Przygotowanie do kryzysu
1. Przygotowanie Zespołu Komunikacji Kryzysowej
2. Wyznaczenie rzecznika prasowego
3. Trening rzecznika prasowego
4. Opracowanie protokołu komunikacji.
5. Rozpoznanie otoczenia
6. Przewidywanie kryzysu
7. Ocena sytuacji kryzysowej
8. Przygotowanie podstawowych przekazów
9. Wybór metody komunikacji
10. Nie podejmuj pochopnych decyzji w przypadku niepowodzenia

Etapy budowania relacji z klientem

• Pierwszy kontakt z klientem

• Przekonanie klienta do zakupu towaru / usługi

• Obsługa posprzedażna

- Wartość klienta (CLV) tłumaczy się jako zdyskontowaną różnicę pomiędzy przynoszonymi przez klienta przychodami, a kosztami sprzedaży, obsługi i pozyskania tego klienta. Do oszacowania CLV kluczowe są: model rentowności klientów oraz stopa retencji klientów (stopa zatrzymania klientów) w latach. Model rentowności określa elementy brane pod uwagę przy liczeniu wartości klientów oraz okres przyjęty do zarządzania wartością klientów. Współczynnik retencji wyraża w procentach część klientów przedsiębiorstwa z danego okresu, którzy nabędą produkty i usługi w kolejnych przedziałach czasowych. Budowa portfela klientów na podstawie CLV musi uwzględniać trzy grupy: klientów nowopozyskanych, zatrzymanych i odchodzących.

- Korzyści netto (NCF) składają się z wpływów oraz korzyści niepieniężnych generowanych przez klienta, które są pomniejszone o jego koszty i zdyskontowane o stopę procentową.
- CRM, czyli Customer Relationship Management jest koncepcją zarządzania relacjami z klientem, która powstała w odpowiedzi na zróżnicowanie i silną konkurencyjność rynku, gdzie coraz trudniejsze jest utrzymanie stałego klienta. Polega na budowaniu, utrzymywaniu i poprawianiu indywidualnych relacji z klientami. Jej głównym celem jest identyfikacja kluczowych dla organizacji klientów, zastosowanie wobec nich odpowiednich strategii utrzymywania efektywnej współpracy, wpływanie na wzrost zadowolenia tych klientów poprzez budowanie z nimi długotrwałych relacji, jak również kształtowanie ich lojalności wobec naszej firmy.

Ład korporacyjny - jest to zbiór zasad postępowania, skierowanych zarówno do organów spółek oraz członków tych organów, jak i do większościowych i mniejszościowych akcjonariuszy.
- ład korporacyjny jest jednoczesnym wymogiem i wyrazem odpowiedzialności prawnej przed właścicielem, rynkiem, społeczeństwem i państwem.

We współczesnym rozumieniu corporate governance posiada 3 wymiary:

1. Wymiar ekonomiczny – nakazuje podejmowanie działań, które mają zmierzać do osiągania celów (wykorzystania szans) przy minimalnym nakładzie kosztów. Ponadto oprócz czynnika efektywności wymiar ekonomiczny polega również na oddzieleniu funkcji kontrolnych i operacyjnych

2. Wymiar księgowy – polega na rzetelnym i wiarygodnym rejestrowaniu zdarzeń gospodarczych, oddającym sens ekonomiczny prowadzonych operacji. Organizacja identyfikuje, mierzy oraz komunikuje wewnętrznie i zewnętrznie dane na temat swoich działań w postaci sprawozdania finansowego

3. Wymiar społeczno- kulturowy – polega na formułowaniu kultury i filozofii zarządzania organizacją w oparciu o etyczne i prospołeczne postawy i motywację wszystkich pracujących ludzi. W wymiarze społeczno – kulturowym mieści się również budowanie marki, etyki, kultury korporacyjnej, środowiska synergicznych zachowań ludzkich, które są zorientowane na osiąganie celów biznesowych organizacji.

Determinanty ładu korporacyjnego – kształt danego systemu corporate governance zależy m.in. od:

• Struktury własności większości spółek akcyjnych

• Rozmiaru i znaczenia rynku kapitałowego dla finansowania przedsiębiorstw

• Kształtu i roli systemu bankowego

• Znaczenia i aktywności inwestorów instytucjonalnych

• Stopnia ingerencji państwa w gospodarkę

• Standardu prawnej ochrony drobnych inwestorów i akcjonariuszy mniejszościowych

• Konkretny kształt danego systemu corporat governance jest pochodną wielu czynników i uwarunkowań nie tylko ekonomicznych i prawnych

Zasady ładu korporacyjnego
- są zbiorem zasad określających relacje wewnętrzne i zewnętrzne instytucji nadzorowanych, w tym relacje z udziałowcami i klientami, ich organizację, funkcjonowanie nadzoru wewnętrznego oraz kluczowych systemów i funkcji wewnętrznych, a także organów statutowych i zasad ich współdziałania
- stosując zasady ładu korporacyjnego, organizacja zabezpiecza interesy podmiotów będących z organizacji w wielu skomplikowanych interakcjach. Wynika to z faktu, że współcześnie rola nadzoru jest szerzej postrzegana i zagadnienia nadzoru wykraczają poza zainteresowanie

Oświadczenie o stosowaniu ładu korporacyjnego
- oświadczenie stanowi obligatoryjny element rocznego sprawozdania z działalności eminenta papierów wartościowych dopuszczonych do obrotu na rynku oficjalnych notowań Giełdowych (rynek podstawowy)

POLITYKA DYWIDEND I WYKUPU AKCJI WŁASNYCH

1. Pojęcie i funkcje dywidendy

Dywidenda- dochód z akcji lub udziałów, tej części zysku, która przeznaczona jest dla akcjonariuszy lub udziałowców po zapłaceniu wszelkich należności wobec państwa i jego instytucji.

Funkcje dywidendy:

• funkcja informacyjna - polega na sygnalizowaniu bieżącej i przyszłej siły finansowej spółek-

• funkcja dochodowo- kosztowa- w tej funkcji dywidenda pełni rolę oprocentowania kapitału wniesionego do spółki- dywidenda jest dochodem dla właściciela akcji, a kosztem dla przedsiębiorstwa

• funkcja motywacyjna - związana z obrotem akcami na rynku papierów wartościowych, jej celem jest zwiększenie zainteresowania ich nabyciem i zbyciem. ( a więc poprawa płynności danego papieru wartościowego)

• funkcja kontrolna – zapobiega nadmiernemu zwiększaniu wartości rynkowej spółki. Dywidenda w tej funkcji spełnia zadanie zrównania praw wszystkich akcjonariuszy. (bez względu na ich siłę oddziaływania na działalność spółki- mniejszczościowi i większościowi uzyskują taką samą dywidende a przeliczeniu na jedną akcję). Funkcja kontrola umożliwa obrone firmy m.in. przed wrogim przejęciem. ( nawet tylko ogłoszenie wysokiej wpłaty dywidendy obniża wartość korzyści ewentualnego przejęcia)

1. Polityka dywidend a rynkowa wartość przedsiębiorstwa

Polityka dywidend- standardy postępowania spółek w zakresie wypłaty dywidendy ( dot. między innymi rodzaju, sposobu, terminu, wysokości systematyczności wypłat dywidendy) Gotówka wygenerowana w firmie może zostać przeznaczona zarówno na inwestycje – rozwój jak również na wypłatę dywidendy dla właścicieli.

Określenie optymalnej polityki dywidend

• Powinno skutkować maksymalizacją ceny akcji- wartości rynkowej firmy.

Dwa sposoby na wzrost wartości rynkowej firmy

• Wzrost kursu akcji

• Wypłata części wypracowanego zysku w postaci dywidend

Dywidendy pieniężne – (gotówkowe)

• wypłacane są według zasady, że raz ustalona kwota dywidendy nie powinna być zmniejszana – wynika to z opinii, iż obniżenie dywidendy sugeruje brak perspektyw rozwoju firmy.

Formy dywidendy pieniężnej :

• stała lub stopniowo rosnąca dywidenda – polega na wypłacie zwykle raz do roku tej samej lub niewiele większej kwoty dywidendy (bez względu na wahania wielkości zysku, poziomu cen). Przy zmniejszonym zysku powoduje konieczność szukania innych źródeł kapitału na rozwój firmy, może też powodować spadek cen akcji ze względu na ich sprzedaż przez akcjonariuszy z powodu wzrostu wymaganej stopy zwrotu

• dywidenda o stałej stopie wypłat- polga na wypłaceniu akcjonariuszom określonego stałego procentu zysku . W przypadku braku stabilności zysku w kolejnych latach grozi dużymi wahaniami cen akcji.

• niska dywidenda z dodatkową premią – polega na wypłacie małej stawki dywidendy, która powiększa się o tzw. premię w okresach w których firma osiąga wysokie wyniki (Połączenie dwóch poprzednich)

• dywidenda rezydualna lub resztowa- polega na ustaleniu przez firmę optymalnego scenariusza inwestycji, określeniu środków niezbędnych na jego wykonanie oraz porównaniu ich do wypracowanego zysku ekonomicznego. (doczytać : 413)

Dywidendy w akcjach

• używana jako narzędzie monitorowania i zarządzania m.in. wielkością obrotów i ceną papierów wartościowych danej spółki na GPW. Wypłata dywidendy w akcjach bez względu na jej formę jest stosowana w celu stabilizacji cen akcji. Najczęsciej w Polsce dywidendy w akcjach stosują przedsiębiorstwa które mają problemy finansowe związane z sytuacją zewnętrzną.

Formy dywidendy w akcjach:

• nowa emisja akcji - wiąże się ze zwiększeniem wielkości kapitałów firmy w tym kapitału akcyjnego . Restrukturyzacja kapitału firmy (nie wpływa na poziom zobowiązań i aktywów , pozwala zyskać większą płynność finansowa) – Konsekwencją dywidendy w formie nowej emisji jest przesunięcie części niepodzielnych zysków do kapitału akcyjnego – a więc zmiana struktury, która nie powoduje przypływu nowych środków.

Dywidenda w formie nowej emisji powoduje wzrost ilości akcji posiadanych przez inwestorów, jeśli nie towarzyszą jej wyższe zyski generowane przez firmę lub wyższe dywidendy pieniężne to cena akcji maleje o taki procent jaki stanowi dywidenda w akcjach.

Proces spadku wielkości zysku na jedną akcje (EPS) związany z emisją a powodujący spadek kursu nawywa się „rozcieńczeniem” lub „rozwodnieniem”

• wykup akcji własnych - najważniejsza forma wypłaty dywidendy w akcjach jest odkupywanie akcji przez przedsiębiorstwa tzw. buy back. Firma wykupuje na rynku wtórnym swoje akcje, a następnie je umarza.

Buy back powoduje:

• zmniejszenie liczby akcji w obrocie

• zwiększenie zysku przypadającego na jedną akcję

• zwiększenie ceny akcji

Powody odkupywania akcji:

• chęć zmiany struktury kapitału - zarząd może stwierdzić, że udział kapitału własnego jest zbyt duży i podjąć decyzje o jego zmniejszeniu przez odkupienie akcji

• brak programu inwestycyjnego o dodatnim zysku ekonomicznym

• posiadanie przez firmę wolnych środków finansowych do rozdzielania miedzy akcjonariuszy

• przekonanie zarządu o niedowartościowaniu akcji

Korzyści z zastosowania odkupienia akcji:

• zapobiega wrogiemu przejęciu firmy

• zmniejszenie liczby akcji w obrocie, co powoduje zwiększenie ceny rynkowej akcji

Negatywy zastosowania polityki odkupywania akcji:

• ewentualna szkoda dla pozostałych akcjonariuszy, jeśli cena wykupu jest zawyżona – Zakup przewartościowanych akcji powoduje zniszczenie wartości dla akcjonariuszy którzy nie zdecydowali się na sprzedaż swoich akcji.

• zbyt wysokie ceny akcji mogą spowodować brak popytu na papiery wartościowe wyemitowane przez firmę.

• odkupienie akcji może być traktowane jako częsciowa likwidacja.

Determinanty polityki dywidend:

• Najważniejszą determinantą wypłaty dywidendy jest zdolność płatnicza firmy – Jednakże tylko wypracowany Zysk gwarantuje inwestorom wypłatę dywidendy.

Najważniejsze czynniki wpływające na wybór optymalnej polityki dywidend:

• ograniczenie wypłat dywidend- m.in. mogą wynikać z braku płynności firmy , wynikającego z tego braku gotówki. doczytać 431

• możliwości inwestycyjne - jeśli firma ma korzystne perspektywy inwestycyjne stopień wypłaty dywidendy się zmniejszy, jęsli możliwości inwestycyjne są mniejsze, stopien wypłaty dywidendy wzrośnie.

• koszt alternatywnych źródeł kapitału – jeśli pozyskanie kapitału przez emisję akcji lub zaciągniecie długu nie wiąże się ze znacznycm wzrostem kosztów- prawdopodobieństwo wysokich wypłat dywidendy jest wyższe, jeśli odwrotnie, to niższe.

• wpływ polityki dywidend na wymaganą stopę zwrotu – na wymaganą stopę zwrotu wpływają m.in. takie czynniki jak ; oczekiwania akcjonariuszy odnośnie wypłaty i wysokości dywidendy, ocena poziomu ryzyka związanego z wypłatą lub brakiem dywidendy

.

Spółki notowane na głównym rynku GPW muszą publikować:

• informacje poufne – wszelkie informacje spełniające przesłanki definicji zawartej w art. 154 ust. 1 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi
• raporty bieżące
• raporty kwartalne za I, III i IV kwartał
• raporty półroczne za pierwsze półrocze roku
• raporty roczne,

New Connect:

• raporty bieżące w tym również informacje poufne
• raporty kwartalne,
• raporty roczne
• Sprawozdania finansowe zamieszczane w raportach okresowych emitent sporządza zgodnie z przepisami obowiązującymi emitenta

Obowiązki znaczących akcjonariuszy i władz spółek
• Inwestor musi poinformować o osiągnięciu lub przekroczeniu progu 5%, 10%, 15%, 20%, 25%, 33%, 33 1/3, 50%, 75%, 90% głosów na WZA (jak również o zmniejszeniu zaangażowania do lub poniżej tego progu).
• Po przekroczeniu 10% głosów na WZA inwestor musi informować o każdej zmianie zaangażowania o co najmniej 2% głosów na WZA, a po przekroczeniu 33% - o co najmniej 1%.
• Członkowie zarządów i rad nadzorczych, a także inne osoby pełniące w spółce określone funkcje, muszą informować o transakcjach zawieranych akcjami spółek emitenta oraz innymi jego instrumentami finansowymi, a także pochodnymi powiązanymi z instrumentami emitenta - zawieranymi przez nich samych lub przez tzw. osoby blisko związane z nimi.
• Członkowie zarządów i rad nadzorczych, a także inne osoby pełniące w spółce określone funkcje, nie mogą zawierać transakcji akcjami i innymi instrumentami finansnowymi swojej spółki (oraz pochodnymi powiązanymi z tymi instrumentami) w tzw. okresach zamkniętych (2 tygodnie przed publikacją raportu kwartalnego, miesiąc przed publikacją raportu półrocznego i 2 miesiące przed publikacją raportu rocznego, a także w każdym przypadku wejścia w posiadanie informacji poufnej, do czasu jej opublikowania).

Relacje inwestorskie

Jest to część zarządzania strategicznego, łącząca finanse, komunikację, marketing oraz przestrzegania prawa papierów wartościowych, umożliwia efektywną, dwukierunkową komunikację między spółką a społecznością inwestorską i w efekcie przyczynia się do rzetelnej wyceny akcji spółki na rynku.

Elementy relacji:

 Ujawnianie informacji – przekazywanie społeczności inwestorskiej informacji o spółce.  Pozyskiwanie informacji zwrotnych – śledzenie reakcji rynku na działania podejmowane przez spółkę.  Wykorzystywanie informacji zwrotnych w działalności firmy – modyfikowanie, dostosowywanie strategii spółki i strategii rozwoju do sytuacji.  Optymalizacja struktury akcjonariatu – podejmowanie w pewnych sytuacjach ingerencji w strukturę akcjonariatu, np. w celu zwiększenia płynności akcji lub pozyskania inwestorów długoterminowych, którzy stabilizują kurs akcji.

1. Definicja „zarządzania wartością przedsiębiorstwa”
   Koncepcja zarządzania polegająca na maksymalizowaniu wartości przedsiębiorstwa dla akcjonariuszy, skoncentrowana na wzmacnianiu pozycji rynkowej przedsiębiorstwa na rynku pozyskiwania kapitału. Definiuje narzędzia niezbędne do podejmowania strategicznych i operacyjnych decyzji, których celem jest długoterminowy wzrost wartości firmy i pomnażanie bogactwa jej właścicieli.
   Najważniejsze w VBM jest:
   - zarządzanie nakierowane wyłącznie na wzrost cen akcji
   - zarządzanie kapitałem
   - system motywacji, wiążący interesy menedżerów i akcjonariuszy
   - komunikacja z inwestorami; cele w przyszłości
   Megatrendy towarzyszące VBM:
   - globalizacja i technologia
   - wzrost znaczenia stopy zwrotu z inwestycji na coraz bardziej globalnym i liberalnym rynku
   - spadek znaczenia dywidendy w korzyściach dla akcjonariuszy
   - wzrost ryzyka i zmienności stóp zwrotu z wyłożonego kapitału, dwa razy w 20 lat
   - wzrost rozbieżności między wartością rynkową i księgową przedsiębiorstw
   - wzrost nierówności majątkowych
   - wzrost hazardu moralnego
   Dlaczego VBM zdominowała praktykę zarządzania dużymi przedsiębiorstwami?
   - zmieniły się główne siły napędowe gospodarki
   - zmieniły się motywy zachowań managementu

2. Proces wdrażania ZWP

1. Pomiar wartości dla akcjonariuszy

2. Identyfikacja obszarów odpowiedzialnych za kreowanie wartości

3. Opracowanie opcji strategicznych

4. Ocena strategii i wybór

5. Planowanie i budżetowanie

6. System motywacji

7. Pomiar rezultatów

1. Czym różni się interesariusz od akcjonariusza

Interesariusz – osoba lub podmiot zainteresowany działalnością przedsiębiorstwa i ponoszący ryzyko związane z jego funkcjonowaniem. Grupa bardziej obszerna zakresowo, obejmująca m.in. pracowników, klientów, kredytodawców, dostawców, społeczeństwo lokalne.

Akcjonariusz – osoba zainteresowana przede wszystkim osiąganiem dochodów z działalności spółki

1. Czego oczekują inwestorzy od przedsiębiorstwa

- lepszej od konkurencji oferty produktów/usług, przewagi technologicznej lub atrakcyjnego projektu inwestycyjnego
- uzyskania odpowiedniej stopy zwrotu na zainwestowanym kapitale
- ochrony swoich interesów w firmie poprzez specjalne uprawnienia
- możliwości wyjścia z inwestycji po określonm czasie (odsprzedając swój udział innym udziałowcom, nowemu inwestorowi lub wprowadzając firmę na giełdę)

1. Czyje interesy powinna realizować spółka
   Powinna realizować interesy: klientów, pracowników, dostawców,po to aby uzyskać maksymalizację i wartość dla właścicieli

Stakeholders (interesariusze) – podmioty,które mogą wpływać na przedsiębiorstwo i/lub pozostają pod wpływem jego działalności. Ich aktywność może mieć wpływ na powodzenie firmy, organizacji, przedsięwzięć. Należą do nich: właściciele firmy, pracownicy,klienci,dostawcy, społeczności lokalne.

Shareholders value- teoria głosząca, że zarządzanie powinno w pierwszej kolejności uwzględniać interesy akcjonariuszy przy podejmowaniu decyzji

Priorytety spółki powinny zatem uwzględniać korzyści zarówno właścicieli, jak i pracowników. Należy starać się o wzrost wartości dla akcjonariuszy w horyzoncie długoterminowym. Jednocześnie satysfakcja pracowników i użyteczność społeczna zwiększa wartość dla akcjonariuszy. Aby firma rozwijała się harmonijnie, konieczne jest uwzględnianie interesariuszy.

Tworzenie wartości dla akcjonariuszy stanowi perspektywę nadrzędną, przy jednoczesnym podkreśleniu roli, jaką odgrywają w jej tworzeniu inni interesariusze.

1. Jak przedsiębiorstwo powinno zarządzać pasywami

- należy kształtować strukturę pasywów tak, aby zapewnić na właściwym poziomie bieżącą i przyszłą płynność finansową, czyli ograniczać ryzyko jej utraty w stopniu uznawanym za rozsądny;
- należy kierować się maksymalizacją korzyści udziałowców przedsiębiorstwa, wyrażających się między innymi stopą zyskowności kapitałów własnych

1. Sekurytyzacja

- odmiana outsourcingu, polegająca na wyodrębnieniu aktywów finansowych podobnego rodzaju i emitowaniu na ich podstawie papierów wartościowych. Okres wykupu dłużnych papierów wartościowych jest zsynchronizowany z terminami zapadalności wierzytelności pochodzących z sekurytyzowanych aktywów.
- to część procesu dezintermediacji

Zalety:
- łatwy sposób na pozyskanie kapitału bez utraty kontroli właścicielskiej
- wyeliminowanie pośrednika w pozykiwaniu funduszy
- ograniczenie ryzyka rynkowego w spółce, która dokonuje sekurytyzacji
- możliwość sterowania adekwatnością kapitałową przez instytucje finansowe

1. Bank premiowy jako narzędzie motywowania

Jest to sposób zarządzania premiami, oznacza gromadzenie części wypracowanej przez pracowników premii na specjalnym koncie. Wielkość gromadzonych sum oraz okres składania premii uzależniony jest od regulaminu działania banku. Bardzo ważną cechą banku premii jest okresowe (coroczne, kwartalne lub miesięczne) wypłacanie pracownikom części zgromadzonych w nim sum. Warunkiem jest spełnienie określonych wymogów, najczęściej związanych z wynikami pracy.

1. Short termism – wady i zalety

Short termism – koncentracja na działaniach i celach krótkoterminowych w celu osiągnięcia szybkich korzyści kosztem celów długoterminowych.
Wady:
- negatywny wpływ na rozwój przedsiębiorstwa i interesariuszy
- presja managerów, zwłaszcza na publicznym rynku kapitałowym
- negatywny wpływ na długoterminową wartość spółki i funkcjonowanie całej gospodarki

Zalety:
- pomocny w dobie turbulentnego otoczenia i postępu technologicznego – przedsiębiorstwo musi zmieniać się razem z otoczeniem
- szybkie i sprawne dostosowanie do zmian
- pozytywny wpływ na rynkową wycenę przedsiębiorstw

1. Mierniki wartości spółki

Miary wewnętrzne:

1. Dochód rezydualny RI
   Dochód rezydualny=zysk netto-koszt kapitału (wg aktualnej stopy %)

2. Zysk ekonomicnzy = K * (ROIC – WACC) = NOPAT – WACC * K
   gdzie:
   K- zainwestowany kapitał
   ROIC – stopa zwrotu z zainwestowanego kapitału
   WACC - średnioważony koszt kapitału
   ROIC= NOPAT:K

3. EVA

EVA= NOPAT-C * WACC
EVA =skorygowany zysk operacyjny po opodatkowaniu – (skorygowany kapitał zainwestowany) * WACC

1. EBO = (ROE – Ke) * Kw
   gdzie:
   Ke – koszt kapitału własnego w %
   Kw – zainwestowany kapitał własny

Miary rynkowe:

1. MVA

1. TSR (Total Return)

1. Po co są mierniki adjustowane

- metodologia pomiaru efektywności adjustowanej ryzykiem pozwala na efektywną alokację kapitału między linie biznesowe – nie tylko na podstawie zwrotu z zainwestowanego kapitału, ale również z uwzględnieniem podejmowanego ryzyka. Generalnie idea tej metodologii bazuje na relacji dochodu do ryzyka:
Efektywność adjustowana ryzykiem = dochód/kapitał narażony na ryzyko

1. Luka wartości

- Różnica między wartością przedsiębiorstwa możliwą do osiągnięcia, gdyby dążyło ono do maksymalizacji wartości dla akcjonariuszy, a jego wartością rynkową
- zachęta do przejęcia jest tym większa, im większa jest luka wartości
- ekonomiczna strategia obrony przed przejęciem = zamknięcie „luki wartości” przez maksymalizację wartości dla akcjonariuszy

1. Wady mierników księgowych
   mierniki księgowe to ROI, ROA, RONA, ROE, ROCE, EPS
   - opierają się na danych księgowych, przez co decydenci, podejmując decyzje, przyjmują optykę księgową, a nie ekonomiczną.
   - nieuwzględnianie ryzyka
   - pomijanie nakładów inwestycyjnych
   - nieuwzględnianie polityki dywidendowej
   - ignorowanie zmiennej wartości pieniądza w czasie

2. Zalety EVA

EVA – ekonomiczna wartość dodana (miernik określający wynik spółki z uwzględnieniem kosztu zaangażowanych kapitałów)

- korekty kapitału i zysku operacyjnego, które ograniczają zniekształcenia księgowe i przybliżają wartości księgowe do wartości ekonomicznych
- przydatna do wyceny wartości w dużych przedsiębiorstwach
- różni ją od innych mierników to, że potrąca z zysku koszty całego kapitału zainwestowanego przez firmę
- stanowi szkielet kompleksowego zarządzania finansami i stymulującego systemu wynagrodzeń
- może przekształcić kulturę przedsiębiorstwa, polepszyć życie zawodowe członków organizacji pozwalając odnieść im lepszy sukces
- miernik łatwy w interpretacji
- pozwala na porównanie efektów działalności przedsiębiorstw niezależnie od struktury ich kapitałów
- sprawia, że pracownicy przedsiębiorstw zachowują się jak właściciele
- stosowanie tego wskaźika pozwala na właściwą alokację kapitału

Wady EVA:
- jest niedoszacowane w nowo powstałych spółkach
- wyższy wskaźnik mają przedsiębiorstwa, które opóźniają lub przejściowo wstrzymują realizację inwestycji
- wybór metody amortyzacji może zniekształcić wartość EVA
- ze względu na liczne korekty obliczeń lub przyjęcie odmiennych metod kalkulacji mogą wystąpić problemy w porównaniach między przedsiębiorstwami i sektorami
- nie wykazuje zbyt wysokiej zgodności z wartością rynkową przedsiębiorstwa

1. Wady i zalety wskaźnika rynkowej wartości dodanej – MVA (nadwyżka wartości rynkowej przedsiębiorstwa nad wartością zainwestowanego w tym przedsiębiorstwie kapitału)

Zalety MVA:
- dobry miernik zewnętrzny, będący miarą retrospektywną i prospektywną, ponieważ opiera się na przewidywalnych cenach akcji
- wychwytuje, kiedy rynek ocenia efektywność wykorzystania przez menedżerów kluczowych kompetencji zasobów
- odzwierciedla stopień, w jakim kadra zarządzająca przygotowała przedsiębiorstwo na odległą przyszłość
- podlega automatycznej korekcie ze względu na ryzyko, gdyż wartości rynkowe przedsiębiorstw zawierają ocenę inwestora zarówno ryzyka jak i wyników
- można ją wykorzystać do porównania przedsiębiorstw z różnych branż, a nawet krajów
- uwzględnia ryzyko, którego nie uwzględniają miary oparte na danych księgowych
- słabo koreluje z przeciętną stopą zwrotu z kapitału
- bardzo silnie koreluje z EVA

Wady MVA:
- uwzględniana wartość księgowa kapitału własnego reprezentuje inwestycje dokonane w przeszłości,więc w tym aspekcie MVA jest miarą ex post
- ponieważ wartość rynkowa kapitału własnego ma charakter ex ante, to różnica między wartością ex ante i ex post jest trudna do zinterpretowania
- przedstawia wartość dla właścicieli, którzy kupili udziały w dniu ich emisji , oznacza to że jest miarą ściśle ulokowaną w czasie.

1. Parametry finansowe spółki przedstawiono poniżej:

WACC=11%
gotówka = 0,5 mln zł
zapasy = 1,1 mln zł
aktywa = 10 mln zł
alfa akcji spółki = 1,4
beta akcji spółki = 1,5
koszt obligacji skarbowych – 4,0%
kapitały obce = 4 mln zł
ROE = 0,11
przychody ze sprzedaży =39 mln zł
przeciętna premia za ryzyko w inwestycje =6%
wskaźnik płynności bieżącej = 1,55

1. Jaki jest koszt kapitału własnego i obcego

2. Z czego w praktyce wynika różnica w koszcie między tymi źródłami finansowania?