TYLKO „DZIĘKUJĘ”…
Motywy: wdzięczność, uważność, anioł stróż
Mała: Tak bym ci chciała opowiedzieć bajkę…Ale mi tylko jedna w głowie i w oczach… O królewnie, która była bardzo…bardzo śpiąca… (ziewnięcie) jak ja…
Duży: To może lepiej o hipopotamie, bo tak ziewasz jak on?
M. Bez przesady…takiej paszczy nie mam…(ziewnięcie) Nie dam dziś rady nawet zmówić pacierza, bo sen mnie porywa w swoje objęcia…
D. Ale żadnego rycerza czy księcia do obudzenia ciebie tu nie widzę…
M. No tak i żadnych krzewów różanych ani róż nie ma, nawet jesiennych…
D. Jest tylko różaniec…
M. Ale to nie to samo. Sama nie wiem, co się dzieje… Czy jakaś czarownica rzuciła na mnie niedobry urok? Kiedy mam się pomodlić albo zacząć różaniec, to zaraz tak mi się strasznie zbiera na spanie… To muszą być jakieś złe czary… A może, gdy się urodziłam, to jakaś zła wróżka mnie zaczarowała, a ja tego nie pamiętam? I czy ja sama mogę walczyć z czarami? Lepiej chyba sobie zasnąć…(ziewnięcie)
D. I odejść sobie w sen - tak bez pożegnania, bez podziękowania?
M. …podziękowania? Za co? Żadnych prezentów dziś nie było! Komu i za co mam dziękować? Nie wiem, nie pamiętam… Kiwa mi się głowa…
(ziewnięcie)
D. Posłuchaj, co piszą w gazecie: „Dzisiejszego dnia, w naszym kraju
Zginęło aż dziesięcioro dzieci w drodze do szkoły. Piętnaścioro innych leży w szpitalu… Dzieci uważajcie na drodze! Bądźcie czujne i uważne!
Śmierć może was dopaść niespodziewanie!”
M. No, toś mnie wybudził! Dziś szłam poboczem taka trochę śpiąca, trochę myśląca, trochę marząca… I nagle tuż nad moim uchem ryknął klakson! Z przerażenia zamarłam jak słup soli, jak żona Lota… Ogromny TIR zahamował tak, że mnie dotknął… A kierowca wychylił się i krzyknął: „Śpiączką się zaraziłaś, królewno?! Cud, że wyhamowałem, bo zamiast ciebie byłaby tu krwawa miazga…Chyba masz dobrego Anioła Stróża… Podziękuj mu, że tak dobrze czuwa, no i też za mój refleks i dobre hamulce dziękuję się należy!” I wiesz, zamiast się wściekać na mnie, to się uśmiechnął… A ja z dudniącym serduchem pobiegłam do domu…
D. No to masz jednak komu i za co dziękować…
M. No tak, przez to rozespanie zapomniałam… A co to znaczy „czuwać”?
D. Nie spać, nie drzemać, nie śnić o białych królikach… Tylko pamiętać, strzec, pilnować - jak strażak, jak lekarz, jak wartownik, jak Anioł Stróż, jak zakonnica…
M. Zakonnica?! Czy to jakaś…siostra…wartownica?
D. Są takie zakonnice, które nawet w nocy czuwają, jak takie wieczne kościelne lampki, modląc się za tych, nad którymi nikt nie czuwa… I Pan Bóg wtedy posyła do nich swoich Aniołów…
M. Jak do mnie dziś chyba…
D. Nie chyba, tylko na pewno, skoro nawet kierowca go zauważył…
M. Wiem, wiem… Ale opowiedz mi o takich zakonnicach, bo mi wciąż chodzi taka myśl po głowie, że ja kiedyś będę siostrą…
„TYLKO „DZIĘKUJĘ”?
Ten domek był jak wysepka na blokowisku, a jego wieżyczka, jak latarnie morska. Dlaczego? Mieszkały tam zakonnice, a w tej wieżyczce długo w nocy się świeciło światło. Chłopcy dojrzeli przez lornetki, że tam się zawsze modli jedna zakonnica. Nie mogli uwierzyć, że można się modlić nawet całą noc. Czasem ona mijała ich krzyczących i mówiła: „Może zamiast krzyczeć, pomodlilibyście się?” Ale oni odpowiadali: „A po co? Pan Bóg i tak nic nie da.” Ale każdy lubił czasem nocą zerknąć w to okienko, gdzie ktoś się modlił, jak latarnik morski. Tego wieczoru było cicho dookoła, bo wszyscy poszli na pokaz sztucznych ogni. Nagle rozległy się huki i na niebie zaczęły rozbłyskać świetliste parasole, a na dole słychać było krzyki i oklaski. Nagle jeden huk zagłuszył wszystkie - to wybuchł magazyn z fajerwerkami i pożar. Słychać było krzyki, jęki, płacz… Do domku zakonnic zaczęło się dobijać kilka zapłakanych mam. - „Niech siostra się modli za nasze dzieci - prosiły ze łzami - odwieziono je poparzone do szpitala. Niech je Bóg ratuje!” Ta czuwająca zakonnica zapaliła kilka świec i klęczała pod krzyżem do rana. I wtedy zapukała do drzwi jedna mama. - „Dzieci są uratowane - powiedziała płacząc z radości - jakimś cudem, tak powiedzieli lekarze. Chciałam powiedzieć tylko dziękuję, bo ja jestem niewierząca i nie chodzę do kościoła, ale za to, że siostra całą noc klęczała - dziękuję!” Nikt już więcej nie przyszedł, a ta siostra klęczała i dziękowała Panu Bogu za cud. Wieczorem przyszła ta sama mama z bukietem kwiatków. - „Niech siostra postawi je w tej swojej kapliczce - powiedziała - przepraszam za tamte mamy…Tak się cieszą, że zapomniały przyjść. Jeszcze raz tylko to: dziękuję”. I wtedy ta siostra, też ze łzami w oczach powiedziała: „Czy wie pani, co to jest miłość? - To wdzięczność bez granic za wszystko i za nic.” I obie się nagle serdecznie uściskały.
M. Śliczne i mądre: „Wdzięczność bez granic za wszystko i za nic”!
A moja śpiąca głowa zapomniała dziś podziękować… Muszę się jakoś odczarować!
D. Bo śpiące królewny nie bardzo nadają się na zakonnice…
M. No tak. Trzeba być chyba po trochu wartowniczką, ratowniczą, strażniczką, prawda? No dobrze, ale gdy taka siostra zaśnie w nocy w tej kaplicy? To kto ją budzi?
D. Może Anioł dotknięciem skrzydła… albo buziakiem w samo serce…
M. No, to ja się nie dziwię, że takiej siostrze to serce puka, czuwa, drży…
D. …a potem też dziękuje za wszystko i za nic…
M. …zawsze jest za coś! Dziś, gdyby nie ten Anioł, to byś przeczytał o mnie w gazecie: „Zginęła rozjechana przez TIR-a na krwawa miazgę”
Tak mnie to rozbudziło, że chyba pół nocy nie usnę… Serce mi stuka bardziej niż tam na szosie…
D. To zapalmy lampkę i pomyślmy o tych, co jutro mogliby zginąć, a może nie zgina, bo będziemy prosić o wysłanie do nich Aniołów…
M. Zwłaszcza do takich śpiących królewien i królewiczów na szosie, co nie zważają, co za nimi, z boku nich i przed samym nosem…
KONSPEKT-ROZMÓWKA
WPROWADZENIE: Komu najwięcej i co zawdzięczamy?
I CZĘŚĆ ROZMOWY do słów: „No tak, przez to rozespanie zapomniałam”
PYTANIA:
- O czym i dlaczego zapomniała dziewczynka?
- Za co zwykle nie dziękujemy, choć powinniśmy? Komu?
II CZĘŚĆ ROZMOWY - od słów „Co to znaczy czuwać?” do „…że ja kiedyś będę siostrą”
PYTANIA:
- Co to znaczy czuwać?
- Przed kim i nad kim czuwają modlące się zakonnice?
OPOWIADANIE: „TYLKO DZIĘKUJĘ”
- Czy Panu Bogu dziękuję się za nic? A za co?
III CZĘŚĆ ROZMOWY - do końca
PYTANIA:
- Jak dziecko może czuwać?
- Jak się można odwdzięczyć Panu Bogu za życie i zdrowie?
- Za kogo dziś się pomodlimy i poczuwamy trochę przed Panem Bogiem?