1. Komórka organizacyjna przedsiębiorstwa w której nie jest wyraźnie wyznaczona zależność pomiędzy działalnością a kosztami z przypisanymi limitami, których przekroczenie wymaga zgody określonego kierownictwa to: B. ośrodek odpowiedzialności za wydatki. 2. Porównanie wartości wyznaczonych z osiągniętymi i wynikające z tego analizy odchyleń są podstawą do zarządzania: C. zarządzanie przez wyjątki. 3. Jednym z głównych zadań controllingu jest: B. powodowanie aby planowano (reszta pytania)… 4. Menedżer odpowiedzialny jest za stopień realizacji celu a controller odpowiedzialny jest za: A. wgląd w wyniki. 5. Analiza rentowności ABC wykorzystywana jest na poziomie: B. zarządzania operatywnego (operacyjnego). 6. Grupa produktów, obszary geograficzne, kanały dystrybucji oraz grupy klientów to kryteria wyodrębniania: A. centrum odpowiedzialności za wyniki. 7. Rozszerzenie idei centrum zysków w kierunku pełnej sterowalności przez zarząd a przede wszystkim przez wprowadzenie odpowiedzialności za majątek stanowi istotę: A. centrum odpowiedzialności za inwestycje. 8. Podsystem kierowania, planowania, kontroli i informacji, wspierający adaptację i koordynację całego systemu zarządzania, bądź tez procesu nawigacji i sterowania gospodarczego za pomocą planu to: C. controlling. 9. Jeżeli dźwignia operacyjna jest równa 2, a przyrost zysku wzrósł 20% oznacza to że ilość sprzedanych produktów wzrosła o: A: 10%. 10. Założeniem controllingu jest orientacja na: C. orientacja na cele, przyszłość, wąskie gardła, rynek , klienta. 11.Controlling jako dający odpowiedź czy zainwestowany kapitał przynosi oczekiwaną, zadowalającą stopę zwrotu, wymuszając wykorzystanie rachunku ekonomicznego z uwzględnieniem rachunku kosztów zmiennych i koszt kapitału własnego to: A. controlling zorientowany na rachunkowość.	12. Controller właściwy jest dla otoczenia zmiennego, umiarkowanie dynamicznego. B. nawigator. 13. Controlling kompleksowy, produkcyjno-finansowy, finansowy to rodzaj controllingu wyróżniony ze względu na: C. zakres działania. 14. Zasada podwójnego podporządkowania przy podporządkowaniu controllerów dywizjonalnych kierownictwu dywizji, a controllerów funkcyjnych controllerowi centralnemu to: A. organizacja macierzowa controllingu. 15. Pomiar oceny efektywności obejmuje dwie zasadnicze kwestie: zdolność podmiotu do generowania zysku (siły dochodowej) oraz poziom stopy zwrotu z zaangażowanych aktywów operacyjnych: C. centrum odpowiedzialności za inwestycje (?). 16. Wartość określająca wielkość zysku, który pozostaje pod odjęciu średniego kosztu kapitału całkowitego, w tym również kapitału własnego pomijanego w tradycyjnej analizie wskaźnikowej, to: A. ekonomiczna wartość dodana. 17. Wartość równa wartości bieżącej przyszłych wartości dodanych, to: B. rynkowa wartość dodana. 18. Controlling proponuje środki korygujące osiągnięcie celu co określa się jako: A. feedback. 19. Jeżeli łączna marża brutto równa się 20 000 zł, a dźwignia operacyjna wynosi 2, to koszty stałe wynoszą: D: 10000 zł. 20. Niezbędny do zastosowania rachunek ekonomiczny, oparty o rachunek kosztów zmiennych i uwzględniający koszt kapitału to podstawa koncepcji: A. controlling zorientowany na rachunkowość. 21. Wyróżnienie centrum odpowiedzialności pierwszorzędnego i drugorzędnego oraz zależności między centrami ujęte w proste zależności grupowe struktury zależności oraz kompleksowe struktury zależności, jest właściwe dla analizy porównawczej i oceny: D. centrum odpowiedzialności za koszty.
22. Dopasowanie i uzgadnianie wewnętrznie uzależnionych stanów faktycznych i działań w ukierunkowaniu na cel poprzez programy(procesy rozwiązania zadań) poprzez plany (określenie celów rozwiązania zadań), to: B. nieosobista, technokratyczna komunikacja. 23. Stopień samodzielności, miejsce w hierarchii, kompetencje, to cechy rozwoju controllingu w funkcji: B. instytucjonalna. 24. Typ controllera prezentujący określony program, a w dyskusjach pełniącego rolę bufora bezpieczeństwa: B. moderator. 25. Controller podlegający kierownictwu przedsiębiorstwa, ma utrzymywać i rozbudowywać przewagę strategiczną przedsiębiorstwa, analizuje otoczenie i strategie, określa przesłanki i kryteria planowania, zajmuje się planowaniem długoterminowym i jego operacjonalizacją, jest charakterystyczny dla: A. controllingu centralnego. 26. Podporządkowanie controllerów centralnemu controllerowi a dyscyplinarne podporządkowanie controllerów kierownictwu dywizji i funkcji to: D. rozwiązanie mieszane: kompromis między centralizacją i decentralizacją. 27. Margines bezpieczeństwa dla sprzedaży wynosi 20%, przy ilości 1000 szt. produktów i cenie jednostkowej 10 zł/szt., zatem jednostkowy próg rentowności wynosi: C: 8000 zł. 28. Centra których koszty odnoszone są na nośniki kosztów to: A. centra pierwszorzędne. 29. Dla potrzeb budżetowania procesów podstawowych w centrach odpowiedzialności za koszty stosuje się najczęściej: A. budżetowanie elastyczne. 30. Postępowanie, w którym najpierw przelicza się koszty wspólne centrum pomocniczego, które w najmniejszym stopniu otrzymuje usługi od ośrodków pomocniczych. Następnie rozlicza się centrum kosztów pomocniczych, które otrzymuje usługi możliwie tylko od centrum juz rozliczonego, a na koniec rozlicza się centrum otrzymujące usługi od dwóch wcześniej rozliczonych ośrodków, to: B. postępowanie stopniowe.	31. Planowanie ceny i rozmiaru sprzedaży dokonywane jest w sytuacji: A. niewielkiej liczby sprzedawanych produktów. 32. Pokrycie wszystkich kosztów pieniężnych (równoważnych z wydatkami) bez kosztów amortyzacji jako finansowy próg rentowności dla centrum odpowiedzialności za wyniki, to: D. PG - próg gotówkowy. 33. Struktura rozmiaru i wartości sprzedaży, elementy koncepcji marketingu-mix, metody pozyskiwania klientów, to kryteria ujmowane w ramach budżetowania: C. centrum odpowiedzialności za przychody. 34. Budżet centrum odpowiedzialności za inwestycje obejmuje obszar operacyjny i finansowy w ramach wyników oraz obszar inwestycyjny w którym najważniejszą rolę łącznika pełni budżet wpływów i wydatków: A. brak odpowiedzi (materiały str. 57-59). 35. W systemie oceny centrum odpowiedzialności za inwestycje niezbędne jest wprowadzenie modyfikacji wskaźnika ROI w kierunku zysku rezydualnego, a dalej modyfikacje ukierunkowane są na kategorię ekonomicznej wartości dodanej: B. brak odpowiedzi (materiały str. 60-61). 36. Elementem operacyjnego budżetowania, łączącym wskaźniki finansowe z wskaźnikami niefinansowymi, uwzględniającym czynniki strategiczne przekładające się na kluczowe czynniki sukcesu tworzące wartość dodaną przedsiębiorstwa, jest model: C. zrównoważonej karty dokonań (BSC). 37. Dla właściwego przebiegu procesu zarządzania przedsiębiorstwem niezbędnym jest wprowadzenie w ramach systemu zarządzania wskaźników „wczesnego ostrzegania” które obejmują: A. wskaźniki rynkowe, techniczne, polityczne i społeczne. 38. Grupy produktów, obszary oraz grupy klientów to kryteria wyodrębniania: B. centrów zysku. 39. W tworzeniu planów w ramach różnych szczebli zarządzania i obszarów, niezbędnym jest koordynowanie i powiązanie ich w plany czasowe, a koordynacja dotycząca układu „ten sam szczebel różne plany”, to planowanie: A. horyzontalne.
40. Budżetowanie, która rozpoczyna centrum i przekazuje budżet szczeblowi pośredniemu, a dalej odbywa się uzgadnianie z daną jednostką oraz droga powrotna od szczebla pośredniego do centrum, to: C. buforowanie. 41. Porównanie wielkości prognostycznych przy zmianie parametrów to porównanie typu: B. POWINNO BYĆ-POWINNO BYĆ. 42. Sprzężenia umożliwiające korygowanie odchyleń powstałych w przeszłości to: A. sprzężenia zwrotne. 43. Wystąpienie odchylenia od przyjętego budżetu prowadzące do jego akceptacji oznacza, że: B. odchylenie jest w granicach tolerancji albo brak jest możliwości wpływu na nie. 44. Cechą miernika oceny ośrodków odpowiedzialności polegająca na małej wrażliwości na zjawiska działań pozornych, to: D. odporność na oportunizm. 45. Miernik opisujący efekt rzeczywisty do rzeczywistego nakładu to: A. miernik produktywności. 46. Sposób tworzenia powiązanego układu wskaźników na zasadzie wprowadzenia nowej liczby jako odnośnika w mianowniku, to zapis: B. (A/B = A/C : B/C). 47. Centra, których koszty odnoszone są na nośniki kosztów, to: A. centra pierwszorzędne. 48. Dla potrzeb budżetowa procesów podstawowych w ośrodku odpowiedzialności za koszty stosuje się najczęściej: A. budżetowanie elastyczne. 49. Postępowanie w którym najpierw przelicza się koszty wspólne centrum pomocniczego, które w mniejszym stopniu otrzymuje usługi od ośrodków pomocniczych, a następnie rozlicza się centrum kosztów pomocniczych, które otrzymuje usługi możliwie tylko od centrum już rozliczonego, a na koniec rozlicza się centrum otrzymujące usługi od dwóch wcześniej rozliczonych środków to: B. stopniowe. 50. Planowanie ceny i rozmiaru sprzedaży dokonywane jest w praktyce: D. w sytuacjach niewielkiej liczby sprzedawanych produktów, przy wysokiej cenie jednostkowej.	51. Wartość określająca wielkość zysku, który pozostaje po odjęciu średniego kosztu kapitału całkowitego, w tym również kapitału własnego pomijanego w tradycyjnej analizie wskaźnikowej to: A. ekonomiczna wartość dodana. 52. Cele strategiczne, sposób pomiaru realizacji celów, wielkości docelowe i inicjatywy działania to warstwy: A. obszaru finansowego. B. obszaru innowacji i wzrostu. C. obszaru procesów wewnętrznych. D. obszaru klientów (obszar dostawców). W powyższym pytaniu faktycznie wszystkie odpowiedzi są właściwe, widocznie było do testu wielokrotnego wyboru, stąd niekoniecznie pytania od 38 są właściwe i mają właściwe odpowiedzi. 53. Budżet centrum odpowiedzialności za inwestycje obejmuje obszar operacyjny i finansowy w ramach wyników oraz obszar inwestycyjny, w którym najważniejszą rolę łącznika pełni budżet wpływów i wydatków: B. nie. (tutaj była odpowiedź a to jest pytanie 34). 54. W systemie oceny centrum odpowiedzialności za inwestycje niezbędne jest wprowadzenie modyfikacji wskaźnika ROI w kierunku ujęcia zysku rezydualnego, a dalsze modyfikacje ukierunkowane są na kategorię ekonomicznej wartości dodanej: A. tak. (tak mi się wydaje, ale nie jestem pewny, pytanie 35 jest takie same i nie było odpowiedzi, materiały na stronie 60). 55. Elementem operacyjnego budżetowania, łączącym wskaźniki finansowe z miernikami niefinansowymi, uwzględniającym czynniki strategiczne przekładające się na kluczowe czynniki sukcesu i tworzące wartość dodaną przedsiębiorstwa jest: C. zrównoważona karta dokonań (BSC).