Katedra w Reims

Katedra Notre-Dame w Reims (fr. Cathédrale Notre-Dame de Reims) – gotycka katedra pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny w Reims, we Francji. Jest uznawana za najbardziej harmonijną i klasyczną w proporcjach we Francji, często nazywana „katedrą aniołów” z powodu bogatej dekoracji rzeźbiarskiej.

Została zbudowana w latach 1211 – 1300 roku na miejscu poprzedniej świątyni z 401 roku. Zaprojektował ją Jean d’Orbais.

Dwuwieżowa fasada katedry przypomina swym wyglądem fasadę paryskiej Notre-Dame. W obydwu świątyniach z fasad wyrastają nie przykryte hełmami wieże.

W fasadzie znajdują się trzy ogromnych rozmiarów portale. Są tak duże, że w tympanon środkowego wbudowana została rozeta. Druga z rozet znajduje się ponad portalem i jest wypełniona witrażem z XIII wieku, który przedstawia NMP w otoczeniu apostołów i muzykujących aniołów. Po obydwu jej stronach wybudowano strzeliste gotyckie okna oświetlające dwie boczne nawy. Trójnawowa katedra ta jest bazyliką, co oznacza, że dwie nawy boczne są niższe od nawy głównej.

Wieńczący je dach zdobiony jest licznymi rzeźbami, częściowo przeniesionymi z pałacu biskupiego.Trójnawowa bazylika z potrójną nawą poprzeczną i krótkim, pięcionawowym prezbiterium zamknięta jest w części wschodniej ambitem, do którego przylega pięć kaplic.

Część wschodnia została ukończona już w 1241 r. Całe wnętrze (wraz z głębokością środkowej kaplicy) mierzy 141 metrów długości, a wysokość trój kondygnacyjnej nawy głównej osiąga 38,0 m. Wnętrze silnie akcentują linie pionowe. Żebra sklepienia schodzą poprzez pas triforium na półkoliste kolumny. Otwory okienne ambitu i kaplic wzbogacono jednymi z pierwszych maswerków.

Katedra słynie z witraży zaprojektowanych przez Marca Chagalla i bogatej, rzeźbiarskiej kompozycji fasady. W czasie rewolucji francuskiej zniszczono lektorium i witraże, ale bryła budynku ocalała. Do roku 1996 usuwano zniszczenia z czasów I wojny światowej.

Katedra była miejscem koronacji prawie wszystkich królów Francji, począwszy od Chlodwiga w V wieku. Tu w 1429 rok Joanna d’Arc kazała koronować odsuniętego od władzy króla Karola VII