2. Struktura przywództwa

 określa relacje poddaństwa i dostęp do władzy jednostek znajdujących się w danej grupie

 badania w tej strukturze dowiodły, że nie ma jednego typu osobowości przywódczej, ale różnego rodzaju sytuacje oraz cechy osobowościowe potencjalnych podwładnych sprzyjają pojawieniu się w danej zbiorowości przywódców o takich, a nie innych cechach osobowościowych

 jednostki ze względu na styl kierowania grupą mogą mieć większy lub mniejszy wpływ na podejmowane decyzje

Przedmiotem zainteresowania struktury przywódczej są też style przywództwa i ich konsekwencje dla działań grupy. Style te również charakterystyczne są dla określenia pozycji społecznych członków grup. Wyróżniamy trzy style przywództwa:

 autorytarny

 demokratyczny

 anarchiczny

I. Styl autorytarny

 jest stylem, gdzie przywódca wydaje polecenia

 konsekwencją autorytarnego stylu rządzenia przez jednostkę jest pojawienie się w grupie agresji, która bywa przejawiana zarówno wobec przywódcy, jak i innych grup

 grupa w stylu autorytarnym działa sprawnie tak długo, jak długo obecny jest przywódca, natomiast w przypadku jego nieobecności działanie grupy zamiera

II. Styl demokratyczny

 jest stylem, gdzie przywódca wspólnie z podwładnymi uzgadnia sposób postępowania

 styl ten sprzyja pojawianiu się skłonności do harmonijnej współpracy i wzajemnej pomocy oraz wytwarzaniu się pogodnej atmosfery

 poziom wzajemnej agresji w grupie jest niski

 nieobecność przywódcy nie prowadzi do przerwania działalności grupy

III. Styl anarchiczny

 jest stylem, gdzie przywódca zachowuje się nieodpowiedzialnie i nie podejmuje żadnych wysiłków, aby kierować grupą i organizować jej działania

 konsekwencją tego stylu jest dezorientacja, nikt nie wie co ma robić

 wśród członków takiej grupy wzrasta poziom agresji

 aktywność przywódcy czasami może być duża, ale nie prowadzi do żadnych rezultatów