Staropolska tradycja szlacheckiego ucztowania
Staropolska tradycja szlacheckiego ucztowania cechowała się tym, że wszystkie uczty były bardzo wystawne. Sala biesiadna była ogromna, mogła pomieścić ok. 300 osób. Stoły były ustawione w podkowę. Każdy z gości biesiadnych miał określone miejsce przy stole. W ,,Potopie” Sienkiewicz przedstawił to tak ,,Tymczasem w sali marszałek dał znać, że czas do stołu siadać i zaraz to uczynił się ruch niezwyczajny. Hrabia Loewenhaupt, cały w koronkach, szedł naprzód pod rękę z księżną, której powłokę płaszcza niosło dwóch paziów prześlicznych, za nim baron Shitte prowadził panią Hlebowiczową , tuż szedł ksiądz biskup Parczewski z księdzem Białozorem ...” Oznacza to że do biesiady przystępował orszak w którym o miejscu przy stole decydowała hierarchia .Wszędzie panował przepych tak w jedzeniu jak i w ubiorze.
Z opisów wiemy, że stroje szlachty, były bardzo wytworne i bogato zdobione. Zarówno kobiet ,,Oboje przy tym, jakby się umówili, jednako byli ubrani , gdyż i ona miała suknie ze srebrnej laury, spiętą szafirem i błękitny z aksamitu weneckiego kontusik ”, jak i mężczyzn ,,Hrabia Loewenhaupt , cały w koronkach...'' Całość prezentowała się bogato i barwnie ,,I tak smugł cały szereg par jako wąż stubarwny i rozwijał się i mienił''.
Stół ustawiony w podkowę przy którym zajmowano zazwyczaj miejsca z jednej strony był bardzo suto zastawiony. Królowało na nim srebro i złoto. Wina i miody pitne przechowywano w beczkach, które w czasie uczty wytaczano do sali biesiadnej i z których nalewano trunki. Toastów wznoszono bardzo wiele, były one przeplatane pieśniami. Trzeba też zaznaczyć że do każdej uczty przygrywała kapela .Toastów Wznoszono bardzo wiele,, Sam pan Sapieha przepijał raz po raz do gości, to wzniósł toasty na cześć króla, hetmanów, wojsk obojga narodów, pana Czarneckiego i całej Rzeczypospolitej.”
Bardzo często kończyło się to na zewnątrz „ zza okien nie mniejszy dochodził hałas, a nawet szczekanie żelaza...” wypadło na dwór kilku szlachty, by ład przywrócić, lecz większe tylko uczyniło się zamieszanie”.
Twierdzono, ze do trunków licho nie ma przystępu, tak ze ich sobie nie żałowano.