INTEGRACYJNE WYCHOWANIE PRZEDSZKOLNE

Integracja – włączanie elementu do całości, scalenie, jest wielowymiarowa

Podstawowym rodzajem integracji jest: integracja społeczna.

Czynniki integracji:

• obszar administracyjno – prawny ( podpieramy się prawem, by wogóle mówić o integracji)

• cel lub metoda osiągania celu (poszukiwanie jak najlepszych metod, środków, by integracja była pełna)

• problem społeczny lub indywidualny (gotowość wszystkich osób zainteresowanych i po to, by ich zachowania sprzyjały integracji, np. po to, by w ogóle przyjąć integrację, ważna jest postawa rodziców)

• warunek – zadanie (konieczność stworzenia takich warunków integracji, po to, by pomogły one osiągnąć jej jak najwyższy poziom)

• warunki lokalowe

• dobranie odpowiedniego personelu

Cztery opisy integracji (cztery obszary integracji):

1. integracja kulturowa – jej poziom wyznacza: zgodność lub zróżnicowanie wzorów życia rodzinnego

2. integracja normatywna – polega na zgodności norm, wartości całej społeczności (ale jest to niemożliwe)

3. integracja komunikatywna – ważne jest tu: formy, rodzaje i stopień intensywności kontaktów (im częstszy kontakt tym łatwiej o integrację)

4. integracja funkcjonalna – zachodzi na zasadzie wymiany usług, czyli każdy w grupie musi mieć jakąś funkcję, zadanie

- dzieci niepełnosprawne powinne pomagać dzieciom pełnosprawnym, i odwrotnie

Działania prointegracyjne właściwe dla edukacji:

1. kształtowanie tolerancji

2. kształtowanie gotowości do współdziałania

3. zrozumienie swojej odrębności, z zaakceptowaniem inności

4. sharmonizowanie działania wszystkich grup w tej samej przestrzeni

Miarą integracji jest: scalenie całej grupy i akceptacja podgrup, które mają wspólne zainteresowania, cele.

Integrację rozpatrujemy w trzech aspektach:

1. społeczno – etycznego (uznajemy, że niepełnosprawność jest rzeczą względną)

2. prawno – ustawodawczy(dostosowanie prawa do warunków, które zapewniamy dzieciom)

3. psychologiczno – edukacyjnym (tworzenie środowiska, które będzie jak najbardziej odpowiednie każdemu dziecku)

Jak integracja przebiega w różnych krajach?

1. Stany Zjednoczone – pierwszy system edukacyjny dla wszystkich dzieci, w którym ważną rolę pełnią rodzice. Każde dziecko niepełnosprawne jest obsługiwane przez jeden zespół edukacyjny przedszkola i w skład wchodzą: nauczyciel ogólny, rodzice, dyrektor placówki i w zależności od potrzeb są włączani potrzebni specjaliści.

W prawodawstwie USA wyróżnia się 6 ważnych elementów:

• Bezpłatna, publiczna edukacja – każde dziecko pełnosprawne, czy niepełnosprawne osiąga sukces

• Niedyskryminujące otoczenie – wszystkie dzieci mogą korzystać z edukacji, a dziecko które ma inne potrzeby ma własny program edukacyjny

• Indywidualizacja programu nauczania, indywidualizacja programów nauczania – powołanie zespołu diagnozującego dziecko i wyznaczenie odpowiednich kroków, biorą udział rodzice

• Najmniej ograniczające otoczenie – dostosowywanie warunków do możliwości dzieci, to jest prawo, by dziecko niepełnosprawne mogło uczyć się z dziećmi pełnosprawnymi i by było jak najbardziej samodzielne

W przypadku, gdy dziecko nie radzi sobie nauczyciel otrzymuje pomoc asystenta w sprawie działań wobec dziecka, jak nie ma asystenta przydzielany jest drugi nauczyciel, który daje wsparcie nauczycielowi ogólnemu, a jeżeli pomoc nie jest wystarczająca dla dziecka to dziecku oferowane są zajęcia indywidualne, by mogło wyrównać program (na kilka godzin dziennie). W trudnych przypadkach, gdy funkcjonuje grupa specjalna to przenosi się tam dziecko, by mogło wyrównać zaległości, a po wyczerpaniu się wszystkich możliwości to dziecko przenoszone jest do klasy, grupy specjalnej

W USA bardzo ważną rolę w edukacji odgrywają rodzice. Bez rodziców nie uda się zrobić nic. Rodzice czynnie uczestniczą w życiu dziecka, przedszkolaka. Wszystko musi być przedyskutowane z rodzicami: nauczyciel, technika, specjaliści).