Podstawowe kierunki rozwoju społecznego to rozwój kontaktów społecznych i socjalizacja.
Uczucia wyższe to stany emocjonalne właściwe tylko człowiekowi.
Internalizacja to przyswajanie norm wartości i postaw obowiązujących w danej grupie społecznej i włączenia ich do własnego systemu wartości.
Współuczestnictwo, respektowanie wspólnych norm, empatia i zrozumienie występują w rozwoju koleżeństwa i przyjaźni.
Wartość rozwojową zadań człowieka dorosłego można określić jako potencjalną.
Konieczność zaspokajania potrzeb psychicznych pojawia się w rozwoju człowieka od momentu urodzenia.
Wiek młodzieńczy (18-25) to okres, w którym podejmuje się odpowiedzialność za siebie i innych.
Proces organogenezy dokonuje się w ciągu pierwszych dwóch miesięcy życia płodowego.
Termin „reakcja przywiązania” odnosi się w psychologii rozwoju człowieka do specyficznej więzi miedzy matką a niemowlęciem.
Aktywność dziecięcą wyznaczają określone warunki zewnętrzne oraz zadatki organiczne.
Zdolność do używania języka w sposób skuteczny, dostosowany do kontekstu oraz intencji mówiącego i oczekiwań słuchacza to kompetencja komunikacyjna.
Przyczyny kryzysu wieku średniego to: zmiany biologiczne, stresy zawodowe, wiele poważnych dylematów życiowych.
Obraz samego siebie kształtuje się w ciągu pierwszych kilkunastu lat życia.
Światopogląd człowieka pełni między innymi funkcję regulacyjną, obronną i wartościującą.
Przejmowanie gotowych wzorów tożsamości od grupy rówieśników obserwowane w okresie dorastania do tożsamość syntetyczna.
Wybierz stwierdzenie prawdziwe: każda zmiana trwała i nieodwracalna jest zmianą.
Rozwój człowieka dorosłego to rozwój: potrzeb, emocjonalny, intelektualny, społeczny, samoświadomości i systemu wartości (wszystkie powyższe).
Dojrzewanie to okres nieuniknionych konfliktów z pokoleniem rodziców.
Indywidualny wzorzec przyspieszeń i zahamowań w rozwoju umysłowym i fizycznym to tempo rozwoju.
Najczęściej wyróżniane przez badaczy postawy wobec starzenia się i starości to: konstruktywna, zależność, wrogość w stosunku do otoczenia, wrogość w stosunku do siebie.
Wybierz właściwy kierunek zmiany rozwoju społecznego człowieka: od indywidualizmu do współdziałania.
Autonomię moralną charakteryzuje internalizacja norm i wartości, którymi te normy są podporządkowane.
Rozwój jednostki od jej narodzin do śmierci to ontogeneza.
W okresie starzenia się i starości można mówić o przewadze inteligencji skrystalizowanej nad płynną.
Zaznacz prawdziwe stwierdzenie: dysharmonie rozwoju mogą być spowodowane drobnymi uszkodzeniami OUN.
Relatywizm, krytycyzm i myślenie dialektyczne występują począwszy od okresu dorosłości.
Zaznacz stwierdzenie prawdziwe: osobowość jest hierarchicznym i wewnętrznie powiązanym układem cech tworzących określone wymiary.
Kryzys wieku średniego to spadek sił fizycznych, syndrom pustego gniazda, menopauza.
Kryzys wieku średniego może nie wystąpić wcale u niektórych osób.
Rytm rozwoju to regularność rozwoju w poszczególnych strefach.
Czynniki pozagenetyczne, które mogą być przyczyną wad rozwojowych to teratogenny.
O tym, ze rozwój psychiczny człowieka nie kończy się w okresie dorastania świadczą: poszerzanie wiedzy, rozwój zawodowy, nowe potrzeby.
Akceleracja rozwoju to przyśpieszenie rozwoju w kolejnych pokoleniach.
Idealizm młodzieńczy przejawia się w trzech kolejno następujących po sobie fazach: idealizm antycypacyjny, kompensacyjny, normatywny.
Skok pokwitaniowy wywiera wyraźny wpływ na wzrost samodzielności i zaradności.
Zdaniem wielu badaczy najważniejsze elementy roli matki to miłość, umiejętność pielęgnacji, odpowiedzialność.
Rozwój moralny przebiega według stadiów: socjodomia, heteronomia, autonomia, anomia.
Czynniki wpływające na rozwój psychiczny człowieka to dziedziczność, środowisko, wychowanie i nauczanie, aktywność własna.
Sposób przeżywania okresu przejścia na emeryturę zależy od stanu zdrowia, bilansu życiowego.
Dysharmonia rozwojowa to różnice między poziomem rozwoju poszczególnych sfer.
W rodzinie egalitarnej nikt nie ustala praw i obowiązków dzieci.
Dla moralności pokonwencjonalnej człowieka dorosłego charakterystyczne jest przekonanie o równych prawach jednostek i szacunku dla ich godności.
Zwiększająca się wraz z wiekiem autonomia myślenia polega na uniezależnieniu myślenia od czynników zewnętrznych.
Zaburzenia rozwojowe mogą powstać pod wpływem: czynników genetycznych, czynników działających w okresie prenatalnym, bądź działających po urodzeniu dziecka (wszystkie powyższe).
Jednym z przejawów dojrzałości społecznej osiąganej w okresie dorastania jest podejmowanie i pełnienie ról społecznych.
Kompetencja biograficzna to pomaganie innym na podstawie własnych doświadczeń.
Myślenie symboliczne i synpraktyczne charakteryzuje myślenie małego dziecka.
Myślenie abstrakcyjne i myślenie pojęciowe charakteryzuje myślenie człowieka dorosłego.
Na kształt ról związanych z płcią wpływa dymorfizm płciowy i czynniki kulturowe.
Wybierz stwierdzenie prawdziwe: czynniki decydujące o popularności w grupie zmieniają się wraz z wiekiem.
Utrata obiektu przywiązania może powodować zaburzenia w rozwoju emocjonalnym.
Dziecko zaczyna sięgać po przedmioty między 4 a 5 miesiącem życia.
Polisensoryczne poznanie przedmiotu charakterystyczne jest dla okresu inteligencji senso-motorycznej.
Specyficzne problemy, charakterystyczne dla danego okresu życia, wymagające rozwiązania to: zadania rozwojowe.
Duże znaczenie grupy w życiu dorastającej młodzieży wywodzi się z potrzeby identyfikacji.
Dziecko uzależnia wielkość kary od stopnia niezgodności czynu z regułą ocenia, ocenia czyn według normy narzuconej przez dorosłych: w stadium moralności heteronomicznej.
Rozwój psychomotoryczny to rozwój wszystkich sfer u dziecka w pierwszym roku życia.
Rozbieżność między Ja idealnym, a Ja realnym określa poziom samoakceptacji.
Jednym z przejawów odwracalności operacji myślowych jest równoczesne uwzględnianie w myśleniu wielu kierunków zmian.
Środowisko pracy zawodowej może istotnie zmienić właściwości zachowania człowieka.
Najważniejsze operacje myślowe to abstrahowanie, analiza, synteza i porównanie.
Dodatni bilans życiowy człowieka starego zależy przede wszystkim od samorealizacji, zdrowia, potrzeb społecznych.
Podstawowe sprawności językowe i komunikacyjne osiąga dziecko pod koniec 3 roku życia.
W zakresie sprawności intelektualnej ludzi starych obserwujemy zależność sprawności intelektualnej od stanu zdrowia.
Inteligencja skrystalizowana przeważa nad płynną we wszystkich późniejszych okresach od okresu dojrzałości.
Specyficzna więź pomiędzy matką a niemowlęciem to reakcja przywiązania.
Starzenie się biologiczne może wyprzedzać starzenie się psychiczne lub następować po nim.
Rozumienie opowiadań i tworzenie opowiadać własnych przez dzieci w wieku przedszkolnym to kompetencja narracyjna.
Najważniejsze czynniki obrazu samego siebie to samowiedza i samoocena.
Tożsamość syntetyczna to przejmowanie gotowych wzorców tożsamości od rówieśników.
Twierdzenie, iż u ludzi starych pogarszają się wszystkie zdolności umysłowe nie znajduje potwierdzenia.
W stadium uproszczonego schematu rysunki dzieci są bezprzedmiotowe, fragmentaryczne.
Wybierz stwierdzenie prawdziwe: kryzys może być zjawiskiem rozwojowym.
Teratogeny to: czynniki pozagenetyczne, które mogą być przyczyną wad rozwojowych.
Wiedza ekspercka w połączeniu z badawczym stosunkiem do świata, wartościowaniem tego świata oraz świadomość własnych ograniczeń to mądrość życiowa (???).
Zabawy dziecięce występują kolejno w następujących formach: samotne, równoległe, wspólne, zespołowe.
Plan życiowy człowieka stabilizuje się w okresie dorosłości.
Okresy optymalne dla rozwoju poszczególnych funkcji to okresy krytyczne.
Przyśpieszanie rozwoju w kolejnych pokoleniach nazywamy akceleracją rozwoju.
W okresie prenatalnym dziecko posiada wszystkie ludzkie cechy dopiero w fazie płodowej.
Biologiczno społeczna faza wieku dorastania – druga faza zaczyna się w trakcie pierwszej.
Czynniki wpływające na rozwój psychiczny człowieka to: dziedziczność, środowisko, wychowanie i nauczanie, aktywność własna.
U małego dziecka zdolność chwytania i operowanie przedmiotami to manipulacja.
Rozwój wszystkich sfer u dziecka w pierwszym roku życia nazywamy rozwojem psychomotorycznym.
Twierdzenie, ze podjęcie i wykonywanie pracy kształtuje osobowość człowieka jest uzasadnione psychologicznie.
Wystąpienie kryzysu emerytalnego zależy od: dobrowolności przejścia na emeryturę, możliwości dalszej pracy, rodzaju wykonywanej wcześniej pracy (wszystkie powyższe).
Wczesna dorosłość to okres w którym człowiek powinien podjąć role obywatelskie.
Starzenie się biologiczne może wyprzedzać starzenie się psychiczne lub następować po nim.
Prawo cefalokaudalne i proksymodystalne wyznaczają kierunek rozwoju fizycznego: (żadna z odpowiedzi).
Według Eriksona w pierwszym roku życia głównym zadaniem rozwojowym jest rozwiązanie dylematy pomiędzy: podstawową ufnością a podstawową nieufnością.
Manipulacja specyficzna to zdolność posługiwania się przedmiotami zgodnie z ich przeznaczeniem.
Sztywne zgeometryzowane formy są charakterystyczne dla rysunków dzieci w stadium schematu uproszczonego.
Kiedy dziecko zaczyna rozpoznawać się w lustrze – między 1 a 2 rokiem życia.
Kiedy matka zaczyna odczuwać ruchy dziecka w okresie prenatalnym – w 4 miesiącu.
W skali APGAR ocenia się: bicie serca, oddech, napięcie mięśniowe, reakcje na ból, kolor skóry.
Kryzys wieku średniego dotyka wszystkich bez wyjątku – fałsz
Okres starzenia się to okres inwolucji we wszystkich sferach funkcjonowania – prawda
Skok pokwitaniowy ma ogromny wpływ na poczucie tożsamości – prawda
Każdy człowiek stary dysponuje swoistą mądrością życiową – prawda
Z psychologicznego punktu widzenia kryzys Mozę być zjawiskiem rozwojowym prawda
Od okresu wczesnej dorosłości inteligencja skrystalizowana przeważa nad płynną – prawda
Zadania rozwojowe to specyficzne problemy, które wymagają rozwiązania na każdym etapie rozwoju -prawda.