PLAN ZAJĘĆ PLASTYCZNYCH DLA DZIECI W WIEKU PRZEDSZKOLNYM

PLAN ZAJĘĆ PLASTYCZNYCH DLA DZIECI W WIEKU PRZEDSZKOLNYM

Poszerzając ofertę edukacyjną naszego przedszkola, postanowiłam zorganizować dla zainteresowanych dzieci zajęcia plastyczne. Pomysł mój zrodził się już rok temu z obserwacji moich podopiecznych. Zauważyłam grupę dzieci, które bardzo chętnie w czasie zabaw dowolnych wybierały twórczość plastyczną i wspaniale się przy tym bawiły. Twórczość plastyczna jest jedną z ważniejszych form działalności dziecka wieku przedszkolnym. Sama lubię rysować, malować, więc postanowiłam skonstruować plan zajęć dodatkowych, w którym grupa dzieci będzie mogła rozwijać swoje uzdolnienia i zainteresowania.

WPROWADZENIE

Program zajęć plastycznych przeznaczony jest do prowadzenia świadomie zaplanowanego procesu, którego celem jest:

- rozwijanie dziecięcych talentów

- lepsze poznanie wychowanków: emocji, zainteresowań, rozwoju intelektualnego

- wspomaganie i ukierunkowanie rozwoju dziecka z jego wrodzonym potencjałem i możliwościami rozwojowymi

- budowanie zainteresowań plastyką, sztuką, twórczością ludową

- uwrażliwianie na piękno różnorodnych zjawisk- przyrodniczych, społecznych

Podstawą skutecznego funkcjonowania we współczesnym świecie jest postawa twórcza. Dzieci są kreatywne z natury, dlatego tę wspaniałą zdolność należy w nich pielęgnować i rozwijać. Jak pokazuje praktyka kształcenie i rozwijanie umiejętności artystycznych stanowi podstawę rozwoju twórczości dziecięcej. Rozbudzanie zainteresowania sztuką, plastyką, odkrywanie w sobie naturalnych predyspozycji i uzdolnień skłania dziecko do samodzielnej twórczości i działania.

UWAGI O REALIZACJI PROGRAMU

Zajęcia plastyczne odbywają się raz w tygodniu przez 30-45 minut. Etapy działań zawierają propozycje podzielone na kolejne miesiące. Treść programu zapisana jest w formie czynności dzieci. Przy konstruowaniu programu wykorzystano A. Łada – Grodzicka „ABC – program wychowania przedszkolnego XXI wieku”, D. Chauvel, A. – M. Casanova, „Podręcznik przedszkolanki – grupa młodsza i średnia”

KORZYŚCI DLA PLACÓWKI

- Promowanie przedszkola w środowisku poprzez poszerzoną ofertę edukacyjna

KORZYŚCI DLA NAUCZYCIELA

- rozwijanie kreatywności

- samorealizacja dająca poczucie satysfakcji

- inspiracja dla twórczych rozwiązań

- zapewnienie atrakcyjności oferty edukacyjnej

KORZYŚCI DLA DZIECKA

- rozwijanie dziecięcych talentów

- kształcenie i rozwijanie umiejętności artystycznych u dzieci

- inicjowanie działań wspomagających rozwijanie pozytywnego obrazu samego siebie

- wyrażanie własnej kreatywności

- kształtowanie umiejętności współdziałania w zespole

PROGRAM ZAJĘĆ PLASTYCZNYCH DLA DZIECI W WIEKU PRZEDSZKOLNYM

PRIORYTETY

- twórczość plastyczna jest jedną z ważniejszych form działalności dziecka w wieku przedszkolnym dla dziecka jego własna twórczość jest źródłem radości, dobrej zabawy, zaangażowania i podstawowa formą uczenia się, oraz zdobywania wiedzy w otaczającej rzeczywistości

- prowadzenie zajęć plastycznych sprzyja aktywizowaniu myślenia, przyczynia się do rozwoju samodzielności, refleksyjności i pomysłowości

CELE STRATEGICZNE

- przedszkole stwarza okazje sprzyjające rozwijaniu dziecięcych talentów i predyspozycji

- zajęcia sprzyjają rozwijaniu ekspresji plastycznej dziecka

- zajęcia kształcą wrażliwość na piękno

CELE SZCZEGÓŁOWE

- wyzwalanie kreatywnej postawy dziecka

- rozwijanie umiejętności plastycznych dziecka

- sprzyjanie wszechstronnego rozwoju dziecka

- kształtowanie umiejętności współdziałanie w grupie

- uwrażliwianie na piękno różnorodnych zjawisk

ETAPY DZIAŁANIA PRZEWIDZIANE NA POSZCZEGÓLE MIESIĄCE

PAŹDZIERNIK

1. Malowanie farbami na temat „Barwy jesieni”- używanie ciepłych barw- łączenie kolorów, tworzenie kolorów pochodnych. Nazywanie tych kolorów

2. Wydzieranka z kolorowego papieru na temat „Jesienne liście”- wypełnianie konturów liści małymi kawałkami papieru. Zwracanie uwagi na estetykę wykonywania prac.

3. Wykonywanie z tworzywa przyrodniczego różnych postaci: ludzików, zwierzątek, ptaszków. ( wykorzystanie kasztanów, żołędzi, patyczków, piórek plasteliny i jarzębiny).

LISTOPAD

1.Lepienie z masy solnej różnych kształtów. Nazywanie wytworów swojej pracy. Malowanie po wyschnięciu, wybieranie odpowiedniego koloru farb.

2.Malowanie patykiem oraz czarnym tuszem na białym tle na temat „Szaruga jesienna”

3.Wydzieranie z gazet czarnobiałych na temat „Jesienne drzewa”- inspirowane słuchaniem wiersza.

4. „Las jesienią”- prace wykonane dowolną techniką (rysowanie, malowanie, wydzieranie, łączenie różnych technik)

GRUDZIEŃ

1. „Mikołajkowe prezenty”- malowanie farbami plakatowymi. Wyrażanie za pomocą ekspresji plastycznej swoich marzeń, pragnień.

2.Lepienie z gliny na temat dowolny, nazywanie wytworów swojej pracy.

3.Wykonywanie ze słomy, bibułek, papieru kolorowego różnych ozdób choinkowych wzorowanych na sztuce ludowej. Strojenie połaźniczki w sali wykonanymi ozdobami.

4.Wykonywanie w/g własnego pomysłu choinki z kolorowego papieru, bibułki, ozdabianie jej różnymi ozdobami- praca przestrzenna.

STYCZEŃ

1.Malowanie pastą do zębów na kolorowym tle na temat „Zimowy krajobraz” - inspirowane słuchaniem piosenki Pt „Zima, zima, zima”

2.Stemplowanie własnoręcznie wykonanymi stempelkami z ziemniaków na dużych arkuszach szarego papieru.

3.Malowanie węglem drzewnym na temat dowolny. Operowanie różną grubością linii. Próby robienia tła, cieni itp.

4.Kalkowanie za pomocą kalki ołówkowej ulubionych postaci z bajek. Kolorowanie ich w/g własnego pomysłu.

LUTY

1.Tworzenie kompozycji rytmicznych - stemplowanie, doklejanie gotowych elementów, dorysowywanie przez siebie wymyślonych kształtów.

2.Konstruowanie pół przestrzennych i przestrzennych form z papieru przez zgniatanie, sklejanie, łączenie z materiałem przyrodniczym. Nazywanie swoich prac.

3. Lepienie ze śniegu różnych stworków: bałwanków, zwierzątek. Przyozdabianie ich materiałem przyrodniczym: kamykami, patyczkami, piórkami.

MARZEC

1.,,Wiosna"- wyrażanie za pomocą różnych technik plastycznych, zaobserwowanych zjawisk atmosferycznych wraz z nastaniem wiosny.

2.Wycinanie z kolorowego papieru na temat „Wiosenne kwiaty”.

3.,,Tulipan, żabka"- próby wykonywania z kolorowego papieru sztuką origami kwiatka lub zwierzątka.

4.Projektowanie i wykonywanie z pomocą nauczycielki dekoracji w sali na temat, ”Wiosna”

KWIECIEŃ

1.Próby wykonywania z wydmuszek (malowanie, naklejanie samoprzylepnych naklejek,farbowanie w łupinkach od cebuli)

2.Oglądanie albumów ze sztuką ludową - podziwianie piękna wykonanych prac przez twórców ludowych.

3.Lepienie z plasteliny na temat „Wiejska zagroda” - praca grupowa - wspólne tworzenie podwórka wiejskiego z różnymi zwierzętami domowymi.

4.Malowanie farbami - ozdabianie talerzyków tekturowych w/g własnego pomysłu, wzorowane na sztuce ludowej oraz oglądanych oryginalnych talerzykach.

MAJ

1.,,Niebo i obłoki"- tworzenie waloru barwy przez dodawanie bieli. Tworzenie pracy z wykorzystaniem tylko jednej barwy w kilku odcieniach.

2.Wycinanka z kolorowych szmatek na temat „Moja mama”- wykończenie pracy kolorowymi wstążkami, wełną, guziczkami itp.

3.,,Kolorowe fantazje" - wykonywanie prac plastycznych z wykorzystaniem kredek świecowych, kalki technicznej oraz gorącego żelazka.

4.Oglądanie reprodukcji dzieł plastycznych znanych twórców - analiza ich treści, wykorzystana technika, rozplanowanie na powierzchni.

CZERWIEC

1.,,Wesołe minki"- wykonywanie z kolorowego papieru, wstążek, szmatek, wełny prac plastycznych w/g własnego pomysłu. Oglądanie się w lustrze i wzorowanie się na własnym wyglądzie.

2.Rysowanie na betonie kolorową kredą na temat „Nasze przedszkole”- praca zespołowa. Wspólne planowanie, rozmieszczanie, podział pracy. Zgodne współdziałanie w zespole.

3.,,Statek, samolot" - składanie papieru w/g wzoru. Dokładne wykonywanie przez dzieci poleceń- instrukcji nauczycielki. Kolorowanie wykonanych prac w/g własnego pomysłu.

4.,,Malarski plener "- malowanie otoczenia przyrodniczego wraz z rodzicami. Wypełnianie ankiet dla rodziców oraz wywiadu z dziećmi na temat organizowanych zajęć plastycznych.

EWALUACJA KOŃCOWA

- opinia rodziców na temat prezentowanych umiejętności przez dzieci

- zgromadzone prace plastyczne dzieci

- obserwacje własne

- ankieta dla rodziców

- wywiad dla dziecka uczęszczającego na zajęcia plastyczne

ANKIETA DLA RODZICA DZIECKA UCZĘSZCZAJĄCEGO NA ZAJĘCIA PLASTYCZNE

1. Czy Państwa dziecko chętnie uczęszcza na zajęcia plastyczne? ( podkreśl właściwą odp.)

a. TAK

b. NIE

2. Jak Państwo oceniacie poziom prowadzonych zajęć ( proszę zaznaczyć X właściwą odp.)

Bardzo dobry

Zadowalający

Niewystarczający

3. Czy Państwo uważają, że tego typu dodatkowe zajęcia są potrzebne?

A. TAK

B. NIE

WYWIAD DLA DZIECKA UCZĘSZCZAJĄCEGO NA ZAJĘCIA PLASTYCZNE

1.Czy lubisz chodzić na zajęcia plastyczne?

A. TAK

B. NIE

2, Czego uczysz się na tych zajęciach?

3. Dlaczego chodzisz na zajęcia plastyczne?

4. Narysuj odpowiednią mimikę swojej twarzy po zajęciach

TECHNIKI PLASTYCZNE DLA DZIECI to zbiór pomysłów na wykonanie kompozycji malarskich i przestrzennych dla młodszych i nieco starszych dzieci.

Mali artyści dowiedzą się z niej między innymi, jak wykonać egzotyczną maskę i balonowe stworki, wycinany witraż i broszki z masy solnej, „niewidzialny" obrazek i mozaikę ze skorupek, oraz jak wyczarować z kawałków drewna bajecznie kolorowe ptaszyska.

* Książka pobudza dziecięcą wyobraźnię

* Wprowadza podstawowe pojęcia plastyczne

* Uczy dziecko utrzymywania porządku w miejscu pracy

* Zawiera łatwe oznaczanie, czy daną pracę dziecko będzie mogło wykonać samodzielnie, czy z pomocą osoby dorosłej

Zanim rozpoczniesz.

Uwaga na znaki!

* Ćwiczenie bardzo łatwe

** Ćwiczenie trudniejsze

*** Musisz skorzystać z pomocy osoby dorosłej!

Niektóre ćwiczenia wymagają specjalnych przygotowań. Jakich? Czytaj dokładnie polecenia i stosuj się do zwartych w nich wskazówek.

1. Przygotuj miejsce pracy. Przykryj stół folią lub gazetami, przygotuj bawełnianą ściereczkę albo papierowy ręcznik. Zgromadź przybory potrzebne do pracy (widać je no zdjęciach umieszczonych wokół tekstów). Ułóż je na stole tak. żeby ci nie przeszkadzały.

2. Pamiętaj o założeniu stroju ochronnego, przeznaczonego do różnych brudzących prac. Możesz wykorzystać tradycyjny fartuch albo starą koszulę taty. Teraz wyglądasz jak prawdziwy artysta!

3. Ustawiaj pędzle zawsze włosiem do góry, często zmieniaj wodę do ich płukania, a podczas malowania odsączaj nadmiar wody lub farby, dotykając pędzlem chusteczki higienicznej.

Podczas pracy

4. Przygotowane według opisów w rozdziałach szkielety rzeźb i masek możesz wykorzystać na kilka sposobów. Podpowiedzi znajdziesz w tekstach. Nie bój się eksperymentować.

5. Część prac wymaga pokrycia białą farbą akrylową lub emulsyjną. Inne należy zaizolować mlekiem lub lakierem do włosów. Czytaj dokładnie opisy.

6. Przed malowaniem zwilż farby wodą, a gdy rozmiękną nabieraj je na pędzel takimi ruchami, jakby pędzel głaskał farbę. Nie przyciskaj pędzla zbyt mocno, bo szybko się zniszczy.

7. Pomalowane prace można utrwalić lakierem do włosów, bezbarwną pastą do butów lub podłogi dopiero po dokładnym wyschnięciu i utwardzeniu się farb, najlepiej po kilku dniach.

Wielkie porządki

8. Posegreguj i ułóż wszystkie materiały i narzędzia na właściwych miejscach, żeby można z nich było ponownie skorzystać.

9. Dokładnie umyj używane pędzle, narzędzia i naczynia.

10. Pozamykaj szczelnie wszystkie farby, masy i kleje. Jeżeli farby się zabrudziły, oczyść je osobnymi dla każdego z kolorów wilgotnymi tamponami waty lub spłucz pod bieżącą wodą.

11. Uprzątnij stół, zdejmij gazety, a folię przetrzyj wilgotną ściereczką.

Techniki rysunkowe dla dzieci

Jest to najbardziej znana i powszechnie stosowana technika, jednak najczęściej kojarzona z rysowaniem ołówkiem lub kredkami. Są jednak inne ciekawe techniki, których stosowanie w zabawach z dzieckiem przynosi im wiele satysfakcji.

Rysowanie świecą

Do tej techniki najlepiej nadają się zwykłe świeczki, białe lub kolorowe. Kolorowe są lepsze bo rysunek nimi wykonany jest lepiej widoczny na białym papierze. Dziecko wykonuje dowolny rysunek na kartce z bloku, może on składać się tylko z kresek, można też pokrywać płaszczyzny posuwając po papierze świecą położną na boku. Gdy rysunek jest skończony, zamalowujemy dużym pędzlem całą kartkę papieru farbą akwarelową, najlepiej w ciemnym odcieniu: czarną, ciemnobrązowa, granatową. W miejscach zarysowanych świecą pozostają białe kreski lub płaszczyzny. Podczas rysowania nie należy naciskać świecy zawsze jednakowo, dzięki temu farba przedostanie się do papieru gdzieniegdzie przez cienką warstwę świecy. Tło pod obrazek nie musi być w jednym kolorze, można wcześniej pomalować je np. w pasy, korzystając z farb akwarelowych.

Rysowanie na podkładzie z klejówki

Klejówkę, jako podkład do malowania przygotowuje się w następujący sposób: do garnka z gotującą wodą wlewamy mąkę wcześniej rozpuszczoną w mniejszej ilości wody i mieszamy. Po chwili gotowania (bardzo krótko) otrzymujemy już klej, który powinien być gęstości śmietany. Klej wlewamy do naczynia w którym chcemy przygotować klejówkę i dodajemy do niego farbę w proszku, taka jaką używa się do malowania ścian w proporcji: dwie części kleju + jedna część farby. Najlepszy efekt otrzymamy stosując farbę o ciemnym zabarwieniu. Po dokładnym wymieszaniu próbujemy pomalować klejówką kawałek papieru, jeśli farba jest za gęsta należy dodać trochę wody. Należy pamiętać jednak o tym że klejówka powinna być gęsta dla otrzymania dobrego efektu pracy. Po zamalowaniu papieru dziecko maluje przy pomocy patyka zaostrzonego na kształt łopatki. Malować trzeba w miarę szybko aby klejówka nie wyschła. Podczas rysowania na patyku zbiera się farba którą trzeba ścierać przy pomocy szmatki. Do rysowania można też wykorzystać inne przedmioty np. grzebień, którym uzyskuje się ciekawe efekty, faliste równoległe linie.

Podkład z klejówki nie musi być wykonany w jednym kolorze, można go skomponować w dwóch lub trzech kolorach jednak na początek łatwiej jest zamalować papier jednym kolorem.

Kolorowa wydrapywanka

Arkusz brystolu zamalowujemy farbami akwarelowymi w kilku kolorach, mogą to być pasy lub plamy. Gdy brystol całkiem wyschnie, pocieramy całą jego powierzchnię świecą w różnych kierunkach. Po zakończeniu tej czynności ponownie należy pomalować całą powierzchnię czarnym tuszem. Początkowo są problemy z pokryciem świecy tuszem, który rozbiega się. Nie należy się tym przejmować i cierpliwie rozprowadzać tusz, plamy będą coraz większe i po pewnym czasie cały arkusz okryje się czarnym tuszem. Po całkowitym wyschnięciu można wydrapywać linie i nawet większe powierzchnie. Korzystając drucika linie będą cieniutkie, stosując inne przedmioty linie będą szerokie. Zdrapuje się warstwę tuszu i świecy, a na czarnym tle ukazują się kolorowe linie zamalowanego akwarelą papieru.

Techniki malarskie dla dzieci

Malowanie palcami

Bezpośredni kontakt z farbą sprawia, iż malowanie staje się dla dzieci intensywnym przeżyciem. Tego typu praca twórcza dzieci pozytywnie wpływa na nastrój i ich zachowanie. Fakt, ze przy tego typu technice dzieci są najczęściej brudne jak nieboskie stworzenia - ale szczęśliwe!

Malowanie palcami ma wiele wspólnego z naturalną skłonnością dzieci do zabawy w błocie co, jak wszystkie mamy wiedzą, sprawia im ogromną frajdę.

Dzieci malują bezpośrednio mocząc w farbie palce. Wykonują rysunek na bardzo dużych arkuszach papieru, co zapewnia swobodę ekspresji. Daje to duże możliwości wypowiedzi graficznych przy minimum zdolności plastycznych. Ciekawy efekt wizualny otrzymuje się pozwalając dzieciom malować na przezroczystym ekranie (pleksi lub folia oprawiona w ramę) ustawionym w pionie i dobrze oświetlonym. Doskonały pomysł na dziecięce przyjęcie!

Przy tej technice istotny jest dobór właściwych farb, polecam gotowe farby np firmy Nerchi, spełniające europejskie normy bezpieczeństwa dla zabawek, i nadające się dla dzieci od lat 3.

Możesz też przygotować podobne farby samodzielnie.

1 łyżka żelatyny w proszku, 1/3 szkl. ciepłej wody do rozpuszczenia żelatyny, 1/3 tuby gliceryny, 1 łyżeczka płatków mydlanych, 1 szkl. mąki ziemniaczanej.

Wymienione składniki mieszamy w małej ilości zimnej wody. Następnie dodajemy 3 litry wrzącej wody i do całej masy 1/3 tuby farby plakatowej. Masa powinna mieć konsystencje gęstego budyniu.

Malowanie na szkle lub folii

Podczas malowania na szkle trzeba stale pamiętać, że właściwy obraz występuje po drugiej stronie. Trzeba więc najpierw malować wszystkie szczegóły a na końcu to co jest w najdalszym planie. Pamiętać też warto że właściwy obraz będzie odwrócony. Przed malowaniem na szkle należy przygotować na papierze szkic kompozycji i dobrze jest tez wstępnie go pokolorować akwarelą lub kredkami. Na szkicu kładziemy szkło i można malować. Jako szkicu można też użyć gotowych szablonów, których w internecie nie brakuje. Na zwykłym szkle można malować specjalnymi farbami lub farbami olejnymi, które niestety mają pewna wadę, ich schnięcie trwa dość długo i pracę trzeba wykonywać na raty.

Ze względu na bezpieczeństwo dzieci można z powodzeniem wykorzystać przejrzystą folię np. tzw. koszulki na dokumenty, na której wykonuje się obrazek a następnie przenosi go na dowolną powierzchnię. Obrazki tak wykonane przypominają witraże i można je wielokrotnie przeklejać. Jednak w tym przypadku trzeba użyć specjalnych farb o których więcej możesz przeczytać tutaj.

Malowanie na tkaninach

Wiele frajdy może przynieść dzieciom samodzielne ozdobienie własnej koszulki, czapki czy torby. Do tego celu potrzebne są jednak specjalistyczne farby o których więcej przeczytasz tutaj. Można przy ich użyciu malować lub rysować specjalnymi sztyftami a po utrwaleniu obrazka żelazkiem prać

Modelowanie dla dzieci

Bezpośredni kontakt dotykowy z materiałem daje możliwości odreagowania napięcia. Bezkształtna masa daje szerokie możliwości oddziaływań, od prostego rozrywania na kawałki, poprzez łączenie tych kawałków w figury, aż do tworzenia określonych przedmiotów realnych czy nieistniejących wytworów dziecięcej fantazji. Dając dzieciom materiał do modelowania nie narzucamy tematu pracy. Proponujemy swobodną zabawę.

Modelowanie z masy solnej - przepisy na masę solną

Lepienie z masy papierowej

Masę papierowa można przygotować samodzielnie w domu.

Drobne kawałki ligniny lub papieru toaletowego trzeba rozmoczyć w wodzie i rozdrobnić palcami. Nadmiar wody należy odcedzić a mokre kawałki włożyć do naczynia z gęstym klejem wykonanym z mąki. Kleju powinno być trochę mniej niż mokrego papieru. Całą masę trzeba dokładnie wyrobić ręką tak jak ciasto rozcierając przy okazji kawałeczki papieru. Masa jest gotowa do użycia.

Z masy papierowej można robić różne przedmioty: płaskorzeźby, broszki, medaliony, wisiorki, paciorki, maski dekoracyjne. Do przygotowania płaskorzeźby najlepiej użyć jako podkładu tekturki na której będzie można modelować, należy pamiętać o oddzieleniu jej od masy papierowej kawałkiem papieru w celu uniknięcia przyklejenia się płaskorzeźby.

Modelowanie palcami płaskorzeźby można jeszcze wzbogacić przez wyciśnięcie na jej powierzchni kropek, kresek czy innych nieskomplikowanych wzorów wykorzystując do tego różne narzędzia takie jak: główka gwoździa, zaostrzony patyczek.

Do wyrobu broszek czy paciorków masa papierowa powinna być bardzo starannie rozdrobniona i można tu skorzystać z gotowych mas papierowych jak np. Pappmache.

Broszki mogą mieć rozmaite kształty: rybki, kwiatki, zwierzątka. Można je ozdabiać kamyczkami. Aby broszka nadawała się do przypięcia należy pamiętać o małej agrafce, którą można przykleić do broszki kawałkiem materiału.

Po wyschnięciu ozdób z masy papierowej malujemy je farbą akwarelową, plakatową lub kolorowymi tuszami. Jeśli chcemy nadać wyrobowi połysku można zastosować jeszcze bezbarwny lakier.

Formowanie z kawałków papieru

Różne powierzchnie, zarówno płaskie jak i kuliste można otrzymywać przez zlepianie ze sobą klejem kawałków papieru. Korzystając z tej techniki można wykonać miseczki, maski dekoracyjne, główki do kukiełek, figurki ludzi lub zwierząt.

Opis wykonania maski

Na kawałku tektury rysujemy zewnętrzny kontur maski i wycinamy. Będzie to spodnia część maski. Na tekturce układamy kształty maski z namoczonych w dość rzadkim kleju z mąki kawałki ligniny lub papieru toaletowego. Gdy maska jest już wymodelowana oklejamy całą jej górną powierzchnię najpierw małymi, dartymi z gazety kawałkami papieru, a następnie kawałkami papieru białego. Po oklejeniu można cała powierzchnię posmarować jeszcze klejem. Gdy maska wyschnie (2-3 dni) malujemy ją plakatówką a po wyschnięciu bezbarwnym lakierem. Do maski można jeszcze przykleić włosy wykonane np. ze sznurka.

Jak wymodelować główkę kukiełki?

Do tego celu najlepiej użyć małego balonika, który po nadmuchaniu i zawiązaniu należy posmarować olejem. Po tej czynności należy oklejać balonik kawałakmi papieru, podobnie jak maskę. Po całkowitym wysuszeniu warstwy papierowej należy wypuścić powietrze z balonika i wyjąć go. Tak otrzymana główkę można dowolnie malować i ozdabiać np. przyklejając włosy.

Twórczość plastyczna odpowiednio rozwijana w przedszkolu i w klasach młodszych może odegrać w rozwoju dziecka doniosłą rolę. „Prawidłowe kierowanie rozwojem twórczości dzieci powoduje wzrost wrażliwości estetycznej, zdolności artystycznych, ale także rozwój umysłu, charakteru, sprawności manualnych oraz pełniejszy rozwój całej osobowości”. To również świetny czas na eksploatację pomysłów.

Twórczość plastyczna odpowiednio rozwijana w przedszkolu i w klasach młodszych może odegrać w rozwoju dziecka doniosłą rolę. "Prawidłowe kierowanie rozwojem twórczości dzieci powoduje wzrost wrażliwości estetycznej, zdolności artystycznych, ale także rozwój umysłu, charakteru, sprawności manualnych oraz pełniejszy rozwój całej osobowości". To również świetny czas na eksploatację pomysłów.

W klasie pierwszej pracę rozpoczynam od ćwiczeń rozwijających i doskonalących manualnie rękę. Oprócz zaplanowanych prac plastyczno – technicznych wykonywanych kredką staram się stwarzać wiele sytuacji w których dziecko musi sięgnąć po to narzędzie. Często są to ćwiczenia typu: zamaluj wszystkie pola z jedynkami, pokoloruj na zielono te fragmenty ilustracji których wynik wynosi osiem, pomaluj na czerwono pola , gdzie znajdują się wyrazy z literkami "r", pokoloruj ilustrację wg załączonej instrukcji, pokoloruj wg wzoru itp. Proste na ogół ćwiczenia sprzyjają ogólnemu rozwojowi dziecka, między innymi rozwijają manualnie. Po tej serii ćwiczeń, które nie tylko rozwijają pod względem plastycznym, ale częściej mają na celu utrwalenie treści polonistycznych, matematycznych, czy przyrodniczych, przechodzę do pierwszych prób malowania farbami.

Często, szczególnie u tych dzieci , które nie miały częstych kontaktów z farbami , pierwsze pociągnięcia pędzlem są nieśmiałe. Aby wzbudzić zainteresowanie, rozbudzić w dzieciach pragnienie malowania -przeprowadzam zajęcia przy muzyce, często w formie zabawowej. Dzieci starają się dopasować pociągnięcie pędzla, grubość kreski, do melodii. Często łączymy taniec z malowaniem. Dzięki takim ćwiczeniom otrzymujemy wiele oryginalnych prac plastycznych. To niektóre z ćwiczeń, dzięki którym pierwszaki dostrzegają piękno wydobywające się spod ich pędzla, starają się wyobrazić, co powstało pod wpływem ich spontanicznej pracy. Następny etap to przedstawianie przy pomocy farb tematów zaproponowanych przez dzieci. Zwracam uwagę, aby dzieci nie traciły czasu na rysowanie szkiców ołówkiem . Malowanie jest wtedy łatwiejsze, efekty bardziej malarskie. Staram się również zwrócić uwagę dzieci na gęstość farby, ruchy pędzla, sprzyja to bowiem odkrywaniu różnych tajników malowania. Wreszcie przechodzimy do malowania na określony temat zaproponowany przez nauczyciela. Staram się, aby każda z metod przynosiła założone efekty.

Temat dowolny "pobudza i kształtuje pomysłowość i inicjatywę". Temat określony przez nauczyciela "wzbogaca treść i formę wytworów dzieci, pogłębia ich przeżycia, pobudza wyobraźnię i uściśla wiadomości dzieci". Zajęcia mające na celu wykonanie pracy wg dostarczonego wzoru ćwiczą przede wszystkim dokładność w odtwarzaniu.

Stosując technikę malowania uzyskujemy inne założenia i cele niż w technice rysowania Sam materiał i narzędzia dyktują w sposób naturalny rodzaj wytworu, który jest przede wszystkim barwną plamą. Malowanie wyzwala ruchy płynne, powolne, szersze, swobodniejsze. Stwarza możliwość zapełnienia arkusza szybko i bez wysiłku oraz większych efektów kolorystycznych. Barwa, gra kolorowych plam ich zestawy i kompozycja stanowią główną formę ekspresji w malowaniu. Tłem do malowania bywa najczęściej papier, staram się również stosować inny materiał np. styropian, szary papier, tekturę, papier ścierny.

Każde z tych materiałów pobudzają do nowych pomysłów , sprzyjają aktywności twórczej.

Na zajęciach nie może być nudno. Ulubioną technikę przeplatamy innymi. Dziecko ma prawo poznać różne techniki plastyczne, chociażby wydzieranie, lepienie, wycinanie, czy stemplowanie.

W mojej pracy nie ma zadawania , czy też kończenia prac plastycznych w domu. Uczniowie wykonują prace zawsze w czasie zajęć szkolnych. W klasie dbam o to, aby wytworzyć odpowiednią atmosferę , która sprzyja tworzeniu, spontaniczności i aktywności twórczej ucznia. W kształceniu zintegrowanym zawsze można przedłużyć zajęcia lub skończyć prace w innym czasie.

Nie należy również obawiać się bałaganu spowodowanego malowaniem. Dzieci robiąc to co lubią bardzo szybko się organizują. Już po niedługim czasie systematycznej pracy z farbami, każdy wie kto odpowiada za poszczególne czynności organizacyjno-porządkowe.

Ważnym elementem w mojej pracy plastycznej z dziećmi jest również ocena. "Ocena prac powinna odbywać się w taki sposób, aby przekonywała dzieci o ich zręczności, dodawała otuchy i zachęcała do dalszych działań plastycznych". Cieszę się nawet najmniejszym osiągnięciem moich wychowanków, nie zniechęcam, nie oceniam negatywnie, nie porównuję. Każdy mały twórca jest inny, każda ręka inaczej sprawna manualnie.

Pozwoliłam sobie zaprezentować państwu niektóre prace plastyczne moich dzieci. Wśród zaprezentowanych prac są wytwory wykonane techniką malowania farbami plakatowymi, akwarelowymi, plasteliną . W ciągu dwuletniej pracy uczniowie brali udział w wielu konkursach plastycznych. W 2003 roku Konrad Pietruszka zdobył I miejsce w wojewódzkich eliminacjach konkursu "Zagrożenia-tego można uniknąć" zorganizowanym przez Wydział Zarządzania Kryzysowego przy współudziale Kuratorium Oświaty w Kielcach. W 2004 roku Paweł Masternak zdobył nagrodę w konkursie "Mój Teatr" zorganizowanym przez Teatr Lalki i Aktora "Kubuś" w Kielcach. Uczniowie Roksana Kaczmarczyk, Ewelina Bieńkowska, Konrad Pietruszka zostali wyróżnieni w konkursie "Jesteśmy tacy sami" zorganizowanym przez Szpital Miejski w Ostrowcu Św. Roksana Kaczmarczyk została laureatem gminnym w konkursie "Strażak-ratownik w akcji" zorganizowanym również przez Wydział Zarządzania Kryzysowego w Kielcach.

W roku szkolnym2003/2004 zorganizowałam szkolny konkurs plastyczny dla wszystkich dzieci klas młodszych i dzieci z przedszkola. Temat brzmiał "Pomaluję cały świat". Pracę wykonywano w szkole, na arkuszu formatu a-3, farbami. Byliśmy miło zaskoczeni otwartością, malarskością prac. Wszystkie wytwory były wyeksponowane na wystawie, którą mogli podziwiać uczniowie, rodzice i nauczyciele podczas uroczystości środowiskowej z okazji Światowego Dnia Ochrony Środowiska – "Żyj z przyrodą w zgodzie". Było wiele nagród, które ufundował Dyrektor naszej szkoły –PSP w Szwarszowicach i Rada Rodziców.

W 2005 roku w naszej szkole odbył się gminny konkurs plastyczny "Świętokrzyskie pejzaże". Z przyjemnością mogłam zaprezentować piękne i dojrzałe prace moich uczniów. Anna Dąbrowska i Konrad Pietruszka zajęli czołowe miejsca w swojej grupie wiekowej. To tylko niektóre osiągnięcia moich wychowanków. Największym z nich jest pomysłowość , otwartość i wrażliwość artystyczna jaką udało mi się w nich zaszczepić. W mojej pracy bardzo ważne jest to, aby dzieci nie były wychowywane w ubóstwie twórczym. Na koniec pragnę zaprezentować kilka prac wykonanych przez moich uczniów w ostatnim –trzecim roku nauki.

Literatura i cytaty:

Czerwosz Z. "Dzieci lubią rysować" Nasza Księgarnia, Warszawa 1986r.

Lewicka J., Czajkowska S. ""Zajęcia plastyczne w klasach I-VIII", Nasza Księgarnia, Warszawa 1966r.

Praca pod red. Stanisława Popka "Metodyka zajęć plastycznych w klasach młodszych", Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1987r.

Praca zbiorowa pod redakcją Słońskiej I. "O wychowaniu estetycznym w szkole podstawowej", Nasza Księgarnia, Warszawa 1966r.

Trojanowska A. "Dziecko i plastyka", Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1988r.

Rola nauczyciela w rozwoju twórczej aktywności

plastycznej dzieci w przedszkolu.

Dziecko pragnie tworzyć wielkie i piękne dzieła jak najlepsi spośród ludzi dorosłych,

wnosząc w nie maksimum inteligencji, pomysłowości i wytrwałości. I lubi ono, jak każdy

człowiek, żeby uznano jego pracę i wysiłek.

Nauczyciele zaintrygowani nieraz pięknem dziecięcych rysunków i malowideł

przechowują je i podziwiają, jako przykłady prawdziwej spontanicznej sztuki.

Wszystko zaczyna się od klimatu przyjaźni i zaufania, które są najważniejszym

wkładem w dzieło wychowania: umieć w podniesionych ku nam twarzach dzieci odczytać

ich przeżycia, słuchać niecierpliwych lub wzruszonych głosów, przyjmować ich radość

czy smutek wyrażone spontanicznie kolorem i kształtem, pomagać w realizacji

samodzielnych pomysłów i cieszyć się ich sukcesem.

Zajęcia plastyczne bardziej niż inne wymagają, aby życzliwy nauczyciel był ciągle

obecny przy małych twórcach, czy to, aby wysłuchać ich komentarza, czy żeby zachęcić

słabszego, aby pomóc w wyborze poszukiwanego odcienia lub też pospieszyć na ratunek

komuś, kto rozlał farbę i mógłby zniszczyć pięknie zaczętą pracę.

Trzeba być z każdym z osobna i z wszystkimi naraz, uważnie śledzić rozkwitanie dzieł,

aby stały się możliwie najdoskonalsze w chwili, gdy zostaną ukończone.

Nauczyciel winien szukać takich sposobów oddziaływania, które wychodzą życiu

naprzeciw. Najlepszym z nich jest umożliwienie wychowankom przeżycia bogactwa zjawisk

i sytuacji w działaniu twórczym.

Zadaniem świadomej roli wychowawców staje się zabezpieczenie dziecku odpowiednich

warunków do wypowiadania się w twórczości artystycznej, zachęceniu go do tego

i kształtowanie odpowiednich umiejętności.

Zadanie to wiąże się z koniecznością wydobycia z twórczości plastycznej dziecka wszystkich

jego walorów poznawczych i wychowawczych.

Dziecko ma tworzyć nie tylko dlatego, abyśmy zachwycali się poziomem rozwoju jego

zdolności plastycznych, ale również po to, aby dzięki sztuce uruchomione zostały wszelkie

sfery jego osobowości.

Organizacje procesu wychowawczo – dydaktycznego musi umożliwić dzieciom

wyzwalanie własnych sił twórczych.

Ekspresja dzieci może być elementem intensyfikującym procesy poznawcze i kontakty

społeczne.

Praca wychowawcy oparta na swobodnej ekspresji plastycznej dziecka, na głębokim

zrozumieniu przez nauczyciela naturalnych potrzeb psychicznych dziecka, które pragnie

uzewnętrznić i przekazać otoczeniu swoje przeżycia wpływa na twórczość artystyczną

dziecka.

Nauczyciel wyzwala twórcze siły dziecka, stwarzając mu warunki do szczerej wypowiedzi,

okazując szacunek każdemu dziełu, nawet mniej udanemu, dostarczając też potrzebnych

materiałów i narzędzi.

Współpracując z dziećmi w ich doświadczeniach sam również odkrywa nowe techniki, nowe

środki wyrazu na zasadzie ciągłego eksperymentowania. Nie będąc specjalistą plastykiem

nie ma tendencji do narzucania dzieciom swego zdania, ale odznacza się na ogół dużą

intuicją, dobrym smakiem, a nade wszystko darzy swoich wychowanków życzliwością i

zaufaniem. Page 2

2

Powoli krok za krokiem praktyka zdobywania każdego dnia, coraz to nowe doświadczenia,

pozwalają stworzyć atmosferę radosnej współpracy, sprzyjającej powstawaniu dzieł

o zadziwiającym wyrazie świeżości i szczerości artystycznej.

Nie jest rzeczą prostą znaleźć odpowiednie metody postępowania. Zarówno dzieci,

jak i wychowawcy to różne osobowości, działające w różnych środowiskach.

W licznych grupach niełatwo o indywidualne kontakty, a efekty pracy pedagoga – trudno

wymierne , czasem jawią się dopiero po latach.

Wychowawca, stale w pogotowiu, czujny na potrzeby dziecka, zachęca je, udziela

odpowiedzi na pytania, przychodzi z pomocą, której ono przecież oczekuje. Czasem razem

z nim poszukuje, eksperymentuje, ponieważ także ma prawo nie wiedzieć wszystkiego,

a wspólne zaangażowanie stwarza natychmiast gorącą atmosferę, sprzyjającą pracy twórczej.

W stosunkach nauczyciel – dziecko właśnie przyjazne współdziałanie powinno zastąpić

zależność i podporządkowanie.

Na zajęciach plastycznych trzeba stworzyć takie warunki i stosować takie metody,

które pozwolą na odkrywcze indywidualne myślenie i działanie i które otworzą dziecku oczy

na wartości plastyczne. Przede wszystkim trzeba zadbać o atmosferę, w której dzieci

rozluźnione, zaciekawione, będą chciały się wypowiadać.

Wykorzystując ich żywiołowe, naturalne zainteresowania, należy urozmaicać i pogłębiać

problematykę, rozszerzać teren i sposób obserwacji o najbliższe środowisko, ukazując

zarówno piękno świata, jak i realia, nie zawsze budujące, zwracając uwagę na jego

zmienność, złożoność, pobudzać do myślenia i nowego spojrzenia na zjawiska pozornie

znane.

Zależnie od aktualnych możliwości postrzegania i przeżywania trzeba zadbać o różnorodność

bodźców i oczywiście pozwolić dziecku odkrywać i „opowiadać” ten świat w sposób jemu

tylko właściwy.

Należy wzbogacać środki plastyczne, jakimi dziecko wypowiada się w działaniu.

Zdobywana poprzez doświadczenia wiedza i umiejętność, dopomagają w stopniowym

opanowaniu zarówno warsztatu jak i języka plastycznego.

Początkowo jest to nauka posługiwania się różnymi narzędziami i materiałami.

Nauczyciel daje ogólne wskazówki, np. jak należy płukać i przechowywać pędzle, jak

trzymać kredkę, mieszać farby.

Później życzliwie zachęca do różnych prób, obserwuje z aprobatą eksperymenty,

pomaga, gdy zajedzie potrzeba.

Dzieci powoli nabierają zaufania do narzędzi, pewności w posługiwaniu się nimi, co daje

odwagę w szukaniu różnych rozwiązań.

W następnym etapie dzieci rozwiązują różnego typu zadania, które same sobie stawiają

lub też, które sugeruje nauczyciel, prowadzące do pogłębienia świadomości plastycznej.

Stosując różne techniki i formy działania, z których każda ma inne wartości ekspresyjne,

dzieci poznają podstawowe problemy plastyczne, takie jak: linia, barwa, faktura, przestrzeń,

ruch oraz ich wzajemne powiązania.

Poznanie różnych środków wyrazu plastycznego ułatwia realizację nowych pomysłów,

zachęca do sięgania po trudniejsze tematy.

Stopniowo, w sposób naturalny, dzieci samodzielnie przekraczają typowe stadia rozwoju

plastycznego. Doświadczony pedagog pamięta o tym, że rozwój ten przebiega niejednolicie,

że dzieci to różne osobowości.

Twórczość plastyczna jest też najlepszym środkiem terapeutycznym w przypadku

zaistniałych trudności wychowawczych. Page 3

3

Aby uczynić rozwój dziecka w miarę równomierny i wszechstronny nauczyciel

zachęca do podejmowania różnych zadań, stosowania różnych technik i metod pracy.

Uczy patrzeć, pomaga odnajdywać w wykonanych pracach ich zalety i odkrywać różnice

między nimi, indywidualne rozwiązania, wartości plastyczne.

Nauczyciel musi pamiętać o tym, że najcenniejszą sprawą jest samodzielne

zdobywanie doświadczeń.

W atmosferze ciepła i miłego nastroju, w otoczeniu ładnych prac dziecięcych, różnych

materiałów i pomocy, każde dziecko znajduje spokój i poczucie bezpieczeństwa, każde jest

zainteresowane i zadowolone, każde czuje się potrzebne.

DZIECKO w świecie sztuki : świat sztuki dziecka : praca zbiorowa / red. Bronisława Dymara. - Kraków : Oficyna Wydaw. "Impuls", 1996

EDUKACJA kreatywna / red. Ewa Zwolińska. - Bydgoszcz : Wydawnictwo Akademii Bydgoskiej im. Kazimierza Wielkiego, 2005

GUTTFELD Maria : Plastyka w przedszkolu i w klasach początkowych szkoły podstawowej. - Toruń : IKN, 1989

KALBARCZYK Anna : Zabawy ze sztuką : podręcznik metodyczny dla nauczycieli : praca z dzieckiem uzdolnionym, wrażliwym lub nieśmiałym w małych grupach : grupy wiekowe: 5-7 lat, 7-9 lat i 9-13 lat (ponad 100 tematów plastycznych). - Kraków : Oficyna Wydaw. "Impuls", 2005

KAŻDE dziecko to potrafi : sto pomysłów na sztukę / [red.] Helen Burnford, Nicola Wright, Paul Harrison. - Warszawa : Wydaw. "Delta", cop. 1996

Sygn. 83037 KOHL Mary Ann : Sztuka dla przedszkolaka : bawimy się sztuką. - Warszawa : LIBER, 2005

MARCINKOWSKA Krystyna, MICHEJDA-KOWALSKA Krystyna : Barwne fantazje. - Warszawa : WSiP, 1993

MARCINKOWSKA Krystyna, MICHEJDA-KOWALSKA Krystyna : Wydzieranki, wycinanki. - Warszawa : WSiP, 1993

MISIURSKA Anna : Kalendarz plastyczny w przedszkolu : poradnik praktyczny dla nauczycieli i rodziców. - Warszawa : WSiP, 1993

NATORFF Anna, WASILUK Krystyna : Wychowanie plastyczne w przedszkolu. - Warszawa : WSiP, 1990

To jest wersja html pliku http://www.eduforum.pl/modules.php?name=Publikacje&d_op=getit&lid=4230.
G o o g l e automatycznie generuje wersję html dokumentu podczas indeksowania Sieci.

„Przez sztukę dziecko wyraża swoje indywidualne „ja”

i dzięki poznawaniu jej to własne „ja” wzbogaca”

                                               Stanisław Popek  
 
 
 
 
 
 
 

EDUKACJA PLASTYCZNA

Autorski program kółka plastycznego

dla uczniów klas I – III  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Autor: mgr Beata Grzesiak

Nauczyciel nauczania zintegrowanego  
 
 
 

Kolechowice 2005r.  

1 

WSTĘP

Wychowanie przez sztukę to nieodłączny element wszechstronnego wychowania człowieka.

Dzięki sztuce możemy rozwijać procesy poznawcze, wzbogacać kulturę uczuć, organizować proces prawidłowej percepcji, wzbogacać wyobraźnię i kształtować postawę estetyczną. 

Edukacja plastyczna w klasach nauczania zintegrowanego jest jednym z elementów wpływających na rozwój wrażliwości estetycznej  dzieci, a także na ogólny rozwój ich właściwości psychofizycznych. Pobudza i rozwija umiejętność  wypowiadania swojego osobistego i emocjonalnego stosunku do rzeczywistości za pomocą linii i plamy, barwy i kształtu, wzbogaca przeżycia, wyzwala inicjatywę twórczą.

Młodszy wiek szkolny to okres stopniowego zaniku spontanicznej ekspresji dziecięcej, zdaniem psychologów, uwarunkowany przeobrażeniami, jakie zachodzą w sferze społecznej i umysłowej dziecka. W związku z wejściem w środowisko rówieśników i kierunkiem wychowania szkolnego, nastawionego na uspołecznienie dziecka, a także poddanie go ocenom i rygorom, zaczyna ono w coraz większym stopniu liczyć się ze zdaniem grupy i z ocenami nauczycieli i kolegów, zaczyna mu brakować sposobności do „autoekspresji”. Dziecko rysując i malując nie szuka już w tej czynności przyjemności dla siebie, ale oddźwięku i aprobaty w reakcjach otoczenia.  Jego wysiłek skierowany jest na to, aby jego dzieło było komunikatywne i jednoznaczne, zrozumiałe, a nie „dziwne’. Zaczyna więc chętnie naśladować, a w konsekwencji jego środki wyrazu upodabniają się do wzorów. W ten sposób zanika szczera, spontaniczna i swobodna ekspresja.

Zdaniem francuskich badaczy twórczości plastycznej dzieci „jeśli proces rysowania odbywa się w wytworzonej świadomie przez wychowawcę atmosferze pozytywnej i sprzyjającej twórczości, to dziecko w atmosferze bezpieczeństwa i nastroju grupy odnajduje wszystkie swoje zdolności twórcze.”

Stworzony przeze mnie program kółka plastycznego zawiera zadania bazujące przede wszystkim na inwencji twórczej dzieci, ich wyobraźni i fantazji. Wprowadza wiele nowatorskich technik plastycznych, pozwala dzieciom  na własne nieszablonowe działania plastyczne. Działalność na kółku plastycznym, a nie na zajęciach z całą klasą, pozwala czuć się „małymi artystami”, zwiększa poczucie własnej wartości.  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

„Psychologia rozwojowa dzieci i młodzieży’ pod red. M. Żebrowskiej, Warszawa 1975r.

PWN, str. 555  

IDEA I CELE PROGRAMU  

Ideą programu jest kształtowanie ucznia aktywnego poznawczo, szczęśliwego, umiejącego wypowiadać swoje zdanie, wrażliwego na piękno i jednocześnie twórczego.

Program jest przeznaczony głównie dla uczniów klas I – III, ale ze względu na uniwersalność tematów i różnorodność technik może być stosowany w pracy z uczniami starszymi.

Cele programu:

 
 
 

KONSTRUKCJA PROGRAMU  

Program obejmuje następujące zagadnienia:

  1. Działania plastyczne w różnych materiałach i technikach

    1. rodzaje działalności plastycznej:

  1. Własne, niekonwencjonalne działania plastyczne:

  1. Zapoznanie z różnymi środkami wyrazu plastycznego:

 

  1. Kształtowanie otoczenia i oprawa plastyczna uroczystości szkolnych:

  1. Aktywne uczestnictwo w życiu szkoły i regionu:

  1. Poznawanie i rozumienie pojęć plastycznych:

 
 

OCZEKIWANE EFEKTY PRACY UCZNIÓW  

Uczeń:

 
 
 
 
 
 
 

SZCZEGÓŁOWY PLAN PRACY KÓŁKA PLASTYCZNEGO

Termin Zadania Tematyka Sposób realizacji
Wrzesień

Wyrażanie własnych przeżyć i doświadczeń za pomocą prostych środków plastycznych.  

Obserwowanie i przedstawianie barwną plamą jesiennego krajobrazu.  

Przedstawianie postaci i wydarzeń inspirowanych literaturą dziecięcą.  

Określanie temperatury barw – barwy ciepłe i zimne. 

„Moja wakacyjna przygoda”  
 
 

„Spacer w jesiennym deszczu”  
 
 

„Moja ulubiona bajka”  
 

„Stworki – potworki z barwnych plam”

Rysowanie kredkami świecowymi. 
 
 

Malowanie akwarelami. Technika „mokre w mokrym”.   
 

Malowanie farbami plakatowymi.  
 

Rozdmuchiwanie farby plakatowej. Tworzenie za pomocą kredki świecowej stworków.
październik

Rysowanie kreatywne. 
 

Poznajemy barwy podstawowe i pochodne.  
 

Papieroplastyka.   
 
 

Kompozycja surrealistyczna.

„Tajemnicze litery”  
 

„Taniec jesiennych liści” , „Taniec morskich fal”  

„Chryzantemy”  
 
 

„Mój sen”

Malowanie kredkami i flamastrami.  

Malowanie farbami plakatowymi. Tworzenie barw pochodnych. 

Wydzieranka z kolorowego papieru. Prace półprzestrzenne.  

Technika fotomontaż.
Listopad

Przedstawienie w bryle rzeźbiarskiej postaci fantastycznej.  
 

Barwy kontrastowe. 
 

Poszerzanie twórczej wyobraźni plastycznej.   

Wyrażanie linią ruchu.

:Smok”  
 
 
 

„Egzotyczne maski”  
 

„Mowa rąk”  
 

„Tańczące nitki”

Lepienie z plasteliny. Wykorzystywanie materiałów przyrodniczych 

Wycinanie z kolorowego papieru. .  

Farby plakatowe, malowanie dłonią.  

Odbijanie nitek pokrytych farbą plakatową na papierze.
grudzień

Własne rozwiązania twórcze.  

Projektowanie form użytkowych.  

Budzenie zainteresowań sztuką ludową.

„Świąteczne pocztówki” 

„Świąteczny lampion”  

„Ozdoby choinkowe” 

Techniki łączone.  
 

Wykonanie lampionu techniką witrażu.  

Papieroplastyka, ozdoby ze słomy.
styczeń

Przedstawianie postaci fantastycznej, inspirowane treścią baśni.  

Porównywanie faktur – szorstki, gładki.

„Królowa śniegu”  
 
 
 

„Karnawałowa maska”

Collage  
 
 
 

Lepienie z masy papierowej.
luty

Wyrażanie postaci w ruchu.  

Rozwijanie wyobraźni. Tworzenie rysunku z figur geometrycznych.

„Zabawa choinkowa”  
 

„Domek Baby- Jagi”

Malowanie kredkami. Szkicowanie ołówkiem.  

Wycinanka z kolorowego papieru.
marzec

Poznajemy elementy sztuki orgiami przestrzennego. 

Rytm, jako powtarzanie tych samych elementów.  

Określanie różnic w widoku tego samego przedmiotu w zależności od jego położenia.   
 
 
 

Doświadczenie możliwości kreski jako formy wyrazu plastycznego. Grafika.

„Kwiatek”  
 
 

„Serwetka”  
 

„Podwodny świat”  
 
 
 
 
 
 

„Kolczaste i puchate”

Składanie papieru – orgiami.  
 

Wycinanka z kolorowego papieru.  

Technika mieszana. Malowanie barwnych plam na zwilżonym papierze i dorysowywanie  lub doklejanie dowolnych kształtów.  

Wydrapywanka na czarnym kartonie.
kwiecień

Kolory pastelowe i nasycone.  

Budzenie zainteresowań dorobkiem kulturalnym własnego narodu.

„Wiosenny bukiet”  
 

„Wielkanocne pisanki”

Collage.  
 

Malowanie plasteliną, wyklejanie papierem kolorowym.
maj

Faktura. Poszukiwanie nowych możliwości wyrazowych materiałów.  

Rysowanie kreatywne.  
 

Kompozycja rytmiczna – układ otwarty.  

Określanie ruchu i zmian położenia ciała ludzkiego.

„Wiosenne drzewo” 
 
 

„Rupaki” 
 

„Dekoracyjny papier do prezentu”  

„Moje zabawy na dworze”

Frottage  
 
 

Rysowanie kredką świecową i flamastrami. 

Kompozycja z kolorowego papieru.  

Rysowanie kredkami ołówkowymi i świecowymi.
czerwiec

Symetria jednoosiowa.  
 

Przedstawianie zjawisk i postaci fantastycznych.  

Doświadczanie możliwości uzyskiwania ekspresji za pomocą barwy.  

Określanie, nazywanie bogatej gamy barwnej.

„Wiosenny motyl” 
 

„Kraina wiecznej zabawy” 

„Melodia barwnych plam”  
 
 

„Cudowny ptak – feniks”

Wycinanie z kolorowego papieru. 

Malowanie kredkami pastelowymi.  

Malowanie akwarelami  
 
 
 

Rysowanie konturów ołówkiem, zapełnianie ich kulkami z bibuły.

Bibliografia

1.Lewicka J., Sto technik plastycznych, Nasza Księgarnia, Warszawa 1967 r.

2.Foltys M. i A., Sztuka plastyczna w wychowaniu przedszkolnym, PZWS, Warszawa,1967r.

3.Czerwosz Z., Dzieci lubią rysować, Nasza Księgarnia, Warszawa 1986 r.

4.Michejda-Kowalska K., O dziecięcej wyobraźni plastycznej, WsiP, Warszawa 1987 r.

5.Hohensee-Ciszewska H.,Powszechna edukacja plastyczna, WsiP Warszawa 1982 r.

6.Kalbarczyk A., zabawy ze sztuką, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2005 r.

7.Gloton R., Cletro C.,Twórcza aktywność dziecka, WsiP, Warszawa 1985 r.

8.Natorrf A., Wasiluk K., Wychowanie plastyczne w przedszkolu, WsiP,Warszawa 1990 r.

9.Misiurska A., Kalendarz plastyczny w przedszkolu, WsiP Warszawa 1993

Techniki plastyczne

Przedstawię tylko te techniki, które wykorzystam w zajęciach kółka plastycznego. Stosowanie różnorodnych technik plastycznych wpływa na wzrost zainteresowania dzieci pracą plastyczną, pobudza do twórczego działania i ekspresji.

1.Rysowanie węglem.

Do rysowania węglem najlepsze są papiery o powierzchniach nieco szorstkich (pakowe, szare lub białe, można też rysować na gazecie. Przy rysowaniu można uzyskać kreski o różnych walorach od jasnej do czarnej. Na początku pracy trzeba rysować lekko. Niepotrzebne linie dadzą się łatwo usunąć np. kawałkiem flaneli. Nie pokrywamy całej powierzchni papieru węglem. Czyste plamy są ważnym elementem w kompozycji, dają kontrast. Utrwalamy lakierem do włosów, mlekiem lub fiksatywą sporządzoną z ubitego kurzego białka rozcieńczonego wodą.

2.Rysowanie święcą.

Do rysowania świecą najlepiej nadają się świece kolorowe. Są lepsze bo rysunek jest bardziej widoczny na białym papierze. Całość malujemy farbą akwarelową dobrze rozpuszczoną w wodzie. Najlepiej nadają sie do tego farby ciemne.

3.Malowanie na sucho kredkami świecowymi.

Można malować nawet połamanymi kredkami. Uzyskujemy w ten sposób duże płaszczyzny, szerokie linie i plamy układając kredkę w różny sposób. Można też różnicować barwy przez nakładanie jednej warstwy kredki na drugą – otrzymamy kolory pochodne. Prace wykonane tą techniką można dodatkowo pomalować terpentyną – uzyska się ciekawy efekt rozmytych kolorów (powinna zrobić to nauczycielka bez obecności dzieci). Dzieci oglądają końcowy efekt.

4.Malowanie akwarelą.

Farby można mieszać. Akwarelą trzeba malować szybko, lekko, pędzel musi być obficie namaczany w farbie z wodą. Nazwa techniki (aqua po łacinie znaczy woda) wskazuje, że woda jest jednym z głównych jej składników. Charakterystyczne dla farby akwarelowej są białe prześwity, dlatego nie należy nią pokrywać całego arkusza papieru. Jest to trudna technika, ale można ją już stosować w przedszkolu. Świetnie nadaje się do zabaw kolorami, ćwiczeń w poznawaniu barw pochodnych (np. w zabawie w malowanie tęczy), do łączenia z innymi technikami np. z rysowaniem świecą, jako tło do prac plastycznych.

5.Malowanie „mokre w mokrym”.

Arkusz papieru zwilżamy gąbką lub szerokim pędzlem, malujemy na nim kolorowe plamy akwarelą. Plamom nadajemy ogólny kształt tego, co mamy zamiar wyrazić w naszej pracy. Po całkowitym wyschnięciu rysujemy piórkiem i czarnym tuszem (piórko można zrobić z drewna lub użyć dostępnych obecnie w handlu cienkopisów) na każdej z nich zarysy i charakterystyczne wybrane szczegóły. Technika jest trudna, ale można próbować z dziećmi uzdolnionymi.

6.Malowanie farbami kryjącymi.

Do farb kryjących zalicz się: tempery, plakatówki. (kupujemy gotowe w sklepie), farby klejowe można sporządzić samemu. Jako spoiwa używamy kleju ugotowanego z mąki zmieszanej z wodą lub kleju biurowego. Klej mieszamy z kolorowymi farbami (każdy kolor osobno). W przeciwieństwie do akwareli do farb kryjących dodajemy biel. Można ją zrobić ze strąconej zmielonej kredy. Klejówką pokrywa się całą powierzchnię ( bez prześwitów) – stąd ich nazwa. Farby można rozcieńczać wodą. Malujemy za pomocą szczecinowych pędzli płaskich. Małe dzieci mogą malować palcami lub całą ręką.

7.Malowanie gąbką.

Rysujemy wzór i wycinamy go nożyczkami. Szablon nacieramy świecą, aby nie nasiąkał wodą. Wycięty szablon przypinamy spinaczem aby się nie przesuwał. Kawałkiem gąbki namaczanej w farbie lekko uderzamy w papier widoczny w okienkach szablonu. Można użyć jednego koloru lub kilku. Trzeba tylko przygotować kilka kawałków gąbki dla każdego koloru osobno. Za każdym razem szablon czyścimy czystą wilgotną ściereczką aby nie brudził papieru.

8.Malowanie na folii ogrodniczej – zasady jak przy malowaniu na szkle.

Folia jest materiałem bezpiecznym dla małych dzieci a efekt jest podobny. Można malować plakatówką lub farbą klejową.

9.Malowanie na podkładzie z kaszy.

Na papierze rysunkowym malujemy klejem zarysowaną powierzchnię kompozycji, posypujemy kaszą. Po wyschnięciu malujemy plakatówką.

10.Malowanie na podkładzie z trocin – Jak wyżej.

11.Wydzieranka kolorowa.

Formy wydarte z kolorowego papieru mają białe brzegi, nie należy ich zaklejać, są dodatkowym efektem. Będzie ciekawiej jeżeli tło będzie ciemne. Wydzieranka to jedna z najbardziej wartościowych technik do stosowania z małymi dziećmi. Wyrabiają sobie one zręczność palców, łatwo mogą wymieniać kolory i uzyskać szybki efekt swojej pracy.

12.Wydzieranka z gazety.

Można użyć gazet kolorowych z ilustracjami, uzyskać różne walory. Można również zapełnić wydzieranką cały karton (wybieramy karton zadrukowany czcionką). Posłuży jako tło do kolorowej wydzieranki lub wycinanki.

13.Wycinanka z papieru.

Kształty wycina sie nożyczkami. Technikę tę można zastosować w zadaniach o charakterze dekoracyjnym i w komponowaniu zaproszeń.

14.Witraże papierowe.

Polegają na wycięciu pewnych elementów rysunku i podklejeniu tych miejsc kolorową gładką bibułą. Jest to technika trudna. Wymaga dokładności i cierpliwości. Z pomocą nauczycielki na pewno się uda.

15.Wycinanka ze szmatek.

Wycinamy całe kształty lub poszczególne części i naklejamy na karton. Można używać szmatek o różnych barwach, gatunkach i fakturach. Efekt będzie znakomity.

16.Collage – to kompozycja z użyciem różnych materiałów naklejanych na podłoże. Możemy ją łączyć z rysunkiem lub farbą. Materiały do wykorzystania: ścinki tekstylne, włóczka, papier falisty i kolorowy, materiał przyrodniczy, gazety i.t.p.

17.Collage ze strużyn kredek – układanie dowolnej kompozycji ze strużyn, przyklejanie za pomocą kleju wikolu. Dobrze wyglądają motywy roślinne – kwiaty i korony drzew. Łączymy z elementami z papieru kolorowego lub wiórkami drewnianymi albo trocinami.

18.Kompozycje z małych kawałków materiału.

Wycinamy drobne kwadraciki i prostokąty, układamy na przygotowanym zarysie rysunku – jeden kawałek przy drugim.

19.Wyklejanka z kulek bibuły.

Na przygotowanym wzorze naklejamy kulki jedna obok drugiej.

20.Origami (sztuka składania papieru).

Do tej techniki wykorzystujemy koł, trójkąty, kwadraty z kolorowego papieru. Odpowiednio złożone przyklejamy do podłoża.

Plan pracy kółka plastycznego na cały rok

WRZESIEŃ

1.Sprawdzenie umiejętności dzieci, zainteresowań plastycznych, zachęcanie do udziału w dodatkowych zajęciach plastycznych

PAŹDZIERNIK

1.Zabawy kolorami

klasyfikujemy barwy ciepłe, zimne – uzasadnienie,

zabawy w mieszanie kolorów. Uzyskujemy kolory pochodne.

2. W zamku wróżki kolorów

słuchamy opowiadania nauczycielki o komnatach w zamku wróżki,

rozmawiamy na temat – w której komnacie czułbyś się najlepiej: pomarańczowej, niebieskiej, szarej, czerwonej,

malujemy wybraną komnatę ( wszystko w niej jest w jednym kolorze),

uzyskiwanie różnych odcieni wybranego koloru przez mieszanie barw.

3. Zabawy w ogrodzie – dmuchanie baniek mydlanych

obserwujemy w bańkach różnorodność barw,

słuchamy wiersza H. Łochockiej „Mydlane bańki”

porównujemy banki mydlane do tęczy.

4. Światła w nocy – malowanie farbami plakatowymi.

Omówiamycechy charakterystyczne nocy, jej kolorystykę,

zwracamy uwagę na sztuczne światła (lampy uliczne, neony – reklamy, światła w oknach) oraz gwiazdy i księżyc,

omawiamy jakimi kolorami można malować światła (np. żółte, różowe, jasne niebieskie, jasne zielone, czerwone),

zwracamy uwagę dzieci, że tylko światła są widoczne. Nie widać natomiast wyraźnych kształtów domów, drzew, ludzi,

malujemy światła w nocy na kartonie czarnym lub granatowym.

LISTOPAD

1.Ptasie trele

słuchamy wiersza J. Tuwima „Ptasie radio”,

obrysowujemy szablon drzewa, wycinamy, przyklejamy na kartonie,

rysujemy ołówkiem ptaki wycinamy po konturach, naklejmy na drzewie,

2. Wyklejanka z liści „ Jesienny krajobraz”

przygotowujemy tło – malujemy cały kartonu według własnej inicjatywy,

przyklejmy liście (drzewa).

3. Jarzębinowa wiewiórka

szkicujemy na kartce zarys wiewiórki (może być odrysowany szablon),

wyklejamy wiewiórkę kulkami jarzębiny,

zapełniamy tło listkami, gałązkami, korą, mchem i.t.p.,

4. Oglądanie wystawy pokonkursowej skarżyskich twórców – amatorów w Miejskim

Domu Kultury.

Zwracamy uwagę na bogactwo kolorów, na chropowatość faktury w obrazach olejnych oraz twórcze pomysły artystów,

obserwujemy prace rzeźbiarskie.

GRUDZIEŃ

1.Górnik przy pracy – rysowanie węglem na gazecie czarno-białej

utrwalamy pracę lakierem.

2. Mikołaj niesie prezenty - raca techniką origami

wycinamy koła o różnej wielkości,

poznajemy sposób zaginania oraz przyklejania kół .

3. Kartki świąteczne – collage . Wykorzystanie kolorowych kartonów, elementów ze świątecznego papieru pakowego, sznurków, brokatu.

projektujemy kompozycje i przyklejamy na wybranym formacie złożonego papieru, w środku przyklejamy napisane na kartce życzenia.

STYCZEŃ

1.Zima w górach – technika batik stearynowy

oglądamy reprodukcję J. Fałata „Zima”

wykonujemy rysunek świecą i malujemy akwarelami.

2. Kwiaty w wazonie – malowanie gąbką

przygotowujemy szablony – rysujemy i wycinamy wzory nożyczkami

smarujemy szablony świecą aby nie nasiąkały wodą,

przypinamy do białego kartonu spinaczem,

kawałki gąbki moczymy w wodzie, potem w farbie i lekko uderzamy w papier widoczny w wyciętych okienkach,

Można wykorzystać na laurkę dla babć i dziadków

LUTY

1.Wykonywanie elementów dekoracji na zabawę karnawałową (gwiazdki, serduszka,

cięcie bibuły, składanie pasków papieru w harmonijkę.

2. Karnawałowe maski

obrysowujemy ręce na kolorowym kartonie (to zarys maski),

wycinamy, robimy dziurki na oczy,

ozdabiamy dowolnie: brokatem, konfetti, cekinami, można przykleić piórka),

mocujemy zszywaczem gumkę lub przymocowujemy patyczek, za który będzie można maskę trzymać,

3. Zimowe zabawy – collage, praca zbiorowa na dużym formacie papieru.

Przedstawienie scenki realnej z uwzględnieniem różnych technik i faktury

wykorzystujemy papier kolorowy, watę, płatki kosmetyczne, pastę do zębów, bandaż,

planujemy kto i co będzie wykonywał

przyklejamy poszczególne elementy,

MARZEC

1. Pierwsze kwiaty wiosny – wysypywanka z kaszy manny oraz trocin drewnianych

rysujemy na kartonie zarysy kwiatów (krokusy, przebiśniegi),

smarujemy płynnym klejem,

posypujemy manną lub trocinami, nadmiar strzepujemy do miski,

całość malujemy farbami

przypominamy sobie jak uzyskamy kolor fioletowy krokusa (łączenie ciemnej czerwieni i błękitu).

2. Witraż „Ptaszki za oknem”

zapoznajemy dzieci z postacią S. Wyspiańskiego, twórcą witraży,

na kartce szkicujemy a potem wycinamy prostokąty – okna, oraz ptaszka,

naklejamy na żółtej bibule, przyklejamy ptaszka,

możemy dokleić krople deszczu na szybie.

3. Kopciuszek na balu – wycinanka tekstylna

słuchamy fragmentu bajki opisującego strój balowy kopciuszka,

oglądamy kolekcje sukien w żurnalach mód,

wycinamy z materiału tekstylnego części ubioru,

przyklejamy na kartonie tworząc postać kopciuszka,

zaznaczamy mazakiem części twarzy postaci.

4. Oglądanie albumów z reprodukcjami malarstwa współczesnego. Zainteresowanie

dzieci formą i treścią obrazów. Próba oceny dzieł sztuki.

KWIECIEŃ

1.Kartki wielkanocne

odbijamy przez kalkę elementy świąteczne z czasopisma „Mały artysta” i „Moje hobby”

wycinamy wzory,

układamy i przyklejamy kompozycje na kolorowym kartonie,

przyklejamy życzenia wielkanocne.

1.Koszyczek wielkanocny - wydzieranka z gazet i wycinanka z papieru kolorowego (pracę należy rozplanować na dwa zajęcia)

na pierwszym zajęciu wyklejamy wydzieranką z gazety całą powierzchnię kartonu

(to będzie tło),

na drugim zajęciu wycinamy koszyczek, jajka oraz inne ozdoby koszyczka.

MAJ

1.Kwitnący sad zapoznanie z techniką „mokre w mokrym”

zwilżamy karton wodą za pomocą gąbki,

malujemy akwarelami za pomocą pędzla sylwetki drzew oraz kwiatów na drzewach(kolory się rozmywają)

obrysowujemy konturem za pomocą piórka.

2. Kubuś Puchatek

obrysowujemy kształt Puchatka,

wypełniamy wnętrze kulkami z bibuły oraz kawałkami pociętych kawałków materiału( najlepiej polaru (nie strzępi się, jest miły w dotyku, dobrze się przykleja)

Prace posłużą do dekoracji holu na uroczystość nadania przedszkolu imienia „Kubusia

Puchatka.

3. Kwiaty w wazonie – praca plastyczna z ostrużyn kredek oraz wiórków drewnianych

kwiaty wykonujemy z ostrużyn, wazon z wiórków,

przyklejamy klejem wikolowym, można też pomalować farbami.

Prace dzieci mogą być wykorzystane na laurki dla mam z okazji ich święta.

4. Wiosenna łąka – praca techniką origami

z papieru wycinamy płatki kwiatów – trójkąty, strzępimy je i zaginamy na pół,

środki kwiatów wykonujemy z kółeczek, z zielonego papieru wycinamy łodyżki

i listki, składamy na pół i jedną stroną przyklejamy,

CZRWIEC

1.Dalszy ciąg kompozycji „Wiosenna łąka”

wycinamy koła różnej wielkości, zaginamy i wykonujemy biedronkę, motylki, żabkę i bociana techniką origami.

2.Nad morzem – malowanie pastelami

oglądanie reprodukcji W. V. Gogha „Łodzie

stosujemy kontrasty,

przesuwamy leżącą na płaszczyźnie kredką w celu uzyskania większych płaszczyzn, szerokich linii i plam,

nakładamy jedną warstwę kredki na drugą, tworzymy kolory pochodne.

Kiedy praca będzie gotowa całość można zamalować terpentyną z pomocą szerokiego pędzla. Czynność tę wykonuje nauczycielka. Kiedy zapach terpentyny wywietrzeje dzieci będą mogły podziwiać swoje prace. Dzieci dowiedzą sie też o nowej technice.

1.Urządzenie wystawy prac z całego roku w pracowni plastycznej. Zaproszenie na wystawę rodziców.

Bibliografia:

1. Cybulska-Piskorek J. Twórczość plastyczna dziecka w wieku przedszkolnym WSiP, Warszawa 1976

2. Foltys M. A. Sztuka plastyczna w wychowaniu przedszkolnym PZWS, Warszawa 1978

3. Głowacka E. Ekspresja, jej istota i rodzaje ze szczególnym uwzględnieniem ekspresji plastycznej; Plastyka i wychowanie 1998 nr 3

4. Hornowski B. Rozwój inteligencji i uzdolnień specjalnych WSiP, Warszawa 1986

5. Jankowski D. (red.) Edukacja kulturalna i aktywność artystyczna WN Poznań 1996

6. Lam W. Twórczość przejawem instynktu życia KAW, Gdańsk 1997

7. Lowenfeld V., Lambert Brittain W. Twórczość a rozwój umysłowy dziecka PWN, Warszawa 1977

8. Michejda-Kowalska K. O dziecięcej wyobraźni plastycznej WSiP, Warszawa 1982

9. Michejda-Kowalska K.(red.) Czy kolor różowy może być smutny WSiP, Warszawa 1987

10. Natorff A., Wasiluk K. Wychowanie plastyczne w przedszkolu WSiP, Warszawa 1990

11. Pazera W. Rytm, plama, kolor; Plastyka i Wychowanie 1999 nr4

12. Pielasińska W. Ekspresja – jej wartość i potrzeba WSiP, Warszawa 1983

13. Pilch T. Zasady badań pedagogicznych WA „Żak”,Warszawa 1998

14. Popek S. (red.) Aktywność twórcza dzieci i młodzieży, WSiP, Warszawa 1998

15. Popek S. Aktywność psychologiczna twórczości plastycznej dzieci i młodzieży WSiP, Warszawa 1978

Read H. Wychowawanie przez sztukę PAN Warszawa 1976

To jest wersja html pliku http://przedszkolenr2darlowo.w.interia.pl/publikacje/programaut.doc.

G o o g l e automatycznie generuje wersję html dokumentu podczas indeksowania Sieci.

PROGRAM AUTORSKI

TECHNIKI PLASTYCZNE JAKO TERAPIA W ODDZIALE INTEGRACYJNYM

OPRACOWAŁA

mgr Dorota PASIERBEK

SPIS TREŚCI

Wprowadzenie .

Cele programu autorskiego .

Ogólna charakterystyka upośledzeń umysłowych .

Techniki plastyczne w pracy terapeutycznej w oddziale integracyjnym .

Etapy wprowadzania działań plastycznych .

Wskazówki praktyczne do zajęć plastycznych w oddziale integracyjnym .

Scenariusze zajęć i zabaw z zastosowaniem różnych technik plastycznych .

Bibliografia .

Wprowadzenie do programu autorskiego

Aby zminimalizować skutki izolacji społecznej osób dotkniętych różnego rodzaju schorzeniami , należy wychowywać społeczeństwo , które je rozumie i akceptuje . Przedszkole powinno stać się instytucją , w której z jednej strony dziecko niepełnosprawne wkracza w życie społeczne , z drugiej zaś zdrowe uczy się współżyć z chorym . Na tym etapie powinien rozpocząć się proces wszechstronnego i harmonijnego rozwoju każdego dziecka . Szczególnie ważne zadania w zakresie przełamywania barier społecznych mają przedszkola o charakterze integracyjnym . To tutaj poczynając od akceptacji niepełnosprawności przez grupę rówieśniczą , środowisko rodzinne i lokalne , powinien rozpocząć się proces pomyślnego rozwoju człowieka . Ważne jest , aby nauczyć każde dziecko podejmowania zadań na miarę własnych możliwości , wiary we własne siły , a w konsekwencji przygotować do życia w społeczeństwie .

Ufamy , że dzieci niepełnosprawne którymi dzisiaj opiekujemy się , znajdą w życiu dorosłym swoje miejsce w społeczeństwie zdrowych i sprawnych ludzi , którzy będą zmuszeni im wielokrotnie pomóc w codziennych , zwykłych sprawach . I to jest jeden z celów integracji , bo gdzie można nauczyć się tego lepiej , jak nie w grupie przedszkolnej integracyjnej . W edukacji dzieci upośledzonych umysłowo dużą rolę odgrywają zajęcia plastyczne , ze względu na swoje wartości rewalidacyjno – terapeutyczną . Bez wątpienia , działalność ta daje ujście dla energii , uspokaja , odpręża , rozładowuje napięcie emocjonalne i mięśniowe . Działania plastyczne podejmowane z dzieckiem , spełniają ważną rolę , ułatwiają nawiązywanie kontaktu emocjonalnego , sprzyjają budowaniu właściwych relacji nauczyciel – dziecko .

Program może być realizowany całościowo lub wybiórczo , zgodnie z indywidualnymi możliwościami dziecka . Jego dopełnieniem jest realizacja innych programów wspierających indywidualny rozwój dziecka np. Naukę czytania i pisania B. Rocławskiego ; Edukację matematyczną E. Gruszczyk – Kolczyńskiej ; Gimnastykę z muzyką B. Przyborowskiej – Wymimko ; ABC . Program wychowania przedszkolnego XXI wieku ; Program rozwijający percepcję wzrokową - M. Frostig , D. Horne.

Warunkiem efektywnego funkcjonowania integracji i realizacji programu jest bardzo ważna współpraca z rodzicami oparta na :

stworzeniu klimatu wzajemnego szacunku i zaufania we wspólnych kontaktach ,

bieżącej wymianie doświadczeń i spostrzeżeń o dziecku , jego możliwościach , potrzebach , osiągnięciach w indywidualnych kontaktach z rodzicami ,

uczestniczeniu we wspólnych zabawach , zajęciach terapeutycznych ,

pracach użytecznych na rzecz przedszkola ,

uczestniczeniu rodziców w spotkaniach grupowych ,

pomoc rodziców i ich udział w uroczystościach i imprezach przedszkolnych .

Istotną sprawą jest również współpraca ze specjalistami : psychologiem , logopedą . W swoim programie przedstawiłam etapy wprowadzania poszczególnych technik plastycznych z dziećmi w grupie integracyjnej , wskazówki praktyczne stosowane na zajęciach plastycznych , rolą technik plastycznych w pracy terapeutycznej , oraz załącznikami do programu są scenariusze zajęć z zastosowaniem poszczególnych technik plastycznych .

Cele programu

Dzieci niepełnosprawne mają zaburzenia różnych sfer rozwoju , jedną z nich jest zaburzona sprawność manualna .

Poprzez różnorodność stosowania technik plastycznych rozwijamy ogólną sprawność manualna i nie tylko .

Techniki plastyczne odgrywają dużą rolę terapeutyczną w rozwoju dziecka niepełnosprawnego Poniżej przedstawię główne cele plastykoterapii :

usprawnienie koordynacji wzrokowo – ruchowej ,

doskonalenie procesów analizy i syntezy wzrokowej ,

podnoszenie sprawności grafomotorycznej ,

wydłużenie koncentracji uwagi ,

uczy się planowania , kontrolowania , korygowania swojej pracy ,

kształci wyobraźnię twórczą i odtwórczą , pamięć wzrokową .

Ogólna charakterystyka upośledzeń umysłowych

Upośledzenie umysłowe jest to stan jednostki charakteryzujący się defektem intelektu oraz upośledzeniem przystosowania społecznego . Rozwój dziecka upośledzonego umysłowo podlega tym samym prawom , co rozwój dziecka normalnego , ale jest on dużo wolniejszy , a poszczególne funkcje umysłowe rozwijają się w dużym tempie i często nierównomiernie .

W zależności od stopnia upośledzenia umysłowego można rozróżnić :

lekkie upośledzenie umysłowe ,

głębsze upośledzenie umysłowe ( w stopniu umiarkowanym i znacznym ) ,

głębokie upośledzenie umysłowe .

W przypadku upośledzenia lekkiego przyczynami obniżenia sprawności psychospołecznej mogą być różnorodne czynniki kulturowe , społeczne , biologiczne . W porównaniu do ludzi o normalnej sprawności umysłowej lekko upośledzeni umysłowo charakteryzują się przede wszystkim obniżoną sprawnością w uczeniu się oraz brakiem umiejętności myślenia abstrakcyjnego . Także zwolniony jest u nich proces spostrzegania i wąski jego zakres tj. w tym samym czasie osoby lekko upośledzone spostrzegają mniej przedmiotów niż osoby o rozwoju prawidłowym .

Głębsze upośledzenia umysłowe są na ogół zawsze uwarunkowane biologicznie . W zależności od typu uszkodzeń układu nerwowego występują u upośledzonych umysłowo specyficzne formy zaburzeń , które nie zawsze pozwalają na ich adaptację społeczną . Obserwuje się u nich duże różnice indywidualne . Rozwój umysłowy upośledzonych charakteryzuje się myśleniem konkretnym opartym na spostrzeżeniach , które są na ogół ubogie i często niedokładne do rzeczywistości . Występuje też ogólnie obniżona wrażliwość na wszystko co nowe i niewystarczająca aktywność spostrzegania . U niektórych upośledzonych umysłowo obserwuje się na stosunkowo dobrym poziomie w porównaniu do globalnego poziomu umysłowego , rozwój pewnych dyspozycji psychomotorycznych np. dobra pamięć muzyczna i poczucie rytmu , wrażliwość na barwy .

W oparciu o te lepiej rozwinięte wycinkowe funkcje osoby upośledzone wykazują większą podatność na odbiór bodźców z tego zakresu . , co sprzyja rozwojowi u nich umiejętności wykonawczych . Upośledzeni w stopniu głębszym są sugestywni , mało krytyczni , bardziej podatni na zaburzenia sfery emocjonalnej niż jednostki o prawidłowym rozwoju umysłowym . Na ogół ich rozwój społeczny oraz zdolności życiowe są na wyższym poziomie niż rozwój intelektualny . Odczuwają oni bowiem potrzebę zaspakajania poczucia bezpieczeństwa , doznawania życzliwości i przynależności do kogoś znaczącego , potrzebę kontaktu i wzajemnego porozumiewania się z rówieśnikami i innymi ludźmi , bycia dostrzeganym i zauważanym przez innych oraz akceptowanymi przez otoczenie . Odczuwają też potrzebę samodzielności przy wykonywaniu działań , z którymi potrafią sobie poradzić .

Należy jednak nadmienić , że głębiej upośledzeni umysłowo nie są w stanie samodzielnie zaspokoić większość potrzeb psychicznych bez pomocy osób o prawidłowej sprawności umysłowej . Oni właśnie , organizując upośledzonym odpowiednie sytuacje stymulujące , dają możliwość zaspokajania ich potrzeb psychicznych . Osoby upośledzeni głębiej nie osiągają pełnej niezależności ani życiowej ani uczuciowej i pozostają zawsze w pewnej mierze zależni od osób o prawidłowym rozwoju umysłowym . Należy więc stwarzać im sytuacje sprzyjające nabywaniu różnorodnych doświadczeń , które pobudzą ich do aktywności i samodzielności oraz pozwolą na uzyskanie maksymalnie możliwego dla nich poziomu rozwoju .

Techniki plastyczne w pracy terapeutycznej w przedszkolu

Stemplowanie – technika łatwo wywołująca zainteresowanie dzieci , gdyż od razu uzyskują ciekawe efekty swojej pracy . Szczególnie akceptowana jest przez dzieci niesprawnie manualnie , mające trudności w plastycznej wypowiedzi . Technika ta jest również elementem wyjściowym dla innych technik oraz innych celów terapeutycznych . Przy pomocy stempli można przygotować materiał obrazkowy do kolorowania lub wykonać różne pomoce terapeutyczne mające zastosowanie w kształceniu prawidłowych procesów psychicznych . A zatem stemplowanie powinno być często stosowane w realizacji różnych zadań . Od prostej zabawy przyjemnościowej przychodzić trzeba do celowości stosowania tej techniki uwzględniając stopniowanie trudności przy operowaniu samą pieczątką jak i przy wykorzystywaniu jej treści .

Stemplując dzieci mogą wykonywać :

szlaczki w układzie parowym ,

loteryjki tematyczne : ptaki , zwierzęta , kwiaty itp. ,

loteryjki obrazkowo – wyrazowe ,

loteryjki wyrazowe , sylabowe , literowe ,

kompozycje tematyczne ,

albumy alfabetyczno – obrazkowe do utrwalania znajomości liter i głosek poprzez skojarzenie z nazwą obrazka ,

ćwiczenia z zakresu orientacji przestrzennej – stemplowanie pod dyktando .

Poprze stemplowanie dziecko :

kształcić orientację przestrzenną poprzez mieszczenie , rozplanowanie , tworzenie wzajemnych układów ,

doskonalić procesy analizy i syntezy wzrokowej przy rozpoznawaniu , porównywaniu różnych kształtów ,

rozwija myślenie pojęciowe ,

usprawniania koordynację wzrokowo – ruchową manipulując pieczątką ,

podnosi sprawność manualną i grafomotoryczną przez precyzyjną manipulację różnymi rodzajami stempli oraz zamalowanie pól wewnątrz uzyskanego kształtu ,

uczy się planowania , kontrolowania i korygowania swojej pracy , kształci wyobraźnię przestrzenną i pamięć wzrokową .

Obrysowywanie szablonów – posługiwanie się szablonami i wykorzystywanie ich w pracach plastycznych sprawia dzieciom wiele przyjemności , ponieważ szybko realizują własne pomysły . Taka forma pracy zachęca do dalszego działania , wyzwala inwencje twórczą , przełamuje niechęć do plastycznego wypowiadania się , które w innych formach było nieefektywne .

Zainteresowanie taką formą twórczości plastycznej spowoduje , że dziecko chętnie i często powraca do niej , koncentrując się nad pomysłami , ich realizacją i precyzją wykonania . Ponadto wytwory uzyskane poprzez obrysowywanie szablonów mogą być włączone do innych technik lub wykorzystane do realizacji innych form ćwiczeń i celów .

Posługując się szablonami dziecko :

doskonali sprawność manualną i koordynację ruchową obu rąk , podnosi poziom graficzny opanowując umiejętność płynnego , ciągłego , rytmicznego kreślenia różnych linii prostych i kombinowanych ,

usprawnia koordynację wzrokowo – ruchową i orientację przestrzenną ,

rozwija procesy analityczno – syntetyczne postrzegania wzrokowego , różnicując kształty między sobą

Ćwiczenia do obrysowywania szablonów :

dziecko otrzymuje , w zależności od zainteresowań , szablony figur geometrycznych , liter , przedmiotów które poznały w przedszkolu . Zadaniem dziecka jest obrysowanie otrzymanego zestawu na kartce papieru i wycięcie nożyczkami . Po wycięciu w/w zestawu dziecko nakleja wycięte przedmioty na kartce z bloku tworząc dowolną kompozycję . W końcowej fazie ćwiczenia dziecko może zamalować figury , litery czy przedmioty kolorowym tuszem , farbami lub kredkami .

Kalkowanie – przez kalkę techniczną , ołówkową , szybę matową lub przezroczystą stanowi łatwą , a zarazem satysfakcjonującą dziecko technikę wypowiedzi plastycznej . Dziecko przede wszystkim uczy się opanowania nawyków ruchowych umożliwiających narysowanie prostych przedmiotów . Wykonując ćwiczenia dziecko wodzi ręką po wzorze , śledząc go i kontrolując swoje ruchy . Jednocześnie opanowuje pracę narzędziem pisarskim , tzn. wywieranie odpowiedniego nacisku ręki oraz sprawne , elastyczne nim manipulowanie . Technika ta przede wszystkim służy do wyrobienia koordynacji wzrokowo – ruchowej , uczenia elementarnych form uczenia .

Ćwiczenia do kopiowania rysunku :

dziecko wybiera dowolny rysunek , przykłada kalkę kreślarska przyciętą przez nauczyciela i kopiuje rysunek . Wypełnia kolorami przekalkowany rysunek np. kredkami świecowymi wg wzoru .

Malowanie – przy pomocy farb , kolorowego tuszu lub atramentem różnych powierzchni konturowych , swobodna wypowiedź plastyczna na tematy dowolne lub określone .

Posługując się pędzlami różnej grubości i różnego kształtu dziecko może wykonywać obszerne , swobodne , płynne i rytmiczne ruchy . Wykonywanie ich nie sprawia specjalnych trudności , gdyż operowanie pędzlem jest lekkie . A zatem wyrażanie swoich potrzeb plastycznych nie napotyka na jakieś specjalne ograniczenia . Oprócz malowania pędzlem dziecko może pisać patykiem po zaciągniętej farbą klejową powierzchni kartki papieru ; malowanie mokre w mokrym ; malowanie na podkładzie z kaszy , ryżu ; malowanie palcami .

Rysowanie kredkami świecowymi i ołówkowymi . Rysowanie kredkami pozwala przedstawić barwnie różne wypowiedzi plastyczne oraz pokolorować obrazki konturowe . Stosując kredki świecowe dziecko może założyć szeroko powierzchnię barwą danej kredki . Kredkami w oprawie uzyskuje linie cienkie , kolorowanie wymaga dużej precyzji ręki do uzyskania ciekawego efektu pracy . Oprócz rysowania kredkami także rysuje się świecą , kolorową nitką , patykiem , flamastrem .

Rysowanie i malowanie :

podnosi sprawność manualną , orientację przestrzenną , koordynację wzrokowo – ruchową ,

rozwija wyobraźnię przestrzenną , pamięć wzrokową , zdolność wnikliwej obserwacji , zainteresowania twórczością plastyczną ,

oddziaływa terapeutycznie na całą osobowość dziecka ,

uspakaja lub uaktywnia układu nerwowego ,

wydłuża okresu koncentracji ,

wyeliminowanie niecelowych wyładowań ruchowych ,

wyćwiczenie koordynacji ruchowej ,

doprowadzenie dziecka do pozytywnego stosunku wobec własnych wytworów i wykonywanych czynności .

Wycinanki – wymagają sprawnego posługiwania się nożyczkami wzdłuż linii prostych , łamanych , falistych . W trakcie wycinania dziecko koncentruje uwagę . Stara się wykonywać zborne ruchy pod kontrolą wzroku .

Wydzieranki – formy wydzierane są wprost z papieru , bez uprzedniego szkicowania ołówkiem . Wymagają zatem zaplanowania zadania , uaktywnienia wyobraźni twórczej i odtwórczej w celu kontrolowania powstającej pracy . Techniczne wykonanie uzależnione jest od precyzji ruchów rąk , tzn. umiejętności takiego darcia papieru , aby można było uzyskać właściwe kształty i wielkość odwzorowywanych kawałków . Zręczność potrzebna jest podczas naklejania aby praca była estetyczna , a przestrzeń właściwie zapełniona .

Wycinanie i wydzieranie :

wydłużenie czasu koncentracji uwagi ,

uczy dokładności , wytrwałości przy wykonywaniu pracy ,

doskonalą precyzje dużej i małej motoryki ,

zmniejszenie nie ukierunkowanych wyładowań ruchowych .

Lepienie z gliny i plasteliny – pomaga usprawniać zręczność rąk , szybkość i koordynację ruchów , wpływa na kształcenie wyobraźni przestrzennej , koordynacji wzrokowo – ruchowej i orientacji przestrzennej , pamięci wzrokowej . Wdraża do myślenia twórczego , planowania , kontrolowania i korygowania wytworów własnej pracy .

Prace z włóczek i sznurka – przyczyniają się do usprawniania manualnego , uczy właściwego wykonywania pracy poprzez obserwację i naśladownictwo oraz korzystania z instrukcji .

Składanki papierowe wg sztuki Origami – sztuka składania papieru nie tylko wpływa na rozwijanie zdolności manualnych , na doskonalenie analizy i syntezy wzrokowo – ruchowej czy rozwijania pojęć matematycznych . Ma ogromny wpływ na rozwój emocjonalno – motywacyjny dziecka . Podejmując pracę składania papieru staje się ono zaangażowane , staranne i dokładne w wykonaniu poszczególnych czynności . Budzi się w nim chęć tworzenia czegoś nowego , pokonywania trudności i podejmowania coraz trudniejszych zadań wymagających cierpliwości . Ogromną wartość w sztuce origami ma satysfakcja dziecka z wykonanej pracy , a efekt , że przedmiot będzie służyć do zabawy wzmaga chęć do działania , do podejmowania wysiłku pokonywania trudności . Zastosowanie sztuki origami wpływa również na rozwijanie mowy .

Praca z tkaniną – dzieci poznają fakturę materiałów i ich właściwości : miękkość – sztywność , podatność na modelowanie . Wykonując różne prace dzieci usprawniają się manualnie , rozwijają swoją wyobraźnię przestrzenną , koordynację wzrokowo – ruchową .

Etapy wprowadzania działań plastycznych w grupie integracyjnej

W grupach dzieci najbardziej zaburzonych psychoruchowo i upośledzonych działania plastyczne przez długi czas poprzedzamy zabawami manipulacyjnymi z wykorzystaniem substancji nieustrukturowanych takich jak : piasek , ziemia , woda , błoto , kisiel , budyń itp. . Dzieci z pomocą nauczyciela , a później same mogą swobodnie mieszać , klepać , zgarniać dłońmi , jednocześnie obserwując ruch substancji , słuchając wydawanych dźwięków , wąchając , a w przypadku substancji jadalnych – smakując je . Do manipulacji wykorzystujemy także produkty sypkie takie jak : groch , fasola , ryż , makaron , zachęcając dzieci do ściskania w dłoniach , dociskania do podłoża , napełniania i opróżniania mniejszych pojemników . Wymienione materiały sypkie , a także inne rozdrobnione przez nauczycielkę – kawałeczki gąbki , styropianu , włóczki , wstążek , folii aluminiowej , bibuły – stosujemy do wysypywania na powierzchnię wysmarowaną klejem .

Od manipulacji przechodzimy do najprostszych technik plastycznych , takich jak malowanie dłońmi , wykorzystując wspomniane już substancje oraz farby klejowe z dodatkami barwników naturalnych – soku z buraków , przecieru pomidorowego .

Chcąc wzbogacić doznania dotykowe dzieci do farb klejowych dodajemy : płatki owsiane , drobną kaszę . Malowanie dłońmi daje dziecku ogromne zadowolenie , możliwość wykonywania swobodnych coraz obszerniejszych ruchów . Staramy się , by dziecko malowało obiema rękoma , mając na uwadze usprawnienie i uwrażliwienie obu dłoni .

Do prac wykonywanych obiema rękoma bardzo potrzebnych naszym wychowankom należy też formowanie brył z różnorodnych tworzyw takich jak : papier , mokra ziemia , śnieg , masa papierowa , masa solna . Stopniowo wprowadzamy materiały stawiające większy opór , udostępniamy też najprostsze przybory , dostosowując je do stopnia sprawności manualnej każdego dziecka . Są to początkowo gąbki , pędzle do golenia , szczoteczki do rąk . Dzieci sprawniejsze manualnie posługują się kredą , mazakiem , pędzelkiem , nożyczkami .

Podczas działań plastycznych obserwujemy oczekiwaną przez nas koncentrację wzroku dziecka na wykonywanych czynnościach , wydłużanie jej , śledzenie ruchów własnych rąk i pozostawionych przez dłoń . Ponadto działania sprawiające dziecku autentyczną radość wywołują u niego spontaniczne sposoby wyrażania przeżyć , emocji , zarówno w formie niewerbalnej , jak i werbalnej . Dzieci mimiką , gestami , okrzykami , śmiechem dają wyraz swojemu zadowoleniu . U dzieci mówiących zauważamy wyraźne pobudzenie ekspresji słownej .

Kolejnym , niezwykle istotnym walorem działalności plastycznej jest jej charakter terapeutyczno – relaksacyjny . Bez wątpienia działalność ta daje ujście dla energii , uspokaja , odpręża , rozładowuje napięcie emocjonalne i mięśniowe . By jednak nabrała takiego charakteru , stwarzamy jej odpowiednie warunki :

przygotowujemy materiał umożliwiający swobodne i beztroskie działania ,

zabezpieczmy salę i dziecko przed zabrudzeniem czy zamoczeniem ,

zapewniamy miłą , spokojną atmosferę ( może z muzyką relaksacyjną ) ,

przyjmujemy wspierającą , akceptującą , partnerską postawę .

Działania plastyczne podejmowane z dziećmi w formie wspólnej zabawy spełniają jeszcze jedną ważną rolę – ułatwiają nawiązywanie kontaktu emocjonalnego , sprzyjają budowaniu właściwych relacji nauczyciel – dziecko co również nie pozostaje bez znaczenia w każdej pracy pedagogicznej .

Wskazówki praktyczne do zajęć plastycznych w grupie integracyjnej

Zajęcia plastyczne dają ludziom możliwość ekspresji swoich myśli , przeżyć i odczuć za pomocą technik poza werbalnych . Duże znaczenie ma to przede wszystkim dla ludzi , którzy mają trudności porozumiewania się z otoczeniem za pośrednictwem słowa . Do nich należą upośledzeni umysłowo , u których występuje niemożliwość przekazania swoich doznań i odczuć ze względu nie tylko na defekt umysłowy , ale również często z przyczyn dodatkowych – niedorozwoju mowy czynnej i zaburzeń artykulacyjnych . Okazuje się , że potrzeba uprawiania przez upośledzonych umysłowo tej właśnie sztuki pojawia się nie tylko z powodu występujących u nich specjalnych uzdolnień w tym zakresie , ale z innych przyczyn – chęci wykonywania czynności sprawczych oraz uzyskiwania możliwości nawiązywania kontaktów z otoczeniem i jego akceptacji . Potrzeby te mają szczególnie osoby , u których występują defekty fizyczne oprócz upośledzenia umysłowego . Doświadczenia z praktyki wskazują , że na pierwszych zającach plastycznych nie wszyscy upośledzeni włączają się aktywnie do pracy . Wybór tematyki i techniki pracy należy zostawić dzieciom . W praktyce jednak na ogół zdarza się ( szczególnie w początkowym okresie zajęć ) , że istnieje konieczność podsunięcia tematu pracy plastycznej . Można zaproponować temat ilustrując go materiałem poglądowym np. rysunkiem , widokówką lub innym modelem , który można dotknąć , potrzymać w dłoni – poznawać za pomocą różnych zmysłów . Wskazane też jest prowadzenie rozmów , dotyczących wydarzeń niedawnych , dobrze jeszcze przez dzieci pamiętanych , ciekawych , pogodnych .

Korzystne jest stosowanie różnorodnych bodźców pobudzających percepcję upośledzonych umysłowo , ponieważ w zależności od poziomu psychospołecznego wykazują oni zróżnicowaną indywidualnie wrażliwość na określone bodźce oraz różny stopień ich rozumienia .

Należy również umożliwić im lepienie z materiałów do wyboru ( w plastelinie , cieście , glinie ) . Upośledzeni umysłowo wykazują często wyraźne zainteresowania określonym materiałem do obróbki ręcznej np. gliną lub drzewem . Dlatego wskazane jest stworzenie sytuacji umożliwiających wybór materiału do przetwarzania , bo ma to istotny wpływ na rozwój ich umiejętności .

Podstawowym celem jest budzenie przez zainteresowania motywacji upośledzonych umysłowo do wysiłku i własnej aktywności .

Największe trudności adaptacyjne występują wśród osób upośledzonych umysłowo – nadpobudliwych psychoruchowo , które skupiają się tylko na krótki czas i przerywają pracę . Zajęcia z nimi można kontynuować tylko w takim przypadku , jeżeli chcą w nich uczestniczyć z własnej woli , bez przymusu z zewnątrz .

Po długim okresie adaptacji i terapii można uzyskać pozytywne rezultaty – skupiają się coraz dłużej przy wykonywaniu prac plastycznych . zajęcia te spełniają w tym przypadku przede wszystkim funkcję terapeutyczną .

Na zajęciach plastycznych daje się możliwości wyboru różnych technik – rysowania , malowania , wycinania , wydzierania itp.

Bardzo istotna sprawą jest zorganizowanie na pierwszych zajęciach warsztatu pracy oraz pokazanie jak należy korzystać z farb i płukać pędzle . Do prac plastycznych należy wydzielić stałe miejsce w pomieszczeniu oraz przygotować pojemniki na wodę , pędzle , kredki . Na kolejnych zajęciach należy umożliwić dzieciom podejmowanie prac porządkowo – organizacyjnych by poczuli się gospodarzami grupy .


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Plan zajęć plastycznych dla dzieci w wieku przedszkolnym(1), PLANY(1)
Nietypowe zajęcia plastyczne dla dzieci w wieku przedszkolnym i dzieci o specjalnych potrzebach?ukac
Nietypowe zajęcia plastyczne dla dzieci w wieku przedszkolnym i dzieci o specjalnych potrzebach?ukac
Scenariusz zajęć ?ntysta dla dzieci w wieku przedszkolnym
Nietypowe zajęcia plastyczne dla dzieci w wieku przedszkolnym i dzieci o specjalnych potrzebach eduk
Oferty zajec edukacyjnych dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym
SENARIUSZ ZAJEC DLA DZIECI W WIEKU PRZEDSZKOLNYM(1)
zestaw logopedycznych cwiczen dla dzieci w wieku przedszkolnym
model profilaktyki stomatologicznej dla dzieci w wieku przedszkolnym
Program zajęć z rytmiki dla dzieci sześcioletnich, przedszkole(1)
logopedyczne , ĆWICZENIA LOGOPEDYCZNE DLA DZIECI W WIEKU PRZEDSZKOLNYM
Zabawy dydaktyczne dla dzieci w wieku przedszkolnym, 4. Edukacja przedszkolna i wczesnoszkolna (hasł
Program kółka teatralnego dla dzieci w wieku przedszkolnym, plany miesięczne

więcej podobnych podstron