Tatuaż
„Tatuaż to dowolny znak graficzny na skórze powstały w wyniku trwałego wszczepienia za pomocą specjalnej igły barwnika pod skórę. W Polsce na tatuaż mogą sobie pozwolić osoby po ukończeniu 18 roku życia, lub przed ukończeniem 18 roku życia po wyrażeniu zgody przez ich opiekunów prawnych.”
Wikipedia
Tatuaż- wywodzi się z języka polinezyjskiego
(tatu- znak, malowidło). Użyty po raz pierwszy przez podróżnika, Jams’ a Cooka w 1773 roku.
W 1873 roku termin wprowadzony do słownika języka francuskiego jako tatouage.
Najstarsze ślady tatuowania ciała pochodzą z mumii egipskiej kapłanki żyjącej 2000 lat p.n.e. Jak twierdzą naukowcy tatuaże powstały metodą nakłuwania skóry.
Tatuaże oprócz roli rytualnej, czy ozdobnej pełniły także funkcję praktyczną. Akuszerki na przykład stosowały tatuaż jako symbol rozpoznawczy. W biednych dzielnicach miast znaczono w ten sposób dziecko i matkę, żeby uniknąć pomyłki.
Sama technika tatuażu powstała w Polinezji i w tamtej pierwotnej wersji uznawana jest do dziś, zmienił się jedynie ból odczuwany podczas wykonywania tatuaży (jest znacznie mniejszy) oraz kolorystyka i trendy.
Narodziła się także sztuka tatuowania i znaczenia ciała tatuażami artystycznymi. Nie muszą być trwałe i tak jak w body painting’u (połączeniu tatuażu z makijażem) mogą być malowane farbami lub henną.
Lata sześćdziesiąte to szybki rozwój body paintingu w krajach zachodnich. W tym samym czasie body painting stał się techniką popularną praktycznie na całym świecie, do tego stopnia, że firmy kosmetyczne zaczęły produkować specjalne kosmetyki i narzędzia. Obecnie organizuje się specjalne pokazy i konkursy body paintingu, a sama technika walczy o miano sztuki.
Znane już w starożytności i uznawane za magiczne. Początkowo ich tworzenie stanowiło obrzęd rytualny i mogli posiadać go tylko nieliczni. Był moment, kiedy miały za zadanie identyfikację ludzi. Z czasem stały się oznaką przynależności do środowisk więziennych
i gangów (tzw. dziary). Dziś są specyficzną ozdobą pozwalającą zachować oryginalność, dają możliwość zaznaczenia swojej tożsamości
i wyróżnienia się na tle innych ludzi.
Opinie o tatuażu
„Tatuaż jest magią. Jest w nim coś z konfesjonału i coś z szamańskich praktyk (…)”
„Tatuaż jest narkotykiem. (…) Będzie do nich tęsknił ”
„ Ma w sobie mistycyzm, pewną tajemniczość”
„Tatuaż to deklaracja. Szczególnego rodzaju:
kategoryczną i nieodwołalną”
„Nie będziecie nacinać ciała na znak żałoby po zmarłym. Nie będziecie się tatuować (…)”
(Kpł 19,28)
Piercing
Afrykańskie plemiona wierzyły, że chronią przed złymi duchami. Na Alasce symbolizowały pozycję społeczną. Dziś służą głównie do ozdobienia ciała, choć dla niektórych są środkiem do wyrażania ideologii.
Dawniej miały charakter sacrum. W starożytnym Rzymie kolczyki były popularne wśród mężczyzn. Były ekstrawagancji, na którą mogli sobie pozwolić najbogatsi, z Juliuszem Cezarem włącznie. Plemiona afrykańskie przypisywały kolczykom nieziemską moc. Wierzyły, że demony mogą dostać się do ciała ludzkiego przez ucho. Wierzyły także, że metale je odstraszają. Tak zrodziła się idea kolczyka w uchu jako amuletu.
Przekłuwano uszy po to, aby podkreślić swoją pozycję społeczną i zamożność. Kolczyki służyły również do wyrażania przynależności społecznej w Europie.
Wraz kolejnymi epokami przybierały różną formę. Robione ze złota, srebra, ze szlachetnymi kamieniami, w kształtach kwiatów, owoców. Biedota wykorzystywała to, co dała natura
- kości, kamyki lub mniej szlachetne kruszce jak np. miedź.
Obecną modę na kolczyki zawdzięczamy dzieciom kwiatom.
Okazało się, że można przekłuć niemalże każdą cześć ciała. Tak manifestowali swoją ideologię bycia poza systemem.
Dochodzi nawet do ekstremalnych sytuacji. Jak podaje Księga Rekordów Guinnessa, najbardziej zakolczykowana kobieta na świecie Elaine Davidson ma 720 kolczyków. Natomiast Charlie Wilson pobił inny rekord. W ciągu 7 godzin i 55 minut stał się właścicielem 1015 kolczyków w różnych częściach ciała.
Makijaż
Już w Egipcie przywiązywano dużą uwagę do wyglądu zewnętrznego i pielęgnacji ciała. Uwieczniony wizerunek Nefretete zachował wzór ówczesnego makijażu.
Na Dalekim Wschodzie Gejsze wykonywały typowy makijaż charakteryzatorki, używając dużej ilość pudru, który wykonywany był z maki ryżowej i ekstraktu kwiatu krokosza barwierskiego. Usta i policzki malowano na kolor czerwony.
Afrodyta- Bogini Piękna- była w czasach starożytnej Grecji uważana za ideał kobiety. W tym regionie kosmetyka miała pielęgnować, odnawiać i udoskonalać ludzkie ciało, co jest kultywowane do tej pory.
Kobiety średniowiecznego Dalekiego Wschodu bardzo dbały o wygląd. Arabki stosowały maseczki odmładzające wykonane z cytryn, jaj, ryżu, orzechów
i innych roślin. Włosy były farbowane na czarno bądź rudo. Religia arabska zabraniała upiększania się
i tatuażu.
Renesans był okresem w którym nastąpił powrót do dbania o urodę i piękno. Bardzo ważną rolę odgrywały włosy, które musiały być gęste, długie, lśniące z bujnymi lokami.
Na początku XX wieku pożądana była jasna karnacja a nawet bladość. Stosowano kosmetyki z domieszką talku. Wszelkie defekty kosmetyczne retuszowano balsamem brzozowym. Używano kredki do dyskretnego makijażu brwi i ust. Policzki zrobiono różem.
W latach 90. wprowadzono dokładne cieniowanie powiek, bardziej przykładano się do wyglądu makijażu, dopasowania go do kształtu twarzy, stylu ubierania się. Z roku na rok zmieniają się obowiązujące trendy wyznaczane przez największych kreatorów mody
i producentów wielkich marek koncernów kosmetycznych.
Dlaczego współczesny człowiek zdobi ciało ?.
-Pogoń za modą
-Zaspokojenie ciekawości
-Chęć nowych wrażeń i doświadczeń
-Sposób na upiększenie
-Wyrażenie siebie
-Demonstracja swojej pseudofilozofii
-Przynależność do grup społecznych
-Manifestacja swojej osoby