Temat: Jednostka w świecie ograniczeń. Analizując zachowania bohaterów zwierzęcych oraz ukształtowanie językowe podanego fragmentu, odczytaj metaforyczny sens sceny i jej związek z przesłaniem powieści Zofii Nałkowskiej „Granica”.

Powieść Zofii Nałkowskiej „Granica” to tekst, w którym bardzo dobrze ukazane są prawa oraz bariery otaczającej nas (nie mnie i mojej schizofrenii, a wszystkich ludzi!) rzeczywistości, a w szczególności podziały panujące między ludźmi w społeczeństwie. Ponadto w podanym fragmencie zauważyć można związek pomiędzy jednostkami ludzkimi a zwierzęcymi.

We fragmencie przedstawione są dwa psy: Fitek i Lulu. Fitek to kundel podobny do wilka, cały czas przywiązany do swej budy. Jego zadaniem było pilnowanie kamienicy Pani Kolichowskiej. Całe dnie leżał pod swoją budą lub szczekał na obcych, a za każdym razem gdy zapominał o uwięzi, spotykał go bolesny zawód – łańcuch zaciskający się na jego szyi, przypominający o beznadziejnej sytuacji, w jakiej się znajdował. Jego życie, „które wiódł niezmiennie przez dnie, tygodnie […] było bez miary jednostajne i jałowe”. Mimo to, gdy Michalina przynosiła mu jedzenie, wyglądał na najszczęśliwszego psa pod słońcem. Jest on metaforą ludzi ograniczonych w swej wolności, tych którzy należą do niższej warstwy społecznej.

Natomiast Lulu to piesek z „wyższych sfer”, suczka szpica. Nie była na żadnym łańcuchu, chodziła gdzie tylko chciała i kiedy chciała. Fitek często obserwował jak Lulu chodzi po podwórzu, chciał się z nią bawić, ale krępował go łańcuch. Lulu traktowała zabawę z Fitkiem jako zachciankę, typowy kaprys. Nierzadko ignorowała ona kundla, kładła się niedaleko jego budy i nie reagowała w zupełności na jego „zaczepki”. Może ona symbolizować ludzi wolnych, którzy nie przynależą do żadnej grupy społecznej.

Obydwa psy symbolizują realia ukazane w utworze. Otóż nie da się przekroczyć pewnych granic, np. społecznych, tak samo jak Fitek nie może urwać się z łańcucha i beztrosko pobawić się z Lulu. Jednocześnie wspaniale pokazany jest stosunek osób z wyższych sfer do reszty świata – Lulu bawi się z Fitkiem tylko gdy ma na to ochotę, jeżeli owej nie ma, Fitek dla niej nie istnieje.

Kolejnym symbolem jest łańcuch wiążący Fitka, który pokazuje pewną przynależność. Ludzie niekiedy również są „przywiązani łańcuchem”, jednak jest to łańcuch niewidzialny, łańcuch, przez który ludzie przynależą do danej warstwy, czy grupy społecznej i nie mogą się z tego „łańcucha” uwolnić, nie mogą przekroczyć danej granicy.

Nałkowska w podanym fragmencie używa języka, który w pełni oddaje wyżej wspomniane przesłanie metaforyczne. Autorka bardzo realistycznie opisuje tę sytuację. Zauważyć można dużo detali postawy obydwu psów, co sprawia, że łatwo można dostrzec drugie dno tej wypowiedzi.

Podsumowując, jak wspomniałam już wcześniej, Nałkowska udowadnia, że nie da się przekroczyć niektórych granic, nie da się zerwać wiążących nas łańcuchów i trzeba się z tym pogodzić i żyć dalej. Można próbować coś zmienić, ale trzeba brać poprawkę na to, iż istnieje duże prawdopodobieństwo, że działania te skończą się fiaskiem.