Prosta keynesowska teoria funkcji konsumpcji zakłada, że wielkość dochodu rozporządzalnego jest najistotniejszym czynnikiem kształtującym wielkość konsumpcji – konsumpcja rośnie proporcjonalnie do bieżącego wzrostu dochodu rozporządzalnego (krańcowa skłonność do konsumpcji)

Teoria konsumpcji ukierunkowana na przyszłość zakłada, że decyzje konsumpcyjne mają charakter planu.

Punktem wyjścia są dwie koncepcje

– Teoria dochodu permanentnego (trwałego) M. Friedmana

– Teoria cyklu życia F. Modiglianiego

decyzje konsumpcyjne mają za podstawę dochód rozporządzalny

(na razie pomijamy wpływ stopy procentowej)

– konsumenci nie koncentrują się wyłącznie na bieżącym

(tegorocznym) dochodzie rozporządzalnym, lecz próbują również

oszacowad przyszły dochód rozporządzalny (dochody z pracy,

dochody z nagromadzonego majątku i podatki)

– decyzja konsumpcyjna ma charakter wielookresowego

(kilkudziesięcioletniego) planu, którego pierwszym etapem jest

okres (rok) bieżący

– w każdym następnym okresie następuje dostosowanie planu

(uwzględnienie nowych informacji)

Gdy nie ma postępu technicznego wzrost stopy oszczędności:

Nie wpływa na stopę wzrostu produkcji w stanie ustalonym. (prezentacja T. 3,4 Wzrost gospodarczy)

Przejawy ekspansywnej polityki fiskalnej (niskie podatki, wysokie wydatki) lub pieniężnej (niskie stopy procentowe i rezerwy, zakup papierów wartościowych):

b) obniżka podatku dochodowego

d) zwiększenie deficytu

e) obniżenie stóp procentowych

h) ulgi podatkowe dla inwestorów

(Y-1>Y*)/Y* luka produktu jest miarą presji na zmianę ceny

Ceny podnoszą się, gdy PKB (popyt) jest powyżej potencjalnego i obniżają się gdy PKB (popyt) jest poniżej potencjalnego.

Na podstawie...

Występuje inercja inflacyjna (chyba...)

Krzywa LM:

Pokazuje kombinacje stopy procentowej i dochodu, dla których popyt na pieniądz jest równy jego podaży