Działanie enzymów:
Niezwykłą cechą enzymów jest ich zdolność do katalizowania przebiegu reakcji chemicznych w organizmach żywych. Dzięki temu reakcje te przebiegają szybko i selektywnie w środowisku panującym w komórkach organizmu. Każdy enzym - a poznanych jest ich już tysiące - katalizuje reakcje z tylko jednym substratem, są to tzw. enzymy monospecyficzne oraz takie, które wchodzą w reakcje z wieloma substratami. Miejscem odpowiedzialnym za rozpoznanie substratu a następnie przyłączenia i przeprowadzenie reakcji jest tzw. centrum aktywne. Znajduje się ono w zagłębieniu powierzchni makrocząsteczki. Oprócz centrum aktywnego może istnieć w apoenzymie centrum allosteryczne. Jest to miejsce do którego przyłączają się efektory, czyli drobnocząsteczkowe związki wpływające na aktywność enzymu. Enzymy, których aktywność może być regulowana w taki sposób nazywa się enzymami allosterycznymi.
Centrum aktywne jest to przestrzenny układ kilku reszt aminokwasowych, charakterystycznych dla danego enzymu. Struktura przestrzenna substratu musi być odpowiednio dopasowana do struktury centrum aktywnego enzymu. Takie dopasowanie strukturalne substratu i enzymu można porównać do zależności jaka zachodzi miedzy kluczem a zamkiem ( model Fishera) lub między dłonią a rękawiczką (model Koshlanda).
Część enzymów dla swojej aktywności wymaga obecności grupy niebiałkowej. Enzymy, których aktywność wynika z samego tylko apoenzymu mogłaby działać w komórce dopiero po syntezie co miałoby dla komórki niekorzystne działanie. W związku z tym są one syntetyzowane jako formy nieaktywne tzw. proenzymy czyli enzymogeny. Takie nieaktywne formy ulęgają aktywacji dopiero po wydzieleniu do miejsca działania danego enzymu, np. nieaktywne formy enzymów katalizują hydrolizę białek takich jak: pepsynogen, trypsynogen.
Przy omawianiu enzymów należy wspomnieć o izoenzymach - enzymach katalizujących tą sama reakcję ale różniących się odmienna strukturą . Izoenzymy występują u tego samego osobnika w różnych narządach, np. dehydrogenaza kwasu mlekowego występuje w postaci pięciu izoenzymów rozdzielonych pomiędzy wątrobę, mięśnie szkieletowe i miesień sercowy.