Okresy warunkowe używamy w momencie, kiedy chcemy podkreślić zależności, związki pomiędzy poszczególnymi zdarzeniami.

Zdania warunkowe składają się z dwóch części (zdania podrzędnego i nadrzędnego).

W części pierwszej (podrzędnej) określamy jakiś warunek, dzięki któremu coś się stanie/będzie możliwe, a w drugiej (nadrzędnej), tego efekty i na odwrót.
Należy pamiętać, że IF stoi zawsze przed zdaniem podrzędnym.

If I pass the test I will call to you. - w pierwszej części (podrzędnej) postawiony jest warunek - zdanie testu, którego pomyślność, będzie skutkowało wykonaniem telefonu.

Zdania warunkowe można także rozpocząć od efektu (zdania nadrzędnego), który ma przynieść warunek z drugiej części zdania (podrzędnej).

W takim wypadku IF znajduj się w środku.

I will call to you If I pass the test.

Do konstrukcji zdania warunkowego używamy spójników:
if - jeżeli/jeśli
unless - chyba że
when - kiedy
in case - na wypadek gdyby
on condition / provided - pod warunkiem że
suppose - a gdyby tak
as long as / as soon as - jak tylko

W języku angielskim mamy trzy najczęściej używane okresy warunkowe (I, II, III). Oprócz nich występują także 0 okres warunkowy i mieszany.
Z każdym z wymienionych okresów zapoznasz się w dalszej części, po przeczytaniu której, dowiesz się, że użycie różnych okresów warunkowych oznacza w rzeczywistości założenie różnego stopnia prawdopodobieństwa spełnienia się zakładanego warunku.