3. SU5
-jakie parametry wprowadzamy do sterownika

1. Dane o sterowniku:

Podczas edycji bufora podawaliśmy następujące dane o sterowniku:

- liczba wykorzystanych modułów sterujących – 2

- czas wyświetlania sygnału żółtego po uruchomieniu sterownika – 4

- czas wyświetlania sygnałów wstępnych przed wejściem w program kolorowy – 4

- data – daty nie udało się zmienić, gdyż program odczytywał aktualna datę ustawioną w komputerze

- typ urządzenia – 1

- numer skrzyżowania – np. 1

- nazwa skrzyżowania – np. Nowe

- przyporządkowanie rodzaju grupy sygnałowej do jej numeru –

2. Ustawienie Godzin pracy programów

między godzina 21. W pozostałych godzinach realizowaliśmy sygnał żółty pulsujący czyli program numer 0. Takie godziny pracy ustawialiśmy osobno dla wszystkich dni tygodnia.

3. Tryb pracy sterownika

Nasz sterownik pracował w trybie samodzielnym.

Resztę ustawień pozostawiliśmy w trybie domyślnym.

4. Program sygnalizacji PSS

W tej części ustawialiśmy zgodnie ze wskazówkami zawartymi na ekranie stronę zawierającą projekt kolorowego programu sygnalizacji. Dla każdej z grup sygnałowych ustawialiśmy z osobna wyświetlany sygnał w każdej sekundzie cyklu, ustawiając odpowiednie oznaczenie na pasku.

5. Parametry programów sygnalizacji PSS

W kolumnie DL PSS podawaliśmy długość cyklu dla naszego programu sygnalizacyjnego „1”, oraz dla programu „0”. Wynosiła ona kolejno 32 sekundy (dla naszego programu „1”) oraz 0 sekund (dla programu „0”).

6. Wykaz grup kolizyjnych

Strona zawiera tablicę, w której deklarujemy grupy wzajemnie konfliktowe. W miejscu konfliktu stawiamy X.

7. Wykaz czasów między-zielonych

Na tej stronie należało wpisać dla grup wzajemnie konfliktowych czasy międzyzielone zgodnie z programem sygnalizacji. W naszym przypadku wystarczyło nacisnąć odpowiedni klawisz i program sam zaimportował czasy między – zielone na podstawie wcześniej wpisanych przez nas danych.

-zalety sterowników mikroprocesorowych

Program do sterownika, nie jest bardzo skomplikowany jednak wymaga szczególnej uwagi i dużej dokładności podczas wpisywania danych – zwłaszcza kodowania kolorowego programu sygnalizacji, czy ustawianiu grup wzajemnie konfliktowych. Nasz program realizowany był dla małej ilości grup, jednak przy większej ich liczbie podczas wpisywania danych można łatwo popełnić błąd bądź pomylić rubrykę (okno programu jest mało czytelne).

Sterownik prawidłowo zareagował na zasymulowaną przez nas awarię (wykręcenie czerwonej żarówki) oraz prawidłowo dostosowywał program do pory dnia (zgodnie z naszymi ustawieniami).

Jako całość, sterownik SU-5 jest prosty, ale jednocześnie spełnia wszystkie podstawowe funkcje potrzebne do poprawnego sterowania cyklicznego. Mimo niektórych dodatkowych możliwości, jak praca w koordynacji czy akomodacji

4. Vissim
-narysuj i opisz zaprojektowany na ćwiczeniu algorytm

wprowadzany w APLIKACJA VisVAP *„pua” jest to plik tekstowy o budowie segmentowej, poszczególne segmenty podzielone są na nagłówki. Zawiera się tam informacje dotyczące m.in. nazwy grup sygnałowych, przyporządkowania grup sygnałowych do faz, określenie fazy początkowej, ilości faz oraz długości czasu przejścia między nimi.

W celu sprawdzenia naszego algorytmu oraz uruchomienia symulacji sterowania,
w programie VisSIM poprzez wybranie polecania STEROWANIE/EDYCJA STEROWNIKÓW/(zakładka)STEROWNIK VAP, podajemy ścieżkę dostępu do plików *„pua” oraz aplikacji VisVAP stworzonej przez nas oraz dostarczonego przez producenta pliku vap216.dll.
5. Aster
-opisać algorytm programowania tego sterownika

W naszym ćwiczeniu wykonaliśmy projekt sygnalizacji świetlnej zawierający 6 grup sygnałowych i składający się z 3 faz ruchu. Ćwiczenie składało się z dwóch części w pierwszej części generowaliśmy program sygnalizacji świetlnej w pliku A40proj a w części drugiej wykonywaliśmy wizualizacje naszego algorytmu przy pomocy aplikacji A40sym.

Po otwarciu aplikacji w pierwszej kolejności musieliśmy utworzyć nowy projekt nadając mu odpowiednią nazwę. Kolejnym etapem było określenie opcji łączenia i transmisji danych do sterownika – konfiguracja programu. Polegała ona na podaniu lokalizacji zapisu pliku AsterBios_0406.exe, podania informacji o adresie ładowania oraz właściwości parametrów transmisji (Port - Com2; Ramka – 64).Formularz 1 Następnie w formularzu „Dane Ogólne Projektu” wpisywaliśmy ogólne dane dotyczące projektu takie jak: obiekt, data, miejscowość, nazwy projektanta i programisty itp. Wypełniliśmy niezbędne pola „Projektant” i „Programista”, co umożliwiło nam dostęp do następnych formularzy, gdyż program wymaga wypełniania ich chronologicznie. Formularz 2 Drugi formularz – Konfiguracja sprzętu, składał się z 5 zakładek – Tryb pracy, Grupy, Detektory, Detektory wirtualne, Komunikacja. Wypełnialiśmy tylko pierwsze trzy zakładki, w następujący sposób: Formularz 3 Po skonfigurowaniu sprzętu przeszliśmy do uzupełniania tablicy czasów między zielonych. Wartości wpisane w tabele nie były wyliczane, dlatego nie koniecznie muszą odpowiadać warunkom na skrzyżowaniu. Pamiętaliśmy jednak o tym, że tabela musi być symetryczna i mieć wypełnione odpowiednie pola (uwzględniające kolizje między poszczególnymi grupami). Formularz 4 W formularzu 4 ustawialiśmy tzw. Diagramy czasowe. Tworzyliśmy oraz modyfikowaliśmy tu programy sygnalizacji zapisując je za pomocą oddzielnych diagramów czasowych dla poszczególnych faz oraz przedziałów między fazowych. Diagramy czasowe wprowadzaliśmy do odpowiednich zakładek rysując kolorowe paski w przeznaczonym do tego polu, używając właściwych dla danego sygnału oznaczeń. Po utworzeniu programu wejściowego, prześlijmy do tworzenia programów dla poszczególnych faz oraz przejść między nimi. Stworzyliśmy nową zakładkę i zgodnie z algorytmem sterowania, tablicą czasów między-zielonych oraz innymi informacjami dotyczącymi elementów sterowania stworzyliśmy kolejne programy sygnalizacji. Formularz 5 Jest to formularz „Programy” w którym ustalamy harmonogram załączania opracowanych przez nas programów. Harmonogram przełączeń programów ustawiany jest dla przedziałów godzin oraz poszczególnych dni tygodnia. Wpisujemy w jakich przedziałach godzin w ciągu dnia realizowany jest odpowiedni program. Po wykonaniu powyższych czynności oraz załadowaniu i zapisaniu programu sprawdziliśmy jego działanie na sterowniku oraz zestawie sygnalizatorów w naszym laboratorium. Część 2 – A40sym Aplikacja ta służy do wizualnego testowania sterownika zgodnie z ustawieniami dokonanymi w A40proj. Wizualizacji dokonywaliśmy na przygotowanym wcześniej tle (rysunek naszego skrzyżowania). Aby dokonać wizualizacji po ustawieniu odpowiedniego tła, musieliśmy zaimportować symbole obiektów sterowania – detektorów dla pojazdów oraz pieszych i sygnalizatorów. Elementy te umieściliśmy w odpowiednich miejscach na naszym skrzyżowaniu oraz ustawiliśmy ich właściwości.

6. Vialis
-opisać działanie sygnalizacji szykanującej i wykrywającej zator

Realizowany program można udoskonalić na kilka sposobów. Po pierwsze możemy skonfigurować blokowanie realizacji sygnału zielonego dla grup kołowych w momencie, gdy powstał zator za przejściem dla pieszych. Zapobiegnie się w ten sposób wjazdowi pojazdów na przejście, jeśli nie będą mogli kontynuować jazdy i opuścić obszar przejścia. Tutaj przydatne będą detektory pętlowe umieszczone właśnie za przejściami. Należy je skonfigurować w programie tak, aby sygnalizowały długą obecność pojazdu

Z kolei bardzo pożyteczną rzeczą będzie zastosowanie sygnalizacji szykanującej. Zapewni nam ona zmniejszenie prędkości zbyt szybko zbliżających się do przejścia pojazdów. Aby zrealizować ten rodzaj sterowania konieczne jest skonfigurowanie detektorów (umieszczonych nie bezpośrednio przed przejściem, lecz w pewnej odległości przed nim) następujących jeden po drugim w pewnej znanej dla programu odległości. Skonfigurować je trzeba w taki sposób, aby program wykrywając obecność pojazdu najpierw nad pierwszym, a następnie nad drugim wykrywał czas pomiędzy tymi pojawieniami się i wyliczał z nich prędkość pojazdu, a następnie porównywał ją z pewną zadaną przez nas prędkością wzorcową i w przypadku jej przekroczenia przełączał (bądź podtrzymywał) sygnał na czerwony dla danej grupy kołowej. Realizujemy to wykorzystując opcję MTO. Jest jednak kilka warunków koniecznych dla zastosowania takie sposobu sterowania. Po pierwsze detektory pozwalające na obliczenie prędkości pojazdu muszą znajdować się możliwie blisko siebie, aby uniemożliwić pojawienie się równocześnie nad każdym z nich innego pojazdu, gdyż wtedy pomiar będzie mocno przekłamany. Detektory muszą być umieszczone w odpowiedniej odległości od przejścia, aby zapewnić zbyt szybko jadącym pojazdom właściwą drogę hamowania umożliwiającą zatrzymanie przed przejściem w przypadku nagłej zmiany sygnału na czerwony. Z tego też powodu stosowanie tego rodzaju sterowania jest uzasadnione jedynie na drogach z niezbyt dużą dopuszczalną prędkością. Zastosowanie takiego sterowania poza miastem na drodze dwujezdniowej mogłoby skończyć się częstymi najechaniami na tył pojazdów.

W pierwszej części ćwiczenia naszym zadaniem było skonfigurowanie układu detekcji. Moduł detekcji zbiera dane dotyczące zgłoszeń pojazdów, potrzeb realizacji sygnału zezwalającego oraz ewentualnych potrzeb przedłużeń tego sygnału. Informacje na ten temat dostarczane są poprzez indukcyjne detektory pętlowe (zgłoszenia pojazdów) oraz przyciski (zgłoszenia pieszych).

W drugiej części ćwiczenia wyznaczaliśmy diagram programu cyklicznego. W programie występują dwie fazy. Jedna obsługuje grupy 05 i 11 (grupy kołowe) a druga 33 i 37 (grupy pieszych). Czas trwania każdej z faz wynosi 10 sekund. Dodatkowo nasz program musiał spełniać warunki zadane w matrycy minimalnych czasów międzyzielonych. Stworzony przez nas program wprowadziliśmy do bazy sterownika. Program zdefiniowaliśmy podając drugości cyklu oraz chwil rozpoczęcia i zakończenia sygnałów zezwalających.

Następnym naszym zadaniem była specyfikacja i testowanie programów akomodacyjnych oraz zmodyfikowanie naszego programu w sposób zadany przez prowadzącego. Program akomodacyjny uruchomiony na naszym skrzyżowanie pozwalał na uzyskanie kilku faz.

Aby lepiej poznać działanie sterownika, mieliśmy możliwość zmiany niektórych parametrów sterowania ( z wyjątkiem tych dotyczących bezpieczeństwa ruchu). Zmieniać mogliśmy m. In. czasy międzyzielone ale tylko w górę (zwiększać), ponieważ zmniejszenie mogło spowodować wyświetlenie w tym samym czasie dwóch sygnałów zezwalających dla strumieni konfliktowych. Z Poziomu terminala możemy również pobudzić dowolny detektor. Oraz sprawdzić działanie połączeń obwodów elektrycznych sygnalizatorów.

Ostatnim etapem był nadzór sygnałów. Celem tej części ćwiczenia było zasymulowanie przepalenia się czerwonej żarówki oraz zbadanie reakcji układu (przekroczenie dopuszczalnego poziomu progu prądowego).
-wymienić moduły z jakich składa się sterownik

• modułu CMM – monitor kolizji

• modułu IFCM – nadzór sygnałów czerwonych

• moduł LSB4 – moduł wykonawczy grup sygnałowych

• moduł SBC060 – główna płyta procesorowa sterownika

• moduł MSU (Multi Switch Unit) – odpowiadający za pobudzanie i odłączanie detektorów

• moduł panelu – wyposażony jest w wyświetlacz LCD