Mechanizmy Działania Rynku Finansowego UE z ubieglego roku takie same

Rynek finansowy odgrywa kluczową rolę w gospodarce każdego kraju. Jest miejscem gdzie interwencja państwa była, jest i będzie największa. Rynek finansowy nie podlega samoregulacji w żadnym kraju. Polityka państwa w odniesieniu do sektora finansowego sprowadza się nie do tworzenia warunków wolnej konkurencji, a do zapewnienia możliwie największej konkurencji.

Jednolity rynek finansowy UE jest częścią jednolitego rynku wewnętrznego tego ugrupowania.

Jednolity rynek finansowy:

Rezydenci – osoby prawne i fizyczne, których siedziba bądź miejsce zamieszania znajduje się w krajach członkowskich UE.

Główne cele budowy jednolitego rynku finansowego:

  1. Stworzenie warunków lepszej alokacji kapitału – kapitał powinien płynąć tam gdzie potencjalna stopa zwrotu kapitału jest najwyższa.

  2. Dywersyfikacja źródeł i form pozyskiwania środków inwestycyjnych powstająca dzięki większej konkurencji między bankami i innymi instytucjami finansowymi.

  3. Wzrost płynności i pojemności rynków kapitałowych – obniżenie kosztów środków finansowych pozyskiwanych przez osoby prawne i fizyczne. Im większy rynek i im bardziej płynny tym kapitał jest tańszy.

  4. Zwiększenie stabilności finansowej na obszarze jednolitego rynku pod warunkiem istnienia odpowiednich regulacji i nadzoru.

  5. Wzrost innowacyjności rynku – lepsze zaspokojenie potrzeb klientów dzięki pojawieniu się nowych instrumentów finansowych.

  6. Konkurowanie z rynkiem amerykańskim.

Globalizacja rynków finansowych – szybko postępująca integracja dotąd odrębnych krajowych rynków finansowych w jeden rynek ogólno – światowy.

Zasadnicze znaczenie mają tu następujące czynniki:

  1. Liberalizacja przepływów kapitałowych – znoszenie wszelkich barier w swobodzie przepływu kapitału.

  2. Deregulacja sektora finansowego – zniesienie limitów stóp procentowych.

  3. Otwarcie sektora finansowego dla kapitału zagranicznego.

  4. Wzrost roli niebankowych pośredników finansowych (fundusze inwestycyjne, fundusze ubezpieczeniowe, fundusze emerytalne).

  5. Rozwój technologii informatycznych.

Globalizacja to szybko postępująca integracja.

Korea północna jest krajem zamkniętym, który nie uczestniczy w globalizacji.

Różnica między globalizacją a integracją: w proces integracji wchodzimy świadomie z własnych chęci, np. podpisując stosowne dokumenty, a globalizacja jest nieuchronna, dotyczy każdego kraju. Z integracji można wystąpić a z globalizacji nie można.

Modele rynku finansowego:

  1. Model anglosaski (angloamerykański) – np. Wieka Brytania.

    1. Wiodącą role pełni rynek kapitałowy, jest on głównym źródłem środków inwestycyjnych w gospodarce. Odgrywa podstawową rolę w sprawowaniu nadzoru nad podmiotami gospodarczymi.

    2. Rozpowszechnione jest wynagradzanie zarządów spółek i pracowników opcjami na zakup własnego przedsiębiorstwa. Powinno to stymulować ich do bardziej efektywnej pracy.

    3. Funkcjonuje bardzo duża liczba różnego rodzaju instytucji pośrednictwa finansowego

    4. Rozdzielona bankowość komercyjna (przyjmowanie depozytów i udzielanie kredytów) i inwestycyjna (obsługa podmiotów działających na rynku kapitałowym). W USA można świadczyć te dwie usługi w jednym miejscu.

    5. Występuje brak długookresowych związków kapitałowych między instytucjami finansowymi i podmiotami gospodarczymi.

    6. Istnieje bardzo wiele różnorodnych instrumentów finansowych związanych z rynkiem kapitałowym, dominują wśród nich papiery wartościowe o charakterze udziałowym (akcje), ponadto występuje duża skłonność do tworzenia nowych instrumentów finansowych. Gospodarstwa domowe i podmioty gospodarcze posiadają w swych aktywach znaczną ilość papierów wartościowych nabywanych bezpośrednio.

  2. Model kontynentalny (kontynentalno europejski) – np. Niemcy.

    1. Wiodącą rolę w alokacji zasobów w gospodarce odgrywają banki uniwersalne, które oferują pod jednym dachem (czy też marką) całość usług finansowych (łącznie bankowość komercyjna i inwestycyjna). Rynek kapitałowy odgrywa w tym systemie zdecydowanie mniejszą rolę. Jego wiodącymi uczestnikami są banki.

    2. Rola innego typu instytucji pośrednictwa finansowego jest zdecydowanie mniejsza.

    3. Istnieją bardzo istotne związki między bankami a podmiotami gospodarczymi. Banki posiadają znaczące pakiety akcji i wykonują często prawa głosu z akcji należących do innych akcjonariuszy, wymuszają(przynajmniej w teorii) wzrost efektywności podmiotów gospodarczych. Jednak ze względu na specyficzny charakter związków (tradycje, rodzina długoletnia współpraca), jakie występują między bankami a zarządami firm, nadzór bankowy bywa mało skuteczny

    4. Wśród papierów wartościowych handlowanych na rynku przeważają papiery wierzytelnościowe – obligacje rządowe. W systemie tym występuje niska skłonność do tworzenia innowacji finansowych.

Nie znaleziono potwierdzenia przewagi systemu angloamerykańskiego.

Systemy finansowe:

Np. uważa się że w pierwszej fazie rozwoju firmy winny być finansowane przez bank, a kiedy dojrzeją dopiero wchodzić na rynek kapitałowy. Tymczasem praktyka jest tak, że banki niechętnie finansują przedsięwzięcia we wczesnej fazie rozwoju. Muszą one poszukiwać innych źródeł finansowania, np. funduszy venture capital lub „aniołów biznesu”.

Konwergencja polega na powstawaniu jednego systemu finansowego na bazie dwóch dotąd działających, przy czym nowy system nie jest prostą sumą dwóch bazowych systemów, a zupełnie nową jakością.

Uważa się że konwergencja jest przede wszystkim efektem:

Nowy system finansowy będzie zapewne stanowił syntezę najbardziej efektywnych rozwiązań zaczerpniętych z obu systemów, jednak wszystko wskazuje na to, że będzie on jednak zawierał więcej elementów systemu angloamerykańskiego. I tak:

Jednolity rynek finansowy opiera się na trzech swobodach:

Utworzenie jednolitego rynku finansowego oznacza więc pełną implementację trzech wymienionych swobód.

Jednolity rynek finansowy składa się z segmentów, które zwykle analizowane są osobno:

Budowa jednolitego rynku finansowego wymagała przede wszystkim wdrożenia swobody przepływu kapitału.

Swoboda przepływu kapitału między krajami oznacza możliwość swobodnego dokonywania przez podmioty z tych krajów płatności zagranicznych z wszelkich tytułów wynikających zarówno z transakcji dotyczących bilansu obrotów bieżących, jak i bilansu obrotów finansowych.

Transakcje bieżące według MFW:

Transakcje finansowe według MFW:

Swoboda przepływu kapitału:

24.06.1988 roku Rafa przyjęła dyrektywę, która ustanowiła harmonogram pełnej liberalizacji przepływu kapitału:

Traktat z Maastricht potwierdził praktycznie istniejący stan rzeczy. Nowe przepisy określiły Charakter liberalizacji jako nieodwołalny w obrębie UE. Oznacza to, iż wyjątkiem nowelizacji Traktatu nie ma żadnej możliwości wprowadzenia w obrębie Unii jakichkolwiek ograniczeń w tej dziedzinie.

Pojawiły się 2 klauzule, upoważniające państwa członkowskie do:

Istnieją jednak możliwości wprowadzenia pewnych ograniczeń:

Swoboda świadczenia usług finansowych:

W kontekście JRF obie te swobody rozpatrywane są łącznie.

WTO wyróżnia 4 możliwości świadczenia usług między państwami:

Zasada jednolitej licencji – dotyczy funkcjonowania instytucji finansowych na rynku UE.

Instytucja finansowa może oferować swe usługi w dwojaki sposób:

Przedstawicielstwo – podmioty które nie prowadzą działalności operacyjnej.

Oddział – miejsce działalności stanowiące prawnie zależną część instytucji finansowej, w której prowadzi się bezpośrednio operacje dozwolone danym instytucjom finansowym (wszystkie lub część). Przyjęto, że wszystkie oddziały utworzone w tym samym kraju członkowskim przez instytucję finansową mającą swą siedzibę w innym kraju członkowskim, są traktowane jak pojedynczy oddział.

Filia – jest samodzielnym podmiotem prawnych (spółką – córką), jest ona jednak zależna kapitałowo i organizacyjnie od spółki – matki. Filia jako podmiot ustanowiony według prawa kraju goszczącego podlega nadzorowi ze strony tego kraju.

Aby instytucja finansowa mogła działać na całym rynku UE poprzez zakładanie oddziałów lub w sposób transgraniczny konieczne były rozwiązania systemowe akceptowane przez wszystkie kraje członkowskie UE.

Całkowite ujednolicenie przepisów byłoby praktycznie nierealne ze względu na bardzo duże zróżnicowanie regulacji narodowych i odmienne podejście krajów UE do wielu kwestii kluczowych z punktu widzenia budowy jednolitego rynku finansowego

Zasada jednolitej licencji – instytucja finansowa, która uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności w jednym kraju cz jonkowskim może podejmować tę działalność w pozostałych krajach członkowskich pod warunkiem, że spełnia minimalne, wspólnie uzgodnione wymagania;.

Rynki finansowe UE:

Sieć bezpieczeństwa finansowego – ogół rozwiązań regulacyjnych i instytucjonalnych których celem jest zapewnienie ochrony krajowego systemu finansowego przez destabilizacją.

Znajdują się w niej podmioty:

Najważniejsze grupy:

Ich współpraca powinna przebiegać na 3 płaszczyznach:

3 rodzaje krajowych rozwiązań kryzysowych:

  1. Z uwagi na stopień centralizacji funkcji nadzorczych :

  1. Z uwagi na zaangażowanie BC w kwestii nadzoru:

  1. Rozdzielenie głównych funkcji nadzoru pomiędzy dwie instytucje.

Od czego zależy wybór rozwiązania:

Problemy z sytuacją nadzoru finansowego w UE:

Europejska Rada do spraw ryzyka systemowego – instytucja która ma działać w nadzorze makroostrożnościowym.

Europejski System Organów Nadzoru Finansowego

  1. Jego zadaniem będzie nadzór nad instytucjami finansowymi poszczególnych sektorów rynku finansowego – nadzór mikroostrożnościowy

W jej skład będą wchodziły organy nadzorcze poszczególnych krajów współpracujące z nowymi europejskimi organami nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Bankowego, Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych, Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych)

  1. Kompetencje:

Sektor bankowy w UE:

  1. Dyrektywa z 1977 roku – definicja instytucji kredytowej

Działalności instytucji kredytowej polega na przyjmowaniu depozytów i innych funduszy podlegających zwrotowi oraz udzielaniu kredytów na własnych rachunek.

  1. Dyrektywa z roku 1989 – kluczowa z punktu widzenia rynku usług bankowych. Utrzymano definicję instytucji kredytowej, ale dodano listę usług jakie mogą być przez tę instytucję świadczone:

Wprowadziła zasadę jednolitej licencji na rynku usług bankowych od 1.01. 1993 roku .

  1. zniesiony został wymów uzyskania zezwolenia kraju goszczącego na otwarcie oddziału czy transgranicznego świadczenia usług

  2. wprowadzono minimalny kapitał założycielski instytucji kredytowej – 5 mln euro, przy czym dla niektórych instytucji kredytowych obniżono go do 1 mln

  3. utrzymano wymów zarządzania instytucją przez co najmniej 2 osoby o odpowiedniej reputacji i odpowiednim doświadczeniu.

  4. Wskazano na konieczność udokumentowania źródła pochodzenia kapitału założycielskiego

Dyrektywa z marca 2000 roku - dodano s definicji instytucji kredytowej jedno zdanie – instytucja taka może obracać także pieniądzem elektronicznym.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Techniki komunikacyjne - test z ubiegłego roku, UE Katowice FiR, techniki komunikacyjne
swoboda przepywu usug na rynku wewntrznym ue, Podręczniki i materiały dydaktyczne, wykłądy, Rynki fi
Pytania z terminów poprawkowych z ubiegłego roku, farma
Mechanizmy działania antybiotyków, materiały farmacja, Materiały 4 rok, farmacja 4 rok part 2, farma
Toksykologia - Wykład 3 - Mechanizmy działania, szkoła bhp, Toksykologia
PS NA RF PS na rynku finansowym W1 10 12
Jaki jest mechanizm działania zabiegów na rozstępy
MODUŁ I - Bank jako podmiot rynku finansowego, Ekonomia, Ekonomia stacjonarna I stopień, III rok, B
PS na rynku finansowym W3 10 12
Zbrodnia doskonała Mechanizm działania przemocy emocjonalnej podejście poznawczo behawioralnex
Mechanizm działania leku
PS na rynku finansowym W50 10 12
Mechanizmy działania toksycznego
Pytania z terminów poprawkowych z ubiegłego roku
MODUŁ 2 Rynek kapitałowy jako część rynku finansowego

więcej podobnych podstron