Rynek i jego rodzaje
Rynek-jest to ca艂okszta艂t transakcji kupna- sprzeda偶y oraz instytucji obs艂uguj膮cych te transakcje.
Z punktu widzenia r贸偶nych kryteri贸w dokonuje si臋 klasyfikacji podzia艂u rynku:
a)wg przedmiotu obrotu rynek dzieli si臋 na :
-rynek d贸br i us艂ug konsumpcyjnych
-rynek d贸br i us艂ug inwestycyjnych
b)wg zasi臋gu geograficznego wyr贸偶nia si臋:
-rynek lokalny
-rynek regionalny
-krajowy
-mi臋dzynarodowy
-艣wiatowy
c)w zale偶no艣ci od sytuacji rynkowej:
-rynek sprzedawcy charakteryzuj膮cy si臋 d艂ugotrwa艂膮 przewag膮 popytu nad poda偶膮 co stawia sprzedaj膮cego w uprzywilejowanej pozycji
-rynek nabywcy charakteryzuje si臋 trwa艂膮 nadwy偶k膮 poda偶y nad popytem co stawia w uprzywilejowanej pozycji nas konsument贸w.
Pieni膮dz i jego funkcje
Pieni膮dz-jest to powszechny ekwiwalent wymiany nie posiadaj膮cy warto艣ci u偶ytkowej ale posiadaj膮cy warto艣膰 wymienn膮 o umownym charakterze.
Pieni膮dz pe艂ni膮cy funkcje:
a)dobra obrachunkowego pozwala wprowadzi膰 warto艣膰 wszystkich towar贸w i us艂ug do wsp贸lnego mianownika.
b)pieni膮dz jako 艣rodek cyrkulacji polega na po艣redniczeniu w transakcjach kupna-sprzeda偶y.
c)funkcja 艣rodka p艂atniczego pozwala na uwalnianie si臋 ze zobowi膮za艅.
d)pieni膮dz jako 艣rodek przechowywania bogactwa czyli tezauryzacji.
e)funkcja pieni膮dza 艣wiatowego.
Ceny i funkcje cen.
Cena-jest to pieni臋偶ny wyraz warto艣ci towaru.
Cena spe艂nia trzy funkcje:
1.funkcja informacyjna 鈥搝a jej po艣rednictwem bowiem uzyskuje si臋 informacje o warto艣ci nak艂ad贸w oraz o warto艣ci i wysoko艣ci cen innych d贸br i us艂ug.
2.funkcja agregacyjna- za po艣rednictwem kt贸rej sprowadzi膰 mo偶na wszystkie nak艂ady do wsp贸lnego mianownika.
3.cena jako instrument kszta艂towania struktury popytu i poda偶y oraz przywracania r贸wnowagi rynkowej.
Popyt-jest to ilo艣膰 d贸br i us艂ug jak膮 nabywcy s膮 w stanie naby膰 po okre艣lonej cenie w okre艣lonym czasie.
Czynniki wp艂ywaj膮ce na wielko艣膰 popytu to:
-wielko艣膰 dochod贸w
-poziom cen
-gusty i preferencje nabywc贸w.
Gusty i preferencje nabywc贸w zosta艂y w teorii uporz膮dkowane wg pewnych rodzaj贸w zachowa艅:
a)efekt owczego p臋du oznacza, 偶e popyt wzrasta dlatego, 偶e inni konsumuj膮 to dobro.
b)efekt snobizmu w kt贸rym popyt maleje na skutek tego, 偶e inni konsumuj膮 to dobro.
c)efekt spekulacyjny wi膮偶e si臋 z oczekiwaniami co do wzrostu cen w przysz艂o艣ci.
Krzywa popytu-jest to zale偶no艣膰 mi臋dzy wielko艣ci膮 popytu a poziomem cen. Badaj膮c t膮 zale偶no艣膰 zak艂ada si臋, 偶e wp艂yw pozosta艂ych czynnik贸w czyli dochod贸w gust贸w i preferencji na poziom popytu jest sta艂a.
cena
popyt
Poda偶-jest to ilo艣膰 d贸br i us艂ug zaoferowana przez producent贸w do sprzeda偶y po danej cenie w okre艣lonym czasie.
Czynniki wp艂ywaj膮ce na wielko艣膰 poda偶y to:
a)poziom cen rynkowych
b)koszty produkcji, koszty czynnik贸w produkcji
c)czas
Krzywa poda偶y-jest to zale偶no艣膰 pomi臋dzy poziomem cen a wielko艣ci膮 poda偶y.
Podstawy ekonomicznych zachowa艅 konsument贸w
W teorii konsumenta zak艂ada si臋, 偶e jest on podmiotem racjonalnym tzn. 偶e d膮偶y do uzyskania maksymalnych efekt贸w z konsumpcji. Konsument ponadto posiada uporz膮dkowany system preferencji oraz jest podmiotem suwerennym tzn. je艣li samodzielnie dokonuje wybor贸w. W analizie mikroekonomicznej zachowa艅 konsument贸w powstaje pytanie ile zachowanie przynosi konsumentowi kupowanie i konsumowanie produkt贸w i us艂ug. Miar膮 zadowolenia z konsumpcji jest tzw. u偶yteczno艣膰.
Ograniczenia wyboru konsumenta
Wybory, kt贸rych dokonuje konsument napotykaj膮 na ograniczenia wyst臋puj膮ce w tzw. gospodarczej rzeczywisto艣ci, maj膮 one charakter obiektywny a do najwa偶niejszych z nich nale偶膮:
Zasoby pieni臋偶ne kt贸rymi dysponuj膮 konsumenci
Ceny produkt贸w i us艂ug z kt贸rymi konsument spotyka si臋 na rynku.
Linia bud偶etowa oddziela kombinacje mo偶liwe do osi膮gni臋cia od nieosi膮galnych uwzgl臋dniaj膮c posiadane zasoby oraz istniej膮ce preferencje, konsument poszukuje sytuacji optymalnej, kt贸ra umo偶liwi mu osi膮gni臋cie maksymalnych korzy艣ci z konsumpcji. W sensie graficznym punkt w kt贸rym konsument maksymalizuje zadowolenie z konsumpcji znajduje si臋 na najwy偶szej krzywej oboj臋tno艣ci mo偶liwej do osi膮gni臋cia przy danych ograniczeniach. Jest to punkt styczno艣ci linii bud偶etowej z krzyw膮 oboj臋tno艣ci.
Gospodarka kraj贸w wysoko rozwini臋tego kapitalizmu
We wsp贸艂czesnej gospodarce kapitalistycznej kt贸rej istnieje prywatna w艂asno艣膰 czynnik贸w produkcji wyodr臋bnia si臋 dwa niezb臋dne warunki funkcjonowania tego rodzaju gospodarki:
I. istnienie kapita艂u
II. si艂a najemna
Podstawowym celem dzia艂alno艣ci w gospodarce kapitalistycznej jest maksymalizacja zysk贸w. Gospodarka kapitalistyczna charakteryzuje si臋 dwoma podstawowymi cechami:
*prywatna w艂asno艣膰 czynnik贸w produkcji
*rynkowa alokacja zasob贸w- rynkowe rozmieszczenie czynnik贸w produkcji.
Stadia rozwoju kapitalizmu
I kapitalizm wolno konkurencyjny trwa艂 od pocz膮tku kapitalizmu do pocz膮tk贸w wieku XIX. Charakteryzowa艂 si臋
istnieniem du偶ej liczby konkuruj膮cych ze sob膮 niewielkich przedsi臋biorstw. 呕adne z niej nie mia艂o dominuj膮cej pozycji na rynku. Mi臋dzy przedsi臋biorstwami toczy艂a si臋 ostra walka konkurencyjna o charakterze cenowym. Kapita艂y przep艂ywa艂y swobodnie z ga艂臋zi mniej rentownych do ga艂臋zi o wy偶szym poziomie rentowno艣ci.
II. kapitalizm monopolistyczny. Charakteryzowa艂 si臋 istnieniem przedsi臋biorstw zr贸偶nicowanych pod wzgl臋dem wielko艣ci, a cz臋艣膰 z nich zacz臋艂a zdobywa膰 pozycj臋 dominuj膮c膮 na rynku. w tej gospodarce konkurencja cenowa zostaje zast膮piona przez konkurencj臋 nie cenow膮 przejawiaj膮c膮 si臋 poprzez reklamy, promocje i inne formy wspierania sprzeda偶y. Przedsi臋biorstwa decyduj膮 o poziomie cen ustalaj膮c cz臋sto wielko艣膰 produkcji i sprzeda偶y. W niekt贸rych przypadkach konkurencja zast臋powana jest cz臋sto nieformalnymi porozumieniami w celu prowadzenia wsp贸lnej polityki cenowej.
III. wsp贸艂czesne stadium rozwoju kapitalizmu.
Charakterystycznymi zjawiskami w dzisiejszej gospodarce s膮:
1.wzrost roli pa艅stwa i pa艅stwowych regulacji prawa.
2.wzrost roli zawodowych zwi膮zk贸w w Europie Zachodniej.
3.rozproszenie w艂asno艣ci polegaj膮ce na tym, 偶e cz艂onkowie spo艂ecze艅stwa w tym r贸wnie偶 pracownicy przedsi臋biorstw staj膮 si臋 wsp贸艂w艂a艣cicielami maj膮tku produkcyjnego.
4.odzielenie proces zarz膮dzania od w艂asno艣ci czynno艣ci produkcji profesjonalizacja zarz膮dzania tak膮 form臋 gospodarki rynkowej nazywa si臋 czasami kapitalizmem ludowym lub gospodark膮 rynkow膮 o spo艂ecznym charakterze.
Bud偶et pa艅stwa
Bud偶et pa艅stwa- jest to plan finansowy zawieraj膮cy wydatki i dochody rz膮dowe zwi膮zane z realizacj膮 przyj臋tej polityki spo艂ecznej i gospodarczej.
Podstawowym 藕r贸d艂em dochod贸w bud偶etowych s膮 podatki.
Podatek-jest to przymusowe, bezzwrotne i nieodp艂atne 艣wiadczenie pieni臋偶ne pobierane przez pa艅stwo na podstawie przepis贸w prawa w celu uzyskania dochod贸w na pokrycie wydatk贸w pa艅stwowych.
Pozosta艂e dochody bud偶etowe tworzone s膮 z:
*r贸偶nego rodzaju op艂at o charakterze administracyjnym (op艂aty s膮dowe, op艂aty administracyjne)
*wp艂ywy z ce艂
*wp艂ywy z najmu i dzier偶awy maj膮tku skarbu pa艅stwa
*wp艂ywy ze sprzeda偶y maj膮tku skarbu pa艅stwa
*dochody z prowadzonych dzia艂alno艣ci gospodarczych
*wp艂ywy z oprocentowania lokat.
Kierunki wydatk贸w bud偶etowych ekonomicznego punktu widzenia wyr贸偶nia si臋 trzy podstawowe kierunki wydatk贸w bud偶etowych:
1.wydatki zwi膮zane z tradycyjnym pe艂nieniem przez pa艅stwo takich funkcji jak:
- obrona narodowa
- administracja
- wymiar sprawiedliwo艣ci
2.wydatki zwi膮zane z realizacj膮 cel贸w spo艂ecznych tzw. pa艅stwo dobrobytu tj. o艣wiata, kultura, s艂u偶ba zdrowia, 艣wiadczenia socjalne itp.
3.wydatki wynikaj膮ce z pe艂nienia funkcji interwencyjnych w gospodarce. Jest to oddzia艂ywanie na inwestycje w infrastrukturze, dotowanie dzia艂alno艣ci inwestycyjnej, subsydiowanie rolnictwa oraz realizacja zada艅 w szeroko rozumianym otoczeniu dzia艂alno艣ci gospodarczej.
Bezrobocie-charakteryzuj膮c zjawisko bezrobocia nale偶y okre艣li膰 i zdefiniowa膰 kategorie si艂y roboczej.
Zasoby si艂y roboczej obejmuj膮 osoby w wieku produkcyjnym zdolne i gotowe do podj臋cia pracy na typowych warunkach zw艂aszcza p艂acowych.