Wiązaniami metalicznymi określa się wszystkie połączenia bezpośrednio między atomami metali. Takie łączenia ulegają łatwiej zjawisku polaryzacji np. pod wpływem pola elektrycznego, gdyż elektrony walencyjne są słabiej związane z jądrem niż w pierwiastkach niemetali. Oficjalnie mają charakter wiązań pojedynczych, ale ze względu na dużą ilość wyżej wymienionych elektronów na podpowłoce d, często dochodzi do ich nakładania się. Konsekwencją tego zdarzenia jest nabieranie natury wiązań wielokrotnych. Dzięki takim cechą powstają w sieci przestrzennej pasma zdelokalizowanych elektronów, które po przyłożeniu napięcia elektrycznego mogą swobodnie się przemieszczać. Powoduje to dobre przewodnictwo elektryczne metali . Dodatkowo takie zdelokalizowanie powoduje istnienie trójwymiarowej sieci silnych wiązań, co wpływa na dużą wytrzymałość mechaniczną, wysokie temperatury topnienia, kowalność, znaczny współczynnik rozszerzalności cieplnej oraz inne cechy, właściwe tylko metalom.