
    i etapach szkolenia dla poszczególnych specjalistów.

  5. Ćwiczenia przygotowawcze do strzelania z poszczególnych rodzajów broni.

    1. Z pistoletu wojskowego.

    2. Z karabinka szturmowego.

    3. Z karabinu maszynowego.

    4. Strzelanie z granatników.

    5. ………

    6. ………

  6. Warunki strzelań indywidualnych szkolnych, bojowych, sytuacyjnych
    i specjalnych.

    1. Ląd /w terenie otwartym, w terenie górzystym, w pomieszczeniach, itp./

    2. Z pojazdów.

    3. Ze śmigłowca.

    4. Z łodzi.

    5. Z lądu na wodę.

    6. Z wody na ląd.

    7. …….

    8. …….

  7. Warunki strzelań zespołowych bojowych, sytuacyjnych i specjalnych.

    1. Ląd /w terenie otwartym, w terenie górzystym, w pomieszczeniach, itp./

    2. Z pojazdów.

    3. Ze śmigłowca.

    4. Z łodzi.

    5. Z lądu na wodę.

    6. Z wody na ląd.

    7. …….

    8. …….

  8. Ćwiczenia przygotowawcze i warunki strzelań dla kadry sztabu oraz pododdziałów dowodzenia i logistycznych.

  9. Ćwiczenia w rzucaniu granatami ręcznymi (jeżeli będą odbiegać od przyjętych
    w DD7.0.1, DD7.0.2). Jeżeli nie będą przygotowywane odrębne warunki rzutu należy podać nazwę instrukcji i numer ćwiczenia (w rozdziale tym należy zaznaczyć, że każda organizacja zajęć z użyciem granatów bojowych poprzedzona być musi treningiem (przy użyciu granatu ćwiczebnego lub treningowego) przed rzutem granatem bojowym według warunków danego ćwiczenia.

  10. Trening bezstrzałowy.

Załączniki:

  1. Wykaz strzelań obowiązkowych/zestawienie strzelań/.

  2. Wykaz tarcz, dodatkowych figur bojowych.

  1. 2 Posiadającego ładunek błysk dym.↩

  2. Nie dotyczy Wojsk Specjalnych. W Wojskach Specjalnych na komendę kierownika strzelania np.: „Zmiana (strzelający) na linii wyjściowej – zbiórka” zmiana (strzelający) ustawia się na LW na wprost stanowisk ogniowych. Broń musi być zabezpieczona a magazynek odłączony od niej.↩

  3. 4 Minimum po ukończonym kursie kwalifikacyjnym w dziedzinie pielęgniarstwa ratunkowego, anestezjologii i intensywnej opieki, chirurgii, kardiologii, pediatrii.↩

  4. ∗ Do celu nr 1 nie prowadzi się ognia.↩

  5. ∗ Do celu nr 1 nie prowadzi się ognia.↩

  6. W przypadku nie używania amunicji odłamkowo-burzącej dopuszcza się stosowanie podnośników mechanicznych do celów.↩

  7. W przypadku nie używania amunicji odłamkowo-burzącej dopuszcza się stosowanie podnośników mechanicznych do celów.↩

  8. ∗ Nie dotyczy broni bezkurkowej.↩

  9. ∗ Nie dotyczy broni bezkurkowej.↩

  10. * Dotyczy tylko żołnierzy uzbrojonych w tę broń.↩


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
3. Narodowy program zdrowia, Zdrowie Publiczne
3. Narodowy program zdrowia, Zdrowie Publiczne
program ćwiczeń WNZ 2011 12. 5fantastic.pl , Ćwiczenia
Gl leśne stac program ćw 2013-od 12-03, STUDIA SGGW Wydział Leśny leśnictwo, Semestr 1 i 2, Glebozn
PROGRAM STRZELEŃ Z BRONI STRZELECKIEJ
program przedmiotu PIwZ SST 12 Nieznany
Program praktyk pedagogika resocjalizacyjna, 12
Program zajęć ADL 2011 12
Tabela Bergera program do tworzenia rozgrywek (3 12 zespołów)
Programy Bądź punktualny Przegląd programów do synchronizowania czasu 12 2004
12 Korzystanie z innych programów
12 - 16 z WIZYTĄ W SADZIE, EDUKACJA, Plany pracy - wg. nowej podstawy programowej
Powiedzmy z dumą Nasz Kościół broni godności człowieka - [2008-12-13], bioetyka
2009 12 Metaprogramowanie algorytmy wykonywane w czasie kompilacji [Programowanie C C ]
12 Programowanie 5osi
BIZNESPLAN dla programu promocj Nieznany (12)
PP łączne czynności do strz. szkol. nr 1, PP i K

więcej podobnych podstron