Spóźniony ból Jakże cudowny jesteś świecie, A w tobie, jakże piękne życie, Bo stopy mamy w barwnych kwiatach… A głowy trzymamy gdzieś w błękicie. Więc nie rozumiem ludzkich kłótni, I nie pojmuję ludzkich waśni, Bo w tobie ma każdy prawo do swej łódki, By móc dopłynąć do krain baśni. Ale w człowieku przekora szaleje, On twych piękności niedocenia… Dopiero jak ujrzy cieniem – własnego cienia, Wtedy – nad niewypitym - życiem boleje. I. Iwańska Warszawa 2015-11-31