HOMOSEKSUALIZM

Bibliografia

„Tęczowy elementarz.” Robert Biedroń, Wydawnictwo Adpublik, Warszawa, 2007

„Homoseksualizm- perspektywa interdyscyplinarna.” Pod redakcją: Krystyna Slany, Beata Kowalska, Marcin Śmietana, NOMOS, Kraków, 2005

„Homoseksualizm- sprawa prywatna.” Pod redakcją: Bogdan Gierdziewicz, Wiesław Kryczka, Wanda Póltawska, Krystyna Kluzowa, JEDNOŚĆ, Kielce, 1998

Świadomość seksualna

Świadomość seksualna to poczucie przynależności do płci i kierunek potrzeby seksualnej, które zostają określone pod wpływem czynników wewnętrznych, uwarunkowanych genetycznie oraz przez środowisko.¹

Seksualność to jeden z aspektów istnienia człowieka i dotyczy całej osobowości. To także energia życiowa, która towarzyszy człowiekowi od narodzin aż do śmierci i ma różne formy wyrazu oraz funkcje.

Nasze zachowanie seksualne zależy poza tym od tego, czego dowiedzieliśmy się w dzieciństwie o ciele i seksualności. Sposób w jaki nasi rodzice reagowali na dziecięcą seksualność wpływa na nasze życie intymne. Podstawą naszego indywidualnego podejścia do tej kwestii są ponadto osobiste doświadczenia, które zbieramy przez całe życie i to co, jest w społeczeństwie akceptowane , a co nie.²

Orientacja seksualna jest to trwałe, głębokie, erotyczne, miłosne i uczuciowe zainteresowanie osobami określonej płci. Medycyna i psychologia wymienia trzy orientacje seksualne:

1. Heteroseksualna- zainteresowanie osobami odmiennej płci

2. Biseksualna- zainteresowanie osobami obojga płci

3. Homoseksualna- zainteresowanie osobami tej samej płci³

Homoseksualizm- analiza pojęć

Homoseksualizm oznacza wyłącznie lub prawie wyłącznie ukierunkowanie zainteresowań i potrzeb seksualnych na osoby własnej płci, w połączeniu z zachowaniami o charakterze homoseksualnym, przy nieskrepowanej możliwości swobodnego wyboru partnera erotycznego. Nazwa pochodzi od greckiego słowa homosis- ten sam, taki sam. Termin ten w 1868r. wprowadził węgierski działacz na rzecz zniesienia karalności aktów homoseksualnych, Karoly Maria Kerbeny. Wcześniej osoby homoseksualne nazywano pedałam, uringami lub też w ogóle ich nie nazywano. Orientacja homoseksualna występuje u osobników obu płci.

U homoseksualistów w większości przypadków istnieje zgodność między poczuciem psychicznym płci a budową narządów płciowych. Zwykle nie odczuwają oni potrzeby zmiany swojej płci, jak ma to miejsce w przypadku transseksualizmu, istnieją również przypadki transseksualistów o orientacji homoseksualnej.

Gey- słowo pochodzi z języka angielskiego i oznacza kogoś wesołego, skłonnego do żartów. W Stanach Zjednoczonych używane było jako słowo obraźliwe wobec mężczyzn homoseksualnych, ale później zostało przez nich samych zneutralizowane, sami mężczyźni zaczęli w ten sposób siebie określać. Dziś to słowo jest uznawane za nieobraźliwe w stosunku do homoseksualistów i występuje w wielu językach jako neutralne określenie homoseksualnych mężczyzn i kobiet.

Lesbijka- określenie to pochodzi od nazwy greckiej wyspy Lesbos, na której żyła Safona, najsławniejsza poetka starożytnej Grecji z przełomu VII i VI wieku p.n.e. Safona przez wiele lat uważana była za lesbijkę lub kobietę biseksualną. Około 520 r. p.n.e., grecki poeta Anakreont z Teos użył określenia dziewczyna z Lesbos na opisanie kobiety, która była zainteresowana druga kobietą. Na określenie lesbijek używano również słowa trybady, uryjskie kobiety, sofistki.⁴

Biseksualista- jest to osoba odczuwając popęd płciowy lub/i emocjonalnego do osobników obu płci. Sam termin został wprowadzony około roku 1809 przez botaników i początkowo odnosił się wyłącznie do roślin. Jako określenie orientacji zaczął funkcjonować prawdopodobnie dopiero w XX wieku, kiedy rozpoczęto szersze badania nad ludzką seksualnością.

Osoby transseksualne- jest to osoba, która swoją tożsamość płciową postrzega jako niezgodną z płcią biologiczną. Mówi się czasem, że mężczyzna rodzi się w ciele kobiety, a kobieta w ciele mężczyzny. Według badań przeprowadzonych w krajach Europy Zachodniej, 1 na 100 tysięcy mężczyzn to mężczyzna transseksualny i !na 100 tysięcy kobiet to kobieta transseksualna. Szacuje się, że w Polsce przeprowadza się rocznie około 30 do 50 operacji korekcji płci. Od 1000 do 200 osób zmieniło lub jest w trakcie zmiany swojej płci w naszym kraju. Transseksualizm nie jest chorobą w tradycyjnym sensie tego słowa. Zgodnie z aktualnymi klasyfikacjami jest uznawana za zaburzenie psychiczne, ale w środowisku akademickim oraz wśród wielu seksuologów istnieje poważna debata na ten temat. Istnieją bowiem tendencje by transseksualizm wykreślić z listy zaburzeń i nie uznawać za patologię. Niue jest więc jedną z trzech, powszechnie przyjętych orientacji seksualnych.(Anna Grodzka)⁵

Drag gueen- to mężczyzna, który upodabnia się strojem i makijażem do kobiety na potrzeby scenicznego czy innego publicznego występu.(Żaklina- www.zaklina.com)

Drag king- to kobieta, która upodabnia się do mężczyzn również na potrzeby artystycznych występów.(Da Boyz- www.daboyz.pl)

Najczęściej parodiują oni znane postaci, pokazując je w sposób przejaskrawiony, przesadzony. Artyści tacy najczęściej są to geje i lesbijki, czasami też transwestyci.

Transwestyta- to osoby, które czerpią przyjemność seksualną z przebierania się w stroje płci odmiennej(www.crossdressing.pl)⁶

Hermafrodytyzm- dwupłciowość, obojnactwo- jest wrodzonym zaburzeniem różnicowania narządów płciowych o podłożu genetycznym lub hormonalnym. Dzieli się na obojnactwo prawdziwe, obojnactwo rzekome żeńskie i obojnactwo rzekome męskie, nie jest to jednak podział ścisły.(Michalina z Top Model)⁷

Homoseksualizm w historii

Ok.2500 p.n.e	Wzmianka o homoseksualizmie w papirusie egipskim
Ok.390 p.n.e.	Teksty Platona poświęcone miłości homoseksualnej
533 n.e.	Kodeks Justyniana z Bizancjum dopuszczający kastrację gejów
1073	Spalenie przez Kościół poezji Safony
1215	Władze Paryża uznają sodomię za jedno z najpoważniejszych przestępstw
1252	Św. Tomasz uznaje homoseksualizm za herezję i grzech przeciw naturze
1450	Papież Mikołaj upoważnia inkwizycję do karania homoseksualistów
1804	Zniesienie kary za homoseksualizm w kodeksie Napoleona
1895	Oskar Wild skazany za homoseksualizm na 2lata więzienia
1969	Powstanie współczesnego ruchu gejów i lesbijek na świecie
1981	Norwegia wprowadza zakaz dyskryminacji z powodu homoseksualizmu
1989	Parlament Danii zezwala na zawieranie małżeństw homoseksualnych
1991	Wyeliminowanie przez WHO homoseksualizmu z Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób i Zaburzeń

⁸

Symbole LGBT

Tęczowa flaga - została zaprojektowana w 1978 roku przez Gilberta Bakera jako symbol ruchu LGBT, pierwszy raz powiewała podczas parady w San Francisco w tym samym roku. Pierwotnie składała się z 8 kolorów: różowego (symbolizującego seks), czerwonego (życie), pomarańczowego (leczenie), żółtego (słońce), zielonego (natura), turkusowego (sztuka), indygo (harmonia), fioletu (duch). Gdy flaga weszła do masowej produkcji - różowy i turkusowy zostały usunięte. Flaga bardzo szybko przyjęła się jako symbol ruchu LGBT na całym świecie, a samą tęczę wykorzystuje się w różnych gadżetach gejowsko-lesbijskich.

Różowy trójkąt - jeden z najpopularniejszych symboli ruchu LGBT. Na podstawie Paragrafu 175 w hitlerowskich Niemczech prześladowano i eksterminowano mniejszości seksualne, o czym do dziś się rzadko mówi. Właśnie różowymi trójkątami oznaczano w obozach koncentracyjnych umieszczonych tam homoseksualistów. Zaadaptowanie różowego trójkąta jako symbolu ruchu LGBT miało uchronić przed zapomnieniem także i te ofiary Holocaustu.

Wenus - astronomiczny symbol planety Wenus, w biologii używa się go jako oznaczenie płci żeńskiej - podwójny jest symbolem lesbijek.

Mars - astronomiczny symbol planety Mars, w biologii używa się go jako oznaczenie płci męskiej - podwójny jest symbolem gejów.

Flaga Leather Pride - zaprojektowana w 1989 roku przez Tony'ego DeBlase flaga miała być symbolem wielbicieli skór, szybko została jednak zaadaptowana przez gejów-"skórzaków". Kolory czarny oraz niebieski odpowiadają skórze oraz jeansowi, biały oznacza czystość i otwartość. Serce jest tu symbolem miłości.

Czerwona wstążka - zaprojektowany w 1991 roku międzynarodowy symbol świadomości o HIV i AIDS.⁹

Labrys- to siekiera o podwójnym ostrzu używana w matriarchalnych społeczeństwach starożytnej Europiy, Azji i Afryki jako broń i narzędzie. Greckie legendy przekazują informacje, że plemiona Amazonek używały labrysu jako podstawowej broni. Był to też symbol dualnej władzy w społeczności Amazonek - podczas gdy jedna królowa troszczyła się o królestwo i jego administrację, druga prowadziła armię na podbój. W starożytnej mitologii Demeter (Artemis), bogini ziemi i zbiorów, używała labrysa jako berła. Kulty Demeter oraz Hekate obejmowały również lesbijski seks podczas uroczystych ceremonii ofiarnych. Labrys był bardzo popularnym symbolem w preolimpijskiej kulturze plemion zamieszkujących dzisiejszą Grecję, której centra znajdowały się na Krecie i w Mykenach. Dziś labrys jest symbolem feminizmu i lesbianizmu, oraz kobiecej siły i samowystarczalności. Jeśli kiedyś odwiedzisz Grecję i zobaczysz mężczyzn noszących labrys na szyi nie dziw się, nie są oni ani feministami, ani nie robią sobie żartów z lesbijek. Noszą go z zamiłowania do tradycji i historii swojego kraju tak jak np. Skandynawowie noszą młoty Thora.

Czarny trójkąt na różowym- tak jak różowy trójkąt, czarny trójkąt ma swoją historię w nazistowskich Niemczech. Mimo, że lesbijki nie były objęte §175 zakazującym homoseksualizmu, wiadomo, że czarny trójkąt był używany do oznakowania więźniów o anty-socjalnym zachowaniu. Jako, że w pojęciu nazistowskim Niemka miała być wyłącznie zainteresowana domem, dziećmi i mężem czarny trójkąt zawisł na lesbijkach, prostytutkach, kobietach odmawiających rodzenia Führerowi dzieci oraz kobietach o innych "anty-socjalnych " cechach. Tak jak różowy trójkąt z historycznego punktu widzenia jest znakiem gejowskim, czarny trójkąt jest symbolem lesbijek i feministek oraz ich martyrologii.

Bordowy trójkąt- bardzo mało znanym symbolem jest bordowy trójkąt, którym oznaczano transseksualistów, transwestytów i hermafrodytów.

Lambda-jest bardzo kontrowersyjnym symbolem bowiem jest wiele opinii na temat powodu, dla którego jest symbolem homoseksualizmu. Większość źródeł zgadza się co do paru faktów. Lambda została wybrana na symbol homoseksualizmu w 1970 przez członków nowojorskiej Gay Activists Alliance. W 1974 została zaakceptowana przez Kongres Praw Gejowskich w Edynburgu Są opinie, że lambda - greckie "l"oznacza słowo "liberation"-wyzwolenie. Lambda to w fizyce symbol energii oraz długości fal i ma w ten sposób symbolizować współdziałanie społeczności homoseksualnej, gdzie siła całości jest większa od sumy sił na nią się składających. Starożytni Grecy natomiast uważali lambdę za symbol zjednoczenia, a podczas bitew w starożytnej Grecji flagę z literą lambda niosły oddziały składające się z par młodych kochanków, cenione za swoją nieprzeciętną dzielność i lojalność oraz gotowość walki do ostatniej krwi. Oznacza przede wszystkim ścisłą współpracę między gejami i lesbijkami w walce o wspólne prawa, w przeciwieństwie do separatystycznych organizacji gejów lub lesbijek. Mimo, że lambda od początku nie miała powiązania z żadną płcią, jest często uważana za symbol wyłącznie gejowski (być może przez nadużywanie jej symbolu przez grupy właśnie stricte gejowskie).¹⁰

Rozwój orientacji homoseksualnej

1. Okres niepokoju- pojawiają się pewne wewnętrzne sygnały co do skłonności seksualnych i bycia innym. Towarzyszy temu poczucie alienacji i skrytości, brak otwartości wobec otoczenia.

2. Okres testowania i poznawania swojej seksualności- nawiązanie kontaktów ze środowiskiem homoseksualnym, odcinanie się od heteroseksualizmu.

3. Okres akceptacji tożsamości- preferowanie homoseksualnych interakcji społecznych i nabywanie postawy otwartości w stosunkach do heteroseksualnego otoczenia.

4. Okres integracji tożsamości- postrzeganie siebie jako geja bądź lesbijki i publiczne okazywanie swojej orientacji bez potrzeby jej zmieniania.¹¹

Coming out- jest to ujawnienie swojej orientacji psychoseksualnej przed otoczeniem. Jest to proces długotrwały. W świecie zdominowanym przez osoby heteroseksualne, większość będzie zakładać , że również jesteśmy heteroseksualni. Dlatego w wielu przypadkach zmuszeni będziemy do weryfikowania tego założenia. Pierwszym i najważniejszym etapem coming out jest ujawnienie się przed samym sobą.¹²

Typowy rozwój tożsamości homoseksualnej zostaje zwykle osiągnięty między 25. a 30. rokiem życia.

Przyczyny powstawania orientacji homoseksualnej

Alfred Kinsey- biolog i seksuolog amerykański, autor przełomowego dla seksuologii Raportu Kinseya- 1948

Kinsey i jego współpracownicy przeprowadzili ponad 10 000 wywiadów z dorosłymi mężczyznami i kobietami, pytając ich o doświadczenia seksualne(5 300 mężczyzn i 5 940 kobiet). Zgromadzili oni dane na temat stosunków seksualnych przedmałżeńskich i w małżeństwie, homoseksualności, masturbacji i innych form aktywności seksualnej oraz wzorców zachowań seksualnych w zależności od płci, wykształcenia, wyznania i innych czynników socjologicznych. Raport Kinseya zawierał ponad 500 pytań, a z badań wynikało, że 86% dorosłych ludzi żyje w sprzeczności z tradycyjnym, amerykańskim kodeksem obyczajowym. Badania Kinseya zerwały z tabu wokół seksu oraz dały podwaliny nowoczesnym badaniom nad ludzką seksualnością. Kinsey udzielił praw obywatelskich pewnym tematom, nadał im szlachectwo. Terminy, których przedtem ludzie dobrze wychowani nie odważyliby się użyć w rozmowie, stały się własnością publiczną” Gagnon, uczeń Kinseya¹³

Kinsey przedstawił również orientację seksualną człowieka w siedmiopunktowej skali, na której jednym biegunie znajdowały się osoby o nastawieniu wyłącznie heteroseksualnym, na drugim zaś wyłączni homoseksualiści. Środek skali stanowili biseksualiści o równych proporcjach zachowań homo-, jak i heteroseksualnych. Pozostałe punkty zaś przypadały na zachowania o różnej, odpowiedniej do położenia na osi specyfice seksualnej.

Praca, poparta naturalnie danymi statystycznymi, obaliła stereotypowy podział podział społeczeństwa na ”normalnych”- heteroseksualistów i „dewiantów”- homoseksualistów.¹⁴

1. Wyłączny heteroseksualizm

2. Przewaga zachowań heteroseksualnych, homoseksualizm sporadyczny

3. Częsty homoseksualizm, przy przewadze zachowań heteroseksualnych

4. Równowaga zachowań (biseksualizm)

5. Przewaga homoseksualizmu, przy częstych zachowaniach heteroseksualnych

6. Przewaga homoseksualizmu przy sporadycznych zachowaniach heteroseksualnych

7. Wyłączny homoseksualizm¹⁵

TEORIE BIOLOGICZNE
Uwarunkowanie hormonalne Procesy hormonalne w życiu płodowym formują predyspozycje do danej orientacji, ale jej nie przesądzają.
Uwarunkowania anatomiczne Badania sekcyjne mózgu przeprowadzone u zmarłych gejów sugerują, że środowisko- przedni obszar podwzgórza jest dwukrotnie mniejszy w porównaniu z heteroseksualnymi mężczyznami i wielkością jest podobny do kobiet.
Uwarunkowania genetyczne Chodź naukowcy nie odkryli dotąd genu odpowiedzialnego za orientacje seksualną, rola czynników genetycznych jest uzasadniona badaniami na bliźniętach. Okazuję się, że jeśli jedno z bliźniąt jednojajowych jest homoseksualne, to prawdopodobieństwo tej samej orientacji u drugiego wynosi aż 75%, co jest ewidentnym dowodem oddziaływania genów. Niektórzy badacze sugerują genetyczne podłoże homoseksualizmu u 50-70% tej populacji. Wśród braci homoseksualistów częściej występuje jednakowy odcinek Xq28. Sumując powyższe stwierdzenie, można wnioskować, że: U części populacji homoseksualnej istnieją predyspozycje genetyczne; Nie jest znany, jak dotąd , pojedynczy gen lub grupa genów warunkujących orientacje homoseksualną; U części populacji Homoseksualnej ich orientacja płciowa powstała w prenatalnej fazie życia, w tzw. krytycznym okresie rozwoju mózgu.
TEORIE PSYCHOLOGICZNE
Z punktu widzenia psychoanalizy czynnikami sprzyjającymi rozwojowi orientacji homoseksualnej są: brak ojca, nadmierna więź emocjonalna z matką, lęk przed kobietami, zatrzymania psychoseksualnego na bardzo wczesnej fazie(fiksacja). W innych szkołach psychoanalitycznych jako przyczynę homoseksualności wymienia się: nieświadome fantazjowanie o rodzicach tej samej płci, biseksualność natury człowieka, uwiedzenie w okresie przedpokwitaniowym, mechanizmy obronne. W teoriach psychospołecznych podkreśla się natomiast uwarunkowania rodzinne w rozwoju orientacji homoseksualnej: nieświadome uwodzicielskie zachowania rodziców, ujawnianie wrogości przez matki wobec synów i prowokowanie w nich niechęci do ojca, zaburzone relacje rodzinne prowokujące lęk przed związkami heteroseksualnymi, feminizację chłopców i maskulinizacje psychiczną dziewcząt. Tego typu teorie przyczyniły się do odczuwania poczucia winy u rodziców osób zorientowanych homoseksualnie i obecnie są oceniane jako nie znajdujące uzasadnienia. W innych teoriach podkreśla się znaczenie pierwszych nieudanych doświadczeń w związkach heteroseksualnych oraz czynniki kulturowe, takie jak homoseksualizm rytualny w społecznościach Melanezji wiążący się z postrzeganiem nasienia jako niezbędnego do fizycznego i duchowego rozwoju, a kobiety jako nieczystych i traktowanie kontaktu z ich ciałem jako szkodliwego dla zdrowego mężczyzny.^16

Dawniej homoseksualizm był traktowany jako patologia, dewiacja i zło społeczne. Stosowano terapię awersyjna w celu wyleczeni osób homoseksualnych z tego schorzenia. W 1991 roku WHO (World Health Organistation) oficjalnie uznała, że homoseksualność nie jest schorzeniem psychicznym a więc chorobą. Homoseksualizm został wykreślony z listy zaburzeń psychicznych i seksualnych oraz chorób z klasyfikacji amerykańskiej DSM i europejskiej ICD, upowszechniło się przekonanie, że nie można zmienić orientacji osób o preferencjach wyłącznie homoseksualnych. Nie można zmusić nikogo do zmiany preferencji seksualnych nie będących prawnie karalnymi czy też społecznie szkodliwymi. Po drugie medycyna nie zna żadnego przypadku skutecznej w 1005 reorientacji seksualnej wbrew dojrzałej i akceptowanej tożsamości seksualnej.¹⁷

Z badań przeprowadzonych przez Spitzera (2003), obejmujących próbę reorientacji 143 mężczyzn i 57 kobiet, wynikają następujące wnioski:

1.U badanych, którzy mieli przed rozpoczęciem leczenia kontakty homoseksualne, satysfakcja z tego rodzaju aktywności wzrosła po jego ukończeniu

2.Po leczeniu zwiększył się odsetek badanych z fantazjami o teściach heteroseksualnych towarzyszących masturbacji

3.Orientacja seksualna okazuje się być bardziej plastyczna u kobiet niż u mężczyzn

3.Zainteresowania heteroseksualne pojawiające się po odbytej terapii skierowane są nie tylko na aktualnego partnera, lecz na różnych przedstawicieli odmiennej płci

4.U osób, które przed leczeniem nie były zainteresowane płcią przeciwną, leczenie nie rozbudza tak silnego pobudzenia heteroseksualnego jak u osób zainteresowanych wcześniej przedstawicielami drugiej płci

Homoseksualizm zastępczy- ujawnia się w specyficznych warunkach izolacji u osób tej samej płci i ma zwykle charakter przejściowy, kończąc się wraz z powrotem do społeczności; może także utrwalać, zastępując lub współistniejąc z kontaktami heteroseksualnymi. Miejscami ujawnienia się homoseksualizmu zastępczego mogą być zatem zakłady karne, internaty, zakony czy tez koszary. Zawsze kwestią do rozstrzygnięcia pozostaje, czy homoseksualizm zastępczy nie jest w danym przypadku uzewnętrznieniem ukrytych tendencji homoseksualnych lub wyrazem biseksualizmu.¹⁸

Homoseksualizm w Polsce

Historia ruchu emancypacyjnej gejów i lesbijek w Polsce, w porównaniu do innych krajów naszego regionu, jest długa. Próby wprowadzenia kwestii homoseksualnej do przestrzeni publicznej dokonywali już w dwudziestoleciu międzywojennym przedstawiciele środowisk literackich. Tadeusz Boy- Żeleński i Irena Krzywicka byli pionerami dyskusji wokół edukacji seksualnej i emancypacji mniejszości homoseksualnej. Jarosław Iwaszkiewicz w wielu soich powieściach poruszał temat homoseksualności, ale nigdy nie pisał o tym bezpośrednio. Jan Parandaniewski napisał biograficzną powieść o Oskarze Wildzie ”Król życia”.

Ważnym wydarzeniem w Polsce była również de kryminalizacja stosunków homoseksualnych dokonana w 1932r. Przyjęto wówczas nowoczesny jak na tamte czasy kodeks karny, zaproponowany przez specjalnie powołana komisję kodyfikacyjną, której przewodniczył wybitny polski karnista, Juliusz Markarewicz. Kodeks wzorowany był na postępowym Kodeksie Napoleona. Zmiany w kodeksie karnym sprawiły, że w przeciwieństwie do wielu innych krajów (Niemiec, ZSRR, Ruminii, Wielkiej Brytaniii) osoby homoseksualne przestały być prześladowane przez polskie prawo. W przeciwieństwie do innych krajów, polscy geje i lesbijki byli w dziwnej sytuacji. Z jednej strony, nikt ich nie prześladował prawnie, z drugiej społeczeństwo i religia wymagały od nich milczenia, udawania kogoś kim nie byli.

Podczas okupacji nazistowskiej, osoby homoseksualne w Polsce nie były specjalną kategorią skazaną na zagładę. W przeciwieństwie do obywateli III Rzeszy, którzy skazywani byli z mocy paragrafu 175, Polacy nie trafiali do obozów koncentracyjnych za swoją orientację homoseksualną.

Okres powojenny przyniósł Polsce propagandę ideologii stalinowskiej. Kryminalizacja stosunków homoseksualnych, przede wszystkim męskich, w większości krajów bloku komunistycznego, ominęła Polskę. Istniejące od 1932r. liberalne prawo w tym zakresie zostało utrzymane. Ominęła nas również dyskusja jaka przetoczyła się przez Stany Zjednoczone po przedstawieniu Raportu Kinsey’a. Lesbijki absolutnie natomiast nie istniały w świadomości Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej.

W latach siedemdziesiątych XX wieku doszło do zwiększenia aktywności ruchu gejów i lesbijek w Europie Zachodniej i Stanach Zjednoczonych. Organizacje reprezentujące osoby homoseksualne stały się widocznym partnerem politycznym i społecznym, nawiązując w swoich postulatach do ruchów emancypacji kobiet i czarnoskórych.

Pierwsze próby zinstytucjonalizowania ruchu gejowsko-lesbijskich w Polsce, polegające na próbach utworzenia nieformalnych organizacji ludzi homoseksualnych, można darować na początek lat osiemdziesiątych XX wieku.

Najbardziej spektakularnym działaniem wymierzonym przeciwko mniejszości gejowskiej była rozpoczęta w 1985r. Akcja Hiacynt. Akcja sprawiła, że środowisko gejów i lesbijek zostało zastraszone. Akcja była masowa i przeprowadzana za pomocą Milicji Obywatelskiej. Polegała na zbieraniu materiałów o polskich grjach i lesbijkach i ich środowisku w wyniku której zarejestrowano 11 000 akt osobowych. Zakładano Karty homoseksualisty i kazano tym osobą podpisywać następujący dokument: ”Niniejszym oświadczam, że jestem homoseksualistą od urodzenia. Miałem w życiu wielu partnerów, wszystkich pełnoletnich. Nie jestem zainteresowany osobami nieletnimi.”Oficjalnie ogłoszona, że akcja Hiacynt była potrzebna jako przeciwdziałanie rozwojowi epidemii HIV/AIDS na terenie kraju.

Zmiany ustrojowe zapoczątkowane w 1989r. gwarantować miały swobodę zrzeszania się, wolność prasy i ochronę mniejszości.

Wybuch aktywności środowiska Gejowsko- lesbijskiego w Polsce datuje się na początek lat dziewięćdziesiątych XX wieku. Powstawać zaczęły w większych miastach kluby gejowsko- lesbijskie, powoływano nieformalne organizacje oraz oddziały ogólnopolskiej Lambdy, powołanej do życia w 1989r.

W 2001r. ulicami Warszawy przeszła pierwsza Parad Równości, w której uczestniczyło 300 osób. ¹⁹

Związki partnerskie na świecie

Różne kraje na świecie w różny sposób rozwiązywały zasady partnerstwa osób tej samej płci. Najczęściej spotykaną formą prawną są tzw. związki partnerskie. Obecnie zalegalizowane są m.in. w następujących krajach: Brazyliz, Czechy, Chorwacja, Finlandia, Francja, Islandia, Niemcy, Węgry, Norwegia, Portugalia, Szwecja, Szwajcaria, Wielka Brytania. Także niektóre stany w Stanach zjednoczonych Ameryki posiadają prawo stanowe dotyczące związków partnerskich.

Zawiązki małżeńskie par homoseksualnych zawierać można w : Belgii, Kanadzie, Danii, Holandii, Hiszpanii.

Różne formy legalizacji związków par tej samej płci funkcjonują już w większości krajów Unii Europejskiej.

Adopcja dzieci w Europie, wspólna lub przez drugiego partnera możliwa jest w następujących krajach: Dania (od 1999r.), Holandia (od 2001r.), Szwecja (od 2003r., Hiszpania, Wielka Brytania, Belgia, Niemcy (od 2005r.), Islandia (od 2006r.).²⁰

Organizacje LGTB

• KPH- Kampania Przeciwko Homkofobii

„Jesteśmy ogólnopolską organizacją pożytku publicznego. Od 2001 roku przeciwdziałamy dyskryminacji lesbijek, gejów, osób biseksualnych i osób trans (LGBT). Zajmujemy się kształtowaniem postaw tolerancji i przełamywaniem uprzedzeń i stereotypów wobec osób bi- i homoseksualnych; kształtowaniem pozytywnej tożsamości osób bi- homoseksualnych, edukacją, działalnością naukowo-badawczą, integracją społeczną, działaniami na rzecz kobiet i przeciwdziałaniem dyskryminacji ze względu na płeć.”²¹

• LAMBDA WARSZAWA

„Naszą misją jest budowanie pozytywnej tożsamości lesbijek, gejów, osób biseksualnych i transpłciowych oraz kształtowanie wobec nich akceptacji społecznej.”

„Stowarzyszenie Lambda Warszawa powstało w październiku 1997 r. Założyli je aktywiści Ośrodka „Rainbow”, który funkcjonował wcześniej jako organizacja nieformalna. Ośrodek „Rainbow” mieścił się wtedy w Warszawie, przy ul. Śniadeckich 1/15 i działał od maja 1995 r. do grudnia 1997 r., gdy właściciel lokalu zdecydował się nie przedłużać umowy najmu. W dawnym ośrodku prowadzony był Telefon Zaufania dla lesbijek, gejów i ich bliskich, Grupa Akademicka, Samopomocowa Grupa Młodzieżowa, Grupa Chrześcijańska, Spotkaniowa Grupa Ogólna. W godzinach pracy Ośrodka czynna też była czytelnia i wypożyczalnia książek oraz bieżącej prasy.”²²

• STOWARZYSZENIE ”PRACOWNIA RÓŻNORODNOŚCI” TORUŃ

„My, czyli Stowarzyszenie Na Rzecz Lesbijek, Gejów, Osób Biseksualnych, Osób Transpłciowych Oraz Osób Queer „Pracownia Różnorodności”… Na co dzień skracamy tę nazwę i mówimy „Pracownia Różnorodności” albo jeszcze prościej: SPR.

SPR powstało z przekształcenia KPH Toruń, oddziału stowarzyszenia „Kampania Przeciw Homofobii” – jako jego kontynuacja i rozwinięcie.

W SPR nie zapominamy, że osoby LGBTQ to dużo więcej niż tylko geje albo tylko geje i lesbijki. Tymczasem w mediach, w edukacji, czy w języku polityki – jeśli już nawet pojawiają się geje lub geje i lesbijki – nie istnieją osoby biseksualne, osoby transpłciowe i osoby queer; nie mówi się o nich, więc nie trafiają do świadomości społecznej. Staramy się to przełamać, stąd nawet nasza nazwa uwzględnia wszystkie te grupy.

W naszej działalności wykorzystujemy różne środki, sposoby i możliwości, wciąż szukając nowych. Organizujemy spotkania, panele dyskusyjne, konferencje, manifestacje, kolportaż ulotek i plakatów, wystawy, pokazy filmowe, koncerty, akcje edukacyjne, wykłady i warsztaty, kontaktujemy się z mediami oraz administracją, przedstawiając swoje stanowisko i próbując wpłynąć na to, jak postrzegają one osoby LGBTQ oraz ich problemy, współpracujemy też z innymi organizacjami LGBTQ w Polsce i za granicą.”²³

---

1. G. Jarząbek, Pokwitanie a aktywność seksualna dziewcząt, Poznań, 1999, s.8↩

2. U. Arens, Otwartość i wstyd w rodzinie, Białystok, 2005, s.13↩

3. R. Biedroń, Tęczowy elementarz, Warszawa, 2007, s.17↩

4. R. Biedroń, Tęczowy elementarz, Warszawa, 2007, s.17↩

5. R. Biedroń, Tęczowy elementarz, Warszawa, 2007, s.39↩

6. R. Biedroń, Tęczowy elementarz, Warszawa, 2007, s.16, 39↩

7. http://pl.wikipedia.org/wiki/Obojnactwo↩

8. K. Slany, B. Kowalska, M. śmietana, Homoseksualizm- perspektywa interdyscyplinarna, Kraków, 2005, s.40↩

9. http://prideshop.pl/symbole-LGBT.phtml↩

10. http://kobiety-kobietom.com/lesbijka/art.php?art=16↩

11. K. Slany, B. Kowalska, M. śmietana, Homoseksualizm- perspektywa interdyscyplinarna, Kraków, 2005, s.44↩

12. R. Biedroń, Tęczowy elementarz, Warszawa, 2007, s.26↩

13. R. Biedroń, Tęczowy elementarz, Warszawa, 2007, s. 18↩

14. K. Slany, B. Kowalska, M. śmietana, Homoseksualizm- perspektywa interdyscyplinarna, Kraków, 2005, s.18↩

15. B. Gierdziewicz, W. Kryczka, W. Półtawska, K. Kluzowa, Homoseksualizm- sprawa prywatna?, Kielce, 1998, s.11↩

16. K. Slany, B. Kowalska, M. śmietana, Homoseksualizm- perspektywa interdyscyplinarna, Kraków, 2005, s.42-43↩

17. K. Slany, B. Kowalska, M. śmietana, Homoseksualizm- perspektywa interdyscyplinarna, Kraków, 2005, s.51↩

18. K. Slany, B. Kowalska, M. śmietana, Homoseksualizm- perspektywa interdyscyplinarna, Kraków, 2005, s.53↩

19. R. Biedroń, Tęczowy elementarz, Warszawa, 2007, s. 151- 159↩

20. R. Biedroń, Tęczowy elementarz, Warszawa, 2007, s.44- 46↩

21. http://www.kph.org.pl/↩

22. http://www.lambdawarszawa.org/↩

23. http://pracowniaroznorodnosci.wordpress.com/tag/torun/↩