„Grube ryby” - Michał Bałucki
Onufry Ciaputkiewicz, emeryt
Dorota, jego żona
Wanda, ich wnuczka
Burczyński
Helena, jego córka
Wistowski
Pagatowicz
Filip, służący Ciaputkiewiczów
Scena 1. Posłaniec z telegramem wyrywa z poobiedniej drzemki Onufrego i Dorotę Ciaputkiewiczów. Pisze do nich Wanda, ich wnuczka — przyjeżdża tego samego popołudnia, gdyż w ich pensji wybuchłą szkarlatyna. Spierając się o to, jak przygotować jej powitanie, Ciaputkiewiczowie jadą na stację. Scena 2. Wistowski (~„sztywny, pretensjonalny”) zawsze o 17.30 gra w karty z Pagatowiczem i gospodarzami. Usłyszawszy o przyjeździe Wandy, tłumaczy P, że opuści dom Ciaputkiewiczów — gdyż jako „grube ryby” (dobrze sytuowani kawalerowie) są narażeni na próbę złapania ich na mężów dla panny Wandy. Wistowski: zdeklarowany kawaler, Pagatowicz: chciałby się żenić, ale jest już stary, ponadto wolałby z miłości, a nie ze względu na swój pozycję. Ma na dodatek katar żołądka. Scena 3. Wanda przyjeżdża z Heleną Burczyńską (Onufry jest jej ojcem chrzestnym). Pagatowicz zna ojca Heleny (a ją samą od dziecka), Wanda zna bratanka Wistowskiego. Podczas przygotowań do kolacji panowie grają w karty. Wistowski cały czas boi się, że chcą go złapać na męża dla Wandy. Dziewczyna tymczasem doradza panom, jak najlepiej zagrać. Scena 4. Pagatowicz zapowiedział wcześniej, że nazajutrz rano wyjeżdża do Wiednia. Helena prosi go, by został 1-2 dni, gdyż ma do niego sprawę, którą musi skonsultować z ojcem. P jest pewny, że idzie o ślub. Po kolacji Wanda aranżuje tańce (jest karnawał): Wanda z Wistowskim, Helena z Pagatowiczem, dziadkowie przygrywają. Panowie tańczą okropnie, Pagatowicz się przewraca. Hance udaje się go namówić, by został.
Scena 1. Wanda uskarża się z powodu tęsknoty za nauczycielem muzyki z pensji. Zakochał się w nim (bratanku Wistowskiego). Scena 2. Burczyński, który przyjechał po Helenę, narzeka (sknera) na mnóstwo wydatków. Helena tymczasem chce go uprosić o kupienie materiału na suknię (Pagatowicz mógłby kupić go w Wiedniu). Henryk (bratanek W) jest w mieście i po południu odwiedzi Wandę z ważną wiadomością. Scena 3. Wanda udaje przed Dorotą, że śpi, nie chce, by babcia zajęła ją czymś. Scena 4. Henryk opowiada Wandzie o liście od stryja, w którym obiecuje uczynić go swoim spadkobiercą, o ile wybierze żonę, która „spodoba się” stryjowi. Wanda prosi Henryka, by poczekał nieco, aż stryj ją polubi. Scena 5. Onufry chce swatać Helenę z Pagatowiczem, ale ten się wymawia chorobą i wiekiem. Onufry opowiada mu historię o znajomym, który po ślubie wydobrzał. P już właściwie się zgadza. Scena 6. Helena płacze, mówiąc P, że ojciec się nie zgadza (P nie wie, że chodzi o materiał na suknię). Dziewczyna mówi mu też o Wandzie, która zakochała się w Henryku. Scena 7. P przekonuje Burczyńskiego, że nie ma racji. Ten tłumaczy, że Helena jest za młoda (17). Obaj mówią o różnych rzeczach (P myśli o ślubie). Scena 8. Wistowski drwi z P, że dał się złapać. Ten zaś mówi mu, że Wanda ma narzeczonego. Wistowski jest przekonany że to podstęp. Postanawia się oświadczyć, żeby udowodnić P, że nie dostanie kosza (~gruba ryba). Scena 9. Akurat przychodzi Wanda. Wistowski zalotnie z nią rozmawia, Wanda go komplementuje („Najwyżej 40”); musi przygotować dla babci czepek — Wistowski służy jej głową jako „manekin”. Scena 10. Przychodzi Henryk — stryj nie jest zadowolony, nie chce go przedstawić Wandzi, boi się konkurencji. Scena 11. Wistowski chce jak najszybciej zabrać Henryka z domu Ciaputkiewiczów. Onufry jednak ich zatrzymuje.
Scena 1. Onufry spóźnia się na obiad po „zakrapianym” śniadaniu — Wistowski się oświadczył. Onufry z Dorotą już się kłócą, czy prawnuk będzie inżynierem czy lekarzem. Scena 2. Onufry pyta Wandę, czy chce wyjść za mąż za Wistowskiego. Ta, myśląc, że to Henryk się oświadczył, zgadza się. Scena 3. Tymczasem przychodzi Henryk i uświadamia Wandzie, że to stryj poprosił o jej rękę. Henryk ma plan. Scena 4. Wistowski chwali się P, że też się żeni. Szybko też stał się zwolennikiem rodzinnego życia… Scena 5. Wanda udaje smutną. Wistowski prawi jej komplementy. Ta prowokuje go, by wyznał, że mu się podoba. W tej samej chwili za stryjem staje Henryk, który czeka tylko na to wyznanie. Scena 6. Bratanek dziękuje Wistowskiemu, wyznaje mu wraz z Wandą, że znają się już od roku. Stryj musi się zgodzić na ich ślub. Scena 7. Aby ratować twarz, Wistowski tłumaczy Onufremu, że oświadczał się w imieniu Henryka. Scena 8. Helena wreszcie uprosiła ojca — P dziwi się, gdy zaczynają mówić o łokciach i metrach. Wychodzi na jaw, że chodzi o materiał na suknię. P do Wistowskiego: „A mówiłeś pan, że wszystkie mają apetyt na grube ryby”. P dostaje ataku kataru żołądka.