BIOLOGIA ROZWOJU – część zwierzęca
Podręczniki:
„Embriologia dla studentów medycyny”
„Embriologia zwierząt i człowieka”
ROZWÓJ – proces, w wyniku którego z jednej komórki powstaje złożony organizm wielokomórkowy; obejmuje zwiększenie liczby komórek, różnicowanie, powstawanie wzoru planu budowy ciała, morfogenezę oraz wzrost.
ROZWÓJ – wszystkie nieodwracalne zmiany organizmu od syngamii do śmierci (ew. dojrzałości płciowej).
EMBRIOLOGIA – nauka o rozwoju zarodkowym (gr. Embryos=zarodek + logos=nauka)
Embriologia = ogólna i szczegółowa
Za ojca embriologii uznawany jest Arystoteles (384-322 p.n.e.) – opracował traktat o rodzeniu się zwierząt
Do końca XVI w panowała idea samorództwa
1651 Wiliam Harvey ogłosił traktat o pochodzeniu zwierząt – „Nie ma niczego, co nie miałoby początku w jaju”
1680 – A. Leeuwenhoek opisał ludzkie pleminki
1844 – Albert von Kollike stwierdził że jaja są …
II połowa XIX w – badania nad gameto genezą
I połowa XX w – nauka z pogranicza morfologii, fizjologii i biochemi
II połowa XX w – nauka z pogranicza genetyki i biotechnologii
preembriogeneza embriogeneza- trwa do urodzenia postembriogeneza- po urpdzeniu i trwa do starości
SPERMATOGENEZA
u dojrzałego płciowo mężczyzny wytwarzanie plemników zachodzi ciągle i każdej doby tworzą się ich miliony;
cykl spermatogenetyczny trwa 74 dni;
spermatogeneza zachodzi w jądrze;
SPERMATOGENEZA - w kanaliku krętym
-hormon LH, TSH – zaczyna działać mechanizm sprzężeń wzrotnych ujemnych, zachodzi prawidłowa spermatogeneza
SPERMATOGONIA 44+XY
4c SPERMATOCYT I RZĘDU 44 + XY
REDUKCJA CHROMOSOMÓW O POŁOWĘ
SPERMATOCYT II RZĘDU
22+X 22+Y
……………………………………………………………………………………………………………
4 SPERMATYDY
22+X 22+Y
PLEMINKI
SPERMIOGENEZA
PLEMNIK – składa się z główki oraz witki (całość ma długośc 6,5µm; główka, szyjka, wstawka, odcinek głowny, odcinek końcowy)
główka zwiera materiał genetyczny (22+X lub 22+Y);
akrosom zawiera enzymy niezbędne do wniknięcia plemnika do komórki jajowej (reakcja akrosomalna);akrozyna, hialuronidaza, kwaśna proteinaza, esteraza, kolagenoza)
powstające plemniki są czynnościowo niedojrzałe – dojrzewanie zachodzi w przewodzie najądrzy (1-2 tygodnie)- kwas sialowy, ornityna, inhibitory enzymów akrosomalnych;
wydzielina bańki nasieniowodu pobudza ruchliwość plemników i rozrzedza nasienie;
wydzieliny o podobnym działaniu produkują też pęcherzyki nasienne (zasadowy płyn: kwas askorbinowy, fruktoza, prostaglandyny, cholina, wesikulina- koaguluje nasienie);
gruczoł krokowy wytwarza wydzielinę o charakterze zasadowym pobudzającym ruch plemników (spermina, fosfataza, fruktoza);
gruczoły opuszkowe produkują śluzową wydzielinę wydalaną do cewki przed wytryskiem nasienia;
Ejakulat zdrowego mężczyzny (30-40lat) cechuje się następującymi parametrami:
Objętość ≥ 2 ml
Całkowita liczba plemników ≥ 40ml
Ruchomość (godzina po erekcji) ≥ 50%
Morfologia ≥ 14% o prawidłowym kształcie i budowie
Żywotność ≥ 75% żywych
Czas przeżycia plemników (okres zdolności do zapłodnienia) wynosi 2-4 dni. Żywotność zależy od pH pochwy.
Niepłodność męska:
Olgiospermia
Polispermia
Zmniejszona ruchliwości plemników
Anomalie morfologiczne plemników
Nieprawidłowe gamety
W 50% za niepłodność męską odpowiada czynnik męski !
Nieprawidłowe podziały spermatogonii
44 XY (spermatogonia)
44 XY 44 XY
22 X 22 Y 22 0 22 XY
(22 0 nieprawidłowy spermatocyt II rzędu)
44 XY
22 XY 22
22 XY 22 XY 22 22
Plemniki z 24 chromosomami / plemniki bez chromosomów płciowych
OOGENEZA
Prekursorowe komórki płciowe (gonocyty) w okresie zarodkowym wnikają do zawiązku gonady żeńskiej odtąd nazywa się je oogoniami;
Oogonium pierwotne dzieli się mitotycznie wchodzi w profazę I podziału mejotycznego (leptoten, zygoten, pachyten, diploten) – zahamowanie pod wpływem białka OMI (inhibitor dojrzewania oocytów);
I podział mejotyczny kończy się tuż przed owolacją. Oocyt II rzędu przystępuje do II podziału mejotycznego (zahamowanie w metafazie- czynnik cytostatyczny CSF);
Mejoza kończy się w jajowodzie; z jednej oogoni powstają 3 ciałka kierunkowe i 1 komórka jajowa (22X);
OOGONIA 44+XX
OOCYT I RZEDU 44+XX
OOCYT II RZĘDU CIAŁKO KIERUNKOWE
DOJRZAŁY OOCYT CIAŁKO KIERUNKOWE
W obu jajnikach noworodka znajduje się 1-2 mln oocytów; w okresie pokwitania jest tylko 20-40 tys, z tego 420-480 podlega dojrzewaniu w okresie rozrodczym (przez ok. 30 lat); przed menopauzą zostaje ok. 100
W ciągu długiego czasu dojrzewania oocyt jest narażony na liczne czynniki szkodliwe – stąd z wiekiem większe prawdopodobieństwo urodzenia potomstwa z wadą bądź trudności z zajściem w ciążę.
JAJNIK
NIEPRAWIDŁOWY PODZIAŁ OOGONI
44 XX OOGONIA
44 XX 44XX (OOCYT I RZĘDU)
22 X 22 X 21 X 23 X
(nieprawidłowe oocyty II rzędu)
44 XX
22 XX 22
22 XX 22 XX 22 22
Dojrzały oocyt ciałka kierunkowe
CYKL JAJNIKOWY
owulacja trwa ok. 1 minuty;
z pozostałej po owulacji części pęcherzyka Graafa powstaje CIAŁKO ŻÓŁTE- gruczoł wydzielający progesteron;
czas życia komórki po owulacji wynosi 6-18h;
procesy związane z: dojrzewaniem pęcherzyków jajnikowych, uwolnieniem komórki jajowej, ukształtowaniem się ciałka żółtego (zanika po 20. tygodniu ciąży).
OOCYT
Komórki warstwy ziarnistej leżącej najbliżej oocytu tworzą wieniec promienisty; wyposażone są w charakterystyzne wypustki cytoplazmatyczne, które przebijają osłonkę przejrzystą i doceirają do oolemmy; w miejscach kontaktu powstają desmosomy i złącza szczelinowe umożliwiają wymianę substancji.
I FAZA PECHERZYKOWA
pierwsze 2 tygodnie cyklu;
FSH pobudza do różnicowania kilku pęcherzyków, ale zwykle 1 osiąga stadium pęcherzyka Graafa i uwalnia oocyt II rzędu (owulat);
Oocyt w jajniku w postaci pęcherzyka pierwotnego
Działanie hormonu – pęcherzyk wzrasta, tworzy się warstwa komórek ziarnistych
II OWULACJA (jajeczkowanie)
14.dzień cyklu;
na początku stadium pęcherzykowego stężenie estrogenów jest niewielkie, co na zasadzie sprzężenia zwrotnego stymuluje wydzielanie FSH;
stężenie LH jest nieznaczne;
wzrost FSH pobudza wydzielanie estrogenów, ale ich duże stężenie hamuje wydzielanie FSH;
owulację wywołuje zwiększona synteza LH;
owulacji towarzyszy także zwiększone stężenie progesteronu na podwzgórze;
oocyt zostaje wyrzucony z jajowodu
to co zostaje w jajniku zmienia się w ciałko żółte (produkuje progesteron)
III FAZA LUTEALNA
ostatnie 2.tygodnie cyklu;
oocyt spychany na jeden z biegunów.
CYKL MIESIĄCZKOWY
są to cykliczne zmiany zachodzące w części czynnościowej błony śluzowej trzonu macicy pod wpływem zmieniających się stężeń: estrogenów i progesteronu;
przeciętny czas cyklu trwa 28 dni;
dzieli się na 3 etapy:
1) FAZA ZŁUSZCZANIA (miesiączka)
1.-5. dzień cyklu;
2) FAZA WZROSTU (proliferacyjna, pęcherzykowa, estrogenowa)
6.-14. dzień cyklu;
pod wpływem estrogenów następuje odbudowa błony śluzowej, która grubieje 2-3krotnie!
3) FAZA WYDZIELNICZA (sekrecyjna, przedciążowa)
15.-28. dzień cyklu;
pod wpływem progesteronu dalsze grubienie błony śluzowej (10nm) – reakcja paradoczesnowa
Na dwie doby przed miesiączką, w wyniku obniżenia poziomu estrogenów i progesteronu następuje obkurczenie ściany tętnic, co powoduje niedokrwienie i obumarcie warstwy czynnościowej endometrium
Jeśli dochodzi do zapłodnienia ok. 6 dnia fazy wydzielniczej (ok.20 dzień cyklu) zarodek w stadium blastocysty zagnieżdża się w błonę śluzową (doczesnową) macicy – trwa faza wydzielnicza (faza reakcji doczesnowej)
ZAPLEMNIENIE
Plemniki zawarte w ejakulacie zostają złożone w sklepieniu pochwy tuż przy ujściu zewnętrznym kanałem szyjki macicy;
W ciągu 1 godziny docierają do komórki jajowej – skurczenie błony mięśniowej macicy i jajowodów
Ruch plemników jest kierowany rotaksją ujemną
≥40mln –> dociera kilkaset do komórki jajowej –> 200 uczestniczy w zapołodnieniu –> tylko 1 łączy się z oocytem !
W trakcie wędrówki przez drogi rodne kobiety plemniki podlegają procesowi kapacytacji (szereg procesów zachodzących w plemnikach, w wyniku których uzyskują one zdolność do reakcji akrosomowej).
KAPACYTACJA
Trwa 3-7h;
Rozpoczynają się od usunięcia przez enzymy zawarte w śluzie szyjki i trzonu macicy substancji powlekających powierzchnię główki plemnika tzw. czynników dekapitacyjnych (białka);
Substancja akrosomowi: glikoproteiny, kutyna – inhibitor transportu jonów wapnia,cholesterol, spermina);
Zjawisko swoiste gatunkowo;
Szereg zachodzi także w strukturze fizjologii plemników:
Zmiany składu i rozmieszczenia fosfolipidów oraz zawartości cholesterolu;
Odsłonięcie receptorów odpowiedzialnych za wiązanie plemnika z osłonką przejrzystą;
Zwiększenie przepuszczalności błony dla jonów wapnia, potasu, wodoru;
Wzrost aktywności glikolitycznej, zużycie tlenu, pH oraz stężenia cAMP.
ZAPŁODNIENIE
wieloetapowy proces polegający na połączeniu plemnika z oocytem w wyniku czego powstaje zygota
Przejście plemnika w wieńcu promienistym
Wieniec promienisty jest selektywnym filtrem;
W skład substancji międzykomórkowych wchodzą: kwas hialuronowy, fibronektyny, laminina i inne;
Rozluźnienie komórek i penetracja plemnika możliwe dzięki hialuronidazie i ruchom witki plemnika.
Przeniakanie plemników przez osłonkę przejrzystą
działanie akrozyny;
plemnik przenika przez szczelinę w osłonie (tunel zapłodnienia) i wnika do przestrzeni okołożółtkowej;
utwardzona osłona staje się nieprzepuszczalna dla następnego plemnika = reakcja osłony.
Glikoproteiny
ZP1 – wstępne wiązanie plemnika, aktywacja reakcji akrosomowej;
ZP2 – po zakończeniu reakcji akrosomowej wtórnie wiąże plemnik bierze udział w bloku przeciw polispermii;;
ZP3 – funkcja strukturalna
2 ETAPY:
Interakcja białek receptorów błony komórkowej plemnika z cząsteczkami glikoproteiny z ZP3-> aktywacja reakcji akrosowej -> depolaryzacja błony-> aktywacja kanałów wapniowych ->napływ jonów wapnia -> uruchomieniu wewnątrzkomórkowych szlaków sygnalizacyjnych -> wzrost pH, aktywacja enzymów -> fuzja błony akrosomowej z zewętrzną błoną plemnika -> wyzwolenie reakcji akrosomalnej -> plemnik wiąże się z ZP2
Przechodzenie plemnika przez osłonkę tłumaczy kilka hipotez:
HIPOTEZA ENZYMATYCZNA – plemnik toruje sobie drogę w wyniku trawienia osłonki przez enzymy hydrolityczne;
HIPOTEZA MECHANICZNA – dzięki ruchom plemnika enzymy potrzebne tylko do odsłonięcia receptorów wiążących;
WSPÓŁDZIAŁANIE CZYNNIKÓW- plemnik przenika przez szczelinę osłonę zwaną tunelem zapłodnienia i wnika do przestrzeni okołżółtkowej. Od tego momentu w wyniku utwierdzenia osłona staje się nieprzepuszczalna dla nastepnego (reakcja osłony)
Olemma - błona komórkowa oocytu
Fuzja błon oocytu i plemnika
Wstępny kontakt (adhezja) odbywa się za pośrednictwem segmentu równikowego główki plemnika z mikrokosmkami oocytu
Następuje fuzja błon komórkowych, która jest dalej kontynuowana wzdłuż tylnej części główki i wici (fuzja umożliwia wniknięcie do oocytu główki, wstawki, centrioli i centrioli)
W wyniku fuzji odmma traci zdolność do łączenia się z innymi plemnikami białko ARP i CD9.
Aktywacja oocytu i reakcja błonowa
W chwili, gdy pierwszy plemnik nawiąże kontakt z odemną oocytu dochodzi w nim do indukcji reakcji korowej;
Pierwszą oznaką aktywacji jest wzrost poziomu wapnia w oocycie;
Ziarna korowe wytwarzane są przez aparat Golgiego podczas dojrzewania oocytu i gromadzą się przy odemmie (glikoraniniglikazy, proteazy, glikozydazy, kwaśna fosfataza i peroksydaza);
Wzrost jonów wapnia;
+ reakcja osłony
Powstanie przedjądrzy
Wzrost stężenia jonów wapnia;
Inaktywacja cznnika cytotoksycznego CSF;
Asymetryczna cytokineza;
Wokół chromatyny odtwarza się osłonka jądrowa powstaje przedjądrze żeńskie.
Główka plemnika powiększa się;
Następuje rozpad osłonki jajowej;
Dekondensacja chromatyny (rozpad wiązań dwusiarczkowych pod wpływem zredukowanej formy glutationu z ooplazmy);
Uwolnione DNA wiąże się z histonami matczynymi;
Wokół zdekondensowanej chromatyny jądra plemnika rekonstruują się osłonki jądrowa i powstaje przedjądrze męskie.
Fuzja przedjądrzy
Przedjądrza wchodzą w fazę S i rozpoczynają wędrówkę do centrum komórki jajowej podczas której nastepuje replikacja DNA (ok.12h);
Przez pewnien czas przedjądrza pozostają ze sobą w ścisłym kontakcie.
Mechanizmy zabezpieczające przed polispermią:
Redukcja liczby plemników przed ich dotarciem do oocytu;
Blok przeciwko polispermii na poziomie osłony przejrzystej;
Redukcja korowa;
Zmiany w oolemmie – prawdopodobnie przez modyfikacjęreceptora.
W efekcie zapłodnienia dochodzi do:
Odtworzenia diploidalności liczby chromosomów;
Określenie płci przez chromosom X lub Y plemnika;
Zapoczątkowania serii podziałów komórkowych określanych bruzdkowaniem.
BRUZDKOWANIE
30h
Pierwszy podział zachodzi na osi wyznaczonej przez I ciałko kierunkowe (płaszczyzna południkowa);
40-50h
Podczas II podziału jeden blastomer dzieli się w płaszczyźnie południkowej a drugi równoleżnikowej ;
Ok. 50h
W stadium 8 komórkowym luźno połączone do tej pary blastomery zaczynają ściśle do siebie przylegać dzięki czemu zarodek staje się zwartą strukturą (kompakcja);
3-4 dni
Bruzdkowanie w jajowodzie trwa aż do osiągnięcia stadium moruli -> przejście do jamy macicy
Bruzdkowanie zapoczątkowuje również proces różnicowania, bo poszczególne blastony zawierają cytoplazmę o różnych właściwościach.
Powstanie blastocysty
MORULA -> KAWITACJA -> BLASTOCYSTA
Między blastomerami tworzą się przestrzenie wypełniające się płynem;
Zanik osłonki przejrzystej.
Komórki blastocysty są totipotencjalnymi komórkami macierzystymi zdolnymi do różnicownia w różne typy komórek i taknek
IMPLANTACJA
W okresie implantacji błona śluzowa znajduje się w fazie wydzielniczej cyklu miesiączkowego
Trofoblast przylegający do bieguna zarodkowego zaczyna różnicować się na dwie warstwy
Syngtiotrofoblast (zewnętrzny) – wielojądrowa masa cytoplazmy
Cytptrofoblast (wewnętrzny)- komórka o duzej aktywności mitotycznej
Etapy:
Przylegania – blastocysta biegunem zarodkowym zbliża się do nabłonka błony śluzowej macicy -> uwolnienie enzymów lizosomalnych z syncytiów trofoblastu
Przenikania – enzymy niszczą nabłonek i blastocysta wnika w głąb warstwy zbitej endometrium
Rozprzestrzenienia – zarodek zaczyna czerpać produkty odżywcze z endometrium
Zatrzymania – endometrium wydziela białkowy inhibitor ….
Powstanie dwulistkowej tarczki zarodkowej:
Komórki węzła zarodkowego różnicują się na dwie warstwy: epiblast (ektoderma) i hipoblast (endoderma);
Zarodek przyjmuje postać płaskiej tarczy (tarcza zarodkowa);
Komórki hipoblastu tworzą woreczek żółtkowy (wyściełają jamę ciała);
Z poliferujących komórek epiblastu tworzy się owodnia (amnioblast).
Różnicowanie się trofoblastu
Syncytiotrofoblast
rozkłada wypełnione glikogenem substancjami tłuszczowymi komórki doczesnowe dostarczając tych produktów zarodkowi;
w syncytium trofoblastu – powstają lakumy trofoblastyczne (10.dzień)
uszkodzenie naczyń krwionośnych endometrium (początek krążenia maciczno – łożyskowego);
od wewnętrznej powierzchni cytrotroblasu dzielącej się komórki które wytwarzają mezodermy pozazarodkowe (12.dzień)
wakuolizacja mezodermy pozazarodkowej i łączenie się w jedną pozazarodkową jamę ciała;
miejsce, które nie ulega wakuolizacji łączy zarodek z trofoblastem tzw. szypuła łącząca – z tego rozwinie się sznur pępowinowy (14.dzień).
Gonadotropina kosmówkowa – hCG stymuluje aktywność ciałka żółtego !!
GASTRULACJA
Tworzenie się mezodermy - 3 tydzień
Gastrulacja rozpoczyna się utworzeniem smugi pierwotnej;
Komórki epiblastu w rejonie smugi pierwotnej wnikają między epiblast i hipoblast tworząc luźne skupienie mezodermy wewnątrzzarodkowej;
Na przednim końcu smugi pierwotnej powstają zagęszczenie komórek mezenchymalnych węzeł pierwotny Hensena (w w nim stożek pierwotny)
W 16 dniu od węzła Hansena w kanaliku głowowym zaczyna tworzyć się zawiązek struny grzbietowej i z kanałem będącym przedłużeniem dołka pierwotnego
Powstanie struny grzbietowej
Struna grzbietowa powstaje jako skupienie mezodermy z kanałem będącym przedłużeniem dołka pierwotnego
W 18 dniu wyrostek struny grzbietowej łączy się z położoną między endodermą tworząc pasmo na sklepieniu pęcherzyka żółtkowego od węzła pierwotnego do płytki przedstrunowej (?)
Endoderma zanikła – tworzy się połączenie między jamą owodni a pęcherzykiem żółtkowym (kanał nerwowo – jelitowy)
Ok. 20 dnia wyr. Struny grzbietowe przekształca się w opłaszczoną płytkę struny grzbietowej
Płytka ulega zagłębieniu wzdłuż osi długiej a następnie począwszy od ….zamyka się i powstaje struna grzbietowa
Struna grzbietowa astanowi pierwszą oś tarczki zarodkowej dookoła struny powstaje szkielet kręgosłupa
Różnicowanie ektodermy przebiega poprzez stadium: płytki, rynienki , cewy nerwowej
Od 18. dnia ektoderma rozciąga się nad struną, tworzy płytkę nerwową
Ok. 20 płytka zagłębia się tworząc fragmenty nerwów otoczoną fałdem nerwowym
Fałdy zbliżają się do siebie i następuje zamknięcie rynienki w cewę nerwową
26 dnia następuje zamknięcie otworu przedniego a 28 – tylnego
Po 18. dniu smuga pierwotna ulega stopniowemu zanikowi
Z chwilą powstania struny grzbietowej tworzy się mezoderma osiowa
Po bokach struny grzbietowej od błony gardłowej do stekowej powstaje mezoderma przyosiowa
Mezoderma przyosiowa przechodzi odśrodkowo w mezodermę pośrednią i mezodermę boczną
Ok. 20 dnia rozpoczyna się metameryzacja – powstają somity począwszy od części głowowej (43)- wiek somitalny
Mezoderma boczna dzieli się na dwa listki przez zanik komórek – pomiędzy listkami powstaje wewnątrzzarodkowa jama ciała, która łączy się z pozazarodkową jamą ciała (jama kosmówki).