Cypriana Norwida projekt nowego gatunku dramatycznego ,,białej tragedii”.

Dramatyczne było dla Norwida zarówno indywidualne życie człowiek, jak i losy cywilizacji, a także stosunki międzyludzkie, porozumiewanie się za pomocą słowa. Owa mowa musi być dramatyczna, ponieważ oparta jest na sukcesywnym ciągu przemilczeń „warunkujący twórczy akt odbioru niesionych przez nią znaczeń”. Dzieje ludzkości wg. Norwida to bezustanny dramat realizacji i wcielania Słowa Bożego. Te poglądy stały się jego filozofią życia.

Tragedia biała

Zmiana tematyki związana z przeniesieniem akcji z historii czy mitologii w czasy współczesne. To właśnie kazało znaleźć nową nazwę proponowanego przez siebie gatunku. Znajduje się ona w „hautes comèdies”, chociaż wątpliwe jest czy ma na myśli franc. wysoką komedię z tłem historycznoliterackim jej osiemnastowiecznego znaczenia komedii salonowej z życia warstw wyższych. Aktor w tragedii Norwida nazywany był komediodramą.

Tradycji dramatycznych komedii należy upatrywać się w XVIII – wiecznych teoriach dot. tzw. gatunku poważnego (komedia serio C.K. Norwid) we Francji i Niemczech. Zauważono zbieżności dramatu Norwida z komedią Alfreda de Musset przede wszystkim w tonacji ironicznej i w dramaturgicznym wykorzystaniu ironii. Sam autor podziwiał Friedricha Schillera milczenia dramatyczne – bezmownych chwil dramy, kiedy to „drama w rzeźbę przechodzi”. To właśnie stało się najważniejszym środkiem ekspresji dramatycznej.

Norwid świadomy był kryzysu tradycyjnej formuły tragedii w XIX wieku. Był jednak przekonany o konieczności kontynuacji tego gatunku, chociaż w postaci odmienionej, odpowiadającej przemianom świadomości społeczno – kulturowej. Wyraża ona model gatunkowo negatywny i nie należy jej wiązać z wysoką komedią. Nazywał je fantastyczno – filozoficzne drama.