Głównymi bohaterami dramatu Szekspira „Makbet” jest tytułowy Makbet oraz jego żona Lady Makbet. Makbet to jeden z dowódców wojsk szkockich, który wkrótce zostaje mianowany królem Szkocji, będąc wcześniej tanem Glamisu i Kawdoru. Lady Makbet, kiedy dowiaduje się, że jej mąż ma zostać królem, zaczyna manipulować jego emocjami, co jest powodem wielu zabójstw. Jest ona również w pewnym stopniu odpowiedzialna za zbrodnię swojego męża.

Kiedy Makbet dowiaduje się od czarownic, że będzie mianowany tanem Kawdoru, a następnie królem Szkocji, chce zrobić wszystko, aby nastąpiło to jak najszybciej. Jest gotowy zrobić wszystko, a nawet zabić obecnego króla. Do popełnienia tego strasznego czynu potrzeba mu doskonałego planu. Swoje zamiary przedstawia Lady Makbet, która natychmiast go popiera. Gdy Makbet wie, że jego żona jest chętna by mu pomóc, pragnie zrealizować swój plan na uczcie, na której będzie Dunkan – obecny król Szkocji. Kiedy jest już co raz bliżej tan Kawdoru zaczyna mieć wątpliwości, czy to co zrobi będzie moralne i etyczne. Choć wcześniej był pewny czego chce, teraz nie jest do końca przekonany. Wie, że powinien zapewnić Dunkanowi bezpieczeństwo, ale sam mówi, że ambicja ciągnie go do działania przeciwnego wszelkim zasadom: „Jeden, wyłącznie jeden tylko bodziec podżega we mnie tę pokusę, to jest ambicja, która przeskakując siebie, spada po drugiej stronie”.

Gdyby nie Lady Makbet, możliwe jest że Makbet nie popełnił by tej zbrodni, która pociągła za sobą następne. Żona przyszłego króla Szkocji manipuluje nim poprzez między innymi bezwzględną krytykę jego słabości. Nie ma żadnych skrupułów w kierowaniu swoim mężem i jego sumieniem. Potrafi nawet wzbudzić w nim i sobie okrucieństwo, by Makbet skłonił się ku morderstwu, aby następnie został mianowany królem. W scenie 7 aktu I wypomina mu nawet tchórzostwo: „Chciałbyś posiadać to, co sam uznajesz ozdobą życia, i chcesz żyć zarazem we własnym uznaniu jak tchórz albo jak ów kot w przysłowiu gminnym”.

Makbet jest świadom tego, że jedna zbrodnia może pociągnąć za sobą kolejne, więc bardzo pragnie, aby to zabójstwo okazało się być jedynym: „Gdyby ten straszny cios mógł przeciąć wszelkie dlasze następstwa, gdyby ten czyn mógł być sam w sobie wszystkim i końcem wszystkiego”. Jednak po rozmowie ze swoją żoną jest pewny tego, że musi popełnić ten czyn: „Wszystkie moje siły nagnę do tego okropnego czynu”.

Gdyby Lady Makbet nie wypominała wszystkich złych cech swojemu mężowi oraz nie nakłaniała go do zabójstwa poprzez manipulowanie jego uczuciami, pewnie nie doszłoby do tego okropnego czynu. Wynika więc z tego, że jest ona odpowiedzialna za tą zbrodnię i wszystkie kolejne, do których doszło. Została jednak ukarana, gdy dostała obłędu i nie mogła zmyć z siebie plam krwi.