Aforyzm - zwi臋z艂e zdanie, wyra偶aj膮ce my艣l moraln膮, filozoficzn膮, maksyma, sentencja, z艂ota my艣l.
Akcja - cz臋艣膰 fabu艂y, zesp贸艂 zdarze艅, kt贸re prowadz膮 do okre艣lonego rozwi膮zania.
Epitet - okre艣lenie, 艣rodek stylistyczny polegaj膮cy na wzbogaceniu, nadaniu pewnych cech przedmiotowi, do kt贸rego jest przypisany. Jest nim najcz臋艣ciej przymiotnik, czasem imies艂贸w lub rzeczownik.
Fabu艂a - uk艂ad powi膮zanych ze sob膮 w膮tk贸w w utworze, obejmuje wszystkie wydarzenia powi膮zane pod wzgl臋dem przyczynowo - skutkowym, rozwijaj膮ce si臋 w czasie. Na fabu艂臋 sk艂adaj膮 si臋 elementy o charakterze dynamicznym, ale tak偶e statycznym (opisy).
Groteska - spos贸b ukazania 艣wiata przedstawionego polegaj膮cy na wyolbrzymieniu, przejaskrawieniu pewnych cech charakterystycznych.聽
Homonimy - wyrazy posiadaj膮ce wi臋cej ni偶 jedno znaczenie (o tym samym brzmieniu, lecz r贸偶nym znaczeniu). Przyk艂ady: zamek (w drzwiach) i zamek (kr贸lewski), babka (rodzaj ciasta) i babka (kobieta).
Instrumentacja g艂oskowa - specyficzny uk艂ad g艂osek, zestawienie wyraz贸w ze wzgl臋du na ich warto艣膰 brzmieniow膮.
Inwokacja - umieszczane na pocz膮tku eposu lub epopei wezwanie do Boga, b贸stwa lub do muz, pro艣ba o pomoc w poetyckim przedsi臋wzi臋ciu. Inwokacja mo偶e tak偶e rozpoczyna膰 kt贸r膮艣 z cz臋艣ci utworu.
Kronika - dzie艂o historyczne, chronologiczny zapis wydarze艅.
Mitologia - zbi贸r wierze艅 danej spo艂eczno艣ci.
Narracja - forma podawcza, kt贸ra przybiera posta膰 informacji. Odtwarza zdarzenia, uzasadnia po艂膮czenie ich w ci膮gi przyczynowo - skutkowe, powiadamia o sytuacjach i stosunkach.
Narrator - osoba opowiadaj膮ca w utworze epickim, nieidentyczna z autorem.
Oktawa - klasyczna forma strofy 8 - wersowej z艂o偶onej z 11 - zg艂oskowc贸w o uk艂adzie rym贸w abababcc.
Oksymoron - odmiana epitetu lub metafory, zestawienie wyraz贸w o przeciwstawnym znaczeniu.
Onomatopeja - d藕wi臋kona艣ladownictwo, odtwarzanie brzmie艅 otaczaj膮cego 艣wiata w utworze poetyckim.
Por贸wnanie - zestawienie dwu zjawisk, przedmiot贸w, postaci, poj臋膰, w kt贸rym jedno jest okre艣lane za pomoc膮 drugiego.
Rym - jest obok rytmu zasadniczym elementem strukturalnym wiersza. Jest to umieszczanie na ko艅cu wers贸w (lub czasem w 艣rodku) wyraz贸w o podobnych lub identycznie brzmi膮cych g艂oskach.
Styl - spos贸b wypowiedzi. W utworze literackim o charakterze stylu decyduje wiele czynnik贸w, takich jak: indywidualne cechy pisz膮cego, stan rozwoju j臋zyka, panuj膮ce konwencje stylistyczne itd.
艢rodki stylistyczne - zestawianie s艂贸w w nowe jako艣ci estetyczne i znaczeniowe.
Synonimy - wyrazy bliskoznaczne, o r贸偶nym brzmieniu i podobnym znaczeniu. Pozwalaj膮 na unikanie powt贸rze艅 w tek艣cie. Przyk艂ady: 艂obuz, 艂ajdak; choroba, niemoc; obawa, strach
W膮tek - zesp贸艂 zdarze艅 dotycz膮cych jednego bohatera.