Ochrona Środowiska numer studenta
Politechniki Łódzkiej
Wtorek 815 - 1200
Wyznaczanie rozpuszczalności soli trudno rozpuszczalnej.
1. Część teoretyczna.
Przewodnictwo elektrolitów jest przewodnictwem jonowym. Zależy od: temperatury, stężenia, rodzaju elektrolitu (mocny czy słaby), oraz od rodzaju rozpuszczalnika. Wyróżnia się dwa rodzaje przewodnictwa:
przewodnictwo właściwe, (odwrotność oporu właściwego), które jest sumą iloczynów liczby jonów, ładunku elementarnego, ruchliwości jonu i jego wartościowości, dla każdego rodzaju jonu:
- przewodnictwo właściwe roztworu soli κs wynosi:
przewodnictwo równoważnikowe, będące z definicji przewodnictwem mierzonym między elektrodami odległymi o 1m (lub 1 cm), lecz o takiej powierzchni S, by zawarła się między nimi objętość roztworu zawierająca gramorównoważnik związku. Różnice wartości przewodnictwa równoważnikowego dla różnych substancji są większe niż dla przewodnictwa właściwego.
Przewodnictwo właściwe elektrolitu wyznacza się mierząc jego opór na mostku
Wheatstonea-Kohlrusha, przewodnictwo równoważnikowe wyznacza się poprzez powiązanie go z ruchliwościami jonów.
Pomiary przewodnictwa stosuje się do wyznaczania stałej dysocjacji słabego kwasu, wyznaczania iloczynu jonowego wody, wyznaczania iloczynu rozpuszczalności soli trudno rozpuszczalnej i miareczkowania konduktometrycznego.
Dla soli trudno rozpuszczalnej przyjmuje się, że:
Stężenie roztworu takiej soli będzie wyrażać się wzorem:
2. Część eksperymentalna.
| Badana ciecz | przewodnictwo [S] | |
|---|---|---|
| T1 | T2 | |
| Woda | ||
| Roztwór soli | ||
| Roztwór wzorcowy KCl |