1.     Klasyfikacje metod wychowania.

 

Metoda wychowania – jest to sposób pracy wychowawczej, powtarzalny, nieprzypadkowy, sprawdzona skóteczność , świdome działanie, systematyczne.

 

E. Piotrowiak – śa to szerokie dziąłania zaprojektowane i dobrzane w oparciu o cele wychowawcze, jest to układ zabiegów polegających na inicjowaniu, inspirowaniu działań miedzy podmiotami wychowania opaty o społecznie akceptowalne normy  etyczno-moralne.

 

T.E. Dąbrowska -  są to pewne schwmaty celowych działań zgodnych z potrzebami wychowanków, spawdzone w paktyce wychowawczej.

 

Metody :

 

•         Metody bezpośredniego oddziaływania:

Działa sam, reaguje na konkretne zachowania ucznia, kary i nagrody

•         Metody pośedniego oddziaływania:

wywieranie wpływu na grupe, kształtowanie grupy,

•         Informacyjno-persfazyjne : komunikaty słowne

•         Modelowania: oddziłaywanie przykładem np. bohater z ksiazki

 

 

Podział wg. Muszyński :

•         Metody wpływu osobistego:  sugestia, persfazja, aprobata lub dezapobata, dawanie przykładu

•         Metody wpływu sytuacyjnego: nagradzanie, karanie, instrruowanie, organizowanie doświadczeń, pzydzielenie ról i funkicji społecznych, wywoływanie antypacji zachowań społeczno- moralnych

•         Metody wpływu społecznego: wprowadzanie/ kształtowanie norm zasad obowiązujących w grupie

•         Metody kierowanie samowychowankiem: samodzielna praca nad sobą

 

Podział wg. K. Konarzewski:

•         Sytuiacyjne : reakcje nauczyciela na zachowanie uczniów, nieposłuszeństwo, obojętność kara nagroda

•         Strukturalne : tworzenie mikrośrodowisk w klasie, norm, zasad, które będę obowiązywały wszystkich

 

Podział wg. Łobodzkiego:

•         Indywidualne : kara nagroda, perswazji, modelowania

•         Grupowe : tworzenie zzspołu do zadań, samorząd szkolny, pzygotowanie zajęć przez uczniów

 

 

2.     Metody wychowania (omawiane na ćwiczeniach).

 

     Indywidualne :

 

•        Nagradzania i karania:

 

Kara natychmiat , nagroda może poczekąć! Ważne jest aby były adekwatne do sytuacji. Nagroda nie powinna być materialna i nie powinna być po każdym działaniu bo straci swoją wartość.Oczekiwanie na nią może być fajne. Im młodsze dziecko tym kara inna.Dziecko musi poczuć że jego zachowanie nam się nie podoba. Należy wytłumaczyć dziecku za co dokładnie dostaje kare i jaką. Umówić się zę czegoś już nie wolno. Nie należy karać dziecka w afekcie. Chociaz u małych dzieci nie należy czekać bo ono za 5 minut zapomni co się stało.

 

•        Modelowania:

 

Jest jedna z najskóteczniejszch metod.polega na dawaniu przykładu. Można się o ty przekonać na podstwawie  osób blisko ze sobą powiazanych. Widizmy jak upodabniają się do siebie, zachownaie, ubiór itp. Nazywa się nią także metodą działania własnym przykladem lub metodą dawnaia dobrego przykładu. Uczenie przez naśladowanie. Upodobnianie odbywa się na zasadzie świadomego i celowego naśladownaie trgo, co robią inni ludzie. Ważne jest aby model wywierał duży wpływ an wychowanka, ponieważ im większy tym w wyższym stopniu rozwinie się obserwator. Metoda ta jest bardzo skuteczna i efektownie wpływa na rozwijanie i pogłebianie zachowań czy postaw społecznie i moralnie pożadanych.

 

•        Zadaniowa:

 

Olega ona na powierzaniu dzieciom i młodzieży konkretnych zadań, których wykonanie prowadzi zwrotnie do kostruktywnych zmian ich zachowań i postaw pożadanyc z wychowawczego punktu widzenia, a także zwbogacenia ich wiedzy i doświadczeń. Powieżanie zadań może wystepować nie tylko w szkole ale i w domu i na podrórku.Ważne jest to aby powieżane zadanie było adekwatne do możliwości dziecka

 

 

 

 

•        Persfazji:

 

Nie jest tak skuteczna jak mwczesniejsze metody . polega ona głównie na uświadamianiu dzecka różnych obowiązków i powinności, jakie mają wobec społeczeństwa, innych ludzi i siebie samych oraz na przpominaniu przysługujących mu praw. Stanowi rodzaj słownego oddziaływania na świadomośc moralną i spoleczną. Jest przekonywaniem i tłumaczeniem komuś czegoś. Ma za zadanie zmienić opinnie na dany temat

 

     Grupowe:

 

•        Organizowania działalności zespołowej:

 

Polega ona na tworzeniu w klasie szkolnej lub grupie wychowawczej kilkuosobowych zaspołów, celem omówienie lub przedyskutowaniw interesujących dzieci problemó oraz wykonania przez nich konkretnych zadan. Problemy te mmogą dotyczyc różnego rodzaju spraw. Uczniowie mogą się sami podzielić na grupy lub tez może podzileic ich nauczyciel. Metoda ta przede wszystkim uatrakcyjnia zajęcia, dodaje odwagi, uczy współpracy, umożliwia lepsze poznanie a zachowanie uczniów są bardziej naturalne.

 

•        Organizowania działaności samorządowej:

 

Polega n aumożliwieniu dzieciom im wzmożonego współdziałaniu w decydowaniu o wspólnych sprawach i wykonaniu przez nich konkretnych działań. Odbywa się najcześciej w klasie, szkole czy też placóce opiekuńczej. Są to także różnego rodzaju koła, sekcje, rady, kluby.  Rozwija samorżadność i współdziałanie.

 

•         Wspołdziałania uczniów w organizowaniu lekcji:

 

Metoda ta prowadzona jest w czterech etapach, pierwszy polega na umożliwieniu uczniom udziału w planowaniu lekcji, drugi etap to przygotowanie zespołów, które otrzymają określone zadania do wykonania, Kolejny etap to występowanie uczniów w roli nauczyciela, polegający na pełnieniu przez nich jego zadani, ale pod kontrolą nauczyciela. Ostatni etap to ocenianie przebiegu lekcji , organizacji itp.

Zorganizowanie takich lekcji wymaga czynnego zaangażowania obu stron. Uczniowie chętnie się angażują w takie lekcje, zawiązują kontakty z innymi, ale przede wszytki wzbudza to ich ciekawość, przez co łatwiej przyswajaj wiedze.

 

 

 

3.     Techniki wychowania.

 

Techniki wychowawcze Łobockiego – sposoby postępowania wychowawczego stanowiące uszczegółowienie metod wychowania.

 

Formy werbalne są oparte na komunikatach słownych:

 

•         „burza mózgów” – sformułowanie pytani -> zbieranie pomysłów, rozwiązanń -> wybór najlepszego

•         sądaż opinni ma na celu poinformowanie dziecka, wytworzenie obrazu własnej opinni(11-12.ż). Muszą się zgodzić. Stosowane przy trudnych dzieci, nieprzystosowanych. Pierwszy etap to poinformowanie(cel opinni).Drugi to zgoda (zgłaszanie opinni przez wychowanków). Trzeci wypowiedzi jak pomagac takiemu. Czwarty to podsumowanie.

•         Swobodnych tekstów – C. Freinet celem jest danie możliwości wyrażania swoich opinni, uczuć na jakiś temat. Polega na tworzeniu tekstów lit., brak ocen za te teksty. Dają możliwosć wyrażania siebie , rozwijają umiejętności, zdolności.(Podanie tematu, tworzenie tekstu, wybór najlepszego, poprawa, wykorzystanie praktyczne)

•         Technika kontaktów międzyludzkich – trening interpersonalny, to ćwiczenia, gry, zabawy. Rozwijają umiejętności uważnego słuchania, poprawia komunikacji, kontaktów, integracja.

•         Techniki wymiany opinii – pogłębienie współżycia i współdziałania dzieci i młodzieży, bliższe poznanie ( burza mózgów, technika decyzji grupowej, sondażu opinii, swobodnej ekspresji słownej, technika kontaktów międzyludzkich)

Techniki oparte na dramatyzacji:

•         Socjodrama – polega przede wszytki na wspólnym omawianiu problemów nurtujących młodzież zwłaszcza z tytułu jej przynależności do określonej grupy i spontanicznym ich przedstawieniu w formie improwizowanej dramatyzacji

•         Drama – przedmiotem improwizacji nie są przeżywane przez jej uczestnikówich własne problemy, są to różnego rodzaju sytuacje konfliktowe, wymyślone i zapożyczone z literatury

Techniki wzmocnienia pozytywnego i negatywnego:

•         Pozytyne polegają one głównie na odwoływaniu się do pochwał i nagród w ściśle określony sposób.

•         Negatywne działają mniej skutecznie polega on głównie na szybkiej interwencji, na słownym upominaniu, potrącaniu punktów i chwilowej izolacji. Ważne jets aby natychmiast zareagować na złe zachowanie.

 

Techniki oddziaływań niewerbalnych :

•         technika swobodnej ekspresji plastycznej,

•         technika ignorowania zachowań niepożądanych

Techniki organizowania czasu wolnego ( umożliwiają korzystanie z godziwego wypoczynku i rozrywki ):

•         techniki rekreacji kulturalno – rozrywkowej,

•         rekreacji twórczej,

•         fizycznej i techniki rekreacji przez działalność społeczną

Sposoby uzasadniania celów wychowania:

wykazywanie ich zgodności z wartościami, a zwłaszcza z wartościami uniwersalnymi, czyli ogólnoludzkimi wartościami poznawczymi, moralnymi i estetycznymi, zogniskowanymi wokół transcendentalnej triady: prawdy, dobra i piękna (W teorii wychowania dużą wagę przywiązuje się szczególnie do wartości moralnych, a wśród nich do: altruizmy, tolerancji, poczucia odpowiedzialności, wolności i sprawiedliwości).

Poszukiwanie podobieństw celów wychowania do norm moralnych lub zbieżności z nimi, Ukierunkowują one odpowiednio postępowanie jednostki przekonanej o ich słuszności