INTEGRACYJNE WYCHOWANIE PRZEDSZKOLNE sciaga

INTEGRACYJNE WYCHOWANIE PRZEDSZKOLNE

I wykład

Integracja

włączanie elementu do

całości, scalenie,

jest wielowymiarowa

Podstawowym rodzajem

integracji jest:

integracja społeczna.

Czynniki integracji:

obszar administrac. – prawny

( podpieramy się prawem)

cel lub metoda osiągania celu

(poszukiwanie jak najlepszych metod,

środków, by integracja była pełna)

problem społeczny lub

indywidualny

(gotowość wszystkich

osób zainteresowanych

i po to, by ich zachowania

sprzyjały integracji, np. po to,

by w ogóle przyjąć integrację,

ważna jest postawa rodziców)

warunek – zadanie

(konieczność stworzenia takich

warunków integracji, po to,

by pomogły one osiągnąć jej

jak najwyższy poziom)

warunki lokalowe

dobranie odpowiedniego personelu

Cztery opisy integracji

(cztery obszary integracji):

  1. integracja kulturowa –

jej poziom wyznacza:

zgodność lub zróżnicowanie

wzorów życia rodzinnego

  1. integracja normatywna –

polega na zgodności norm,

wartości całej społeczności

(ale jest to niemożliwe)

  1. integracja komunikatywna –

ważne jest tu: formy, rodzaje

i stopień intensywności

kontaktów (im częstszy

kontakt tym łatwiej o integrację)

  1. integracja funkcjonalna –

zachodzi na zasadzie

wymiany usług, czyli

każdy w grupie musi

mieć jakąś funkcję, zadanie

- dzieci niepełnosprawne

powinne pomagać

dzieciom pełnosprawnym,

i odwrotnie

Działania prointegracyjne

właściwe dla edukacji:

do współdziałania

z zaakceptowaniem inności

wszystkich grup w tej samej przestrzeni

Miarą integracji jest: scalenie całej

grupy i akceptacja podgrup,

które mają wspólne

zainteresowania, cele.

Integrację rozpatrujemy

w trzech aspektach:

  1. społeczno – etycznego

(uznajemy, że niepełnospr.

jest rzeczą względną)

  1. prawno – ustawodawczy

(dostosowanie prawa do

warunków, które zapewniamy

dzieciom)

  1. psychologiczno – edukacyjnym

(tworzenie środowiska, które

będzie jak najbardziej

odpowiednie każdemu dziecku)

USA

Stany Zjednoczone – pierwszy system

edukacyjny dla wszystkich dzieci,

w którym ważną rolę pełnią rodzice.

Każde dziecko niepełnosprawne

jest obsługiwane przez

jeden zespół edukacyjny

przedszkola i w skład

wchodzą: nauczyciel ogólny,

rodzice, dyrektor placówki

i w zależności od potrzeb są

włączani potrzebni specjaliści.

W prawodawstwie USA

wyróżnia się 6 ważnych element.:

Bezpłatna, publiczna edukacja

– każde dziecko pełnosprawne,

czy niepełnosprawne osiąga sukces

Niedyskryminujące otoczenie –

wszystkie dzieci mogą korzystać

z edukacji, a dziecko które ma

inne potrzeby ma własny

program edukacyjny

Indywidualizacja programu

nauczania, indywidualizacja

programów nauczania –

powołanie zespołu

diagnozującego dziecko i

wyznaczenie odpowiednich

kroków, biorą udział rodzice

Najmniej ograniczające otoczenie

– dostosowywanie warunków

do możliwości dzieci, to jest

prawo, by dziecko

niepełnosprawne mogło uczyć

się z dziećmi pełnosprawnymi

i by było jak najbardziej

samodzielne

W przypadku, gdy dziecko nie

radzi sobie nauczyciel

otrzymuje pomoc asystenta w

sprawie działań wobec

dziecka, jak nie ma asystenta

przydzielany jest drugi

nauczyciel, który daje wsparcie

nauczycielowi ogólnemu,

a jeżeli pomoc nie jest

wystarczająca dla dziecka

to dziecku oferowane są zajęcia

indywidualne, by mogło

wyrównać program

(na kilka godzin dziennie).

W trudnych przypadkach,

gdy funkcjonuje grupa

specjalna to przenosi się tam

dziecko, by mogło wyrównać

zaległości, a po wyczerpaniu

się wszystkich możliwości

to dziecko przenoszone

jest do klasy, grupy

specjalnej.

W USA bardzo ważną rolę

w edukacji odgrywają rodzice.

Bez rodziców nie uda się

zrobić nic. Rodzice czynnie

uczestniczą w życiu dziecka,

przedszkolaka. Wszystko

musi być przedyskutowane z

rodzicami: nauczyciel, technika,

specjaliści).

Modele wsparcia n-la:

W sytuacji, gdy do grupy

przedszkolnej wlączane

jest dziecko niepełnosprawne

nuczycielowi przysługuje pomoc:

Zostaje powołany zespół edukacyjny

– zespół ten podejmuje decyzje,

kroki, a zadaniem nauczyciela

jest dostosowanie się do potrzeb

dziecka, nauczyciel przechodzi

odpowiednie szkolenie z zakresu

określonej niepełnosprawności

Wsparcie wewnątrzgrupowe –

polega na pracy dwóch nauczycieli,

tyle że zespół określa czy pomoc

drugiego nauczyciela jest

potrzebna przez cały czas,

czy tylko kilka godzin

Wsparcie zewnątrzgrupowe –

pomoc przydzielana jest tylko

w przypadku określonej sytuacji,

okazjonalnie , np. wyjście poza

teren przedszkola, imprez

Ważne jest, by ta pomoc nie

była nadmierna.

W USA kładzie się nacisk na to,

by nauczyciele byli przygotowani

do pracy z dziećmi niepełnosprawnymi.

Szkolenie nauczycieli polega

na tym, aby nie bali się

wchodzić do grup zróżnicowanych.

WIELKA BRYTANIA

Edukacja dzieci

niepełnosprawnych odbywa się

w szkołach masowych.

Oni określają specjalne

zadania zaspokajania

specjalnych potrzeb

edukacyjnych dzieci:

Dyskusja z rodzicami o

sytuacji dziecka,

Określenie obszaru potrzeb,

Uzgodnienie strategii

zaspokajania potrzeb,

Ustalenie kryteriów sukcesu,

Ustalenie terminów wdrażania

określonej strategii,

Rejestrowanie postępów rozwoju,

Ocena całego procesu

Prawo określa odpowiedzialność

dla szkół, placówek.

Ważna rola rodziców w zakresie

zaspokajania potrzeb

zastosowania właściwego

serwisu pomocy ( specjaliści,

techniki, metody pracy z dziećmi)

Koordynacja oferowanej pomocy

Rejestrowanie rezultatów

( zbieranie informacji od

wszystkich specjalistów

współpracujących z dzieckiem)

Gromadzenie dokumentacji

Decydowanie o

włączaniu innych

konsultacji, jeżeli rozwój ma

inne zakłócenia

Ważne jest, że

odpowiedzialność za rozwój

dziecka z trudnościami

odbywa się w całej grupie,

małych grupkach, ale placówki

też same pozyskiwały fundusze

od sponsorów na dodatkowe

oferty dla dzieci

WŁOCHY

Prawnie każde przedszkole

podlega szkole podstawowej.

Jeżeli choć jedno dziecko ma

orzeczenie o niepełnosprawności

to grupa liczy 20 osób, są dwaj

nauczyciele i wspólnie ponoszą

odpowiedzialność za efekty

pracy wszystkich dzieci.

Obowiązuje jeden ramowy

plan nauczania, trzeba

dostosować go do możliwości

dzieci. Prawnie nie ma zapisu,

że musi być ścisły kontakt

z domem rodzinnym

dziecka niepełnosprawnego.

KRAJE III ŚWIATA

Znaczna część dzieci ma

dostęp do edukacji, a tym

bardziej jeżeli chodzi o

dziecko niepełnosprawne.

Pomoc dzieci takie otrzymują

jedynie w dużych ośrodkach miejskich .

Uzależnione jest to od statusu rodziny

( Rosja, Słowacja, Czechy, Japonia, Tajwan ).

II wykład

Rozmowy

Przekazać ważne

informacji dotyczące dziecka, grupy;

Spytać rodzica o sytuacjach

wychowawczych wymagających

interwencji

Jeżeli inicjatorem jest rodzic

lub grupa rodziców, to być

może chcą:

Uzyskać informacje o rozwoju

swojego dziecka;

Poradzić się nauczyciela

w sprawie związanej z

rozwojem swojego dziecka,

powiedzieć o sowich obawach;

Podzielić się uwagami,

np. przekazać informację o

dostrzeżonych postępach dziecka,

ważnych wydarzeniach w

życiu rodziny, które mogą

mieć wpływ na dziecko.

Nauczyciel musi przed

każdym spotkaniem odpowiedzieć

sobie:

Jaki jest cel spotkania z rodzicami?

Co zamierzam zrobić podczas

rozmowy, wysłuchać, poinformować,

zapytać, poszukiwać rozwiązania problemu?

Gdzie zamierzam się spotkać

z rodzicem i ile czasu mogę

przeznaczyć na spotkanie?

Miejsce spotkania:

Ma duży wpływ na efekt końcowy

spotkania, stanowi informację

dla rodzica o szacunku dla

niego, zainteresowaniu jego

osobą i sprawą.

Spotkanie na stojąco

– sprawia wrażenie

przypadkowości i

lekceważenia sprawy

Miejsce zamknięte,

miejsce do siedzenia

– krzesła ustawione

pod kątem do siebie

Rozmowa o dziecku

nie może odbywać się w

jego obecności ( z

wyjątkiem informacji

technicznych, np.

dziecko się pobrudziło).

Jeżeli rodzic chce się czegoś

dowiedzieć o dziecku lub

nauczyciel ma się podzielić

swoimi spostrzeżeniami należy:

Zawsze powiedzieć coś dobrego

o dziecku

Być konkretnym i uchronić

dziecko od etykietowania

Mówiąc o brakach, nie

zapomnieć o możliwościach

i zaletach dziecka

Nie próbować przepowiadać

rodzicowi przyszłości jego dziecka

Dopytać rodzica, czego

oczekiwałby od Ciebie,

gdy dzieli się pewną wiedzą

o swoim dziecku

Pamiętać, ze rodzic przede

wszystkim sercem przyjmuje

wszystkie informacje o swoim

dziecku

Jeśli nauczyciel chciałby

dowiedzieć się czegoś o dziecku

to:

Powiedzieć rodzicowi,

że chcesz zebrać więcej

informacji o jego

dziecku i koniecznie

wyjaśnić, do czego

one będą potrzebne

Zadawać pytania otwarte –

zaczynamy od pytań bardziej

ogólnych do szczegółowych,

od mniej osobistych do coraz bardziej

Pytać wprost, nie snuć domysłów

Nie naciskać rodzica, aby

odpowiedział, zawsze ma

prawo odmówić

III WYKŁAD

Prawo oświatowe

17 listopada 2010 r. weszło w życie

Rozporządzenie Ministra Edukacji

Narodowej w sprawie zasad

udzielania i organizacji pomocy

psychologiczno-pedagogicznej

w publicznych przedszkolach,

szkołach i placówkach.

Według rozporządzenia pomoc

psychologiczno-pedagogiczna

udzielana uczniowi w przedszkolu,

szkole i placówce polega na

rozpoznawaniu i zaspokajaniu

indywidualnych potrzeb rozwojowych

i edukacyjnych ucznia oraz

rozpoznawaniu indywidualnych

możliwości psychofizycznych

ucznia, wynikających w szczególności:

z niepełnosprawności;

z niedostosowania społecznego;

z zagrożenia niedostosowaniem społecznym;

ze szczególnych uzdolnień;

ze specyficznych trudności w uczeniu się;

z zaburzeń komunikacji językowej;

z choroby przewlekłej;

z sytuacji kryzysowych lub traumatycznych;

z niepowodzeń edukacyjnych.

z zaniedbań środowiskowych

związanych z sytuacją

bytową ucznia i jego rodziny,

sposobem spędzania czasu

wolnego, kontaktami

środowiskowymi;

z trudności adaptacyjnych

związanych z różnicami

kulturowymi lub ze zmianą

środowiska edukacyjnego,

w tym związanych z

wcześniejszym kształceniem za granicą

Pomocą psychologiczno-

pedagogiczną są także

objęci wszyscy uczniowie

mający orzeczenie o potrzebie

kształcenia specjalnego, a także

uczniowie objęci indywidualnym

nauczaniem, jeżeli zachodzi

taka potrzeba.

Orzeczenia o potrzebie kształcenia

specjalnego wydawane są uczniom:

niesłyszącym i słabosłyszącym;

niewidomym i słabowidzącym;

z niepełnosprawnością

ruchową, w tym z afazją;

z upośledzeniem umysłowym

w stopniu lekkim,

umiarkowanym lub znacznym;

z autyzmem, w tym z

zespołem Aspergera;

z niepełnosprawnościami

sprzężonymi;

niedostosowanym społecznie

lub zagrożonym niedostosowaniem

społecznym.

Pomoc psychologiczno-pedagogiczna

jest udzielana z inicjatywy:

ucznia,

rodziców ucznia,

nauczyciela, wychowawcy

grupy wychowawczej lub

specjalisty prowadzącego

zajęcia z uczniem,

poradni psychologiczno-

pedagogicznej, w tym

poradni specjalistycznej,

asystenta edukacji romskiej,

pomocy nauczyciela.

Pomoc psychologiczno-pedagogiczna

polega przede wszystkim na:

rozpoznawaniu – potrzeb i

możliwości, mocnych stron

i deficytów uczniów oraz

zasobów szkoły – komu należy

pomóc i z czego można korzystać

(specjaliści, pomoce, pomieszczenia,

czas trwania itp.);

inicjowaniu pomocy – na podstawie

dokumentów lub informacji z

rozpoznania dokonanego w

szkole, inicjatywy rodziców

(opiekunów prawnych), samych

uczniów dyrektor niezwłocznie

powołuje zespoły i

wyznacza osobę (osoby)

koordynującą;

planowaniu i koordynowaniu

pomocy przez Zespół –

spotkania Zespołu,

określenie zakresu pomocy

udzielanej przez Zespół,

tworzenie i prowadzenie

dokumentacji (KIPU, PDW, IPET,

WOPFU,

dokumentowanie pracy z uczniem);

udzielaniu pomocy –

nauczyciele i specjaliści

zgodnie ze swoimi zadaniami

i kompetencjami;

ocenie efektywności

pomocy udzielanej przez

nauczycieli i specjalistów

Jeśli dziecko ma orzeczenie

o potrzebie kształcenia

specjalnego – będzie musiał

go objąć Indywidualny

Program Edukacyjno – Terapeutyczny (IPET)

Jeśli dziecko będzie wymagało

pomocy psychologiczno – pedagogicznej,

zostanie mu założona Karta Indywidualnych

Potrzeb Ucznia (KIPU) i zostanie opracowany

Plan Działań Wspierających (PDW)

PDW może być opracowany dla

ucznia (plan indywidualny) lub

dla grupy uczniów o jednorodnym

lub zbliżonym rozpoznaniu.

IPET i PDW realizowane są

na zajęciach obowiązkowych,

dodatkowych i nadobowiązkowych.

Pomocy na poziomie przedszkola

udzielamy w momencie, gdy

dziecko posiada orzeczenie lub

opinię publicznej poradni psychologiczno

– pedagogicznej lub specjalistycznej

oraz w przypadku, gdy sam nauczyciel

zgłasza taką potrzebę, a dziecko nie

posiada opinii czy orzeczenia.

Pomoc psychologiczno – pedagogiczną

organizuje dyrektor placówki,

niezwłocznie po zgłoszeniu

informacji o takiej potrzebie.

Zadaniem dyrektora jest

powołanie zespołu, który

planuje i koordynuje

udzielenie dziecku takiej pomocy.

W skład zespołu wchodzą:

prowadzący zajęcia z dzieckiem

nauczyciele oraz specjaliści,

w szczególności psycholodzy,

pedagodzy i logopedzi.

Zespół pracuje we współpracy z:

Rodzicami dzieci;

PPP, w tym poradniami

specjalistycznymi;

Placówkami doskonalenia

nauczycieli;

Innymi przedszkolami,

szkołami i placówkami;

Organizacjami pozarządowymi

oraz instytucjami działającymi

na rzecz rodziny i dzieci

Rodzice dziecka mogą

uczestniczyć w spotkaniach

zespołu. O ich terminie informuje

rodziców dyrektor.

Na wniosek rodzica w spotkaniach

zespołu mogą uczestniczyć

inne osoby, w szczególności lekarz,

psycholog, pedagog, logopeda lub

inny specjalista.

Modele funkcjonowania zespołów

Model multidyscyplinarny /

interdyscyplinarny

Wymiana informacji w zespole

ma charakter nieformalny, spotkania

nie są systematyczne

Każdy członek zespołu

przygotowuje oddzielna

część IPET lub PDW, prowadzi

swoje indywidualne rozpoznanie

diagnostyczne, odpowiada za

realizację tylko swojej części

i ew. części wspólnych.

Model transdyscyplinarny:

Członkowie zespołu dokonują

jednej, wspólnej diagnozy

dziecka;

Rodzice są traktowani jako

pełnoprawni członkowie

zespołu. Zespół spotyka

się regularnie w celu

wymiany informacji;

W opracowaniu IPET/PDW

biorą udział wszyscy

członkowie zespołu;

Wszyscy członkowie

zespołu wdrażają IPET/PDW

Każdy członek zespołu

odpowiada za realizację IPET/PDW

W celu wyrównania szans

edukacyjnych wszystkich

dzieci przyjęto w polskim

systemie oświaty szereg rozwiązań,

które czynią system drożnym i

elastycznym dla dzieci ze SPE.

Daje to możliwość przechodzenia

dziecka z placówki ogólnodostępnej,

w tym integracyjnej, do specjalnej

i odwrotnie.

Każde dziecko w przedszkolu ma

prawo być objęte działaniami ped. i psych.,

mającymi na celu rozpoznanie

możliwości i potrzeb dziecka oraz

ich zaspokojenie.

Kiedy dokonujesz diagnozy

przedszkolnej powinieneś więc

określić również potrzeby

rozwojowe dziecka, w tym

zauważone predyspozycje,

uzdolnienia i zainteresowania.

Opisując osiągnięcia, możliwości

i potrzeby dziecka, powinieneś

odnieść się także do podjętych

lub potrzebnych działań,

służących rozwijaniu

jego potencjału i zaspokajaniu potrzeb.

Na co zwracamy uwagę

konstruując program/plan (IPET/PDW)

Zwracamy uwagę na:

Zbudowanie dobrej

relacji z dzieckiem,

nawiązanie kontaktu emocjonalnego.

Poznanie jego możliwości

psychospołecznych i edukacyjnych,

Sprawdzenie w bezpośrednich

kontaktach z dzieckiem i

jego rodzicami umiejętności

i kompetencji dziecka,

Postępy – doceniaj je.

Wczesne podjęcie

działań pomocowych.

Dokładne poznanie

środowiska rodzinnego dziecka.

Udzielaj pomocy i

wsparcia na podstawie

wnikliwej diagnozy

funkcjonowania dziecka

(d.funkcjonalna)

Indywidualizuj pracę z

dzieckiem, opierając się

na rozpoznawaniu i

wykorzystaniu potencjału

dziecka zarówno w

pokonywaniu deficytów,

jak i jego rozwoju.

Decyduj o doborze metod,

form pracy i środków

dydaktycznych uwzględniających

zasady ortodydaktyki (m.in.

Zasadę gruntownej znajomości

dziecka, dostosowania pracy do

jego możliwości i potrzeb, jego

aktywnego i świadomego

udziału w procesie uczenia się

Stosuj motywujący

system oceniania

Traktuj edukację

holistycznie, gdyż na

efektywność kształcenia

i wychowania ma

wpływ wiele czynników.

W IPET zamieszczaj cele

ogólne i szczegółowe

zawarte w podstawie

programowej wych. Przedszkolnego

Zakładaj elastyczność w

realizacji programu/planu

Zasugeruj dyrektorowi

ustalenie realnego i

atrakcyjnego dla dziecka

harmonogramu realizacji.

Wczesne wspomaganie rozwoju

Dla dzieci posiadających

opinie o potrzebie wczesnego

wspomagania rozwoju nie

opracowuje się PDW, lecz

indywidualny program

wczesnego wspomagania.

Zasady postępowania w tym

przypadku regulują odrębne

przepisy (Rozp. MEN z dn.

3 lutego 2009 w sprawie

organizowania wczesnego

wspomagania rozwoju dzieci

(Dz.U. z dn. 12 lutego 2009)

Dziecko z orzeczeniem o

potrzebie kształcenia

specjalnego (poziom diagnostyczny)
Krok 1 Analiza dokumentacji

Jeżeli dziecko posiada orzeczenie

o potrzebie kształcenia

specjalnego przeprowadza się

w pierwszej kolejności jego

analizę. W orzeczeniu takim

znajduje się:

Diagnoza w formie

ogólnych informacji o

możliwościach, ograniczeniach

i potencjale rozwojowym;

Zalecenia wskazują warunki

realizacji potrzeb edukacyjnych,

formy stymulacji, terapii,

usprawniania, rozwijania

potencjalnych możliwości i

mocnych stron oraz inne;

Uzasadnienie zawierające

prognozy.

Krok 2 Wielospecjalistyczna ocena

poziomu funkcjonowania dziecka

Dostarcza informacji o:

Cechach korzystnych

dla rozwoju w

zakresie warunków,

przebiegu i wyników

uczenia się: osiągnięciach

rozwojowych,

możliwościach psychofizycznych,

zainteresowaniach, poziomie wiedzy

i umiejętności;

Cechach niekorzystnych dla

rozwoju w zakresie warunków,

przebiegu i wyników uczenia

się: ograniczeniach

psychofizycznych, problemach

edukacyjnych, wychowawczych

i opiekuńczych, Niewielki

zasób wiedzy ogólnej o

otaczającym świecie,

niedojrzałość społeczną,

zaburzoną integrację sensoryczną,

wzmożoną męczliwość,

nadwrażliwość i labilność

emocjonalną, podwyższony

poziom lęku czy też trudności

w kontaktach interpersonalnych;

Potrzebach w zakresie

dostosowania otoczenia,

rodzaju pomocy i wsparcia

przez inne osoby tak, aby

dziecko mogło się w nim

rozwijać i uczyć.

Krok 3. Określenie specjalnych

potrzeb edukacyjnych

Ostatnim zadaniem

Zespołu na poziomie

diagnostycznym jest

opracowanie wyników

rozpoznania i określenie

Specjalnych Potrzeb

Edukacyjnych dziecka (SPE).

Dane wynikające z diagnozy:

Mocne strony dziecka,

Trudności rozwojowe i

edukacyjne dziecka;

Dostosowanie otoczenia,

rodzaj pomocy i wsparcia.

IPET?

Indywidualne programy

edukacyjno – terapeutyczne

tworzone są dla dzieci

posiadających orzeczenie

o potrzebie kształcenia specjalnego:

niepełnosprawnych: niesłyszących

lub słabo, niewidomych lub

słabo, z niep. Ruch.,

z upośl. Umysł., z autyzmem,

w tym z z. Aspergera, z niepełn.

Sprzężonymi;

Zagrożonych niedostosowaniem

społecznym.

Co zawiera IPET?

Zakres dostosowania

wymagań;

Rodzaj i zakres

zintegrowanych

działań nauczycieli

i specjalistów;

Formy i metody

pracy z dzieckiem

Formy, sposoby i okres

udzielania dziecku pomocy

psych.- ped.

Zajęcia rewalidacyjne

i resocjalizacyjne;

Działania wspierające

rodziców dziecka

oraz zakres współpracy

z rodzicami w

realizacji działań;

Zakres współdziałania z

poradniami psych-ped w

realizacji działań.

Dziecko z innym

orzeczeniem, opinią

lub potrzebą objęcia

pomocą psych-ped z

innych przyczyn
Krok 1 Analiza dokumentacji

i obserwacja

Rozpoznania dokonuje

się poprzez:

Analizę

dokumentacji przedszkolnej

Obserwacji dziecka:

Funkcjonowanie

dziecka w grupie –

komunikacja,

umiejętność współpracy,

wyrażanie swojego zdania itp.

Mocne i słabe strony

(uzdolnienia, komunikatywność,

nieśmiałość, chęć lub jej brak

do podejmowania wysiłku itp.)

Zainteresowania;

Trudności rozwojowe i edukacyjne;

Wymagania w zakresie

dostosowania otoczenia.

Krok 2. Rozpoznanie

indywidualnych potrzeb

Rozpoznanie dokonywane

jest w obszarze warunków uczenia się dziecka:

Czynniki wewnętrzne:

motywacja do uczenia się,

kontrola emocjonalna,

radzenie sobie w sytuacjach

trudnych, zainteresowania,

spostrzeganie, uwaga, pamięć,

myślenie, mowa, komunikacja,

sprawność motoryczna,

Czynniki zewnętrzne

(środowiskowe): środowisko

rówieśnicze, rodzinne.

Krok 3. Określenie specjalnych

potrzeb edukacyjnych

Posługujemy się tu tym

samym podziałem warunków

rozpoznania:

Cechy korzystne dla rozwoju,

Cechy niekorzystne dla rozwoju,

Grupa potrzeb w zakresie

dostosowania otoczenia,

rodzaju pomocy i wsparcia.

Stworzenie Karty

Indywidualnych Potrzeb Dziecka

Karta z założenia ma być

dokumentem, w którym są

zgromadzone wszystkie

ważne informacje o dziecku.

Zgodnie z prawem oświatowym

Karta zawiera:

Imię i nazwisko dziecka

(dobrze, gdy podany jest wiek).

Nazwę placówki.

Informację dotyczącą,

na podstawie czego

obejmuje się

dziecko opieką psych-ped.

Zakres, w którym dziecko

wymaga pomocy z uwagi

na indywidualne potrzeby

rozwojowe i edukacyjne

oraz możliwości psychofizyczne.

Zalecane przez Zespół formy,

sposoby i okres

udzielania pomocy psych-ped.,

Ustalone przez dyrektora

przedszkola formy ,

sposoby i okres udzielania

pomocy psych-ped.

Oraz wymiar godzin,

w którym poszczególne

formy pomocy będą realizowane.

Ocenę efektywności

pomocy psych-ped.

Terminy spotkań Zespołu.

Podpisy osób biorących

udział w spotkaniach Zespołu.

Wobec dzieci z SPE przedszkole pełni funkcje:

Opiekuńcze

Wychowawcze

Edukacyjne

Rehabilitacyjne

Terapeutyczne

Profilaktyczne.

Indywidualne i grupowe zajęcia

Zajęcia obejmujące

dzieci z SPE powinny:

Wspierać komunikację

i rozwój społeczno –

emocjonalny;

Wspomagać rozwój

poznawczy i motoryczny;

Realizować treści podstawy

programowej w oparciu o

IPET uwzględniający

wspólne działania

nauczycieli i specjalistów.

Umiejętności społeczne:

Należy pamiętać, aby:

Kształtować jego

gotowość do nawiązywania interakcji

Uwzględniać, że nieprzestrzeganie

reguł w sytuacjach społecznych

może być wynikiem ich niezrozumienia

Sposób przedstawienia reguł

był dostosowany do

możliwości odbiorczych dziecka;

Uczyć dziecko zwracania się

o pomoc w sytuacjach,

które sprawiają mu trudność

Podkreślać związki przyczynowo

– skutkowe i logiczne

powiązania pomiędzy sytuacjami

Zadbać o to, aby dziecko

wiedziało, gdzie znaleźć

informację o swoim imieniu

i nazwisku i komu może ją podać.

Uczyć dziecko rozpoznawania

jego awersji dotykowych i

pomagać mu zdobywać

umiejętności zapanowania nad nimi.

Czynności samoobsługowe:

Pamiętać, aby:

Uświadamiać dzieciom,

że czynności te są

warunkiem ich samodzielności życiowej;

Uwzględniać zależność

poziomu czynności

samoobsługowych

od rodzaju i stopnia niepełnosprawności;

W procesie kształtowania

umiejętności samoobsługowych

wykorzystywać naturalne

sytuacje z obszaru życia rodzinnego.

Nie ograniczać czasu

przeznaczonego na te czynności.

Demonstrując czynności

samoobsługowe zadbać

o to, aby dzieci słabo

widzące były blisko osoby prezentującej.

Dzieciom niewidomym

indywidualnie pokazać

sposób wykonania danej czynności.

Stworzyć warunki

zachęcające do aktywności.

Organizować przestrzeń

w przemyślany sposób,

tak żeby każdy przedmiot

miał swoje oznakowane miejsce.

Dzieci były świadome

znaczenia tych czynności

i wiedziały, jak je wykonać.

Wspomaganie rozwoju mowy:

Należy pamiętać o:

Koncentrować się na

ogólnej zdolności komunikacyjnej

Wprowadzać naukę podstaw

standardowej komunikacji

niewerbalnej.

Stosować konwencjonalne i

niekonwencjonalne gesty

naturalne i podejmować próby

stymulowania do używania

języka dźwiękowego.

Obserwować preferencje

do porozumiewania się.

Uwzględniać, że sposób

porozumiewania się powinni

wybrać rodzice dziecka.

Wyrównywać szanse m.in.

Przez stwarzanie odpowiednich

warunków, określając czas i

metody pokonujące bariery

w rozwoju języka dźwiękowego.

Stworzyć warunki do

wykorzystywania

przez dziecko różnych metod komunikacji.

Dziecko umiało m.in.

Proponować, radzić,

prosić, obiecywać,

wyrażać zgodę i odmowę,

wydawać polecenia.

Wspomaganie rozwoju czynności

intelektualnych dzieci:

Należy pamiętać, aby:

uwzględnić, że mają one

mało samodzielnych doświadczeń,

by sprawnie rozwijać swoje

czynności intelektualne.

Uwzględnić, że wymagają

dodatkowej stymulacji,

adekwatnej do potrzeb i

możliwości rozwojowych,

a w szczególności specjalnie

dobranych i organizowanych

sytuacji doświadczalnych.

Ocena aktualnego poziomu

umiejętności powinna być

poszerzona o określenie

najbliższych możliwości dziecka

Wychowanie zdrowotne i

kształtowanie sprawności fizycznej:

Pamiętaj, aby:

Zobowiązać rodziców

do przekazywania informacji

o wszystkich zmianach

zdrowotnych u dziecka i

przyjmowanych przez niego lekach

Uwzględnić ograniczenia

zdrowotne dziecka, takie

jak niemożność przyjmowania

pozycji siedzącej,

podczas wykonywania zadań.

Dostatecznie często zwracać

uwagę dzieci na temat

akceptacji problemów

zdrowotnych u innych.

Przestrzegać zaleceń

lekarskich, dotyczących

dziecka (np. doboru ćwiczeń).

Wdrażanie dzieci do dbania o bezpieczeństwo własne oraz innych:

Pamiętać, aby:

Pomagać dziecku zrozumieć

własną sytuację, w tym

również ograniczenia i

niebezpieczeństwa wynikające

z jego trudności.

Wdrażać dziecko do

rozpoznawania sytuacji

niebezpiecznych w relacji

z innymi osobami, a także

wyznaczania granic w relacjach

z nimi, w tym również granic

związanych z intymnością.

Systematycznie uczyć dziecko

sprawnego i bezpiecznego

poruszania się w otoczeniu.

Wdrażanie dzieci do rozwoju przez

sztukę:

Pamiętaj, aby:

Dobrać zadania

zgodne z możliwościami

psychofizycznymi dzieci,

a czasem dobrać

specjalne rekwizyty, czy role.

Nie pozbawiać dzieci

niepełnosprawnych

uczestnictwa w tego typu

aktywności, dając im szansę

na wyrażenie siebie i

zaprezentowanie swoich zdolności.

Wprowadzać alternatywne

techniki, np. rysunek wypukły.

Wychowanie do poszanowania roślin i zwierząt:

Pamiętaj , aby:

Dobierać treści (pojęcia),

uwzględniając częstotliwość

ich występowania w najbliższym

otoczeniu dziecka.

Weryfikować, czy zastosowane

metody dostatecznie stymulują

dziecko pod względem językowym

i czy odpowiednio kształtują

system językowy.

Wspomaganie rozwoju

intelektualnego wraz z

edukacją matematyczną:

Pamiętaj , aby:

Rzetelnie rozpoznać podłoże

ograniczeń dziecka w tym zakresie

Zaburzona orientacja w

schemacie własnego ciała

u dzieci z ograniczeniami

ruchowymi oraz dzieci z

wadą wzroku powoduje

trudności w rozumieniu i

tworzeniu pojęć orientacji

przestrzennej, a także innych

pojęć matematycznych.

Dostarczać dziecku jak

najwięcej doświadczeń

matematycznych.

Kształtowanie gotowości
do nauki czytania i pisania:

Pamiętaj , aby:

Wzmacniać proces nauki

czytania i pisania poprzez

stosowanie metod i ćwiczeń

kompensujących zmysły i

ćwiczeń ruchowych

Wprowadzić ćwiczenia

percepcji dotykowej,

ułatwiającej opanowanie

pisma brajlowskiego dzieciom

z wadą wzroku.

Stosować jak najkrótsze

i jak najprostsze polecenia.

Ograniczać stosowanie

zdrobnień, ponieważ

dzieci z wadą słuchu będą je

traktowały jako nowy wyraz.

Wychowanie rodzinne,

obywatelskie i patriotyczne:

Pamiętaj , aby:

Uświadamiać dzieciom, że

pomimo różnić w możliwościach

i ograniczeniach, niepełnosprawni

i osoby zdrowe mają takie same prawa.

Plan Działań Wspierających (PDW)

PDW jest dokumentem tworzonym

dla tych samych dzieci, dla których

Zespół zakłada Kartę

Indywidualnych Potrzeb.

Czyli dla dzieci, które mają

trudności w realizacji podstawy

programowej wynikające w szczególności:

Ze specyfiki ich funkcjonowania

poznawczo – percepcyjnego.

Ze stanu zdrowia

Z ograniczeń środowiskowych

(kultura, zaniedb.)

Z faktu przeżycia sytuacji

traumatycznej lub kryzysowej

Dzieci uzdolnione.

PDW – co powinien zawierać?

PDW może być opracowany

dla jednego dziecka lub grupy

dzieci o jednorodnym lub zbliżonym

rozpoznaniu.

W PDW powinny być określone:

Cele do osiągnięcia w zakresie,

w którym dziecko

wymaga pomocy psych-ped

Działania realizowane w

ramach poszczególnych form

i sposobów udzielania pomocy psych-ped.

Metody pracy z dzieckiem

Zakres dostosowania wymagań

edukacyjnych wynikających

z podstawy programowej

do indywidualnych potrzeb dziecka

Działania wspierające rodziców

W zależności od potrzeb,

zakres współdziałania z

poradniami psych-ped.

I innymi organizacjami.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
INTEGRACYJNE WYCHOWANIE PRZEDSZKOLNE
Scenariusz imprezy integracyjnej Jabłka - pyszne dary jesieni, Wychowanie przedszkolne i edukacja wc
ROGRAM WYCHOWAWCZY PRZEDSZKOLA INTEGRACYJNEGO
Scenariusz zajęć dydaktyczno wychowawczych w przedszkolu
ALFABET WYCHOWAWCY(1), przedszkolna i wczesnoszkolna
Pluszowy miś, Wychowanie przedszkolne-gotowe scenariusze wraz z kartami pracy
Scenariusz z teatrzyku z okazji Dnia Ziemi, Wychowanie przedszkolne-gotowe scenariusze wraz z kartam
Poznajemy zwyczaje wigilijne, Wychowanie przedszkolne-gotowe scenariusze wraz z kartami pracy
Pedagogika wychowania przedszkolnego 16.04, metodyka wychowania przedszkolnego(1)
PODSTAWA PROGRAMOWA WYCHOWANIA PRZEDSZKOLNEGO
Podstawa programowa –?lów wychowania przedszkolnego oraz obszarów?ukacyjnych
Przykłady zajęć - ztraż pożarna, Wychowanie przedszkolne-gotowe scenariusze wraz z kartami pracy
form wych muzycznego w przedszkolu, Dokumenty do szkoły, przedszkola; inne, wychowanie przedszkolne
RADY DLA RODZICÓW DZIECI JĄKAJĄCYCH, Wychowanie przedszkolne
Pogoda jesienią, Wychowanie przedszkolne-gotowe scenariusze wraz z kartami pracy
cele i zadania wychowania w przedszkolu

więcej podobnych podstron