Juka
Bylina pochodząca z południowych stanów Ameryki Północnej. Tworzy tuż przy ziemi rozetę liści o 30-60 cm długości i 3-10 cm szerokości. Liście są sztywne, mieczowate, ostro zakończone, ciemnozielone z błękitnym woskowym nalotem, brzegi mają białe, włókniste.
Juka kwitnie dopiero po kilku lub nawet kilkunastu latach uprawy. Pojedyncze, białoseledynowe lub fioletowe, dzwonkowate kwiaty o długości około 7 cm zebrane są w okazały kwiatostan, który znajduje się na zakończeniu wyrastającego ponad liście grubego pędu kwiatostanowego o wysokości 120-250 cm.
Juki kwitną od końca czerwca do początku sierpnia.
W ogrodach sadzi się je pojedynczo, bardzo często na trawnikach lub grupami na dużych rabatach. Można je także sadzić pojedynczo do dużych pojemników (głębokich).
Wymaga gleby żyznej, dobrze przepuszczalnej, lekko alkalicznej (zawierającej wapń). Pożądane dla niej jest stanowisko osłonięte, jednak w pełnym słońcu (rośliny posadzone w cieniu nie kwitną).
Latem należy ją obficie podlewać, zraszać liście i zasilać co tydzień płynnymi nawozami mineralnymi. Zima rośliny posadzone w pojemnikach najlepiej przechować w widnych i chłodnych pomieszczeniach. Jukki rosnące bezpośrednio w gruncie dobrze jest na zimowe miesiące zabezpieczyć przed mrozem na przykład gałęziami świerka.
Juki rozmnaża się przez podział silnie rozrośniętych roślin - można to robić wczesną wiosną lub w drugiej połowie lata.
Typ rośliny : Bylina zimująca w gruncie
Wysokość: Zebrane w rozetę liście mają długość 30-60 cm, szerokość 3-10 cm, pęd kwiatostanowy wyrasta do 120-250 cm.
Ozdoba rośliny: Potężne i egzotycznie wyglądające kwiatostany w kształcie wiechy. Kwiaty dzwonkowate o długości około 7cm, zwisłe, w kolorze bladoseledynowym lub kremowobiałym. Przyjemnie pachnie.
Liście zebrane w dużą rozetę, zimozielone, są sztywne i ostro zakończone w kolorze ciemnozielonym z lekkim błekitnym nalotem.
Pora kwitnienia: Koniec czerwca i lipiec.
Uprawa: Roślina dość łatwa w uprawie choć ma pewne wymagania co do gleby i nasłonecznienia. Na zimę należy ją zabezpieczyć przykrywając korzenie liśćmi lub gałązkami świerka.
Jukkę rozmnaża się wiosną oddzielając młode odrosty od rośliny matecznej. Może rosnąć kilka lat w jednym miejscu ale powinna być nawożona wiosną nawozami płynnymi.
Gleba: Gliniasta przepuszczalna o odczynie alkalicznym. Można posadzić jukkę w mieszance sporządzonej z ziemi darniowej, piasku i gliny.
Stanowisko: Stanowisko słoneczne; jukka posadzona w cieniu nie kwitnie. Zastosowanie: Można jukkę sadzić pojedyńczo lub grupami na trawniku lub suchych, stepowych partiach ogrodu. Nadaje się też do sadzenia w dużych pojemnikach i na kwiat cięty. Cięcie wykonje się gdy połowa kwiatów w kwiatostanie jest rozwinięta.