System odpornościowy
Odporność nabyta jest odpornością swoistą.
Odra, różyczka są wywoływane przez wirusy i rozprzestrzeniają się na drodze kropelkowej.
Czynniki chorobotwórcze wnikające do organizmu to patogeny.
Istnieją dwie formy odporności swoistej: komórkowa i humoralna.
Ślina i łzy zawierają lizozym – białko rozkładające ściany komórkowe bakterii.
Gruźlica, błonica, tężec, cholera, dżuma są wywoływane przez bakterie.
Najważniejszymi substancjami wykorzystywanymi w humoralnych reakcjach odpornościowych są przeciwciała czyli immunoglobuliny.
Antygen to białko wirusa lub cząsteczka węglowodanu wyzwalające odpowiedź immunologiczną.
Wirus HIV należy do grupy retrowirusów zawierających dwuniciowy RNA jako materiał genetyczny.
Limfocyty T zdolne są do rozpoznania i atakowania komórek zakażonych wirusem lub zmienionych nowotworowo.
Rozpoznanie intruza to zadanie leukocytów zwanych makrofagami.
Odporność nieswoista jest to odporność nie skierowana przeciwko konkretnemu zagrożeniu.
Pierwszą barierę odpornościową organizmu stanowi skóra.
Pobudzone limfocyty B wytwarzają komórki plazmatyczne produkujące konkretny rodzaj przeciwciał.
Szczepienie ochronne polega na podawaniu osobie zdrowej preparatu zawierającego unieszkodliwione drobnoustroje lub ich toksyny.
Bierną odporność nabytą dają przeciwciała przedostające się przez łożysko i z mlekiem podczas karmienia.
Choroba Heine-Medina, żółtaczka typu A są wywoływane przez wirusy i rozprzestrzeniają się na drodze pokarmowej.
Wirus HIV obezwładnia układ odpornościowy, ponieważ prowadzi do zniszczenia części limfocytów.