Powie艣膰 wsp贸艂czesna, powie艣膰 W. Berenta, prwdr. w 鈥濭azecie Pol." 1894-95, wyd. os. w Warszawie 1895. Na przyk艂adzie dziej贸w m艂odego, uzdolnionego literacko inteligenta, Kazimierza Zaliwskiego, entuzjasty hase艂 > pracy organicznej, kt贸ry rezygnuje z ambicji pisarskich, aby zosta膰 robotnikiem fabrycznym - przeprowadza pisarz wnikliw膮 krytyk臋 pozytywizmu w zestawieniu z rzeczywisto艣ci膮. Z艂udzeniom bohatera k艂adzie kres kl臋ska i samob贸jcza 艣mier膰 majstra-wynalazcy. Wyobcowany z obu 艣rodowisk spo艂., dawnego i nowego, zepchni臋ty do roli mechanizmu zale偶nego od fabrykanta, przem臋czony, traci zdolno艣ci tw贸rcze, popada w n臋dz臋 i ot臋pienie umys艂owe oraz rozgoryczenie panuj膮cymi stosunkami spo艂ecznymi. W ironicznym tytule mie艣ci si臋 problem krzywdy cz艂owieka - ofiary pseudoideolog贸w. F. jest powie艣ci膮 realist. w formie pami臋tnika, o spoistej konstrukcji, oszcz臋dnej i zwi臋z艂ej narracji. Przek艂ad niemiecki.