Rozkład Maxwella – wzór określający rozkład prędkości cząstek gazu doskonałego, w którym poruszają się one swobodnie i nie oddziałują ze sobą, z wyjątkiem bardzo krótkich zderzeń sprężystych, w których mogą wymieniać pęd i energię kinetyczną, ale nie zmieniają swoich stanów wewnątrzcząsteczkowych. Cząstka w tym kontekście oznacza zarówno atomy jak i cząsteczki.
Rozkład ten ma postać
gdzie:
– prędkość cząsteczki,
– masa cząsteczki (m = M/NA, gdzie M – masa molowa gazu, NA – stała Avogadra),
– stała Boltzmanna (k = R/NA, gdzie R – stała gazowa),
– gęstość prawdopodobieństwa wystąpienia cząsteczki o prędkości v.
Parametry rozkładu prędkości
Rozkład prędkości cząsteczek gazu można scharakteryzować trzema parametrami: prędkość najbardziej prawdopodobna, prędkość średnia i prędkość średnia kwadratowa
Prędkość najbardziej prawdopodobna to taka prędkość , dla której wartość jest największa.
Prędkość średnia określa przeciętną prędkość z jaką poruszają się cząsteczki w układzie. Ze względu na to, że rozkład Maxwella jest asymetryczny (prawostronnie skośny) prędkość średnia jest większa niż prędkość najbardziej prawdopodobna. Krzywa maxwellowska ma "ogon", który rozciąga się w stronę dużych.
Prędkość średnia jest średnią arytmetyczną z prędkości wszystkich cząsteczek:
Prędkość średnia kwadratowa jest pierwiastkiem kwadratowym ze średniej arytmetycznej kwadratów prędkości:
Średnia prędkość kwadratowa jest miarą energii kinetycznej cząsteczek.
Z kinetycznej teorii gazów wynika, że
a więc energia kinetyczna cząsteczki zależy wyłącznie od temperatury, oraz ze względu na to, że zgodnie z Drugą zasadą dynamiki Newtona
otrzymujemy
Jest to fundamentalny wniosek teorii kinetycznej, który łączy wprost prędkość cząsteczek z temperaturą i masą. Wynika z niego, że
średnia prędkość kwadratowa cząsteczek jest proporcjonalna do pierwiastka kwadratowego z temperatury[1].
Jeśli temperatura wzrośnie dwa razy (w skali Kelvina), to średnia prędkość kwadratowa cząsteczki wzrośnie razy.
Poza tym zachodzi: